Fjallkonan - 07.08.1909, Blaðsíða 3

FJALLKONAN
119
Stjórnarskifti í Danmörku
Neergaard yfirráðgjafi segir bráðlega
af sér.
- -------------
Andríki andbanninga.
Hvað aem það kann að faeita, sem
andbanningar hafa í kollinum, þá er
það áreiðanlegt, að andríkið, sem þar
á heima, leitar ekki mikið út. Eða
ekki má það sjá á Ingólfi fóstra
þeirra.
Einn maður, ritstjórinn, verður að
hafa fyrir því, að rita mestalt það,
sem blaðið flytur um bindindismálið
og bannlögin. Stóru mennirnir,
sem gengust fyrir stofnun félagsins,
láta ekkert til sín heyra siðan.
Koma þeir sér ekki að því, að skrifa-
um málið?
Og hvenær ætla þeir sér að byrja
á bindindisfræðslunni ?!
Vera má, að þeir hafi ritað eitt-
hvað af því, sem stendur nafnlaust í
Ingólfi, þótt ótrúlegt sé að þeir séu
svo huglausir, að þora ekki að kann-
ast við það.
En hvað sem því líður, þá ber
furðulítið á andríki og rökfimi i þvi
blaði. Helzt er svo að sjá sem
mennirnir forðist svo sem unt er að
eiga orðastað við mótstöðumennina
um aðalatriði málsins.
Grein Hrólfs í 27. tbl. Fjallkon-
unnar hefir komið einhverjum (lík-
lega ritstjóranum) til að eyða nokkru
af hinu dýra rúmi Ingólfs til and-
svara.
Og hvernig eru svo þessi andsvör?
Ekkert annað en amlóðaleg tilraun
til að hártoga einstök orð í grein
Hrólfs, og eru sum af þeim slitin út
úr réttu sambandi til þess að gera
þau auðveldari viðfangs.
Ekkert annað er í greininni.
Ekki gerð minsta tilraun til að
ræða málið sjálft.
Höfundur Fjallk.greinarinnar (Hrólf-
ur) er sjálfráður um það, hvort hann
skiftir frekar orðum við þennan hár-
togunar-ritsnilling. En sennilega
græða fáir á slíkum umræðum.
í þessu sama Ingólfs-biaði er önn-
ur grein sem lýsir enn betur mentun
og gáfum höfundarins. Þar má sjá,
að honum kemur á óvart sú kenn-
ing, að guð hafi ekki skapað áfenga
drykki og bætir því við, að eítir því
eigi guð ekki að hafa skapað alla
hluti, eins og þeir eru, heldur aðeins
efnið í þá, og kallar þetta nýja kenn-
ingu!
Trúir þá höfundurinn því, að guð
hafi smíðað sprengikúlurnar og byse-
urnar og herskipin og margt og margt
fleira, sem mennirnir hafa smámsam-
an fundið upp?
Skárri væri það trúin!
Einum ónefndum manni varð að
orði, er hann las þessa Ingólfsgrein:
— Þessa grein hefir ritað einhver
kandídat í fáfræði.
-----<KK>------
Dóinu
er í fyrra dag (5. ág.) á Hóli í
Hvammssveit í Dalasýslu dannebrogs-
maður og hreppstjóri JensJónsson,
hálfáttræður að aldri. Hann var bú-
inn að búa nálægt 50 árum og lengst
af á Hóli (43 ár). Var hann alla tíð
mjög riðinn við opinber störf og jafn-
an talin í fremstu röð bænda og
höfðingi sveitar sinnar, búhöidur góð-
ur og framkvæmdamaður hinn mesti,
og ber ábúðarjörð hans eigi sízt minj-
ar þess. Svo hafa sagt ýmsir lærðir
menn, er kyntust honum, að djúp-
hygnari manni og gætnari hafi þeir
sjaldan kynst í alþýðustétt, enda
naut hann almennrar virðingar.
Hann var þrígiftur og voru allar kon-
ur hans látnar á undan honum. Af
börnum hans eru 5 á lífi: Bjarni bú-
fræðingur í Ásgarði, Friðjón læknir á
Eskifirði, Jensína kona Guðbjörns bók-
bindara Guðbrandssonar í Reykjavík,
Valgerður kona Jóns ritstj. í Hafnar-
firði og Jóhanna ógift heima.
Fyrirsparn
til íslenzkra blaða.
Hvar sjást gleggst merki hinnar
andlegu menningar vor íslendinga?
Er það í hinni svonefndu pólitik
og rithætti íslenzkra blaðamanna,
eða hvað? —
Búandkarl.
Barnaskólinn.
l^eir, sem næsta skólaár þurfa að láta börn sín á skóla-
skyldum aldri ganga í barnaskóla bæjarins, eru ámintir um að
gefa sig tram við skólastjóra barnaskólans fyrir 5. september
Þeir, sem óska að fá kenslu í barnaskólanum fyrir börn yngri
en 10 ára, og þeir, sem vilja fá undanþágu frá þvi að láta börn
á skólaskyldum aldri ganga í barnaskólann, sendi umsóknir um
það til skólanefndarinnar fyrir 5. september.
Skólanefndin.
36
með uppgerðar-kurteisi og vakti hann upp úr heilabrotum sínum;
mér skilst sem þér séuð búinn að tala út.
— Nei, en eg er hræddur um að . . . . þér hafið máske
ekki.........skilið mig alveg rétt.
— Ójú, það get eg fullvissað yður um; þér töluðuð of skýrt
til þess að unt væri að misskilja yður, sagði hún í styttingi. Leyfið
mér nú að segja jafnskilmerkilega, en með meiri kurteisi, vona eg,
að eg hefi fastráðið að giftast yður aldrei nokkurntíma. Og svo er
ekkert meira um málið að segja, frá hvorugum hlutaðeiganda.
— Hm! Valentínus fitlaði við yfirskeggið í mestu vandræðum.
Honum fanst hann þurfa að segja svo miklu meira, en hafði ekki
nokkra hugmynd um, hvernig hann ætti að koma orðum að því.
Það eitt vissi hann, að hann vildi ekki skiljast svona við þessa
ungu og fríðu mey, blóðrjóða af gremju og með augun tindrandi af
geðofsa.
— En í hamingju bænum, jungfrú góð, sagði hann ioks; —
mér finst það ekki fallegt af yður, að taka þetta svona illa upp fyr-
ir mér, ekki sízt, er eg tek nú orð mín aftur. Eg veit að til eru
manneskjur, sem hafa ánægju af því að troða aðra undir fótunum;
en það er harðneskjultgt af yður, jungfrú Warren.
— Eg bið yður auðmjúklegast að hafa mig afsakaða; eg hefi
alls ekki gert það, sagði stúlkan og kipti um leið í kjólinn sinn,
svo að íæturnir sáust, nettir og íallegir.
— En yður getur þó skillst það, að eg varð gramur við
Lettu frænku mína, þessa æruverðu föðursystur, sem fastnar mér
stúlku, er eg hefi aldrei augum litið. Það er auðvitað, að ef eg
hefði verið búinn að sjá yður ....
— Hvaða áhrif hefði það haft, má eg spyrja ?
— Það hefði verið alt annað mál þá.
— Það er skrítið! Eg hefi nú séð yður, og það hefir engin
áhrif haft á mína skoðun.
— Hm, hm, sagði Valentínus. Honum virtist ráðlegast að
biðja ekki um neinar skýringar á þessum orðum hennar. — Reynið
nú að sleppa öllum smámunum. Eg get frætt yður um það, að í
klúbbnum voru þeir búnir að óska mér til hamingju eftir öllum
listarinnar reglum.
— Ó, hvílík dauðans vandræði!
33
— Nei aldrei, sagði Morris.
— Það er skaði, sagði skipstjórinn og stundi við. Þar hefir tap-
ast góður sjómaður. Fér getið svarað fyrir yður.
— Fér áttuð upptökin, sagði Morris.
— Sleppum því, sagði skipstjórínn. — Súsanna, kallaði hann
svo hátt, að rúðurnar nötruðu í gluggunum.
Jungfrú Black kom fram í dyrnar furðu fljótt.
— Súsanna, sagði Black, þessi ungi maður vill kvongast þér,
og hann segir að þú sért því ekki mótfallinn. Er það satt?
— *Ef þú hefir ekkert á móti því, pabbi, sagði jungfrúin nokk-
uð undirleit.
— Og það hefi eg ekki, sagði Black skipstjóri. Eigðu hann
og vertu svo hamingjusöm með honum, sem þú getur eftir
atvikum orðið. Fað eru nokkur smáatriði, ungi maður, sem
þú átt eftir að læra, um það, hvað þú megir segja og hvað þú
mátt ekki segja. En það verðurðu búinn að læra að ári liðnu, ef
Súsanna er dóttir hennar móður sinnar.