Norðanfari - 07.03.1872, Side 2

ráfca á funcl! þessum en eigi atkvseSalala fund-
armanna samkvæmt 11. gr. fjelagslaganna,
nema ef einhver beinlínis dskaíi, aí) svo væri
gjört vií) eitthvert atriSi.
þá var lesinn upp samningnr, er nefnd
manna samkvæmt ráístöfun á næstliimum ab-
alfundi hafbi gjört vi& kaupstjöra fjelagsins
frá þeim tíma til næsta a&alfundar, og var sá
samningur í einu hlj(5i)i samþykklur.
Síiian skýrii kaupstjöri frá ásigkomulagi
fjelagsins og lýsti yfir því, aí) efnahagur þess
heffei tekiii miklum framförum frá næsta aiial-
fundi, svo eign fjelagsins hefii síian aukist
um 7000 rd. ; ai> áhugi manna til at> styrkja
fjelagiíi færi störum vaxandi og dreifiist vfii—
ar út; at> skiptavinir fjelagsins, erlendis eptir
hinum síiiustu brjefum þeirra, væru vel ánægi)-
ir mei skiplin vii) fjelagiii og vildu gjarnan
halda þeim fram; ai) Oddeyri væri þegarkeypt
til fjelagseignar og beli?) um trjávii ab utan
sem fyrst á komanda vori, til ai) byggja úr
hús handa fjelaginu, ef þa& yrii aii álitum, a&
svo skyldi gjöra.
þá var rætt um, hvort aukafundur þcssi,
samkvæmt lögum fjelagsins, hefii svo sam-
þykktarvald til þeirra mála, er á honumkæmu
fyrir, sem a&alfundur, og var þab samþykkt.
þarnæst samþykkti fundurinn þab, a& hús
skyldi byggja á Oddeyri f þarfir fjelagsins,
svo skjútt sem kostur gæti á ortili.
þá skýr&i fjelagsstjörnin frá því, a& hún
hef&i lagt drögur til a& útvega á næs'a sumri
handa fjelaginu tvö skip me& ýmsumvörumog
einn timburfarm.
Enn kom til umræ&u uppbót sú, 10 sk. á
hverju ullarpundi, er fjelagsstjórnin á kva&
næstli& haust, og nú sú tillaga, a& þeir, er í
næsta júlímánu&i á&ur fyrsta skip siglir hje&-
an frá fjelaginu, hafa greitt nýan 25 rd hlut
skuli njóta hinnar sömu uppbótar, og ná&i
hvorttveggja þetta allsherjar samþykki á fund-
inum.
þessu næst var því hreift, hvort fjelags-
menn vildu gjöra þa& a& reglu framvegis, a&
greidd skuli ieiga af því fje, er menn kunna
a& eiga til gó&a í verzlun fjelagsins, og eins
því, setn menn eru í skuld um. þetta var
samþykkt og þa& jafnframt, a& af þvf, sem
einhver á til gó&a, ef sta&i& hefir misscri og
nemur 25 rd. e&a meira, skuli lúka 4 g um
ári&, en 6 g af hverri skuld, er jafnlengi hefir
sta&i& og eigi nemur minna enn 12 rd. 48 sk.
þá var leita& atkvæ&a fundarmanna um
þessi atri&i:
1. Hvort semja skyldi vi& hinn nú verandi
kaupstjóra Tryggva Gunnarsson, a& halda
sýslan sinni íramvegis frá næsta a&al-
fundi.
2. Hvort sá samningur, er til þessa þurfi,
skuli lúta a& óákve&num tíma, en me&
eins árs uppsagnarfresti frá hálfu hvorra
tveggja.
3. Hvort hin sama nefnd og á&ur skuli gjöra
vi& hann hinn nýa samning ; — og var&
þetta alit a& fullum samþykktum.
því næst Ijet kaupstjóri þess geti&, hve
mikil nau&syn beri til, a& fjelagsmenn allir
ejeu samhuga f þvf, a& vanda sem bezt hverja
þá vöru, er þeir verzla me& vi& fjelagift , og
skora&i á menn, a& bafa sjer þetta sem allra
hugfastast eptirlei&is.
Loksins var þa& til lagt og samþykkt, a&
kjósa 5 manna nefnd til a& endursko&a lög
fjelag8ins, og skyldi nefnd þessi hafa því verki
loki& fyrir næsta aialfund og ieggja þa&
þar fram til umræ&u. Fyrir nefndarkosningu
ur&u þeir: Síra Arnljótur Ólafsson, Eggert
Gunnarsson, Einar Ásmundsson, Olafur Ólafs-
son og Tryggvi Gnnnars6on.
A& því búnu var fundarha!di& npplesii og
fundi slitib.
P. Magnússon. Björn Ilalldórsson.
Á&ur gengi& var af fundi, flutti einn
fundarmanna stökur þessar:
Ur áttunum fjórum og fleirum þó
Nú fund me& oss áttum vjer, drengir.
En hva& var þa& þá, sem oss hinga& dró
Og hjer í dag saman oss tengir ?
þa& var sú göfuga gullhla&s Lín,
Hún Grána, lagsma&ur! vina þín.
Til salar vjer gengum og fundum fljófe.
Hún fagna&i bi&lunum öllum;
Hún gaf hverjum kost á a& geta sjer liljó&
Og gamna meí baukræ&um snjöllum.
En gagni&? — efa mun enginn þa&,
Fyrst eiga Gránumenn hlutinn a&.
Og fallega sammáia hlýrar hjer
I hvirfing um brú&ina sátum.
A& „rýgur sje alin a& rógi, — vjer
þa& rætast á Gránu sfzt látum.
Nei, me&an einn þessa klappar kinn,
þá kyssir annar á vangann hinn.
þa& á svo a& vera, því allan þjóst,
Sem ólukkann, fælist sú gráa ;
Hún bi&ur oss unna sjer leynt og Ijóst,
Án Iausungar, afbrý&i’ og þráa.
Jeg y&ur — segir hún — ann svo heitt
Og óska’ a& hnossvini skilji’ ei neilt.
Svo heyri& þá, Gunnlaugur, Grímur, Rafn
Og Gísli minn, Eirfkur, Helgi, '
Hver Gránungi, takandi’ af Gránu nafn,
Á Gránu sjer ástunum velgi
Og segi: Gagn hafi gullhlaís Lfn,
Hún Grána, unnusta þín og mínl
ÚR BRJEFI AÐ AUSTAN.
^þú veizt kunningi gó&ur! og allir þeir
sem hafa alþingistí&indin, a& þa& hefir einatt
borift vi& á undanförnum alþingura, þegar
ýmsir þingmenn hafa vísa& til bænarskráa
þeirra sem þeir hafa flutt ti! þingsins, og
vilja& framfylgja, sem almennings bæn,
e&a almennings áiiti, a& nokkrir hafa or&-
i& til a& vefengja a& almennings álitib kærni
óyggjandi fram í bænaskránum því þær væru
samdar af einstökum mönnnm og sendar svo
um kjördæmi& til undirskriftar, og a& margir
mnndu Ijá nafn sitt undir bænarskrá án þess
a& hafaljósa hugsun e&a þekkingu um a&alefn-
i&, me& fl. ástæ&um e&a heldur ástæ&uleysu.
Jeg veit nú satt a& segja ekki hvort þessir
menn vilja álíta allar bænaskrár markleysu
nema þær einar sem þeir væru vissir um a&
allir sem undir þær rita nöfn sín, hef&u lfka
lagt hönd á verk me& a& semja þapr, en þa&
mun seint ver&a a& bænarskrár komi til þings,
enda í a&rar áttir sw úr gar&i gjör&ar. Mest
hefir nú samt kve&i& a& þessari vefengingu
bænaskránna þegar um stjórnarmálib hefir ver-
i& a& ræ&a, og me& mestri frekju kom þetta
fram á seinasta þingi 1871, þar sem minni
hlutinn í stjórnarskipunarmálinu bar fyrir sig
almennings áliti& til a& styrkja málsta& sinn;
svo þa& sýnist sem þa& ætli nú a& ver&a
nýtt þrætu epli milli meiri og minni hiutans,
hvort a& almennings áliti& sje í þessu máli;
hvernig á nú konungur e&a Ðana stjórn a&
geta vitab hverjir rjettara hafa, þar sem tveir
andstæ&ir flokkar bera fyrir sig hina sömu á-
stæ&u o: almenning8 álitib ? og hvörnig geta
menn fengib óræka sönnun þegar allar undir-
skriftir eru vefengdar; hvort heldur undirá-
vörp e&a bænarskrár? Jeg sje ekki anna&
rjettara eía áreiíanlegra rá& til a& skera úr
þessu, en að hver þjó&kjörinn þingma&ur hvert
sem hann er á meiri e&a minni hlutanum,
bi&ji sýslumanninn í kjördæmi sínu a& taka
upp þings vitni á manntals þingum, og Iáta
hvern bónda seaja skírt ug skorinort hverjum
flokkanna a& hann sje sinnandi í stjórnar- og
fjárhagsmálinu ; jeg get ekki ætlab a& nokkur
sýsluma&ur fær&ist undan því Iitlaómaki, sem
þetta lief&i í för me& sjer, þvíþa& mætti vera
öllum ge&fellt a& sannleikurinn leiddist í Ijós,
svo vel konungi og stjórn hans sem hverjum
ö&rum, bæ&i meiri og minni hlutanum og öll-
um sem eiga hlut a& máli; þá sje jeg heldur
ekki betur en a& sú vissa væri fengin scm
ekki væri hægt a& lirekja, og þá hlýtur kon-
ungnrinn a& ganga úr skugga nm hva& f þvf
efni cr satt og rjett. Jeg held þa& væri — a&
minn8takosti — saklanst þó þú ljetir Nor&f. þinn
stinga upp á þessari a&fer& vi& þjó&kjörnu
þingmennina, því lengi gcta tveir þrætzt á og
báíir sagt njeg hefi rjett, þú hefir rangt“ ef
enginn getur slitið þrætuna ogleitt sannloikan
í Ijós.
Ilerra ritstjóri!
Mjer ge&jast vel a& áformi þjóívinafje-
lagsins, er alþingismenn stofnufu á næstli&nu
sumri; allir vona gó&s frá því, útan kann ske
þeir, sem nú fyrst um sinn, þegjandi e&a
nöldrandi leiba þa& hjá sjer; en þó svo væri,
ðg þó a& þessu gagnstætt fjelag gæti gefist,
bæ&i a& nafni og rentu, nefnilega þjó&fjanda-
fjelag, er vonandi, a& enginn hei&vir&ur maf-
ur Ijeti tælast til a& setjast á bekk me& því
og ver&a þess óskabarn.
Af því hinir flestu kjósa, a& vængir
þjó&vinafjelagBÍns ver&i svo langir og brei&ir,
a& þeir taki hjer út yfir allt Finnabúib, þa&
er: yfir sjer hva&, sem a& rjettum ástæ&um
þjenar til a& efla heillir og hagsæld þjó&ar-
innar — hafa nokkrir be&i& mig, a& koma
me&fylgjandi ritgjörb u m hvernig bæta
megi kjör presta, inn undir þessa vængi,
og þa& get jeg ekki, sem stendur, me& ö&ru
móti en byrja á því, a& bi&ja y&ur a& Ijá henni
rúm í Nor&anfara.
Akureyjum á allra sálna messu 1871.
F. Eggerz.
RITGJÖRÐ.
eptir Fr. Eggerz um, hvornig bæta megi
kjör presta,
Sá hefir ekki vei&ina
sem ekki tímir a& væta sig.
þa& sem stýrið er skipinu, þa& eru trúar-
brög&in hverju ríki og liverju landi fyrir sig ;
trúarbrögfcin ver&a a& hafa sína þjóna, er me&
or&i og heg&un la&i a&ra til a& elska þau og
virfca; því eptirdæmib er þeir gefa á a& inn-
sigla or&i& er þeir mefíara sem þeirra hjart-
ans mál; a& bera elsku og vir&ingu fyrir trú-
arbrög&unum og þeim, sem eiga a& innræta
þau, er svo náskyit hvafc ö&ru og árí&andi, a&
þa& hlýtur a& ver&a samfara eigi vel a& fara:
„1. Tess. 5 — 13“'
Eins og fyrirhöfn þessara þjóna — prest-
anna — er háleit og mtkils ver& fyrir betrun
manna og farsæld, svo er Ifka náttúrlegt, a&
hún útheimti endurgjald, í hi& minnsta svo mik-
i&, a& þeim gjörist mögulegt a& gjegna köllun
sinni; þvf ekki skaltu tii binda múl-
innáerjandinauti, ogver&ur er
verkama&uriun launanna, heitil
þa& 1. Tím. 5. 1S.
Endurgjald þetta þarf reyndar a& vera
svo mikifc, afc prestnrinn geti Iifa&, samkvæmt
standi sínu, sómasamlega og svo, a& hann,