Norðanfari - 23.04.1883, Side 4

— 44 —
nú svo, að svo óliklega hafi atvikast, að Bjorn hafi komist
við af liarmakveini hinna fátæku ekkna. Björn átti tölu-
vert af hval og gat vel gefið þeim bita og hann vænann
hefði hann tímt því. Nei! nei! Valmennið purfti að líta
kringum sig fyrst, þrátt fyrir alla lijartagæzkuna! Nú! þá
sá hann hvar þessir tveir fátæklingar liöfðu kroppað sjer
ðgn af beinaseigildi. Tarna var gott! hugsaði hann með
sjer, þar bar vel í veiði, jeg skal reyna að ná þessu af körl-
unum og sletta því í kerlingarnar svo jeg losist við þœr,
því annars hætta þær má ske ekki fyr, en þær neyða ofur-
lítið út úr mjer af hval. Nú! það fór eins og ætlað var,
Björninn náði í bitann og slapp úr háskanum. Að minnsta
kosti lítur þetta svona út. f>arna er þá öll hjartagæzkan!
gagnvart fátæklingunum, að taka frá tveimur bláfátækum
mönnum það, sem aðrir hvaleigandur höf'ðu geíið þeim og
fá ekkjum þessum það, til þess að losast við þær. — Herra
Björn kallar þessa menn skjólstæðinga mína. — Mjer er
engin mótgjörð í því, þó hann álíti það má ske blekkjandi
fyrir mig, að hafa fátæka menn mjer að skjólstæðingum,
ætla jeg það engan vansa fyrir neinn, rneðan menn eigi taka
bitann út úr munninum á einum fátæklingi til að gefa öðrum.
Björn getur þess til, að jeg hafi verið í fjelagi við
fátæklinga þessa, og sakir eigingirni muni mjer hafa sárnað
að tapa seigildinu. Sópi Björn fyrst frá sínum eigin dyrum,
áður hann getur slíks til um nágungann, það er skamm-
góður vermir fyrir hann, að vekja upp slíka drauga, því fáir
munu svo argir í eigingirni, að eigi geti þeir vísað slíkum
uppvakninguin lieim til föðurhúsanna, er þeir eiga aðalstöð.
Kiti Björn aptur hval þessum viðvíkjandi, ætti hann að
gjöra það óljúgandi, því það er að bæta gráu á svart eða
þvo saur í saur, að rita ósannindi eins og hana gjörði síðast,
og má hann þakka drenglyndi mínu og þeirra, sein hlut
eiga að máli, fyrir það, að vjer sleppum honum í þetta skipti
frá þyngri refsingu, þótt liafi til hennar unnið.
Ytri-Ey, í apríl 1833.
G. E. Gunnlaugsson, er skrifaði sig «Matarþurfa».
(A ð s e n t).
|>ar eð herra Kr. Ó. þ>orgrímsson hefir í «Jþjóðólfi» þ.
á. 32. blaði boðist til að panta allar bækur Norðurálfunnar
o. s. frv. en af því vjer heyrum henni til, vildum vjer biðja
hann, að útvega okkur, sem fyrst hann getur, íieira enn eitt
exemplar af eptirfylgjandi bókum, er vjer vilduin eignast,
og sem telja má víst að eigi muni allar vera uppgeugnar,
inunu menn fúsir á að verða við ósk hans, þar eð hann
hlýtur að hafa einhvern vísindulegann tilgang nieð það.
Eru þessar bækurnar:
Arsrit prestaskólans. Reykjavik 1849.
íslenzk saguablöð 1814.
Minnisverð Tiðiudi. Leirárgörðum 1795.
Markús Magnússon. Passíuhugvekjur. Yiðey 1821.
Markús Magnússon. Andlegar húgvekjur. Beitist. 1816.
Rímur af Erans Dönner. Yiðey 1846 og nokkrar at-
hugasemdir við sálmabók. Reykjavík 1871.
Mætti lionum þóknast jafnótt og hann nær í þessar
bæhur, að auglýsa þær í hinu nýja blaði, og láta sunnan-
vindin bera það okkur til eyrna.
8 lysthafendur.
Af Suðurnesjum 29. marz 1883.
. . . «Að fráteknum útsynningi og snjógangi, er gekk
á fyrstu, og fram í aðra viku góunnar, má yfir höfuð segja
bezstu tíð á Suðurlandi, allan febrúarmánuð og það, sem er
af þessum, fram að páskum, en á páskadaginn kom norðan
stormur með kólgu fyrir norðrinu og 7° frosti, er varaði
báða liátíðardagana. fnáðja í páskuin austan stormur með
stórhríð og 5° frosti
í gær (28.) var aptur kominn norðan stormur og 5°
frost. Óttast menn fyrir að hafís sje kominn að Norðurlandi
og muni sælcja í sama horfið, ef svo er, og 2 undanfarin
vor . . . Skepnuhöld eru allgóð yfir höfuð, og bráðafár í
fje með minnsta móti. Hart er sagt manna á milli í vest-
urhluta Skaptafellssýslu og á sumum hjeruðum í eystri hluta
Rangárvallasýslu; kýr hafa gjört lítið gagn, sökum illra og
ljettra heyja.
J>að gegnir furðu að þeir, sem liafa liesta til lógunar,
skuli eigi gjöra það og hafa kúm til eldis, já! jafnvel lianda
sjálfum sjer, það lítur út fyrir að menn sje enn bundnir við
ýmsar gamlar (kaþólskar) kreddur.
Kvef hefir gengið hjer syðra um tíma meira og minna
......Fiskiafli góður á innnesjum eptir miðgóuna og fram
að páskum . . . Heyrzt hefir að kominn sje fiskur undir
jökli, mun það eigi af veita, því þaðan er sagt harðrjetti . .
. . Frjetzt hefir að landlækninn hafi liætt við húsbyggingu
sína í kirkjugarðinum gamla, er vjer minntumst á seinast,
þá er hann lieyrði óvild sóknarmanna á henni, og úrslit fund-
ar þess, er Jþorlákur Ó Johnsen kaupmaður hjelt út af bygg-
ingunni 6. f. m...........
Að kveldi JiUw 29. gekk í norðan veður með gaddi og
stórhríð, varð þetta eitt hið mesta ofsaveður, er fram á aóttina
kom, er komið hefir lengi, og öllu harðara en Phönix veðrið
forðum, frostið um 7—8°, um miðjan dag 30. slotaði því.
Yíða brotnuðu rúður hjer í gluggum. TJm skaða þá, er af
þessu hafa hlotizt, heíir eigi frjetzt. í dag 31., norðan
stormar og kafaldsbilur til sveita. Veitt brauð: Otrardalur
sjera J>órði Thorgrímsen, Laufás sjera Magnúsi á Skorrastað,
en laus og óveitt brauð: Kirkjubær í Tungu, Gufudalur,
Háls í Fnjóskadal og Breiðabólstaður í Vesturliópi».
Leiðrjettingar
á orðum í greinunum um trúarefni, eptir G. Hjaltason.
Norðanfari 1883 5. bls. dálk 3. línu 13; evo les: svo.
9. bls. dálk 2. línu 3T: Faine Ies: Taine; sömu bls. dálk
2 línu 68 vantar á eptir orðinu «siðkenning» orðið «sumra».
33. bls. 2. dálk 26. línu: Stange les: Hauge; sömu bls. sarna
dálk 32 línu, vantar töluna III.; sömu bls. 3. dálk 5. línu:
3 á að vera III; sama dálk 67 línu vantar: «að sýna»; á
68 línu falli burt: «án þess að»; í 69. línu: að les: og, í
sömu línu á «þá stundum® að falla bnrt; i staðinn komi:
«án þess að». 30. bls. dálk 2. línu 47: Eyrir les: Fyrir.
A u g 1 ý s i n g a r.
HPHr- J>eir, sem jeg á skuldir hjá óska jeg að vildu sýna
mjer þá velvild, að greiða mjer þær, svo fljótt sem hverjum
þeirra er unnt, og he)zt í þessum mánuði. {>eir, sem hvorki
| hafa ráð til að borga með peningum, ávísunum eða innskript
í reikning minn, þá með tólg, vel verkuðu smjöri, hörðum
fiski eða vorull.
Akureyri, 30. janúar 1882.
Björn Jónsson ritstj. Nf.
JPÍf*' Hinn 15. maí eða þriðja í Hvítasunnu verður haldið
uppboð á Oddeyri á búi Magnúsar prests Jósepssonar á
Kvíabekk, verður þar selt undir 100 fjár 3- 4 hestar og bús-
hlutir af öllu tagi, einnig 6 róinn bátur (í búslilutunum er
rúmfatnaður). Borgist í innskript á Oddeyri ‘/a í vorkaup-
tíð og helmingur í haustkauptíð.
Seldar óskilakindur í Hálshreppi haustið 1882.
1. Hvit ær tvævetur, mark: liálftaf framan liægra, blað-
stýft aptan vinstra.
2. Hvítur lambhrútur, mark: Stýft 2 fjaðrir aptan vinstra.
3. Hvítur lainbhrútur, inark: Stýft biti aptan hægra, 2
bitair aptan vinstra.
4. Hvit gimbur, mark: 3 fjaðrir aptan hægra, biti framan
vinstra.
Benidikt Bjarnason.
Eigandi og ábyrgðarmaður: i jörn Jóusson.
Prentsmiðja Norðanfara. B. M. Stephánsson.