Fjallkonan - 07.06.1904, Blaðsíða 4

92
FJALLKONAN.
Islands banki
tekur til starfa í dag (þriðjudagirm 7. þ. m.)
Afgreiðslutími kl. 10—3 f. m. og kl.
61.,—7!|2 e. m, hvern virkan dag.
gankastjérnin er til viðials altan ajgreiðslniimann.
Reykjavík, 7. júní 1904.
pijórn pfiandf Ibanka.
ooccccoocccccccccccoooocoooocooooooooop
1 fouA Fouíard-silki! í
Ö Biðjið mn sýnishorn af Silkidúkum vorum í vor- og sum-
O arfatnaði.
O Hreinustu fyrirtök eru; Rósað-Silki-Fouiard, hrásilki, Méssaiin-
O es, Louisines, Schweizer-ísaumssilki o. sv. frv. i alfatnaði og treyjur á 90
O aur. og þar yfir hver meter.
Q "Vér seljum beiniínis einstökum mÖBín!'jm og sendum silldvörur
O þsor, e r merm velja sér, tollfrítt og hurðargjaidsfritt heim á heimili
O manna-
Ó Vörur vorar eru til sýnis hverjum sem villhjáfrú Inoibjörgu Johnsen,
ö Lækjargötu 4 í Reykjavik.
O
Schweizer & Co,, Luzern Y 3 (Schweiz) H
Silkirarniugs-Útflytjcndnr. Kgl. liirðsalar. Q
öoooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
Þegar búið er að mæla Skeiðarár-
sand og ákveða afstöðu hússins, á
að geyma þar uppdrátt yfir sandinn
og leiðarvísi á ýmsum málum um
leiðir ril bygða.
Allan efnivið hússins á að ílytja á
hestum frá Vík í Mýrdal austur á
sand og er það langur vegur og dýr
flutningur.
Það eru Þjóðverjar, sem hingað til
hafa þyngstar þrautir þolað við skip-
brot á Skeiðarársandi, og er vonandi,
að 'minna verði um slíka hrakninga
eftirleiðis, þegar bæði er búið að leið
rétta uppdrætti yfir ströndina, sem
voru mjög rangir og villandi, og
hæli þetta er komið upp.
Barnareiki skæð er að ganga á
Vesturlandi. Séra Helgi Árnason í
Ólafsvik hefir orðið fyrir þeirri sorg,
að missa úr henni son sinn, Sigurð
Ingólf, á 11. ári. Piltur þessi var
einkar efnilegur og vel gefinn. Hann
fór úr barnaskólanum í Ólafsvík i
vor og fékk hann þá við prófið ágæt-
iseinkunn í hverri fræðigrein. Ann-
ar, yngri sonur þeirra hjóna, veiktist
og af barnaveiki; en talinn var hann
úr allri hættu, er síðast fréttist.
Húsbruni á Akureyii enn 25. f.
m. Brann stórt tvílyft hús, eign
smiðs eins, sem Jónas heitir. Eldurinn
kviknaði uppi á efsta lofti og varð
hans vart um lágnættisbilið. Húsið
brann alt til kaldra kola.
Aintsráðsí‘un(lur Vesturamtsins
byrjaði í gær.
Tíðarfarið storma- og umhleyp-
ingasamt. Kigningar tíða og kaldsamt
í meira lagi. Ógæftasamt mjög út
á sjóinn. Fiskur samt fyrir, ef næði
væri. En trollarar og ótíðiu banna
þær bjargir.
Próf við Landbúnaðarháskólann
í Kaupm.höfn hefir tekið (í apr. síð-
astl.) Halldór Vilhjálmsson Bjarnar-
sonar, frá Rauðará, með I. eink. 136
st. — Er það bezt próf, sem nokkur
íslendingur hefir tekið við þann skóla,
enn sem komið er.
trifting. Á sunnudaginn var 5.
þ. m. giítist cand. philos. Benedikt
Sveinsson og ungfrú Guðrún Péturs
dóttir í Engey.
Njjan sjónieik ætlar stúdenta-
félagið að leika innan skamms með
aðstoð nokkurra leikenda úr „Leik-
félagi Rvíkur. “ Heitir leikurinn „Air.
Heidelberg" og hefir hann á tveim
siðastl. árum verið leikinn í flestum
helztu borgum Norðurálfunnar; alstað-
ar hefir hann þótt ágætur. Til leiks-
ins á að vanda eftir mætti og eru
leiktjöld komin hingað utanlands frá,
fegurri en menn hafa átt hér áður
kost á að sjá. Eru þau eftir Carl
Lund, ágætan danskan málara. Ágóð-
inn rennur í miunisvarðasjóð Jónas-
ar Hallgrímssonar.
Daníél Símonarson,
söðlasmiður, í Þingholtsstræti 9
selur
linakka, söðla og ólar með góðu
verði.
,Snn‘,
hið elzta á Norðuriöndum,
stofnað 1704, tekur í brunaábyrgð:
Hús og bæi, hey og skepnur og alls
konar innanst.okksmuni; aðalumboðs
maður hér á landi er:
jftatthías j^atthíasson,
slökkvístjdri.
Þakkarávarp.
í mínum langvarandi sjúkdómi
hefi eg orðið að kosta aleigu miuni
mér til læknishjálpar, ferðast fleirum
sinnum til Reykjavíkur og 2 sinnum
legið þar á spítala, og hafa þá marg-
ir mannvinir, bæði hér og í Reykja-
vik, auðsýnt mér hjálp og hluttekn-
ingu með gjöfum og góðum hótum;
skal eg þar til nefna : Herra skrif-
stofustjóra Jón Magnússon, herralækn-
ir Guðm. Magnússon, hra bankaassist.
Helga Jónsson og St. Josephs systur í
Rvik; ennfremur alla raeðlimi G. T.-
stúknanna ,Báran‘ og ,Eyjan‘ hér. Þó
eg ekki nafngreini fleiri, hafa margir
aðrir liðsint mér í orði og verki. ÖJl-
um þessum mönnum, töldum og ó-
töldum, færi eg hér með mitt inni-
legasta þakklæti og bið þeim þeirrar I
blessunar, sem hverju mannkærleiks-
verki er fyrirheitin.
Upp8Ölum i Vestmanneyjum 30. maí 1904.
Snorri Bjarnarson.
Til neytenda ins ekta
Kína-lífs-elixirs.
Með því að ég hefi komist að
raun um, að margir efast, um, að
Kína-lífs-elixírinn sé eins góður og
áður, skal hér með leitt athygli að
því, að elixirinn er algjörlega eins og
ann hefir verið, og selst sama verði
og fyr, sem sé 1 kr. 50 aur. hver
flaska, og fæst hjá kaupmönnum al-
staðar á íslandi. Ástæðan til þess,
að hægt er að selja hann svona ódýrt
er sú, að allmiklar birgðir voru flutt-
ar af honum til íslanbs, áður en
tollurinn var lögtekinn.
Neytendurnir áminnast rækilega
um, að gefa því gætur sjálfra sín
vegna, að þeir fái inn ekta Kína í
lífs-elixír með merkjunum á miðanum,
Kínverja með glas í hendi og firma-
nafninu, Waldemar Petersen, Frederiks
V F. »
havn, og ^ i grænu lakki ofan á
stútnum Fáist elixírinn ekki hjá
þeim kaupmanni, sem þér verzlið við,
eða verði krafist hærra verðs fyrir
hann en 1 krónu 50 au., eruð þér
beðnír að skrifa mér um það á skrif-
stofu mína á Nyvei 16, Köbenhavn.
Waldemar Petersen.
Skemtilegasta tímarit á íslenzku.
Ritgerðir, myndir, sögur, kvæði.
Ritstjóri: Ói.afur Oi.afsson.
Prentari Þorv, Þorvarðssou.
Ö
Hann séra Míró hafði messað um morguniníi og vár nú á
heimleið.
Þá kemur Teteról í flasið á honum með poka um öxl og
staf í hendi.
„Hvað er á seyði drengur minn!“ sagði klerkur og setti
upp stór augu.
Teteról steinþagði.
„Heyrðu, Teteról!“ sagði klerkur, „þetta er að faraaftanað
siðunum. Eg heyri sagt, að þú og baróninn hafið tekist í koll-
hárin“. —
„Jú-jú! Heldur en ekki það, prestur góður“! sagði Teteról.
„Hann sýndi mér bæði hnefann og fótinn og sletti því í mig, að eg
væri útburður og alinn upp á sveitinni. Honum tókst raunar
ekki að löðrunga mig, sem betur fór. En hérna spyrnti hann í
mig fætinum, rétt hérna, blessaðir verið þér!“ sagði strákur og
benti um leið á aftari endann. „Eg finn það enn þá og mun
finna það, meðan eg lifi, þó eg verði allra karla elztur. Ummæl-
um hans mun eg heldur aldrei gleyma“.
„Já! Hann er dálítið bráður karlfuglinu“, svaraði prestur
hógværlega. „Eu þú hafðir tekið áminningum hans illa og ekki
kunnað neina mannasiði“.
„Hann ætti ekki að nudda nefina á sér í koppinn minn“,
sagði strákur. „Honum tekst aldrei að kenna mér að skera utan
af perutré".
„Betur að honum heíðí tekist að kenna þér mannasiði. -
Menn eiga að heiðra húsbændur sína, drengur minnl En hvað
alt er á eina bókina lært hjá þér. Eg heyri sagt, að þú hafir
hætt gráu ofan á svart með því að fara að syngja Malebrok-kvæð-
ið, rétl. á meðan hann var að tala við þig“.
„Já! Satt er að tarna!“ sagði Teteról brosandi. „En eg
k&nn ekki annað“.
Nú fór auðsjáaifiega að þykna í klerki.
„Teteról! Nú eru tveir kostir fyrir höndum. Annar er sá,
að biðja baróninn fyrirgsfningar, og hinn, að láta mig aldrei sjá
þig oftar". —
„Nei! Eg bið hann aldrei fyrirgefningar", svaraði Teteról
og nuddaði aftari eudann.
„Þessi svör eru ókristiieg og valla manni sæmandi", sagði
prestur. —
Teteról þagði.
„Hvað ætlarðu nú að taka til bragðs?"
„Eg ætla alfarinn úr sveitinni“.
„Og hvert ætlaiðu að halda?“
„Jú! Það er nú hérna og lás fyrir. Eg er alráðinn í því,
sem eg ætla að gera. Eg hefi mína hugsjón fyrir mig“, svaraði
Teteról og hringaði makkann.
„Eg held, að þú sért ekki orðinn með öllum mjalla", svar-
aðí klerkur. „Þína hugsjón! Ekki nema það þó! Hún held eg
verði látin í askana. Já! Þú ert að burðast með hugsjón! —
Skyldi hun fæða þig og klæða? Hvað segirðu nú?“
„Hvað sem öllu þessu liður, þá hefi eg mína hugsjón fyrir
mig“, svaraði Teteról.