Heimskringla - 27.09.1888, Blaðsíða 3

landsmönnnm með gjöldum. Er fað eigi
spánnýr vegur til að auðga menn? Er
pað ekki skrítin vegur til að gera nokk-
urn mann ríkan?
Enn fremur eru pesslr toilvinir svo
•ósvífnir, að peir staðhæfa að neytendur
{kaupendur) peirra hluta, sem tollaðir
eru, borgi ekkitollinn. Mjer pætti gam-
an að vita hver pá borgar hann! Borga
pessir tollverndár rffi'Suskorungar tollinn.
<}era verkstættaeigendur p'a'S? Hver borg-
ar tollinn, ef peir ekki borga, sem kaupa
hina tolluSu vöru? Enginn maður getur
skynsamlega leyst úr peirri spurningu.
Skritnast og einna verst af öllu að
pví, er viðkeinur pessum toili er pað, að
par sem stjórnin hefur upp úr honum 1
doll., fá, verkstæðaeigendur $5—eptir
pví sem næst verður komist—. Aldrei
komast peir í fjárhirzluna. Nú, hvern-
ig skeður pað? Maður, sem kallaður
er importer, flytur vöru inn í Bandaríkin
til söiu. Hann getur ekki selt eina alin
nje eitt pund fyr enn hann hefur borgað
petta tollgjald. Hann borgar pví tollinn,
og selur síðan stórkaupmanni. Sjálfsagt
verður hann að fá tollfjeð aptur í sölu-
verðinu, pví annars mundi hann skaðast
og verzlun hans lirynja með eitt. Þess
vegna leggur hann tollinn cfan á hið
upphaflega kaupverð vörunnar og bætir
lionum við söluverðið. selur síðan stór-
kaupmanni aðviðbættum flutningskostn-
aði og sanngjörnum verzluuarhagnaði.
Stórkaupamaður selur síðan smákaupa-
manni, og sjálfsagt verðurtollgjaldið, er
saman við verð vörunnar er runnið, að
fylgjast með söluverðinu, og par við
bætist verzlunaihagur kaupmannsins. Síð
an selur smákaupamaður aptur vöruna,
og auðvitað verður hann að miða við
pettaverS, pví annars yrði hann að selja
fyrir minna verð en liann sjálfur gaf, og
pað gerir enginn maður með viti. í
verði pví er pjer borgiá pessuin smá-
kmipamanui, borgið pjer allt iollgjaldið
liagnati pess manns, er flytur iim vör-
una, hngnað smákaupamannsins, og par
að auki vexti af fje peirra. Þetta er eins
ljóst og pað að tveir og tveir eru fjórir
Væri jeg sem skólakenuari að kenna 10
vetra gömlum pilti, sem ekki gæti skiliS
petta á 10 mín., inundi jeg gefast upp við
hann sem vitfirring.... Síðastl. ár 1887
telzt svo til að a 111 lnndið lnifi borgað
í toll hjer um bil pús. milj. til hagnaðar
tiltölulega litlum hluta landsins. Þetta
kvað vera rjettlátt; pettakvað vera sann-
gjarnt; petta kvaöveratil hagnaðar hinni
amerikönsku pjóð. Eptir núgildandi toil
lögum er gjaldið 47 af liundraSi, en eptir
frumvarpi Mills (nú fjrrir congresmmi
yrði pað 40 af hundraði.
En pað erenn annar hlntur, sein jeg
vi! vekja athygli yðar á. Þessir toil-
verndarmenn pykjast allt í einu vera
lirifnir af umhyggju fyrir verkalýð lands-
ins, og -peir vilja hafa liáan verndunar-
toll — ekki til hagsmuna auðkýfingum,
ekki til hagna'Bar verkstæiSaeigöndum,
ekki til hags einkaleyflsmönnnm, að
peirra sögn, heldur tíl hagsbóta verka-
mönnum. Það er verkama'Surinn, sem
peir leitast við að verndai! Og hvernig
fara peir að pví? Þeir segja, að hár
verndartollur bæti kjör lians, gefi lionum
liærra kaup. Mjer pætti gainan að vita,
hvernig pað getur skeð. Mjer Þætti
vænt að vita, hvernig að tollur á öllu
pví, sein verkainaBurinn •parfnast frá
livirfli til ilja, getur anðgaö hann. Vernd-
artoilurinn er einmitt lagður á höfuðfat
lians, sbirtuna, liálsbandið, nærfötin,
sloppinn, vestið, buxurnar, sokkana og
skóna—á sjerhvern lilut. Tolturinn hækk
ar ver-Sið, par tii fátækiingurinn naum-
ast getur innunuið nægilegt til fccSis og
klæðis sjer og sínum, er hann hefur,
-—pó ekki sje nema fáir—fram að fœra.
Og samt sem áður standa peir á pví, aff
verndartollurinn sje til hagsbóta verka-
manninum. Þetta er ósvífni, sje !iú;i
annars nokkur til í heiminum. En iijer
er enn eitt að athuga. Hvernig getur
verkamaðurinu fengið petta háa kaup?
Vitaskuld fœr hann pað vegna pess aft
húsbóndinn— auBkýfmgurinn eða einka-
leyflsmaðurinn græ'Kir meira og getur
pví staðið við að gefa vinuumönnunum
eða kaupainimnum sínum meira kaup
en áður, með pví að groði hans er meiri.
En gerir liann pað? Það er spu^ningin.
Vitið pjer nokkurn tíma til pess, að hann
geri pað? Nei, nei! Tollurinn liefur
aptur og aptur, iivað eptir annað, verið
hækkaður, og samt sem áður hef jeg
aldrei getað fundið einn einasta verk-
stæ'Saeiganda, nje auðmann, sem hafi
aukið kaup verkamanna sinna, pó tollur-
inn hafi hækkat!. Hafi svo verið, pá hef
ur enginn maíur tekitS eptir pví; ekki
einusinni pessir árvökru bla'Kamenn, er
tína upp allar nýjungar; stundum margt
pað sem alls engin nýung er.
Nú í 27 ár höfum vjer liaft pann
hæsta toli, sem nokkurn tíma hefur átt
sjer stað í pessu landi, til jafnaðar full-
komlega tvöfaldur við pað, sem hann var
á undan stríðinu—allan penna tíma liöf-
um vjer liaft pei ■ >11. Sje nú
pessi hái tollur svo i. . : yrir verka-
menn, pví hafa peir pn I iðiðríkirá
pessum 27 árum. Það pætti mjer gaman
að vita. Máske peir hafi orðið ríkir.
Nei, nei! Hafi peir orKið pað, pá eru
peir fjarskalega ósannsýnir menn, pví
ekkert einasta ár líður svo, aK vjer eigi
heyrumgetiK um verkföll meðal verka-
manna af pví aK peir heimta meirakaup,
og segjast ekki geta lifað á pví sem peir
fái. Til hvers eru pessi verkföll, pessar
skrúfur? Til hvers eru verkmannafjel.?
Til pess að ná í meira kaup. Til hvers
er pvílíkt fjelag sem Yinnuriddararnir?
Til að koma í veg fyrir að haft sje af
verkamönnum og til að útvega peim
meiri laun.
8je pað satt, sem pessir menn (repúb-
líkar) segja um háan verudartoll og á-
hrif pau, er hann hafi á vinnulaun. Til
hvers eru pá öll pessi verkamannafjel.-
allir pessir Vinnuriddarur?
Bæði peir og hver annar, sem gef
ur sig við pvílíkum starfa, gerir ekki
annað eneyðatíma sínum að ópörfu, pví
verndartollurinn leysir svo laglega hnút-
inn! Já, tollurinn leysir hnútinn fyrir
pá, en samt ekki svo peim líki. Ekki al-
veg á pann hátt, að peim tínnist peir hafi
liag af, og pess vegna verða peir að leita
annara bragða tii aK fá pað kaup, sem
tnísbændur peirra ekki vilja gefa peim.
Kaup hjer í landi og erlendis.
Nú pegar.jeg er aK tala um petta,
kemur mjer til hugar að bera saman
kaupgjald hjer í landi og öðrum lönd-
um. Það er satt, að verkamenu hjer í
laudi fá til jafnaðar meira kaup en verk-
menn erlendis, en ekki nálægt pví aK
muni eins miklu og iátið er í veðri vaka.
Jeg skal skýra petta með fáeinum dæm-
uni. Eptir síðasta manntali voru 401
maður á liverri ferh. mílu á Bretlandi, og
kaupgjald par 97% centsá dagtil jafnað-
að. Eptir mannfjöida Nýja Englands
koma 210% á hverja ferh.mílu og var
kaup par $1,02 til jafnaðar á dag, hjer
um 4 centum meira en á Englandi. í
öllum Bandaríkjum, að undanteknum
territóríunum og Columbia dintricti, koma
24 inenn á ferh.mílu, og dagkaup er til
jafnaðar $1,12.
Hvað saunar nú petta dæmi. Bannar
pað ekki, að pví meiri eða pjettari sem
fólksfjöldinn er, pess meiri verður eptir-
sókn eptir vinnunni meðiil kaupamanna,
og pess lægra verður kaupiK, og svo
iy<a pað gagnstæða; að pví minni sem
eptirsókn kaupamanna er, pví lægraverð-
ur kaupið. Enginn, sem satt vijl segja,
getur neitað pví.
Þjer lmfið víst heyrt ósköpin öll um
snau-ðra manna vinnu á Englandi, eink
um fyrir pá sök, að megniK af innfluttum
vörum kemur liingað frá Bretlandi-
Englandi, írlaudi, Skotlandi—. Og samt
sjáið pjer, að í liiuu auðsæla Massachu-
setts, par sem unnin er ineiri vara en í
nokkru öðru ríki í sambandinu, er dag-
kaupið til jafnaðar að eins um 4 cents.
meira en á Englandi. En ef pjer gætiö
að pví, hve miklð kaupa má fyrir pen-
ingana, eirik og pjer verðið að gera, pá
er kaupið á Englandi eins hátt og í Mas-
sachussetts (hærra, sagði einhver); hærra
vil jeg*tkki segja að pað sje, en vissu-
lega eimjJiáft.
Til aK4- komast að pví, live mikið
verkamað.ur innvinnur sjer, og að hve
miklu leyti pað fje, er liunn innvinnur,
lirekkur til að fæða og klæða hann og
hyski hans, pá verðið pjer að líta á, hve
mikið pað kostar hann að lifa, ogef pað
kostar mann meira að lifa á einum stað
en öðrum, pá getur svo farið að hann
ekki leggi upþ einu centi meira, pó
hann fái par meira kaup. Það er ebkert
algengara en að heyra ræðuskörunga
verndartollsins halda pví fram, að tollur-
inn sje til hagsbóta bændum. Hvernig
hann geti bætt hag bóndans hefur mjer
ætíð verið óskiljanlegt.
Yjer skulum nú skoKa petta mál |við
ljós reynslunnar. Vjer höfðum lágan
toll frá árinu 1846 par til stríðið hófst.
Jeg man vel eptir pví—jeg var á peim
tíina fulltrúi í ueðri málstofunni, og
greiddi atkvæði með tollinum. Frá 1850
til 1860, meðan pessi tolllög voru í gildi,
gengu fasteignir bændaí ríkjunum upp í
verði um 103 af hundraði. 1860 eða ’62
komst hái tollurinn á og á sama tímabili
til 1870 liækkaði verð á fasteignum
bænda að eins um 40 af hundraði. Frá
1870—1880 í mesti friöi, stigu fasteignir
bænda í verði aK eins um 9 af huudraði.
Undir liiijum lurxta tolli, er nokkurn
tíma hefur lagður verið á petta land,
gekk fasteignaverð upp um 9 prc., en
undir tolllögunum frá 1846 á 10 árum,
frá 1850—1860 hækkaði verð fasteigna
um 103 prc.; rúmlega tíusinnum fljótara
en pær hafa nú gert.
ÍSLANDS-FRJETTIR.
REYKJAVÍK, 18. ágúst 1888.
Subur-tHngeyjarsýslu, 5. ágúst. „Loks-
ins batnaKi veðráttan 1. júni, eptir þessi
óttalegu vorharðindi, sem eru víst ná-
lega dæmalaus. Fjárhöid urKu póailgóð
hjer í Suðurþingeyjarsýslu, pví hey voru
mikil. Frá 13. júní til 27. júlí kom ekki-
deigur dropi úr lofti; voruýmist ákaflega
mikil næturfrost eða miklir hitar og oft-
ast sólskin. Jörð, einkum liarðlend tún,
skrælnaði pví mjög, og sumstaðar svo,
að eigi verður reynt að slá túnin. Gras-
vöxtur er víða lítill mjög.—Heyskapur
byrjaði frá 10.—20. júli. Var víðast
slegið fj'rst í úthaga, enn nú eru tún nj'-
slegin og töður mestaliar úti, pví eng-
inn hefir perrir veriK síð&n 26. júlí—Fisk
afli hefir verið nær enginn á Skjálfanda
þangað til í gær; pá voru 40 til hlutar á
Húsavik af vænum fiski að sagt er.—Um
verslun liefir ekki verið að tala í sumur
Á Húsavík hafa svo sem engar vörur
lcomið, pví skip það, sem átti a'ð færa
vörur til Örum & Wulfs verslunar
snemma í vor, er ókomið enn; enn eitt-
hva'5 lítiK af vörum kom nú fyrir
skömmu til þeirrar verslunar á öðru
skipi. Predbjörn lausakaupmaður hefir
og verið um liríð á Húsavík. Ull kaupa
þeir á 55—65 aura eftir gæðum; um aKra
íslenska vöru er hjer varla að tala á pess-
um tíma; smjör gengur á 45 aura og
háifsokkar á 20 aura; enn eigi ersum út-
lenda varan að sama skapi verðlág; kafti
er t. d. á 90 aura.—Hafísinn og vorharð-
indin leika oss grátt i mörgu tilliti, og
er það ekki síst tiifinnanlegt, að vera
pannig útilokaður frá öllum verslunar-
viðskiftum besta hluta ársins.—Hagur
manna er yfir höfirS slærnur, enda er
furfta, hve lengi almenningi í pessu hjer-
aði endist próttur til að verjast fuli-
komnu falli, svo sem liallærisiáni og slík-
um örvæntingnrráðum”.
„Copeland” strandaöl 24. f. m. sem
getið var í síðasta tila'Si. Fólki varK
bjargað og meiri hluta hestanna; um
hundrað hestar fórust.
Gufuskipið „P r i nce s s A1 e x
andra” kom hingað li. p. in. í stað
„Copelands” eftir hestum Slimons. Fór
aftur 13. p. til Nkotlands með 400 hesta.
,, FjuUkowi )i'.
F i* t' g n i i*
Úr liinum íslenzku nýlendum.
ÍSLENDIGABYGGÐ VIÐ RED
DEER RIVER, ALBERTA.
Þar eð marírir af kunning'iuin
inínum í íslendingabyggð í Dakota,
báðu mig að skrifa sjer hjer að vest-
gn,um landkosti, veðráttu og fl., en
sem jeg sje, að jeg ekki get, síst
fyrst um sinn, j>á sný jeg mjer til
yðar herra ritstjóri, og bið yður svo
vel g.jöra að ljá eptirfylgjandi línum
rúm í blaði yðar, ^lleimskringlu".
Landið lijer umhverfis Red I )eer
er faouirt oo friótt 1 einkurn að
a o o *
úorðan á plázi pví, sem herra S. J.
Björnsson valdi fyrir nylendustseði
handa íslendingum í landskoðunar-
ferð sinni á nasstliðnu vori, og hafa
þeir herrar G. Jónsson og S. .1.
Björnsson lýst pví landi svo áður,
að engum skynsömum, óvilhöllum
manni sem sjer landið, mun geta
komið til hugar, að vefengja lýsingu
þeirra. Jeg hef farið um talsverð-
an hluta af 4 Townshms hjer, og
eru þau svo jöfn að gæðum að nær
því má einu gilda hvar land er
numið á því svæði. Meirihlutinn
er engi og plógland, og það svo
sameinað, að nálega hver ^ Section
hefur hvortveggja í sjer og það svo
rikulega, að hverjum hinna betri
bænda í Dakota mundi þykja stórum
til koma að hafa slíka bújörð. Landið
er öldumyndað víða með engja-
flákum á milli; sumstaðar eru sljett-
ur (Prairie). Grasið á engjunum
er mest stargresi og sumstaðar lín-
gresi. öldurnar og -Pm»We-landið
er ágætt land, liæði sem plógland
og beitiland. A því verður grasið
að vísu aldrei mjög hátt en er bæði
mjög þjett og kraftmikið; á þessu
landi vex hið svonefnda skúfagras
og víða mikið fjölgresi innanum.
A einstöku stöðum standa fínir, smáir
hrís búskar (Jiruxh) 2 fet á hæð,
sem eru að eins leifar af gömlum
hrísbreiðum, því allt þetta pláz hef-
ur að fornu verið hrísland.
Jarðvegurinn er efst svört, feit
°g mjúk mold, lt5—36 þuml. að
dýpt en undir henni er ýmist leir
(Clay) eða sandur. Með fram án-
uin er moldin lítið eitt blönduð sandi,
en þegar frá þeim dregur alls ekk-
ert. Með fram stóránum Red Deer
River og Medicine River er skógur,
bæði ltsprúss”-viður og poplar. 1
sporðinum á milli ánna eru fleiri
sectionir af skógi. Svo liggja betti
af poplar innanum nýlenduna á
stöku stöðum. Samt verður eigi
annað sagt en skógurinn í nýlend-
unni sjálfri sje máske lítill til fram-
búðar, neina í hinum mikla skógar-
fláka í sporðinum milli ánna, sem
fyrr var áminnst, sem er margra
ára forði fyrir marga tugi búenda,
og sem hverjum landnema, sem
eigi hefur skóg á landi sínu, er
innan handar að nota sainkvæmt
landlögunum, án þess að láta þar
fyrir peninga svo teljandi sje.
Vestan við nýlenduna — frá 4—10
niílur—byrja hinir þjettu stórskógar,
svo eigi sýnist nein hætta af skóg-
leysi fyrir nýlendubúa. V íðast er
gott til vatns, einkum fyrir þá, sem
búa með fram ánum; svo eru sum-
staðar lækir og uppsprettur, enda
inun yfir heila plázið freniur grunnt
á vatni.
Að hveiti og aðrar sáðtegundir
þrífist hjer, hvað jarðveginn snertir,
er engum vafa undirorpið. Jeg hef
sjálfur' sjeð hjer bæði hveiti og
hafra; í júlímánuði var hveitið að
útliti jafnt því bezta er jeg sá i
Pembina Co. síðastl. sumar, en
hafrarnir betri en jeg hafði sjeð
nokkru sinni áður. Bændur þeir,
sem áttu þetta sögðust hafa fengið
að undanförnu 35—50 bush. hveiti
af ekrunni, og 70—80 af höfrum,
I en af kartöflum stundum hundrað-
faldan ávöxt.
Tiðarfarið hefur verið gott;
í síðarihluta júr.ímánaðar og júlimán.
voru að sönnu töluverðar rigningar,
en samt í engri líkingu við það sem
blöðin sögðu að austan og sunnan.
Skarpir skúrir koniu, en sein sjaldan
hjeldust hálft degur, því síður
lengur, svo ekki þornaði upp á milli.
Tvisvar kom hagl hjer í júlímán.,
og hefði það í- annað skiptið skemmt
akra, ef þeir hefðu orðið fyrir, að
eins á litilli spildu. Ein frostnótt
kom snemma í júlí, en sem ekki
grandaði neinu; síðan hefur ekki
frost komið til þess nú er. Allan
næstliðin mánuð hafa hjer verið
þurkar og blíðviðri og er enn, nema
nú nýskeð hafa komið stöku storm-
dagar. Framan af sumri er hjeri
di)<rirfal! nálega á hverri nóttu og
opt þoka, sem leggst í dældir og
dalverpi. Eptir því sem jeg hef
komitt næst hefur hitinn stigið liæst
á F. 75—80 stig. Loptslagið halda
| menn fremur gott og heilnæmt,
mjer virðist það líkt loptslagi tii
fjalla heima á Fróni; hvorki nijög
fast eða þurrt, sem kemur af því að
saggalopt frá Kyrrahafinu blandast
við hið þurra og þunga meginlands-
lopt að austan. Flestir fullorðnir
hafa verið við góða heilsu síðan
liing.að kom, þrátt fyrir illan og ó-
notalegan aðbúnað, bæði á ferð-
inni hingað frá Calgary og eptir að
hingað kom. Aptur hafa börn verið
mjög lasin af hósta og kvefsýki, og
eru það enn, enda er það engin
furða, eptir svo langa ferð, og að
hafa búið 1 tjöldum jafnlangan tíma
við súg, raka og óhagkvæman að-
búnað.
Það er fullkomlega meining
mín, og svo munu fleiri skoða það,
að þetta pláz sje að loptstagi, land-
kostum og atvinnuvegum með hent-
ugustu stöðum hjer í Ameríkit fyrir
hina íslenzku þjóð. Hjer geta
menn fengið nægjanlega stórt og
að því skapi gott ábúðarland, og
lifað af kvikfjárrækt, sem mun
reynast fullt eins farsæl og stöðug
og hveitiræktin. Líka getur orðiö
styrkur að veiði úránum; nýlendu-
liúar liafa haft talsverðan fæöisstyrk
af henni þetta sumar og segja þó
innlendir að aflinn sje vanalega
minnstur um hásumarið, en beztur
haust og vor. Þegar timinn og
reynslan hjer hvetja menn til að
leggja stund á akuryrkju, þá geta
menn það vissulega landsins vegna,
því það er mjög vel lagað fyrir hana;
nú fyrst um sinn sýnistkvikfjárrækt-
in liggja næst. Flugur hafa verið
hjer, sá versti og eini galli, sem
enn er í ljós kominn. Þó segja hin-
ir elztu menn "hjer, að þær sjeu
ekki meiri, en þær hafi verið fyrstu
árin í Dakota og engan óþolandi
ókost tel jeg þær. Þar á móti hafa
menn hjer ekkert af flóin nje veggja-
lúsum að segja. Sama er um jarð-
arrottur, af þeim er hjer að minnsta
kosti lítið, jeg hef að eins sjeð eina
í nýlendunni. Allra þessara kvik-
inda held jeg fáir sakni, sem kom-
ist hafa í kynni við þau.
Að mönnum hafi komið til hug-
ar að ilj'ja hjeðan, eins og heyrst
hefur að skrifað hafi verið suður til
Dakota, held jeg með öllu tilhæfu-
laust. Að því mjer er kunnugt, þá
veit jeg ekki betur en nýlendubúar
sjeu rólegir og vongóðir um frani-
tíðina, þrátt fyrir það, þó örðugleik-
arnir sjeu margir. Það er óneitan-
legt að búnaður vor er og verður
fyrst um sinn í smáum og ófull-
komnum stíl, og flestir af oss eiga
von á að þurfa að stíga fleiri eða
færri erfiðis spor til þess að ná góðri
liðan, en þetta er líka ekki nema
eðlilegt, og það var líka það sem
(lestir af oss munu liafa liúizt við.
Sje þess gætt að fiestir vjer, sem
iiuttum hingað máttu miklu fremur
kallast fátækir en efnaðir, já, sumir
svo að þeir áttu ekki gripsverð af-
gangs ferðakostnaði, en enginn svo
efnum kominn að hann gæti sett sig
niður á land svo í nokkru lagi /æri.
Hvernig geta menn þá ætlast til, að
undireins á fyrsta ári, já, fyrsta
missiri sje allt í lagi, og allt sem
menn vilja hendiniu tilrjetta hjá
slíkum nýbyggj urum ? Er nokkuð
skynsamlegt við það að ætlast til að
landið færi mönr.um peninga án
þess að tíini og vinnukraptur sje til
að framleiða þá af því? Væri
nokkuð rjett í því að kenna landinu
eða náttúrunni um þó ástæður vorar
kunni að verða erfiðari hjer fyrsta
árið en þar sem við vorum búnir að
búa og vinna í inörg ár? Hvernig hef-
ur það verið fyrstu árin í flestum
hinum íslenzku nýlendum? L>að sem
tilfjnnanlegast er fyrir þessa nýlendu
j er járnbrautarleysið, en vjer vonum
j að úr því bætist áður langir tímar
líða og það strax í haust að nokkru-
leyti.
Margir af nýlendubúum eru nú
í atvinnu suður í Calgary; kaup-
gjald þar er $1,50—$2,00 á dag.
20 menn hafa tekið land og ætla að
taka áþessu hausti. Allir nýlendu-
búar eru þ&ð jeg frekast veit sam-
taka í að styðja hver aiinan til hag-
sælda og frainfara, og ekki veit jeg
til að nein tvídrægni hafi átt sjer
stað hjá oss enn sem kotnið er. Ilin
innlenda þjóð, sem vjer höfum haft
kynni af, er mjög kurteis og maun-
úðleg.
Ef vjer, sem höfum nú sezt að
í þessu landsplázi getum ineð tím-
anum komið til að lifa hjer viðun-
anlegu lífi, þá er það órækur vottur
þess, að nýlenda þessi sje þess verð
að henni sje meiri gaumur gefinn
hjer á eptir.
Staddar i Calgary 10. sept. 1888.
Jónas ./. Húnfjðrð.