Leifur - 12.06.1885, Síða 1

ár.
Winnipeg:, Manitotoa, 12. jímá 1885.
Nr. 4.
Vikubluðió ,,L E I^b' U Iilt kemtir út á hvcrjum fistudegi
a (1 for fa 11 a 1 a u s u. Argangurinn kostar $2.00 í Ameríku,
en 8 krónur í Noróurálfu. S'ilulaun einn áttundi. UppsOgn
á bladinu gildir ekki, nema med 1 mánada tyrirvara.
jiser gjcrju |iad sjálfar/’
D.\gblif.i5 "America”, sem er eitt af
meikari blöðum. sem út eru geliu í Banda-
rikjuuum. h f.'i til meðferðar fyrir skcmmu epf-
irfylgjandi sögu og er vel hugsandi, að niö.g-
um al' lesendum Leifs, sem ckki liafa kost á
að kynna sjer, hvað rætt er og ritað um hið
brennctndi, svo nefuda kvenurjettar spursmál,
pætti fríðiegt að heyra eina sögu af pví
cr gjörist í pá stefnu á meðal hcdzta mair a
Bandaríkja Blaðið segir pá hjer um bii á pcssa
lcið:
(Báglega hefir tekist til með uppástung-
uni um atkvæðisrjett kvenna, J rlkinu Nýju
dórvik. sjm pýðir: að setja kouur jafn rjett há-
ar og karlmenn, ,c<g sem náttúrlega um leið,
nndirkastar pær öllum peim skyldum, er fyigja
atkc æ'isriettinum, er karlmenn hijóta að bera.
J> gar pessi óheppilega uppástunga \ ar lögöfyiir
pingráöiö i Nýju Jórvik lijer um daginn, fj. kk
uppístungan ?ð eins 57 atkvæði, en puifti 65
til pess að ná gildi og nokkrir, er gáfu atk.
með pvl liafa verið svo kátir aö viðurkenna,
að peir hafi gjört pað að gamni slnu að gefa
já, pvi peir hefðu geugið að pvl visu, aö
ueiin myndu sla uppástunguna 1 hel, án peirra
hjnlp-ir.
j>að gengur næst pví að vcra synd fyrir
konur pær, er hafa unuiö svo ákaft íyrir pess-
ari dauðadæmdu uppástungu til pess að fá
hatia gjörða að lögum, pvl með nustu umhyggju
hafa pærsnjöllustu leiðandi konur hins svotieínda
i(kvennrjettarfrelsis-fjelags”, starfað að undir
búningi málsins. og gjört sjer miklar vonir um
í'ramtlð p-.ss, og i aðal giundvallar ástæðum
p irra, f,ekk maður ekki að einc að heyra um
ániuðarok kvema i Nýju Jórvik, heldur uin
paunóijctt er allur heimurinn sýnir, enu fagra
kyni moð pvi að syoja peirn uin atkvæðisrjettin.
Rlkið N, J., sem hcfir mest álit af sambands-
ilkjmiúm. átti nú að ganga i broddi fylking-
ar á ptsiari herm innlegu göngu, pvl með peim
hætii gæti pó orðið líkur til, að hiu önnur riki
og og aðrar pjóðir myndi fylgja peirra dæmi,
Forvígiskona uppástungunnar porði pó ekki ein-
göngu að reiða sig á giidi löksemda sinna, og
a eit pvi nauðsynlegt að icita sjer íleiri gagna ;
fmdir voru halduir hvervetna utn allt rikið, og
piugið var hlaðið i kaf af rnilu löngmn ákvcrð
unum; ekki nóg par með, heldur heimsóttu
með áhlaupi pær áköfustu . frfðustu og mál-
snjöllustu konur pá harðhjörtuðu'ta af ping
mönuunum; svo lengi var útlit fyrir. að uppá-
stungan muucli hafa sigur; dag eptir dag gáti
pær fögru forvigiskouur. látið sigurmerki seud-
as' út á milli pjóðariiiiiar með siguihrósi. um
að pessi og hinu piugmafiirinn hefíi gengið und
ir merki peirra og mótstaðan íieri pvl daglega
ininnkai di.
En nú kemur fyrir pað ótrúlega I söguua,
uefnil. að sundurlyndi skyldi koina fian imnn
heibúða kvenna; einn fagran morgun, er ping-
mömium kunnejöit, að ný á'kornn eða varnar-
skjal sje komið inn á ping; menn huguifu
fvi't, að pelta væri náttúrlega frá einhvirium
órjettsýnum Adamssonum, sem eptir vana hjeldu
sjer föstum við petla gamla viðkvæði: Ve r k a-
h r i n g u r k o n u n n a r e r i n n a n h ú s s-
s t j ó r n i n, e u c' k k i u t a n. Eu pcssu v< r
ckki pannig varið i petta sinn, pví pegar und-
irskirptirnar votu lesuar npp ko n I ljór að
par var blaöslða eptir blaðsíðti útskrifuð með
ínfnuir, ekki k irlmanna, heldur kvcnna. J\að
voru heldar ekki ópekkt eöa pýöingarlaus nöfn
sem menn feugu aðheyra; pað voru hundruð af
nöfnum helztu kvenna Nýjn Jórvlkur, sjm stóöu
hjer á móti að fa atkvæðifrjettinn. Já, konur
sem vernda og styðja visindi og lpróttir, eru
meðlimir ýmsra opiuberra velgjörða sfofnana,
pisai fjelagsdrottningar kröfðust pess að_verða
’neytðar; pær neituðu par greinilega, að pað
væri aöal vilji kvenua að fá atkvæðisrjettinn; og
um leið af báðu pá virðing, að vera framvis-
aðar af svo tiliölulega litlum hóp af peirra ilokki,
og ef pingið vildi sýna sig drenglynt, gagnvart
peim, mætti pað ekki leggja peim pær skyldur
á liGiðar sem fylgdu pvl, að mæta á kjör
fundum. pessi cinarðlega éskorun gjörði svona
út um forlög málsins; uppástungan skrapp pann-
ig upp af hjörunum og fjell til jarðar.
þannig hafa Nýju Jórvíkur upplýstu og
skyusíimu meikiskonur, haft lniðuriun af pvl,
að vera pær lýrstu til að ieysa luiútinu. þegar
almenningur stóð sem agndolá og mállaus íyrir
liinum liáværu og óníttúrlegu kröfum þess svo
kallað k v e n u r j e 11 a r, cnn sannnefnda
k v e n n a ó r j o t t a r. I satnbandi við pctia,
má geta pess, af pvl i(Leifur'’ lieíir áður
minnst á aðgjörðit stjórnarherra Dakofa i pe=su
máli, uefiiil.. að liann hafl neitað sampykkis á
frumvarpi til laga um kvennrjett, vogna form-
galla, en það var lleira, seai hana skýrir frá
að liafl mælt á móti því, að lianu staðfesti
frumvarpið, nefnil , að hann gæti það ekki
samvizku siunvr vegna gefið atkvæði sitt og fær-
ir par til hjer um bil sömu löksemdir og konur
possar virðast að lnfa liaft fyrir augum, sem
sje: ,.Hvcr einn standi stöðugur í peirri sljttL
sein haun cr til kallaður,”
það virðast margar á'tæður til þess að
ó-ka, að sem llestir af hinum skyusamari is-
lenzku konuin vildu fylgja demi þessara forsjálu
heiðurskvenna, og leiðbeiua hinuin skammsýn-
ari hugumstóiu systruin sínum, til sannleiksins
viðurkenuiugar. En þjer bræður góöii! sem
lnctjið syatur yöar til að krefjast þossa rjettar,
og teijiö þeim trú um, að þá fyrst geti þær orðið
jafuháar, og notið siuna hæflleiki. Ilaflð þjer
athugað hveniig gamli Luccfer forðum lagði
bragfið á gömlu inönnnu? líanu sagði, ( Ef
pú etur af pessu trje, pá inuntu verða eins Og
guð. ” Eu hvernig fór; ekki svo mj<ig ósvip-
að. Et’ þiú uú krcfjist pessa rjettar, systur
góðar. pá vercið [ajer eins og vjcr; en hvernig
fei? Iljer er annar endinn á otinu, sem
vjer li fuui oröið að bera einir; gjörið svo vel
og haldið nú á pvl lika.
S. J. B.
þ\ö birti't 1 I. nr. 3. árgangs Leiftf ofur
1 til litgjörð nafnlaus, frá Mountain i Pembina
Co, dag'fctt !). mai. Ilún er eilaust skrifuð
af fjelagi, pvi hún segir, vjer og oss, par sem
liún dæmir, gleðst og vonar!!
þar eru nefi.dir fyrirlestiar prests, sem
þykja ljettir upp á vasann, — Vösuuum er ckki
li.'t, scin veiitu fyrirle.'trin >m móttöku, svo
lijer er ekki auðráðið, hvaö valdið hifir ljelt*
leik orðsins á móttökis aðuum að svo n.iklu
leyti. s-em töluð orð verða metin eptir þyngd.
En vegna pe>s jeg heli lieyrt pi tvo fyrirlestra
erherrall. B. Thorgrimson heflr ílutt i Vik
urkiikju á uæstliðnu voii þá álít jeg pá
mjf'g visiudalega samda, uppbygg lega og fræð
andi fyrir alla pá, er játa guð og trúa hans
eginleikum, það er eugiu ný þýðing heilagr-
ar Ritningar, er fyrirlestrar prestsins
II, B, Thorgrimssonar ganga út á, heldur vis
indamanna sannanir íyrir trúverðugleika heilagr
ar Ritningar og guðs stjóru innra og ytra i
Sál og llkama spámannanna, lengra er ekki
lcomið. enn með ánægju vænti jeg framhald-;
jeg aumka þann, sem ekki hefir gagn og anægju
af slikum fyrirlestrum, á nú yfirstandandi tim-
um.
Svo lýsir ritgjörðiu glebi sinni yfir þvi,
að Rev, A. C. Turner ætli nú að fara að
messa i skólahúsinu syðra, bætir svo við, að
þessi hafi boðist til þess, og 1 tilbót gjöri pað
viljugur! ! þessi prestur pijedikar eiuungi' á
enska tungu, svo ræða lians þarf ekki að skipt
ast i bráðina meðal svo margra fsleudinga, ox
þar eð prestuiinn er ekki úr lútersku kirkjuuni,
þykir má ske nauðsynlegt andstæðingmn vorrar
kirkjn, aö nota sjer þetta drengilega tilboð, af
inanni, seiii i tilbó t er viljugur, og má ske
með litluin kostnaði.
Jeg ætla ekki að dæma um hvað heppilega
þetta spor er stigið fyrir ianda mlna, en jeg
ætla heldur ekki að gleðjast með greiuarhöfund
uuum, íneðan þeir lýsa ekki pyugd orðsius er
lendir i vösum peirra; en gjarnan vildi 'eg
óska, að hib kristilega trúarlif vort ljeti Ijós
sitt skina um byggð vora i dyggðafullu liferui,
fremur hjer eptir, en verið heflr.
Jeg treysti pjóðblaði voru Leiíi, til að ljá
liuum pessuin rúin, og óska eiganda pess fratn-
fara og heilla.
II. F, R.
Undravert
Iivaá mcim eru úliKir.
J>að datt mjer í hug, erjeglas gr. i 50. nr.
f. é. Lelfs af Islending einum, sem reisti heim til
gamla landstns, tslands, i í'yrrasumar, hamskrifar
undireinsum hæl, yfir til Ameríku, ánægju sina
yfir pvl að vera knninn lieim til föðurlandsin*,
en nú á næstliðnuin vetri skrifar hann löndum
sinum yfir til Air.eriku, og beiðist gjafastyrls
að komast til baka, segir allt nú svo óviðkunn-
anlegt á gamla Fróni, greiða allati seldan, og
tiðina ópolandi.
þann 15. þessa mánaðar, lagði af slað
frá Minneota. heiin til gamla landsins, anuar
íslenlingut' Guðlaugur Guðmundsson; hann h -.flr
dvalið i Minne;ota 8 ár og græðst talsvert af
peningum, pennan mann þekki jeg vel; liami
er eint) af peiin mönnum sem naiFsynl. væii
að troða steinum í vasa slna, fil að fjúka ekki,
fyrir óvæntum hvirfillryljum; harin segir hjer
óverandi. fyrir guðleysi, og ber með sjer út
legging af opinbeiingarbókinni eptir Jón Espó-
llu. J>essi sami maður lagði af stað til Ne-
braska 1 l'yrra sumar; hann leuti í örgu-tu land-
villum á vöguunum, og pckkti sig bvergí, livar
sem liann kom, en f'yiir pá skuld að peniugar
voru nógir, páleitaði liann upp sitt gamla pUs*.
eptir vikul’erfalag, llann sagðist 1 afa gleymt að
lesa feröabænina pegar hanh lagði af stað.
Nú keihnr priðji maðminn til sögunnar;
P. P. Jökull, jeg hefi nú snart dvaliú hjer 8
ár, t suðvesturhluta Minnesota; kann hverju ár-
inu af öðru betur við mig; sofnc frá pví, að
lofa guð fvrir pað að hafa flutt til Amt rlk",
og vakna (il hius saina, já lýsi hjaitans áuægju
muiui ylir, pó jeg liti aldrei framar eylaud paö,