Víkverji - 10.12.1873, Blaðsíða 1

Afgreiðslustofa, «Vík-1
verja* er í húsi Teits
dýrataékn. Finnboga-
sonar. Verð b/aðs-
ins er 8 mr/c um árið,
2 mrlc um ársfjárð.

i Víkverji« kemr út á
hverjum virkum
laugardegi. Borgun
fyrir auglýsingar
4 /3 fyrir smá/etrs-
línu eðr viðlíktrúm.
5t« dag innar 7d“viku vetrar,
miðvikud. 10. dag desembermán.
Vi/ja guðs, oss og vorri þjóð
vinnum, á meðan hrœrist b/óð.
1. ár, 2. ársfjórðungr,
40. tölublað.
fsafirði 12. nóvember.
„Tíðarfarið heflr verið mjög stirt og hrakviðra-
samt sumarið sem leið, og pess vegna heyast í
minna lagi, og margrmist talsvert hey, sumt fokið,
sumt enn pá upp til fjalla og undir snjó, sem hér
er kominn venju fremr svo snemma vetrar, og elstu
menn segja, að jieir muni ekki eptir slíkum illviðr-
um, eins og á hafa gengið hér í haust síðan í miðj-
um september, pó hafa aflabrögð verið hér í góðu
meðallagi síðan í fyrra. Hákallsaflinn varð að sönnu
mjög misjafn. Andrés Pétursson fekk 362 tunnur
lifrar á skip, og er pað langmest, Bjarni Guðmunds-
son 280 tunnur, en minstr afli var 80 tunnur.
Mjög hefir verið sjúkhalt hér í sumar, og margr
hraustr maðr og duglegr dáið; nefni eg hér að
eins Hafliða HaUdórsson í Ögri, efnilegasta bónda
og besta mann, EgilSandholt (f 8. sept.), ogrdmri
viku síðar, skipherra Ömúlf pörleifsson; og ermikil
eptirsjá í slíkum mönnum“.
AÐ NORÐAN. Miðfirði 14. nóv. 1873.
Eg hefi lítið að skrifa í fréttum nema tát
tveggja vor Húnvetninga, merkustu manna
Páls á Viðidalstungu og ölafs dannebrogs-
manns á Sveinsstöðum, er báðir önduðust
20. f. m. Ólafr sálugi var jafnan höfuðveill,
síðan bann veiktist á alþingi 1859, og síðan
haustið 1869 hafði hann legið rúmfastr til
dánardægrs síns, svo gáfna hans naut lítið við
um seinni hlut æfinnar. Að Páli var hinn
mesti skaði, því hann var duglegr og áhuga-
mikill uin hvaðvetna, er varðaði bú, sveit og
sýslu, og hafði inn besta hug og vilja á
landsmálum vorum.
Veðráttufar hefir verið hér ið stirðasta,
svo að elstir menn muna eigi þvílíka tíð alt
frá réttum og til 8. nóvembers, að brá til
sunnanáttar og hláku. t*að er, ef til vill,
eitthvað ið ónotalegasta, sem fyrir sveitamann-
inn, getrkomið slík haustáfelli. Öllhaustverk
voru ógjörð, hús niðri og óborið.á túnogallar
skepnur hafa hrakist fjarskalega í staðinn
fyrir að taka haustbata, sem er svo einkar
áríðandi með búsmala, sem litið fitnar fyr
en á haustum, þegar hætt er að mjalta hana.
í einum af moldviðrisbylunum í fyrra
mánuði brann til kaldra kola bærinn á
Sveðjustöðum. Engu varð bjargað nema
megininu af rúmfötunum og dálitlu af rúm-
fatnaði, skyri og slátri í búri, en öll betri
föt brunnu, allr bærinn nýbygðr, allr hús-
búnaðr og borðbúnaðr, borðsiifr og kvenn-
silfr, öll kornvara, alt kjöt, smjör og tólg,
skinnavara m. m. Guð varðveiti oss að
brenna út á kaldann klakann, það er þungt
að missa svona sviplega alt af dauðum mun-
um, og þetta er svo örðugt að bæta, því
fáir hafa aflögu. Systurdóttir sira Skúla
Gíslasonar, sem var vinnukona þar á bæn-
um, var in eina, er dugði til að bjarga; hún
gekkframeinsoghetjaog reið síðan út í ófær-
an bylinn tilað fámannahjálp. f>aðer vonandi,
að margir fjær og nær verði til að rélta
þeim bjálparhönd.
TALA DÓMANDA í FJÓEÐUNGSDÓMUM Á
ALpINGI.
í 25. og 26. tölublaði „Yíkverja11 (18. og 25.
sept. p. á.) hefir. herra yfirkennari Jón porkelsson
minst á ritgjörS mína um íslensku lögin á pjóöveld-
istímanum, sem prontuð er í árbókum fomfræða-
félagsins 1873, og einnig er gefin út sérílagi.
Aðalefni pessarar ritgjörðar minnar er að sanna,
að Grágás sé ekki, eins og próf. dr. Konráð Maurer
hefir ætlað, ab miklu leyti safn af réttarvenjum, og
meðfram, ef til vill, af ritgjörðum og lögskýringum
einstakra lögfræðúiga, heldr, að hún sé í heild sinni
safn af lögum, er sett hafa verið af lögréttunni, og
hefir herra J. porkelsson tjáð sig alveg sampykkan
bessari skoðun minni. Eg hefi að mestu leyti bygt
hana á pví, a ð aðfcrðin, pegar sampykkja átti ný
lög i lögréttunni, hafi verið mjög; óbrotin; að ný-
mælin hafi verið sampykt með atkvæðafjölda — í
stað pess, að Maurer að nokkru leyti ætlar, að purft
hafi samhljóða atkvæði — og a ð mjög frjáls að-
gangr hafi verið til að stinga upp á nýmælum eða
153