Heimskringla - 11.12.1890, Blaðsíða 3

HHOIISKRIXKLA, WIXXIPE«, MAK., 11. DESEMRER 1890.
TILKYNHIHG.
-------.—:o:—:-----
Aldrei fyr höfum vjer verið í jafngó'Kum kringuinstæðum til eð geta eins góð
kaup og nú. Innkaupamenn vorir hafa verið sex vikur að kaupa inn, og liafa
heimsótt allar stærstu stórkaupabúðir í Ameríku, bæði í Chicago, New York og
Boston, og hafa komizt að miklu betri kjörum en nokkru sinni áSur.
Vjer bjóðum því allar okkar vörur svo mikið lægra en allir aðrir selja, at? fólk
hlýtur að verða algerlega steinhissa og undrast yfir pvi.
-:o:- -
EPTlRPYLQJANDI SYNIR
OG SANNAR
GENGIÐ.
ÞAÐ SEM Á UNDAN ER
-:w.-
Vjer seljum svört karlmannaföt á §3,85, Ijómandi pdleg foniinannaföt úr hdlf-
ull fyrir §5,00 og §5,05. Drengjaföt á §1,87 og §ð.OO, skyrtur og nærföt
fyrir lægra verð en nokkru sinni áður, karlm. yfirhajnir frá §5,00 og upp, loðhúfur
loðyflrhafnir og Fur liobrn. Einnig miklar birgðir af floshúfum, sem eru dkafl. ódýrar.
Vjer höfum líka keyptinn 104 pakka af rúmteppum (Blankets) og rúmábreið-
um með mjög nitiursettu verði. Allt þetta hlýtur að seljast.
, Vjer höfum vanalega til pessa verið á undan öllum öðrum í þvi að seija shótav
odýrt, en aldrei fyrr höfum vjer pó haft það eins ódýrt og gott eins og einmitt nú.
Það væri því stœrsta heimsfoi seni nokkur gæti gert, að kaupa skótau sitt annarstaðar
e0 hjá okkur.----Dry Goods og malvara er seld hjá okkur með tilsvarandi lágu
verði og allt aunað.
hann uoar I raun og veru er J>að ekki
mín skyltla fremur en annara, að
reyna til að bjarga J>eim, sem eru að
farast. Jeg hef nú fengið pessa
hugmynd og nú verða aðrir að koma
og hjálpa til að framkvæina hana.
Þessi hugmynd mín verður nú heyr-
um kunn. Undir yður verður )>að
nú komið, hvort hún eng in ávöxt
ber, eða áviixturinn verður )>úsund-
faldur fyrir mannanna börn”.
DICIÍEY
Haniiltoii, Glasston &
(inmd
NOllTH - 1 > VKOTA.
IDominioii oi Canada.
jarflir okeypis fyr“r miljonir manna
200,000,000 ekra
hveiti- og beitilaudi í Manitoba oir Vestur Territónunum í Canada ókeypis fyrir
landnema. Djúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, næglS af vatni og skógi
°K meginhlutiun nálægt járnbraufum. Afral-.stur hveitis af ekrunni 30 bush., ef
vel er umbúið.
HIKIJ FR.l OVSAIIA RELTl,
Rauðár-dalnum, Saskatchewan dalnum, Peace River-dalnum, og» umhverfisliggj-
anúi sljettlendi, eru feikna miklir flákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn víðáttumesti fláki í lieimi af lítt byggðu landi.
r r
Malm-nama
ltind.
Ómældir flákar af kolanámalandi;
ÖUll, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv.
8ldivrSur því tryggður um allan aldur.
JARXRRAIJT FRA llAFl TIL IIAF8.
Canada Kyrrahafs-járubrautin í sambandi viiS Grand Trunk og Inter-Colonial braut-
irnar mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til
Kyrrahafs. 8ú braut liggur nm iniðhlut frjóvsama beltiains eptir því endilöngu og
um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur af Efra-vatni og um hii.
nafnfrægu KleltnfjöU Vesturheims.
H e i 1 n æ íii t loptiln g.
Loptslagið í Manitoba og NorfSvesturlandiuu er viðurkennt hið heilnæmasta í
Ameríku. Hreinviðri og þurrviðri vetur og suinar; veturiun kaidur, en bjartur
og staðviðrasamur. Aldrei þokaogsúld, og aldrei fellibyljir eins ogsunnarí landinu.
m hefur
.ki það.
.i'játðnr og
SAMRAX118STJ ORXl \ 1 CAXARA
gefur hverjum karlmanni yflr 18 ára gömlum og hvgrjum kvennmnnni '
tynrfamilíu að sjá
1 0 O e li rur íi 1’ 1 a n tl i
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landit
A þann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar
sJalfstæður í efnalegu lilliti.
ÍSLEKZKAR JíIl K X I> U R
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöðum.
e>rra stærst, er NÝJA 18LAND liggjandi 45—80mílur norður frá Winnipeg, á
estur strönd Winuipeg-vatns. Vestur frá Nýja Islandi, í 30—35 mílna fjarlægð
er ALPTAVATNS-NÝLENDAN. báíium þessum nýlendum er mikið af ó-
Py'mdu landi, og báðar þessar nýleudur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
mnna. AliGYLK-NYLENDAN er 110 mílur suðvestur frá Wpg., ÞING-
i Úl'M-NÝLENDAN 260 mílur í norffvestur frá Wpg., QU’APDE'LLE-NÝ-
þ&NDAN um 20 mílur sufíur fráÞingvalla-nýlendu, og ALBEIiTA- VÝLENDAN
Ubi milur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. í síðast-
oldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
um ^8rl "PP^ý^ug*11'1 Pessu efnl getur hver sem vill fengið með því að skrifa
Tliomas Bennett,
Eða
B.
A\
DOM. GOV’T. IMMIGRATION AGENT
í _j. Baldwinson, (íslenzkur urnboðsmadur.)
DOM. GOV’T IMMIGHATION OFFICES.
- - - Canada.

■-:ALVEG:-:NYFE
stórmiklar birgíir af allskonar
HAIJST ok vetrarvarnin
H 1
---svo sem:-
t . Rýjasta efndi í yfbfrakka, og ytribúning karla, allt af nýjasta móðnum í París,
Btó*111-11 *''ew York.
tmiki-S af tilbúnum karlmannafötum, af ótal tegundum og á öllu verðstigi
^Ho*kur, onskiir og caiiii<lÍKkiir nærlatnadur.
Y F I R P R A K K A R OG HÚFUR ÚR LOÐSKINNUM

erki vort (yfir búðardyrunum) er: HYItT SKÆRI.
, 321 Main Street,
gegnt N. P. & M. vagnstodvnnnni.
cj.yyAU.
Vitaskuld er pessi ritlingur hers-
hbfðingjaiiS í sáluhjálpar-hernum
stóreílis-auglýsing til Jiess að benda
mönnmn á herinn, starf hans og
kenningar. Bæklingurinn á sýni-
lerra að vera nokkurs konar fagmað-
O r’
ar-lioðskajiur Utrumbu-kristindóms-
ins”. En allt um f>að er hann að
ýmsu leyti merkilegur. Fyrst er nú
J>að, að [>að er svo sjaldgjæft, að
trúarboðarnir fari að benda á veru-
leg ráð til J>ess að ráða bót aðal-
nieinum mannkynsins, og par næst
verður hver niaður að játa, að pað
er sitt hvað í bæklingi pessum, sem
vert er að ihuga. Þar má einkum
nefna ýms atriði í björgunar aðferð
Booths. En merkilegast af öllu er
J>ó, hvað J>að kostar lítið fje. eptir
pví sem Booth teizt til, að bæta
að stórum mun kjör allra J>eirra,
sem hanga á glötunarbarminum í
öðru eins ríki og Englandi. ■ Þegar
pessi smá-uppbæð er borin saman
við öll pau ósköp af milljónum, sem
ganga á ári hverju til ’ners og flota
á Englandi, J>á er von að hverjum
manni blöskri, hvað mikið er gert
til að efla böl og raunir mannkyns-
ins og livaða óumrœðileyt lítilra-ði
er látið ógert, sem J>ó gæti gert
mennina milljónmu saman stórum
mun minna ófarsæla. Menn geta
reyndar sagt, að J>essi upphæð
Booths sje of lítil. Getur verið.
En fjarska-mikill getur munurinn
tæplega verið, J>ví pess ber vel að
gæta, að sáluhjálj>nr-herinn og hers-
höfðingi hans eru manua kunnug-
astir öllum kjörum og högum |>ess
hluta manna, sem verið er að tala
um að bjarga, og pess vegna mun
Booth manna færastur til að géra á-
ætlun um, hvað mikið pað kosti, að
breyta lífskjörum pessara aumingja,
að peir geti nokkurn veginn við
unað.
heimtir pungar vjelar. Loptskips-
ins mun pannig ekki lanot að bfða.
f snmbandi við petta er vert að
geta J>ess, sem hinn mikli hugvits-
snillingur tók fram, pegar maður
sagði við hann, að fólk mundi tæp-
lega fara að fara með loptskipi, pó
hægt væri að búa pað svo til að
pað yrði notað, vegna hættunnar á
loptferðum. Édison svaraði, að lopt-
skipið skyldi verða hið óhultasta af
öllum ferða-færum; pað pyrfti öld-
ungis ekki að fara hátt í lopti; pað
gæti farið skammt fyrir ofan jörðina
og gæti verið svo út búið, að pó
vjelarnar biluðu, gæti pað hægt og
hægt liðið niður á jörðina. Auk
pess sagði hann, að lft.il hætta væri
á, að loptskip rækjust á. Loptskip
væru ekki bundin við tvö vagnför
eins og eimlestirnar, sem pytu hvor
á móti annari. Og pó stöku sinn-
um kæmi svo fyrir, að tvö loptskip
bærust hvort á annars hlið, pá væru
pau alveg jafngóð fyrir pví og
oætu haldið áfram ferðinni. Um
hættu gæti pá fyrst verið að tala, ef
eitt loptskipið rækist með stafninn á
hliðina á öðru.
Loptfar Edisons.
Sagt er að hinn mikli hugvits-
snillingur Edison sje að hugsa um
að búa til loptfar. t>að er heldur
ekki ólfklegt, að hann vilji lfka
reyna sig í peirri grein, og enn
sfður ólíklegt, að honum heppnist
ekki pað fyrirtæki sitt. Edison
hefur gert pað, sein erfiðara sýnist í
fyrstu en að sigla upp f loptinu,
pví pað vita menn pó að er mögu-
legt. Víst er pað, að hann pegar
um nokkur ár hefur haft pá skoðun,
að sá tfmi niuni koma, að ferða-
menn fari gegnum loptið, og vera
iná, að sú stund sje ekki fjærri, að
hann segi almenningi, hvernig pessu
megi til vegar koina.
Fyrir nokkrum árum sagði Edi-
son, að listin að sigla S loptinu
væri alveg sú sama sem að sigla
niðri í sjónum; E>að hefur nú sýnt
sig að hið siðarnefnda er mögulegt,
ott að Þvf er hið fvrr nefnda snertir
sagði Edison að alla erfiðleikana
mætti sigra, ef menn gætu fengið
ferðar-kraptinn án pess að purfa til
J>ess eins pungar vjelar og hingað
til. E>á hugsaði hann sjer að búa til
vindihnyndaðan ballon, setn hefði
bara mátulegau lyptikrapt til pess
Vfst er um pað, að fyr eða síð-
ar ferðast menn um loptið
eins og um land og sjá nú.
(G. & N. H.)
alveor
o
í S L A N D S - F R J E T T IR.
Reykjavík 1. nov.
Fiskiveiðar Fœreyinga. í síðasta bl. af
„Fðringatíðindi”, október, segir svoc
„Fiskiskipini eru nú afturkomin úr ís-
landi og hafa flska j&fnliga væl. Flest
allir Föroyskir útróðramenn eru nú aftur
komnir úr íslandi. Fángur teirra hevur
verið ójavnir, summir hava fleiii hundra
krónur og summir nærum einki til
bestar”.
að lypta upp bát, sem bjengi par
neðan í. í bátnum ætti svo að vera
afarmikil vjel til pess að snúa skrúf-
um, sem með ákafiegum braða og
afar alli ættu að knýja loptið. Hann
var ekkert hræddur um, að erfitt
yrði með stýrisvjelina. Allt sem
vantaði, væri sterkt en Ijett efni í
ballóninn og bátinn og enn frenoir
hinn fyr nefndi pungalitli ferðar-
kraptur.
Úr málminum aluminium, sem
bæði er sterkur og pó ljettari og
sem nú fæst fyrir fimintugasta hlut-
anti af verði pví, sem verið hefur,
má búa til ballóninn og bátinn.
Rafmagnið, eins og tiú má geyma
pað og stýra pví, getur vewð sterki
ferðar-krapturinn, sem ekki út-
Ensknr ferðapistill. Einn afEnglend-
ingum þeim, er var í Thordals-ferða-
mannahópnum í sumar, J. Reynolds, hef-
ur ritað grein um ferð þeirra í tímarit,
er út kemur í Lundúnum og heitir
"Photografic Quarterly”, með mörgum
myndum, góðum ijósmyndum: af Aust-
urstræti i Reykjavík, af hrossaútskipun
við bæjarbryggjuna, af Krisuvíkurnám-
um, Eyrarbakka, Heldu, hverunum í
Hauaadal, Gullfossi, Þingvöllum, Al-
mannagjá o. fl. Þeirgengu upp á Heklu
11. júlí 3 Englendingar og Þorgrimur
Gudmnndson hinn 4., voru 6 stundir upp
en 4 niðiK, ijetu taka af sjer ljósmyud
niðri í gig einum í Heklu, og þykir
frægðarverk. Reynolds lætur vel yfir
ferðiuni, enda fengu þeir bezta veður
alla leið á laudi. Segir svo að niðurlagi
greinar sinnar: uEf einhver er heilsubil-
aður og þarfnast algeriegrar breytingar á
lopti og lá'Ki og svalandi lopts með ljóm-
andi hreinviðri og að vera algerlega laus
við embættisáhyggjur eða viðskiptalífs-
stapp, kann jeg eigi annað betra heilrœði
honum til handa en að fara skemtiferð til
íslands; höf. getur vottað það persónu-
lega, að þa5 metial hrífur mikið vel og
aíl kostnaðurinn er sennilegur”. Hanu
segir, afi heldra fólk hjer á landi sje eins
þrifl-5 og hreinlátt og annarsstaðar, en al-
múgi óþrifinn. „Þeir gláptu á okkur
eius og tröll á heiðríkju”, segir hann,
„þegar þeir sáu okkur vera að lauga
okkur á morgnana upp úr einhverri
krystal tærri ánni eða vatniuu. Mátti
sjá á svip þeirra, að þeir hugsuðu með
sjálfum sjer, að við lilytum að vera
vitlausir”.
Bókagjafir til landsbókasafnsins frá Nor-
egi hafa koinið töluverðar þetta ár og í
fyrra frá einum helzta bóksalanum í
Kristianíu, 400 bindi, og frá prívatmanni
þar, Th. O. Boeck, sem kvað vera mesti
bókavinur, um 10C0 bindi, fyrir góða
milligöngu forseta Bókmenntafjelagsins í
Khöfn, hr. skrifstofustjóra Ólafs Hall-
dórssonar.
Hvalaveiðar. Um 200 livali liafa þeir
veitt í suinar Norðmennirnir þrennir, er
liafa hvalaveiða-uppsátur á VestfjörKum,
og oru það engin smáræðis-gró’Sa upp-
grip.
Ekki er ófróðlegt að lieyra það í þessu
sambandi, að eptir því sem segir í norsku
blaði „Morgenbladet”, 3. sept, hefur
SvendFoyn, .hvalveiðaRÓnguiinn’ norski,
komizt upp á í sumar að veiða hvali og
hagnýta veiðina án þess aðliafaneitt upp-
sátur tii þess. llann hefur byrðing
mikinn, gufuknör, með hvalveiðaskip-
inu, festir bvalinu, þegar búið er að
skjóta haun, við hliðina á byrðingnum og
lætur skera liauu þar á floti, liirðir að
eins spikið og skíðið, en hleypir liinu
ni'Sur. Lánaðist það ágætlega. Skipin
komu heim eptir nokkrar vikur með
20, vættir af spiki, 90 tunnur af lýsi og
300 vættir af skíði. Lýtur út fyrir að
þetta muni breyta talsvert iivalveiðiað-
ferðinni eptirleiðis.
Fiskisamþykktarmálið. Á sýslufuud-
inum i Hafnarfirði 28. f. mán. var5 nið-
ursta-San sú, með raeiri liluta atkvæða,
afi aftaka ýsulóðarbrúkun í suunaiiver'5-
ura Faxatióa á miðum sýslubúa og Reyk-
víkinga frá 1. janúar til 11. inaí, nema
Garðmónnum úrskurðaður skiki fyrir
lóð þar hjá þeim og fyrir þá eina. í
öðru sainþykktar-frutnvarpi var sam-
þykkt, ats net skyldi eigi leggja fyr en
7. april. 8amþykktirnar eiga atS vera
bundnar livor annnari á þaun hátt, að ef
önnur nær eigi fram að ganga, þá sje
hin þar með einnig fallin. Málið á sem
sje enn eptir a5 berast undir hjeraðs-
fund og sta'Sfesting amtmanns.
Munntal er haldið í dag eða á að
haldast um land allt.
Bartiastrandasýsla vestanv. 10. okt.
„Heyskapur eptir sumarið hjer um sló5-
ir mun vera í betra lagi. Að vísu var
hjer fremur votviðrasamt síðari hluta
sláttarins, en allir munu nú liafa náð inn
heyjum sínum. Ye5rátta á haustinu, sem
af er, hefur mátt heita fremur köld, opt
frost á nóttum og stundum um daga.
Snjór er talsverður kominn á fjöllum
uppi og opt hefur snjóa5 í byggð.
Heimtur á fje mjög misjafnar, þar sem
veðurvar mjög dimmt báða gangnadag-
ana og því illl að leita.
Fiskiafli vi5 Arnarfjörð því nær
enginn, það sem af er haustinu, a5 eins
lítilfjörlegur reitingur af ýsu, bregður
mönnum mjög við það eptir haustið í
tiyrra, því þá höfðu menn 70—100 kr.
hluti eptir haustið. Segja menn þó, að
talsver5ur flskur muni vera í firðinum,
«n beituna vantar til að veiða hann með.
Verð á kjöti á Bíldudal hefur veri5
liærra en í fyrra.
Fyrir þá skrokka, sem liafa náð 70
pundum, er gefið fyrir pundið 25 aurar,
fyrir þá sem liafa ná5 60 pundum, er pund-
ið á 22 aura, fyrir pundi5 í 50 punda
skrokkum er gefi5 20 aurar, fyrir
pundið í 25 punda skrokkum 18 aurar, í
40punda skrokkum 16 aurar, í 35 punda
14 aurar, í 30 punda 12 aurar.
Likt verð mun vera á kjöti í öðrum
kaupstöðum sýslunnar. Mörpundi5 hef-
ur gengið á 40 aura, pundi5 í gærum á
25 aura.
Bar5strendingar hjeldu fjármarka5 í
Uaga 26. f. m., og keyptu kaupmenn
lijerí sýslunni þar talsvert af fje. Mun
það hafa komizt í hátt verð.
8. nóvember.
Mannalát. Fyrrum alþingismaður
og umhoðsmaður StefdnJónssan á Steins
stöðum hefir andast 11. f. m., kominn
talsveit á níræðisaldur. Hann var al-
þingismaður Eyfir5inga í nær 30 ár, öll
ráðgjafaþingin, og þótti greindarma5ur,
tillögugó5ur og samvizkusamur. Bú-
höldur vár hann allgóður, og sómamað-
ur í hvívetna. Kona hans liin síðari var
Rannveig Hallgrímsdóttir prests Þor-
steinssonar, systir Jónasar skálds Hall-
grímssonar.
Ilinn 5. þ. m. andaðist hjer í hæn-
um á níræðisaldri (82) prestsekkja Anna
Guðmundsdóttir, frá Búðum, ekkja Jóns
heit. Guðmundssonar (prests Jónssonar á
Staðarstað), prests á Helgafelli...
(ísafold).
Svo kastaði hann sjer á hæði knjen,
tók háðar hendur hennar og kyssti þær
allar utan.
(Þú manst þá eptir mjer, Toby’, sagði
ÍUlliipi'ÍIIII
—eða—
CORA LESHE.
(Snúið úr ensku).
.Þjer munið að jeg gerði ráð fyrir
því sem mögulegu, að faðir yðar tæki
ekki eins vel á móti yður eins og þjer í
hjartans einlægni gerið y5ur hugmynd
um. Ef þjer nú sannfærist um þetta í
kvöld, þá gleymi'5 þjer ekki að jeg að-
varaði yður, nje lieldur megi5 þjer af
því ráða, a5 faðir yðar unni y5ur ekki
heitt og innilega. Jeg vil einnig hiðja
yður að muna það, að skyldi sorg og
þrautir bíða yðar—og sorgin leggst stund-
um þungt á yngstu og fegurstu blómiii,
að þjer æfinlega eigið vin þar sem Xlorti-
mer Percy er og a5 þjer megið ekki
hika við að leita til hans’. Hann hjelt
þjett í hönd hennar á meðan hann talaði.
,Orð yðar, Mr. Percy, eru ráðgáta,
sem jeg fæ ekki leyst. Þau fylla mig
ótta, en jeg veit að jeg á góðan að, þar
sem þjer eruð; þjer hafið reynzt mjer
svo vel. Ef mjer liggur á mun jeg ekki
hika við að leita til yðar og Aðalheiðar’.
(A5alheiður er góð stúlka’, svara'Si
Mortimer, (en jeg á hægra með aðhjálpa
yður en hún, ef á liggur’.
Svo kvöddust þau, hann sag5i öku-
manninum til vegar og svo fór vaeninn
á stað með Coru út í myrkrið. Út um
gluggana á vagninum horfði hún á húsin
til heggjahliða, en nú sáust ekki nema ó-
glöggt í dimmunni, en hún þekkti sig
hvergi. Allt var svo hreytt. Hún var
frainandi í föðurlandi sínu. Um þetta
var hún að hugsa, þegar vagninn
stanzaði við húsdyr föður hennar, og
hrafnsvarti vinnumaðurinn, hann Cæsar,
lauk upp hur5inni. Cora hljóp inn í for-
stofuna og var i þann veginn að spyrja
Cesar eptir föður sínum, þegar annar
svertingi, Tohy, kom fram til hennar.
Toby var hniginn á efra aldur, hár hans
liærusk<>ti5 og á andliti hans hvildi að
jafnaði þreyta og raunasvipur. Ilann
var vel klæddui og á þann liátt er sýndi
að hann var trúnaðarmaður og uppá-
haldsþjónu húsbóndans. Gerald Leslie
liafði lika átt þennan trúa þjón, þennan
þræl, fullaii t'jór5ung aldar.
(Mr. Leslie getur engann sjeð í
kvöld’, sagði Toby.
(Hann neitar þó aldrei a5 sjá mig’
svaraði Cora. (Jeg veit hann neitar sjer
ekki um að sjá sínaeigin dóttur’.
jDóttur!’ hrópaði Toby og tókst allur
álopt. Jíóttur sína, hana Coru, sem var
fyrir haudan hafi5—þarna, í landinu
frjálsa. Cora, sem jeg bar á örmum mín-
uai fyrir mörgum árum síðan; fyrir-
gefðu mjer, fyrirgefðu vesalings garhla
þrælnum, sem nú er utan við sig af gleð
inni a5 sjá hana ungu húsmóðltr mína
aptur’.
Cora.
(Jeg man eptir litlu stúlkunni, er jeg
ljek svo.opt við, en þekki hana ekki í
þessari failegu úngfrú frá gleðinnar heim-
kynninu—Englandi. Það er bara rödd-
in sem jeg þekki, röddin hin sama og
litlu Coru. .Teg vona að þjer sjeu5 ekki
reið viS mig’.
,Rei5 við y5ur, hvernig get jeg ver-
ið þa5?’ spurði Cora. (En segið mjer
hvar hann pabbi er. Láðið þjer mig ekki
híða lengur’.
(Hann faðir yðar!’—Lengra komst
hann ekki, en viðmót hans og rödd
hreyttu8t,. Hann hugsar af þjer sjeuð
enn á Englandi—fyrir handan hafið og
þegar hann veit að þier eruð hjer, þá....’
Meira sagði hann ekki.
(Hvað þá?’ spurði Cora. (Ef jeg er
lijer komin án hans vitundar, er jeg þá
ekki dóttir hans, og hver hefur hærra
rjett en jeg til að vera lijá honum, þegar
hanná andstreymt?’
(Það er satt, Miss Cora, en.... ’.
(Segðu mjer strax hvar hann er!’
(Þarna í herberginti’ svaraði Toby
ramalegur og benti á dyrnar að lestrar-
salnum.
Cora heið ekki bo5anna, en gekk að
hurðinni ogopnaði hana liægt. Svo gekk
hún inn, en staðnæmdist um stund fyrir
innan hurðina til að virða föður sinn
fyrir sjer. Feneyiskn gluggaskýlin voru
lukt, en ljósbrann áborðinu ogyfir því
skyggni, er kasta5i skugga um herbergið
hið efra, en allri birtunni sló á andlit
Geralds. Hann sat og studdi hönd undir
kinn, dró hrýrnar saman í hnikla og
horfði á gólfið, en blaða-syrpa var á*
horðinu framundan honum og hálf-hrunn-
inn vindill á bor5ja5rinum.
Ilann lieyrði ekki þegar dóttir hans
kom iun og sá liana ekki f>ar sem hún
læddist inn gólfiðtil hans og kraup niðar
við stólinn, sem liann sat á. (Faðir!
elsku hezti faðir minn!’ sagði hún og
tók um handlegg hans.
Hann hrökk við og rak upp liljóð,
Sem fremur var augistai en gleði óp, er
liann leit við og sá dóttur sína.
.Cora’, sagði hann. (Ert þú komin
liingað!’
(Já, elsku faðir! Jeg veit a5 það er
á móti boði þínu, en jeg veit að það get-
ur ekki verið á móti vilja þínum’.
(Þnð þurfii ekki annað en þetta til
að fullkomna eyðilegginguna!’ sagði
Gerald við sjálfan sig og svo lágt, að
Cora heyrði ekki hvað hann sagði. Hún
sá eigi að siður a5 koma hennar hafði
ekki veitt honum þann fögnuð, er hún
hafði vœnt eptir að sjá á svip lians.
,Ó, pabbi minn, pabbi minn!’ sagðí
hún og lagði liendurnar um húlsinn á
honum. (Getur það veriö, að þú elskir
mig ekki?’
(Elski þig ekki, Cora!’ tók liann upp.
Meira gat, hann ekki sagt fvrir gráti, en
þrýsti henni að hrjósti síiiu.
Þannig var heimkomau.
5. KAP.
Við skulum nú víkja okkur frá húsi
Geralds og heimsækja skrauthýsið mikla
er Águstus Horton bjó í, og sem var
við eitt helzta strætið í New Orleans.
Það er li5in rúmlega vika frá þvi
Mrs. Montresor kom heim. Það er heið-
ríkur sumardagsmorgun og öll fainilían
er samankomin í dagstofunni, þar sem
lopti5 er þrungið af ilm jurt.a og blóm-
gresis, er morgun-kælan her með sjer um
opin gluggann. Mrs. Montresor sat vi5
að bródera—þó lieitt væri í Louisiana, þá
vann hitinn ekki svo á hana, a5 hún
missti löngun til að vinua—, Águstus
sat í hægindaától og var að lesa inorgun-
blöðin, A'Salheiður ruggaði sjer S hengi-
bedda útviðeinn gluggann ogúti fyrir
honum stóð Moitimer með vindil milli
tannanna, liallaði sjer upp að glugga-
kistunui og talaði við unnustuna.
(Mjer er alveg sama liva5 þú segir’
sagði Aðalheiður. Pað er hreint yfir-
gengilegt, að Cora skuli ekkiliafa lieim-
sótt okkur enn’.
(Sagði jeg þjer ekki, mín kæra, að
Mr. Leslie hefði tekíð hana me5 sjer út
á búgarðinn’, svaraði Mortimer.
(Enda þótt! Búgarðurinn er bara
>4 klukkutíma ferð frá New Orleans, svo
það er ekkert liægar fyrir Mr. Leslieen
að koma með liana hinga5’, svaraSi Aðal-
hei5ur. í þessu gekk kvennþræll iun
og sagði Silas Craig kominn, og án þess
að lita upp úr blaðinu, sagði Ágústus, að
hann skyldi koma inn.
,IIvað í ósköpunum gengur að þjer,
að hinda kunningsskap við þennan
mann?’ spurði Mortimer.
(Og hvað er að houum?’ spurði
Ágústus. .Teg lít ekki á lilutina eins og
þú. Mr. Craiger vir5ingarverður mað-
ur í mannfjelaginu’.
(Virðingar verður! Já, sá sem græð-
ir peuinga er virðingarverður, me5 livaða
móti sem hann gerir pað. Okrarinn sem
með harðri hendi hrífur seinasta pening-
inn úr hendi fátæklingsins, sem rakar
saman gulli fyrir a5 selja sál og líkama
samtiðarmunna siuna! En hvað gerir
þa5? Gullið glóir ekki síður fyrir þa5
og heimurinn hnegir sig ekki síður af
þeirri ástæðu fyrir þessum virðingar-
verðu mönnum í fjelagsiífinu!’
Framh.