Ingólfur - 30.11.1853, Blaðsíða 1

HH'"

*3*®-*s* ®-^®-^®-*§*«4i*®-«*®*S*®-«Hj ®fe
@
^iirtólfni*.
«
30. d. nóvemberm. •
1S53*
$
é
m
----------$
- é)
---------1
-í**®+&-®+fe-®+íí-®*&-®+§*®+H-®*íí-®4«-««®*H-«-H+®4S+®4M’®-«*®-tW!®-«*®48*®-«H'®-*H®
Kostuaðarmaður og útgefari Svb. Hallgrímsson.
|>)zka írúin
í Islandi 1S45.
Vjer gjörum ráð íyrir, að margir hjer
sumian og vestan fjalls kannist við konu
fiessa, liina þjóðversku, sem ferðaðist hjer til
og frá um Sunnlendingafjóröung sumarið 1845.
Hún hjet frú Pfeijf'er og hefur skrifað feröa-
sögu sína og ijst oss ])ar nokkuð Islending-
um. íÞað ]j tur svo út sem Vesturheimsmönn-
um hafi jiókt lýsing |)essi merkileg, því hlað
eitt, sem kemur út í Nýju Jórvík, Iiefur 29.
d. maím. 1852 meðferðis kafla þann úr ferða-
sögu frúarinnar, sem höndlar um dvöl henn-
ar hjer í Reykjavík og ýmislegt ferðaiag hjer
um fjórðunginn. Og eptir j)essu hlaði tökum
vjer .kaíla jiennan úr ferðasögu frú Pfeifiers.
Jórvíkurblaðið getur þess, að 15. d. maim.
(1845) hafi frúin komið til Hafnarfjarðar, og
j)á er hún hafi litast þar um, liafi hún um
kveldið riðið inn til höfuðstaðarins Reykja-
víkur, og haft sjer til fyigðar sjötaga konu1.
lleykjavík.
,,í>essi litli bær, segir frú Pfeiffer, getur varla
hrósað því að hann haíi 500 innhúa; ekki
er þar nema eitt stræti alminnilegt, og liggja
liúsin og hreysin á stangli umhverfis jiað“.
„Ibúðarliús ríkismannanna eru úr timbri og
öll með einu lopti nema eitt hús, og á að ári
að flytja í það lærða skólann, sem nú er á
Bessastöðum; þetta skólahús er tvíloptað.
Stiptamtmaðurinn býr í steinhúsi, s.em upp-
haflega var ætlað til þess að vera myrkva-
stofa; en það þurfti ekki að halda á því til
*) pað var þuríður, sem kölluð er formaður; oglítur
svo út sem Hafnarfjarðarmenn hafi af einskærri kurteysi
eigi viljað láta karlmann fylgja frúnni ytir hraunið.
Útg.
þess, því ódáðaverk eru mjög sjaldgæf í ís-
landi, svo að hús þetta var mörguin árum
síðar gjört að aðsetursstað fyrir áðurnefndan
emhættismann stjórnarinnar. Já sjest annað
steinhús álengdar úr Reykjavik; þar er að-
setursstaður biskupsins, innanum mýrarflóa,
fram við sjó, og Iieitir að Laugarnesi, hjerutn
hil hálfa rnílu frá liöfuðborginni.
„Kirkjan er varla svo stór, að hún taki
100 eða 150 rnenn; hún er með steinveggjum
og timburþaki, og er þar geimt bókasafn,
sem eru í nokkur þúsund bindi. Kirkja þessi
á fjesjóð einn, sem aðrar kirkjur stærri og
merkilegri mættu vel öfunda hana af; það er
skírnarfontur eptir Thorvaldsen, sem átti kyn
sitt að rekja til Islands; og þó að hann væri
sjálfur fæddur í Danmörku, sýnist samt seni
hann hafi langað til að sýna einhvern sónta
ættjörðu forfeðra sinna.
„Garðar eru áfastir við suin húsin í Reyja-
vík, það eru ekki nema litlir blettir, og vaxa
þar vneð ótrúlegri fyrirhöfn og kostnaði jarð-
epli, pjetursselja, spínat, sallat og ýmislegar
róutegundir. Milli heðanna eru grasreitir hjer
um hil fet á breidd, þar klekja menn stund-
um upp fáeinum villiblómum.
„Jeg bauð til min stiptamtmanninum herra
lloppe, en hann bauð mjer ekki aptur til sín
fyr enn eptir 5 eða 6 daga, og bauð mjer jiá
að ríða með sjer upp að Vatni. Jeg þáði með
þökkum þá góðmennsku hans, og iðraðist ept-
ir að jeg hafði verið offljótfærí dómurn mín-
um um hann ; þó varð ekki hlessaðri frúnni
hans að vegi, að heimsækja mig fyrr enn jeg
var húin að vera 4 vikur í Reykjavík, og
bjuggum við þó'gegnt, hvor annari; afþví að
hún mæltist ekki til þess að jeg kæmi og