Máni - 31.01.1880, Side 1

4L-5
1880*
m Á ry i.
Keykjavík, 31. janúar.
Aðsent.
Til Mána.
Fagna frdnbyggjar
fránurn «Mána»
undan nýrisnum
Arnarhváli;
Erat ofljdst
fur augum þjóðar
nýr þó at máni
njólu skíni.
Fagna frónbyggjar
fránum «Mána».
Verki afl hans
á várrar þjóðar
atfall, útfall
ok öfugstreymi
at í rétta átt
runnit geti.
Fagna frónbyggjar
fránum «Mána.»
Skerðist né ljós hans
af skini hnatta
þeirra, er við hann
þreyta brautir,
meðan Ingólfsbær
uppi stendr.
G.
þingkosningar og þingstörf.
Nú er hinn fyrsti tími hins löggefanda
alþingis vors liðinn, og nú á þessu ári eiga
að fara fram kosningar til hins annars þing-
tíma, er nær til 1885. Ilinn fyrsti þing-
tími hefir liðið hóglega, og sýnt að sæmilega
hefir þingdeildunum tekist að semja löglands-
ins, og róstulaust hefir verið á þessum þrem-
ur þingum síðan vér fengum stjórnarbótina
1874. En að starfa svo eigi verði að fundið,
er ómögulegt, og það getur enginn maður
ætlast til, að þingið gjöri heldur, og því mið-
ur, þar eð kosningarnar til alþingis munu
enn eigi hafa farið almennt svo skipulega
fram, sem ætti að vera, þar eð kjörfundir
25
víða út um land hafa eigi verið betur sóttir
en svo, að að eins hefir mætt einn þriðjung-
ur kjördæmisbúa, já,og sumstaðar eigi einu-
sinni svo margir. fingkosningarnar ættu
þó að vera áhugamál þjóðarinnar, og þing-
menn, þeir menn er semja eiga lög landsins
og vaka yfir réttindum þjóðarinnar, eigivera
kosnir beint út í bláinn, að eins þótt þeir
bjóði sig fram, því þótt þeir bjóði sig fram,
er það opt ekkert skilyrði fyrir því, að þeir
séu góðir þingmenn, en það getur fremur
bent á að þeir séu framgjarnir, metorða-
gjarnir, og ef til vill helst að þá langi til að
ná í nokkrar krónur í vasann, sem þó opt
verður óverðskuldað1. |>að er vandi að velja
þá menn, er eiga að gefa út lög landsins,
enda hafa þingmenn sjálfir viðurkennt það,
er þeir á síðasta þingi álitu að þeir myndu
engan lögfræðing finna hér þann, er hæfur
væri til að semja nýja lögbók íslendinga, og
enginn einusinni mundi gefa kost á sér til
þess (sjá alþingistíðindi II 1879 bls. 240—
254), en að semja lög, virðist þó eigi vera
minni vandi, en að safna í eina heild þeim
lögum, er út hafa verið gefin.
fegar vér rífum sundur, o: lesuro, ritn-
ingar þingmannanna, alþingistíðindin, þásjá-
um vér að þingmennirnir starfa allmisjafnt,
en liafa þó jöfn verkalaun; nokkrir þingmenn
ræða í flestum málum, og eru þar að auki í mörg-
um nefndum, en sumir ræða að eins í þeim
málum, er snerta kjördæmi þeirra og eru í
fáum nefndum. Vér verðum þó að álíta það
skyldu hvers þingmanns að hann greini álit
sitt á þinginu eptir bestu samvisku í mál-
1) Nú erþað reyndar lögbobið, aí pingmenn bjóbi
sig fram, er vér álítum mjög óheppilegt, en kjör-
dæmisbúar ættu ab afia sér sjálfir þekkingar á hæfi-
legleikum þingmannaefna ábur en peir kjósa pá.
26