Fróði - 29.04.1885, Side 4

158. bl.
F E Ó Ð 1.
1885.
94
95
96
áuglýsingar.
EIús tll leigu.
yfirheyrður var ransóknarnefndin að ræða :
um nafn mitt. Jeg var svo óheppinn að j
hafa mjög sjaldgæft ættarnafn, svo jeg j
ætla að það sjeu ekki fleiri en tvær aðr-
ar ættir á EnglaDdi sem hafa sama ætt-
arnafn. þeir löluðu rússnesku og það
varð mjer til mikils gagns að jeg skildi
hvað þeir sögliu.
Heflr nokkur heyrt því líkt nafn á
Englandi sagði einn af nefndarmönnum,
hefði það verið Smitt eða Villiam, þá
hefði maður kannast við það.
,,Heflr nokkur ykkar, herrar minir.
nokkurntíma heyrt þetta enska nafn“ sagði
forsetinn. Allir svöruðu, nei.
,,Herra túlkur1 11 sagði hann ennfrem-
ur, og vjek sjer að Englendingi nokkrum
eða sem að minnsta kosti Ijezt vera Eng-
lendingur, „spyrjið skipstjórann á gufu-
skipinu (hann stóð í nánd við oss) hvort
hann þekki nokkurn Englending sem beri
þetta nafn, en hvíslið því svo maðurinn
heyri það ekki“.
Hvíslingarnar fram fóru og jeg átti
bágt með að setja mjer að hlæja ekki.
Um siðir sagði túlkurinn hátt á rússnesku:
„skipstjórinn þekkir ekki nokkurn annan
Englending með þessu naíni, og heör
aldrei heyrt það fyr ennmaður þessi kom
út á skipið.11
,,það getur þá ekki verið enskt
nafn“, sagði einn nefndarmanna: ,,það
hlýtur að vera upptekið", sagði annar.
„Virðið nú manninn fyrir ykkur11,
sagði forseti rannsóknarnefndarinnar, «lít-
ur hann út eins og Englendingur» ?
„Nei“! hrópuðu allir nefndarmennirn-
ir í einu «Virðið hann nákvæmlega fyrir
ykkur hverjum er hann iíkur•>? „Pólverja11!
æptu allir i einu’ „Herra túlkur spyrjið
skipstórann hátt hvort nokkur Pólverji
sje á skipinu, en vjer skulum allir hinir
gæta vandlega að hvort manninum ekki
bregður við þessa spurningu11. Mjer var
þannig óviljandi gert aðvart. Spurningin
var fram borin, og sex pör augna horfðu
hvasst á mig. «Honum bregður ekki sagði
einn nefndarmaðurinn11. (Framh.)
1 Lundúnaborg var nýlega prófað
opinberlega nýíundið ráð til að slökkva
eld, og þóttiþað gefast mjög vel Grund-
vallarreglan, sem þetta nýja ráð er byggt
á, er raunar ekki ný. Menn hafa lengi
verið að fást við að komast upp á að
slökkva eld með lopttegundum, er svipta
hann súrefni loptsins, því án þess getur
hann ekki lifað. Lopttegundum þessum
hefir verið blásið inn í eldinn, en það
hefir ekki orðið gert með nægum krapti
og mikið af þeim hefir farið til ónýtis út
í veður og vind. Við þessa tilraun, sem
nú var gerð í Lundúnum var hafður til-
búinn vökvi í þnnnum glerflöskum, er
kastað var í eldinn. þegar svo flöskurn-
ar brotnuðu breyttist vökvinn á augabragði
í lopttegund, sem hafði tilætlaða verkun
að kæfa bálið, Menn hlóðu upp tvo stór-
eflis hlaða úr trjávið, heltu yflr þá allmiklu
af steinolíu og kveiktu svo i þeim. þegar
nú eldurinn var orðinn fullmagnaður, var
kastað flöskum í bálið, og þurftu þær
ekki fleiri enn 10 eða 12 til að slökkva
gjörsamlega og nær því á augabragði eld-
ana þótt mikiir væru. *Vænta menn nú
mikils gagns af uppfinning þessari.
í borginni Hrooklyn í Ameríku brann
snemma í vetur uppeldishús föðurlausra
barna. Brunann bar að um nótt, þegar
börnin ölí, 80U að tölu, voru sofandi í
rumunum, og urðu fóstrurnar sem allar
voru nunnur, að reka þau að mestu leyti
nakin út í frost og hríðarveður, því eld-
urinn las sig áfram með áköfum hraða
um allt hið stóra hús. þegar búið var
afc bjarga öllum þorra barnanna undan
eldinum var gáð aö því, að eptir voru 35
veik börn, sem sváfu út af fyrir sig. Ein
af nunnunum hljóp þó upp á líf og dauða
inn í húsið, sem þegar stóð mest allt i
loga, eu það kom fyrir ekki, og sjálf varð
hún að kasta sjer út um glugga hátt uppi
niður á götuna, svo hún límlestist ótta-
lega og dó eptir fáar klukkustundir. Hús-
ið braun upp á svipstundu með hinum
sjúku börnum.
Aigert trúarbragðafrelsi ernú
lögleitt í Japan. Blöðin í landinu auglýsa
lagaboð frá keisaranum, þar sem Budda-
trúin er svipt rjetti til að heita framar
landstrú eða ríkistrú, og prestar þessara
trúarbragða sviptir rjetti til að fá hjer
eptir laun af landsjóði. Hver Japansmað-
ur hefur rjetttil að játa þá trú, sem hon-
um þóknast bezt. Gömlu þjóðtrúarprest-
arnir og alískonar prestar verða að láta
sjer lynda þær tekjur, sem þeir fá hjá
söfnuðum sínum og sóknarmönnum. Keis-
arinn, sem hingað til hefur verið æðsti
biskup, leggur nú niður það einhætti til
fulls og alls. en prestarnir fá a& kjósa
sjer sjálflr yflrhirði, og staðíestir keisari
kosninguna.
Nýlega var bóndamaður í Odessa á
Rússlandi dæmdur til þriggja ára og níu
mánaða hegningarhússvinnu og til að missa
öll þegnrjettindi fyrir það, að haun heföi
talað ótilhlýðilega um iíkneskjudýrkun þá,
sem viðgengst í þjóðkirkjunni rússnesku
Dómurinn var háður innan luktra dyra,
og þó margir af vottunum, sem fram komu
í málinu, bæru það, að maðurinn, sem
heitir Preegoon, befði eigi við hafst þau
orð, sem hann var kærður íyrir, þá var
hann engu að síður dæmdur sannur að sök.
Máisfærslumaðurinn, sem varði mál Pree-
goons, var Gyðingur,
í New Soutb Wales á Nýa-Hol-
landi bebr fundizt silfur mikið í j arð-
lagi, sem er bjer um bil 3 þingmanna-
leiðir á lengd og bálfönnur þingmanna-
leið á breidd; bafa þegar fundizt 60
silfuræðar; má teija það merki þess, hve
silfrið er mikið, að úr bundrað pundum
silfurmálms bafa fengizt 1000 lóð skírs
silfurs. Næsti bær beitir Silverton, og
er bann bjer um bii 14 þingmannaleið-
ir frá Adelaide og 28 þingmannaleiðir
frá Sidney. Svo sem við er að búazt
þyrpist alls konar lýður þangað bópum
saman; en illt er þar til vista, því að
landið er lítið byggt, en verst þó vatns-
leysið. — Silfur heiir og fundizt nálægt
öðrum bæ á Nýa-Hollandi, er beitir
Emmanville.
Frá næstkomandi fardögum, fæst
hósrúm leigt, fyrst um sinn árlangt,
með sanngjörnum skilmálum, í skóla-
húsinu hjer í bænuin, ein stofa niðri
og allt húsrúm uppi á loptinu.
Lysthafendur snúi sjer fyrir miðj-
an maímánuð næstkomandi til verzl-
unarstjóra V. Claesens eða söðlasmiös
V. Guðmundssonar.
Sauðárkrók 1. apríl 1885.
Skólanefndin.
Óskilakindur
seldar í Skútustaðahrepp haustið 1884:
1. Hvítur larabg., stúfrifað fa., sýlt og
biti apí. v.
2. Hvítur lambg., vaglskorið fr. h.,
sýlt gagnf. v.
Gautlöndam 31. jan. 1885.
Jón Sigurðsson.
Lamb með markinu, ílamarskorið
hægra heilriiað vinstra, iieíir verið fóðr-
að í vetur hjer í hrepp, en á lijer ekki
heima. Sá sem á lamb þetta segi til
sín og semji við eiganda marksins.
Fverá í Hálshrepp 17. apr. 1885
Gísli Asmundsson
— Bankabygg og baunir fjellu um
hálí'an eyrir pundið þegar skipin komu.
Útgefandi og prentari: Björn Jónsson.
Hjer með vil jeg vekja athygli
bænda á karSíóísýru, sem jeg
hefi til sölu i sterkum pjáturbrúsum.
Karbólsýran er að dómi allra, sem bafa
reynt bana bið 1 a n g b e z t a og ódýr-
asta baðmeðal.
Akureyri, 25. apríl 1885.
Eggeri Laxdai.
— Hjá þ>orsteini Einarssyni á Oddeyri
fást ymisleg ílát og áböld úr pjátri vel
sterku. Sömuleiðis bengilampar og borð-
lampar, sem nota má ef til vill til að
sjóða við, eins og vanalegar steinolíu-
suðuvjelar.
— Haustið 1884. voru seldar við
uppboð í Svarfaðardal, þessar kindnr:
1. Hvítur sauður veturgamall, mark:
sneitt apt. biti ír. hægra, sneitt apt.
biti lr. vinstra. Brenuiinark Kro.
2. llvít lambgimbur, rnark: Tvístýft
og fjöður fr. biti apt. h., stýít biti
aptan vinstra,
3. Ilvítur lambhrútur, mark: fjöður fr.
hægra, sýlt biti apt. vinstra.
4. lívíthornótt ær maik: sýlt biti apt.
hægra, tvístýft fr. viiistra, með óglöggu
brennimarki.
•Með því að sanna eigriarrjett, má
viíja andvirði kinda þessara, hjá und-
irskrifuðum, að frádregnum kostnaði.
Melum 30. janúar 1885.
Halidór Hallgrímsson.