Norðri - 01.11.1855, Page 1

\ 0 K l> R l.
1855.
3. ár. lóvembep. • #3.
f
fjórbúngslækni á Norfeurlandi, var fæddur á Meluin í Hrútafiríii 29. d. júlím. 1798.
Foreldrar hans Jón Jónsson, göfugur bóndi, af ætt lögmanns Eggerts Olafssonar,
og Gufelaug E i rí k s d ó t tir, mesta skynsemdar og merkiskona, dóu frá honum er hann
var ekki fullt fjögra ára. Var honum þá kom;í) til sjera Stefáns Benediktssonar, sem 6Íban
varíi prestur aí> lijarbarholti, hvar hann upp ólst fram ylir fermíngu. Strax þar á eptir fór
hann til herra A. Helgasonar, sem þá var prestur afe Reynivöllum í Kjós, en varö síbar
stiptprófastur; numdi hann þar skólalærdóm, og útskrifaíist frá velnefndum herra stiptpró-
fasti meb bezta vitnisburbi. Ab þessari lærdóms iírn lokinni fór hann á skrifstofu herra
konferenzrábs M. Stephensens í Vibey og var skrifari þar í 6 ár; því næst var hann 1 ár
barnakennari hjá kaupmanni- 0 Möller í Reykjavík, og veik hann svo þa&an til Kaupmanna-
hafnar, í þeim tilgángi, ab nema Iæknisfræbi vib háskólann þar; og var hann innan 6 ára
búinn ab taka embættispróf í tjebum vísindum meb lieidri og beztu vitnisburbum yfir-
kennara sinna. Meban hann dvaldi þar, mun hann fremur hafa verib heilsugóbur, en veikt-
ist þó eitt sinn, og lá þá sárveikur á Fribriks spítala í 3 vikur, af sama sjúkdómi — lúngna-
bólgu — sem nú tók sig upp aptur og varb hans banamein. Eptir ab vera búinn ab af ljúka
lærdómsstörfum sínum sótti hann um læknisembættiö hjer á Norburlandi, sem konúngur
lfridrili hinn sjötti allra mildilegast veitti honum 11. d. marzm. 1832. Yfirgaf hann
þá Höfn meb bezta orbslír, samt ást og virÖíng allra þeirra, er hann þekktu (sem von var
til, því hann hafbi frá únga aldri verib hvers manns hugljúfi og cinstakt valmenni), og fór
hann um sumarib híngab til landsins og settist ab á Akureyri og bjó þar til daubadags.
ÁriÖ 1838, 2. d. nóvemberm., giptist hann systur-og fóstur-dóttur verzlunarfulltrúa A.
Mohrs á Akureyri, jómfrú iiine Marie ölsen, liver eb nú ásamt tveimur efnilegum börnum
þeirra syrgja hann. 22. d. júlím. næstl. fór hann ab heiman — hjeban frá Akureyri — og ætlaÖi
snögga ferÖ norÖur á Húsavík, aÖ sækja dóttur sína, sem um tíma hafÖi dvaliÖ þar hjá mjer.
Hann nábi þángab seint um kvöldib örmæddur eptir ferbina. þenna dag var og mikill hiti
og hvassvibur; og af hestbaki hafÖi hann dottiö á leiÖinni og fengib vonda biltu, en kvart-
abi þó ekki um abrar afleiÖíngar af henni enn sárindi í vinstra fætinum. En um nóttina
tóku hann veikindi mikil — tak og lúngnabólga — og þab svo göysilega, ab ekki hafÖi
honum komiÖ dúr á augu alla þá nótt. AÖ vísu linabi sjálft takiÖ nokkuÖ næstu daga þar
á eptir, en vesnabi aptur á 5. degi veikindanna Hann bar þenna sinn þúnga sjúkdóm,
sem gubs órannsakanlega ráÖi þóknabist aÖ leggja á hann, meÖ stakri þolinmæÖi og honum
eiginlegri hugprýbi, án þess, ab nokknrt sinn heyrbist eitt umkvörtunar- eÖa óþolinmæbis-
orÖ frá vörum hans, og andaÖist sfbla dags 29. júhm.
Hann varb mjög harmdaubur á NorÖurlandi, því hann var valmenni mesta, höfÖfnglyndur
og mjög vinsæll, vitur og vel læröur, hógvær og velviljabur, ráÖhollur og einlægur þeim, er hans
leituÖu, mikib góÖgjarn og gjafmildur vib fátæka, góÖur lækni ylir höfuÖ, en einkum sem hand-
lækni var hann afbragbsheppinn og hjartanlega umhyggjusamur viÖ a]la sína sjúklínga;
trúfastur vinur og ástríkasti ektamaki og faÖir. þeim mun tilfinnanlegri varb líka missi
hans öllura hans viuum, en einkanlega nánustu ástvinum hans, því missirinn syndist þeim
óbætanlegur; enda mun hans góbfræga eptir lifandi ekkja syrgja hann af hjarta, allt
þángab til fundum þeirra ber saman í öbrum heimi.
' ■. p. t. Akurnyri 14. dai» míveniberináaabar 1853.
J. Jolmsen.