Skuld - 13.11.1878, Page 4

II. ár, nr. 33.J
SKIILD.
L13/n 1878.
394
okkar, vantaði mikið á, að ég væri
ánægðr með pað, sem hann vildi út-
býta mér. — Nú íinst mér hannvera
skyldr til að gjöra mig ánægðan eða
gjalda mérpað, sem ég er „ánægðr“
með?
Gjörið svo vel að segja mér álit
yðar um petta, pví ég ætla að fara
eftir pví, sem pér segið mér.
Og af pví ég hugsa, að líkt og
petta geti komið oftar fyrir við fleiri
en mig, pá væri væntanlega fleirum
leiðbeining í, að sjá svarið í „Skuld“.
S. M.
Svar: pað loforð, að „gjöra“ yðr
„ánægðan11, er svojlagað, að það getr verið
hreinn ómögulegleiki að efna það; þér
getið verið svo, að þér séuð og verðið, eða
segist aldrei vera „ánægðr“; en enginn er skyld-
ugr að gjöra kraftaverk. — („Ultra posse nemo
ohligatur11).
Ég vil nú ætla, að skynsamleg meining
hafi átt að vera í orðum ykkar, er þið sömd-
uð. pér virðizt nú að álíta, að meiningin hafi
verið sú, að ef fyrverandi húsbóndi yðar að
eins fengi yðr til að fara til sín, þá gæfi hann
sig alveg á yðar náð með að leyfa yðr að á-
kveða sjálfr kaup yðar, og skuldbyndi sig þá
til gjalda yðr hvað helzt, sem þér kynnuð
að hcimta.
Ég get eigi álitið þetta eðlilegt. Mein-
ingin hefir náttúrlega verið sú, að þið hafið
borið það traust hvor til annars, að þið mund-
uð verða ásáttir; og loforðið hlýtr því að
merkja sama, sem hann hefði lofað yðr því,
sem þér skylduð hafa ástæðu til að vera
„ánægðr“ ineð. En fyrst ykkr kom síðar
eigi saman um það, þá finst mér verði að á-
líta eins og als eigi hafi verið samið um
kauphæðina fyrirfram; og þá eigið þér sjálf-
sagt rétt á, svo framarlega sem þér eruð full-
gildr vinnumaðr, að heimta svo hátt kaup,
sem alment tíðkast að meðallagi í sveit yðar.
Ef þið verðið eigi ásáttir um það, ættuð þið
áð leggja mál ykkar í óvilhallra mannagjörð
og una viðhana; það er ætíð betra en málsókn.
En ef húsbóndinn er svo ósaungjarn, að
hann vill eigi taka þessu eða þvilíku sæmilegu
boði, þá eruð þér neyddir til að leita réttar
yðar með málssókn.
pað ber annars svo þráfaldlega við, að
menn greinir á út úr munnlegum og óvott-
föstum samningum (vér höfum svo sífelda vitn-
eskju af því), að það er engin vanþörf á, að
gaf ég pó áður hamars-högg
heitu járni á steðja.
Ég krotaði fyrrum kopargrey
og kendi’ ei sjónar-deyfu;
nú er svo komið, að eg kann ei
óspart bora skeifu.
Sjónin óðum mínkar mér,
pað mæðu fjölgar pundum;
hef ég pó áður horft í kver
i hálfrokknu á stundum.
Allvel stjórna fyr mér féll
pví, fram úr penna’ er sígur,
en fæ nú ei miðað „ó“ né „1“,
að ei sé kráku-stigur
Yalt er gengið veraldar,
völdin, metorð, auður;
pað er alt sem ekki par.
einn pegar liggur dauður.
__________________395^ ______________
vekja athygli manna á því, að það er hreinn
ósiðr, að gjöra nolckurn samning, hvað lít-
ill sem er, án þess að hafa v o 11 a við, en b e z t
að gjöra þá skriflega; þannig ættu öll
vistarráð að gjörast; þeim, sem missa rétt
sinn fyrir vanrækt áþessu, er því engin vor-
kunn, því það er þeim sjálfskapað víti.
Ritst j.
F B ÉTTIB.
í s 1 a n d.
A ð austan.
Skipskaðl. Föstudagsmorguninn
1. p. m. lögðu 4 ungir menn úr Fá-
skrúðsfirði á stað héðan úr kaupstaðn-
um á bát frá Hafranesi og ætlu'ðú yfir
fjörðinn. Vindr var allsnarpr, en eigi
ýkja-hvass, á norðan, beint á eftir.
Bátrinn var talsvert hlaðinn; voru
par á Stefán Guðmundsson bóndi á
Gestsstöðum, bláfátækr fjölskyldumaðr,
unglingspiltarnir Finnr Jónsson og
Höskuldr Magnússon frá sama bæ, og
Magnús Bárðarson frá Kappeyri,
ungr maðr, er nú var að sækja veizlu-
föng sín. Á laugardaginn fanst bátr-
inn á hvolfi úti á firði neglulaus, einn
maðrinn (Finnr) hékk fastr við siglu-
stögin; möstr voru uppi, en segl sam-
an tekin. — Enginn peirra fór kendr
úr kaupstað, encla voru poir allir slíku
frábitnir menn.
Hinna lík eru enn ófundin.
Yeðrátta. Siðan á sunnudags-
kvöld (10. p. m.) hefir verið snjókaf-
ald af og til, grimdar-kuldi og hvass
á norðan.
Skaðar í Héraði. Vér höfum
frá engum enn fengið neitt um
skaðana alment í Héraði í haust; en
peir munu víða miklir hafa verið, eink-
um á úthéraði. — Til dæmis getum
vér nefnt, að auk pess sem Páll um-
boðsm. Ólafsson á Hallfreðarstöðum
misti í fyrsta áfellinu 4 snemmbærar
kýr, vantar par af fjalli á bænum
yfir 100 fjár, par af fult 80, sem
hann atti sjálfr.
— í Jökulsárhlíð mun fé hafa fcnt
oftar en einu sinni í haust.
Auglýsingar.
— Auglýsing a-verð (hvert letr sem er):
heill dálkr kostar 5 Kr.; hver 1 þuml. af
lengd dálks: 50 Au. Minst auglýsing: 254«.
Mig að heimsins glensi’ og glaum
gaf ég og stóð par viður;
heimsins slakan heldur taum
hafði’ eg; pví er miður!
Mál er komið að sjá að sér,
svo mun betur haga;
kenni drottinn mildur mér
mína’ að telja daga.
Yfirbót og trausta trú
tendri drottinn hjá mér,
að mér hlotnist sæla sú,
sem ei hverfur lrá mér.
Sem ferða-maðrinn íjölgar snar
fótstig reisu sinnar,
alt eins minna eftir var
allrar leiðarinnar.
Mín er sáliri mikið ]>reytt
mæðu’ að draga sleðann;
_______________ 396
H é r a ö s in c n n !
Gleymið eigi auglýsingunni á seinasta
dálki í „Skuld“ Nr. 26. þ.á. (um saltfísk).
II 1y|e|b|z|l|u|n1 fj
___j|__ Á ESKIFIRÐI.
Hér með leyfi ég mér að tilkynna skipta-
vinum mínum, að fiskr, lýsi, tólg og
haustull verðr hjá mér til nýárs
með haustkauptíðaverði.
Um leið vil ég mælast til, að þeir, sem
skulda mér, noti þetta tækifæri eftir
megni, til að borga mér fyrir nýár.
'pil sama tíma verðr
óbreytt verft
á öllum útlendum varningi (t, d. rúgr 9 Au.
pd., kaffi 100, hvítsikr 50, hrísgrj. 16 o. s. frv.)
IW Af öllum útlendum varningi eru hjá
mér talsverðar byrgðir (sérílagi korn,
kol, timbr, kaffi, sykr og tóbak),
31/io- Carl J>. Tulinius.
Tapaft. Beizli með nýlegum kopar-
kjálkum, heldr litlum, fornu höfuðleðri, taum-
ar stungnir úr ísl. leðri, kverkólarlaust, hvarf
undan hnakk, sem lá undir bát framan undir
slátrhúsinu hjá Tuliniusi, daginn sem uppboð-
ið var i Johnsens-búðinni í surnar. — Beðið
að halda til skila á skrifstofu „Skuldar“.
____________________[ Au.
Hjá mér er hvítkollótt gimbr
mark: stýft hægra, biti fr.; sýlt
vinstra, biti fram. — Ef einhver
kynni að hafa tekið þetta mark upp, án þess
að koma því í töflurnar, og vantar þessa gimbr,
má hann vitja honnar til
Kjartans Pétrssonar,
Eskifjarðarseli.
[ Au.
Ec.S ! Eitt gott og óskemt exemplar af
1. árgangi „Skuldar11 verðr keypt á skrif-
stofu blaðsins við llÚU Y Cl’fti (borgað
meira en það kostaði nýtt!)
Ritst.
Eigandi og ritstjóri: J Óll ÓlilíSSOll.
Prentsmiðja „Skuldar“. Th. Clementzen.
mér er orðið lífið leitt,
leysast fýsir héðan.
Senn burt líður sorg og stríð,
senn fram skríður blíðan,
ánægð frið og unun pýð
uxa eilífar tíðir síðan.
Skírnin síðan skenkt inér var
skær á fyrri tíma,
Hlóriða ég heiti bar
og hnútu’ úr gamla Ima.
Allir menn, sem undir sól
eru’ og nokkuð vinna,
parfleg munu purfa tól —
par má nafn mitt finna.
Frá óðlirærs potti aldrei var
að mér dottinn lækur;
ég má tví totta myglaðar
mjaðar-drottins brækur.
Óðar klíðin hinkrar liér,
hagnist kvæðin snjöllum,
ljóða smíðin mínltar mér;
magnist gæðin öllum.