Fjallkonan - 12.02.1902, Blaðsíða 4

4
FJ ALLKONAN.
bJ M leið og ég þakka min-
um heiðruðu viðskiftamönn-
um fyrir góð og þægileg
'*ö viðskifti síðastliðið ár, læt
ég ekki hjá hða, að láfa
almenning vita, að mi með
s/s „Laura“ hefi ég fengið
stórt og úrval
'/ af fataefuuiu,
sem ég sel eins og vant er með
óvanalega lágu verð.
Aðsóknin að saumastofunni hefir verið svo
mjkil, að ég hefi ekki getað fullnægt viðskiftaþörf-
inni: en að öllu forfallalausu stækka ég nú svo
vinnustofu mína, að slíkt þurfi ekki að eiga sér
stað, og vona ég þess vegna að njóta hylli almenn-
ings sem að undanförnu.
Hvergi ódýrara að fá sór föt.
Virðingarfylst.
Bankastræti 14,
<3uóm. Sigurésscn.
Nú verður byijað á að sauma mjög stórt upplag af tilbúnum föt-
uui, sem verður fjölbieytt að efni og gæðum, og verfta einnig send
út uin land, sem augiýst mun síðar.
Sira Jón Stefánsson á Halldórsstöð-
um í Bárðardal lézt 4. f. m.
Kona hans er eftir lifir, er Guðrún
Helgadóttir frá Villingaholti. Hann
var ungur maður og vel látinn i
sinni stöðu, tæplega þrítugur (f. 20.
febr. 1872).
ÍJti varft eða druknaði 8. jan.(
Halldór Stefánsson, frá Giljum á Jök-
uldal, ungur efnismaður, hafði verið
veikur nm morguninn og var á ferð.
Samsöngva eru að halda í Iðn-
aðarmannahúsinu, þær frökenarnar,
Kristrún Haligrímson og Elisabet
Steffensen, og þeir herrar Brynjólfur
Þorláksson og Bórður Pálsson, og
hefir verið gerður góður rómur að.
Skagafirði, 24. jan. Síðan um ný-
ár hafa ýmist verið útsynningar eða
norðanhríðar, og nú haglaust fyrir
allar skepnur. Frost um 20° C. sið-
ustu daga.
Húnavatnssýslu (austanv.) 1. febr.
Nú í þrjár vikur hefir verið versta
harðindatíð, og víða orðið hagiaust,
er nú skifti um síðustu daga og gerði
hláku, svo nú er nær alautt. —
Fiskur kom seint í vor, en góður aíli
um sláttinn og allgóður afii í haust.
— Fjárverð með bezta móti; kjöt
hæst 21 eyri pd. — Nú heyrist ekk-
ert talað um Ameríkuferðir, og farið
er kvisast, að margir af þeim sem
fóru héðan vestur 1900 og 1901
muni þykjast hafa „keypt köttinn í
sekknum" og vilji gjarna koma aftur.
Spurt hefir verið um það af al-
menningi, hvemig á því standi að
Kína-lifs-elivír sé seidur við sama
ódýra verði 1 kr. 50 au. sem áður
þrátt fyrir tollhækkunina, en á þvi
stendur svo, að hr. Waldemar Peter-
sen hafði áður en tollurinn var lagð-
ur á sent svo miklar birgðir af þess-
um elixír sínum til Fáskrúðsfjarðar
að þær munu að sögn endast i marga
tugi ára.
Verzlunarmenn, íðnaðarmenn
og
aðrir,
sem vilja eiga einhver viftskiftl við
menn erlendis, sem koma má á með
auglýsingu, geta snúið sér til rnín.
Ef þeir óska þess, tek eg að mér að
koma auglýsingum frá þeim á fram-
færi í hvert blað í heimi sem vera
skal, og fyrir lægsta augiýsingaverð.
Auglýsingar eru að visu venjulega
dýrari í útlendum sn ísienzkum blóð-
um, en það er viðurkent af öllum
blaða-auglýsendum í öðrum löndum,
að augiýsingar geri þeim ómetanlegt
gagn. Auglýsingar frá íslandi mundu
því auðvitað tiltöluiega gera þar saroa
%agn sem hverjar aðrar augiýsingar,
ef íslendingar vildu nota sér góð aug-
iýsingablöð útiend.
Aald. jSsmundsson.
DUGLhGA
AGENTA
vill útlent vöru-útflutningshús, fá i
öllum kaupstöðum á íslandi. Tilboð
merkt: „Z 3769 C“ sendist til
Haasenstein X Yogler, Berlín.
/
I verzluninni
EDINBORG
í Reykjavík.
fæst með bezta verði flest alt, er
að útgerð lýtur, svo sem
Línur
Önglar,
Kaðlar alls konar.
Segldúkur, margs konar
Olíuföt, og fl. o. fl.
Einnig nægar birgðir af góðri
og billegri matvöru.
t 27. jan. 1902.
dlsgcir Sigurésson.
Leikfélag Reykjavíkur.
Næstkomandi Föstudag verður
leikið í fyrsta slnn hinn nýi leikur
„S-R-í-r-n-i-n^
eftir Karl Mollcr.
Vottorft. Ég get með engu móti
stilt mig um að senda yður eftirfar-
andi meðmæii.
Ég undirskrifuð hefi um mörg ár
verið mjög lasin af taugaveiklun,
krampa og ýmsum kvilium, er því
fylgja; og er ég hafði leitað ýmissa
iækna árangurslaust, datt mér i hug
að reyna Kína-lífs-elixír Waldemars
Petersens í Friðrikshöfn og get ég
með góðri samvizku vottað, að hann
hefir veitt mér óumræðilega linun og
finn ég, að ég get aldrei án hans verið.
Hafnarfirði, í marzmán. 1899.
Agnes Bjarnadóttir ljósmóðir.
Kína-lífs-clixírinn fæst hjá flest-
um kaupmönnum á íslandi.
Til þess að vera viss um, að fá'
hinn ekta Kína-lífs-elixír, eru kaup-
endur beðnir að líta vel eftir því, að
IJXír standi á flöskunum í grænu
lakki, og eins eftir hinu skrásetta
vörurnerki á flöskumiðanurn: Kín-
verji með glas í hendi, og íirmanafn-
ið Waldemar Petersen.
Barnablaðið í
skrautbandi
alt frá upphafi, fjórir árgangar,
fæsthjá útgefandanum
á 3 kr.
Kvennablaðið.
Kaupendur blaðsins geta fengið
siðustu árganga þess fyrir hálfvirði,
ef borgað er um leið.
Útgefandi: Vaid. Ásmmsrdsson.
Aldar-prentsmiðj m.
174
mikils »ins og hann á skilið, og þar sem hann er ekki heitbundinn
neinni annari þá — —.“
„Yið skulum ekki vera að tala um þet,ta,“ sagði Emma.
„Eins og þú vilt. En þú veizt hverju eg mundi hafa svarað um
það. En svo eg víki mér að öðru: Éað liggur innsiglaður skjala-
bögguil í skrifborðs-skúffunni minni með áskrift til frú Herminu
Willner. Eg ætla að biðja þig að afhenda henni það þegar eg er
dáinn. “
„Éví megið þér treysta.“
„Og kallaðu nú á Linder og biddu hann að afklæða mig. Eg
er svo þreyttur og syfjaður. Góða nótt, barnið mitt“. Hann kysti
hana á ennið og starði á hana þegar hún fór.
Stundu síðar var hann dáinn.
28. Erfðaskráin.
Fráfall majórsins, sem hafði komið svo sviplega, barst skyndi-
lega um alt héraðið. Éegar hjónin frá Damsjö komu að Plringnesi
næst eftir giftingu sína varð það samhrygðar ferð.
En látið hafði fyrst frézt að Homdölum, og Rusensköld undir-
foringi frétti það með hinum fyrstu.
„Loksins,“ sagði hann við sjálfan sig. Það var nú fram kom-
ið sem hann hafði svo lengi þráð, og feginn viljað flýta, og honum
þótti sem hann væri laus úr þeim viðjum fátæktar og ósjálfstæðis,
sem hann hafði lengi orðið að bera. Hann hafði hraðan víð að
klæða sig í sorgarfötin og flýta sér heim að Hringnesi.
Pegar hann kom þangað, hitti hann þar fyrir þann mann, sem
175
hann sízt óskaði, Hellstedt apótekara, sem hafði farið heim með
majórnum kveldið fyrir vegna lasleika hans.
Hellstedt gerði honum í fáum orðurn grein fyiir því.
„Og nú ætla eg að láta yður vita. sem hafið komið hér sem
óboðinn gestur, að eg er hingað kominn til þess að innsigia alt,
sem majórinn sálugi lastur eftir sig, þar til erfðaskrá hans er heyr-
um kunn“, sagði undirforinginn.
„Eg verð að vita álit fröken Ankarstrále á því máli. Hún er
erfingi majórsins eins og þér, og þið bæði verðið því hér að ráða.“
„Hún mun hafa hór litlu að ráða.“
„Éað er eftir að vita, en meðan það er óvíst, hefir hún hér
eins miklu að ráða og þér, og eg sem er umboðsmaður hennar leyfi
engar innsiglanir án samþykkis hennar.‘
Hann talaði af svo mikilli alvöru, að undirforinginn sá ekki
annan kost vænna en að kæfa i sér reiðina.
„Éá er bezt að fröken Ankarstrále segi til,* sagði hann.
Hellstedt gekk inn í herbergi hennar, þar sem hún sat, og syrgði.
Éegar hann kom aftur mætti hann þjóninum, Linder, í dyrunum.
„Mér heyrðist þið Yera að taia um að innsigia eftiriátnar eignir
majórsins.“
„Já.“
„Hvaða innsigli ætlið þið að hafa?“
„Auðvitað majórsins sáluga. “
„Nei, ekki það nema þér setjið yðar innsigli hjá-“
„Hvers vegna?“
„Éað get eg ekki sagt yður nú, en eg vil ráða því.“