Íslendingur - 12.08.1861, Side 4

72
orðið vart við ísinn; liöfum vjer það eptir skipi Fischers
kaupmanns, sem er nýkomið austan um land af Vopnafirði,
en um vætur og óþerri mikinn getur það úr Múlasýslum,
og líku hefur viðrað allar götur vestur eptir Skaptafells-
sýslum.
Póstskipið kom hingað 25. júlí og ætlar hjeðan til
Akureyrar í miðjum þ. m. Með því komu margir ferða-
menn (alls 16), og ftestir Englendingar, enda eru þeir
farnir að venja komur sínar hingað til lands, síðan gufu-
skipsferðir fóru að tíðkast; er koma Englendinga hingað
íslendingum bæði til gagns og ánœgju, og óskandi, að hún
haldist og aukist meir og meir. Alls vitum vjer nöfn á
9 Englendingum, er komu með þessari póstskipsferð, og
eru þeir þessir: Mr. George Webbe Dasent dr. jur. og r.
af dbr., Mr. John Campbell, Mr. Arthur Lennox, Mr. Ed-
ward Thorsten Ilolland, Mr. Bond, Mr. Sliepherd, Mr.
Donaldson, Mr. Stone, Mr. West. Auk þeirra kom landi
vor legationsráð dr. Grímur Thomsen, Cand. pharmac.
Emil Möller, sonur Möllers heitins lyfsala, danskur mál-
ari Schytte, og danskur photograf, að nafni Friis, tek-
ur ljósmyndir af mönnum hjer í Reykjavík og hefur að
sögn mikla aðsókn. Englendingar skiptu sjer í flokka
og ferðast nú í ýmsar áttir út um landið. J>eir Da-
sent og dr. Gr. Thomsen fóru austur í Rangárvallasýslu,
og síðan ætla þeir norður Sprengisand og ná í póstskip-
ið á Akureyri og fara utan með því. Mr. Holland og aðr-
ir með honum hjeldu austur í Öræfasveit og ætla að ganga
á Yatnajökul. Sýnir það, að Englendingar eru jafnan sjálf-
um sjer líkir; þeim vex ekkert í augum, þeir kanna allt,
liorfa iítið í torfœrur og verður fátt að vandræðum; og
ekki verður því neitað, að eittlivað er undarlegt í því,
að vjer skulum ekki verða fyrstir manna til að kanna hjer
fjöll vor og firrnindi, heldur skuli útlendar þjóðir verðafyrri
til þess; en vera má, að þetta og annað þvílíkt komi fót-
um undir oss til einhverra fyrirtœkja, sem legið hafaí dái
í landi voru allt fram á þennan dag. Dr. Dasent er ágæt-
ur fornfrceðingur, skilur vel íslenzka tungu á bœkur, og
liefur fyrir skemmstu snúið Njálssögu á enska tungu, og
gjört bókmenntum vorum með því hinn mesta sóma. Ensk
tunga gengur um víða veröld, sem vjer vitum, og geta
inenntaðir menn í öilum áttum kynnt sjer þessa ágætu
sögu, enda kvað Englendingum þykja hún afbragðs-fögur,
og telja hana eina þá merkilegustu bók, sem rituð hafi
verið á norðurlöndum. Deild bókmenntafjelagsins hjer í
Reykjavík gjörði dr. Dasent að heiðursfjelaga sínum. Auk
Englendinga þeirra, sem nú voru taldir, komu aðrir ferða-
menn enskir hingað á skemmtiskútu einni. Nýkomnir eru
og lirossakaupmenn frá Skotlandi. Sýnir allt þetta, að það
cr eigi alllítið fje, sem Englendingar flytja inn í land þetta,
og eru þeir góðir gestir.
Fiskiafli hjer á nesjunum er nokkur af ísu. Æðar-
dúnn hefur hjer verið seldur fyrir 5rd. 48 sk. pundið.
'V'jor setjum lijar frjettakaíla úr brjefl frá morkuin manni í SuVíur-
Múlasýsln, þútt nokkuí) sjo um libi?), sföan þaíi var ritab (!>. Júnf), par
uss pykir þafc þess veríugt.
»Frjettir eru hjeðan fáar. Veturinn var hjer einkum
sunnan til i Múlasýslum, einhver hinn bezti, er menn muna
típtir, snjóaljettur og veöurhœgur, en af og til nokkuð
frostbarður. Yorið hefur einnig verið mjög blítt, og cr
gi’óður orðinn góður bæði á túnum og útengi, og lijer
um bil eins góður eins og i 12. viku sumars í fyrra. Hjer
mn svæði aflaðist nokkuð af útsæ í vor, og kom það öllum
í góðar þarfir, því kaupstaðir urðuáþrotum í góulok, svo
það leit hjer út fyrir mestu vandræði og bjargarskort, hefði
ekki fiskazt. Hákallajaktir hjer hafa fiskað vel 2 afþeim;
önnur er búin að fá 150 tunnur lifrar, en hin 130 tunn-
ur; en liin þriðja hefur einasta fengið 40 tunnur. J>að er
óneitandi einhver hinn mesti hagur og ábati fyrir íbúa
þessa lands, að stunda liákallaveiðar, en til að stunda þær,
þurfa menn að hafa þiljuskip, en sá ergallinn á hjer, að
hinir efnuðu sumir hverjir vilja ekki hætta peningum sín-
um í þvílíka óvissu, heldur vilja láta þá liggja að mestu
arðlausa eða kaupa fyrir þá ónýta jarðarskrokka, en hinir
fátœku, sem hafa huga og vilja tilaðeignast hlutaíþilju-
skipi, geta það ekki sökum fátœktar. J>að er líka orðið
eitthvað hið nauðsynlegasta, að eiga hjer í kringum landið
þiljuskip, því hinn mikli sægur af frakkneskum fiskiskipum,
er þekja allt hafið hjeríkring, draga allan afla útádjúpið,
svo opnir bátar verða ekki varir, eptir að hinn útlendi ó-
þjóðalýður er kominn.
Veikindi hafa gengið hjer í Suður-Múlasýslu fjarska-
lega mikil í vetur og vor, og manndauði mikill einkum í
öllu Hjeraði; þó er nú heldur, að minnsta kosti um hríð,
farið að strjálast um manndauða, en eigi að síður eru
veikindi talsverð enn, og takasömu mennina upp ogupp
aptur, og sumir held jeg verði seint eða jafnvel aldrei
jafngóðir. J>ungbærust verður veikin á ungu fólki milli
20 og 30 ára. J>essi veiki, sem hjer liefur gengið, er
taugaveiki, og taugaveikiu sjálf virðist ekki að vera hjer
‘ svo mjög drepandi, efregluleg meðul eru hagnýtt á reglu-
legum tíma og í byrjun veikindanna; en drepandi verður
hún, þegar takveiki eðahálsbólga gengur í lið með henni.
Gamalt fólk fær varla snert af þessum veikindum, nema
fyrir mikilvægar orsakir.
Verzlunarskip eru komin lijer á alla verzlunarstaði,
og fáeinir lausakaupmenn hafa eins og slœðzt hingað, og
þyliir mörgum gott að fá þá, því optast bœta þeir heldur
verðlagið. En eigi að síður virðist mjer föstu kaupmenn-
irnir nauðsynlegir, og hjer á Djúpavogi væri mikil þörf á
að 2 fastakaupmenn væru, því þá kenmr strax verzlunar-
keppnin, og það byggðarlag, er sœkir verzlun að Djúpavogi,
er mjög stórt og tjölmennt, því það er öll Austur-Skapta-
fellssýsla og helmingurinn af Suður-Múlasýslu, sem sœkir
hingað verzlun, og því er það merkilegt, að enginn kaup-
maður skuli setja hjer verzlunarbúð.
— Sjera Dergvíri porbergsson á SkeggjastrÆum er dáitm 24.júlí næstl.
Aii^lýMÍngar.
J>eir, sem óska kynnu ab sjá, á hverju liife enska vina-
fjelag byggir trúar- og siíjferbisreglur sínar, geta fengib hjá
nndirskrifubnm bœkling, er inniheldur biflíustabi þá, er
reglur þeirra stybjast vib.
lleykjavík, 10. júlí 1861.
E. Magnússon.
Nýprentaður er á kostnað prentsmiðju íslands nýr
Viðbœtlr við hina evangelisku sálmabók, til brúkun-
ar í kirkjum og heimahúsum; í þessum viðbœti eru 231
sálmur; stœrðin er 13 arkir. Ilann fæst óinnbundinn til
kaups hjá undirskrifuöum fyrir 38 sk.
Koyltjavík, 20. júlí 1801.
Einar Pórðarson.
Yoitt brauí). 29. júlí Hóla Vibvíkur og Ilofstaba þíng í Skaga-
fjarbarsýslu prestinum sjera Ólafl porvakUsyni á lljaltastóbum í sómu
sýelu.
Útgefendur : Benidikt Sveinsson, Einar Pórðarson, Halldór Friðriksson, Jón Jómson Hjaltalín, Jón Pjetursson.
íbyrgtaruiaW. Páll Pálsson Mclsteð, Pjetur Gudjohnson.
Prentabur í prentímiÉjunui í Reykjavík 1861. Kinar pórbarson.