Austri - 18.09.1886, Blaðsíða 2

marksmálið. í pyí máli sat 5 manna
nefnd nálega allan þingtímann, lét
kún prenta í pingtíðindunum kelztu
skjðl, er lúta að pessu máli, svo al-
menningur geti sjálfur kynnt sér gang
málsins, Deildin skoraði á ráðgjaf-
ann eptir tillögum nefndarinnar að
kippa í liðinn, pví sem í pessu efni
liefur farið ailaga.
2. J>ingsályktun um að stjórn-
in gjöri nauðsynlegar ráðstaf-
anir til pess að tollmunur af
íslenzkum fiski fluttum kéðan
til Spánar verði afnuminn. Beri
pessi ályktun tilætlaðan ávöxt, erkún
ef til vill eittkvert pýðingarmesta mál-
ið sem pingið kefur kaft til meðferðar.
3. J>ingsályktun um að mæld
verði uppsigling á Hornafjörð
og könnuð skipalega við Ing-
ólfsköfða.
4. Bökstudd dagskrá um að
mældur verði Húnaflói og upp-
sigling á Hvammsfjörð.
5. Bökstud d dagskrá um end-
urbætur á fyrirkomulagi lands-
b ank an s.
Fyrir augum pess. er stendur á
ákeyrendapöllunum, er ping petta all-
fagurt á að líta — allur porri ping-
manna eru fríðir menn og peir eldri
flestir köfðinglegir og virðulegir í sæti
sínu. Flestir hinna nýju pingmanna
eru málliðugir og allvel talandi, en
pó verður pví eigi neitað, að torfund-
inn er práður og efni í sumra ræð-
um, enda pótt pær í fljótu kragði
virðist eigi óáheyrilegar. |>að er sorg-
legt að sjá, hversu bændur voravant-
ar flesta menntun og pað tilfinnanlega,
og hvergi kemur pað eins ljóst fram
eins og á alpingi, pví par má pó kú-
ast við að eigi séu aðrir en úrvals-
kændur. jpingeyingar eru peir einu, sem
menntuðum kændum eiga á að skipa
— enda hafa pinge.yskir bændur ver-
ið flestum pingmönnum fremri og svo
er enn, pví góðar vonir eru um að
hinn ungi bóndi frá Arnarvatni, Jón j
Jónsson, láti eigi rýrna heiður |>ing-
eyinga í pessu efni, pótt hann ef til
vill jafnist eigi við EinarogJón, enda
verða torskipuð peirra sæti pá pau
parf kæði að fylla. A pessu pingi
er óvenjulega mikið af prestum, og
mun eigi laust við að sumum kafi stað-
ið stuggur af að svo margir stéttar-
bræður skyldu mætast á pinginu —
en á pessu pingi hefur pað reynst á-
stæðulaust, pví peir kafa flestir kom-
ið vel og frjálslega fram — en má
vera að nú kafi heldur eigi reynt á
polrifin til fullnustu, vegna pess að
eigi hafa komið fyrir eins margskon-
ar mál og koma fyrir á aðalpingum,
en hvað sem pví líður, virðist svo
sem séra Sveini Eiríkssyni kefði ver-
ið sæmra að sitjaheima. Sýslumenn-
irnir kafa reynzt vel pó eigi séu peir
allir jafn snjallir. |>að er óparfi að lýsa
BeneöAt Sveinssyni, forvígismanni
stjórnarskrárbaráttunnar, mælska kans
og harðfylgi er öllum kunnugt, en
ósjálfrátt flaug mér í hug, er eg sem
áhorfandi horfði á Benedikt sækja fram
öllu meir með kappi en forsjá, Skarp-
kéðinn, pá er kann gekk milli búða og
leitaði liðs. „Sitt er kvað gæfa og
gjörfugleiki“. Læknarnir kafa í sum-
ar verið 2 par sem áður var að eins
einn, en lítið meira hafa peir lengt
pingtíðindin en vant er.
Ef dæma skal um árangurinn af
setu pessa pings yfir köíuð, má að
vísu segja margt um hann; að mín-
um dómi er hann minni en æskilegt
kefði verið, hann er nógur pegar að
eins er litið á stærð og tölu frum-
varpanna og ályktananna, en pví mið-
ur spillir óvandaður og varhugsaður
frágangur kostunum að miklu leyti.
Aheyrandi.
Útlendar fré11ir.
Kaupmannahöfn 28. ágúst 1886.
Danmörk. Stórtíðindalitið. Póli-
tiska prefið líkt og áður. Stjórninkef-
ur nýlega gefið' út lög um prentfrels-
ið. Svo stóð á, að ritstjórar nokk-
urra blaða höfðn tekið pað til bragðs,
að fá einhverja óvalda menn, til pess
að bera ábyrgðina af’ blaðinu. Einn
af pessum mönnum var Hörup, enda
hafði hann allmikla ástæðu til pess,
pví Nellemann hafði gjört sitt bezta
til pess að dómarar stjórnarinnar
mættu hitta Hörup að máli; nú hef-
ur stjórnin bannað öllum blöðum að
hafa varaskeifur fyrir ábyrgðarmenn
og verða ritstjórarnir sjálfir að bera
ábyrgðina, og varðar að öðrum kosti
1000-—5000 kr. sekt. |>ví verður ekki
neitað, að pegar pólitiska lífið ann-
ars gengur skaplega, pá er pað ósann-
gjarnt að sá skuli ekki bera ábyrgð-
ina af blaðinu, sem er ritstjóri pess,
en petta hefur pó verið lög síðan 1848
og andvígismenn stórnarinnar hafa opt
og tíðum notað sér t. d. Ploug á sín-
um tíma. I petta sinn var engin
meiri ástæða fyrir stjórnina til að
gefa út pessi lög, en opt hefur verið
áður og í öllu falli hefði hún vel get-
að beðið einar 6 vikur eptir pví að
pingið kæmi saman. En pað er ept-
irtektavert hvernig vinstri menn tóku
pessu, og einkum „Morgenbladet“,
sem annars telur sig aðalblað vinstri
manna. I stað pess að ámæla stjórn-
inni fyrir að hafa brotið lögin, lét pað
miklu fremur gleði sína í ljósi yfir
pví, að ritstjórarnir yrðu nú sjálfir að
bera ábyrgðina fyrir pað sem stæði í
blöðum peirra og pað einungis af
peirri ástæðu, að Hörup var við mál-
ið riðinn, pví óvináttan og flokkadrætt-
irnir milli foringja vinstri manna er
mjög mikil, og engu betri en í fyrra,
pó hægara fari. Stjórnin færir sér
pað náttúrlega í nyt, enda er pað
varla nokkurt efamál að hún vinnur
fullan sigur að lokum.
Gamli Monrad hefur nú sagt af
sér pingmennsku, sakir elli og las-
leika. I bréfi pví er hann ritaði kjós-
endum sínum harmaði hann pað mjög,
að hann hefði ekkert getað unnið fyr-
ir frelsi og hag fósturjarðar sinnar.
England. Gladstone ætlar að hvíla
sig nokkurn tíma frá stjórnardeilum
og ferðast um |>jóðverjaland og víð-
ar Á heimleiðinni ætlar hann svo
að fara um Irland og er líklegt að
Irar taki honum vel. Á lrlandi hef-
ur verið næsta róstusamt milli ka-
pólskra manna og prótestanta, eink-
um pó í Belfast og hafa margir beð-
ið bana af. Stjórnin ætlar að skipa
nefnd manna af merkustu fylgismönn-
um sínum til pess að semja frumvörp
til laga fyrir írland. Churchill lá-
varður er nú annar mesti atkvæða-
maðurinn í ráðaneytinu annar en Sal-
isbury, og hefur orð fyrir Toryum í
neðri málstofunni. Ekki eru enn komn-
ir á fullir samnmgar milli Rússa og
Englendinga í Afganistan, hefur stjórn
Englendinga kvatt sendimenn sína
heim; ekki er pað ólíklegt að samn-
ingunum sé lokið í bráð, pó stjórnin
láti annað i veðri vaka. Salisbury
gjörir sér allt far um að vingast við
Bismarck. Hann vill gjöra samband
við |>jóðverja, Austurríkismenn og í-
tali, og telur að pá muni friðarins
bezt gætt. |>jóðverjar taka pessu
nokkuð fálega. Segjast fúslega pyggja
vináttu Englendinga, en ekki vilja
kaupa hana fyrir óvináttu Rússa. En
pað er varla hugsanlegt að Englend-
ingar og Rússar eigi sömu vinina báðir.
Frakldand. |>að fara miklar sög-
ur af pví, að Grevy ætli að segja af
sér fyrir aldurssakir og lasleika. J>að
er ekki hægt að fullyrða að sagan sé
sönn, en hún er ekki ósennileg. Sagt
er að pað sé ósk Grevys að Ereyci-
net verði eptirmaður hans, enda er
hann nú einna líklegastur til pess
starfa, pví bæði Eerry og Brisson hafa
tapað miklu af peirri hylli er peir nutu
áður hjá pjóðinni. Enn fremur er
sagt svo að fylgismenn Eerrys rói að
pví öllum árum að koma honum apt-
ur til valda ef Ereycinet verður pjóð-
veldisforseti. Eranska stjórnin hefur
átt í deilum við páfann. Páfinn vildi
senda sendiherra til Peking og samdi
um pað við stjórn Kínverja. Varpað
látið í veðri vaka að sendiherrann
ætti að halda hlífisskildi yfir kapólsk-
um mönnum í Kínverjalandi. En
Erakkar tóku petta óstinnt upp, pví
peir hafa til pessa fremur öðrum pjóð-
um haldið verndarhendi yfir kristn-
um mönnurn í Kínverjalandi og grun-
aði að vald peirra og virðing mundi
fara pverrandi par eystra, ef páfinn
hefði par sendilierra sinn. ]>að mun
og hafa gjört noltkuð til að stjórn