Norðanfari - 09.10.1867, Side 4

nm sinn heiíuir. Prinsessan af Wales er nií
koruin á flaklc aptur; hiin ætlar bráíiuin til
þýzlcalands, til ab vera þar vib böfcin. Victoría
drottning er vib gdba lieiisu og kemur nú opt-
ar á mannfundi en fyrri. Hún liefir nýlega
látií) gel'a út æíisögu manns síns, og þarfekki
aí> efa, a& sú búlt gengur velút. Bretar liafa
sent gufuskip af stab til þess afe leita ab ferba-
iitanninum Ðr. Liwingstone, sem inenn lialda
ab dtepin liali verib af villuinönnnm subur á
Afríku. Prtíssa konungur, Ansturríkis keisari
og Tyrkja Soldán, liafa verib sæmdir soklta-
bands orbimni Blöbin gcta þess, ab cnn sje
vorib ab þrefa um Slesvíkur málib miili Dana
og Prússa. Prakkar segja ab Piússar hafi
ckki haldib samninginn, sem gjörbur var eptir
stríiib í fyira, en I’rússar þykjast bafa full-
nægt ölluin skilnráluni; og er eigi ab vita livab
ágreiningur þessi leibir ejitir sig. liússar og
Prússar eru liinir beztu vinir, og aldrei betri
cn nú. I liaust á her beggja a& koma saman
á landamærum, ætlar Rússa keisari og Prússa
konungur a& vera þar vib og borfa á heræf-
ingar þær, scm þar eiga ab fara fram Sein-
ustu fregnir segja ab Garibaidi, sje ab imdir-
búa áhlaup á Rúruaborg, cn Vilttor konungur
liali vakandi anga á því, lil þess ab geta varn-
ab slíku.
Nýlega hefir fundist nálægt borginni Wa-
shington í Vesturhcimi, gröf, og þar á íslenzk-
ar rúnir, sem hijóba þannig: „Hjer hvílir
Syasy eba Susan, hin bjarthærba, kvenmabur
frá austiuparti Islands ekkja Kjoldurs og syst-
ir Thoigríms, börn samfebra, 25 ára ab aldri.
Glebji Gub liennar sál Ár 1051J þetta er
merkilegnr fiindur þvt liann sannar svo vel
sögu lands vors, þar scm stendur ab íslcnd-
ingar fundu Vesturheim 5 öldum á undan Co-
liimbus. Jeg skal seinna skýra nákvæmar frá
þessum fundi.
Snmarib liefir verib hjer mikib gott, og
incnn vonast almennt eptir nægilegri uppskcru
— Meb úskuin hezfu til allra á Frúni“.
Eptir brjcfi frá Vestmanneyjum, sem dag-
sett er 15. júlí þ á., liöíbu í sumar verib lijer
undir landi 1235 frakknesk og 450 ensk, norzk
sænslc og dönsk fiskiskiji. 3 frakknesk fiski-
skip höíbu strandab vib cyjarnar sem 811 áttu
lieima í Dimkerquc; ölluiii mönnuiium vaib
bjargab ncma þrcmur sern drukknubii.
SKIPáTRAND. Ur brjefi úr llúnavatnssýslu
d. 12. sept þ á. „þann 4 eba 5. þ. m sleit
upp og strandabi vib litla varpey á Skaga-
strandarhöfn frakluieskt fiskiskip þrímastrab
og 90 lesta stúrt, var þab búib ab liggja nokkra
daga á böfiiinni, því stýrib var únýtt, cn þab
fjekkst smífab bjer af þjúbiiagasmihium Júni
fvarssyni á Húlanesí, cn skipverjar eigi búnir
ab setja stýrib fyrir. Mælt er ab í skipinu
liafi verib 16,000 af fiski, sem allt fór í sjúinn.
Hafa tunnur og ýmislegt úr skipinu rekib víbs-
vegar inn rneb Skagaströnd og vestur um þing-
eyrasand þab sem nátist var selt vib upp-
boð 10. þ. ni. Skipsrifriidib og þab sem
finndist og ræki í eyjuna var selt fyrir 300rd-
Skipbiótsmennina, sem eni um 20, á ab flytja
su&tir til Reykjavíkur og kostar þab 400 rd.“.
VESTU.RLAND. Úr brjefi dags. 16 sept.
1867. „Tí&aifarib hefir lijer um Vestiirland,
veiib síban rneb sláttarbyrjun votvifrasarnt, og
grasbrestur yfir allt, Tii&ur og útliey, sem
inn er kotnib, er miima e&ur meira lirakib.
Almenn heilbrigbi hefir verib. Hákarlsaílinn
varb í betra lagi, og mestur lijá dönskum skipli.
er fjekk 200 t. lifrar. En miimst hjá öbrum á
skip 50 t. lifrar (144 pottar í hverri t. í stab-
inii fyrir a& hjer er mælt í 120 potla (látum).
Eiskafiinn hefir verib inestur hjá útleiidum fiski-
möniiuin, en lítill lijá inuleiiduiii; þab lítur
þvi út, sem útlendar þjóbir, sein allt af færa
sig ,upp á skaptib , boli allan fiskafla frá
laiidsniöniiiun, þá tíina seni liinir eru lijer vib
land.
HVALREKAR 18. septemher rak 3 andar-
nefjur ab landi undan Geitbúl, scm stendur
austanvert vib Hrútafjörb iiiiianverbann; sú
stærsta af þeim var sögb um 20 álnir en hin-
ar bábar nokkru minni.
ELDGOSIÐ. Nú liöfum vjer fcngife sann-
ur fregnir um ab eldgosib sem gctib er í blab-
iuu lijer a& framan, liali verib upp úr svo-
nefndum Skaptárjökli, sem er einn liluti af
suíuihlibiniii á Vatnajökli. Eldgosib byrjabi
27. ágúst (1867), en liinn 28 —29. var loginn
svo inikill, ab í hei&skýru vebri, sem þá var,
gætti engrar súlarbiitu. Jafnfiauit loganum
kom upp úr Jöklinuinisvo mikib vatnsílúb, ab
túk yíir allaim Skei&aiársand, seni er lijer um
7 niílur á breidd Flúb þetia var svo stúr-
kosllegt, a& út leit fyrir ab um þab hefíi mátt
sigla haffæru skijii. Vatnsflú&ib eybilagbi mest-
an hluta engjanna í vesturparti Dræfasveitar;
cinnig hafbi þub lekib brot af hafskipi, sem
árum saman haI'fei legib þar á sandinum ni&ur
vib flæbaimál og talsvcrt af rekavib, er þa&
flulti frain á sjú. Eldgosib hafbi sprengt upp
jökulinn, svo ab styklcín úr liorium fluttust á
flúbinu langar leifeir eptir sandinutn og sumt
út á sjó er láu þar strandlengis vife fjöruna
scm lial'ís. Eld- og \alnsflób þetta varabi í
13 daga. Osku- og sav.dlalIife varb svo mik-
ib liinn 28., ab skepnur sem úti voru í iiæstu
sveitum, tiýmdu þann d.ig allann og túku eigi
niíur í jörb; utn nútlina cjitir kom siúnign,-
ing, svo ab ösku- og sandfallib hvarf ab mestu.
Allur málmur sem var í liúsum og hyrzluin,
varb kolsvartur.
VEÐRÁTTAN, m. fl. Yfir höfub hefir tífein
verib ústillt og votvibrasöm og erfitt meb nýt-
ing á heyjum, þú liafa komib í inilli þerri-
dagar, svo flestir lijor í nærsveiiunum hafa
náb heyi sínu allvel verku&u. Nokkiir eiga
hey úti enn. 1.—2. þ m. var hjer töluverb
snjókoma og hvassvibur norban, og þribja 9
gr. frost á R Nú er sagbtir minni landburb-
ur af tiski hjer utan til á firlinum en var £
sumar, ógæftirnar hafa líka nú um tíma ver-
i& miklar,
SKIPAKOMUR. 23. f. m kom Jagtin Racliel
eptir 16 daga ferb frá Kanpmamialiöfn, og ab
sögn nteb einar 150 tunnur af rúgi en núg af
koluin og fleira. Um sömu mundir og Rachel
kom hin.gab, kom skip á Húsavík meb 800 t.
af rúgi og grjúnum Verbib er þar eins og
lijer á matnum, rngur 12, baunir 13, en grjún
15 rd. Af ve&ráttufari erlendis og uppsker-
unni, er fremur gott ab frjetta. Rúgur var
lieldur a& lækka í ver&i, einkum nýr rúgur
danskur, sem eptir skýrslu veizlunarinibla frá
30. ágúst var mest 1 t 8 rd. 48 sk , en minnst
6 rd 24 sk. Islenzkar vörur: ull í sama verbi
og hjer er seinast a& framan getib, cn lýsib
lækkab ofan í 31 rd 48 sk. enda 30 rd. 1 Ipd.
af tólg 3 rd 60 sk. til 3 rd 64 sk . 1 tunna
af saltkjöti e&a 224 pd. stígin njip £ 29 rd.
niest.
— Alit af eru mcnn hræddir utn a& stríb-
ib brjútist út þá miunst varir, eigi a& eins
milli Frakka og Prússa, lieldur líka Rússa og
Austurríkismanna J>á síbast frjettist frá Krít-
arey, liöfbu Tyikir enn eigi nema hjer og hvar
urinib svig á uppreistinni; en fyrir inilligöngu
slúrveldaitna lofar nú Soldán eyjarskeggjum
öllu fögru, og þar á mebal ab jarl þeina skuli
lijer ejitir vera kristinn; en nienn telja úvíst
ab þeir láti sjer þab lynda, þvf bæli liafa
Grikkir hjálpab þeim, og svo iieíir stjúrnin £
Wasliinglon látib á sjer skilja sem luín vildi,
ef álægi, skakka leikinn tneb þeim.
AUGLÝSINGAR.
— lljá undirskrifubum fást til kaups Ijús-
niyndir af ýmsum merkismömnim, sem til eru
greindar í þessa árs jrjúbúlfi
Mýrarlúni 1. oktúber 1867.
Björn Gubnumdsson iiorbuilands pústur.
— Á leibinni frá Skjaldarvík og út ab Bæg-
isá, týndist nýlcga vasabúk meb nokkrum brjef-
UJii og andlitsmynd, sem aubkennd cr ineb
nafniiui „Kristján“. Sá er kynni ab liafa
fundib eba finna vasabúk þessa me& því setn
í henni er tilgreint, er bebin gegn sanngjörn-
um fundarlauiuim ab aflienda mjer liana.
Akureyri 7, oktúber 1867.
Björn Júnsson
— Meb því nú eru komin út 37 nr af
sjötta áii Norbanfara og ab eins eitt nr. og
titilbla&ib eptir, sem jeg befi í hyggju a& !áta
koma út í þessmn liiánubi, þá mælist jeg tijer
meb alúblegast til, ab kaupendur blabsins, er
ekki liala borgab þab þegar, viidu gjöra svo
vel og seiula mjer aiuLiríib liib fyrsta þeiin
cr mögulegt.___________Björn Júnsson.________
Eiyaudi uy dbyrgdanuadur lijörtl Jónsson.
Preutabur í preutsm. á Almreyii. J. Sveiusson.
rjett, því skipstjórinn lieíbi verib me& öllti rábi,
oe þegar þjúnninn ab lokum kom fram mcb
recept, sem sýndi ab skipstjúrinn hef&i fengib
sjer annan lækni, varb vesiings læknirinn sem
frá sjer numinn og súr vib þjenarann, ab svo
framt a& lioniim væri annt nm líf húsbúnda
síns þá skyldi hann rífa reseptib í sundur, og
fjckk lionum anna&, sem liann sjálfur ritab
liaffei, og sem átti ab brúkast í stab liins. Dag-
inn eptir Ijet þjúiminn læknirinn vita. ab þá
liunn lieíbi sýnt skiplierramun receptib, liefbi
liaiui tekib þab og bronnt Læknirinn skiifubi
því vin sínum bijef, eu ölla'ist ekkert svar
upp á þab. Hver daguiinn leib af öbruin, og
læknjrinn uppgafst ekki á því ab komast cjitir
livernig skipstjúranum ii&i, eba veikindum lians
þeima og þenna daginn. sem bann fjekk þú
ekkert tækifæri til a& gjöra neitt vib, þú hin-
tmi sjúka versnabi æ meir.
Aumingja lækniriim sá því nú frani á
a& þab inundi draga til eins fyrir hinuni van-
þakkiáta vini síiium, og særbist af [iví ab geta
ekki í seinasta sinni svo ínikib sem kvatt liann;
þetta varb liontmi úþolandi. Bæbi fyrir hút-
anir og bænir fjekk hann þú þjenarann cina
iiútt til þess a& lofa sjer a& koma inn til sjúkl-
ingsius, til þess ab sjá hann nú í seinasta sinni.
Lækniriiin skalf allur á beimmi þá hann kom
inn ab iianasæng fornvinar síus, og sá hann
lá þar sem litib lík, og öll merki þess, ab
hvert andartak liatis væri liife seinasta. llinn
doyjindi lá sem í dái. Lækniiinn lant [iví
nifetir a& lionum og mælti fáein orb, scm hami
varla vegna trega og tára gat komib út, uin
leib og iiann kyssti á eimi ltans. I þessu
augnabliki virlist lækninum sem einhver titr-
ingur kæmi í líkamann, og a& tár fjellu nib-
ur undan augnalokuin lians. Daginn eplir var
iiann dáinn. Gamli læknirinn var úhuggandi,
og lnnm gat um ekkert annab hugsab eba tal-
ab en þab: „liann vildi ekki sjá mig“. Hann
ítrekabi enn þessi or& þá lionum barst sú fregn
fiá fúgetauum tba hiutabeigandi skiptarábanda,
ab liaun skyldi koma sem brá&ast. Lækniriiin
gckk þess vegna þangab, og fúgelinn afhenli
honum H'fleibslusluá og hrjef me&, sem ritab
hafbi 'erib af liinuni dána mtife eigin liendi
— meb arfleibsluskránni var licknirinu gjörb-
ur a& einum erfingja allra eigna hins látna.
Brjcfib liljú&abi þannig:
„Fyrirgeff u mjer gam i vinur, þá hugraun
scin jeg hefi bakab þjer. f>ab hefir verib nijcr
þimgt a& srijita mig þannig þinnar gú&u lijálp-
ar og uinöniiunar, og þab þegar mjer iá mest
á En jeg lilaut ab imgsa meir um þig enn
sjálfan mig Nokkrum dnguin eptir a& jeg
liaffei gjört arfieibslusluskrá rnína vakti þab
áliyggjur lijá mjer, ab uin þrb leyti var höfö-
a& mál gegn lækni Dúelot, sem var í líkum
luiiigumstæbuni og þú Jeg vildi ab arfiei&sla
mín leiddi cngar þrætur epiir sig vife úlaifa
inína. Mig langabi ekki til a& láta vefengja
erffarjett erlingja niíns, undir því yfirskyni,
ab liann sein læknir iiefbi í baaalegu niinni
liaft mig intdir læknishendi sinni, og þess
vegna lokafei jeg dyrnm uiíntim fyrir þjer, án
þess a& neinn l'engi ab viia hvers vegna. Ef
a& jeg nú liefbi sjeb þig, þá er ekki víst ab
jcg hefbi getab slafeife af mjer fortölur þíriar,
og mcb því, ef lil vill, vaipab þjer og úkom-
inni æfi barna þinna í hættu En einu sinni
bife jcg þig áb vera ekki i eibann vib mig gamli
lagsbrú&ir og vinur, og imntii mjer framvegis
eins og jeg elska þig, a& seiija-ta andartaki lífs
mfns.