Fjallkonan - 01.11.1893, Blaðsíða 4

176
FJALLKONAN.
X 44
hægindastólnum með morgunskóna gína á fótunum og í
Bloppnum.
Hann yaknaði við það að hringt var við garðshliðið.
Bnn sá, kuldi! Hann hafði munnherkjur og tennurnar skröltu
í honum. Það var komin aftrelding og nærri dautt á lamp-
anum.
Prúin, sem hafði blundað í bólinu í skírlífri einveru eftir það
að maðr hennar hljópst þaðan, vaknaði í sömu svipan og reis
upp við koddann.
„Hver skyldi það vera? Hjálpi þér, Stefán, ertu annars frá
þér, maðr, að sitja við borðið og sofa; nú er ég viss um að þú
fær eitt gigtarkastið. Og það svona snemma. Mjólkr-karlinn
kemr þó ekki fyrir kl. 7. Það skyldi þó aldrei vera boð frá
mömmu, — að hún sé veik?“
Málaflutningsmaðrinn stóð upp, gekk með mestu varkárni að
glugganum, dró gluggatjaldið frá og benti frúnni með hendinni
að þegja.
„Nú, sérðu nokkuð?“ sagði firúin.
„Þei, þei — nei, ég sé ekkert. Bnn þú getr þó liklega skil-
ið kona, að ég má ekki fara svona gálauslega með rannsóknir
mínar: í þeirri stöðu, sem ég er — það eru alvarlegir timar
nú — það getr vel verið einhver útsendari ódáðamannanna, sem
ætli að ginna mig út“.
„Ó — ég verð alveg dauðveík af að heyra þig tala svona.
Lofaðu mér að sjá“.
Frúin velti sér fram úr rúminu, fleygði blárri, prjónaðri þri-
hyrnu yflr höfuðið á sér, lauk upp glugganum og kallaði út:
„Er nokkur úti? Hver er það sem hringir?"
Það var steinshljóð.
Að eins heyrðist að þrammað var þunglamalega á götunni
langt í burtu og hvarf skóhljóðið brátt í fjarska.
„Nú, það hefir verið einhver fullr verksmiðjumaðr, sem hefir
verið að vekja okkr af hrekk", sagði hún og ypti öxlum.
„Heyrðu, komdu nú upp í rúmið. Þú ert alveg orðinn dauðr
úr kulda“.
Málaflutningsmaðrinn skreið upp í bólið. Örðugar hugsanir
brutust um í höfði hans, enn hann áleit réttast, að láta konuna
ekkert vita um það, til að gera henni ekki óþarfa áhyggjur.
(Niðrl. næst).
___ Hinn eini ekta
Brama-l±fs-elix±r.
(Heilbrigðis matbitter).
I þan 20 ár, sem almenningr hefir notað bitter þenna, hefir hann
rutt sér í fremstu röð sem matarlyf og lofstír hans breiðst út um
allan heim.
Honum hafa hlotnast hæstu rerðlaun.
Þegar Brama-lífs-elixír hefir verið brúkaðr, eykst öllum líkamanum
þróttr og þol, sálin endrlifnar og fjörgast, maðr verðr glaðlyndr, hug-
rakkr og starffús, skilningarvitin verða ncemari og menn hafa meiri
ánœgju af gæðum lífsins.
Enginn bitter hefir sýnt betr að hann beri nafn með rentu enn
Brama-lífs-elixír, enn sú hylli sem hann hefir náð hjá almenningi,
hefir gefið tilefni til einskisnýtra eftirlíkinga, og viljum vér vara
menn við þeim.
Kaupið Brama-lífs-elixír vorn einungis hjá útsölumönnum vorum,
þeim sem fengið hafa urnboð frá oss, sem eru þessir:
Svo hregðast krosstré sem önn-
ur tré. Nú er „Sameiningin“,
kirkjublað íslendinga í Vestrheimi,
í ágústnúmeri sinu, að fáiast yfir
guðleysi blaðanna á íslandi. Alt
á að vera guðleysi, sem ekki er
samfevæmt púfeafræði þeirra þar
vestra. Og ritstjóri ísafoldar,
þessi alkunni krossfari og biskups
mágr, er nú í söruu fordæming
unni. Bl-ioið flytr bréfkafla frá
„vini þess“ á íslandi, sem eflaust
er einhver pokaprestr, og segir
hann að öll blöðin nema „Norðr-
ljósið", sé nú í höndum vantrúar
manna. ísaf. hafi byrjað á því,
„að ráðast á útvirki kirkjunnar,
helgidagana". „Þjóðóifr" segir
bréfritarinn að hvorki sé með né
móti, ennritstjórinn, sr. Jón Bjarna
son, bætir við þeirri athugasemd.
að „það blað sé nú svo durgslega
redígerað, svo fult af gorgeir og
ófrelsisanda og óþroskuðum skiln-
ingi á ýmsu því sem nú er uppi
í tímanum“ (enn sú islenzka!), að
óvíst sé hvort það sé hættuminna
enn þau blöð, sem eru beint á
móti kirfeju og kristindómi.
Biskup vor fær einnig talsverða
ofanígjöf i sama blaði, þar sem
talað er um „Ný kristileg smárit",
sem fylgja Kirkjublaðinu. Þykir
„Sam.“ mjög lítið til þeirra koma,
og álítr ^að þau séu talandi vottr
um andlega fátækt eða deyfð ís-
lenzku kirkjunnar.
Vaömál. Dökkblátt
fínt peysufatavaðmál er til sölu í
Þingholtstr. 18.
Laxdæla saga, útg. 1826, á ísl. og
latínu, í ágætu bandi, óskemmd, selat ódýrt.
Ritstj. víBar á seljanda.
Akreyri: Hr. Carl Höepfner.
---- Gránufélagiö.
Borgarnes: Hr. Johan Lange.
Dýrafjörðr: Hr. N. Chr. Gram.
Húsavík: Orum & Wulffs verslun.
Keflavik: H. P. Duus verslun.
---- Knudtzon’s verslun.
Reykjavík: Hr. W. Fischer.
----Hr. Jcm 0. Thorsteinson.
Þakkarávarp. Þeim veglyndu hjónum
hér á bæ, Guðmundi Jónssyni og Guðrúnu
Ásmundsdóttur, vil ég opinberlega votta
mitt hjartans þakklæti fyrir þá óþreytandi
alúð og nærgætnisfullu hjálpsemi, sem þau
hafa auðsýnt mér í bágindum mínum, og
þar með eigi lítið stutt að bata þeim sem
heilsa mín heflr fengið.
Baugstöðum 20. okt. 1893.
Elin Magnúsdóttir.
Öllum þeim, sem fylgdu manni mínum
elskulegum, Magnúsi sál. Magnússyni frá
Lambhól, til grafar, og á annan hátt sýndu
hluttekningu í sorg minni, votta ég mitt
innilegt þakklæti, sérstaklega Good-Templ-
urum, sem bæði með gjöfum og öðru sýndu
rækt við félagsbróður sinn.
Sigrbjörg Jóhannesdóttir.
«ffl T 2 tegundir, ágætt
og gott, fæst hjá
M. Johannesscn.
Raufarhöfn: Gránufelagíð.
Sauðárkrókr: -------
Seyðisfjörðr: -------
Siglufjörðr: —------
Stykkishólmr: Hr. N. Chr. Gram.
Vestmannaeyjar: Hr. J. P. T. Bryde.
Vík pr. Vestmannaeyjar: Hr. Halldör Jóns-
son.
Rantt heststryppi, 1 vetra, með marki:
gagnbitað hægra, er í ðskilum í Skála-
brekku. Ef enginn hefir helgað sér það,
verðr það selt, eftir 14 daga frá birtingu
þessarar auglýsingar.
Þingvallahreppi, *°/J0- — 93.
Jónas Halldórsson.
Tuskur úr ull. Tog og ullarhnat. Tusk-
ur úr hvítu lérefti. Hrosshár. Gamall
kaðall. Gamall segldúkr. Kopar. Eir.
Látún. Zink. Blý. Gamalt járn. Hval
skíði. Álftafjaðrir. Álftahamir. Katta-
skinn. Folaldaskinn. Lambskinn
er lceypt í
3 Aðalstræti 3.
12 lierTaergl
óskast til leigu. Ritstjóri vísar á.
Útgefandi: Valdimar Ásmnndarson.
Félagsprentemiöjan,
Ærlækjarsel: Hr. Sigurör Ounnlögsson.
Einkenni: Blátt Ijón og gullinn hani á einkennismiðanuin.
Mansfeld-Búllner & Lassen.
hinir einu sem búa til hinn
verölaunaöa Brama-lífs-elixír.
Kaupmannahöfn, Nörregade 6.