Fróði - 24.01.1883, Side 4

93. bl.
I E 0 Ð 1.
1883.
34 |_________________35__________ | 36
tkip til fiskiveiðanna, og til tryggingaf
þvi, að ekki væri farið kringum þetta boð
var iagt ríkt á, að öll skip, sem gerð
væru út hvort heldur til verzlunar eða
fiskiveiða eða hvorstveggja jafuframt,
skyldu^hafa íslenzk leiðarbrjef, og mjög
stróng skilyrði sett fyrir því, að þessi leibar-
brjef fengjust, sbr. opið brjef 7. marz
1787, 1.—3. gr. — Fyrirskipunin um að
hafa eingöngu innlend skip til verzlunar
a Islandi er afuumin með lögum 15.
apríl 1854, 1. gr., sömuleiðis er úr gildi
fallin fyrirskipunin um, að skip, sem gerð
eru út til fiskiveiða við Island, skuli hafa'
islenzk sjóleiðarbrjef, sem einmitt attu að
vera til sönnunar um þjóðerni skipanna,
án þess þó að þessi síðar nefnda fyrir-
skipun sje með berum orðum af numin.
f>egar nú er að gætt, í hve náið sam-
band. verxlun og fiskiveiðar innlendra
manna hafir verið sett í löggjöfinni, og
hve naið samband er á miili þessa hvoru-
tveggja í framkvæmdinni, þar sem sömu
skipin, sem höfð hafa verið til vöruilutn-
inga, jafnframt hafa verið gerð út á fiski-
veiðar; þegar ennfremur er að gætt, að
tilskip. 13. júní 1787 saman borin við
opið brjef 7. marz 1787. opið brjef 18.
ágúst 1786, ö. og 7. gr., og opið brjef
6. júní 1787, 13. gr., bera með sjer, að
fyrirskipuuiu um að hafa innlend skip til
fiskiveiða, ef ekki eingöngu, þá þó eink-
um og sjer ( lagi hetír verið sett til aö
tryggja verziunar sambandið við útlendinga,
og þegar loks er að gaett, að sú íyrir-
skipun er ur gildi fallin , að skip , sem
gerð eru út til fiskiveiða við Island, skuli
hafa íslenzk sjoleiðarbrjef til að sanna
þjóðerni sitt — en sjóleiðarbrjefin voru
eina tryggingin fyrir, að þessu boði væri
hlýtt — þá verður yfirdómurinn að álíta,
að þó fyrirskipunin um að hafa innlend
skip til fiskiveiða við ísland ekki sje með
berum orðum upp hatín, þá sje hún ó-
beinlínis úr gildi fallin jafnframt fyrirskip-
yninni nm að hafa innlend skip til verzl-
unar á Islandi og jafnframt fyriskipuninni
um íslenzk sjóleiðarbrjef sem sönnun fyr-
ir þjóðerni skipanna. þar að auki sýnir
5 gr. í tilskip. 12. febr 1872 um fiski-
veiðar útlendra við ísland og fl., að jafn-
vel útlend fjelög mega hafa útgerð til
(iskiveiða á íslandi og verka þar afla sinn,
ef þau að eins eiga þar hús, án þess aö
þeiin sje gert að skyldu að nota innlend
skip til slikra fiskiveiða. En þó svo væri
að fyrirskipunin ( tilskip. 13. júní 1787,
I. kap., 10. gr. um, að þegnar konungs
skuli nota ínnleud skip til fiskiveiða við
Island, væri enn ( gildi, eins og gert er
ráð fyrir í málshöfðunarskipuninni, þá er
engiu hegning lögð við þvi, þó að út af
þessu sje brugðið, með því að löggjafinu
eins og aður er á vikið, hefir ætlast til
að hin íslenzku sjóleiðarbrjef væru næg
tryggfng í pví efni; sjer í lagi getur yfir-
dómurinn ekki fallizt á þá skoðun , að
heimild hafi verið til að beita hegning-
uuni í 4. gr. sama kapítula, sein eptir
orðum sínum að eins á við utlendiuga,
gegn bjjpti móti 10. gr., því bæði er það,
að sú hegniug, að skip og vörur skuli
upp tækt, ekki á allskostar vel við, þegar
sa, sein brotið fremur, ekki er eigaudi
skipsius og útgerðariunar, enda sýuir
II. gr tilskipunarin nar , að löggjafiuu
ekki hefir ætlazt til, að þessari heguiug
væii beitt viö innlenda meun. Sama er
um tilskipun 12 febr. 1872 um fiskiveið-
ar utleudra við Island o. fl., sein breytir
tilskipun 13. juni 1787 að því er suertir
ólöglegar fiskiveiðar útlendiuga, að hegu-
mgar akvarðanir hennar ekki verða heiin-
færöar upp á aibrigði gegu lyrirmælum
tilskip. 13. júni 1787, 1. kap. 10. gr.,
þvi að tilskipuu 12. febrúar 1872 er sett
til að vernda fiskiveiðar innlendra manua
fyrir yfir gaugi ullendra fiskimanna, en
ekki til að tryggja það , að iunlendir
menn reki fiskiveiðar lögum samkvæmt.
Samkvæmt þvi, sem að lramau er
sagt, hlýtur yfirdómurinn að vera a sama
mali og hjerabsdóiriurinu um það, aðhiuu
kærða beri að dæma sýkuan al kærum
hius opinbera í þessu rnali, og ber þvi að
staðíesta hjeraðsdóminn. Allur ko'stuaður
sem af máli þessu leiðir, þar á meðal
malaflutningslaun tilsóknara og svarainanns
fyrir yfirdóminum, sem ákveðast 12. kr.
hauda hvorum þeirra, greiðist úr opin-
berum sjóði.
Rekstur málsins í hjeraði og sókn
og vörn þess fyrir ytírdóminum hefir ver-
ið lögmætt.
|>ví dæmist rjett aðvera:
Hinn áfrýjaði hjeraðsdómur í máli
þessu á óraskaður að standa; allur lög-
legur kostnaður af málinu, þar á meðal
málaflutningslaun til sóknara og svara-
manns fyrir yfirdóminum, málaflutnings-
mannanna Pals Melsteðs og þorsteins
Jónssonar, 12 kr. til bvors, greiðist úr
opinberum sjóði.
Auglýsingar.
Finsk lestrarbúk imeð
orðasafni eptir Jón A. Hjultalín, fæst
innhept hjá Friðbirni Steinssyni á Ak-
ureyri íyrir 3,50 kr.
Piltar sem voru í fyrra á Möðru-
vallaskóianum geta fengið á Möðru-
völluui arkir þær, sem þá vantar í
Ensku lestrarbókiaa fyrir 2,90 kr.
Eikarmálað kofort með einhverju
í, kom í sumar meö strandferðaskipi
og var ómerkt, þar sem enginn hefir
vitjað þess er það enn geymt hjá mjer.
Akureyri, 16. jan. 1883
Einar Ilallgrímsson.
Útgefandi vg prentari : lijörn J 6 8m ii
Enginn kvöldveröur nema einn spönn
af olíusætu. Allir mjög ináttfainir en
hughiaustir.
Þriðjudagur, 11. okt. Suð-
vestan-kafald og verðum því að halda
kyrru lyrir. Ekkert til matar nema
einn spónn af olíusætu í heitu vatni,
enginn viður í nánd við oss.
Miðvikudagur, 12 okt. Síð-
asti spónninn af olíusætu í heitu vatni,
rniðdegisveröur, huefafylli af grasi,
sem vjer lundum og suðuin síðan handa
oss. Vjer erum orðnir svo inagnþrota,
aö vjer getum varla sótt í eldinn.
Sama suðvestan kaíaldið.
Fimmtudagur, 13. okt. Grasa-
seyði. Veðrið harðnar. Ninderniann
kemur eigi. Vjer ráðum oss eigi fyrir
veðrinu og að sitja urn kyrt er sama
sein að svelta til dauða. Uppúr iniö-
deginu lógðum vjer samt ai stað og
koiuumst eina mílu, komum vjer ann-
aðhv .rt að annaii á, eða vjer gengum
yfir bug á sömu ánni Lee vantar,
menn sendir að leita hans, hann haföi
lagst fyrir að biða dauðans. Vjer
lögðumst fyrir undir moldarhakka við
ána og lásuin allir „laðir vor“. í
kvöld harðnar veðnð, nóttin var voða-
ieg.
Föstudagur 14. okt Gra<a-
vatn til moigunverðai; miödegisverð-
ur einn spónn af sætri olíu og grasa-
vatn. Aiexia skaut eina rjúpu, súpa
.'oðin af henni.
Laugardagur 15. okt.
Morgunverður grasavatn og 2 gómul
stigvjel. Jeg hætti að liugsa til aö
komast lengra. Alexia og Lee geta
eigi framar verið á íótum. Reykur
>ást í suöri í rökkrinu.
Sunnudagur 16. okt. Alexia
er að berjast viö dauðann. Ujeldum
guðsþjónustu.
Mánudagur 17. okt. Alexia
er að gefa upp andann. Læknirinn
skírði hann (hann var heiðinn Eski-
inói). Jeg las Bbæn deyjanda maniis",
í dag er afmælisdagur herra Collins,
hann er nú fertugur. Uin sólarlag dó
Alexia, vjer breiddum yfir likið flagg.
í’riðjudagur 18 okt Veö-
ur er kyrrt og bærilegt. Báruin likið
út á ána og hlóðum ísi að því, það
var greptrunin.
Miðvikudagur 19. okt. Lækn-
irinn leitaði að betra skýli handa oss
og iluttuni. vjer í það í rökkrinu.
F i m m t u d a g u r 20. o k t. Sól-
skin og frost. Lee og Knuck rjett
viö dauðann.
Föstudagur 21. okt Knack
fannst Örendur uin miðnæturskeið milli
m'n og lækr.isins. Lee dó seint um
daginn. Jeg las sbæn deyjanda manns“
áður enn hann skildi v ið.
Laugardagur 22. o k t. Vjer
erum svo máttfarnir að vjer getum
eigi borið líkin út á ísinn. Læknir-
inn, Collins og jeg bárum þó líkin úr
augsýn. Jeg gat eigi horft á þau.
Sunnudag ur 23. o k t. f*að
dregur óðum af oss, gátum þó fengið
uægilegt f eldinu áður enn dimmdi.
hjeldum guðsþjónustu. Vjer höfum
kvalir í fótunum, erum skólausir;
Mánudagur 24. o k t. Þessi
nótt var hörð.
2 næstu daga, er ekki skriíað f
dagbókina.
F i m m t u d a g u r 27. o k t. Ivar-
sen dauðvona.
Föstudagur 28. o k t. Ivarsen
dó snemma í morgun.
Laugardagur 29. o k t. Dress-
ler dó í nótt.
Sunnudagurinn 30. okt. —
140 dagurinn frá því er Jeannette
fórst í ísnum — standa þessi oið í
dagbókinni: »Boyd og Gorts dóu í nótt
herra Collins er að skilja við“, Eru
þau hin síðustu, er sjóliðsforingi de
Long skrifaði um rauna-för þessa, áður
enn hungur og hönnungar eiuuig slitu
æfi hans.