Fjallkonan - 27.09.1893, Blaðsíða 3

27. sept. 1893.
FJALLKONAN.
155
drykk sjúklingsins, heldr verðr líka að bera um-
hyggju fyrir taugalífi hans. Þar til heyrir, meðal
annars, að sjá um, að hann hafi góða útsjón. Ljós-
ið hefir eitt fyrir sig mikla þýðingu. Að minsta
kosti virðist mér, að hin algenga löngun sjúklinga
eftir dagsbirtunni, sýni, að hún muni endrlífga hið
þreytta og veika hugarfar.
Þess verðum vér einnig að gæta, að allir hafa
tamið sér vissa háttu, sem þeir þeir fylgja. Með
vissu móti móti þvoum vér oss og kembum og
látum búa um rúmið. Þetta eru alt smámunir,
sem margir kunna að segja um, að séu einkis virði.
Enn sjúklingarnir eru viðkvæmir, og það er nauð-
synlegt að gera þeim sem bezt til hæfis.
Það er oft gott fyrir sjúkling, sem farinn er að
hressast, að gera eitthvað smávegis í höndunum
eða skrifa, enn varlega verðr að fara í það.
Paliadómar
um
þingmenn.
8. Kristján Jónsson.
Hann er laglegr í sjón, stillilegr og góðmannlegr
á svip.
Hann sat nú í fyrsta sinn á þingi. Er því ekki
hægt að dæma um framkomu hans, og því síðr af
því, að hann talaði mjög sjaldan.
Honum hefir veríð fundið það til ámælis, að hann
kom fram með aðfundningar við stjórnarskrár-
frumvarpið, og gerði það ekki fyrri enn við 3. umræðu.
Á þessum stað verðr ekki talað um athugasemdir
hans, eða hverjar ástæður séu fyrir þeim.
Að eins skai það tekið fram, að það er lurða,
ef stjórnarskrárfrumvarpið er svo fullkomið, að
því megi ekki breyta. Án þess að álasa þeim
mönnum, sem hafa búið það til, mun vera óhætt
að fullyrða, að íslenzkir þingmenn standi ekki svo
langt framar öilum öðrum stjórnfræðingum heims-
ins eða sé svo jafnsnjallir Kinverjum(I), að breyting-
ar á stjórnarskrársmíð þeirra sé óhugsanlegar. Ann-
ars má treysta því, að Kristján Jónsson er einn
af hinum frjálslyndustu þingmönnum, eins og hann
á ætt til, sonr Jóns Sigurðssonar á Gautlöndum,
og auk þess hefir hann kynt sér vel stjórnarlög
og stjórnarsögu helztu framfaraþjóða. Hann er
enn fremr einhver hinn skýrasti og skygnasti lög-
fræðingr landsins. Þykr því mega fullyrða, að
sæti hans sé vel skipað, og að hæfileikar hans komi
betr í ljós á þingi síðar.
4. Árni Tkorsteinsson landfógeti
er álitlegr maðr í sjón, og mikill vexti, glaðlegr
og dálítið glettnislegr á svip. Hann er enn mjög
unglegr, þótt hann sé orðinn aldraðr nokkuð.
Hann hefir setið á þingi sem konungkjörinn þing-
maðr síðan 1879, enn með því að hann hefir stund-
um verið forseti, hefir hann minna komið fram í
þingmálum enn annars hefði verið. Hann er maðr
sjálfstæðr í skoðunum og alis ekki bundinn þann-
ig við skoðanir stjórnarinnar, sem konungkjörn-
um þingmönnum hefir oft verið brugið um. Hann
er yfirhöfuð frjáislyndr og tillögugóðr í þingmálum,
sanngjarn og gætinn, sparsamr á landsfé, enn þó
ekki um of. Hann talar heldr sjaldan og heldr
stuttar ræður. í flestum stærri málum eða kapps-
málum kemr hann lítið fram. Það má eflaust að
nokkru ieyti segja hið sama um hann og L. E.
Sveinbjörnsson, að hann hafi ekki mikinn áhuga á
þingmáium, enn fjölhæfa þekkingu hefir hann og
ýmsa góða þingmannskosti.
5. Jón A. Hjaltalín.
Hann er meðalmaðr á hæð og þrekinn, svipmikill
og gáfulegr í sjón.
Hann er einna framgjarnastr af hinum konung-
kjörnu þingmönnum og mestr nýmælamaðr. Hann
talar líka alloft og er allvel máli farinn. Á síðustu
þingum hefir hann reynt að koma fram frumvarpi
um alþingiskosningar, sem verið gæti góð réttar-
bót, enn mun þó ganga full-langt að því leyti, að
ætlazt er til, að kjörstaðr sé í hverjum hreppi. Hann
hefir gengizt fyrir því að reyna að koma á sam-
bandi milli Möðruvallaskólans og lærða skólans og
að gagnfræðakensla yrði stofnuð við latínuskólann.
1 stjórnarskrármálinu var hann sem kunnugt er sá
af hinum konungkjörnu þingmönnum, sem „miðl-
unarmennirnir" 1889 höfou i ráðum og fylgi með
sér, og mun hann hafa átt mikinn þátt í breytinga-
tillögum þeirra „miðlunarmanna“.
Hann er sjálfstæðr maðr, og fastr við skoðanir
sínar og frjálslyndr í mörgum greinum.
6. Þorkéll Bjarnason.
Hann er lágr maðr, enn þrekvaxinn; hyggiuda-
legr á svip.
Hann er gamall þingmaðr, enn er nú í fyrsta
sinni konungkjörinn. Hann er því margreyndr
sem þingmaðr. Hann er hygginn og gætinn, og
hefir jafnan verið mjög spar á landsfé. Mun það
meðfram hafa hrundið honum frá þjóðkosningu.
Hann hefir þannig oftar enn einu sinni verið mót-
fallinn stjórnarskrárbreytingu af kostnaðar ástæð-
um.
Hér eru þá taldir allir hinir konungkjörnu þingmenn, enn þðtt
margt meira mætti um þá segja, virðist þess ekki þörf að sinni.
E>eir láta yfir höfuð minna tii sín taka á þingi enn þjóðkjörn-
ir þingmenn, og er því vandameira að dæma um þá, enda að
því leyti þýðiugarlítið, að stjðrnin mun kjósa þá eftir sem áðr.
NæBt mun verða byrjað á lýsingum á hinum þjóðkjörnu þing-
mönnum, og er miklu hægra að dæma um þá, enda mun hér
ekki hlífzt við að segja um þá sannleikann eftir beztu sam-
vizku.
Áhrif áfengra drykbja. í rittingi, sem Dr. J.
Kosenthal hefir samið, frægr þýzkr háskólakennari
í líffærafræði og heilbrigðisfræði, sem snúið hefir
verið á dönsku með nafninu „Oi og Brændevin i
deres indbyrdes Eorhoid“, er það sýnt með mörg-
um röksemdum, hversu ofnautn áfengra drykkja sé
skaðleg. Niðrlagsatriðí bókarinnar hljóða svo:
1. Maðrinn þarf til næringar ákveðinn skamt af
næringarefnum eftir þyngd.
2. Auk þess þarf maðrinn, til að örva melting-
una og iífga taugakerfið, að neyta fleiri efha, sem
út af fyrir sig eru ekki nærandi, enn styðja að
næringunni og auka kraftana til að vinna.
3. Þess konar efni geta, ef þeirra er neytt í hófi,
verið gagnleg eða jafnvei nauðsynleg, enn þó því
að eins, að menn hafi jafnframt fullkomlega gott fæði.