Austri - 17.12.1884, Blaðsíða 2

1. árg.J
A UST R I.
|iu’. 27.
áie j 317 j______________________318
vorri í stóru og smáu, peir eru ein-
mitt mennirnir, sem — svo að ég hatí.
við hans eigin orð —„fara fyrst upp
í fjallsbrúnina til að komast í miðja
hlíðina og ríða gandreið á skýbólstr-
um hugsjónanna“. Mér er annars ó-
skiljanlegur hugsunarháttur peirra
manna, sem finnst allt muni mögulegt,
allt pjóðlíf vort muni geta orðið svo
glæsilegt undir pví stjórnarástandi,
sem er; sem eíast um, að pjóð vor
mundi „kunna að hagnýta sér pað
frelsi, sem fullkomið pingræði veitti
henni, svo að pað kæmi að tilætluðum
notum“, en vilja pó í einstökum mál-
um ná pví frelsi, sem varla getur
blessazt, nema pað sé ávöxtur ping-
ræðislegs pjóðfrelsis. Mér skilst eigi
betur en að „tertium comparationis“,
mergur málsins, í allri pessari heim-
speki verði sá, að pað stjórnarfar, sem
vér nú höfum, sé hið bezta, sem hugs-
ast getur og að réttast muni fyrir al-
pingi að leggja endurskoðun stjórnar-
skrárinnar upp á hylluna um aldur
og æfi.
J>ví er miður, að nú á síðustu og
verstu tíð, er farið að brydda allt of
mjög á slíkum kenningum, sem poss-
ari, brydda á frelsispostulum, sem eru
eins og úlfar í sauðaklæðum, mönn-
um sem sía mýfluguna, en gleypa úlf-
aldann, pá er um pólitik Islands er
að ræða, mönuum, sem með botnlaus-
um og undirstöðnlausum frelsiskenn-
ingum annaðhvort viljandi eða óvilj-
andi — af pvi peir gera sér ekki greín
fyrir sambandinu mílli stjórnarlaga
og pjóðlegra framfara — leiða hugi
alpýðu frá hinu fyrsta og pýð-
ingarmesta' velferðarmáli
landsins, sem er, að stjórnarlög
pess fái sína réttu skipan. —Réttara
gerðu slikir menn, ef peir beittu mál-
sami ekki að vera að samvistum við
pað“, svaraði barúninn.
„Nei, pað hélt ég líka, en sk. . .
með pað; hérna úti á landsbyggðinni
er ég ékki svo vandur að, hverja ég
umgengst".
Nú kom ný ogdjúp pögn. „Fjarska-
lega er fólkið leiðinlegt“ hugsaði Kalli
og nú fór hann að brjóta hugann um,
hvað hann ætti að gera til að pipra
borðgestina dálítið upp. Að heiman
frá föður sínum pekkti hann eitt ráð,
sem honum hafði opt gefizt vel við
lagsbræður sína í Uppsölum. J>að var
i pví falið að hnoða saman kúlur úr
brauði og kasta peim í höfuð manna.
Kalli sem var fullkominn meistari í pess-
ari list, ásetti sér að reyna undir eins
hvernig petta upppiprunarráð gæfist.
Kennslukonan var að stinga upp
í áig kjöthnúð, en pá kom lítil brauð-
snilld sinni til að herða á alpingis-
mönnum vorum, að sofna ekki á næsta
pingi út af frá endurskoðun
stjórnarskrárinnar, eins og á
siðasta pingi.
F R E T T111.
Seyðisfirði, 27. nóv.
Hertha, haustskip Gránufélags-
verzlunar á Yestdalseyri, lagði héðan
heim á leið til Hafnar 13. p. m. Með
pví tók sér far til Hafnar herra verzl-
unarstjóri Sigurður Jónsson. í fjar-
vist hans gegnir herra Agúst Bene-
diktsson verzlunarstjóra störfum. í
sambandi við petta má geta pess, að
ef pað er satt, sem heyrzt hefur að
allir verzlunarstjórar Gránufélagsins
hafi farið utan í haust eða hafi að
minnsta kosti ætlað sér pað, pá virð-
ast líkur benda á, að einhver meiri
eða minni breyting sé ráðgerð á
fyrirkomulagi og högum félagsins fram-
vegis.
Aðfaranótt hins 14. p. m. rak í
land á Eskifirði í ofviðri miklu ,,Thor“',
haustskip Tuliniusar kaupmanns. Yar
pað pað fermt íslenzkri vöru og albúið
til utanferðar. Skipið sjálft kvað hafa
bilað svo óhaffært sé. Vörurnar er
sagt að kaupmaour Tulinius hafi keypt
allar án uppboðs eptir samkomulagi
við sýslumann.
Bátur fórst með 4 mönnum við
Bjarnarey einhvern tíma í jjjoktóberm.
síðastliðnum. Var á heimleið úr Vopna-
fjarðarkaupstað með salt og timbur.
Mennirnir hétu: Sigurbjörn Eiríks-
son. Málmfríður Guðmundsdóttir, kona
hans, Jón Guðmundsson, ættaður sunn-
an af Síðu og Jónatan, ungliiigs-
matkvíslina. Á sömu stundu flaug
önnur kúla að hinum litla munni bar-
únsdótturinnar, og paut fram hjábrúnni
baun sem átti að fara sömu leið.
Hún hljó'ðaði líka upp og missti baun-
ina. Og nú byrjuðu kúlurnar að pjóta
í allar áttir án pess unnt væri að sjá,
hvaðan pær komu.
„Hva . . hva . . hvað á
petta að pýða?“ kallaði bæði hús-
bóndinn og húsfreyj'an, „hvaðan kem-
ur petta?“.
„J>að er frá honum, barnakenn-
J aranum“, mælti pjónninn sem aldrei
i hafði haft augun af óvin sínnm.
„Alldrei hef ég heyrt pvílíka lýgi“,
mælti Kalli og leit til pjónsins. „Eg
hef með eigin augum séð, hvernig pú
lézt einatt pessar kúlur dynjayfirmig
og húsbændur pína. Stór kúla sem
hérna er, datt núna niðu á diskinn
minn, en pú skalt fá hana aptur með
maður úr Reykjavík. Er mælt að 2
líkin hafi rekið í landíeynni. Bjarn-
arey hefur verið óbyggð pangað til í
sumar. Hún liggur skammt undan
landi fyrir utan fjöll pau er skilur
Vopnafjörð frá Fljótsdalshéraði. Er
álitið gott að halda par út til fiskjar,
og pví liafði Björn Guðmundsson á
Vestdalsoyri, fyrrum póstur milli Ak-
ureyrar og Iteykjavíkur, fengið eyna
leigða siðastliðið sumar og farið pang-
að með fólk og fiskibáta. Allt petta
fólk er drukknaði, fór í eyna í surnar
héðan af Seyðisfirði.
Miklir jarðskjálptar hafa gengið
á Húsavík; pótt minna væri ef til vill
um pá nú heldur en vorið 1872. Setj-
um vér hér kaíia úr bréfi dags. 11.
p. m. á Akureyri, sem getur umjarð-
skjálptana og fl. „Á sunnudagsmorg-
uninn, 2. nóvember, kom hér lítill jarð-
skjálpti, en sama dag voru ógurlegir
jarðskjálptar á Húsavík, svo nýja í-
veruhúsið, sem fyllt er upp millipilja
með „Beton“, rifnaði til stórskemmda,
eitt kot lirundi og fl. hús og bæir
skemmdust. I>að er víst pessi eldæð
frá Leirhnúk og Kröflu út að Húsa-
vík og út í Flóa sem allt af er sístarf-
andi. Enn pá vantar Húsavíkurskipið
og „B,ótu“ til Oddeyrar, en önnur skip
munu vera komin til Norðurlandsins“.
Um fyrstu vetrarhelgina , gerði
mikið áfelli á Austurlandi. B,ak nið-
ur feikna mikinn snjó og gerði víða
haglaust, einkum á útsveitum og í
fjörðum. Varð pví sumstaðar að taka
fé og hesta í hús, og hefði víðar orðið,
ef nokkuð hefði ábætt til muna. Horfð-
ist pví mjög óvænlega á með tíðar-
farið. En í 3. vetrarvikunni brá apt-
ur til pýðn, og smábatnaði; leysti hinn
nýfallna snjó alveg upp í byggðum og
að miklu leyti á fjöllum. Fénaður og
hestar ganga pvi enn úti, par sem
kúlunni upp í pjóninn, sem stóð með
opinn munninn, alveg agndofa yfir
pessari ósvífnu ákæru.
„En hvað á petta að pýða ?“ kall-
aði barúninn fokreiður og náfölur og
ætlaði að standa upp.
„Hafðu hægt um pig, góði, pang-
að til staðið er upp frá borði“, hvísl-
aði barúnsfrúin að honum og dró hann
aptun niður í sætið.
Nú kom aptur pögn. ,,{>etta er
skoplegt fólk“, hugsaði Kalli með sjálf-
um sér; pað er eins og pað hafi ekki
gaman af neinu. J>að væri máske
ekki óráð að fara dálítið með búktal.
Eg hef gaman af að reyna pað“.
Einmitt pegar pjónninn var að
koma með nýja súpudiska, heyrðist
dimm og drynjandi rödd sem í tuunu
væri:
„Hvenær koma aborrarnir sem
veiddust í dag?“
Allir urðu felmtraðir og fóru að
kúla á nef henni og hafði pau áhrif
að hún hljóðaði upp yfir sig og missti rentum“. Og urn leið kastaði hann