Íslendingur - 09.03.1875, Blaðsíða 8

24
ina; mjer sýnist það meira en nóg, að hún
fcjósi 6 þingmenn, eins og hún nú gjörir.
J>að sýnist og eðiilegt, að þjóðin sjálf kjósi
sem flesta fulltrúa sína, einkum nú, þegar
þingið hefur fengið löggjafarvald og fjárfoi’-
raeði. Að vísu virðist höfundinum hafa hvarfl-
að til hugar, að ef þjóðin sjálf ætti að kjósa
alþingismenn, kynni vera skárra að við hafa
tvöfaldar kosningar, en einfaldar; en af þvi
hann þá heftir álitið, að ómögulegt væri að
koma þeim hjer við, sem og mun vera full-
komlega rjett, hefur honum hugkvæmst ný
kosningaraðferð, sem er sú, að menn í blöð-
um stingi upp á þingmönnum, og að menn
síðan skuli kjósa einhvern af þeim, en ekki
aðra. En að þessari kosningaraðferð getur
mjer ómögulega geðjast; mjer finnst hún
gefa ofmikið vald blaðamönnunum, og þrengja
um of að rjetti kjósenda; enda getur og
höfundurinn ekki um annan kost, erafþessu
ieiddi, en þann, að þeiri sem þannig yrðu
kosnir, mættu þó «heita» þjóðlegir þing-
menn, en hvað stoðar nafnið eitt, ef þetta
ekki gefur neina tryggingu fyrir því, að þeir
íraun og veru sjeu «þjóðlegir og nýtir»
þingmenn? í’að sje ieg ekki. Ekki get jeg
heldur fallist á þá skoðun höfundarins, að
banna ætti mönnum að kjósa sóknarpresta
sína, nje heldur á því, að svipta ætli sum
bjeruð kosningarrjelli, svo sem Álptaneshrepp
jeg sje enga ástæðu til slíks ójafnaðar,
þá get jeg ekki liðið það, hvað höfundur-
inn stundum gjörir lítið úr meirihluta þings-
ins; þannig get jeg ekki skilið í því, að það
sje satt upp á meirihlutann, að hann hafi að-
hyllst varauppástungur sira þórarins í stjórn-
arbótarmálinu af því að meiri hlutinn hafi
búist við, að stjórninmundi eMi samþykkja
þær; nei, jeg held að meirihlutinn hafi verið
ærlegri i pólitik sinni en að þetta geli verið
satt upp á hann.
Ekki get jeg heldur verið höfundinum
samdóma í því, að sú uppástunga sira þór-
arins i sveitarstjórnarmálinu, sem stjórnin
ekki fjellst á, en meiri hlutinn þó hafði sam-
þykkt, hafi hlotið að vera óþörf og illa hugs-
uð, fyrst stjórnin ekki fjellst á hana; slíkur
skoðunarháttur, sem þetta, að álíta, að allt
það sem sljórnin gjörir, sje í alla staði vís-
dómsfullt og hið bezla, en allar þær tillögur
alþingis þar á móti, er sljórnin ekki hefur
fallist á, hljóti að hafa verið vitlausar og ó-
þarfar, getur aldrei lýst frjálslyndum manni.
I Annars hefur höfundurinn auðsjáanlega ekki
8 verið með sjálfum sjer, er hann skrifaði
| þessa skammarritgjörð sína um sira Þórar-
inn; því hann skrifar hana um hávetur, en
minnir að það sje komið sumar (lestu vel
Íendann á ritgjörðinni, þar sem höfundurinn
er að spá fyrir sira þórarni, hvernig þing-
mennirnir í sumar (\) muni fara með hann)».
Maður nokkur, er var Lúterskrar trúar,
| kom einhverju sinni til prests, er var ka-
S þólskur. »Jeg ætla að verða kaþólskur«,
sagði hann. •>Gáið þjer vel að hvað þjer
gjörið, þjer getið ekki komist í skaut kirkju
vorrar nema þjer hafið góðar og giidar á-
stæður, lil þess að ganga af trú yðar». »Já
þær hef jeg«, svaraði maðurinn, »jeg hef
nefnilega orðið ósáttnr við bróður minn, og
allir ættingjar nn'nir eru vondir við mig, þess
vegna ætla jeg prestur góður, að gjöra þeim
það til skammar að verða kaþólskur.
— Heimspeldngur nokkur sagbi, ef að lestir þess
bezta manns, sem til er í veröldinni, væru ritabir
! á enni hans, mundi hannfljótt byrgja ennib, og tta
hattinum nebar.
— Ef annab líf er til eptir þetta, sagbi vantrii-
abur mabur nokkur vib prest sinn, hvab kemur þá
til ab mabur hefur þáenga vissa þekkingu um þab?
prestur svarabi: því hafbir þú enga þekkingu um
þennan heim, ábur en þú komst í hann.
AULÝSING.
— Seint í næstl. mánuði fanst á Strand-
götunni hjer í bænum, nýsilfurbúinn tóbaks-
baukur, og má rjettur eigandi vilja hans til
ritsljóra þessa blaðs, um leið og hann borg-
ar fundarlaun og þessa auglýsingu.
(£/|r’ Næsta blað af «Islendingi» kemur út
að öllu forfallalausu 2 — 3 dögnm áður en póst-
skip fer hjeðan frá Reykjavík.
Eigandi og Abyrgðarm.: Páll Eyúlfsson.
Prentabur í prentsmibju íslands. E. pórbarson.