Suðri - 13.10.1883, Blaðsíða 3

75
er jafnt búinn til að kasta, þungum
orðum á ráðgjafann fyrir ísland og
Jón Ólafsson, ef honum pykir annar-
hvor peirra liafa gert eitthvað rangt.
1 f)essu máli kvaðst hann nú einnig
hafa fengið skýrslu um pennan blað-
samning, en 'hann hafði líka hejrrt
talað um, að Jón hefði sótt um tíma-
kennslu við latínuskólann og skoraði
á inn 4. konungkjörna pingmann, settan
stiptamtmann, Magnús Stephensen, að
skýra frá, hvort petta væri satt, par
sem honum sem stiptsyfirvaldi lilyti
að vera pað kunnugt. Magnús Step-
hensen kvað petta rett hermt. Jón
Ólafsson hefði sótt um tímakennslu
við latínnskólann og «lofað að vera
til sfcaðar pegar skóli byrji* 1. okt.
pá stóð Asgir gamli upp enn á ný og
kvað upp úr með pað, sem margir
munu hafa hugsað 1 deildinni: „Jeg
get ekki skilið, að hann (Jón Olafsson)
eptir skýrslunum geti álitist að liafa
verið bíisettur í Kaupmannahöf'n“.
það voru hörð orð fyrir Jón Ólafs-
son, eiðsvarinn pingmann, sem hafði
lagt drengskap sinn við, að hann hefði
verið búsettur í Kaupmannahöfn. En
pað var von pau væru svona hörð, pví
pað lá í augum uppi, að Jóni var
ómögillegt að fara til Kaupmanna-
hafnar seinast 1 ágústmánuði og vera
kominn hingað aptur 1. okt.; pví pótt
pað nú liefði ekki tekið langan tíma
fyrir hann að taka upp „h n“ sitt í
Kaupmannahöfn, pá var honum alls
ómögulegt að komast með nokkrum
skipaferðum milli landanna á svo
stuttum tíma. Hann hefði pá orðið
annaðhvort að synda eða fljúga, en
fyrir slíku var ekki gert ráð í ferðakost-
naðarreikning hans.
Eptir að slíkar upplýsingar voru
fram komnar í málinu, er óparfi að
geta pess, að deildin sampykkti nið-
urfærslu pá á alpingiskostnaði Jóns
Ólafssonar, sem nefnd er her að fram-
an. Svo var málið sent neðri deild,
en pingtíminn var á enda, svo neðri
deildin hafði ekki tíma til að taka
málið á dagskrá og verður pað pví að
býða næsta pings, pó' enginn geti
reyndar verið í efa um, hver mála-
lokin verði, eptir pví sern fram er
komið í málinu.
petta mál er injög eptirtektavert
og mjög mikilsvert.
Inn afarhái ferðakostnaður sumra
alpingismanna hefur ætíð verið mjög
óvinsæll hjá allri alpýðu manna hér
á landi og menn hafa víðsvegar um
land lamnað margar sögur um ósann-
gjarna og hlægilega háa alpingisferða-
reikninga. En aldrei liefur svo kostað
tólfunum sem með Jón Ólafsson. Al-
drei hefur nokkur pingmaður búið til
ferðareikning upp á 253 kr. og svo
aldreí farið ferðina eptir að búið er
að borga honum peningana. Ferða-
reikningur Jóns Ólafssonar verður víst
um langan aldur eins og ljómandi mið-
sól allra hárra og hlægilegra alpingis-
ferðareikninga. Enginn pingmaður
hefur nokkru sinni sett á ferðareikning
sinn bústað sinn par sem kona hans
og atvinna hans ekki var. Jóni heppn-
aðist petta. Hann átti konu á Eski-
firði og atvinnu í Reykjavík frá okt-
óbermánuði, en bústað sagðist hann
eiga í Ivaupmannahöfn. Margir em-
bættismenn pykja stundum frekir í
kröfum sínum, en aldrei hefur nokkr-
um peirra nokkurntíma dottið í hug
að taka borgun, sem skipti hundruðum
króna, fyrir ferð sem aldrei er farin.
Nei, Jón Ólafsson tekur í pessu efni
langt fram öllum embættismönnum,
bæði háum og lágum, sem sögur fara
af hér á landi.
J>egar málið kom til umræðu á
pinginu, mundi margur í Jónssporum
hafa sagt á pá leið: «Eg ætlaði mér
að fara ferðina, en eg fór hana aldrei
og pess vegna dettur mér ekki í hug
að halda borgun peirri, sem mér hefur
verið borguð í pví skyni. Undir eins
og krafizt verður, skal eg borga í lands-
sjóð upphæð pá, sem um er að ræða».
Jón fór ekki pessa leið. Honum pótti
handhægTa að grípa til drengskapar-
orðsins og leggja pað á borðið.
|>að eru lítil líkindi til, að dreng-
skaparorð Jóns Ólafssonar verði gjald-
geng vara á næsta pingi í pessu máli.
petta er eitt blað úr pingsögu
Jóns Ólafssonar.
En málið hefur líka sína almennu
lilið, sem varðar eigi að eins Jón Ólafs-
son, heldur alla pingmenn og alla al-
pýðu manna liér á landi og vegna
pessarar almennu hliðar málsins höfum
vér ritað pessa grein.
Yér skiljum svo petta mál, að
ferðakostnaðarreikningur Jóns Ólafs-
sonar ætti framvegis að verða svo
minnistæður atburður, að öllum ping-
mönnum hér eptir pætti skylt, að láta
liann standa sem langdökkasta blaðið
í ferðakostnaðarsögu alpingismanna.
[>ctta inál ætti að hvetja ferðakostn-
aðarnefndina á alpingi til pess að at-
liuga ferðakostnaðarreikningana betur
en stundum hefur verið. Og að end-
ingu ætti petta mál að hvetja alla al-
pýðu manna til að senda sem vandað-
asta menn á ping. J>ví að pað er
sorglegt og liraparlegt, ef eiðsvarnir
fulltrúar pjóðarinnar neyta stöðu sinnar
til að láta borga sér ferðir, sem peir
aldrei fara.
Yerði afleiðingar pessa máls pann-
ig. pá geta menn ef til vill sagt, að
pingseta Jóns Ólafssonar hafi verið
einnig til nokkurs gagns, pó hann
nokkuð óbeinlínis hafi unnið gagnið.
Innlendur fréttir.
Uángáirrallasýslu, 1. okt. 1883:
Sumarið liefur mátt lieita með peim
betri ognýting á heyskap góð: pó var
fremur óperrasamt í austurhluta sýsl-
unnar, undir Eyjafjöllum, framan af
slættinum og töður skemmdust. Ágúst-
mánuð var bezta tíð en með septem-
bermán. brá til hafáttar og mátti pá
lieita ofsarigning í hálfan mánuð en
eptir pað gjörði gott veður og blítt og
luku pá allir við að liirða liey sitt,
sem pó mun hafa verið orðið nokkuð
hrakið sumstaðar. Eé er liér í feit-
asta lagi og selst vel, betur pó í vestur-
hluta sýslunnar; meðalverð á sauð liér
í sýslu mun vera 15—16 kr.
Múlasýslum, 13. sept. 1883: Tíð-
arfarið hefur verið ið bezta í sumar
og heyskapur með bezta móti víðast
hvar, einkum upp til héraðs. Með
septembermán. gekk veður til sunnan-
áttar og gerði rigningar miklar til
fjarðanna, en peirra gætti eigi til hér-
aðs. Ina síðustu daga liefur verið
léttilegra veður. Lítið er um fiskiafia
hér eystra og síldveiði með minnsta
móti; telja menn víst, að margir
Norðmenn megi hætta við eptir petta
sumar, af eigi aflast pví betur í liaust.
Eé mun verða með vænsta móti og
ketverð óvenjuhátt, talað um 30 aura
á pundinu á Seyðisfirði.
pingeyjarsýslu, 22. sept.: Sum-
arið hefur verið ið bezta, að eins gengu
rigningar frá miðjum ágúst til 5. p.
m., en svo komu aptur stöðugir purkar
og vindar, svo að nýting á heyjum
varð góð. Bæði á túnum og útengj-
um var grasvöxtur betri en í meðal-
ári, svo að allir liafa hevjað vel. Nóg
fiskgengd hefur verið hér í sumar, eink-
um fyrir nyrðri hluta sýslunnar, en
lítið hefur orðið sinnt aflabragðum
sökum heyanna og fólksfæðar. Aptur
hafa Englendingar og Norðmenn legið
í flokkum, vikum saman, á grunnmið-
um vorum og mokað upp fiskinum.
Á ýmsum stöðum í Suður-Jungevjar-
sýslu hafa nú Englendingar haldið
fjármarkaði og gáfu 20—22 kr. fyrir
sauði, án tillits til aldurs, ,ef peir að
eins voru vænir útlits. Á verzlun-
arstöðum hér er verð á bezta keti 25
a. pundið og hefur pað aldrei orðið
svo liátt. Englendingar fá fé öllum
öðrum fremur, pví peir eru iuir einu,
sem bjóða peninga og peningar fást
einungis lijá peim. Laugardaginn 15.
p. m. var vígð in nýja brú yfir Skjálf-
andafljót. J>ar var viðstatt margt
manna. Víxluræðuna hélt J. Havsteen
amtmaður; aðra ræðu liélt Tryggvi
riddari G-unnarsson og enn hélt sýslu-
maður Benedikt Sveinsson ræðu. Brúin
er rammgjör og allmikið mannvirki.
Hér í sýslu er komið á vörupönt-
unarfélag og liöfum vér 1 pví skyni
lát-ið reisa hús á Húsavík. Fyrir
félaginn stendur bóndi frá Mývatni,
Jakob Hálfdánarson og með honum
er Kristján Jónasarson, fyrrurn sýslu-
skrifari, sem hefur verið 2 ár ytra að
nema verzlunarfræði. 0rum og AVulffs
menn líta illu liornauga til pessa fyrir-
tækis vors.
Húnavatnssýslu, 30. sept. 1883:
Tíðin hefur verið in bezta seinni hluta
engjasláttarins, en framan af engja-
slættinum var mjög votviðrasamt, svo
að heyi lá við skemmdum. Hey-
birgðir manna eru almennt í góðu
meðallagi. í pessuin mánuði liafa
fjármarkaðir verið haldnir hér í sýsl-
unni. Yerð var lieldur með betra
móti. Fullorðnir sauðir voru almennt
seldir á 20 kr., en geldar ær á 16 kr.
Strandasýslu, 25. sept. 1883:
Hafísinn lá á Húnaflóa langt fram í
ágústmánuð og lagði af honum sífeldan
kulda og pokusvælu, svo grasvöxtur
varð litill og heyskapur eptir pví. í
Trékyllisvík voru svo miklar pokur og
votviðri, að töður náðust ekki fyr en
um leitir, svo geta má nærri hvernig
heyskapurinn er par. Fisklaust er um
allan Húnaflóa og ekki verður vart,
pegar róið er á Steingrímsfirði. Lítur
pví báglega út með matarforða hjá
almenningi. Allt sauðfé er í afarháu
verði, allir fisklausir og kaupmenn
tregir til að lána, Gjafakornið, sem
liggur í kaupstöðunum er pví ið helzta,
sem menn hafa að byggja upp á, en
hætt er við, að pað verði lítið meðal
svo margra.