Heimskringla - 28.08.1890, Blaðsíða 3

HEIMSKKINGLA, WIHIIPEG, JIAN., 8S. A«IST 1890
VENJULEGA STOR-SALAN
! tapar enguin einasta eyri á því að fá póst- j
ávísanirnar borgaðar inn í ísl. seðlum. j
Þetta hef jegáður sannað i Lögb. óhrekj i
8. dæmi E. M. erítölubl. 183 neð-
arlega á blaði í vinstri hendi. Það er öld
ungis eius og dæmið hjer næst á undan
anlega og óhrakið af E. M., þrátt fyrir öll I afi öfíru en því, að í stað landshöfðingja
stóryrfiin. En þ ið sýni-.t ekki af vegi afi j er það Jóu, sem kaupir |húsbúraðinn, og
I" 1 i V
____STENDUR YFIR í ÁR----
1 !>. TIL 31. AGl
;rr.
ATFOLL GKGN PENIN&DM DT I HOND: 20,15 OG 10%
Á HÖTTUM OG HÖFUÐFÖTUM ERU AFFOULIN 2(
KLÆÐNAÐI, NÆRFATNAÐI, SKYRTUM O. Þ. H. 15%, OG
klæðnaði GERÐUM EPTIR MÁr.l 10%
Merki vort (yfir búðardyrunum) er:
ttVLT SKÆRI.
BAEGMVE BLOCK, 321
oeont X. I*. A
J
51.
vai>’UMtodvuniiin.
C. .1. (1AREAU.
l>oniiiiíoii oí" Oaiiiulíi*
Aliylisi arflir okeyyis íyrir miljonir maia..
200,000-000 ekra
af hveiti- og beitilandi í Manitoba og Vestur Territóriunum í Canada ókeypis fyrir
landnema. Djúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, nægf! af vatni og skogi .......
og meginhlutinn nálægt járnbrautum. Af a stur hveitis af ekrunni 30 bush., ef j skoðast eiga hvort ut af fynr sig, semsje
vel er iunbúið.
fletta dálítið ofan af þessum sönnunar-
dæmum E. M. fyrir lesendum Hkr., ef
svo skyldi ver0, að einhver þeirra hafi lát-
ið gifuiyrði liaits fleka sig.
Jeg a tla að taka í röð öll sönnunar-
dæmi E. M., setn standa í greinutn hans
uú t vor og sumar í tölublötum 174, 182
I og 183 af Hkr. (Jeg hef ekkert yngra
j blnð sjeð af Ilkr. en tölubl. 183). Auðvit-
y að stytti jeg og hleypyflr orfiaglntnrið
sem mest má verða, án þess meining E.
j M. raskist.
1. dæntier í tölublaði 174 neðanmáls,
og hljóðar svo:
„Einhvern dag, þegar 5 t kjndálk
j landssjóðs eru komuar..... 300,000kr.
i leggur kaupmaður inn i toll í
j seðlum, segjum............. 10,000—
! Þann dag hafa tekjur lands-
j sjóðs vaxið upp í.......... 310,000—
Gjörum nú, að í stafi kaup-
! manns þess leggi póstmeistar-
intt þann samadag 10,000 kr. í
; setSlum (póstávísanafj-) inu í
landssjóð. Góðum tíma áður
en þetta verður, er haun fyrir
hönd ríkissjófis búinn að setja
landssjóð í tilsvarandi gull-
skuld, 10,000 kr. við ríkis-
sjóð. Þetta sjá nú allir að
gengttr upp. Laudssjóði hafa
því engar tekjur bætzt.....
Eptir komu póstmeistara
standa tekjur landssjóðs eins
og þær stóðu áður enn hann
kom, í.................... . . 300,000—
Mismuuurinn 10,000—
sýnir, hverju landsjóður hefur tapafS á
seðhtnum, Það eru 100 pc”.
Svo mörg eru meistarans orð.
. Þetta dæmi er ákaflega lærdómsrikt:
1. er þaíi reiktiingslega rangt, því að
blanda'S er saman tveimur dæmum, sem
hattn kostar nú 2000 kr. Skuidin, sem
E. M. fær þar út, er ekki skuld land
sjóðs heldur húsbúnaður sá, sem Jón
hefur fengið fyrir sínar 2000 kr.
Það dæmi ætti að vera svona:
a. Jón leggur út í seðlutn.... 2000kr.
fær húsbúnað fyrir........... 2000 -
Tap 0
b. Laodsjóður leggur útígulli 2000 —
en fær seðlana lians Jóns.... 2000 —
Tap 0
Þetta er svo einfalt og almeunt að
undrtim sætir, ef nokkur getur látið
meistaraun fleka sig.
4. dæmi E. M. er í sama blaði, efst á
bls. í liægri hendi. Það hljóðarsvo:
ÁðurenJón kom tneð seBlana, átti
landsjóður í seðlum, gulli, samtals
fyrirliggjandi
svo koma seðlar
j .Jóns..........
j en landsjóður
þarf að borga
andvirði þeirra
j rikLsjóði í gulli
seðla og gull-
byrgíiir . lands-
sjóAs á eptir ertt
gjörir samtals
80,000 20.000 100,000
2000
og dæntið um hestinn á að vera svona:
Ritstjóri Hkr. leggur út fyrir hest 200—
fær fyrir þær hest (ígildi 200 kr.) 200—
Tap 0
Eg hef nú greitt. í sundur öll sönnun-
ardæmi E. M., sem standa í þessum 3
blöííum Hkr.—Pessi vitni hans, sem eiga
að skýra fj’rir almenningi, að hann hafi
rjett fyrir sjer í þ-.í, að landssjóður tapi J
lOOpc. á hverri einustu póstávísun. Nið- j
urstaðan er auðvitað sú, að öll dæmin |
sýna þann sannleika, að landssjóður get-
ur á þennan hátt ettgum eyri tapað. En j
það hlægilegasta er, að hann hefur bein- \
línis sannað þetti’, sjálfar Í3—4dæmum. [
Meistarinn hefur sjátfur bundið á sig
þessa hnappheldu, og fær aldrei úr henni
komist, hvernig sem hantt spriklar og
sparkar. Hnappheldan situr fast, slitnar
aldrei.
Reykjavík, 3. ágúst 1890.
IlaUdór Jónsson.
2000
82,000 18,000
100,000
HINU FRJOV8A1A BELTI,
i Rauðár-dalnnm, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverflsliggj-
undi sljettlendi, eru feikna miklir flákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilaudi
—hinn víðáttumesti fláki í heimi af lítt byggðu landi.
M
r r
alm-nama
Utuil, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv.
«ldivifiur því tryggður um allan aldur.
land.
Omældir ftákar af kolanáinalandi;
JARNBRAIT FRA HAFI TIL HAFS.
j dærnið um kaupmatininn og dæmið utn
j póstmeistarann. Ati dætnin eru tvö, sjest
j á orðum sjálfs meistarans í upphafl síð-
| ara dæmisins, þar sem hann segir: Ger-
| um nú, að í stað kaupmannsins” o. s. frv.
1 Kaupuiaunsdæmiti á því að vera alveg út
j úr heiminum, þegar póstmeistaradæmið
kemur. En hvað gjörir E. M.? Samt
j sem áður blandar hann saman báðum
dætnunuin, lætur innstæðu landssjóðs |
vera 310,000 kr. í seinna dæmtnu, etusog
hún var í fyrra dæminu, eptir að kaup- j
C'anada Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi vi« Grand Trttnk og Inter-Colonial braut-
irnar mynda óslitna járnhraut frá öllttm hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til
Kyrrahafs. Sú braut liggur um miðhlut frjóvsama beltisins eptir þv! endilöngu og j ^ess.
um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur af Efra-vatni og um hin
nafnfrægu Klettufjöll Vesturheims.
Heilnæmt
Dæmið er öldungis rjett hingað til,
og sýnir glöggt, afS laudsjóður tapar eng-
um eyri, þótt hann taki vrS póstávísana-
fje í seðlum, og borgi það rikissjóði í
gulli.
Aptur meistaralegur netlingur af því
E. M. var svo óvarkár óafvitandi afi játa
sannleikann.
En svo iörast E. M. þess, að hafa
komið nteð rjett dætni og fer að bögglast
við að sanna, að lattdssjóður hafi átt aS
eiga á eptir 102,000 kr. Allt svo grœða
2000 kr.—100pc,—á þessu „business”.
Fyr má nú vera en að segja, að ef lands-
sjóður ekki grœði 100pc., þá tapi hann
lOOpc. (!!) . ■
Þessa speki(!) afi landsjóður eigi
ettdilega að graða lOOpc á póstávísuuum
fær E. M. út með þvi að snúa út úr og
rangfæra orð Sighvats Bjarnasonar í Hkr.
8. mai í vor, Þar sem Sighv. segir, að
landsjóður aukist um 2000 kr. við það
að póstmeistarinn kemttr tne‘5 2000 kr.
inn t haun, þá er það náttúrlega alveg
rjett. En sú aukning stendur ekki lengur
en þangað til landsjóður hefur endur-
borgað ríkissjóði þær 2000 kr., er póstá-
H E 1 M .
Nú er jeg komintt í nýjan heitn
Og nýr er jeg orðinn að vissu leyti.
Á hú-spdnversku* jeg hugsa og breyti,
Og svíf um bjartan sólar-geim.
Og hjer eru fljóðin fegri en alt,**
Og, frændi,hjerer ekki kalt.
En hjer eru líka þrttmur og þras.
í þorpurunum er opt skrítið mas.
Þeir ljúgahje mörgu, er lýtiurinn trúir;
Um Lncifer gamia ei hírða þeir neitt.
Hann ogþeireru alvegeitt.
Eu hjer eru seldar Sálmabækur;
Á sunnudögunum messað opt tvisvar.
Hjer fást kjólar og karlmanns baækur,
Úr kirkjunum er hver maður tækur,
Sem ekki segir amenið þrisvar.
En ltjer er samt ljómandi,ljómandi gaman
Hjer lifa nunnur og munkar saman.
Ogblöðin eru send út um bygðir á hestum
Og biflian útþýdd af lærðustu prestum.
Og svona skaltu sjá það, hjer er sannar-
legt fjör.
Hjer safnar fólkið ístru, en nautgripir
mör.
Og þó eitu að lastmæla landinu góða,
kosti fyrir stuld nafns núns og falsritun,
eins og jeg nú ætle, og sem jeg hef
sannað að svo miklu leyti sem þessi tign-
aða nefnd gaf mjertækifæri til að sanna
falsritun. Jeg hef enga þá afsökun fram
að bara, er breytt geti dómi yðar, því
hann er fyrir fram ákveðinn. Og að
þjer bjóðið mjer slíkt er meiningarlaust
form, er á engan hátt eykur tign þessa
meiningarlausa rjettarhalds’.
A’ladimir Ruloff, sem þjer leystuð
úr fangelsi, hefur af oss ttú í nótt verið
fundinn landráðasekur’, sagði forsetinn.
jHöfum vjer nú sent eptir honum og
þjóni yðar Ruryk, til að meðtaka dónr
sinn. Þjer hafiíi allir unnið í saineining’.
,Og frú Ruloff’, spurði prinzinn.
,Er fundin sýkn. Hún er frjáls. Jeg
á nú ekki annað eptir en að uppkveða
dóminn samkvæmt lögum’, sagði forset-
inn, hóstalii svo ofurlitið og hóf svo máls,
m kið alvarlegur.
,Wladislas Gallitzin, prinz af Nov-
gorod! Þjer haflð verið fundinn sekur
íöllum tólf ákærunum, er landráð snerta,
gegn vorum volduga herra, keisaranum.
Það er því mín þungbær skylda, að dæma
yður til aftöku, og skipa að þeim dómi
verði fullnægt á morgun, fyrsta dag júní-
máuaðar kl. 12 á hádegi. Sem hermaður
og borgari liafið þjer rjett á ati kjósa að-
ferðina við aftökuna. Kjós þess vegna
um snöruna e?a byssuna’.
,Það er liugsvöluu í því, ati mjer er
veittur slíkur kostur’, svarafii prinzinn.
(Hermaður kýs aldrei snöruna og jeg er
þess vegna hissa, að mjer skuli boðin
hún. Jeg bið einnig að flokkur sá, sem
valinn verður til a« fullnægja dómi þess-
um, verði tekin úr herdeildum Pólverja,
úr Warschau-deildinni, en ekki úr her
deildum Rússa, landsmanna minna. Jeg
1-tef tvær ástæður til að beiðast þessa,
Fyrst og fremst þá, að þjófidrambs
vegna vil jeg ekki að Rússar vinni verkið
og í öðru lagi, af þvi Pólverjar, yflrunnir
eða ekki, eru fjendur okkar, og að þats
er pólskum samsærismanni að þakka, að
afdrif mín verða þessi. Látið landsmenn
Helenar Radowsky fullkomna verkið, er
hún liefur unuið svo vel’.
37. KAP.
Iviseleff greifi flutti
Warvitch að
Og líkja mjer og öðrum við burtflutta j Þúsi llelenar, en flýtti sjer svo burt, því
maðurinn var búinn að borga inn 10,000
kr. og svo útfærir hann frádragning frá \ v*sun su hljóöaði upp á, er keypt var fyr-
hann vildi ekki láta sji sig í jafn-illa
þokkuðn nágrenni. En ’Varwitch fór
ekki strax inn, heldur brá hann sjer inn á
hótell í grendinni, keypti flösku af sterk-
asta uugversku brennivíni, fjekk sjer
duglegt staup og huldi hana svo í klæð-
um sinum og svo fór hann á fund kær-
ustannar. Helen var klædd eins og væri
Og stela úr sjónunr au'Sæfum látið þið í húna? leggjaaf staS í langferð. Augna-
slóða.
En hvað er um að vera, á minni gömlu
grund?
Þar gerist, lield jeg, litið, utan meinleysis
dund.
Þið stæliS þar um stjórnmál, en strýkið
þó ei Danskinn,
I o p t 8 1 a g .
Loptslagið í Manitoba og NorSvesturlandinu er viðurkennt liið heiluæntasta í
Ameríkú. Hreinviðri og þurrviðri vetur og sumar; veturinn kaldur, en bjartur
og staöviðrasamur. Aldrei þokaogsúld, o.g aldrei fellibyljir eins og suunarí landinu.
SAIBAXBSNTJÓRMX I CAXADA
gefur hverjum karlmanni yflr 18 ára gömlum og hverjum kvennptanni setn hefur
fyrirfamilíu að sjá
1 O O ck r n i* a í* 1 n n <1 i
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki það.
Á þann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinttar ábýlisjarðar og
sjálfstæður í efnalegu lilliti.
ISLBXZKAK
t
X Y
L F, X 1» U K
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöðum.
Þeirra stærst er NÝ.IA ÍSLANÐ liggjandi 45—8Qmilur norður frá Winnipeg, á
vestur strönd Winuipes-vatns. Vestur frá Nýja íslandi, í 30—35 mílna fjarlægð
er ALPTAVATNS-K ÝLENÐAN. bá'Sum þessum nýlendum er mikið af ó-
numdu landi, og báðar þessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisÍDS eu nokkur | borgað
hinna. A RGÝLK-NÝLEN1)AN er 110 milur suðvestur frá Wpg., ÞINQ- \
VALLA-NÝLJiNI)AN 200 mílur í norövestur frá Wpg., QIPAPPKLLE-NÝ- \
LENLAN um 20 milur suöurfráÞingvalla-nýlendu, og ALBEItVA-NÝLENDAN
um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. í síðast-
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í þessu efni getur hver sem vill fengið með' því aö skrifa
um það:
art vitlausu tölu. Meistarinn hefur
au'Ssjáanlega gleymt orðinu stað”, er
hanu var nýbúinn ivS setja til að greinis
milli dæmanna.
Eptir rjettri hugsun eiga dæmin lijá
Ii. M. að verasvona:
a. Landssjóður á fyrirliggj-
andi................ 300,000kr.
kaupmaSur borgar lionum í
toll.................. 10,000—
LandssjóSur á samtals 310,000kr.
b, Landssjóður á fyrirliggj-
andi.................. 300,000—
póstmeistari borgar inn 10,000
en sem „gengur upp” á
móti gullskttld land-
sjóðs við ríkissjóS— 10,000—
verður þá fyrirliggjandi í land
sjóði, eptir aS ríkissjóði er
sitt, eptir sem áður 300,000—
Mismunur
0
Thomas Bennetí.
1)0M. GO V'T. IMMIGliA TION AGENT,
Eðu 13. T i. Baldwinson, (íslenzkur umboðsmaður.)
DOM. GOV'T IMMIGRATION OFFICES.
- - - Canada.
Winnipeg
f>essar milljónir rnanna að hlýða boði
og banni frá páfahðllinni og lúta
harðstjórn fárra ítalskragamalmenna,
sem pessar pjóðir vita naumast að
eru til”.
Höf. færir síðan ýms rök fyrir pví,
að jafnaðartnönnum sje allsendis ó-
mögulegt að lúta páfadóminum og
öll pau rök eru bæði skýr og auð-
sæ. Laveleye segir að endingu:
uPáfadómurinn er óbundin einveld-
isstjórn og pað í gnðs nafni; hann
hefur verið lífið og sálin í harðstjórn
Filips 2. og Loðvíks 14., hann hefur
bugað og eyðilagtfrakknesku stjórn-
arbyltinguna og er pann dag í dag
alstaðar par, sem hann getur bundið
fjelagsskap við aðalsmennina, til
pess að vernda hir.a fornu trú. Sú
trú, sem farið hefur svo langt, að
liún kallar menn óskeikula, sem býr
sig út með alls konar helgisiði og
mannasetningar beint á móti guð-
spjöllunum og pvert ofan í kenn-
ingar Jesú, og sem alltaf og alstað-
ar fordæmir allar frelsishreifingar nú
tímans, einkum samvizkufrelsið—sú
trú getur aldrei orðið framtíðartrú
menntaðra pjóða”.
lflfil
MEISTARALEGUR NEÖLING-
UR OG MEISTARALEG
HNAPPHELDA.
Mig langar til að senda yður, herra
ritstj., fáeinar línur af þvi að jeg sje á
nokkrum blöðum Hkr. (jeg hef ekki
sjeð yngra blað af henni en frá 3. júlí),
að ritstjórnin hefur látið giepjast sjónum
af ritgerðum Eiriks Magnússonar um
póstávisana-málið og bankamálið. Þaö
er sorglegt, að skyiuunr menn skuli láta
hann tæla sig; auðvitati getur þa‘5 ekki
gjörst á annan liátt en þann, að menn
gæta ekki að e f n i n u, heldur láta stór-
yrðin villa sjersjónir.
Um hvað er eiginlega deilan nú orðið
í þessu máli?
Kjarninn í stælunum er nú einkum
ttm póstávísanirnar; E. M. segir, að lands-
sjóður tapi 100 pc. á öllum þeim póstávis-
unum, sem borgatSar eru inn í íslenzkuin
seðlum. Til að sanna þetta, tekur hann
svo mörg dæmi, er sýna eigi almenningi
þetta svart á hvítu.
Að sjálfsögðu eru öll þessi dæmi
annaðhvort reikningslcga röng eða þá þau
sanna einmitt á móti E. M. eða þá hvort-
tveggja; sanna sem sje, að landssjóður
2. er dætni þetta dásamiega Iærdóms-
rikt vegna þess, að með þessu dæmi rek-
ur meistarinnóvart ofan í sjdlfan sig allan
heilasp'tnann umtapið, sem landssjóður d
að hafa af póstdv svnvml Meistarinu
glappast ul. til að játa eitrn sannleika,
þann, að 10,000 kr. gullskuld landssjóðs
við ríkistsjóð gangi upp á móti {—kvittist
með) þeim 10,000 kr., sem póstmeistarinn
kemur með í seðlum. Þnð var meistaraleg
ur neglingnr að játa þetta.
Hvar er þá póstávísana-skuldin, úr
því póstávísauafjeð gengur upp á móti
henni?
Meistarinn hefur þannig sjálfur gleypt
fluguna um lOOpc. tap landssjóðs.
Verði ltonum gott af, hann átti lnma
sjálfur, euda var hún feit.
2. dærni E, M. er í sama blaði. Það
hijóðar svo, stytt:
Landsliöfðingi leggur út fyrir hús-
búnaö....................... . .. 1000 kr.
svo leggur nú latidsjóöur út í
glllli.......................... 1000—
fyrir seðla þá, er landsh. kom
meö. Húsbúnaðurinn kostar þá 2000—
lattdsjóður fær seöla fyrir... 1000—
landsjóður hef ur tapað 1000—
Þetta er kjaruinu í dæmínu; jegstekk
yflr slúðrið.
Þetta dæmi er reikningslega rangt, af
því, að hringlað er saman tveimur sjóð
um, sem sje prívat sjóði landshöfðingja
og landsjóði. Af því leiðir apturað nið-
urstaðau er vitlaus; það er ekki landsjbð-
ur, sem tapað hefur 1000 kr. heldur
landshöfðtngi oröinn 1000 kr. fátækari af
seðlum, en 1000 kr. ríkari í húsbúnaði.
Hann hefur því heldur ekki tapað neinu.
Dæmið ætti að vera svona:
a, Landshöfðingi leggur út í
seölum...................... 1000 kr.
en fær aptur húsbúnað fyrir 1000 —
Tap 0
b. Landsjóöur leggur út ígulli 1000 kr.
en fær apturseðlanafrálandsh. 1000 —
Tap 0
ir þessar sömu 2000 kr. En E. M. þarf
r j jafuan að umsnúasannleikRnum, til þess
að fá út það sem hann vili.
5. og 6. dæmi E. M. eru í tölublaöi
183 á síðu í vinstri hendi neðarlega.
BæSi þau dæini eru stýluð likt og 4
dæmi hjer að framan. Bælii dæmin eru
reikningslega rjett að þvi leyti, að lauds-
sjóður ánáttúrlega jafnmikið í sjóöi dður
en ltann tekur á móti póstávísanafjenu
og eptir að liann hefur gert það og kvitt-
æS ríkissjóö. Með öðrum orðum: lands-
sjóður hvorki vinnur nje tapar við það
„busittess”.
Eu E. M. vill alltaf láta landsjóö
græða lOOpc, til þess að geta snúið út úr
fyrir Sighvati.
En eitt er ljóst í santa blaði á eptir
þessunt dæmttm. Meistari E. M. finnur
það, að hann er búinn að kveða sjálfan
sig í kútinn. Hann getur ekki annað en
rekið augun i það, að allt stemmir i sið-
ustu dæmumsiuum; að landssjótiur skað-
astekkert. Til þess þvi að reynaað kasta
slæðum yflr þeuuan sannieika, býr hann
svo til í enda grehtarinnar gjörsamlega
meisaralega raiigt dæmi, sem ekkeit sann-
ar annað en hiti forna, að meistarinn
gengur á glapstigum.
7. dæmi E. M.er svona:
„Nú, nú, gullsígildi, sem laudssjóði, sem
peningamarkaði íslands, væri, undir öll-
um kringumstæðiim, eflöglega væri með
farið, fullt.................... 2000 kr.
virði lætur þá ríkissjóður fand-
sjóð kaupa af sjer fyrir...... 2000 —
í gulli; hefur þá landssjóður
þannig tapaö á kaupinu...... 4000 —
En fær aptur í stafiinn ávísunar
andviðri A...................... 2000 —
í se'Sluin. Netto tap landssjóös
er þvi lOOpc. eða............... 2000 —
Svo mörg eru meistarans orð.
Jeg er viss um að aldrei hefur nokk-
ur maður í nokkru landi nokkuru tíma
búi* til svona rangt dætni! Gætum að,
hvernig E. M. fær út fyrstu 2000 kr.
Hann kallar ftvr gulls í gildi fvnr lands-
sjóð, en færir þær samt landsjóði til út-
gjalda ! !
Ef þjer, herra rits*jóri eruð svo ó-
gæfusamur að eiga hest, 200 kr. veröann,
vitið þjer þá, hve rnikið hann hefur
kostaí yður samkvæmt reikniugsa'Jiferð
E. M.
Jeg skal sýnayður þa*.
Ilesturinn yðar er ígildi (virði) 200 kr.
þjer liafl'5 keypt haun fyrir. ... 200 _
hefur þannig ritstjórinn tupað á
kaúpunum....................... 400
En fær aptur í staðinn liest.sem er 200_
viröi. Netto tap yðar er lOOpc. 200—(!!)
Eg spyr nú í alvöru? Getur nokkur
mafiur ímynda'S sjer að meistari E. M.
sje meíi öllum mjalla i fínanz-reikning-
um sínum.
Síðasta dæmi E. M. á aðvera svona:
Landssjóður borgar ríkissjóði
í.gulli...........;........... 2000 —
fær aptur i seðlum............ 2000 —
Mismunur 0;
tillit liennar var ekki neitt elskulegt, nje
er sæmra að forSast um fram yflrbragfi eða syipur hýr. Og nú var hún
ein eptir, þvi vinuukonau var fluin.
Franskinu.
Nei, það
andi lönd.
En flc-tin við að hýrast og reyrast í bönd
Jón Kjeernesltd.
*) Sá, sem þetta er til, hjelt að jeg [
væri kominn til Spáuar. Höf.
**) Sbr. „Det mest interessant af Alt”.
Erik Bögh.
VLADIMIR NHILISTI.
Eptir
ALFRED ROCIIE FORT.
(Eggert Jóhannsson þýd.di).
,Svo þið haflðþákomizt að einhverri
niðurstöðu’, svaraði prinzinn blátt áfram
og braut saman og lagði til síðu blöðin,
sem hann var aí skrifa á.
,Já, háttvirti herrai’ Þtir strandaði
skrifarinn og hóstatii svo aptur.
,Og hafifi komizt að niðurstötSu
samkvæmt úrslitum dómnefndarinnar’.
,.Tá, háttvirti herra’.
,Jeg er þá kallaður til að hlýða á
dórninn?’
(Já, háttvirti herra! ogtrúið mjer, að j
mjer þykir það hörmulegt!’
,Jeg trúi því, vinur! En þetta ein-
mitt eykur virðing mír.a fyrir rjettiuum.
Þiö lialRS sannað ykkur að veragótia her- j
menn, með því að hlýða skipunum yfir-
mannanna’.
Þetta sagði prinzinn brosar.di, svo
að offlserinn fann ekki eins til háðsins,
sem i orðunum lá, en fór út með hon-
um hitm ánægðasti.
(Wladislas Gallitzin, prinz af Novgorod,
bcr að st nda fyrir þcssum rjetti’, sagði
Hvað! Þú lu'fur þá veri5 a5 drekka
aptur’, sag5i hún nepjulega, tók þjett í
öxl hans og dró hatin inn, en harSlokaði
dyrunum.
,Já, Helen! Elsknn min, lifið mitt!
Og reyndu það sjálf, því þú þarft þess!
Það er ekkert á við breunivín, til að eyöa
leRSindunum’.
(Þú ert huglaus hunduri’ svaraði
Helen. ,Og það er þá þaunig að þú sýn-
ir ást þina á mjer, núna þegar líf mitt er
í vo5a og þegar jegættl ati veraá flóttan-
uin burt úr borginni og undir þinni um-
sjón’.
,Hef jeg ekki selt mig djöflinum af
ást til þÍD, Helen? Hef jeg ekki framið tvö
morð einuiitt nútiaí kvöld, hulinn hempu
munksins, einungis til að sýna þjer ást
mina? Veröur ekki hinn lýtalausi lík-
ami Gallitzius prinz sundurboraöur meti
kúluni á morgun, bara at’ pvi jeg vildi
sýna þjer ást mína? Kondu nú, Helen,
og gefðu mjer eiun koss; bara einu, til
að sýna mjer, að þú rnetir verk míu!’
Hann rjetti fram hendurnar, eu hún færði
sig fjær og fór um liana hrollur.
(Ekki núna; bíddu svolítið’, sagði
hún meðuppgerðar rósemi. ,Furðu og
sæivtu hesta. Viti verðum að flýja. Farðu
nú Pjetur, ef þú elskar mig! \ ið höfum
verið svikini’
(Svikin!’ endurtók hann óttafullur,
þvi pessi orð tóku at’ houuin ölæðið.
,Hver þorir að svíkja okkur?’
(Vinnustúlkan mín og’.... hún ef-
aði sig, er hún lieyrði fótatak úti fynr.
,()g hver?’ spurBi Varwitch.
(Michacl Pushkinii’
V’arwitch hljiip á fætur sem óður
væri, gre!p pístólu af belti sinu ogsveifl-
aði henui kriugum sig og kvatsst skyldi
skjóta þauu manuhuna, livar sem haun
fyrst kæmi auga á hauu.
En, þei! Úti fyrirvar að heyra sverða
glamur, ys og skrölt margra matina og yf-
irvaldsleg högg duudu á hurðiuni.
,Verðirnir!’ hrópaði Helen.,Yið skul-
um flýja, Pjetur! tijótt!”.
llún hljóp ntf honum, tók um haud-
forsetinn, er prinzinn gekk inn í rjettar- i leggi hans og dróg hann fram í ganginn
salinn. Prinzinn svaraSi engu, en htiegði j ý11 1 f"'1 gekk upp hurðin og inn rudd-
sig og gekk inn að stolnum,
ist flokkur hermanna og mitt á rneðal
þeirra Michael Pushkini.
. . .. | (Þarna oru þau, gripið þau! Gripið
og stoð teinnetturog rolegur, pau!- hrópaði Pushkíni, en lirökklaðbt
á liæli, er hanu sá í augu Varwitcli.
- ... - : «Þú svikari, þú hundur!’ sagði Var-
(ájer, nefndin, er skipuð var til að | wkcli. ,Jeg skal halda eið minn’. Fyrr
tn ne
hiuiu
er liann
hafisi setits á um daginti. Þi.r staðnœmd-
ist haun
og hh'ddi á þessi orð forsetans:
rannsaka nnil yðar. finntim yður sekann í
öllum ákæruuum, sem yður voru lesnar
fyrir þessum rjetti, en sýknan í tveimur
atriðum, er frain voru borin og sem ekki
koma þessu máli við. Þetta er dómur
vor allra’. Hjer þagnaði forsetinn, hóst-
aði og beið eptir að liinir samsinntu
sögu hans, er þeir og gerðu, og svo hjelt
liaunáfram: ,Þaðeruúekki eptir annað
en spyrja yður, hvort þjer haflð ástæður
fram að bera gegu því, a'5 þetta sje rjett-
látur úrskurður, eða afsökun, er rýrt
geti hegninguna, áður en vjer upp-
kveðum dóminn’.
,Jeg hef enga þá ástæðu, er tekin
verður gild fyrir þessum rjetti’, svaraði
prinzinn. ,Nje heldur mundi vor vold-
ugi herra, keisarinn, sem jeg bið guð að
vernda, taka nokkra mína ástæðu gilda.
En allar ákæruruar eru ósannar að und-
autekinni þeirri, aíS jeg leysti úr fangelsi
saklaust fólk, er mín vegna, fyrir mína
óaðgætni var sett fast, eða að öðrum
V... "-’*“** uwuu . r ^ iT
liermenuirnir gátu litið við, uiiðafii
iu á Pushkíui og hleypti af skamm-
byssuuui. Og Michael kastaðist áfram
og dauður niður, með kúlu geguum höf-
uðifi.
Helen þreifaði eptir einhverju í
barmi sínum, eu er offiseri gekk að henni
hætti hún við það, en spurði mjög ráð-
venduislega hvað þetta ætti uð þýóa, að
brjótast þaunig inu í hús fri*-elskaudi
kveunmanns.
(Þú’, svaraði offiserinn, ,ert kærS fyr-
ir nihilismus, og hvað Varwitch áhrærir,
þá get jeg svarið a* hann er morðsekur’!
Varwitch orga«i og beljaði ogkvaðst
aldrei láta fauga sig lifandi. En svo var
hann á næsta augnabliki gripinn, bund-
inn og ketta'Sur, svo að hanu gæti ekki
orgað, og færður út í vagn, er beið fyrir
dyrunum. Og Helen fylgdi |á eptir út,
hjelt fast um haudlegg offiserans og las
upp endalausa þulu um sakleysi sitt.
En offiserinu varkíildureius og dauð-
inn. Hann svaraði engu, en skipaði her-
mönnunum að halda með veiðina að út-
laga fangelsinu.
*
(Framhald).