Fróði - 14.01.1887, Blaðsíða 3

1887.
ÍRÓÐL
20. og 21. bl.
215
Vjer verðum því að láta þá eindregna
skoðun vora í ljósi, að óráðlegt sje fyrst
nm sinn að hreyfa við nokkurri stjörn-
arskrárbreytingu.
Embættisafmœli
Dr. Pjeturs bísiaips Pjetursson.
17. júli 1886.
—:o:—
Til vor hafa kornið frá æðri og lægri
óskir og upphvatningar til að geta þess
viðburðar í „Fróða“, að biskup landsins
er búinn að vera embættismaður nú yfir
50 ár. Hann var prestvígður 17. júli
1836, árið 1848 varð hann forstöðumaður
prestaskólans, og23. febr. 1866 var hon-
ura veitt biskupsembættið, sem hann enn
þjónar. jpessi hátíðisdagur biskupsins er
sannarlegur bátíðisdagur fyrir þjóð vora,
þá er hún minnist alls hins marga og
góða, er Pjetur biskup heíir komið í verk
á þessum 50 árum. J>etta hafa og þeir
embœttismenn látið ásannast, sem ná-
lægir voru, eins og skýrslau um fagnað-
aróskir og þakklætrivottorð þeirra sýnir,
sem prentað er í „ísafold“ 21. júli 1886.
Vjer setjum hjer kafia úr ávarpi því sem
þar er prentað:
„Vjer þökkum yður fyrir hið marga
og mikla, sem þjer hafið unnið til heið-
urs og heilla kirkjunni og ættjörðinni.
Vjer þökkum yður í nafni hinna mörgu
kennimanna, sem þjer haíið menntað og
vígt til hins háleita starfs, er þeir gegna.
Vjer þökkum yður í nafni safnaðarins
fyrir hinar mörgu góðu og uppbyggilegu
guðsorðabækur, sem þjer hafið auðgað
með hina íslenzku kirkju, og með fögn-
uði hafa verið meðteknar og viðhafðar
á fiestum heimilum landsins, og vakið
og glætt guðrækilegar hugleiðingar í
hjörtum svo margra."
I öllum hinum ávörpunum var lokið
líku loísorði á framkvæmdir biskupsins.
En með því að öllum prestaskólamönnum
er kunn hin heillaríka og gagnlega stjórn
biskups á kenslu og efnahag prestaskól-
ans, er óþarfi að geta ræðu forstöðu-
mannsins sjera Helga Hálfdánarsonar.
Rektor lærða skólans Dr. Jón forkels-
son þakkaði biskupi innilega ekki ein-
göngu fyrir góð og vdurleg afskipti hans
af málefnum skólans, heldur og fyrir
„hinn örláta styrk“ er hann hefði auð-
sýnt -Bræðrasjóð skólans. |>essara orða
getum vjer íyrir þá sök. að kunnugur og
sannorður maður í Reykjavík hefir tjáð
oss, að biskup og frú hans gæfi fátækum
mikið, en vildu engan láta af vita. Vjer
vitum .því að þetta er satt, og það er svo
trúlegt, því naumast getur hógværara og
yfirlætisminna mann en Pjeíur biskup
Pjetursson.
Td Pjeturs biskups.
á 50 ára embættisafmæli hans, 17. júlí 1886.
A móðurskauti sjúkur sonur lá,
er sólin reis og horfði ljóran á.
Og signdi snót með sorgartárin skær,
or sat og horfði’ á undra-perlur tvær.
217
218
Hún sá þar brotna bárur fjörs og hels
með höli lífs og draumi fagrahvels.
„J>ú lífs míns guð, eg lypti sál til þín,
æ, lát ei devja þessi ljösin mín!“
En rjett í sama rekkur stóð hjá henni,
ramlega vaxinn, studdi hönd að enni.
J>au störðu á barnið : sorgar-heilög sjón;
ei sáust víða skörulegri hjón.
En kaldnr sveiti kom á sveinsins brá,
í kyrð hin smáa hönd á brjósti lá.
J>á talar svanni sorgarþrumu lostin:
„Æ, sjerðu augun brostin — nær því
brostin!“
En bliki andans brá á mannsins hvarm,
hann brosti við og mælti: „Still þinn
harm.
Und drottins hönd vjer eigum oss að
beygja,
en ekki munu biskupsaugun deyja“.
*
* *
Vor kæri biskup, þú varst þessi sveinn,
við þessa sögu kannast hver og einn.
Svo mildilega móðursorgin bættist,
svo minnilega föðurspáin rættist!
J>ín fögru angu skyldu’ ei skoða hel,
þau skyldu spegla drottins fagrahvel.
J>au skyldu vaka á verði skær og stillt.
og verða mörgum Ijós, ef gengi villt.
J>ín öld var full af táknum tilbreytinga,
af táli og þokum margra sjónhverfinga.
Og bjartar sjónir bólstrar tíðum heptu,
en biskupsaugun stefnunni aldrei slepptu.
Hin ytri sól vor augu sker og mæðir,
hin innri birta sjónarkraptinn glæðir.
Hver eru augun, aldrei sem að deyja?
J>au angu, sem að ríki drottins ev-gja.
Vor kæri biskup, sit við heilla hag,
vjer heiðrum Guð, að sástu þennan dag!
Með sti’ling, hógværð, styrlc og elju stakri
þú stríddir hálfa öld í drottins akri.
Við sæld og þraut, við sorg og eptirlæti
með sæmd og æru fylltir þú þitt sæti.
J>ví veiti Hann, sem gefur náðargjöld
þjer, góði biskup, fagurt æfikvöld.
Og þegar síðast sól á fjöll þjer skín,
og síga taka hvarmaljósin þin:
í föður þins trú þú æðra ljós munt eygja,
því ekki skulu biskupsaugun deyja.
M. J.
Vígahnöttur.
í fyrrakveld (11. desemb.) milli kl.
4 og 5 sá jeg hinn stærsta og bjartasta
vígahnött, sem jeg hefi nokkru sinni
sjeð. Jeg sá hann hátt upp í lopti
nærri því yfir höfði mjer, en lítið eitt
norðar; hann færðist fljótt og stefndi
suðurávið; síðan fór hann yfir höfuð
mjer og hvarf, meðan hann var enn á
hálopti; jeg sá hann hjer um bil 7 eða
8 sekúndur. Hann leit út eins og ljós-
hnöttur og sló á bláleitum lit (líkt raf-
urmagusljósi); hnötturinn sýndist svo
sem fjórum eða fimm sinnum stœrri en
Venus, og leit svo út sem hann drægi á
eptir sjer Ijósrák; en það var sjálfsagt
eigi annað en sjónhverfing, er ferðar
hraði hans gerði. Hnötturinn gaf frá
sjer svo mikið ljós, að greinilega birti í
loptinu, þegar hann kom í Ijós; það var
sökum þess, sem jeg tók eptir honum,
því að einmitt á því augnabliki horfði
jeg niður fyrir fætur mjer. En þegar
hnötturinn hvarf, varð loptið að mun
dimmra.
Möðruvöllum 13. desemb. 1886.
W. G. Spence Paterson.
Árnessýslu 17. nóv. 1886.
Hjer er nú tíðindalaust. Haustið
yfir höfuð gott, en þó rigningasamt.
Nú um tíma hefir verið norðan kuldi,
þó ekki mjög hart frost. J>á sjaldan á
sjó liefir gefið, hefir orðið líklega fisk-
vart, er nú í mesta lagi þörf á bjargar-
bót úr sjónum. Til merkis um deyfð
þá sem bjer er að færast yfir menn i
búnaðarefnum má geta þess, að Urriða-
foss, ein meðal beztu jarða sýslunnar,
hefir verið boðin til sölu i blöðunum, en
enginn sinnt því til þessa.
Úr bjefi, af Akureyri
(frá frjettaritara ,,Fróða‘‘).
Herra ritstjóri! Jeg þakka fyrir at'
hugasemdirnar við síðasta brjef mitt, það
er gótt að þú ert ánægður með leikhúsið
ykkar nýja, og skal jeg ekki hafa á
móti að húsið knnni að vera betra en
það í fyrstu í fljótu bragði virtist vern.
J>að var sönn jóla og nýársgleði að eym-
skipið Erey frá Noregi lá hjer um jólin
og nýárið, bæði var það að það kom
með eitthvað af vörum sem skortur var
á og svo gjörir það ávalt veturinn styttri
að þvi leyti er viðskipti við önnur lönd
snertir að fá slcip á þessum tíma. J>að
er ekkert efamál að gufuskipum er að
öllum jafnaði fært hingað á fjörðin allan
fyrra part vertar, því þá er aldrei ís til
farartálma fyrir Norðurlandi annaðmáler
það síðari hluta vetrarins þá liggur haf-
ísinu þrávalt upp við land.
Jringeyingar hafa nú fengið á
reiðanlegar frjettir frá Englandi um að
þeir hafi fengið nálægt 16 krónum fyrir
hvern sauð til jafnaðar er þeir senda í
haust, að frádregnum öllum kostnaði.
Kaupfjelag þeirra kvað vera sknldlaust