Fjallkonan - 28.04.1903, Blaðsíða 3

FJALLKONAN
07
Eyrarbakka gefið bókasafn Arnes
sýslu, en lestrarf'éiag Þorlákshafn-
ar fékk 15 kr.- til bókakaupa.
Askilið var, að sjómenn úr sveit
fái ódýran aðgang að söfnunum.
5. Ýms mál: Farið var fram
á, að ef alþingismenn fjölguðu
um 4, fengi Árnessýsla 1 af þeim,
og henni skift í 3 kjördæmi, með
tilteknum takmörkum. Til vara
voru takmörk tiltekin, ef henni
yrði ekki skift nema í tvö kjör-
dæmi. Skorað á þingmenn, að
halda þinemálafundi fyrir næsta
þing í Skálholti, Húsatóttum og
á Selfossi.
Veittar 30 kr. til héraðsfundar-
halda 1 bráð. En beðið um, að
héraðsfundarmönnum verði ákveð-
in 3 kr. daglaun, og laun sýslu-
nefndarmanna hækkuð að sama
skapi.
í þetta sinn þarf að jafna 4000
kr. niður á sýsluna, og er það 1000
kr. minna en í fyrra. Það stafar
af þvi, að minna eyddist í ár til
Stokkseyrarhafnar en áætlað var.
En þeim mun meira þarf þar
næsta ár, svo þessi lækkun verð-
ur að líkindum ekki nema þetta
árið. Menn munu verða fegnir
því samt.
Nýar bœkur
sendar Fjallkonunni frá »det nord-
iske Forlag* í KhöfnV B o e r'n ej’s
Kamp med Englænderne
af General Chr. R.deWet.
Meðan að Búaófriðurinn stóð
yfir, mátti segja, að öll Norðurálf-
an legði við hlustirnar og hleraði
eftir hverri frétt um viðureign
Búa |og Breta. [Flestir® óskuðu
sigurslitlu þjóðinni fræknu, sem
var að verja fé og freisi gagnvart
brezka risanum. Allir dáðust að
hreysti Búa, þoli og þrautseigju;
jafn vel Englendingar, sem fengu
þó margan harðan skellinn í við
skiftum sínum við þá, hafa á
margan veg vegsamað fræknleik
þeirra, föðurlandsást og þolgæði. í
bók þessari er sögð hernaðarsagan
frá upphafi til enda og eru sögu-
mennirnir hetjurnar sjálfar, deWet,
de la Rey og[ Botha. Er öll frá-
sögnin einkar skemtileg bæði af
því, að veljergsagt frá,[og eins af
hinu, að hetjurnar segja frá sjálf-
ar, þekkja öllum [betur efnið og
hafa tekið þátt í hreystiverkunum.
Ráðagerðunum og bardögunum,
áhlaupinu og undanhaldinu, ferða-
lögunum og bættunum, ráðsnild-
inni og snarræðinu er lýst svo áþreif-
anlega, sem frekast má kjósa. Og
til þess að gera alt sem skýrast
og glöggast fyrir lesendunum er
bókin öli með myndum; eru þar
ým3ir hinir merkustu atburðir ó-
friðarins og flestir þeir menu, sem
mestan lofstír gátu sér og alkunn-
astir eru orðnir.
Bók þessi á alstaðar hinum
mestu vinsældum að fagna; er
hún bæði skemtileg, fróðleg og vel
löguð til að glæða þjóðernismeðvit-
und, frelsis-og föðurlandsást hjá
ungum mönnum.
Hún kemur út í 15 heftum og
eru í hverju tvær arkir i átta-
blaða broti. Heftið kostar 50 aura.
Skottefruen. Historisk Ro-
man fra det 16. Aarhundrede af
Carl Ewald.
Allir, sem nokkuð eru kunnugir
mannkynssögunni, kannast við
BothwelFgreifa, sem sakaðurhefir
verið um að hafa ráðið af dögum
Darnley, annan mann Maríu Stuart,
SkotaJrotningar, ogsem síðan giftist
hinni ógæfusömu drotningu 'sér og
henni til ógæfu og að lokum fiúði
úr iandi og dó í eymd og volæði
í Danmörk. Margt orðið hefir
verið lagt á bak þeirn Maríu Stu-
art og Bothwell; sumir hafa last-
að þau og dæmt, en sumir hafa
lofað þau á hvert reipi og fundið
þeim margt til afsökunar. Skal
hér ekki út í þá sálma farið.
En löngu á undan þessum atburð-
um kom Bothwell til Danmerkur.
Var þá Friðrik annar nýkominn til
ríkis. í þeirri ferð fekk hann ást á
ungri hefðarmey, fór með hana til
Niðurlanda.en lét hana þar síðan
eina. Sáust þau svo ekkiaftur fyr en
hann eftir flótta sinn frá Skotlandi
leið skipbrot í Noregi og kom til
Björgvin. Stúlka þessi hét Anna
Kristófersdóttir Rustung, og var
hún síðan nefnd »Skottefruen«.
Um konu þessa og æfi hennar
hefirskáldið Carl Ewald ritað bók
þessa. Er bókin merkiiegri og fi óð-
legri fyrir þá sök, að hún er bygð
á sögulegum og sönnum grund-
velli og lýsir bæði mönnunum og
mannlífinu með réttum litum þeirra
tíma. Hún er vel og skemtilega
rituð og efnið aðlaðandi:
Bókin kemur út í hérumbii 25
heftum, hveit 24 blaðsíður. Hvert
hefti kostar 25 aura.
Ofan úr sveitum.
Arnessýslu 19. apríl 1903.
Stöðug gjafatið fyrir allar skepn
ur fram að þessu. Norðanátt frá
11. til 17. þ. m. fyrst með storm-
um en síðan lygnari og gaf þá á
sjó, en mjög aflatregt. Þann 17.
snjóaði að mun, en í gær hlánaði
nokkuð og er eigi ólíklegt að því
haldi áfram. Eu bregðist það, eru
bágar horfur með lieybjörg hjá
öllum þorra manna.
Austur-Skaptafellssýslu 12. apr.1903.
Fréttir eru héðan fáar. Þor-
grímur læknir er fyrir skömmu
kominn heim til sín vestan af
Síðu. Hann hefir verið þar yfir
þýzku mönnurmm af »Friedrich
Albert« frá Geestemúnde, sem
strandaði á Svínafellsfjöru 19. jan.
síðastl., og er búinn að taka af
þeim 5 mönnum, sem kólu, 8 fæt-
ur, og allar tær af 2 fótum. Þeir
eru nú að mestu grónir og líður
vel, eru allfrískir og kátir.
Eg hygg, að Þorgr. nái hér aft-
ur kosningu, enda er hann dug-
legur og framkvæmdasamur, og
hefir glögt auga fyrir því, sem betur
má fara; sér mikið vel frá »al-
mennu sjónarmiði«.
6. þ. m. fanst maður rekinn
af sjó nálægt miðsvegar milli Ing-
ólfshöfða og þýzka strandsins.
Eru líkindi til, að það sé stýri-
maðurinn af því skipi. Hann var
ekki skaddaður, nema skinnið af
andlitinu og handarbökum líkt og
af kali. Var í fötum. Annar
maður fanst á Tvískerjafjöru aust-
ast, í fötum, með stígvél á fótum.
Föt voru merkt L. H. og í nær-
buxur saumaðir rauðir stafir í hvít-
an dregil.
Nokkrir ætla til Ameríku í vor
héðan úr nágrenninu. Frá Hofs-
nesi í Öræfum ætlar Magnús Jóns-
son með konu og 10 börn. Það
mun vera sá fyrsti maður, sem
fer úr Öræfum til Ameríku; þótt
nokkrir Öræfingar séu komnir
þangað, hafa þeir áður verið fiutt-
ir burt úr sveitinni. Ur Suður-
sveit fer 1 bóndi: Einar Sigurðs-
son á Kálfafelli. Af Mýrum 4 bú-
endur: Runólfur Sigurðsson, tré-
smiður, Hömrum, Bergþór Ófeigs-
son Holtum, Benidikt Kristjánsson
Einholti og ekkja Þuriður Þor-
steinsdóttir Stórabóli.
Vestmanneyjum 19. apr. 1903.
Óstöðug og stormasöm hefir tið-
in verið þessa yfirstandandi vertíð og
hafa gæftir því verið mjög stirðar;
en sjósókn hefir verið hér í vetur
blátt áfram ískyggileg, og hafa
menn róið með hinar löngu lóðir
sínar út i þann sjó og það útlit,
að menn hefðu fyr meir kynokað
sér við að nota slík sjóveður með
haldfæri sín, sem er þó að mun
hættuminna veiðarfæri en lóðin.
Hefir því bæði körlum og konum
gefist orsök til að vera hrædd um
skipin i því útliti og þeim ofsa
sem oft hefir verið (sbr. »biður
konan heima á hlaði, hrædd og
fegin seglið eygir«). Tvívegis hafa
»trollarar« komið í góðar þarfir
og hjálpað skipum til að ná landi.
Afli er mjög misjafn; hæstur hlut-
ur inun vera rúm 600, en lægstur
um 100; og er aflinn meira og
minna ísuborinn.
Hinn 16. þ. ra. kom »Hekla«
með tvo botverpinga enska, er hún
hitti að fiskiveiðum í landhelgi;
var hvor þeirra sektaður um 60
pd. sterl. og afli upptækur og
veiðarfæri. Aflinn var seldur í
gær á uppboði fyrir 925 kr. Hér
mun nú vera samankomið um 1000
manns og má það fjölmenni heita
á svo litlum bletti; en þrátt fyrir
þrengslin og mannfjöldann er heilsu-
far manna yfirleitt gott.
Nýr Faraósdraumur.
Fyrir nokkru siðan dreymdi
Rússakeisara merkiJegan draum.
Hann þóttist vera á ferð á slétt-
um og breiðum vegi. Sá hann þá
þrjár kýr þramma götuna á und-
an sér og komst hann ekki áfram
fyrir þeim. Kýr þessar voru með
óvanalegum hætti; ein var spik-
feit, digur, vambmikil og styrndi
á belginn á henni; önnur var
grindhoruð, mjó og sultarleg, en
í.ú þriðja var steinblind.
Keisarann dreymdi draum þenna
þrisvar í röð, hvað eftir annað.
Daginn eftir kallaði keisarinn
saman hirðmenn sína og gæðinga,
sagði þeim drauminn og spurði þá,
hvort þeii gætu ráðið hann. En
það fór líkt og hjá Faraó gamla
forðum. Allir vitringar keisarans
stóðu þarna eins og þvörur og
urðu að játa, að þeir gætu með
engu móti ráðið drauminn. En
því meiri erfiðleikar sem urðu á
ráðningunni, því meir langaði
keisarann til að vita, hvað draum-
urinn hefði að þýða. Braut hann
heilann um það nótt og nýtan
dag, en varð samt engu nær.
Loks ráðlagði keisaradrotningin
honum að láta sækja prestaöld-
ung einn, sem liún hafði heyrt
talað um, og sem hafði á sér al-
menningsorð fyrir vitsmuni og
hyggindi, og var af alþýðu talinn
háheilagur maður.
Keisari hugsaði með sér: »Hafa
skal holl ráð, hvaðan sem þau
koma«, og lét sækja öldunginn,
sagði honum draum sinn og bað
hann ráða hann, ef hann gæti. —
Oldunguriun hvesti augun á
hinn hágöfuga, einvalda keisara
og mælti síðan hægt og gætilega:
»Að vísu get eg ráðið drauminn,
herra! En er yðar hátign fær
um að heyra saunleikann«! —
»Já! Fær er eg um það. Seg
mér þýðingu draumsins«, mælti
keisarinn og var auðheyrt, að
honum var mikið niðri f'yrir.
Þá mælti öldungurinn: »Feita
kýrin, sem lifað haföi á grængresi
og kjarngóðu fóðri og sem því
reri í spikinu, er embættismanna-
stéttin á Rússlandi.
Magra kýrin, sem ekki var ann-
að en bjórinn og beinin og sem
þér kenduð svo innilega í brjósti
um, er alþýðan á Rússlandi.
Og loks blinda kýrin, sem ekk-
ert sá af því, sern fyrir augun
bar, er — er — er — jú — fyr-
irgefið mér, yðar hátign, en —
en« . . .
»Nú! Hvað er þetta! Haltu á-
fram maður«! sagði keisarinn.
»Jæja! Yðar hátign! þér eruð
sjálfur blinda kýrin«. —
Keisarinn rétti öldunginum þegj-
andi hönd sína; hann kvaddi og
fór.
Skömmu seinna kom drottniug-
in inn til keisarans. Sat hann þá
í þungum þönkum og gáði einkis.
Hún spurði um ráðningu draums-
ins og sagði hann henni alt af
létta.
»Já! Heldurðu ekki, heillin
min, að draumurinn sé rétt ráð-
inn«? sagði hún. —
»Jú! Alveg rétt ráðinn,« svar-
aði hann, daufur í bragði.
»En heldurðu svo ekki, að ráð-
gjafinn þinn hafi líka rétt að
mæla, þegar hann kemur og tal-
ar við þíg?« sagði drottningin.
»Jú! Því býst eg nú við«, svar-
aði keisarinn.
Drottningin horfði um stund á
manninn sinn og mælti ekki orð
frá munni. Góðmannlegur var
hann þar sem hann sat, en karl-
mannlegur ekki. —
»Þú ert jafnan á sama máli og
sá, sem síðast talar við þig«,
mæli hún og var auðheyrt, að
henni var mikið niðri fyrir.
»Já! Þetta er hverju orði sann-
ara. Eg er það«, sagði keisarinn
og dæsti þungan.
Drottningin stóð upp og gekk
út. Orð öldungsins, sem réði
drauminn, fóru inn um annað
eyrað á keisaranum og út um hit
og slðan út um alt Rússland og
þaðan er sagan hingað komin.
Ekki vitum vér, hvað satt er i
henni. —
Milli ijalls og íjöru.
T í ð i n nú tekin að batna; hef-
ir undanfarandi daga verið veður
gott með sólbráð og hita. Kemur
það sér vel fyrir bændurna austan
fjalls og viðar; heyskortur sagður
töluverður eystra og illar horfur,
ef eigi heldur batanum áfram.
Fiskilaust á Eyrarbakka og útlit
ískyggiiegt, ef ekki fiskast betur
en orðið er. Fréttir að norðan
segja engan ís sjáanlegan.
Á Vestdalseyri við Seyð-
isfjörð brann hús eitt til kaldra
kola 21. f. m.;fyrrum veitingahús,
er nefndist »Glaðheimur«. Miklu
bjargað. Húsið vátrygt fyrir 3550
krónur.