Fróði - 10.07.1880, Blaðsíða 4

10. bl.
1' R Ó ð í.
ím.
190
pingniannsefiii, og munu margir hafa
augastað á honum. Nú pykjast menn
ekki vilja kjósa tvo presta, og er pá undir
komið livort nokkur hóndi, innan sýslu,
treystir sjer til að bjóða sig fram til
pingmennsku. Til orða hefir komið milli
einstakra manna.að biðja Magnús caud.
Andrjesson að bjóða sig fram. Hann
geta menn skoðað sem Árnesing, þó
hann sje nú í Reykjavík; hann er, að
vitni merkustu alþingismanna, eitthvert
bezta og pjóðlegasta pingmannsefni, enda
orðinn kunnugur pingstörfum; og hann
hefir almennings orð á sjer fyrir sam-
vizkusemi, svo ekki parf að óttast fyrir
að hann verði „stjettardrægur41 pó hann
sje prestsefni. ÍCn prátt fyrir petta er
ef til vill við pví að búast að sýslan verði
án hans fyrir framtaksleysi og ósamholdni;
pví hætt er við hann bjóði sig ekki fram
óbeðinn; hann er ekki gefinn fyrir að
„trana sjer fram“, sem menn kalla; en
væri hann beðinn, mundi liann finna sjer
skylt að skorast ekki undan.
Menu ættu að nota undirbúningstím-
ann!
|>að má teljá með tíðindum að út
lítur fyrir að bæði hjeraðslæknir og sýslu-
maður pessarar sýslu verði húsviltir í
fardögum, (eða svo gott). Báðir hafa
reynt að fá jörð til ábúðar — sein þeiin
er nauðsynlegt —• en ekki tekizt. þetta
getur verið til lærdóms fyrir ping og
stjórn. Mundi ekki hagkvæmara að ætla
hverju embætti vissa ábúðarjörð, handa
embættismanninum, pó launin væri þá
nokkuð lægri?
Margir horfa vonaraugum móti brún-
um á þjórsá og Olvesá, og sumir eru
farnir að sjá í auda vagnvegina seiu
smámsaman rnuni verða lagðir að þeim
og frá, og kvíslast víðar og víðar út með
tímanum. Aptur eru aðrir hræddir um
að einhver premillinn verði pvítil hindr-
unar að fyrirtækið fái framgang; pað er
eiiis og peir haldi að Island geti ekki
borið gæf’u til að koma sliku stórvirki
áfram. En fáir munu peir — pó peir
finnist kannske — sem óska elcki eptir
að fyrirtækið komist áfrarn, af þeirri á-
stæðu að peir sjá sjer ekki persónidega
hag við pað. Slíkur hugsunarháttur,
sem of lengi hefir elt eptir af. er nú óð-
um að deyja út, sem betur ier!
I llendar Irjeílir.
Kaupmannahöfn, 27. maí.
(Eramhald.)
A Italíu eiD ávallt fiokkadrættir
miklir á pingi. þar eru tveir aðal-
ílokkar, er kalla sig lrainfaramenn og
apturhaldsmenn, og eru framfaramenn
langt um fieiii að tölu, og hafa því
iiaft rádaneytið úr sínum flokki nú í
langan tíina En þar brennur sama
við og sumstaðar annars staðar, að
hver sá af iramfaramönnum sem nokk-
uð þykist eiga undir sjer meira enn
þorrinn, reynir aö koina sjer upp flokki,
og hamast svo á móti þeim, sem þá
eru í stjórninni, þangað til þeir eru
lrá, og svona gengur koll at kolli. Fyrir
svo >ein einu misseri koinu tveir mestu
ílokkforingjarnir af framlaramöunum,
þeir Cairoli og Depretis, sjer saman um
að mynda ráðaneyti í sameiningu, og
voru þá þeirra flokkar í meira hluta
á þinginu. Crispi, Nicotera og Zanar-
deiii heita cnn ilokksforingjar meðal
iramiarainanna á þingi: þeir höíðu að-
ur verið stækir óvinir, en nú ieið þó
ekki á löngu íyrr enn þeir koinu sjer
saman um að levna á alian hátt að
191
192
sigrast á þeim Cairoli. Þetta heppn-
aðist þeim nýlega að nokkru leyti með
tilstyrk apturlialdsmanna, og þeir Cairoli
sögðu þá undir eins af sjer. Umbertó
konungur komst þá í staudandi Yand-
ræði, því að liinir voru ekki svo mann-
margir að liann gæti myndað ráðaneyti
úr þeirra flokki. Hann tók það loks
til bragðs að slíta þinginu og efna tii
nýrra kosninga. Nú er verið að velja
og lftur helzt út íyrir að þeir Cairoli
verði olan á, eins og áður.
Á R ú s s 1 a n d i lielir Melikolf gcn-
ið vel Iram í að refsa „Níhilistum“.
Núna nýlega (2tí. maí; voru 10 dæmd-
ir, sem hann haföi náð f og það voru
allt saman menn af hærri stigum og
vel incnnlaðir. Einn þeirra var læknir
að ncfni Weymar, sem iiaíði tekið
þátt í ólriðnum milli Rússa og Tyrkja
og staðið frábærlega vel í stöðu sinni
þar. Einn af þessuin mönnum, sem
Saburoff hjet, var dæmdur tii að
liengjast, en hinir flestir til margraí
ára þrælkunar i Síberíu, sem ekki á I
að vera miklu betra.
I S v í þ j ó 0 liefir Oakar konung-
ur loksins orðið að láta nokkuð undan
iandmannaflokknum, sem í mörg ár
heíir verið í meiri hluta á þingi.
De Geer fríherra, sem áður stóð fyrir j
ráðaneytinu, hefir vikið, og Arvid Posse
greifi komið í staö hans, sein áður
var forseti í neðri málstofunni og ein-
hver helzti maðurinn í landmanna-
llokknum. Ymsir af ráðgjöfunum, sem
áður voru, eru þó enn, svo að breyt-
ing þessi er að líkindum meiri í orði
enu á borði. Óikar konungur feröað-
ist til Noregs fyrir skömmu, eins og
hann er vanur á ári hverju, og í þetta
skiptið bjuggust Noiðmenn við að liann
mundi kveða eitthvað upp úr með ráðgjaf-
arnáliö, sein þeim er nú íyrir mestu. Pví
máli er þannig farið, að ráðgjafarnir í
nursku eða ríkisráöin, sem Norðinenn
kalla þá, hafa ekki setu á stórþinginu,
og verja því ekki gjörðir sínar munn- j
lega, eins og í öðrum löndum, þar
sem þingbundin kv.nungsstjórn er. Allt
verður því að iara fram skriflega
milli þingsins og ríkisráðanna, og ligg-
ur í augum uppi hvaða tímatöf það
muni vera auk annara meinbuga, sem
S á þessu eru Bændavinir vilja því
j breyta þessuin ákvöiðunum í stjórnar- j
i skránni, enda heíir breytingin verið i
í samþykkt hvert árið eptir annað og
| nú þetta árið með enn ineira atkvæða-
! fjölda enn fyr. Allt fyrir það heíir
j þó stjórnin þraugað þetta fram af sjer
tiingað til, og eins gerði konungur nú,
j enda þótt þingmenn kæini ílokkum
| saman til iians, meðan hann var í
Kristjauíu, og bæðu haun að samþykkja
breytinguna. Óskar konungur er og
j ekki sagður mjög sjálfstæður í skoðun-
um, en vel menntur er hann og ail-
laglega hagmæltur.
í liaug einum við SandafjÖrð í
Noregi hafa nýlega fundizt einkar sögu-
legar fornmenjar. Ilaugurinn liggur
nálægt sjó og hcfir í fornöld legið
fast við sjóinn. Pegar búið var að
j grafa ið—21 fet niður, ráku menn!
j sig á skip með öllum reiða, hjer um
bil 60 feta langt. Litlu framar enn
I um sigluskeið var dálítið hús með seti
í, sem haldið er að reist hafi verið
um leið og skipið var iagt í hauginn,
og höfðingi sá lagður í, sem skipið
átti. Pað er talið eflaust, að þetta
inuni iiala verið víkingaskip og sje um
1000 ára gamalt, eða írá tfmuin Har-
alds hárfagra. Bátar liafa fyrr íund-
izt í haugum, en ekkert skip er kom-
izt í samjöfnuð rið þetta að allri stærð
og gerð. Sannar og þetta auk þess
fullkomlega frásagnir í sögum vorum,
að menn kafi verið lagðir í skip dauð-
ir og heygðir á þaun hátt, ef nokkrir
hafa annars cfast um sannleika þeirra
sagna áður. — Iljá oss væri og ósk-
andi að Fornleifafjeiaginu gæti vaxið
svo fiskur um hrygg, að það fengi efni
á að grafa í gamla hauga, sem vjer
höfuui nálega eins og mý á mykju-
skán; það þætti mjer ólíkt fallegra enn
að róta öllu upp á Pingvöllum, þar
sem lítið mun að finna, en mörgu hægt
að spilla, ef ekki er því betur að farið.
Iljeðan úr Danmörku er fátt að
telja í frjelta skyni. Á þingi geng-
ur allt friðsamlega, nema það sem
vinstrimannallokkarnir eru að lmýta
stundum iivorir í aðra. Lög um varnir
á sjó eru nú samþykkt af báðum
þingum, en eríiðara gengur ineð hin
um varnir á landi, því að þar ganga
; hægrimenn sumir í iið með tveimur af
j vinstrifiokkunum að fella frumvarpið.
( Er því ekki víst enn þá liyað um það
frumvarp verður.
Laugardaginn 22. þ m. andaðist
einn af lönduin vorum iijer í Höfn,
sein Isíendingum heima mun aö góðn
kunnur. Pað var SigurðnrHanscn,
assistent undir dómsmálastjórninni. Sig-
urður hafði ntí þrjá um sextugt, en
hafði verið mjög heilsutæpur hin síð-
ustu árin og legið allt af rúmfastur
öðru hvoru. Hann var ljúfmenni hið
mesta og því elskaður af öllum, sem kynni
höfðual lionum. Hannsvar nýorðinn heið-
ursfjelagi Bókmenntafjelagsins, en hafði
áður verið skrifari þess síðan 1851.
og ymislegt ritað fyrir það, sem pient-
að hefir verið, svo sem í skýrslum um
landshagi o. fl Jarðarfor hans fer
frain á inorgun, 28. þ- m
Danska herskipið „Ingolí" (skips-
foringi Jessen), kom hingað 4. þ. m.; daginn
eptir fóru hjeðan bæði frakknesku her-
skipin er hjer höfðn legið í hálfan mánuð.
Gfrána kom tilOddeyrar með timb-
ur frá Noregi tí.þ. m.
„Pll«lIÍX4í kom hingaðfráReykja-
vík í gær. Með skipinu eru margir
ferðamenn, par á meðal landfógeti Árni
Thorsteinsson, lector Sigurður Melsted,
síra Stefán Thorarensen á Kálfatjörn,
kaupmaður Y. Eischer (allir með frúr
sínar) og einn frakkneskur vísindamaður.
Utgefandi og prentari: B J 5 r n J ó n s s o u.