Heimskringla - 21.11.1889, Síða 2

An
Icelandic Newspaper.
P^BLISHED
eveiy Tnursday, by
Thb Heimskrinola Printino Co.
AT
35 Lombard St.......Winnipeg, Man.
Subscription (postage prepaid)
One year.........................
6 months......................
3 months.........................
$2,00
. 1,25
. 75
Payable in advance.
Sample copies mailed pree to any
address, on application.
Kemur út (að forfallalausu) á hverj-
um timmtudegi.
Skrifstofa og prentsmiðja:
35 Lombard St......Winnipeg, Man.
BiaSi'S kostar : einn árgangur $2,00;
h&lfur árgangur $1.25; og um 3 mánubi
75 cents. Borgist fyrirfram.
Utan á öll brjef til blaðsins skyldi
skrifa: The Heimakringla Printmg Oo.,
85 Lombard Street, Winnipeg, Man . eða
BTP. O. Box 305.
Kaupendum uHkrí Dakota
kunngerist hjer með, að hr. Berg-
•sveinn M. Long hefur umboð frá
prentfjel. (1Hkr.” til að innkalla <5-
goldið andvirði blaðsins í f>eirri ný-
lendu og gefa móttökuvottorð fyr-
ir í nafni prentfjel.
Vjervæntum svo góðs af skuldu-
nautum vorum, að f>eir geri sitt
ýtrasta til að greiða götu umboðs-
manns vors, svo að ferð hans verði
ekki til ónýtis. Hverjum einum er
skuldar oss er og lang.þægilegast að
borga, pegar móttökumaðurinn er á
staðnum og gefur hverjum einum
lögmætt móttökuvottorð.
Prentfjel. ((Hkr.”.
VÍBYRGÐÁ SAUÐFJENAÐI.
Samvinna og fjelagsskapur eru
hversdagsorð hjá íslendingum ekki
siður en öðrum pjóðum, en pað sýn-
ist eins og margir, allt of margir, á-
líti að pau bendi til eins eða ann-
ars fyrir utan sig, einhvers, sem
•ekki sje kostur á að fanga og færa
sjer i nyt. Orð þessi verða f>ví í
allt of mörgum tilfellum meiningar-
laus hljómur, og pá um leið ((stein-
gjörfingur”! orðasafni tungumálsins.
íslendingum hefur ekki ósjaldan
•verið brugðið um skort á fjelags-
lyndi, og f>að er sjálfsagt margt ó-
sannara, sem peim er borið á brýn,
heldur en pað. E>eir ecu seinir að læra
fjelagsvinnu og f>að er heldur ekki
nema náttfirlegt. Strjálbyggðin, fá
tæktin og andleg og líkamleg á-
nauð hefur nllt til samans gróður-
sett pá skoðun hjá einstaklingnum
á íslaudi, að eini vegurinn til að
komast af, sje, að hver hokri í sínu
fhorni og treysti engu sfnu í annars
eða annara hendur. Pegar pessi
skoðun uin margar kynslóðir er orð-
in ættgengur arfur, sem hvorki möl-
ur nje ryð getur grandað, og sem
engin stjórn vill piggja, pó í boði
væri, sem löglegan gjaldmiðil upp í
sín margvfslegu gjöld, verður hún
rneð tín-.anum óaðgreinanlegur hluti
af tilveru mannsins. En pað parf
æfinlega langan tíma til að umskapa
eðli mannsins, og fyrsta skilyrðið
fyrir að sú umsköpun fáist er ger-
sainleg breyting stöðu og allra lífs-
kjara einstaklingsins. En pað er ó-
sköp lftil von til að staða og Iífskjör
manna á íslandi taki stórum breyt-
jngum, að minnsta kosti ekki fyrst
um sinn. Það er pess vegna ekkert
undravert pó peir sjeu yfir höfuð
miður fjelagslyndir, og pó peir!
haldi áfram að vera pað. ‘ Annað
pað, sem J>eim er til afbötunar, er
pekkíngarleysi á fjelagsskap. Þeir
heyra og lesa sagnir um pennan og
’hinn fjelagsskap hjer og par út í
heimi, en sjá ekki verkanir hans og
geta pvf ekki skilið hann til hlftar.
I>eir vita að petta og hitt eru verk-
anir fjelagsskapar, en fyrir pá hefur
hann enga pýðingu, eins og kring-
umstæðurnar eru, nema eins og hver
annar sögulegur sannleiki.
Þvf verður pó ekki neitað, hversu
mikið sem fjelagsleysið annars er,
að nú á seinni árum er fjelagsskapur-
inn óðum að glæðast, fleiri og fleiri
fjelagsstofnanir að komast á laggirn-
ar, sem aptur fæðá af sjer aðrar
fleiri, svo framarlega sem pær hinar
fyrstu heppnast. En pessi fjelags-
skapur sem á er kominn og á er að
komast, er enn pá of takmarkaður,
of mikið tilheyrandi vissum stjettum.
Alpýðufjelagsskapinn vantar. Hann
er enn ekki til á íslandi að teljandi
sje, nema lftillega að pvf er snertir
pantanakaup varnings frá útlöndum.
Alpýðufjelagsskapur vitaskuld er
hvervetna nærri ómöguiegur, og pá
líklega ekki sízt svo á íslandi. En
pó er pað ein tegund alpýðufjelags-
skapar, sem hvervetna er möguleg
og öldungis eins á íslandi, en pað
er fjelagsskapu; til veindunar eign-
um alpýðu, með öðrum orðum: á-
byrgðarfjelagsskapur, par sem allir
leggja umsamda upphæð í sjóð á
hverju ári, til pess að tryggja sjer
eignarverðið, ef pær fyrir óviðráðan-
legt slys eyðileggjast. Þess konar
fjelagsskapur pyrfti að aukast og
útbreiðast sem mest á íslandi. Hann
er álitinu alveg sjálfsagður í öðrum
löndum, par sem pó er hægra að
framfleyta lífinu á einhvern hátt, ef
illa fer, heldur en á fátæka og at-
vinnusnauða íslandi. Hversu miklu
fremur er páekki eignaábyrgð nauð-
synleg einmitt par, svo að einstakl-
ingurinn, pó hann fyrir slys missi
allt sitt, verði ekki endilega nauð-
beygður til að gerast sveitarpurfi.
Lífsábyrgð, eða söfnun erfðasjóðs
með árlegu gjaldi, er auðvitað góð
stofnun, og pá stofnun ætti hver
maður sem mögulega getur að hag-
nýta sjer. En hún er ekki að held-
ur einhlít. Það er ekki síður áríð-
andi fyrir einstaklinginn að tryggja
sjálfum sjer lífeyri, hvernig sem alt
kann að byltast, ef hann á kost á
pví fyrir lítið árgjald í fjelagssjóð.
Egnaábyrgðin auk heldur er fyrir
sveitarbóndann miklu meir áríðandi
en llfsábyrgð, ef hann býr á sjálfs
sln eign. Hún að minnsta kosti
parf að ganga á undan. Það er betra
fyrir afkomendurna að hafa nóga og
holla fæðu í uppvextinum og geta
notað pau tækifæri sem bjóðast til
að menntast, heldur en að vaxa upp
án hvortveggja en fá svo 1—2 pús-
und krónur síðar meir, pegar fað-
irinn er kominn í gröfina. Þann
kostinn mundu allir taka, ef peim
væri gefið tækifæri til að velja og
hafna f pví efni, og ef peir á ung-
dómsaldri hefðu vit á að velja eins
vel og á fullorðinsárunum. Það er
líka eðlilegt, pvl hvorttveggja, alls-
nægtir hvað fæðu snertir og mennt-
un til satnans, er fyrsta skiiyrðið fyr-
ir pv-f að maðurinn geti orðið nýtur
borgari á fullorðinsárunuin. En á
hvortveggja pessu er of mikill skort
ur, allt of víða á Islandi. Maðurinn
parf f uppvextinum eitthvað kosta-
meira en vatnsgraut og pann litla
((katekismus” til lífsframfærslu, ef
hann á að verða föðurbetringur að lík-
malegu og andlegu atgervi. Og föð
rubetringa er allt af verið að berj-
ast við að ala upp bæði á íslandi og
annars staðar.
Áhu gi fyrir eignaábyrgð er og
eflaust farinn að vakna á íslandi nú
á seinni tíð. Heyforðabúrin, sem
um er getið í íslands blöðum, eru
greinilegur vísir pvíllks fjelagsskap-
ar. Það er óefað mjög nytsöm
stofnun á íslandi og er líklegt að
ekki líði mörg ár til pess sú nvtsemi
verður viðurkennd uin allt land.
Fóðurskortur fyrir fjenað hefur löng-
um verið tilfinnanlegur á íslandi,
og peir, sem pá hafa purft að sækja
hey til annara efnaðri, vita bezt hvað
pað hefur kostað. Fyrir pann fóð-
urskort má eflaust að miklu leyti
taka, ef almennt komast upp hey-
forðabúr, par sem heypurfar geti
fengið J>arfir sínar uppfylltar fyrir
sanngjarnt veið. Þetta er vísir til
almennrar eignaábyrgðar, pó hann
sje smávaxinn enn J>á og máske ekki
eins vel búinn hvað forra snertir
eins og bezt mætti vera, enda ekki
við pvf að búast fyrr en tíminn og
reynslan hafa sýnt mönnum fullkomn
■ ■ — I — . » ■ ■ ■■■.*>■« . I —I 11« ■ ■■»!■■■ ——..
ara forrn. En hvort heidursein hey-
forðabúr pessi verða eign einstakra
hreppa út af fyrir sig eða eign heilla
sýslna, og hvort sem heyverðið renn
ur í sveita eða sýslu sjóð eða í sjer-
stakan sjóð—heyforðasjóð—, er
stofnunin góð og gremileg tilraun
að tryggja líf lifandi peningsins, er
f mörgum tilfellum er rálega hin
eina eign sveitabóndans.
En pvf má ekki hreint og beint
tryggja lff sauðfjenaðar á íslandi?
Það pykir ef til vill mikið fávísleg
spurning petta, og má vel vera að
svo sje. Eigi að síður virðist oss
að pað sje pó nokkur meining f
henni. Vjer sjáum ekki að pað sje
ómögulegt, ef samtök eru. Vjer
getum ekki sjeð að pað sje ómögu-
legra að ábyrgjast eigendunum fullt
verð fyrir sauðkindina, ef hún fyrir
óviðráðanlegar orsakir týnir lífi, held
ur en að ábyrgjast bændum hjer í
Ameríku fullt verð fyrir hveiti eða
annan kornmat ef hagl eða vindur
eyðileggur pað áður en pað nær
proska á akrinum. Og pess konar
ábyrgðarfjelög eru mörg í pessu
landi. Það vitaskuld' gengur ekki
að koma upp slíku ábyrgðarfjelagi
á sama giundvelli og heyforðabúr-
um, að sitt fjelag sje í hverjum
hreppi. Árgjaldið í ábyrgðarsjóð
yrði undir peim kringumstæðum
meira en svo að einstaklingurinn
risi undir, meira en svo að pað
svaraði kostnaði að vera í pví fje-
lagi. Njeheldur dygði sýslufjelag,
að hver sýsla út af fyrir sig mynd-
aði ábyrgðarfjelag. Til pess að ár-
gjaldið yrði skaplegt, yrði pað eina
fjelag að grípa yfir allt ísland, yrði
að veraeitt allsherjar sauðfjárábyrgð
arfjelag. Með pví móti pyrfti ár-
gjaldið trauðlega að verða mjög
tilfinnanlegt.
Að sauðfjár ábyrgð sje nauð-
synleg á íslandi, par sem tfðin er
eins óviss eins og húner, og par af
leiðandi ófyrirsjáanlegtsauðatap svo
tftt, mun engum koma til hugar að
neita. Þar sem sauðfjenaðurinn er
meginliluti eigna sveitabóndans, er
augsýnilegt hversu nauðsynlegt er
að vernda pá eign með öllu mögu-
legu móti, og ef tiltækilegt sýnist
að tryggja hana með almennu á-
byrgðarfjelagi, er sjálfsögð skylda
að gera pað. Það er ekki neiu ný-
lunda á íslandi að efnalitlir bændur
fara á sveitina og verða hennar birði
alla sína daga upp frá pví, nema
peir sjeu sendir til Ameríku, sin-
ungis af pvf peir misstu meginhluta
sauðfjenaðar síns. Ef sauðfjenaður-
inn hefði verið í ábyrgð, hefðu peir
staðið jafnrjettir eptir sein áður og
sveitarfjelag pað er peir tilheyra pá
um leið peim niun ríkara. Spurn-
ingitfer pess vegna ekki, hvort á-
byrgðin sje nauðsynleg, heldur hvort
hún sje möguleg.
Meira.
Nokkrum sinnum að undanföruu hef-
ur uHkr.” veizt sú ánægja, aS flytja les-
endum sínum kvæM, undirskrifuð af
fi. J. B.,' sem henni hafa veritS send heim-
an af Fróni, |?ví par er höfundurinn. Og
eitt kvæði eptir pennan sama höfund
flytur hún enn. Mörg kvæði hans, sem
áður hafa birzt í blatSinu, eru mikið góð
og öll munu þan mega teljast í efri rö5
leikmanna kvæSa. Þó er það kvæðið,
er hjer feráeptir: ((.Jökulsáá Dal”, sem
sjerstaklega er eptirtektavert. Það er
enginn hversdagshugsun í klædd hvers-
dagsbúning fjöldans, það kvæ'Si. Það er
hreinn og beinn skáldskapur, hetjulegur
íslenzkur búningur, og svipmikið og
tígulegt alísleuzkt efni.
Allur þorri fólks, er kemur að Jök-
ulsá á Dal—eða öðru þvílíku vatnsfalli á
íslandi—, sjer ekki í henni nokkra aðdá-
anlega, skáldlega mynd. Fyrir flestra
sjónum er þar bara svo mikið ftraum-
vatn og svo mikill Ss, sem nú er að brotna
upp með leiðinlegum hávaða. En fyrir
augum höfundar kvæðisins rís þar upp
allt önnur mynd. Áin ummyndast í
persónu, persónu, sem gædd er jötunsál
og jötunafli, sem hugsar um ekkert ann-
að en ((eining og frægð”, og hefur óbifan-
legan vilja til að ná fyrirsettu takmarki,
sem með stórstigum heldur í áttina, þótt
ísinn hið efra og hamrarnir til hliða
leggist á eitt að girSa hiun þröngva far-
veg hennar. í þessu sjer 3vo höfundur-
inn fyrirmynd fyrir hina íslenzku þjó5,
er eins og áin á við ís og þrengingar að
stríða á hverju sínu fótmáli, þrengingar
og hartSstjórn af hálfu náttúrnnnar ekki
sítSur en konungs."
ísland á í fjalldölum sínum, mitt á
meðal jöklanna, hraunanna og sandanna,
mörg ilmsæt og Iitfögur blóm, sem prýði
væri að í hveae manns jurtaskála, sem
fullkomnast mættu á stuttri stund að
vexti, svip og ilm, væru þau gróðursett
í vermireit og þeim sýnd minnsta rækt,
en sem á eyðistöðum sínum vaxa upp,
þroskast, visna og deyja svo að engiun
veit af. MóðurjörSin er fyrir blómin,
eins og allt of mörg önnur afsprengi sín,
ísland að raun ekki siður en nafni.
JÖKULSÁ Á DAL.
Jeg hef nú komið að Jökulsáoft’,
en jafnan er eins og jeg hlakki til
að sjá þetta tröllslega sjónarspil,
og svo er mjer eins og jeg takist á loft,
Þegar boðar og hringiður byltast fram
og beljandi straumur öskrar hátt;
það er engi sá vættr, sem af honum nam
inn aldua drynjandi hörpuslátt.
En hvi er mjer þó eins og titri hvertaug
og töframagn lami’ í mjer sjerhverja æð?
Mun náttúran sjálf hafa sent mjer hjer
draug,
að jeg sæi hvað orkan er vanmætti skæð?
Og þó er hver taug eins og stríðr strengr,
er straumrastar-ólgan í guðmóði rís;
og hugur minn við því ferlíki frýs,
er með feiknum og býsnum á löndin hún
gengur.
* * *
Hefðirðu staðið á hamrinum þá,
þegar hrönnin í gljúfrinu stýflar á!
og jakarnir byltast á ýmsum endum
og orgið og smellirnir grenjast á!
Þjer hefði víst fundizt það svipr hjá sjón,
afi sjá þetta gríseflda vatnaljón!
Og .trauðlega skipað því flokkinn með
fjendum,
þótt ferlega stundum hún vinni tjón.
Þáer móðr á Jöklu! jeg segi þjer satt,
hún sinnir þvi lítið þó gilið sje bratt.
Þá bólgnar hún upp, unz hún liggur á
löndum,
og löðrunga geldur í tekjaskatt.
En tekjurnar eru nú raunar rán,
og við ráninu geldur hún spott og suián,
því eigounum sóparhún hörðum höndum,
hún er ekki’ á þvi að taka lán!
Þá mylur hún jakana og sprengir spöng
og spyrnir þeim gegnum hamra-göng.
En i gljúfrinu Loki bröltir í böndum
svo bylur í hverri klettaþröng.
Og aldanna bergrisinn, harflr og hár,
hamarinn sjálfur, fellir tár!
Haun skelfur þá jakarnir reisast áröndum
og rekast á snasir og klettagjár.
Og áin, hún rýkur þá rjett eins og mjöll
og rífur úr gljúfrinu heijarfjöll!
Það er allt eins og Þór sje með hamar í
höndum,
að hamast þar við að berja trÖli.
Og freyðandi brimföxum þyrlaríiún þá
og þeytir fram ólgunni djúpinu frá;
og úlfgráum fjöllum í hrikaleik hleður,
svo hólar og dalir skiftast á.
Það er rjett eins og lífsafl vort dragist í dá
ef vjer dveljum á bjarginu og horfum á,
er náttúran sjáif fram í trölldómi treður
og tröll-stóru vígin úr spöngunum hleður.
* * *
Pað er hjer, að þúkveír þinn aflraunaóð,
það er eins og þú minnir á frjálsborna þjóð!
Því eining ogýrægi), þa‘5 er fáninn í stafni,
og trarn, er þín kenning í hennar nafni.
Og enn er jeg hrifinn! jegann þinnidáð,
sem að alls engri sundrungar þingstjórn
ert liáð.
En braut þína jdmköld að takmarki treður
og tign þína varðoeitir staðfestu meður.
0. J. B.
GUFUSKIPAFJELAG FAXAFLÓA
og
VESTFJARÐA.
(Eptir tsafold).
Fyrir þinglokin í numar, eptir að bú-
ið var að samþykkja á þinginu 7000 kr.
fjárveitinguna ((til umráfSa landshöfð-
ingja til að styrkja innlent gufuskipafje-
lag”, ritaði stjórnin og sendi út nýtt boSs-
brjef um fyrirtæki þetta, og ljet fylgja
lög fjelagsins prentuð. SkoratSi hún á
almenning, að styrkja fjelagið ! orði og
verki, m“ð því fyrst og fremst a5 ganga í
það inefS sem ríflegustum fjárframlögum.
((Með rá‘5i reyndra manna og kunn-
ugra slíkum fyrirtækjum”, segir í boís-
brjeflnu, ((hefir fjelagið vikHS það við
sinni upphaflegu fyrirætlun (sbr. boðs-
brjef vortfrá 7. maí þ. á.), að skipið skuli
vera um eða yfir 200 smálestir nettó, og
að það skuli fara á milli landa (tii Eng-
lands) nokkrar ferðir, milli þess sem það
annast strandfer«ir, innfjarða og uta«,
með fram vesturströnd landsins einkan-
lega, samkvœmt meisfylgjandi lausiegri
bráðabyrgða-áætlun. Sú tilhögun tryggir
skipinu miklu meiri vinnu og vissari,
heldur en ef það væri haft eingöngu í
milliferííum innanlands, enda hefir út,-
lendur efnamaður. hinn góíkunni meðal-
göngumaður ýmsra íslenzk.a pöntunar
fjeiaga á Englandi, L. Zölluer stórkaup-
maður í Newcastle, heitið að leggja fram
þriðjung hins áætlaða stofnfjár fjelags-
ins, eða 40,000 kr. af 120,000 kr., svo
framarlega sem hinir %, S0.000, verði út-
borgaðar lijer innanlands, án þess að
hafa þar fyrir frekari atkvæ?isrjett um
málefui fjelagsins en þeir, er eiga eða
fara me« umboð fyrir að eins 10 hluta
brjef (1000 kr., sbr. 10. grein laganna).
Þannig mun fjelagið þá annast hina
miklu vöruflutninga pöntunarfjelaganna
fram og aptur milli Englands og Islands
og á næstu hafnir eða skipgengar víkur
og voga við þá, sem vörurnarpanta, ept-
ir því, sem frekast verður við komið,
þeim til ómetanlegs hagræfiis.
Eptir undirtektum sýslunefndar ís-
firðinga undir áskorun frá oss um sam-
lög af þeina hendi með fje það, er þeir
hafa útvegað til að koma á gufubátsferð-
um um Djúpið, gerum vjer oss vísa von
um þær 12,000 kr., er hún hefir til um-
ráða í því skyni. Í hlutabrjefaloforSum
höfum vjer að vísu ekki fengið enn nema
rúmar 10000 kr. En meiri partur þar af
er úr alls einu prestakalli, hjer við Faxa-
flóa sunnanverðan, og sýnir það, aS mik-
ið má, ef vel vill, og að á öilu þessu stóra
svæði, sem fyrirtækið er sjerstaklega
ætlað aS verSa að notum, ætti ekki að
verða ofætlun að hafa saman þær 50—60,
000 kr., er eptir er að útvega til þess, að
fyrirtækinu sje borgis. Oss dylst samt
eigi, að mikla alúð og áhuga þarf til
þess, að fá því framgengt; en vjerefumst
eigi um, að það megi takast, ef allir
leggjast á eitt, þeir er sjá og skilja, hve
ákaflega mikil framfaravon er að öðru
eins fyrirtæki og þessu, þótt ekki sje
miðað nema við þann hluta landsins, sem
gufuskipsferSirnar eru sjerstaklega ætl-
aðar að svo stöddu, hvað þá heldur ef
fjelagið gæti með tíinanum fœrt svo út
kvíarnar, a5 það tæki afl sjer strandferKir
kringum allt landið.
Ákjósanlegast væri, a5 hinar fyrir-
huguðu gufuskipsferðir gætu komizt á
þegar á næsta árisnemma. og viljum vjer
mikillega mælast tll, að sem röggsamleg
ast verði gengið að þvi að safna hlutalof-
oriSum þegar á þessu hausti, þannig, að
stjórnin fengi þau í hendur með sííustu
póstferð á þessu ári, svo að pá mætti jafn-
skjótt gera nauðsynlegar ráístafanir fyrir
tækinu til framkvæmdar. En lánist það
ekki hugsum vjer oss a5 gera tilraun,
Þótt ekki yr5i fyr en á miðju sumri hinu
næsta, með leigðu skipi, ef ekki vill bet-
ur verkast, með líkri ferðaáætlun upp
frá þeim tíma, eins og meðfylgjandi á
ætlun bendir til”
Hin tilvitnaða bráðabirg'Sa-áætlun um
ferðir gufuskipsins er fylgdi boðsbrjef-
inu, er á þessa leið:
((8kipið kemur frá útlöndum (Eng-
landi) t.il íslands 16. febrúar.
1. strandferð hjer við laud 16. febrúur
til 14. marz. 1. ferð utan 15. marz—3.
apríl. 2. strandf. hjer við land 4. apríl til
26. apríl. 3. strandf. 27. apríl—18. mai.
4. strandf. 19. maí—8. júní. 5. strandf. 9.
júní—6. júlí.
(Þessi 5. ferð farin norður og austur fyr-
ir land, á flestallar hafnir þar, ef íslaust
er og flutningur og farþegjar bjóðast)
2. fer5 utan 7. júlí—24 júlí. 3. ferð ut-
aQ 25. júlí—19.ágúst. 6. strandferS hjer
vi6 land 20. ág. til 2. sept.
(Þessi feið getur orðið farin kringum
land, eins og 5. ferðin, ef flutuingur og
farþegjar bjóðast)
4. ferð utan 22. sept—10 okt. 5. ferð
utanll. okt.—1. nóv.
7. strandferð hjer við land 2. nóv.—1. des.
Skipið fer svo til útlandaí desember.
Ætlazt er til, að skipið í hverri strand-
ferð komi við á allt að 10 stöðum við
Faxaflóa, á 5—6 stöðum á Breiðafirði (þar
á meðal Ólafsvík, Stykkishólmi, á
Hvammsfirði þegar búið er að mæla
hann upp, á Skarðsstöð og Flatey), á
Patreksfirði, Arnarfirði (ðíldudal), Ðýra-
fir-Si, önundarfirði, SuSureyri við Súg-
andafjörð, Skutulsfjarðareyri, Ögursvik,