Íslendingur - 12.06.1875, Blaðsíða 4

52
arfiröi liinn sjötta, fjórir á Álptanesi
hinn sjöunda, fjórir á Seltjarnarnesi hinn
áttunda, átta í Reykjavík hinn niunda
og tíunda og fjórir á Akranesi hinn
ellefta, pá nægði ekki einn stórskipa-
srniður, heldur yrði að fá fleiri.
Friðrik pessi Pjetursson, er vjer
höfum nefnt, er að allra áliti, sem þekkja
hann, duglegur og keppinn stórskipa-
smiður, og erum vjer því óhræddir að
mæla frarn með honum til slíks starfa.
(Aðsent).
Pjetur: Ileyrðu Páll minn,hvaða „sár“
eru ]»að, sem hann R—s í „ísafold“
segir að íslendingur sje að kroppa of-
an í?
Páll: Skilurðu ])að ekki? Hann mein-
ar vitleysurnar, sem meirihlutamennirn-
ir eru að krýna fyrir alpýðu; sjálfir
skammast peir sín fyrir pær, og pykir
pess vegna slæmt að láta tala um pær.
Pjetur. En hvernig getur pá „Isa-
fold“ látið pað spyrjast um sig að hún
lijálpi meirahlutamönnum til að útbreiða
pessar vitleysur meðal almennings?
Páll: Iiún er nú einusinni búin að
taka pá stefnu, að segja að rjett sje
rangt, eins og uglan, sem sagði, að nótt-
in væri bjartari en dagurinn.
Pjetur: Er pá „ísafold“ ugla? Nú
ranka jeg við mjer; mig sló petta undir
eins og jeg sá hana: pað var auðsjeð á
„Blikkinu"1, að hún hafði misjafnan
mann að geyma. „ísafold“ ugla — ugla!!
Hugvekja um bráðapestina.
Jeg sem rita línur pessar hefi ein-
sett mjer, að gjöra pað, sem mjer er
unnt, til pess að komast eptir hver sje
aðalundirrót bráðapestarinnar og með
1) a: augnaráöinu.
hvaða rótum henni verði varpað cða Iiún
deyfð. Jeg hefi pví í næstliðin prjú
ár skrifast á við pá menn, sem jeg hefi
liapt bezta trú á, að gætu frætt mig í
pessu efni, og eins sætt hverju tækifæri
til að spyrjast fyrir hvernig liagi til
par, sem bráðapest geysar, og hver sje
meðferð á fjenu par. Nú kemur rnjer
til hugar ný tilraun nauðsynjamáli pessu
til upplýsingar. Herra dýralæknir Sn.
Jónsson hefir samið og látið prenta í
Nýrra Ejelgsrita 30. ári greinilega rit-
gjörð um bráðapestina. pessa ritgjörð vil
jeg nú taka fyrir, benda á pau atriði
hennar, sem jeg fæ ekki skilið, taka
pau atriði fram, par sem eptirtekt mín
og reynzla hefir sýnt fram á annað, en
höf. ritgjörðarinnar segir, og vekja pann-
ig athygli lierra dýralæknisins á pess-
um greinum í peirri von, að hann taki
pær nákvæmar til yfírvegunar og skíri
pær betur fyrir mjer og öðrum.
I 1. kafla ritgjörðarinnar kveður svo
að orði: „par getur eigi leikið efi á, að
bráðafárið sje einskonar miltisbruna
t e g u n d og hin sama fjárveiki, er danskir
dýralæknar kalla „Blodsyge“. — Að-
farir veikinnar eru mjög hastarlegar og
vari að eins stutta stund reynist optar
satt að vera eptir hinu ytra áliti að
dæma. En sje nú svo, að pestin sje
að eins hastarlega hrífandi bráðdrepandi
blóðsjúkdómur, sem heltaki heilbrigða
kindina svo fljótt, að hún er stundum
dauð á klukkustund eða jafnvel langtum
skemmri tíma, eptir pað á henni sjer, hvað
veldur pá hinni miklu breytingu, sem
staðreynt er, að verður á gori og saur
hverrar pestsjúkrar eða pestdauðrar kind-
ar, frá pví sem er í heilbrigðri? Getur
„Blodsyge“ pessi valdið pví á svipstundu,