Heimskringla - 17.07.1890, Blaðsíða 3

11 i:mli líl XLA. WLMíU’Eli, 17. Jl Ll ISOO
;'i hvern safnaðarliin, af því sú takmðrkuH
liamli kirkjufjel. frá framkvæmdum í
nautisynlegum málnm, er fyrir kunna að
koma. Yar það samþykkt.
l>á var sett, nefnd til að gera áætlun
um það, hve mikið f je at! lítlieimtist til
þarfa kirkjufjel. frá þessum tima til
nassta kirkjuþings._ 1 nefndinui voru Ilar-
aldur Pjetursson, Iljúlmar lljálmarsson
og Pjetur Bjarnason.
Forseti skýrði þá frá að liann hefði
fengið j firlýsing f'rá flestum sofnuðunum
Shrferandl guðsþjónustuformið. Engir
þeirra gátu viðtekiíi form þelta, einkum
sfikutn vfintunar á'æfðnm.síingflokki, en
flestir þeirra ljetu í ljósl að þeim þætti
fonuið fag.irt og álitu það uppbyggilegt.
f’á las hann og skvrslu yfir tölu þeirra
er fermdir höfðu verið í sfifnuðum
kirkjufjel. á yflrstandaudi ári, og er tala
Þeirra sem fylgir: í sfifnuðum sjera Fr.
J. Rergtnanns 45, sjera Hafstoins Pjeturs-
sonar 1!l, sjera Jóns Bjarnasonar 22, sjera
Mngnúsar J.Skaptasonar (12; alls 148.
Enn frernur las hann upp skvrslu yflr i
tölii stiunudagaskólanemenda í söfnuð-
um kirkjufjel.
Nefndarálitit! t „Sam.”-niálinu var þá
tekiti fyrir. Nefndin ráðlngði að útvega
lilaðinu „P.usines Manager” nieð flOO.
laiinnm um árið, er hafl á hendi bók-
fiernln og útsending lilaðsins, einnig inn-
lieimling lítistandandi skulda. öangi
iniiheimting vel má fjelagið launa hon-
um sjerstaklega fyrir það verk sitt. I>ess
var og getið í netiidarálitinu, að blaðið
aáti iuí útistandandi yJir $1000.-—Ekki sá
nefndin ráðlegt nt> byrja á útgáfu barna-
blaí!s fyr en fjárhagtir „Sam.” væri góður
orðinn. Stieði liann vel á næstk. nýári,
þá va'i i tilta kiiegt að senda út botfsbrjef,
‘>g ef þá fengist gótSar nndirtektir, þá að
byrja á. útgáfu þess, þó því að eins, að
það sje borg.ak fyrirfram.
Stignr Porvaldsson gerði þá breyting- |
!irii|iþástungu við nefndarálitið, iví! „Husi-
uess Manager” blaðsins sjeu liorgaíir
•i'50á ári fyrir bókfærslu og útsending og
við ai! eptir S ára kennslu á þessum skóla
muni nemendur geta byrjað College-nám.
Ivennslutími er ætlast til að sje ~ mánuðir
ár livert og kosti kennslan nemitndann
$21,00 fyrir iivert skólaár, er borgist við
inngöngu í skólann. Aðgang að skólan-
um eiga jafnt konur sem karlar.
in gerði sjer góðar vottir um að hinu
fyrsta vetur mundu hinir íslenzku lærðu
Kl. 6 e. m. sagði forseti þingi slitii!,
ejitir að stutt gu'Si
um hönd höf S.
margar þúsundir ogmiljónir sjóðirnir geti
'jónusta hafði veri'S | verið eptir svo og svo mörg hundruð ár.
En sumum nægir tní reyndarekki að vita
--------- j krónutöluna heldur einnig hversu mikla
fyrirlestrar. | 'áðáttu („areal”) þeir geti huIi'S á þeim og
A þinginu voru fluttir
Hinn fyrsta flutti sjera Jón lijarnason, á þe‘ln tíma> hversu raörg gufuskip þyrfti
i hiugardagiim 28. júní, e. m., uUm wtm- \ að flytjaöll ósköjiin, eitthvað út í busk
veítingar”. Ekki var þar með átt við
vatnsveitingar samkvæmt venjulegum
OESTUR.
Frá Keykjavík fleyið brunar á braut.
sem ber vorn Oest
vorn göfttga Gest!
Kn fjallkonan aldna meS fattmi skaut,
fellir tár.
Trega tár!
Sorgfull og starandi,
sjer luín hann farandi
peningum dembt í söfnunarsjóðinn, þessa j yestuí tiP Fanada.
ann o. s. frv. Og svo er öllum
þessum ’
metin í Winnipeg leggja a sig^ uokkuð al skilningi þess orðs, heldur andlegar makalausu, botnlausu gjá,og svo eru nátt- Missa liún mátti haim
kennslustörfum ókeyjús.—Nefndarálitið vatnsveitingar ttm hinn hrjóstuga andlega í úrlega keypt konungleg ríkisskuldabrjef inelri son átt.i hún ei,
--------------. - ---- -----------------------------------' - 'ignum okkur! ekkier j u,lSHnn °g Hfandi,
... . svo undra vel skri
el,
fjekk alinennt góðar undirtektir á þingi,
og ejitir nokkrar umræður var það sam-
þykkt breytingalaust.
Ft'atnkvæmdarnefnd í þesstt nuili var
síðan kosin og lilut.it þessir kosning:
sjera -Tón Cjarnason, sjera F. .1. Bergman,
sjera Hafsteinn Pjetursson, Friðjón Frið
riksson, Magnús Pálsson.
Þá vorti framlagðir yfirskoðaðir reikn-
ingar „Sameiningarinnar”, fundnir rjettir
at! vera og voru síðan samþykktir.
í útgáfunefnd „Sam.” voru þá kosnir:
I sjera Jón Bjnrnason, sjera Friðrik .1.
Bergman, sjera Hafsteinn Pj'etursson, P.
S. Bardal, Sigiu"5ur Kristófersson. Siðar
var Eiríki Sumnrliðasyni bætt við í nefnd-
ina sent variimaiini, til þess meirihluti
hennar ætti heimili í Wiimipeg.
jarðveg þjóðlífsins. Hinn annan flutti
sjera Hafsteinn Pjetursson á þri-Sju
daginn t. júlí, æfisögubrot hins
merka gríska kirkjufö'Suis Jóhannesar
Chrysostomes, hinn þriðja Þorl. G.
Johnson á þriðjud. 1. júli um uvovt eyið
ieg", og var hann einkum andlegs el’nis'—
Almennur máifundur varhafður á mánu-
daginn 30. júni e. m. Umtalsefnið var
ltvort ástæða væri til aS óttast prestavald
innau hinsev. lut. kirkjufjel. ísl. í Vest-
fyrir allt stássit!. Si
nú Island sjerlega aumt. Nei, það er öðru .-skáliUeo-a
nær, það hef'Si þau ósköji af jieningutn : Hver setti í letur,
krifamli.
krifandi .
a'S það verður endlegu að ávaxta þá í út
landinu. Og’svo t embættismennirnir
HvaS verSur af ltinu mikla fje, er þeir
hljóta að hafa afgangs af launum símim
—allt fer liklega í sömu íguðskistuna?
Bankanum gengur vel þrátt fyrir hrak-
spár E. M. en mörgutn ofbýður hinn
ýndi’ heuni betur
, | barna’ hennar bresti.
—Deyfðiua, dugleysið,
drepandi hugleysið—
Nú loksins gat hún greint,
að gott itafði hnnn alltaf meint.
hann lasta'Si Iesti—
Ilver hafði eins hvatt hana,
hver fremur glatt hana
makalausi gróíi hans; og stjórniu þykir ! með skínandi' skáldsknp?
urheimi. Jón Ólnfsson, Ritst. „Lögbergs”, \ ekkl sjerlega þí* eða viðfeldin, en hún ■ ^atUiafði ’aun sagt henni
innleiddi umræ'Surnar, út af cefmt efni ! vinnur líka baki brotnu löðursveitt dag og ; °8 *ltsre'8lnr lagt Jiennl,
nó.t ............ i‘’K fratnsoknar_andann eflt
I? R
E F - KAFI.I
f'rti fslandi.
lieita góður. Ve'Suráttan var optnst nær
Nefndin, er sett var til að gera átetl- ’ Wý en stormasöm mjðg, snjöfali talsvert
og hagbönn víða um Suðurland. Inni-
stöður eða gjafatími fjenaðar var því
langur, en bót var að hey voru niikil
frá sumrinu; að sönnu reyndust þau ljett
til fóðurs víðast en þó mun fjenaður vel
undangenginu og þó heyfyrningar með
| lang-mesta móti. Vorveðuráttan byrjaði
snemma, og liefur haldist til þessa. Jörð
Fyrir Enylish Covvesponding Secreta vy ; er nú’hjer iná heita algræn, og ef íhláup
utt tim útgjöld kirkjufjelagsins á nresta
ári lagði fram álit siit og gerði ráð fyrir
að útgjöldin yrðu í það ininnsta $80,00.
Nefndarálitið var samþykkt.
í standandi nefnd hlutu kosning:
sjera Jón Bjarnason, sjéra Fr..!. Bergman, !
Friðjón FritSriksson.
nótt og fær ekkert fyrir. Starfsmenn
j bankans eru ósköp þægilegir meun, og
ógnarlega útsláttarlausir. Þeir gauga
j svo makalaust rólega um götur bæjarins
Veturinn sem leið mátti viir höfu* ; °8 ‘ða höndum ‘ 3Ífellu ríett eins <>g l'elr
sjeu að telja seðla, svona ervaninn ríkur. ! Þoi!—í>ar kemur eimlestiu
[ yfir um Rauðar-á,
Af franikvænidum úr höfuðstaðnum J beljandi, blásandi,
j er mjög fátt að segja. Jú, í fyrra sumar í
j var byggð hjer ógnar fögur renna,
! sem kostnfii næstum því ekki neitt, og
; þegar iienni var loki*, var tekið til að
iitSeins með skáldskap?
Sorgfull og starandi
nú sjer hún hann farandi
vestur um ver,—
vestur til Winnipeg!-
brunandi, másandi;
j ferðliraðneimlestin,
j sem flytur vorn Ocst
! heilan á liúfi, hingað til IVituiipej
! Á vagnstððva-stjettinn
vinna við svokallað.Bankastræti; varjörð- j stlK,lr llann frjáls,
mm þar umrótað í æðisgangi og bæjar
stjórnin og veganefndin stóð lijá og dáð-
hættur vi* sprettina
liefst ’hann nú máls.
Vel f’agnit’ honum vinir,
ist að hversu verkið gekk vel. Andlit ' en virða hann hinir,
kosinn sjera Fr. J. Bergman, og hon- ei'ki koma, lítur
um falið á hendur aS útbúa frjettir af
þinginu fyrir dagblöðin í Winnipeg,
Fvfn /‘vess og Tvihvne.
Þá gat Friðjón Friðriksson þess, a* á
fundi er nokkrit iiluta'Seigandi menn og
atírir liefðu liaft með sjer, hefðu þeir
komizt. :ið heppilegri ni'Surstötíu álirær-
pc fyrir iiinli“iinting sknbla. Þessi andi iimmæii inn forseta kirkjufjclagsins,
1(1
"ppSstunga var felt, en nefndarálitið
kelld sinni samþykkt.
12. fundnv
settur kl. 1 e. m.
Skólaniálid var þá tekið fýrir. Fr.
Fi iðriksson, framsöguiriaSur, flutti nefnd-
arálit.ið, er ráðlagði at! kosin sje 5 manna
■'telnd, er hati á hendi framkvæmdir í
Þessu máli, og sjái hún það fært, þá að
skólinn byrji nteð nóvemliermán. næstk.,
■ef ekki þá, þá svo fljótt, sem hún.sjer það
ttiöguiegt,. Skólinn er ætlast til að liy’rji
1 smánm stíl, að einsí leigðum lierbergj-
nm og að útgjöldin á fyrstn skólaári nemi
ekki meiru en svarar $400,00. Hkólinná
að vera ásama stigi oghjerletnl Aeudemies
og iieiti uLuthevan Aeadetny”, og btíist
j ; er blrzt höfðu á prenti frá liendi sjera j nes’ '’eykjavík, Selt.jarnarnes, Álptanes,
M. J. Skaptasonar, og las upp samþykktir
það áhrærandi með undirritnðitni nöfn
um hlutaðeigenda.
... ! Miðinu og ITöfnum
Sanikvæmt vilja þiugsins vírskurðaði ; Grindavík
forseti að næsta kirkjuþing skuli haldið ! flskaðist
í Winnipeg, eptir að nokkrir siifnuðir
höfðu æskt að. fá það til sín.
sumra veganefndarmannannna voru eins
r vel úit með grassprettu j og tungl í fyllingu og hvervetna gatað
líta ánægju bæjarbúa útaf vegabót þess-
ari. Annars er lieykjavík fyrirmynd
bii'ja a* reghtsemi; og þá er lögreglan
ekkert óhræsi. Lögregluþjónarnir eru 2;
niakalaust vel búnir. Þeir brúka gang-*
..stokka” — Það er hefðarmerki — Þeir
skeggræða við gesti og gangandi—Það
er kurteisi—og svo hyggja þeir svo rnaka-
laust vel að iillu sem niiður fer og vei
Hafnarfjörður, og að nokkru leyti Vatns- j Þelm fáráðling sem verður sekur i hinu
í sumar. Það má því svo at! ortsi kveða,
að búskapur sveitabóndans leiki í iyndi.
En þegar til sjávarbóndans kentur verfSur
allt annað uppi.á teningnum, að minnsta j
kosti víðast á SiitSurlandi, og þó sjerstak- !
lega við Faxaflóa.
Veiðistöðvarnar vi* Faxaflóa sem al
veg urðu útundan í þetta sinn eru: Akra !
I og flytja um kring frjettina:
að kominn sje Gestuv
um kólgu vestur.
-Vestur til Wiunipeg- -.
Nú minnast menn sögumiar,
meistara-verksins!
Hrífandi sögunnar:
„Helmili kærleikans”,
starandi standa þeir,
stillt og ljett anda þeir,
þvi hjer er ’ann kominn,
höfundur sögunar:
„Ileimili kærleikans”.
-/. Mngnás Rjnvnason.
leysuströnd. í Njarðvíkum reittist lítið *minnsta er skerðir góða reglu—svipa
jeitt ogsömuleiðis í Leiru og Garði. A J rjettvísínnar er jafnskjótt yflr höfði lion
sjera Fr. .1. Bergman las þá upp
þakkarávarp til Bræðrasafnaðar fyrir
höfðinglegar viðtöknr, til forseta kirkju-
fjelagsins, til Jóns Ölafssonar fyrir þing-
ritun, til Can. Kyrrali. fjei. og Lake Win-
nipeg Transportatlon, Lumber A 'l’rading
Co., fyrir niSursett, fargjald þingmanna
Oll þessi þakkarávörp voru
eittu liljóði.
I>oniiiiíoia oí' <
ÁWisjarÉ okeypis fynr miljonir nianna.
um—gæfusamur bær er Reykjavík.
Sjaldan er rninnst á það, hversu far-
j i« er með sauðfje það og hross sem sold
j eða send eru til Skotlands. og Englands
I árlega. Og þó mætti virðast svo sem
; ástæða væri til að meðfér* þessara skepna
væri iiáð sterkasta eptirliti viðkomandi
j lögreglustjórnnr. Jeg miunist, sírs
j astl. haust að jeg sá illa meðferð á shuð-
J íje þegar því var skipað lijer út. Þa*
sýndist ekki rneira en skylda a* fjárkaup- j
! ítmpnn hefðu gangtröt! af bryggjuhni of-
I an í uppskipunarskipi'S, svo fjeð gæti
j gengið ofan í bátinn, nú sem stondur er
•ngi vel og greiSIega ^ 1 hann ogjþað óþyrmilegn.
yfir höfuð slæm og þó ekki síst hest- j
anna. Ef menn gætu lesi* i bók hörm
ungar þær er hestarnir árs árlega verðá
fyrir hjer—og mest af mannavöidiim
mundi manni blöskra. t'g liestarnir eru
j þó þær skepnur erað öllu samtöldu vinna
landsmönnum mest gagn, en þeir eru líka
í staðinn vest. útleiknir af ölliim skejin-
Um á íslandi. Að sumrinu t.il eru þeir
\ erzlunin er ekki sjerlega fjörug j brúkaðir mikið og svo þegar veturinn
um þessar mnndirhjá kaujtmönnum. Ajit kemur er svo sem sjálfsagt a* þeir víðast
var skárri afli; í j
og Herdísarvík (austanfjalls) J
fremur vel—900—400 hlutir. í
Selvogi minna, í Þoriákshöfn mjög lítið
300—100 hlutir; á Eyrarbakka í laklegu
meíiiillagi. Það gefur a* skiljaað ástand-
i* í veiðistöðum þeim er tiskiaili brást
muni ekki vera gott, en þó mun enn ekki
farif! að sjá a fólki, sakir skorts á mat-
væliun. 11rognkelsavelðin brást líka
gersamlegn, en hún hefur í sumum ár-
'im verið að góðu ii*i. Vitaskuld er það,
aniþykkt í, að ef aílaleysið heldur áfram þurfasveit-
arfjelögin að taka lán af almannafje til
_______ að afstýra sveitarvandræðunum í bráð.
Kaupmenn lánttðu b
en þegar þeir sáu hverjtt fram vatt með
llskinh hættu þeir, sent von var, enda
ínunu skuldir sumra sjáfarmanna hafa
veri'S orðnar æði mikiar. SHsfarir hafa
engar orðið á sjó á Suðurlandi nema:
; 2 menn drukknuðu við Engey, og skijii
batsf. á í lendingu á Eyrarbakka, þur fór
ust 3 menn en 8 varð bjargað nte* mik)
utn lífsiiáska.
VUDIMIII m'BIMSTI.
Eptiv
A /, F U E1) n O C U R E O U T.
(Eggert .Tóhannsson þýddl).
,Já, jegget tuí útskýrt það mál’sagði
Vladimir, sagði svo alla söguna og bætti
því við sem ástæðu, að liann hefði vilja*
>átu það frjettast að Vladimir hefði ekki
flúið, heldur uð hann væri í borginni, rjet.t
laus eins og liatin væri.
FreelvofT gaf þessu étigiin giuim, en
lijelt áfrnm með sína sögu. ■ Sagði að
Kiseleff liefði innnn skaimtis farið, að
stuttu síðnr hefði Pushkini stokki* upp
og sagst.hafa uppgíitva* nokku*, a* Helen
befði náttúrlega sp'urt ;iiva* það væri,
að liann þá hefði sagt að Vladimir væri
hendur umboðið seni leynilögr.st,.,erliann
einn hefði útvegað honttm. Já, liann
kannaðist við skript Gallitzins; liafði sjeð
hanaopt og Varu iteh liat'ði útvegað hon-
1,1,1 niikið af satnsæris og byltingaritnm
priuzins; iiann kannaðist við skjölin, er
lionum voru sýnd; voru þau sömu er
tekin voru í höll Gallitzins. Hann kvaðst
ekki hafa trúað því fyrr en hann liéfði
mátt til, fyrr en Gallitzin sjáifitr hefði
játað það, að hannhefði leyst frú Ruloff
og son henuar, þennan alræmda nihilista
og nú orðinn flóttamann, sem fje væri
lagt til höfuðs, úr fangelsi. l>að brot út
aí fyrir sig.væri stærri glæpur en svo að
það mætti vera óhegnt; með þvj væri
tóttroðinn einn dýrma>tnsti einkarjettur
stólsins.
liinn gamli stjórnraálagarpur stein-
gleyrndi a* geta um tilrautiir sínar að
gipta frænku stna jninzinum, jafnvel Jx>
liann skyrði greiniiéga frá tilrnnnum
Gnllitzii.s að fá nýja rannsókn í máli
Ruloffs greifa.
.Leilið mjer að sjiyrja yður fárra
spurninga’, sagði Gallitzin við karl, er
liann var að búast t.il brottgöngu frá
vitnnstðjiium.
Gortsehakoff svaraði engu, en kross-
iag*i hendurnarog horfði—upp íræfrið!
iErtið þjer nákunnugur þessum Var-
tvitch?'
.1>a*er jeg ekki', svaraði ksrl.
,\ itið þjer að hann er snillingttr að
apn allra manna rithönd?'
,Nei, það veit jeg ekki’.
.Þekkið þjer Kiseleff greifa?’
!
,Lr hann limur a*
rithönd?’
.Jegveitþað ekki, svaraði Gortscha-
koff, og bætti svo við hlægjandi: (En mjer
Þykir þa* ólíklegt, því það er sagt, að hnrm
riti herfilegn illa’.
Að þessu svari iilóg Kiseleff og
roðnaði enn meir í andlitinu, eins og
| Pesai vitnisburSur hefði verið lionum til
hróss.
.Munið þjer eptir öilu
hnfið skrifað?’.
(Nei, en jeg er viss me* að þekkja
alltsem jeg hef skrifaS’.
,Er þetta yðar skript?’ Og prinzinn
tjekk karli brjetið, sent Kiseleff sendi
lionum nóttlna áður en hann var tekinn
fnstur, þar sem Gortsckakoff var látinn
blðja hnnti a* flýja tafnriaust úr Pjeturs-
borg.
,Jeg vonaði að þú mundir ílýja, en
þverneita uð hafa skrifað þennan miða’,
svaraSi karl eptír að hafa lesið hann me*
eptirtekt.
,En þetta er þó yðar skript T
,.leg verð að viSnrkennn nð þa* er
líkt henni; en jeg skrifaði ekki þetta’.
,Gg báðu* engnn að skrifa það?’
,Nei, það er langt frá’.
Gallitzin sottist og Gortachakoff gekk
burtu, og nábleikju sló yflr andlit Kise
leffs,
.Kallið Lushkíni’, sagði forsetinn, og
apa annara mnnna
sem þjer
snillingur að koma fram í dularbúningj, ; svo !ePtn ailir kallararnir á hann, en
og að liann þyrði að leggja liöfuð sitt a* [ áhorfendurnh' leygíu hálsataa, einn í þessa
veöi, að þessi karl, ,Luslikíni’, væri Vladi-
mir Ruloff og enginn annnr! Að þau svo
hefðu komið sjer saman um að minnast
áttina og anunr í hiiica, til a* sjá hver
(Lushkíni’ vnr. Aidurhniginn maðurme*
mikið og sítt skegg reis þunglnmnlega
tir a móti gengttr núkið á með verzlun- hvar verða að mestu leyti að hafa af fyr
ar eða jMÍntunarf jelög víðsvegar um land. [ ir sjer eins og þeir bezt geta, og að þetta |
Það er náttúrlega sungið ósköp mikið j takist ekki altjend vel er öllum ljóstá;
um 1'aS bversu nau*synleg, gagnleg og j vorum þegar bændur koma mcð þá í!
•’eiti- og beitilaudi í Manitolm og Vestur Territóríututni í Canada ókdypis fyrir anleffTmTkiB SJeU’hvaða omet' [ itf,«Pstllðmnskinhoraða,úfna ogdauflega.
*■ --- —t-r.í..—i— <■-•-<------ 1 i.f A l,nleoa tmaill hagur þaS sje fyrtr bændur ; a „brún og brá .
n r hv
landnema,
°K meginhlutinn
Vel er umhúið.
>00.000-000 ekra
anitoba og Vestur Territórínnutl
Djúpur og frábærlega frjóvsumur jarðvegur, næg* af vatnf óg skógi
utinn nálægt járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekrunni 30 busli ef '
ið „Jianta” vörur í kaupfjelögunum, i
staðinn fyrir a* eiga viðskipti við kaup
1 Rauðár
I II I X I! FKJOVSAMA ItF.I.TI,
nar-dalnum, Saskatchewan dalnum, Peace River-daluum, og uinhverflsliggj- i J’68®* pðttfunarfjelög eru að n
»n<tl sljettlendi, eru feikna miklir ilákar uf ágtetasta aknrlattdi. engi og tiel'tHamii ! verzlun, í æðsta og fyllsta skil
. Vm rað hvert fetta síe svo í raun [ uðum liesti er ljót sjón, sem einungis
og veru læt jeg ósagt, enn eitt er vist, að j vekur hryllingog viðbjóð allra hugsandi
Jiinn víðáttiimestl fláki í heimi af lítt byggðu landi.
Je
erða útlend
skilningi. Nú,
ná sjálf í höfivSgjaldiö og um iei* ryðjn
V ladintir úr vegi. tÞessir fjelagsmenn
eru nú komnir á slóðina þiua’, lijelt Free-
lioff áfram, ,og því ekki mn annað að gera
en að þú felir þig e*a skijitir um búning’.
,Jeg get livorugt gert. En vertu viss
uni að jeg sneiði lijá þeim. Á morgun
rnæti jeg fyrir rjettinum og verð kallað-
ur sem vitni. Og mjer þækti vænt um
ttð þú vildir vera þar og hevra til ntín’.
88. KAP.
Það væntu allir að ranusókninni yrOi
lokiðídag. Ogþað bjuggust nllir við að
tnanna, og liverju skyldi maður geta von ! prinzinn gæti ekkert. tilfært sjer til varn-
ekki á þessa nppgötvun við Kiseleff, eu a fætl,r °S tagði af sjer kápú er hafði
hulið hnnn til hálfs, og gekk svo a* vitna-
Ogþó batnar ekki me*
ferðin þegar lagt er á stað úr kaupstnðn j
um—a* sjá drukkiun nxann ríðandi hor
ast eptir af þeim manni er
r r
!Vl:t liii-n;iin:i
<ljH’ silfur, járn, kopar, snlt, steinolía, o. s. frv.
’*(dtvi*ur pví tryggður utn allan aldur.
151 11(1.
Omældir llákai'af Uolanámalandi;
.I A RNKR A1JT FR A II A FI TIL IIAFN.
Caiuida Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi vi* Grand Tritnk og Inter-Colonial braut- ! framlaS _ _ .
“nar m.' nda óslitna járnbraut frá ölliim hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til ! §eta orðið fósturjörðinni t.il
irama.
þannig meN
segi: Latum kaupmenn vera kaup j höndlar hest sinn, e i n k i & g 6 ð s a 11 s
menn, þeireiga aðgrreðaá verzlaninni, i 11 s. A* gefa nxanni utan undir’kostar
og þetr e i g a að vera mnlendir, þeir ei g a útlát, að fara illa með verjulausar sak-
að hnna það a* lsland er föðurland þeirra lausar skepnur, er láti* hjerumbil óátnl-
og með gro*a sínum eiga þcir að dæmi ið. Og svo liordauðinu, það fer um nxig
aiiia kaupmanna og auðtnanna um allan ; hryllingur að hugsa til þeirra óvna
el"" ®®ntað_a.!leÍ,“’ #ð.^ÍŒíí fJ&' I kvala, sem skepnau tekur út, ntáske í
Kyrrtxliafs. 8ú braut liggur unx miðhlut frjómima beltisins eptir því endiíöngu os
,un hina hriknlegu, tignarlegu fjnllaklasa, norður og vestur af Efra-vat.ni og um hin
nafnfrægu Klettafíöll Vesturheims. h
H«ll II »• III t I O |» t H 1 31 »' .
Eoptsiagíö í Manitoba og NorSvesturlandinu er viðurkennt lúð lieilnæmasta í
Aiixcnku Ilreinviðri og þurrviðri vetur og sttmar; veturinn kaldur, en bjartur
staSvtðrasnmur. Aldrei þokaogsúld, ogaldrei feilibj-ljireins ogsunnarí landinu.
NA-U RA\ IISST.I<Vr\I \ í C AXAIIA
fefurhv'^um karlmanniyflr 18 ára gömlnm og iiverjum kvennmanni sem hcfnr
•yrirtamilíu að sja
I O O ckrur a I' 1 ;i n <1 i
“Iveg ókeyjxis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki hað
f'ann “itt g'efst hverjum nmnni kostur á að verða eigandi sinnar álúlisiarð ir ' '
efnalegu lillitl.
gagnleg og pörf fyrirtæki senx j (leiri vikur áður en hún deyr. Að steli,
gagns og ; lambi er ærumissir, en að kvelja skejin-
ur til dau*s, er sakleysi og margir munu
Bændur þiu- á nxóti ættu a* hafa all-!illls eklil huSsa llm t’að ö*ruvísi en sjálf-
ann hugann við btískapinn. peir ættu : sa8,öa °”' saklallsa afleiðingu af heyleysi
að sjá hvað skaðar þá eða gefur þeim | 0§ ll0rð,,m vet.rum. Sjálfsagt er það, að
gróða í búskapuum, og a* óhætt sje að vetrar °S vorveöuráttan lijer er opt og
"a‘i-1--•= - - einatt hörð, en þó held jeg koina mœtti í
j veg fyrir hordauða, ef nægileg liyggindi
! væru brúkuð.
Til stendur að ári að brúa ölvesá,
hefur í vetur verið unnið að grjótspreng-
j ingu vi* brúarstæðið og í sumar er von
[ á sjálfri brúnni. Hiö gifurlega verð á járni
í vetur varð dálitill þrepskjöldur á brúar
en nú erjárn a* falla í verði
nm þlðe-knrl Hpp,*s,nSnr! f'®8*11 efnl get,lrhvef sem vill fongið með því að skrifa
Tliomas Benneít,
ÐOM. OOVT. TMMIORAT 10N

lt.

1 j. Ilalthvinson, (Islenzkur umboðsmadur.)
MM. 00 VT IMMIQRATION OFEKJKS
innipeK, - - - Onnada.
segja að fæstir hafi verlega liugmynd um
Þetta, held jeg sje ekki ofsagt. Sú vissa
fæst ekki fyrr en bændur færa o g k u n n a
að færa dagbók ytii’ tiúskap sinn ogheiin-
ilt. Iym iiafa þeir enga littgmynd um t.
d. kynbætur og liversu ábatasamt það er,
að sau*fje og nautgrijxir-einkanlega sauð-
fje—nái sem fyrst fullum þroska, í stað
þessað draga fram sanðfje nær hungur [ sinjð'inu '
er 'í^þett'f biei't' ni'eð ' <>rUm‘ X onnniii erlendis og því líklega teki* til að smíða
er a* þetta lagist með tímanum, og ein- i brlirla. Hún verðnr búin til á Englandi.
Miklunx erviðleikttm verður það að lík-
| indum Trandi* að flytja brúareftílð frá
irbakka og upp að brúarstæ*inu.
Eins og í hverju öðru frjálsu!? landi
■’erður hjer stundum að kjósa menn til
xpinberra st-arfa, þá géngurnúekki lítið
Það eru lxaldnir 1 e*a 2 undirbúnings-
fftndir og ræðurnar, sem þar eru haldnar,
oru skarpar og miklar, eu kandídutarnir
Gufnskijxsfjelagið er makalaust þegj-! sitja ofboð rólegir og lxlusta á, láta sem
sjer sje um og ó að t.aka við starfanum:
þeir muni vart vera honum vaxnir og ylir
höfuð vilja þeir iielzt vera lnusir við
hann; að ,(agitera” fyrir einlivern við
þessliáttar tækifæri er allra mesta óliæfa.
Ætli það sje svo lijá ykkur þar vestra?
Naumast, ejxtir því sem jeg lief heyrt frá
sagt”.
andi a* það komi að góðum notum.
i aiidi, þa* mim vera meir jxeningaleysi
en áhugaleysi, sem því er til fyrirst.öðu,
j en vonandi er að það fyrirtæki ekki kafni
AOENl\ \1 mi'5jn kafi. Ef svo færi, væri þa* sorg-
| le8rt „tímans tákn” um ónytjungsskap
þjó*arinnar.
iljer er komin allra mesta umgangs-
veiki að safna peningum í sjéði fyrir af-
komendurna og einstöku inenn hafa ógn-
ar mikið gaman af að reikna út hversu
lieykjavik, ]f. mai, 1890.
M.
ar. Eu svo var hann þó vel kynntur og
j verk hans metin, að þa* vissit allir, að
; gæti liann nokkuð tiifært nniiidu dómar-
! arnir taka það trúanlegt án nokkurrar
j vitna sönnunar. Gortschalcoff sjálfnrvar
í rjettarsalnnm nxeð frænku siuni. Það
í var fyrir liennar orð einungis að liann
kom, því það var undarlegt vald sem
[ hún hafði á honum, þrátt fyrir óánægju
i lxans nxeð aðgerðir hennarnú í seinuitíð.
L’ndireins ogyflrdómarinn sá hann gerði
hann rá* fyrir að hann kæmi til að bera
vitni og vitandi hve liver stundin var ðld-
! ungnum dýrmæt hvislaði hann að kalhxr-
anum a* kalla Gortschakoff unaireins.
Það stóð ekki á kallaranum að gera
þnð. l>að vnr svo sjaldan á mannsæflnni
j að vesalings kallari fengi tækifæri til að
hrópa upp nafn annars eins manns og í
hauns álteyrn, að það var x’on að hann
tinndi til fagnaðar og að hann vxi um
góða Blin. Svo ger*u og nllir aðstoðar
kallararnir, er spruttu nú upp, klöpp-
uðu lófununx og kölluðu uafn Gortschu
koffs.
Gamli stjórnmálagarpurlnn brá lit og
vnrð eins og hálf utan við sig um stund.
En svo gekk hann að vitnastólnum og
settist, en gat þess jafnframt að hann
hefði ekki búizt við að ver*a kallaður
sem vitni. Forsetinn, sem nú var ekkert
nema bugt og beygingar, þó það langt frá
væri regln lians að því er hin vituin
snei'ti, kva*st Jinfa hugsað að hann hef*i
komi* einungis til þess, einkuni þar sem
nnfn lxans væri svo tíKnefut. í sambandi
við kæruna.
(íortsrlmkoff svaraði engn, en veifaði
heixdinni, sem merki þess að liann væri
tilbúinn aðsvaraþví er spnrtyrði um. Og !
í þvi skyni að minna forsetann á, ef
þyrfti, settist Kiseleff som næst. lionum og
var augsýnilegt að vel lá á hontim.
Gortseliakoff skýrði frá vináttu sinni
og fiiður Gallitzins, lxve mjög liatxn hefði
fagnað ylir framkomu lxans á Balkan-
skaganum, og hvernig hann, eptir heinx
komuna og me*eigin hendi seldi honum i
stolnunr, furðu ljettur t spori.
Fyrst var hann látinn vinna eið að
því, að hann skyldi segja satt, og svo var
hann spurður að nafni. Sem stæ*i kvaðst
liann nefna sig .Lushkíui’ og sagði það
með náttúrlegri áherzln bændalý*sins á
orðunum.
,Þekkir þií Kiseleff greifa?’ var hann
spurður.
,Jeg hef verið í þjónustu hans siðnn
daginn á*ur eu Gallitzin prinz vnr tekinn
j fastur. Frúin Alexandrítia gaf mjer me*-
raæli er jeg bað hana uni hjálp'.
(Ilann útvegaði þjer atvinnu við út
; lagafangelsið?’
(Já, um fáa daga’.
.Sástu Gallitzin |irinz i klefa hans'-’
.Opt’.
.Gg liann fjekk þjer brjef til að bera
. til frú Ruloff og dóttur hennar?’
(Lushkíni’ stanzaði við, og nllir, itnd-
, antekningarlaust aliir, innanhúfs lutu
áfram ósjálfrátt; svo var mikil löngunin
að heyra svarhans. Heleu ætlaði að jeta
hann með augunum, Varwitch strauk
skeggið í sífellu sje.r til hughreystingnr
og Pusltkíni laut áfram og fálmaði með
höndunum eins og ætlaði hann að her.da
! *j«r ofan yflr karlinn á stólnum. ,Lush-
kíni’ var rólegur og í stað þess að svara
dróg liann tneð hægð nxiða upp úr vasn
sínum og rjet-ti liann þegjnndi nð forset-
anum’.
(Þetta brjef’ sagði forsetinn, ,er fullt
af byltinga-ummælum, og er með eigin-
handáriti fangatts. Jeg legg það fvrir
dómnefadina.
(Bíöifl vi*!’ sajr'ði (Lushkíni’. (Þetta
brjef fer ekki fyrir nefndinui'
(IIversvegna ekki?’, spurfli forsetinn.
(Af þvi )'nð er falsrit!’
.Falsrit! endurtók forsetitm og (fals
rit endurtóku svo ailir áheyrendurnir.
,Já, falsriti’svarafli .Lushkíni’. Gali-
itz.in hefur ekld sjeð þetta brjef?’.'
(IIvernig komst. þú yflrþað?’
(Kiseleff greili fjekk mjer Það sjálf-
ur’.
..Icg neita því iirópaði Kiseleff alve»
hamsla.ts. °
þú get-
etinn vi*
iLáttu vitmð segja sína sögu,
ur bori* á móti síðar’, sngði forse’
greifann.
Kiseleff greiti’ hjelt .Lushkíui’ áfram
(bað mig að láta prinzinn fá ritáhöid en
hann vildi ekki bníka þau. Þá fjekk
greitinn mjer þetta brjef og peninga til
að sverja að Gallitzin prinz hefði skrif-
að'þa*. En Varxvitch skrifaði þa* að
fyrirmælum Kiseleffs greifa!’
.Gætt.u þín knrl!’ hrópnði forsetinn.
,Hver ertu, vitfirringur! sem þorir að tiera
þessar snkir á aðalsmann Rtísslands?’
(Framhald).