Sæmundur Fróði - 01.09.1874, Blaðsíða 10

138
an í óteljandi dæmi, er sanna hið gagnstæða. Jafnvel hinir fán
efnaspekingar, sem hann nefnir til, eru af lærðum mönnum á-
litnir trúarlausir, og svo sem lítið dæmi þessa, vil eg til færa
dóma nokkura alþekktra lærðra manna um Darvina lærdóm-
inn, og hljóðar annar þeirra svona: «Darvins lærdómurinn
er eitthvert hið óhreinasta og þokufyllsta bull, er náttúruvís-
indin hafa boðið oss á hinum síðustii tímum; hann líkist al-
veg hestinum fyrir Trojuborg, er hafði á höfði sjer Minervu-
mynd, en geymdi í búk sínum hina lymskufullu og svikat'ullu
hermenn Ulyssis; hann er þessi svikafulla beita, sem þjófurinn
snarar í varðhundana, til þess honum veiti liægra að stelast
inn í húsið. Darvin lætur að vísu spurnirigarnar um sköpun-
arverkin, nm mannsins uppruna og svo framvegis, liggja sem
óleysta spuroingu fyrir utan sinn lærdóm, en þegar minnst varir
lætur hann þó einhverja óþekkta apategund |en sem hann þó
eigi veit hvar er eða nær hafi lifað) verða að manni; svona er
allt látið sem á huldu, til að geta smeygt sjer inn, og þetta hafa
jafnvel vinir Darvins sjálfir fundið». (Sjá Lecomte Dernier
Mot Du Darvinisme, sem er rjett nýlega út komið). Skömmu
eptir að Lecomte, sem er lærifaðir í náttúruvísindunum, hafði
með Ijósum rökum og með dæmum, dregnum af steingjörvings-
fræðinni, sýnt og sannað, að lærdómur Darvins hefur enga
styttu í þessum vísindagreinum, ritaði annar lærður maður
Chauvelot og gegn honum í sama anda, og síðan hala fylgt
hver á eptir öðrnm, og á meðal þessara vinir Darvins sjálfs,
svo sem Walla^e, ilfoart og fleiri, sem hjer yrði of langt
upp að telja, enda er fjöldi læröra manna farinn að hasast
upp á öllum þeiin smíðum, er lærdómur Darvins hefur gefið
tilefni til. Fyrir 6 árurn, þegar menn á Þýzkalandi urðu varir
við, að hin svo kallaða efnisspeki herra «Styrmis» var farin að
út breiða guðleysi meðal almennings, og einkum námsmanna,
lofaði höfuðnefndin fyrir hinni þýzku evangelísku kirkju verð-
launurn fyrir hið bezta rit, er fengizt gæti móti slíkum anda.
Margir urðu til að skrifa, en á meðal þeirra var prestur einn,
Theodor ZoUmann að nafni, er vann verðlaunin, og þykir flest-
um það að maklegleikum. 13ók þessi heitir «Einingin í bifliu-
og náttúru-opinberuninni*. Bók þessari var í fyrra snúið á
dönsku eptir hinni 2. útgáfu höfundarins. Hver sem les bók