Heimskringla - 30.09.1886, Blaðsíða 3

verSi* œri*lágt, og vllja J>ví a* svo miklu
leyti sem þeir geta, bí*a i þeirri von, a*
þa* hækki í verSi me* timanum. En
útlit um framtí* þessarar verzlunar er
sannast a* segja ekki fagurt. pa* var í
næstlitSinni viku atS hveititS hrundi i vcrSi
á austurmörkutSunum, svo nam 3—7 cents
á bush. Til þessa hruns eru engar ástætS-
nr svo menn viti, enda engar ástœtSur til
færtSar af kaupmönnum. fats er því get-
andi til, atS það sje ats þakka fjelagsskap
og samtökum hveitikaupmanna, atS þeir
œtli metS þessu atS reyna atS hrætSa bænd-
ur til a* selja fyrir hvatS sem býtSzt. Ef
þaiS er hugmynd þeirra, ætti hún ekki a*
hafa framgang—ÞatS þarf naumast a*
óttast lægra verS á hveiti i vetur, heldur
en nú er ; þa* getur ,ekki lægra orSiS,
svo framarlega sem gott hveiti selzt, og
ef baendur ekki eru beinlínis nautSbeygtS-
ir til a* selja nú þegar, vegna skulda, þá
geta þeir undir engum kringumstæ'Sum
beSitS ska*a, þó þeir dragi a'S flytja hveit-
i* til marka'Sar.
þessa sumars hveitiuppskera er sann-
arlega fullrír, þó þa* bætist ekki ofan á,
a* sá litli hveitireitingur, sem aflalSist,
seljist fyrir allra lægsta ver'S, einkum
þegar þess er gætt, a* meginhluti hveit-
isins reynist bezta tegund í alla staði.
Ef ney'Sin ekki kreppti a* svo mörgum
bændum, og ef nokkur veruleg samtök
vspru ine'Sal þeirra, þá væri rjettast atS
þeir algerlega neitutSu a* selja 'hveiti sítt
fyrst fram eptir vetrinum. þeir vita etSa
ættu a* vita, a'S gamalt hveiti (frá 1885)
er svo aS segja algerlega uppgengi* og
þéss vegna ekki anna* hveiti til, en þessa
árs, og þatS vertSur a* endast til ágústm.-
loka 1887. En þa* eru mörg bush., sem
Ameríkumenn einir þurfa aS brúka á
þeim ellefu mánutSum. Auk þess er og
a* gæta þess, a* uppskera um gjörvalla
NorlSurálfu er minni en i me*alári, og þó
a* hveitifirningar sjeu þar talsver*ar, þá
þrjóta þær á*ur en margir mánu*ir eru
hjá li*nir. þeir éinu, sem þá er a* ótt-
ast a* hafi gnæg* af hveiti á þessu ári,
eru Indverjar og Ástralíumenn. Frá
þeim hafa enn ekki komi* neinar greini-
legar frjettir um þessa árs hveitiafla. En
hafi þeir gnœg* af hveiti, má óttast a*
þeir haldi hveitinu i lágu ver*i, því þeir
selja hveiti allra manna ódýrast, þrátt fyr
ir hinn afar-langa sjóveg til NorSuaálfu-
marka'Sar. En ef þeir aptur á móti hafa
líti* fram yfir eigin þarfir, þá vir*ist
óhugsandi a* þetta lága ver* á ameri-
könsku hveiti haldizt til langframa.
Iljer í Winnipeg eru nú 7 islenzkar
verzlunarbú*ir, þar af er ein klæ*averzl-
unarbú* þeirra fjelaga Bergvins Jónsson
ar og Gu*mundar Jónssonar, ein skófatn-
a*arverzlan, þeirra fjelaga Andrjesar P.
Reykdals og Baldvins L. Baldvinssonar.
ein aldina og svaladrykkjaverzluú (á A*-
alstrætinu), eign Jóhanns Árnasonar.
Hinar fjórar eru matvöruverzlanir. Af
þeim eru i norðurhluta bæjarins: verzl-
un Árna Friðsikssonar (hin stærsta ís-
lenzk verzlun i bænum) og verzlun þór-
dísar Kristjánsdóttir (Th. Finney). í
su*urhlutanum eru : verzlun Gunnars
Einarssonar (Portage Avenue) og Rebekku
Gu Smundsdóttur (á Young Street).
Hin vestasta íslenzka verzlun á
hnettinum er verzlun herra Jóns B. Jóns-
sonar (frá Hje*inshöf*a) í Yictoria í
British Columbiu á Vancouver-eyjunni í
Kyrrahafinu.
Ver* á ýmiskonar matvöru o. fl. á
marka*inum hjer í Winnipeg, (21. sept.)
Nautaket (nýtt), pd..........$0,05—0,16
“ (salta*) “.............. 0,06—0,10
Kálfaket “............. 0,ia_o,16
Svinaket (nýtt) pd........... 0,10—0,10
“ (reykt) “............... 0,13—0,15
Svínslæri, “................. 0,15—0,15
Sau*aket, “.............'.... 0,16—0,18
“ 100 “............. 9,00-00,00
Hvitfi8kur> “................ 0,05—0,00
Gedda> “.............0,02—0,03
Gullaugu tylftin............. 0,25—0,00
Egg “ (ný)........ 0,15—0,18
“ (íumbú*um) “ ............. 0,12—0,15
Smjer, pd.....0,13—0,15
Kartöplur bush. (nýjar) .... 0,40—0,75
Rau* (oga«rar) betur (Beets) .. 1,00—0,00
Laukur (þurkáSur) bush....... 3,00—0,00
Næpur bush... 0,25—0,40
Ertur pottmælir.............. 0,10—0,00
Hey, ton 6,00—0,00
Hálmur ton ... 1,00-1,50
Eldiviður, poplar, Cord...... 3,75—0,00
“ Tamarac “ ...............4,75—5,25
“poplaríleyngjum“ .........3,50—3,75
í stórkaupum.
Hveitimjel (Patent) lOOpd.... 2,60—0,00
“ (Strong Bakers) “ .... 1,90—0,00
“ (XXXX) “ .... 1,00-1,25
“ (Superfine) “ .... 0,70—1,00
Hveit (ómalaS) bush.......... 0,69—0.75
Hafrar, “ 0,28—0,30
Bygg. “ 0,00—0,00
Úrsigti(viSmylnumarton) .... 6,00—7,00
Úrgangur (Shorts) “ .... 8,00—0,00
Stykkja* fóSur “..... 25,00—0,00
Mjólkurkýr hver .... 80,00-50,00
Tamdir uxar, pari*........ 90,00-120,00
ÞURKURINN
OG
LANDBÚNAÐURINN.
í blaSinu u The Farmer” stendur
þessi grein.
Tjóni*, sem þurkarnir hafa valdi*,
er því meira, sem regn-og snjófalli* var
minna siSastliSi* haust og í vetur en þa*
er vant a* vera. Mýrar og flóar þornuSu
því meira en nokkru sinni áSur, svo
menn viti, og þar sem sumari* á eptir
var nær því rigningalaust, þá hlaut
grasvöxturinn a* verSa mjög ljelegur.
A* hve miklu leyti þurleikur lopts-
ins fyrir ofan stafi af þurleik jarSar-
innar undir fótum vorum, þa* getum
vjer ekki sagt me* vissu ; en af þvi,
sem jeg hef veitt eptirtekt, ræ* jeg,
a* skógar og vötn sporni mjög á móti
tjóni því, sem annars hlýtst af þurkinum.
Vanalega rignir meira í þeim hjeröSum,
og þa* viröist svo, sem jörSin sje þar
betur fallin fyrir allskonar plöntulíf, en
þar sem er skógalaus og vatnslaus
sljetta.
Jeg hef líka teki* eptir því, a* i
þeim hjeröSum, þar sem bændur hafa
sýnt nóga árvekni og varú* til a* fyrir-
byggja sljettuelda, þar er grasvöxtur
meiri ; grasi* skýlir jarSveginum
fyrir sölargeislunum og varnar þeim litla
raka, sem er í jarSveginum, frá a* gufa
allt of fljótt upp. Jeg hef sje* ljósustu
sannanir fyrir því, a* þar sem sinan liggur
ni*ri í nýja grasinu þar hefur hún mjög
vari* grusræturnar fyrir þurkinum. Af
)>essu lei*ir a* sljettueldar eru ákaflega
ska*legir, og a* vi* bændurnir eigum
a* gera allt sem í okkar valdi stendur
til þess a* stemma stigu vi* þeim.
þa* er ekki nóg me* þa*, a* hús vor
og uppskera sje í hættu stödd fyrir þeim,
en þeir ska*a grasræturnar, veikja líf-
þrótt þeirra og svipta jör*ina því bozta
skýli sem hún á móti þurkinum. Vjer
verSum þá a* hætta þeim ósi* a*
kveykja í sljettunum, og vjer verSum
a* hegna þeim, sem skemma landbún-
a*ar hjeröSin me* því a* kveykja í
grasinu á sljettunum.
En þa* er til eitt, sem ríöur enn
meir á, og sem þurkarnir á þessu ári
eiga a* kenna oss, ef vjer brúkum augu
vor og skynsemina, og þa* er gagni* af
a* rækta jörS vora á skynsamlegan hátt.
Reyndar er svo .ástatt, a* enda maöur
sem ekkert veit, getur slampast á a*
rækta jör* sína svo, aö hann beri miki*
úr býtnm; en menn ættu ekki a* eiga
undir sleinbilukkunni e*a heppninni.
Ef vjer eigum a* geta búizt vi* a*
komast nokkurn veginn vel af í öröug-
um árum og fá mikla uppskeru gó*u
árin, þá veröum vjer a* rækta jöröina
svo, a* vjer sjeum a* öllu leyti svo vel
undirbúnir, sem vjer getum, undir hva*
sem fyrir kann a* koma. Vjer veröum
t. d. æfiulega a* yrkja jöröina þannig,
a* akurinn geti þola* þurka svo vel sem
mögulegt er, ef þurkar skyldu koma.
Hverju sinni, sem vjar vinnum á lönd-
um vorum, veröum vjer a* vinna í ein-
hverjum 'skynsamlegum tilgangi. Vjer
verSum a* vita, hvers vegna vjer eigum
a* gera þetta svona, og ekki á annan
hátt. í ár er nóg til&fni til a* sjá aflei*-
ingarnar af [slæpingslegum búnaöarhátt-
um og af ljelegri og ótimabærri vinnu.
Fyrir nokkrum dögum síöan leit jeg yf-
ir jör*, sem ábúandinn hafSi flutt á fyrir
6 árum síöan. Hann haf*i 100 ekrur
undir hveitl, og á þeim gat jeg lesi* eins
greinilega eins og i bók, hver munurinn
veröur, ef Jmenn fara skynsamlega og
ef menn fara illa a* rá*i sinu vi* land-
búnaíinn. Fyrsta árl* haf*i hann sá*
jaröeplum í 3 ekrur, og anna* ári* haf*i
hann sá* í 13 ekrur. þó a* nú hefSi
veri* sá* hveiti í nokkur ár þar, sem á*-
ur hafSi veriö sá* jaröeplum, þá var þó
hveiti* miklu meira í ár á þessum 13
ekrum, en annars staöar á akrinum, þar
sem jaröeplin höföu ekki verlö ræktu*.
Hvernig stó* á því ? þa* kom a* eins
af þvi, a* betur hafSi veri* fari* me* þann
hluta akursins, sem jaröepli höfSu áöur
veri* i. þa* var enda auSsjáanlagur
munur á þeim þremur ekrum, þar sem
jarSepli höfSu veri* ræktu* i tvö ár, og
svo þeim 10, þar sem þau höfSu ekki
veri* nema eitt ár. Hinar 3 ekrurnar
voru betri. Nokkur hluti af akrinum
hafSi veri* látinn hvíla sig, eptir a* sá*
haf*i veri* í hann hveiti i 2 e*a 3 ár, og
hafði veriö plægöur i júni og júli. þar
stó* hveitiö svo vel, a* þrátt fyrir þurk-
irm leit út fyrir góöa uppskeru. Vi*
ihliöina á þessum parti var annar, sem
líka haföi veri* hvíldur og plæg*ur í
ágúst. þar leit illa út. Á hinum part-
inum haföi grasiS veri* plægt ofan í
jöröina, meöan vökvinn og krapturinn
var sem mestur i því, og þaö þar af leiS-
andi var bezt falliö til áburöar fyrir
hveiti framvegis. En á síöari staönum
haföi grasi* ekki plægzt niöur, fyrr en
þa* var orSiö seigt og trjákennt, og þvi
verri áburöur. þar af kom allur munur-
inn. Jeg hef opt reynt fyrir mjer, og
jeg hef komizt a* raun um, a* þa* mun-
ar mörgum bush. á ekrunni, hvort gras-
i* plægist niöur á rjettum e*a röngum
tíma á sumrin.
(Meira).
ÍSLENZKT þJÓÐERNI
í VESTÚRHEIMI.
Fæstum mun dyljast aS vesturfarir
íslendinga hafa mikla þýöing, bæ*i fyrir
þá, sem hinga* eru komnir, og líka þá,
er eptir sitja. Versurfarir íslendinga
um þessi síöustu 12 ár hafa orSi* til þess,
a* hjer í Ameríku eru nú um 6000 ís-
lendingar. Nýlendur hafa myndazt,
bæ*i í Bandaríkjunum og Canada og
menn hefa ná* all-miklum framförum.
Breytingin er mikil. Landi*, veðráttan,
mannfjelagiS, allt er frábrugöi*. Og
umskipti þessi hafa samsvarandi áhrif á
menn, ogleiSa framnýjakrapta, nýttfjör,
nýtt líf. Menn vinna meir, hugsa meir
og lifa meir en áöur. Straumurinn
heldur ekki a* eins áfram hjer, lieldur
gjörir undiralda hans vart vi* sig heima
á Fróni. Framfaraandinn er vaknaöur,
frelsislöngunin heit, áhuginn brennandi.
Nýjir menn koma til nýrra starfa, og
„Fagur er dalur og fyllist skógi og frjáls-
ir menn, þegar aldir renna”. íslendingar
eru á ný, a* koma fram sem menn, hefja
stööu meöal hinna göfugustu þjóöa og
standa fremstir meSal hinna fremstu. Me*
því a* setjast a* í landi þessu, hafa ís-
lendingar oröi* limur á hinum mikla
amerikansk kanadiska þjóSlíkama. þjóö-
fjelag Vesturheims hefur myndazt af
ólíkum þjóöum, og ber því þeirra eigin-
legleika sameinaöa. Hi* gagnlega e*a
góSa hefur staöizt og or*i* a* einkenni
þjóöfjelagsins.
Ilva* er þjóöerni ? Ekkert anna*
en einkenni þjóöar eSa þjóöflokks, svo sem
uppruni, skapferli, siöir, mál o. s. frv.
þjóöerniö er mikils e*a lítils vert eptir
því sem þjóöin sjálf steudur á háu eöa
lágu stígL Eins og hver hlutur hættir a*
vera til, um lei* og hann missir a*al-eig-
inlegleika sina, eins hættir hver þjó* a*
vera til, um lei* og hún missir aöalein-
kenni sin, og eins og enginn hlutur get-
ur lifaö, nema efni hans sífeldlega end-
urnýist. eins getur þjóölíf ekki átt sjer
staö, nema hún taki sífeldum framförum.
Eins og þa* er hvers manns skylda a*
neyta hæfilegleika sinna og ná sem
mestum framförum, eins er þa* líka
skylda hvers þjóöfjelags a* viöhalda og
fullkomna sina góöu eiginlegleika, og
veröa göfugri og betri þjó*.
Geta íslendingar viöhaldi*
þjóöerni sínu? Hi* góSa sigrar. ís-
lenzkt þjóöerni lifir, ef þa* er nógu gott.
Ef þjóSvor hefur nógu miki* andlegt afl
til a* rýöja sjer til rúms lifir hún, hvort
semhúrrer fjölmenn.eSa fámenn. þa* er
ekki fólkstala, sem sigrar, heldur ágæti.
Grikkir og Rómverjar voru fámennar
þjóöir, þó rjeöu þeir því nær gjörvöllum
heimi. Ef þjóS vor finnur i sjer nógan
lífskrapt til a* kasta af sjer því ónýta
og illa, og safna og gjöra a* sínu eigin,
því gagnlega og góSa. Ef hún getur
teki* framförum, svo vjer stöndum hjer-
lendum mönnum Jjafnfœtis e*a framar,
þá llfir íslenzkt þjóSerni 'og íslenzk þjó*.
Og þessa ágætis getum vjér afla* oss,
vjer getum or*i* a* gagnlegum
og góSum mönnum. Vjer get-
um viShaldi* þjóSerni voru.
Eigum vjer a* reyna
a* viöhalda þjóSerni
voru! Svo framarlega sem þa*
er hvers eins skylda aS brúka hæfileika
sína sjer og öörum til góSs; svo framar-
lega sem menn geta meiru áorka* me*
fjelagsskap en sundrung, svo framarlega
sem þa* er skylda vor a* lífga fremur
enn a* deyöa, þá eigum vjer a* sameina
krapta vora, og neyta þeirra til a* hjálpa
hver öörum áleiöis, aS útrýma því illa,
en viShalda þvi góöa, skilja vi* oss gall-
ana, en æfa vora betrt eiginlegleika.
þa* er skylda vor a* viöhalda vorum
betri eiginlegleikum og göfga þá, a*
glæSa líf þjóöar vorrar, a* gjöra allt
sem í voru valdi stendur 111 a *
vlShalda þjóSerni voru,
a* hefja þjóö vora, a* reyna
a* verSa gagnlegri og betri
menn.
Eru þeir samt ekki til er ætla, a* því
fyr sem íslenzkt þjóöerni lí*ur undir lok,
þvi betur. Ef svo er. þá er þa* því betra
því fyr sem vjer sjálfir hættum a* vera
tiL Vjer getum ekki, hva* fegnir
sem vjer vildum, skili* vi* eSli vort.
Getum ekki flúi* sjálfa oss. ÆtterniS,
svipurinn, lunderniö, jafnvel máli*
fylgir oss hvort sem vjer viljum c*a ekki.
Er »þa* þá skömm a* vera
íslendingur ? Er skömm a* ætterni
voru ? Voru forfeSur vorir ekki hraust
og harSfeng þjó* ? Byggðist ísland
ekki af NorSmönnum, er voru hetju
þjó* NorSurálfu, og ríktu hvar sem
þeir fóru? Var ekki landnámstíSin fögur
hetjuöld ? Voru íslendingar ekki um
tíma fremsta frelsis, framfara og mennta
þjó* á norSurlöndnm ? Eigum vjer
ekki göfugar hetjur er kunnu ekki a*
hræöast, svo sem Kjartan og Gunnar, og
ágæta fræSimenn svo sém Ara, Sæmund
og Snorra. Lifir þjó* vor ekki enn eptir
600 ára kúgun í fátæku ísþöktu landi ?
Lifa ekki foreldrar, systur og bræöur,
sem anda enn hetju og frelsis anda
forfeSranna ?
E*a þykir oss skömm a* skaplyndi
þjóSarinnar. Er þá ekkert gott í oss.
Eigum vjer aJS skipta á staSfestu og hvik-
lyndi, trygg* og ótrygg*, lireinskilni og
hræsni, stórmannlegri alvöru og flónslegu
gjálífl. Enn lifir neistinn í kylunum.
Enn finnst drengskapur og dygg*. Enn
býr eSallyndi mitt í fátækt, og göfug sál
undir tötrum. Hugurinn, þreki*, frelsis-
ástin og framfaraáhuginn lifa enn. Andi
forfeSranna lifir enn. Hetjuandinn lifir.
Enn lifir andi íslendinga þjóöar. þjóö-
in er ófægöur gimsteinn.
Eru islenzkir siöir alveg óhæfir ?
Margir, en ekki allir. Ættum vjer a*
fylgja útlendu prjáli, í sta* þess einfalda,
óhófsemi í sta* hófsemi. E*a
ættum vjer a* fyrirveröa oss fyrir máli*,
a* skammast vor fyrir íslenzkuna, sem
er móöir norðurlanda mála. Hún gengur
næst grískunni í fegur*, hún er mál sög-
unnar og skáldanna, mál forfe*ra vorra,
mál þa* er hjöluSum vjer sem börn hjá
blíSri móöur. Ættum vjer sjálfir a* fyr-
irlíta vort eigiö mál, er útlendir viröa
sem fagurt og ríkt. Aldrei, aldrei svo
lengi sem sagan og Jskáldskapurinn lifir,
svo lengi sem íslands fjöll standa, svo
lengi viljum vjer heyra vort fagra móö-
urmál. uHeyra þa* máliö, sem gleymum
vjer ei”. Ættum vjer a* kasta þjóöerni
voru nú, einmitt þegar sslenzk þjóö er
a* rísa úr duptinu. þegar þjóöin heima
hefur fengiö nœstum sjálfsforræöi, og
hjer í landi er a* myndast ung og fögur
þjóö, ung og dugandi þjó*.
þar sem himingnæfandi jöklar risa
og logandi eldar gjósa, hafa íslendingar
dvali* um þúsund ár þjáðir af óbliSu
náttúrunnar, og kúgaöir af sterkari þjóö.
En nú er fari* a* rofa til, vindarnir
blása þokumökkunum frá, frelsis sólin
skín á milli skýja. þjóSin er a* vakna
af löngum dvala hún er að hrista af
sjer hlekkina, fcún er a* rísa aptur til
lífs og veröa aptur a* göfugri þjóS, er
á ný a* koma fram á sviö sögunnar.
Frækorn það, sem legi* hefur í dái
um 6 aldlr, hefur lifna* og breiöir út
sin fyrstu laufblö*. Ný íslenzk
þjóð eraörísaupp í Vestur-
h e i mi.
Skyldum vjer nú leggja hendur í
skaut og svo hlaupa nndan merkjuin
þjóöarinnar. Ilvort viljum vjer heldur
gerast liöflótta e*a berjast sem menn ?
Hvort viljum vjer heldur vera bók-
menntalausir, framfaralausir og fyrir-
litnir sem skrælingjar, e*a reyna a* efla
menntun og framfarir, og vinna þjóö
vorri gagn og sæmd. Hvort viljnm
vjer heldur láta vanþekking,
tvídrægni og vesaldóm drepa
allar framfarir, drepa þjóölíf
vort, eöa læra a* ver*a mennog
vinna sameiginlega aöalmenn-
1 n g s h e i 11.
Ef vjer viljum ekki lifa vi* smán
og deyja i svívirSing, þá ver*um vjer að
taka fjarska miklum framförum. Hver
einstakur veröur a* reyna a* brúka
hæfilegleika sína til gagns, og sem þjóö
flokkur veröum vjer a* sameina krapta
vora og reyna a* veröa mentaöri og
betri þjó*. þa* sem er fagurt og
gott, á a* vera vort einkenni,
vort þjóSerni;og þa* þjóSerni
á a * 1 i f a.
(Framhald).
FJELAGSSKAPURINN í
þORBRANDSSTAÐA
HREPPI.
(EptirEinar Hjörleifsson.)
(Niöurlag).
Siguröur tók lieljar tökum á hrygg
Ólafi og ætlaöi a* ná honum af sjer
me* hryggspennu. Ólafur engdist reynd-
ar saman, rak upp org af kvölum og
spriklaöi me* fótunum út x allar áttir, en
hann sleppti ekki a* heldur.
þá gengu menn a* og vildu skilja þá
En Siguröur ljet a* eins berast undatx
straumnúm til dyranná, ög inénn fengu
ekki sliti* Ólaf af honum. Leikurinn
barst alla leiö út á hla*, og þegar þar
var komi*, þá hjeldu þeir enn alveg
sömu tökum hvor á öörum, og allt af
orgaöi Ólafur.
Á lilaöinu breyttu þeir a* því leyti
til, a* Ólafur sleppti eyranu á Siguröi,
en dangiaöi hann beint ofan í höfuöi*
me* lausu hendinni. SigurSur tók líka
a*ra höndina af hrygg Ólafi, en tók me*
hinni í eyraö á honum, svo Ólafur
orgaöi enn hærra en áöur,
þa* ur*u því dómlaus óhljó* þar á
hlaöinu, því margir a*rir höf*u líka
hátt, bæöi þeir, sem reyndu a* skilja,
og eins hinir, sem þótti gaman a*
slarkinu, og heldur ógreiddu fyrir fri*-
semdarmönnum. þa* tók hátt undir í
hólunum kringum bæinn ; þa* var eins
og þa* dryndu út úr þeim hlátursköll
a* þessu framfarafjelags fundarhaldi.
Rjett i þessu bili kom nýr maöur
á hlaöiö. þa* var bóndi þar úr sveitinni,
sem haf*i or*i* siöbúinn til fundarins,
og kom ekki fyrr en nú. Ilann vjek
sjer a* Sveini, sem stó* utan vi* þyrp-
inguna, og ságöí :
. (lHvaö er þetta? er hjer slagsmál
á feröinni ”?
((Ónei ”, sagði Sveinn, ((þaö eru bara
framfarirnar hjerna í þorbrandsstaöa-
hreppi, sem eru a* láta til sín taka ”.
þegar þeir Siguröur og Ólafur fóru
a* þreytast, gátu menn ná* þeim sundur
eptir langa mæ*u. En engum datt í
hug, a* halda þessum fundi lengur
áfram. Ilver flýtti sjer sem mest hann gat
a* komast á sta*, og þaö Var* ekki
meira úr þessari ((þorbrandsstaöahrepps
sunnlenzku - lestrar - hússtjórn;! - búnaöar
og framfarafjelags stofnun''.
Jeg hef ekki haft greiullegar frjettir
af þorbrandsstaöahreppi síöan þetta skeöi.
En um þá Ólaf og Sigur* veit jég þa*,
a* þeir eru fyrir æ*i mörgum árum
komnir til Ameriku. Ólafur varð þar
stækasti synodumaöur, en Siguröur versti
óvinur synodunnar. Allt af hafa þeir
veri* a* rífast þar. En hva* þeir seju
nú a* rifast um, eða hvar þeir sje
niöurkomuir, þaö læt jeg me* öllu ósagt.
En hitt er áreiöanlegt, a* synir
þeirra eru fyrir nokkru komnir til Kaup-
mannahafnar, og hafa nú um nokkur
undanfarin ár veri* a* rífast um þa*
mikilsveröa málefni, hver ætti a* vera
forseti í íslendinga fjelaginu þar.
Endir.
Gleyili úl\,
ag hann Hamilton er rei*ubúinn til
a* selja betri og meiri mat fyrir
25 cents, enn flestir a*rir matsalar í
bænum.
- Heit málti* á hva«a tima dags
sem er.
Terrapin Resturant,
477 Main St.