Fróði - 16.01.1885, Blaðsíða 3

1885.
F R Ó Ð 1.
146. bl.
307
308
309
hefðum óskað, að hlutverk Ingólfs og Helgu
hefði verið nokkuð atkvæða meira, og þeim
hefði gefizt meiri kostur á að sýna sig
en giörter. Samtal þeirra hefði vel mátt
vera lengra og yfirgrips meira. Sumum
kann að þykja nokkuð mikið borið í rök-
semdir «agentsíns» Gabriels en vjer könn-
umst við, að vjer höfum heyrt röksemdir
i sömu stefnu, og getum vjer eigi betur
sjeð, en að fullt skáldaleyfi sje til að fara
svo langt sem farið er. Fundir Gabríels
með Vesturförum, bæði þar sem hann er
að telja þá til ferðarinnar og eins þar sem
hann er að skrifa þá, fara vel á leiksviði,
og teljum vjer það fremur kost enn löst,
að mikið af því, sem talað er, er í bund-
inni ræðu.
þegar haft er tillit til þess, að menn
hjer mega heita óvanir leikjum og undir-
búningur lítill, getum vjer eigi annað sagt
en að leikendum hafi tekizt eptir öllum
vonum að þýða og sýna hugmvndir skálds-
ins, einkum þó þær er eiga að lýsa hinni
skrítnu og afkáralegu hlið lífsins, en síð-
ur tókst þeim að þýða hinar nákvæmari
og háleitari tilfinningar enda er það og
miklu örðugra. f>að er ekki nóg að mæla
fram orð höfundarins leiklaust.
„þjóðviljanum“ getum vjer í rauninni
ekki talað neitt til gildis; hann er líklega
ekki til þess ætlaður að koma fram á
leiksviði, heldur að eins til lesturs. Gang-
urinn er sá, að nýr útgefandi er búinn að
taka við blaði því, er „Framtíð11 heitir.
Fjórir menn koraa inn til hans og láta í
Ijósi skoðanir sínar á almennum málum.
það, sem þeir eru lánir segja, er svo
fjarri öllum sanni, hvort heldur litið er
til þess tíma, er leikurinn var gerður, eða
þess tíma, sem nú er að líða, að engri
átt nær. Að vísu sjáum vjer allt of opt,
að margír landa vorra láta í Ijósi skoðun
sina um almenn mál, er þeir hafa ekkert
vit. á, og að ritstjórar eiga bágt með að
gegna þeim kröfum, sem til þeirra eru
gerðar. Sökum þess má vel gera skop
að skoðunum þessum, en það verður að
vera gert með svo miklum sanni, að þeir
þtkki skeyti sín, sem eiga. Vjer vítum
ekli, hvort það er leikendunum eða leik-
sviðinu að kenna, að «Fjallkonan» slitnar
alve? úr sambandi við leikinn; en henni
mun þó skáldið hafa ætlað að flvtja það
fram, er hann álítur, að eigi að vera þjóð-
vilji. Fjallkonan er látin birtast í þoku-
hjúp og mæla þar fram kvæði sitt. Hefð-
um vjer kunnað betur við, að hún hefði
komið fram hululaus og haft frjálsar
hreifingar um leiksviðið.
— Stiblíusögur þýddar og lagaðar
eptir Biblíusögum J. T. A. Tangs af
Jóhanni þorsteiussyni. Reykjavík (Sig-
urður Kristjánsson) 1884.
Að vísu er eigi langt síðan, að Bibl-
íusögur Balslevs voru gefnar út, og er
fyrirkomulag og niðurskipun þeirra nokk-
uð lík þeirri, sem er á Tangs Biblíusög-
um, einkum í Gamlatestamentispartinum;.
kynni því sumum að sýnast svo sem eigi
væri þörf á þessum biblíusögum. En
vjer hikum ekki við að segja, að þessar
bibílusögur, sem nú birtast taka hinum
fram að því, að þær eru að miklum mun
orðfyllri, og kemur það einkum fram i
því, að bein orð Ritningarinnar eru til
færð allstaðar, þar sem því verður við
komið. Er þetta því meiri kostur sem flest-
ir hjer eru of ókunnugir Ritningunni
sjálfri, Yms atriði eru og tekin fram í
þessum biblíusögum, sem ekki eru í hin-
um. þannig eru aðalatriði fjallræðunnar
tilfærð í þessum biblíusögum, sem ekki
eru í hinum. |>ótt bókin verði þannig
nokkuð lengri, ætlum vjer, að húu verði
fullt eins auðlærð og hin, því að eigi er
það ætíð auðlærðast, sem styttst er. J>að
teljum vjer einnig kost, að bækur Ritn-
ingarinnar eru nákvæmlega tilfærðar,
hvar hver kaflinn er tekin úr. —• Yið-
bætirinn er öllu betri í hinum fyrri bibl-
íusögum enn í þessum.
Prentun og útgáfa bókarinnar eru
að öllu vandaðar og landabrjefið yfir
Asíu hina minni og Gyðingaland, sem
fylgir þessum biblíusögum, er til mikils
stuðnings til að átta sig á gangi sög-
unnar. Yjer vildum því ráða sem flest-
um til, að kaupa þessar biblíusögur,
þótt þeir eigi hinar fyrri.
Sú’s unni mér manna,
misst hef’k fljóðs ins tvista,
þá kyssta’k mey mjóva,
mest, daglengis flestan.
Kormakr.
Nú kveð eg einskis örvænt meir
undir sólar grundu,
síðan mættust munnar tveir
minn og þinu fyrir stundu.
Seint mun ganga hið sæla kvöld,
svinn úr hyggju minni,
er þáði eg vara þokka gjöld
þinna fyrsta sinni.
Heita kossa tróðu tvo,
titraði hnegg í báðum,
önnur hnoss finnst engi svo,
auðnu hlaut eg að ráðum.
Sú var unan miklu mest,
máttug er ástin kvenna,
er sálarþelið svanna bezt
sá eg í augum brenna.
Heyrði jeg titran hjarta blóðs,
hugum augað mætti,
og ástar yl hins fagra fljóðs
fann eg í andar drætti.
Hallaði ljúfu höfði blíð
hrund að lundi geira,
blíðan róms var þæg og þíð —
þó var síðan meira.
Blikaði sól á himni hátt,
hellti geisla fossum
yfir beðju J>róttar þrátt,
þá var eldr í kossum.
Ljúfan svalg eg lokka mar,
liljan Sarons valla
hárið þar, sem hrafnsvart var,
að hálsi mjer ljet falla.
Hagharðs ber eg helsi því
á höfuðstofni síðan,
liennar lokka lausra í
læstr æ fjötur þíðan.
Tíðin varla entist óð
auðs að faðma nipti.
Hún var þá svo holl og góð —
hvað mun þriðja skipti?
Gísli Brynjúlfsson.
Akureyri, 15. jan. 1885.
Mannalát.
Eyrir jólin andaðist á Espihóli, Jón
J ó n s s o n Sigfússonar, 20 ára. Hann
var vel menntaður, og hafði sjerstaklega
lagt fyrir sig að læra söngfræði og org-
anspil. Jón heitinn var háttprúður mjög
og einn af þeim mönnum sem mörgum
var vel til en engum illa.
Á nýársdag ljezttrjesmiður Svein-
björn Ólafsson, sem mörg ár hefir
búið hjer í bænum. Hann var mjög vel
hagur. Hann hafði verið yfirsmiður
nokkurra hinna nýrri trjehúsa hjer í
bænum. Margir leituðu sjer tilsagnar
við smíðar hjá honum.
— Ný bæjarstjórn varkosin fyrir
Akureyrarbæ 2. þ. m., hlutu þessir kosn-
ing: Havsteen amtmaður, Havsteen
consull, Guðm. prestur Helgason, Eggert
Laxdal, Ólafur gestgjafi Jónsson og
Páll kennari Jónsson.
— Á firðinum hjer milli Gæsa og
Skjaldarvíkur aflaðist í kringum nýárið
töluvert af hafsíld í lagnet, sem margir
innnlendir eru farnir að við hafa við
þessa veiði. Um annan afla er ekki getið.
— Ejelagið sem stendur fyrir sjón-
leikunum hjer ráðgerir að leika „Skugga-
svein“ síðar í vetur og enda fleiri leiki.
„Vesturfararnir" og „J>jóðviljinn“ verða
leiknir í fjórða og síðasta skipti næsta
sunnudagskveld.
— Gufuskipið „Erik Berentsen“ er
væntanlegt hingað í marzmánuði frá
Noregi verði bærileg tíð.
— Maðurinn sem getið var um að
hefði tekið óleyíilega út í reikning ann-
ars manns, var unglingur úr Ólafsfirði,
hefir hann meðgengíð sök sína.
— Hinn 6. nóvembermánaðar dó
merkur maðurá Englandi að nafni Hen-
ry Eawcett. Hann var póstmálaráðgjafi
og þingmaður. Hann var mjög efnilegur
í uppvexti og bar ágætan orðstír frá há-
skólanum. J>egar hann var 25 ára,
varð hann fyrir voða skoti á veiðum, og
missti þá algjörlega sjónina á báðum
augum. Áður enn hann varð blindur,
hafði hann rítað merkilegar ritgerðir
um hagfræði og stjórnarmálefni. Marg-
ur mundi í hans sporum hafa lagt árar
í bát, þegar sjónin var farin; en það