Víkverji - 18.06.1874, Blaðsíða 1

Afgreiðsluttofa « Vtk-'
sonar. Verð olaðs-
ins er 8 mrk um árið, |
2 mrk um ársfjórð.
« Víkverji» kemr út á
hverjum virkum
fimtudegi. Borgun
fyrir auglýsingar
4 fyrir smáletrs-
línu eðr viðlíkt rúm.
1 ta dag innai’ 9du viku sumars, Vilja guðs, oss og vorri pjóð I 2. ár, 1. ársfjórðungr,
flmtud. 18. dag júnímán. 'vinnum, á meðan hrcerist blóð.l 2. tölublað.
— „pJÓÐHATIÐ eigum vér að halda og ætlum
vér að halda 2. júlí á pingeyrum". pannig er rit-
að oss í bréfi úr Húnavatnssýslu, og skrifað er úr
Dalasýslu, að pjóðhátíðin muni ef til vill verða haldin
par um jónsmessu. Sem ástæðu fyrir pví, að halda
hátíðina á pessum tíma, telja Norðiingar pá, að ó-
fært sé, að halda pjóðhátiðina 2. ágúst af f»ví, að
pá standi hæst á slætti; aðra ástæðu hafa jmenn
ekki heyrt pá, er gaumr sé gefandi; en pað er ekki
að eins slegið grasið af jörðinni og purkað í byrjun
ágústmánaðar á Norðrlandi, heldr einnig á Suðrlandi
og Vestrlandi og Austrlandi, eðr um alt land vort.
prátt fyrir pað er oss skrifað úr Rangárvallasýslu:
„Hingað hefir borist áskorun frá 4 mönnumí ping-
eyarsýslu um að halda pjóðhátíðarsamkomu á ping-
völlum á pingmaríumessu (2. júlí), og komu nokkrir
menn hér í sýslu saman til að talast við um petta,
en öllum kom saman um, að slíkt væri, úr pví sem
komið væri, ekki nema heimska, sem ekki gæti orðið
góðs ollandi, svo enginn kemr pangað héðan um
pað leyti, pó Norðlingar fari að berja pað fram, sem
ólíklegt er“. Alt petta bendir á, hvílikt kapp Norð-
lingar leggja á pað að halda pjóðhátíðina, og látá
halda hana um alt land 2. júlí, prátt fyrir pað pó
að biskup lands vors eptir skipun stjórnarinnar hafi
ákveðið upphaf hátíðarinnar 2. ágúst með guðspjón-
ustugjörð í öllumkirkjum landsins viðkomandi 1000
ára afmæli fóstnrjarðar vorrar, en petta bendir einn-
ig á, að Norðlingar fái eigi sínu fram komið í pessu
efhi um alt land. pó að pingeyingar og Norðling-
ar fleiri eigi pakkir skildar fyrir áhuga sinn á al-
pjóðlegum málum, kemr áliugi peirra í pessu máli
mjög illa við; pingeyingar vissu pað fyrir, að nefnd
var í fyrra sumar kosin af pjóðvinafélaginu til að
annast og undirbúa pjóðhátíðarfund á pingvöllum;
pingeyingum bar pvi að bíða pangað til sú nefnd
léti til sínheyra, pví peir voru af engum kosnir til
pess að skipta sér af máli pessu fyrir land alt.
Reyndar kann pjóðvinafélagsnefndin aðhafa vaknað
seint, en pað varpó nógu snemma fyrir pingeyinga
og aðra pá, er eigi purfa annað en koma á ping-
völl og hafa ekkert með pann undírbúning og við-
búnað að gjöra, er par parf til pess, að slíkr fundr
geti farið fram sómasamlega. Enjafnvel inumbesta
getr yfirsést, og pað er fyrirgefanlegt einkum pegar
mönnum gengr gott til yfirsjónarinnar, en pegar
menn sjá, aðpeim hefir orðið eitthvað á, pá er pað
ófyrirgefanlegt að halda áfram í pví, sem menn hafa
rangt fyrir sér, og að meta það meira að sitja við
sinn keyp og olla sundrungu í alpjóðlegu máli, en
sóma 'fóstrjarðarinnar við annað eins tækifæri og
petta, sem aldrei kemr aptr á vorriæfi, aldreiáæfi
fóstrjarðar vorrar, fyr en að enn pá eru liðin 1000
ár. Norðlingar vita það pó, að pað er ekki pýðing-
arlaust, hvort vér höldum pjóðhátíð vora allir sama
daginn um alt land, og þannig svo að segja allir á
sömu stundu sameinum pakklæti vort til alheims-
stjórnarans fyrir handleiðslu hans áfóstrjörðu vorri á
þeim liðnu 1000 árum, til hvers að vérhöfum næsta
mikið tilefhi, pví að engin jafnlítil pjóð hefir á inu liðna
tímabili haft jafnmikil og góð áhrif á, og jafnmikla
pýðingu fyrir vísindi og sögu mikils hluta heimsins,
og vort ástkæra fóstrland, og pó margt og mikið at
hörmungum hafi dunið yfir vora fóstrjörð, hafa önn-
ur lönd fengið svo mikið útmælt afhörmungumlíka,
að vér pví nær getum talað fóstrjörðu vora sæla í
samanburði við pafi — pað er ekki pýðingarlaust, það
stendr ekki á sama, hvort vér sameinum bænir vorar
allir á einni stundu og í einum anda — brennheit-
ar bænir vorar fyrir heill fóstrjarðar vorrar á inum
ókomna tíma til himnaföðursins, sem öllu ræðr,
eða vér gjörum petta sinn á hverri stundu án sam-
taka án sameiginlegs áhuga. Úr því þjóðhátíðar-
prédikunin var ákveðin einusinni í tækan tíma 2.
ágúst. og pað var auglýst í blöðum vorum, er eðli-
lagt, að allir útlendingar, sem sækja vilja pjóðhátíð
vora, komi hingað á peim tíma, og væri pað dálag-
legt, ef pá væri alt um garð gengið. Yér vitum,
að konungr vor muni koma hingað til að taka pátt
í pjóðhátíð vorri 2. ágúst, og að með honum muni
koma margir danskir höfðingjar og fræðimenn; vér
teljum víst að ýmsir muni hingað koma frá Englandi
til pess tíma; ráðgjört er að margir vísindamenn
ætli að leigja sér skip til hingaðfarar frá Ameríku,
og verða viðstaddir pjóðhátíð vora 2. ágúst, hvaða
vit er pá í pví að láta alt vera um garð gengiö?
Góðir Norðlingar og Dalamenn og þér, sem ákveð-
ið hafið að halda pjóðhátíð vora fyrri, gætið sóma
yðar, varið yðr á, að pér eigi vanvirðið fóstrjörðu
yðar á þeim degi, er pér ættuðað sýnahenni sóma;
vitið pað, að um leið og pér heiðrið okkar öldnu
móður, pá heiðrið þér sjálfa yðr, um leið og aðrar
pjóðir reka sig á sundrlyndi vort og prákelkni og
samtakaleysi í pessu máli, pá gengr harðr dómr yfir
119