Heimskringla - 27.03.1890, Síða 2

lli:ni!SKHIX(;LA. W1XXI1*E«, ÍIAX., 27. íiakz ih»o.
„Heimsiriiiila,”
nauðsynlegt. Eptir horfunum að j fræðist sem f>arf um feðraland sitt ið með líku í pessu efni. Vjer vilj-
dæma fær pað fjelag bráðum nóg , og feðralandssðgu. Það verða aldrei j um ekki vita til f>ess, að einn ein-
1 að gera í sínu fyrsta og aðal-skyldu j nema tiltölulega fáir, sem á f>eim asti af kaupendum uHkr.” geri sig
verki—trúarmálefnunum—og meira skóla læra, og að náminu loknu svo lítinn að segja sig frá uLögb.",
an Icelandic Newspaper.
Publishedeveiy l'nursday, by
The Heimskringla Printing Co.
\T 1
Lombard St........Winnipeg, Man. j en ivo> að Pað geti bætt ‘l s[S ‘lokk
grætt mikið við þetta trúarboð, par ! lendinga. En undireins og jeg liafði les-
sein hann að líkindum hefur losast j ið fyrstu setninguna í greininni, sann-
við sorpið, en haldið hinu bezta eptir,
en pet.ta hafa andstæðingar trúar-
boðsins ekki getaö sjeð. Og lík-
Subscription (postage prepaid)
One year.......................$2,00 | sjón á viðhaldi íslenzkunnar
• months....................... 1,25
3 months......................... 75
Linu {>eir hver um sig hafa nóg J>ó hann aldrei nema frjetti að ein-1 lega getur nú ^ögb.” sjeð, að jeg
urs konar allsherjar-kennsla og um— i annað að gera en að ganga um og hver fyrirmyndartnaðurinn í flokki ■ held ekki með eða hef nokkurn tíma
Payable in advance.
kenna al-íslenzkar fræðigreinir. t>að j uLögb.” segi sig frá ltHkr.”. tlÞeim hrósað kenningum Jónasar og Lár-
Það var að lievra á lúterska prest- er Iíka I>að sania' að ^egar Þeir heiður, sem heiður heyrir”. Þeir, ! usar, og f>á um leið, að jeg hef skil- j
inum hjerlenda, er til Winnipeg
verða tilbúnir að taka til sem pannig koma fram, ættu ein- j lð rjett orðið „tælast og brúkað
Hample coples mailed frke to any kom síðastl. sumar, að f>að væri ekki starfa verður löngunin, er margir , ír
address, on application.
neitt
kunna
Kemur út (að forfailalausu) á hverj-
nm fimmtudegi.
Bkrifstofa og prentsmiðja:
35 Lombard St.........Winnipeg, Man.
Blaðið kostar: einn árgangur $2,00;
hálfur árgangur $1.25; og um 3 mánuði
75 cents. Borgist fyrirfram.
Uppiýsingarum verð á auglýsingum ! einka si feðraþjóðinni og fyrir öfl-
„Heimskriaglu” fá menn á skrifstofu 1 8 rJ
Óvanalegt, að uppvaxandi
kynslóð hinna útlendu þjóðflokka lendingasögu, farin. Þeirra r.áms- hjer í landi. Svo er og hitt, og það
timi verður þá hjáliðinn. Þeir liafa vildum vjer biðja alla kaupendur
_ . , . , . . , , j þaðþar sem það átti við. Jecrkann-
að eioa heiðurinn af þeirn stefnu , r , r .
ast með engu inóti við það, að liafa
gleymdi svo feðratungu sinni með
tímanum, að hún aðhylltist fremur
guðsþjónustu flutta á enskri tungu,
þrátt fyrir að hún hjeldi áfram að til
að Imfa nú til að nema ís-| í hinum almenna fjelagsskap vorum j kallftð 6frel8Í pó ( LUgb „ ritaði
móti trúboðinu eða jeg vildi taka
þann rjett frá blaðinu, að leiðbeina
blaðsins, en hún er opin á hverjum virk j ug áhrif kirkjufjelagsins hjeldi einn-
um degi (nema laugardögum) frá kl. 9 ig áfram að standa í lútersku kirkj-
f. m. til hádegis og frá kl. 1,30 til 0 e. m,
Á laugardögum frá kl. 9 til 12 hádegi.
unni. Hvað er eðlilegra en hið
iU uo^urn uu ni, I/ uuuvgu i _ # f /
Undireins og einhverkaupandiblaðs-! sama verði upp á teningnum hjá Is-
tns skiptir um bústað er hann beðinn a-S ! lendingum í þessu landi fyr eða síð-
ar? Mundi ekki jafnvel þann dag í
dag mega finna þó nokkur íslenzk
ungmenni, einkum í Winnipeg, er
•enda hina breyltu utanáskript á skrif
stofu blaðsins og tilgreina um leiö lyrr-
verandi utanáskript.
Utan á öll brjef til blaðsins skyldi
íkrifa: The Heimskringla Printing Co.,
P. O. Box 305.
á alþýðuskólanum lært allt annað
en sögu sinnar eigin þjóðar og
verða því hjerlendir menn að öllu
nema nafninu. t>eir eins og aðrir
hjerlendir menn vita að ísland er
til, vita, að feður þeirra fluttu það-
an, en þar með er þeirra íslands-
þekking upptalin. Þeir að vísu
skilja íslenzka tungu, geta talað
hana og lesið hana einhvern veginn,
en það sama geta þeir einnig gert
að því er snertir hvert annað tungu-
Fiiir $1,25
j miklu fremur kysu, að ræðurnar í j mál sem er, ef þeir að eins leggja
kirkjunni og ræður og söngvar á 1 sig eptir að læra það. Þó þeir þann-
j samkomum íslendinga færu fram á i >’g lærðu að tala og lesa önnur
uHkr.” að hafa hugfast, að þeir sem
þannig eru gerðir, eru svo óvenju
fáir, að þeirra gætir ekki.
Hvað snertir fjelagskaupin á
blöðunum, þá erum vjer uLögb.”
alveg samdóma í því, að sá fjelags--
skapur ætti ekki og inætti ekki eiga
sjer stað. Hinsvegar er ekki nema
skylt að geta þess að það væri í
hæzta máta ranglátt af útg. ((Hkr.”
að kvarta yfir slíkum fjelagsskap.
Útbreiðsla ((Hkr.” þann dag ! dag
er svo mikil sem vel verður búist
við, þegar fjöldi mögulegra blað-
kaupenda meðal ísl. hjer í landi er tek
almenningi og er slíkt ekki annað
en illgirnis-þvættiugur rjett út í
hött.
Grein ((Lögb.” í heild sinni sýn-
ir, að höfundur eða höfundar henn-
ar hafa verið fokreiðir, og er aldrei
gott að eiga orðastað við þá, sem
brúka brigzl og skammir til varnar
sjerog málcfninu. t>að hlýtur hver
maður ((hjartanlega að kannast við
það”, að allur ritháttur höfundarins
er laus við allt velsæmi, því hann
lýsir hinum mesta hroka og sjálfs-
áliti, en þessir tveir eiginlegleikar
eru, eins og menn vita, ávöxtur
heimsku og menntunarleysis. Og
skyldi nú blað, sem temur sjer jafn-
j að þetta er til, og sje það til nú þeg
bjóða nú útg. Jíkr." þáö sem eptir j ar> hvað mun Þá verða siðar? Bend’
er óútkomið af þessum árgangi (en . ir ekki það einmitt á það, að mikið
þaö eru | árgangsins) og að A UKI j eins og kirkjufjelagið—og í þessu
efni er það óneitanlega mikilvirk
stofnun—vinnur að samheldni þjóð-
flokksins og verndun íslenzkunnar,
þá er sú vinna eigi að síður ónóg?
ensku? Vjer erum sannfærðir um, j tungumál en ensku og fslenzku’, I • tU • og hitt, að svo margir j *öa*le8a svona lagaðan nthátt \era
! _ ... . .. | __. *____________________0 6 * ’ & ! fært um að uvernda pjoðernr7 Is-
þaö, sem EKKI ER UPP- j
GENGIÐ <rf fgrstu blöðum ár-
gangsins.
Þetla boð gildir því að eins, að
nýir áskrifemlur borgi umsamda
uqphœð
FYIiIR FRAM.
Frá þeirri reglu verður ekki vikið.
IV. ÁR. UR. 13.
TÖLUBL. 169.
Winnii’KG, 27. marz 1890.
frönsku t. d., þá er það engin sönn-
un fyrir því að þeir með þeim lær-
dómi fái löngun til að tengjast
Frökkum með nokkru þjóðernis-
bandi. Nje heldur verður það, að
þeir einungis kunna að tala og lesa
íslenzku, sönnun eða trvgging fyrir
því að þeir haldi áfram að vera
eru farandi og komandiog getaþess : jen(jjnga ega leiðbeina þeim I þessu
vegna illa þó þeir vildu haft nokk- j landi? 18-
ur not eða nokkra skemtun af að: .....
kaupa blað. Á meðan svo er, er
færðist jeg, pví miður, um að svo er.
Þó nú fyrirsögnin virðist nokkuð ískyggi-
leg, pá er hún egi að síður í fullu sam-
ræmi við pá grein er par fer á eptir. í
greininni stendur meðal annars pessi
setning:
„Þó ereinn fjelagssiiapur vor á með-
al, sem ekki œtti að eiga sjer sta«. Þa«
er sá, a« kaupa islemk blöð, gefin út hjer
vestra, í fjelagi”.
Þetta hlýtur liver sá a« viðurkenna
satt, sem annars hefur nokkurn snefil af
peirri tilfinningu, að pjótSernis samheldni
íslendinga í pessu landi hafi nokkra
pýðingu.
í gr. er pess getið, að pessi fjelags-
skapur eigi sjer helzt stað út í nýlendun-
um og pó sjerstaklega 1 einni peirra, en
par eð ritst. tilgreinir enga, er ekki hægt
að segja hver peirra stendur hæst í pessu
efni. En af pví jeg veit að til eru menn
i pessari byggð, sem sekir eru í pessu,
og sem mig grunar a« sjeu máske aðal-
lega sneiddir með nefndri grein í (íLögb.”,
finnst mjer ekki ónauðsynlegt að lei«a
tildrögin til pess fyrir almenningssjónir.
Þau eru pessi:
Nú ekki alls fyrir löngu kom pað
upp, að nokkrir menn, er sumir kalla
„leiðandi” menn, sögðu sig frá ötSru
blaðinu, og á sama tíma var ekki frítt við
að einn peirra að minnsta kosti heldar
hvetli aöra til aö gera slíkt hiö sama. En
par eð petta sama blað hafði náð hylli
hjá öllum porra fólks í byggðinni, í vest-
urpartinum a« minnsta kosti, pá urðu
ILUEFM KVENNA
sannarlega ekki ástæða^ fynr úfg. | undlrumsjónhln9í3,enzka kvetlnfjelags | menn frernur tregir til samvinnu i pessu
í Winnipeg.J
((Hkr.” að kvartp um fjelagskauj
á blöðunum.
Það er talaðum að koma upp æðri j með í almennum íslenzkum fjelags-
skóla. Það er nauðsynleg stofnun, ; skap. Þeir þurfa að þekkja meira
efni. Út af pessu öllu hafa menn ekki
______ i alisjaldan átt í allstífum samræðum út af
Öll rjettindi mannsins nefnast hlöðunum. En hvað sem pví nú líður,
SANNLEIKANUM VERÐUR frelsi- Frelsið er fólgið í notkun
I náttúrurjettindanna, eða í því, að
og þess vegna líklegt að skólamál-
ið fái góðar undirtektir, þegar fyrir
alvöru verður farið að lireifa við því,
sem ekki er ólíklegt að verði á næsta
í kirkjuþingi. Sú stofnun er nauð-
HVAtí A Atí GERA? i , ... . . .......
synleg til þess upp komist í flokki
Hvað á að gera til að afstýra þvb I vorum íslenzkir menntamenn með
að íslendingar í þessu landi gleymi j hjerlendum hugsunarhætti. íslend-
uppruna sínum, sínu föðurlandi °g ; ingar hjer verða ekki til lengdar alls
sinni feðra og feðralands sögu? Að kostar ánægðir meó menntamennina,
svo fari fyrr eða siðar, ef ekki er er smá-tínast til þeirra heiman af ís- mer.nt eða fáinennt. Og þetta þurfa ()g sumur fjelagsskapur sje álitinn ó-
en tungumálið til þess þeir lialdi á-
fram að skoða sig sem lifandi lim á
íslenzkum þjóðlíkama. Þeir þurfa
að læra að þekkja ísland og alla
þess sögufrá fyrstu tíð, ef þeir eiga
að halda áfram að vera íslendinoar,
halda áfram að meta, virða ocr elska
1 O
feðralandið, eins og allir sannir
menn gera án tillits til þess, hvert
HVER SÁRREIÐASTUR”.
(Aðsent).
Út af grein minni í 1(53. tölubl.
((Hkr.” með yfirskriftinni: ((Blöðin”
hefur ((Lögb.” sent mjer kveðju
sína, með þeirri sömu kurteisi og
lipurleik, sem það temur sjer við
andstæðinga sína.
((Lögb.” hefiir all-langan ir.ngang
fyrir grein sinni, og gengur hann
mest út á að sýna hvernig frelsið
j hver einn geti óhindraður keppt að
því takmarki að fullkomna sjálfan
sig, og þannig uppfylla sína köllun.
Það er og hefur ávalt verið
hvarve+na viðurkennt að hjónaband-
ið sje undirstaða almennra fjelags-
heilla, og sú nánasta tenging, sem
til er í mannfjelaginu. tíað er því
mest um vert, að velja vel sam-
fylgdarmanninn á vegferð lífsins,
því þar á byggist framtíð sjálfra
og hverjir sem pá kunna aS hafa haft
rjettast fyrir sjer, pá hefurútkoman orð-
ið sú, að peir, sem liafa unnt báðum blöð-
unum jafnrjettis, styrkt bæði með pví að
kaupa bæði, en á hinn bóginn sjeð fram-
komu pessara „leiðandi” manna, hafa
peir nokkrir sagt sig frá hinu blaðinu.
Hvort sem peir nú hafa gert rjett eða
ekki með pví að hefna sín á pennan hátt,
pá er liitt víst, að svo miklu leyti sem
mjer er kunnugt, að engum peirra hefSi
komiS til hugar að draga úr blaðakaup-
unum hefðu hinir „leiðandi” menn ekki
Það land var ríkt eðafátækt, marg--j . „ . , ... , . , ‘ 1 “ J „ I gengið á undan
* n hah afvega leitt menn i þessu landi, vor ocr vorra afkomenda.— Sambúð
þvi fyr tekið í strenginn, er efaiítið, janc|; ega fr;-t Kaupmannahöfn. Þó að læra, ekki að eins tiltölulega fá- j frelsi, eins bg allir viti ekki að hverj
en sjeánokkurn hátt tiltækilegt að grUndvallar-atriði þess sem lært er ir menn, heldur allir sem mögulega um fjelagsskap fylgi bönd (lög) og
reisa skorður við því, er skyldugt að j sjeu ]lin sðlml par 0g hjer, verður verður náð til. E>að er almenningur, j byrðar (peningaútlát) og sýnist
gera það. Það er nógu líklegt og ]ærisveinninn að sníða framkomu sem þetta þarf að læra. Það er al
nokkurn veginn sjálfsagt, að allur
sítia samkvæmt þjóðarandanum. menningurmn,
sem fraintíðar-vonin
hjónanna á ekki að vera byggð á
snijínruin ireðshræriniruru, heldur á
æfi-langri tryggð og hollustu, og
þau eiga að kappkosta að vera öll- j
j bíaðið með þessum athugasemdum um tJJ fyrirmyndar ( iðjusemi og er aliseliki sii, að bletta nokkurn ein-
sínum ekki gjöra annað en eitra dyggðugu framferði. Konan þarf j8takann mann. En fyrst nú annars petta
frelsishugmyndina, sem íslendingar ag Vera hreinlát, sparsöm, útsjónar-
Þannig hefur pessi ska«legi fjelags-
! skapur innieittst í vesturpart Argyie-
j byggðar.
Tilgangur minn með pessum línum
j atferli á sjer stað me*al okkar, og svo
fjoldi íslendinga, sem lijer vex upp Lærði maðurinn að heiman kominn 11111 fjelagsskap íslendiiiga hjer í hafa hingað flutt í brjóstum sjer, frá j 8öm5 g]aðlynd og siðprúð; það glæð- j rammt kveður “ð pví, að blöðin ejúlf eru
lærir að tala og lesu íslenzka tungn verður j>ess vegna ag byrja á lær- landi er bygRð á- En sú von er gamla landinu. Seinast í inngangi ir /,st eiginmannsins og gerir sælla j farin að kvarta, finnst mjer hreinskiln-
svo að móðurmálinu sjálfu verður dómi á ný þeo-ar hingað kemur, að j býggð íl san(li> ef treyst er á sam- ((Lögb.”-greinarinhar stendur þetta: heimilislifið. Vanalega ber vinna i islegast að leiða sannleikann hlutdrægnis-
máske engin hætta búin langt fram í jæra að set:a si(r inn j þióðarand heldniog samvinnu af því einungis (l°g elns er það ófrelsi, ef emhver mannsins meiri peningalegan arð, \laust f-vrlr ahnenningssjómr. Það er
J 8 n ! ‘ —---------------------**—” feraðjen starfi konunnar; en þó er það drengilegra lældur en að nöldra um pað,
tfmann. Eu J>að er ekki nóg að ann hjer, að læra að hugsa og tala j að almenningur kann að tala og
>eta talað
■sið íslenzkuna ein-
og koma fram sem líkast hjerlendum lesa íslenzku, eða af því að hann j taj8verð á)irif >. jeg fiefi opt heyrt!
maður, sem hefur gáfur”
fá tiltrú og hefur þar af leiðandi j mest undir konunni komið, liver j sem 6'5 Fykir, sinn í hverju horni og svo
^ talsverð áhrif”. Jeg hefi opt heyrt j not verða af fje því, er liann legg- í fegjandi að skjóta uppsagnarbrjefi á
hvern veginn, sízt þegar verið er að menntamanni. Fyrst uin sinn stend j heldur áiram að stan(la í lútersku ag miklir menn, sem gerzt hafa leið- j ur til heimilisnoíkunar. Konan þarf : pósthúsið. Ilins er annars óskandi ati
gera ráð iyrir að Úlendingar hjer ur jiann þá illa að vlgi og sje hann ; kirkjufjekgi. Ameríku-maður get- togar heilla þjóða eða fjelaga, eiga jjVÍ að kunna, eða að minnsta kosti! jafn-grunnhugsa* fyrirtæki og petta er,
,-erði með tíiiianuni aðalþjóðin ís- að eiVin áliti ofstór til að taka sjer ur verið ióterskiu-, Ameríkumaður j opt öfundarmenn, en jeg hef aldrei j kappkosta að læra að verja rjettefn- j útdey* llið fy«ta, allstaðar par sem pað
en að i snið eptir hjerlendum þjóðaranda, getur lært að talft °g lesa islenzk«, j heyTt ^ kallað Ó,frelsi’ að, , um Þeirrft> ÞvI vanalega 1
i er óánægja og úlfúð vís. Hann vill 611 hvorugt Pað færir honutn minnstu j »dugnað ’ r eða ufl iuga > menn lítt skynbragð á, i
0- 0 , _ . ... _ ems og (1Lógb. gefur í skyn að f>arfir og hvermg hveriu
lenzka. Til þess J>arf meira
skilja málið í orði kveðnu.
!>ví hefur verið haldið fram, að þá sníða allt samkvæmt þeim þjóðar ástæðu, minnstu löngun, til að
kirkjufjelagið elgi enn J>á og muni anda, er hann sjálfur var sniðinn ept- skil,ta sjer nokkuð af hinuin sjer- j þlaðið álíti frelsið ókost í þessu
framvegis halda áfrain að eigastærst- ; ir. Allt annað verður í augum hans stbku störfum íslendinga.
an þátt í að viðlialda íslenzku þ,jóð- 1 ómvnd, mennta tilraunir Ameríku-
erni lijer í landi, að J>að sje og vorði maniia ómvndarkák, ogameríkanska
aðai-aflið, er haldi nýlendunum í þjóðlífið stefnulaus samsteypa ólíkra
samvinnu-böndum. Og J>að er óef ættbálka. tíetta vill almenningur
(Framh.).
BLAÐASTÆLUR.
Af greininni frá hra. Sæmundi
bera karl- j befur átt sjer stað. Menn ættu alvar-
innanhúss- leSa ats lluSsa um pað, að pegar menn á
þarfir og hvernig hverju skal haga einn eða annan hátt eru valdir að pví að
sumir álíti. I>að lítur svo út sem j j hússtjórninni. Til þess því að kon- blöðin sje ekki keypt, páermeð pví gerð
1 tilraun til að eyðileggja pau. En með
pví að eyðileggja pau, er stigið fyrsta
sporið til pess að eyðileggja allan fje-
lagsskap, andlegann og likamlegann fje-
unni geti farist verk sitt vel úr
! landi og hefur víst enginn heyrt þá hendi hlýtur hún aðgæta allrar reglu-
vitleysu fyrr. 1 relsið hefur liingað 1 semi { húsverkum, og kunna að velja
til verið talinn einn af aðal-kostum aut? sem ]ltin j>arfuast til fæðu og
| þessa lands. En það er líklega klæðnaðar. Það er og heldur eigi, lags»kap ísiendingai pessu landi.
meining blaðsins, að koma J>ví á, að l;tlð undir J>ví komið að hún kunni
Sæmundur Friöriksson.
enginnhafi frelsi til að andæfa skoð-
vel allt sem að matreiðslu lýtur, og I
Isjái uin að ætið sjeu máltiðir á ISVAR TIL RITSTJÓRA^LÖGBERGS”.
_ _ _ tilbúin | Þegar menn nú hiutdrægnislaust í-
lengi fram ept- fæddir og uppaldir, og út af J>essu ir af kaupendum annars ísenzka blftðinu tekzt þetta, leiðir timinn í fæða, og í ótíma frainborin, veldur ^ hUga pB^ mannfjölda pann sem veiddi,
íjós-
að alveg rjett álitið. I>að fjelag hjérlendra íslendinga ekki heyra;1 Friðrikssyni, sem prentuð er í öðr- | unum þess, enginn hafi ((dugnað eða
er og verður allt af langstærsta ogisiztþeir fslendingar, sem hjer eru um dálki blaðsins, iná ráða að nokkr-í áhuga” andstæðan ((Lögb.”; hvort I reglulegUm tíma, því illa tilbúin
sterkasta f jelagið,
ir að líkindiitn hið eina bandafjelag , öllu spinnzt svi* óánægja, deilur og blaðsins i Winnipeg liafi sagt sig
íslendinga hjer í landi. Þar af leið- jafnvel fjandskapur. Lærðu menn- S frá hinu í hefndarskyni fyrir J>að,
andi verða áhrif þess allt af mikil. irnir segja almenning vera (skríl” að örfáir menn, sem kallaðir eru
Eigi að síður verða áhrif J>ess út af og almenningur aptur segir lærðu ((leiðandi” menn
Ilvað það snertir að jeg hafi í ;
grein minni í ((Hkr.” sagt að l(Lög
jopt óánægju og er skaðleg fyrir j tímann, sem peir voru að pví, og tölu pá
heilbrigði manna andlegf
líkaml. I
fvrir sig onog
fvrst og freinst sem eðli
það, að þjóðflokkurinn
að stanila í lútersku kirkj
[>ess að fá því framgengt útheimtist niutm
. ; berg” og. ((Sam.” ((hafi lagzt of j fyrirlitlegt álit livort á öðru, nje j aniegu skýrslur”, sanna alls
ía ge (Ttlr'ælnl pUIIgt á ‘þá bræður”, þá verður pjðta Upp { bræði, þó öðru þeirra j ritst. ætlast til að pær sanni,
sem ritst. segir peir hafi veitt, )>á getur
Hjónin mega heldur ekki hafa j variaduiist fyrir manni, að pessar ((áreið-
ekki pað sem
lieldur pveit
.. ^ # '10*1 ' l , J v/u* I jj' > r ' -
Alirif pess gnnga mennma vera ólíðandi liarðstjóra, er í f>ví erni. Af ástæðunum erum j hver að ráða skoðunum sínum á f>ví; | J^unni að mistakast eitthvað í sinum ! » móti hið gagnstæða, nefnil., að fiskur-
er út á framfleyti sjer á að sjúga fje út úr vjer ekki í rninnsta efa um, að þeirjjeg hefi einungis sagt mitt álit á I verknaði eða framkvæmdum, heldur
ávallt auðsýna hvort öðru virðingu
og umburðarlyndi, og reyna með
! oorviK Torr ofanH xrirS TvarS q3 f/J‘ nnnrs rt. I
er i ur (Hkr.”og hafaeptir þessari grein
:m
laldi áfram fátækum nýbyggjurum—hvorttvegga , sem sagt hafa upp kaupum á öðru j málum, og hygg að jeg hafi liaft ti
unm. Til | jafnmikil heimska að láta sjer um blaðinu í hefndarskyni eru kaupend- j
g
Lögb.”
fura
l>a
mni'
,rir
pvi
_ ! þess fullan rjett; livað st
secrir. Jeg stend við það, að tilgang-
ur þeirra bræðra með trúarboðinu
aTi'’vi:að að Jyjóðflokkurinn haldi lyndi einstaklingsins, ef ekki í þessu að dæma sagt sig frá (lLögb”. ,, f ig rjett eins cóður” oo-for-
sa-man, haidi áfram ao vera samein- efm, t>á í hinu, myndast sundrung
•ið’ T ' ’ tnda að svo mi
unnt <t. Saniheldni
verður Jæss vegna allt
verkefi n i kirkjufjelag
lútersk ,a kirkjan ekki
hópum iindati sípu
Kirkj ii '•’elagið getur 1
iuikið í í því, að uppva:
læri a ð tala og lesa
það r . r [>að líka nf
það <• r efalaust. En
ráði og dáð að bæta úr liinu áfallna
eða yfirstandanda böli sem af mis-
_ ( heppninni kynni að leiða.—Með
tíetta þvkja oss mjög leiðinlegar : göngumanna lúterska kirkjufjelags- j pessu einu m(5ti er inögulegt aðkoma
ílu lev’ti sem og úlfúðarandi, sem liægra er að ; frjettir. Þaðerað vísusatt aðnokkr- j ins að vernda sinn söfnuð. ' Og J>ar j á því lieimilislífi, sem samboðjð er
þjóðflokksins koma í veg fyrir að mvndist heldur j ir menii í hinuin sjerstaka meðmæl- | se,n þei,n bræðrum hefur farið trúar- hristnu, siðuðu fólki, og sem borið
Lf annað aðal- en að afmá, eptir að hann hefurlenda flokki Lögb.” sögðu sig frá i bo9ið svo ,lla úr hendl> eins °g Íeg j getur blessunarríkan ávöxtfyrirþjóð-
Hkr.” síðastl. haust, en þeir voru
sanngjarnt aö hennta
meira, og meira en
sins, til þess fengið tilveru.
missi menn í Ef nú hjerlendur íslenzkur æðri- j ekki nema örfáir og frá þei*ra hálfu
m vængjum. j skóli gæti áorkað því, að samkomu I gátum vjer aldrei búizt við öðru en
íka gert stór- lag hinna fáu lærðu og mörgu ó- j því, sem nú er framkomið og er
vandi lýðurinn lærðu færi batnandi, þá er augsj'-ni-! heldur engin eptirsjón í þeim af
íslenzku, og j lega þörf á að sá skóli komist upp j kaupendalistanum. En svo höfðu
fremsta megni j og það hið allra fyrsta. En þó nú j og sumir þeirra sjerstakar ástæður
það er ekki skólinn komist upp, þá verður ekki til að segja eig frá ,(Hkr.”. E>ó nú
að það geri j að heldur hann einhlýtur og ekk- þessir fáu menn kæmu þarfnig fram
þcttii er þó ert líkt því, til þess að fjöldinn þá viljum vjer ekki að líkt sje gold-
drap á í fyrri grein minni, þá var j ina fyr;r ókomnar aldir.
slður hætt við að menn skeyttu því, j
eða getur ((Lögb.” neitað því, að sá
hljóti að vera á mjög lágu mennta-
stioi eða ekki nema með hálfu viti,
O
sem „lætur tælast” af öðru eins
hringli og þeir bræður voru með.
Hefði presbyteríanskt trúarboð ver-
ið háð í Winnipeg af vel hæfum
manni, þá var allt öðru máli að
gegna. Og eptir allt saman liefur
hinn íslenzki söfnuður í Winnipeg
R. J.
Kvennfjelagskona.
(lSKAÐLEGUR FJELAGS-
SKAPUR”.
Sú er fyrirsögn' fyrir ritstjórnargrein
í 5. nr. p. á. 1(Lögb.” Þegar jeg las pessa
ískyggilegu fyrirsögn, spuriSi jeg sjálfan
mig hvert slíkur fjelagsskapur mundi
geta átt sjer stað meðal okkar vestur ís-
inn sje stórlega að minnka í suíurenda
vatnsins og gangi mjög lítið upp a'Sland-
inu.
Næsta hneykslunarbjarg, sem verður
fyrir ritst., er pað, sem jeg sagtSi um vetr-
arveitSina. Til frekari skýringar skal jeg
taka pað i*am, að sú var ekki meining
mín, atS skaðminna væri að drepa 10 pús.
að vetri en að sumri, heldur hitt, að vetr-
arveiðin yrtSi aldrei stunduts 1 svo stórum
stil aiS hún eingöngu gæti eyðilagt fisk-
inn, ef sumar og haustveiðin væri ekki
með; en pað getur sumar oghaust veiíin
eingöngu, pó vetrarveitSin væri undanskil
in. Ætli fiskiverSafjelögunum mundi
pykja tilvinnandi að stunda veiði að vetr-
inum til, ef peim væri bannað að veiða
að sumrinu, eða mikinn part af pví? Nei.
Fyrr mundu pau leggja sjer ha’.a á bak
og snauta burtu.
Og viðvíkjandi sumarveiðinni er eitt
atriði en atS skotSa, sem ritst. pykirmásk*