Víkverji - 03.09.1874, Blaðsíða 3

177
Jón Halldórsson, abstoðarprestr til föðr síns Halldórs
prófasts Jónssonar aS Hofi í Yopnafirði.
— FRÁ LANDEYUM 29. ÁGÚST 1874. Ein-
læg austanátt, optast með rcgni og stunduni með
stormi, er pað veðr, sem vér höfum haft að fagna
síðustu vikurnar, og pað lítr pví mjög illa út með
heyskap manna. I perrinum, sem kom rétt á eptir
fingvallafundinum, tókst víðast hvar að hirða
nokkurnveginn pað lítið af heyi, sem var á túnum,
en peir kaplar af engjaheyi, sem síðan hafa komið
í garð, hafa verið teljandi, og menn hafa orðið að
láta sér lynda, að heyið ekki var á floti. Hve
skemtilegt pað hafi verið að ganga að slætti í slíku
veðri, parf eg ekki að lýsa fyrir neinum peim manni,
sem hefir komið á mýrarnar hér. Nú var gras-
brestr vegna vorkuldanna f meira lagi, bæði á tún-
um og engjum. pað verðr pví með minsta móti
sett á í haust, og skyldi nú sjórinn bregðast, eins
og hann hefir gert hér og ( Vestmannaeyum sfðast-
liðin ár, verðr hagr almennings hér með bágasta móti.
pó vér hér fyrir austan séum taldir hæglátir og
seinfærir, pykjumst vér hafa sýnt pess merki, að
vér mintumst pjóðhátíðarinnar í sumar, og hugsuð-
um um annað en bágindin. Eg vil fyrst telja hér
pær góðu undirtektir, sem áskorun Víkverja fékk
um að selja fram kauplaust hesta til konungsferðar-
innar. Menn komu sér, undir forgöngu sira Skúla á
iireiðabólstað, saman um, að allir bændr sem væru
í skiptitíund, skyldu leggja fé fram til að útvega
hestana, og voru par eptir fengnir hestar og kosnir
fylgdarmenn, og goldin leiga fyrir hestana og kaup
hverjum fylgdarmanni. par næst má telja sem
merki til pjóðlífs hér, að pjóðhátíðarsamkoma mun
hafa verið haldin í hverjum hrepp hér fyrir austan
2. ágúst mán. Hér í Landeyunum var pann dagínn
fyrst messað á Krossi kl. hér um bil 11, og voru
par samankomnir flestir bændr með heimilisfólki
8Ínu, úr Kross og Voðmúlastaðasóknum. par eptir
fór sira Sveinbjörn sóknarprestr vor út í Útland-
cyar og messaði kl. 2 í Sigluvík. Eptir meseu hér
í Eystrilandeyum fór fólkið fram að Kirkjulandi.
par var reist tjaldbúð mikil og var par stofnuð
veisla. Hér um bil 120 manns voru í henni, og
stóð hún með glaðværð og góðri skemtun fram undir
sólarlag. Eins var stofnuð fjölmenn veisla í tjald-
búð við Sigluvíkr-kirkju eptir aflokna messu par.
Áhugi manna á brúargjörðunum á pjórsá og
Ölfusá er ekki mikill hér, enda sækja flestir héðan
verslunarvörur og skreið út í Vestmannaeyar, en
pað sem mest gjörir að menn hafa hér lítinn hug á
pessu máli, er að brúin yfir pjórsá verðr á mjög
óhentugum stað fyrir alla Landeyamenn. Sandhóla-
ferja liggr beinast við fyrir pá, eins og yfir höfuð að
tala fyrir alla íbúa suðrhluta Rangárvallasýslu, en
ið fyrirhugaða brúarstæði er rúma milu fyrir norð-
an pann ferjustað.
Margir ferðamenn hafa farið á pessu sumri fram
og aptr um sýsluna. Inn danski vísindamaðr Dr.
Rosenberg kom hér eptir pingvallafundinn og dvaldi
nokkrar nætr á Breiðabólstað. Amtmaðrinn fór
austr í Skaptafellssýslu í miðjum pessum mánuði.
Á Mýrdalssandi mætti hann herra IVatts á aptr-
leiðinni til Reykjavikr frá Vatnajökulsferð sinni.
Herra Watts hefir hagað sér sem mest eptir siðum
okkar á pessari ferð sinni, og reynir til að tala ís-
lensku, gengr á íslenskum skóm o. s. frv. Ilann
haf ði komist 24 enskar mílur, eðr rúma pingmanna-
leið, norðr á Vatnajökul, og hafði Páll snikkari á
Prcstsbakka bróðir sira Páls, kjarkmaðr mikill og
duglegr ferðamaðr, fylgt honum. peir höfðu áleið-
inni fundið margar gamiar eldgýgjar, en ekki pá er
síðasti eldrinn var kominn úr, en herra Watts gisk-
aði á, að par sem peir voru komnir, höfðu peir
verið hér um bil 15 enskar mílur frá eldsuppkom-
unnL pað sem peir komust lengst,, eptir miklar
mannraunir, höfðu peir haft 10° frost og snjó upp
í kné; vistir peirra prutu. Watts setti enskt flagg
á hæstu nýpuna sem peir sáu.
LÍTIÐ EITT UM FJÁRRÆKT
(Eptir búfræðing S. Sveinsson)
(Framh. frá bls. 174). Aðalhindranirnar fyrir að
griparæktin ekki er endrbætt hér á landi eru tvær;
önnur peirra er meðferð á gripunum, og par til
heyrir lögun og bygging húsakynnanna, fóðrun grip-
anna ogmeðferð ápeim. Hin aðalhindranin ernær-
ingarleysið og vankunnáttan við valið af undaneld-
isgripunum.
pað vita allir, hvað skaðleg áhrif pað hefir á
skepnurnar, að fóðra pær illa, eða að hafa pær i
slæmum húsum við vonda hirðingu, og pað eitt er
nóg til pess að aptra öllum framförum í fjárrækt-
inni, hversu vel sem menn legðu sig eptir að bæta
kynið að öðru leyti með pví að velja góöa gripi til
undaneldis. Vér viljum hér ganga fram hjá pví,
hvílíkan skaða menn gjöra sér með pví, að setjasvo
mikið á sig af skepnum á vetrna, að peir annað-
livort felli nokkuð af peim úr hor, eða komi peim
fram hálfhoruðum; einnig sleppum vér pvi, hvílíkr
ábyrgðarhluti og synd slíkt er; vér ímyndum oss
einungis, að pó glæpr pessi, horfellirinn, að nokkru
leyti refsi sér sjálfr, pá geti enginn vænst eptir pví,
að pað einungis séu in einu laun (hegning) par fyrir.
pað getr hver og einn skilið, að lömb undan hor-
uðum ám verða ætíð kraptminni og lakari en und-
an vel færum skepnum, og purfum vér ekki að færa
dæmi eða rök að pví.
Hvað valinu á undaneldisgripunum viðvíkr, er
alt eins mikið undir pví komið, sem inu áðr talda,
en hvað lítið erekki hirt um petta hjá almenningi.
pað eru einungis einstakir menn. sem sýna nokkurn
talsverðan vilja til pessa, og einnig að eins einstakir
menn, sem hafa fullkomið vit á pví, að velja pau
dýr, sem best eru löguð til undaneldis. pað er