Heimskringla - 15.01.1891, Blaðsíða 2

HKniNKIilXULA, n IXMPiX, 15. JAXUAlt l»«I.
55
kemur út á hverj-
um flmmtudegi.
ííuuimuunubiu ,
An Icelandic News-
paper
Published e v e r y
Útoependur: Thursdav iiy
The ílEiMSKKfNOi.A Priuting& Publ. Co’y.
Skrifstofa og prentsmiðja:
151 Lombard St. - - - Winuipeg ''anada.
JSggert Jolumnzon: Manaoing D: iikctoi:
Blaðið kostar:
Heill árgangur............... $2,00
Hálfur árgangur............... 1,00
Um 3 mánutSi.................. 0,65
' Kemur dt (að forfallalausu) á hverj-
am flmmtudegi.
Skrifstofa og prentsmiðja:
151 Lombard St........Winnipeg, Man.
UTUndireins og einhverkaupandiblaðs
Ins skiptir um bústað er hann beðinn aS
senda hina breyttu utanáskript á skrif
stofu blaðsins og tilgreina um leið fyrr-
terandi utanáskript.
Upplýsingarum verð á auglýsiugum
„Heimskringlu” fá menn á skrifstofu
blaðsins, en hún er opin á hverjum virk
um degi (nema laugardögum) frá kl. 9
f. m. til hádegis og frá kl. 1,30 til 0 e. m
Á laugardögum frá kl. 9 til 12 liádegi.
Utanáskript til blaðsins er:
TheHeimskringla Printing&PublishingCo.
P. 0. Box 305
Winnipeg. Canada.
V. ÁR. NR. 3.
TÖLUBL. 211.
WINNIPEG, 15. janúar 1891.
■ 1
1
í seinasta blaði af í(Sam.” er
grein til 1(Hkr.” eða ef til vill að
eins til annars af ritstjóruin blaðs-
ins. Greinin er náttúrlega með
smáletri; annað letur f»ykir ekki
eiga við jafn-verslegt blað eins og
«Hkr.”
Vjer tókum Drummond sem
merkan guðfræðing voru máli til
sönnunar uin J>að, að ekki vœru all-
ir kirkjumenn svo ákaflega innsýn-
ir i trúna, en ((Sam.” tók pað
mjög óstinnt upp og sagði að vjer
skildum ekki Drummond. Svo tók-
um vjer postulann Pál og Krist til
að sanna vort mál, en svoleiðis
smælingja sjer ((Sam.” ekki; hún
gengur alveg pegjandi fram hjá
peim og lítur ekki við peim.
((Sam.” fer í pessu efni líkt og
draugnum hjerna um árið. Draug-
skömminni var boðinn hnífur til að
jetameð, en draugsi sagði: ((Sjald
an brúkar dauður maður hnif, held-
ur stendur hann á og rífur”. Hkr.
hefur boðið Sam. nokkurs konar
hníf, boðið henni að leiða rök að
sinni skoðun, eu Sam. brúkar enga
svoleiðis hnífa, hún stendur á og
rífur.
E>essi deila milli Hkr. og Sam. er
pannig til orðin eins og kunnugt
er, að Sam. tekur hálfa setningu
úr ritstjórnar grein í Hkr. og velt-
ir sjer yfir hana. Og nú er setn-
ingin sjálf pess eðlis, að enginn
maður í viðri veröld, hverrar trú-
arskoðunar sem er, mundi hika sjer
við að skrifa undir hana. E>að er
ekkert efamál, að ef San.. ætlar sjer
að halda pessu frain, pá er úti um
allt trúarbragðafrelsi hjá íslending-
um vestan hafs. Ef Satn. ætlar að
taka sjer dómsvald yfir hverri ein-
ustu hálfu setningu, sem birtist á
prenti á íslenzku í Ameríku og
mæla hana með erki-lútherskum
dogmatíkur-kvarða, ja, pá höfum
vjer íslendingar í Ameríku fundið
pað, sem lúthersku kirkjuna hefur
lengi vantað, páfann, ritstj. Sam.
_(Sam.” hefur valdið pessari deilu
og sá af ritstjórum Hkr., sem ritað
hefur greinarnar til Sam., getur full-
vissað hinn háttvirta ritstjóra Sam-
einingarinnar um, að Heimskringla
hættir ekki við petta mál fyr en
Sameiningin pagnar. Hkr. hefur
rjett mál að verja og pað er
hennar slvýlda að halda pví til
streitu.
pessa grein skrifar, mjög pungt, að
purfa að standa í stælu við ritstjóra
Sam. ocr hann hefði ALDRt'I
byijað á slíku.
M1
ENN UM Bx\NKAMÁLIÐ.
E>au eru ekki svo fá, orðin, sem
búið er að prenta um bankatnál E.
Magnússonar; hjer um bil öll blöð,
sem gefin eru út á íslenzku, hafa
flutt greinir frá E. Magnússyni og
greinir á móti honum. Málstaður
hans er orðinn kunnur öllum peirn,
sem íslenzka tungu tala, ef peir
annars lesa nokkur íslenzk blöð, og
ástæður pær, sem færðar hafa verið
fram móti honum sömuleiöis.
Pe rsónulega
pykir peim, sem
Á íslandi voru menn pegar í
byrjun almennt gagnstæðrar skoð-
unar og E. Magnússon; mönnum
pótti rök Eiríks meistara mrjög f
lausu lopti byggð og lítt hafa við
að styðjast enda fundu pað jafnt
vinir lians sem óvinir, að hann flutti
mál sitt fremur með illkvittni og
frekju en* hyggindum og sannleiks-
ást. Þetta er ekki svo að skilja
sem allir menn á Islandi sjeu í alla
staði ánægðir með bankann. Langt
frá; menn finna ýmislegt að honum;
mönnum pyldr leitt, að hann skuli
ekki standa í sambandi við erlenda
banka, mönnum pykir vanta, að
hann stofni úti bú, eins og ráð er
fyrir gert í bankalögunum, mönnum
finnst, að afborgunarskilmálarnir
gætu verið heppilegri o. s. frv. En
Eiríks aðfinningar áttu allt um pað
varla nokkurn áhansfanda á Islandi
cj
pegar í byrjun. Þess tná og geta í
pví sambandi, að Eiríkur meistari
sendi ritling um allt petta banka-
hjal sitt til íslands suinarið 1889 og
ljet útbýta pví meðal allra ping-
manna á alpingi pað ár. í peim
ritlingi stóð allt-hið sama sem hann
hefur nú í meir eu ár verið að prje-
dika öllum íslendinguin í blöðun-
um. Eiríkur átti rnarga vini og
marga kunningja meðal pingmanna,
Hann hefur alitaf verið mjög vin-
sæll hjá alpýðu manna sfðan hann
hjerna um árið stóð fyrir samskot-
unum á Englandi handa bágstödd-
um íslendingum og auk pess hefur
liann alltaf verið álitinn frjálslyndur
maður og gáfumaður. En prátt
fyrir allt petta fann enginn alping-
ismaður á alpingi 1889 minnstu á-
stæðu til að segja. eitt einasta opin-
bert orð skoðunum Eiríks til líknar
eða liðsinnis. Þær voru pess eðlis,
að pær voru frá fæðingunni dauða-
dæmdar lijá öllum peim, sem pótt-
ust bera bezt skyn á bankamál ís-
lands.
Eins og kunnugt er, fór svo Ei-
ríkur að prjeibka kenningu sína í
blöðunum á Islandi og pegar peim
var lokað fyrir honum, eptir að hou-
um hafði pó verig gefinn kostur á
nokkrum sinnum að skýra mál sitt
og bera hönd fyrir höfuð sjer, pá
flutti hann sig með bankamál sitt til
Vesturheims, til blaðanna hjer. E>ví
skal eigi leyna, að fyrst eptir að
Eiríkur fór að skrifa hjer í blöðin
um bankann, munu peir hafa verið
allmargir, sem lögðu trúnað á orð
hans, enda var pað von; menn höfðu
ekki bankalögin. menn tóku gilila
»”igusögn Eiríks um póstávísana-sam-
bandið og um skulda-súpuna o. s.
frv. En pví má heldur ekki leyna,
að eptir pví sem Eiríkur hefur skrif-
að lengur um bankamálið og eptir
pví sem menn hafa haft lengri og
betri tíma til pess að íhuga ástæður
Eiríks og sannanirnar, sem komið
hafa fram frá andstæðingum hans,
pá hefur bankamáls-vjnum Eiríks
farið sí-fækkandi og peir, sem enn
eru honum að einhverju leyti lið-
sinnandi, eru ofboð mikið farnir að
linast í vörnum fyrir hann.
Það er heldur ekki að furða, pví
undirstöðurnar undir kenningum E.
hafa verið rifnar burt, hver á fætur
annari, og Eiríkur meistari hefur
ekkert haft par til að segja, nema
að kenningar sfnar stæðu alveg ó-
haggaðar—pó öllum undirstöðum
væri kippt undan peiin. Hann hef-
ur ekki getað komið með neinar nýj-
ar undirstöður.
E>að er óparfi að vera að rifja upp
allt, sem búið er að segja í pessu
bankamáli. ((Sumt var gott og
sumt var parft, en sumt vjer ekki um
tölum”. Einungis má benda á, að
pað hefur verið sannað með stöðu-
lögunum,<7d póstsjóðurinn í Reykja-
vík sje tilheyrandi landssjóði is-
lands en ekki ríkissjóði Dana, sann-
að, að tapið á póstávísunum sje
ekkert nema hugarburður Eiriks
meistara, sannað, að seðlar íslenzkir
sjeu jafngitdi gulls fyrir landssjóð
íslands og menn á íslandi, og sann-
að, að skuldasúpan við ríkissjóð
Dana stafi ekki af póstávísunum,
heldur af purrð í landssjóði íslands
sjálfum. Að pví er hið síðasta at-
riði snertir má taka fram, auk pess
sem áður hefur verið sagt af ýmsum
í pessu máli, að landssjóður íslands
he.fur nóg úrræði til pess að greiða
ríkissjóði Dana póstávísana upphæð
ir í gulli og silfri, að svo mikiu leyti
sem hann getur nolckurs fjár án
verið. Það væri óðs manns æði, að
ímynda sjer, að allt pað gull og
silfur, sem á ári hverju streymir inn
í landið fyrir fje og hesta bráðnaði
og yrði að engu. Stærstu skulda-
eigendur á íslandi eru nú lands-
bankinn og landssjóður. Þeir fá,
einkuin landsbankinn, á ári hverju
inn vexti og afborganir af lánum
svo tugura púsunda skiptir og par af
er mikill hluti greiildur í gulli og
silfri, af peirri eðlilegu ástæðu, að
mikill hluti af [«eiin, sem eiga að
standa skil á lánum til landsbank-
ans eða landssjóðs fá peningatiauð-
synjar sínar greiddar í gulli og
silfri fyrir fje og hesta. Undir eins
og landssjóður sjer sjer nú fært fyr-
ir nauðsynlegum gjöldum sínum að
greiða eitthvað af upphæð peirri,
sem í sjóði liggur, til ríkissjóðs
Dana upp í skuld sína par, auk
pess sem greitt er beinlínis í ríkis
sjóð með ávísunum upp í lands-
sjóðstekjur til Kaupmanna-hafnar,
pá getur hann fengið gull eða ’silf-
ur í landsbankanuin til að senda
ríkissjóði, í skiptum fyrir seðla.
Hingað til hefur pað aldrei nokkurn
tíma komið fyrir, að landssjóður hafi
ekki getað greitt ríkissjóði í gulli
og silfri, upp í skuldina par, allt
fje, sem hann sjálfur hefur mátt án
vera, án pess að bíða nokkurt tap í
seðlum sínum. Þetta sannar pað
prennt, bæði að seðlar peir, sem inn
í landssjóð renna, eru honum full-
komið ígildi gulls og pað annað,
að skuldasúpan við ríkissjóð er ekki
að kenna póstávísunum. Ur pví að
landssjóður stendur í skuld við rík-
issjóð—sú skulil er eðlilega farinn
stórum aðminnka slðan fór að batna
í ári á Islandi—prátt fyrir pað, pó
landssjóður greiði í ríkissjóð allt
pað fje, sem hann má án vera, pá
sjest pað augljóslega að skuldin væri
liin sama, svo framarlega sem ríkis-
sjóður telur sjer skylt að hlaupa til
bráðabyrgða undir bagga með lands-
sjóði Islands, pó engir seðlar væru
borgaðir á pósthúsinu fyrir póstá-
vísanirnar, og að skuldin stafar ein-
göngu af pví, að tekjur lanilssjóðs
hafa ekki hrokkið fyrir gjöldunum
pessi ár, sem skuldin hefur safnast
fyrir. Sönnunin fyrir pví, að lands-
sjóður líði baga við póstávísanirnar
væri sú ein, að seðlar söfnuðustfyr-
ir í landssjóði oglægju par eins og
arðlans eign. Eu svo er ekki;
landssjóður íær ekki meira inn af
seðlum en hann getur fyllilega not-
að eins og gull. Meðan svo stend-
ur, eru öll stóryrði um háska fyrir
landssjóð af póstávísunum ekkert
nema ástæðulaust og pýðingarlaust
orðafleipur.
En nú skal eigi farið lengra út í
pessa sálma.
E>að er eitt atriði í bankamáls-
grein Eiríks meistara í Hkr. 6. nóv.
p. á., sem vert er að svara, af pví að
sögusögn Eiríks par getur villt pá,
sem eru alveg ókunnugir. Þar
segir Eiríkur, að landshöfðingi
Magnús Stephensen sje höfundur
að öllu póstávísana-fyrirkomulaginu
á íslandi nú o: að seðlar landsbank-
ans sjeu teknir gildir á íslanili upp
1 póstávísanirnar til Danmerkur.
Þessu til sönnunar til færir Eiríkur
kafla úr landshöfðingja brjefi frá 28.
maí 1886 til verzl unarstjóra Pjeturs
Sæmundssonar, par sem landshöfð-
ingi ’svarar fyrirspurn frá pessum
verzlunarstjóra og segir, að sam-
kvœmt bankalögnnum sjeu seðlar
landsbankans gjaldgengir í lands-
sjóð og aðra almenna sjóði á íslandi
(og pá einnig í póstsjóð, sem að
póstmeistaranum sje par af leiðandi
skylt að taka pá sem borgun fyrir
póstávlsanirnar til Danmerkur.
Málið er ofboð einfalt. I.ands-
höfðingi svarar fyrirspurn frá al-
pj'ðumanni um pað, livernig rjett
beri að skilja bankalögin frá 18.
sept. 1885, og vel að merkja svarar
peim svo, að hver maður með heil-
brioðri skynsemi getur ekki lagt
annan skilningí bankalögin en pann,
sem landshöfðingi heldur frani í
pessu brjefi. E>ví pegar bankaliig-
in íyrwskipa, að seðlarnir skuli
gjaldgengir í landssjóí og aðra al-
menna sjóði og pegar póstsjóður er
hluti af landssjóði, pá getur ekki verið
örðugt fyrir nokkurn mann að skilja,
að seðlarnir eru pá líka gjaldgeng
ir í póstsjóð. E>að purfti svo sem
ekki að búa til neina stjórnarauglýs-
ingu um, að seðlarnir væru gjald-
gengir í póstsjóð sem borgun fyrir
ávfsanir til Danmerkur, pvf petta
atriði lá beinlínis í sjálfum banka-
lögunum, sem -fyrir löngu var bú-
ið að gera alinenningi kunn á lög
boðinn hátt, áður en petta lands-
höfðingjabrjef var ritað. Og hefði
pað ekki legið í bankalögunum
sjálfum, ]>á hefði landshöfðingi ekk-
ert getað sagt- pað, hvort seðlarnir
væru gjaldgengir fyrir póstávísan-
ir pví pað var löggjafarvaldið eití
(konungur og alpingi) sem hafði
vald til að ákveða gildi seðlanria en
ekki lanshöfðingi. I.andshöfðingini.
liefur ekkert löggjafarvald, eins og
flestuin mun kunnugt neina Eiríki
Magnússyni, og hans orð um petta
atriði hefðu ekki haft hið allra-
minnsta gildi, ef pau liefðu ekki
haft alveg ótvíræðan lagabókstaf við
að styðjast.
Og svo finnst Eiríki Magnús-
syni, að landshöfðingi með pví að
svara pessari fyrirspurn, ekki örð-
ugri eða margbrotnari en hún var,
hafi gengið feti lengra en hann
hafði vald til, pví slíka fyrirspurn
sem pessa hefði nann átt að
bera undir fjármálaráðherra Dana.
Veit Eiríkur Magnússon virkilega
ekki, að pað er skylda landshöfð-
ingja, að svara fyrirspurnum um
skilning á gildandi liigum, ef liann
pykist geta gert pað án pess að
grípa fram fyrir hendurnar á dóin-
stólunum? Veit Eiríkur Magnús-
son virkilega ekki, að landssjóður
og pá líka póstsjóður íslands ketn-
ur fjármálaráðherra Dana ekkcrt við,
pvi fjárhagur íslands og Danmerkur
er fyrir löngu aðskilinn? Hjer var
ekkert mái, sem senda purfti ráð—
gjafa íslands í pví skyni að bera
pað undir ((hina ráðgjafana”, ráð-
gjafana fyrir Danmörku, pví hjer
var uin alíslenzkt efni að gera, sem
sem lög voru til um, sampykkt af
alpingi og staðfest af konungi. Veit
Eiríkur Magnússon ekki, að fjárrnála-
ráðherra Dana liefur ekkert vald
til að breyta gildandi löguin?
Hefði fjármálaráðherra Dana stað-
ið stúggur af riankalögunmn
fyrir ríkissjóð Dana, pá liefði
hann átt að reyna til að sporna
við, að pau væru staðfest, pegar pau
á sínum tíma voru lögð fram i ríkis-
ráði Dana til konungs-staðfestingar.
En fjármála-ráðherra Danarnunekki
hafa haft neinn beig í pessu efni
fyrir ríkissjóð, pví hann sá pað mik-
ið vel og skildi betur en Eiríkur
Magnússon, að pó landssjóður ís-
lands tæki seð’la bankans gilda
borgun fyrir póstávfsanir, pá gæti
landssjóður aldrei boðið ríkissjóði
aðra borgun en peninga fyrir póst-
ávísanir pær, sem ríkissjóður borg-
aði út fyrir landssjóð.
Eiríkur meistari segir í pessari
fyrnefndu ((tlkr.”-vrrein: <1I-);>'iigtð
til í júlí 1886 fjakk ríkissjóður gegn
póstávísununum-------------klingjandi
ríkismynt. Pln frá júlí pað ár fær
hann eptir boði landshöfðingja ís-
fauds fyrir pessar ávísanir lang—
mesta gjaldeyristegund, sem erhon-
uin einskisvirði".
Þetta getur ekki verið sagt nema
\ móti betri vitund, pví tarla mun
nokkur íslendingur svo fávitur, að
hann viti pað ekki, að landssjóður
íslands hefur aldrei boðið ríkissjóði
Dana seðla uppí póstávísanir. Rík-
issjóður Dana fær þann dag í dag
klingjandi rikismynt gegn póstávís-
unum og ekkert nema klingjandi
ríkismynt. E>að mun aldrei hafa
dottið nokkrum manni sem að lands-
sjóði íslands stendur, í hug, að
bjóða ríkíssjóóði seðla íslenzka fyr-
ir pær póstávísanir, sem hann borg-
ar út fyrir landssjóð, og engurn,
sem að ríkissjóði Dana stendur, mun
heldur hafa dottið í hug að taka
i páseðla gilda, hvorttveggja af peirri
ALLSKOMR IMKXOA-VOIÍIII «>« VaRAIAGIJB
MEÐ BEZTA VERÐI, SEM IIEYRZT IIEPUR í NY.IA ÍSLANDI.
Mola-sykur (harfiur) 9 j.und á $1.00, púður sykur hvítur 13 pd. á $1,00, rúsínur 9
pd. á $1,00, kúdnur 11 pd. á $1,00, góð epli 11 pd. á $1,00, grjón 17 pd. á $1,00.
Ullar-kjólatau frá 10 cents yardits, alfatnaðar-eini framúrskarandi eott og ódýrt
o. s. frv.—Komið inn og sjáið fyrir yður sjálfa, pnð skal verða tekið vel ”’á móti
peim sem heimsækja okkur.
»1
1\
/SL
MIVAIJSUM, RKEIDIIVIK,
NA.IV IðU.HH.
ofboð einföldu ástæðu, að íslenzkir [
seðlar eru par ekki ÍÖg-legUl*
gjaldeyrir.
Þó pessi grein Eiríks meistara !
sje ekki-löng, hún er bara rúm- J
ir prír dálkar, pá hefur hann aldrei |
skrifað grein í öllu pessu banka-
mál, sem er jafn óamrceðilega full
af misskilningi og rangliermi, pví
I pessa grein er alveg óhætt að kalla
í tiíis.
458. fiainSi., Mlipostteira.
vitleysu frá upphafi til enda; par
bregður hvergi fyrir nokkru skyni í
nokkurt atriði, sem uin er rætt.
Fyrst er reikningsdæmuin Halldórs
Jónssonar umhverft svo, .að par er
ekki einn einasti sannleikspráður
eptir. Þar næst er miðkafli greinar-
innar um pað, að allt fyrirkomu-
lagið á póstávfsununum sje lands-
höfðingja að kenna, en pað atriði
er nú búið að fullhrekja hjer að
framan.
Og loksinskemur svo enda-rúsínan.
Eiríkur meistari stirigur nefnilega
upp á pví, að starfsmenn bankans,
Haildór Jónsson bankagjaldkeri og
Sighvatur Bjarnason bankagjaldkeri
verði af settir, af pvf að peir hafi rit
að móti sjer í bankainálinu, sem
peim komi ekkert við par sem peir
sjeuábyrgðarlausir starfsinmn bank-
ans.
Skyldi Eiríkur skilja, hvað pessi
vitleysa er barnaleg, ef e’rihver færi
að skrifa stjórn háskólasafnsins í
Cambridgi og krefjast pe :s, að Eir-
íkur væri af settur frá stöðu sinni,
af pví að hann hafi verið að rita um
bankamál íslands, sem honum komi
ekkert við og sem hann beri enga
ábyrgð á?
G.
FRJETTA-YEIDENUR
-í-
A 31 K lt I K U .
Finnski rithöfundurinn, fröken
Anna Gripenberg, hefur seinastlið-
ið sumar ritað ýmsar greinir í
sænska ((Aftonbladet” um Ameríku
og setjum vjereina peirra:
,,Menn burfa hvorki að verafræfir-
ir eða að liafa unnið nokkurt stór-
virki í heiminum til pess að vera
((interviewaðir” af frjetta-veiðend-
um fyrir blöð í Ameríku. Stund-
um er pað bara einhver hending eða
einhver bending eða einstaklegur
atburður, er riiaður að einhverju
leyti hefur tekið einhvern pátt í,
sem vekur athygli eða forvitni
frjettaveiðendanna. Eri komi mað-
ur frá einhverjum peim stað, eða
einhverju pví landi, sem ekki er
pekkt af almenningi, pá er maður
aldrei svo ómerkileg persóna, að
frjetta-veiðendunum pyki pað ekki
ómaksins vert, að reyna til að hitta
mann að máli og spyrja mann spjör
unum úr.
Fyrstu reynslu mína í peim efn-
um fekk jeg morguninn eptir komu
rnína til New York; par stóð jeg við
litla liríð á ferð minni til alpjóða
kvennfundarins í Wasliington. Svert-
ingitm á hótellinu fekk mjer nafn-
spjald með ((Miss Roseberry” á og
neðst á horninu stóð ((The Graphie”.
Rjett á eptir kom fölleit stúlka inn
í herbergið til mín, mittisgrönn og
snoturlega búin.
Hún var hin elskulegasta í við-
móti og spurði mig, hvort jeg hefði
tíma til að tala við sig dálitla stund
Hún sagðist vera send frá blaðinu
sínu, myndablaði, sem kemur út í
viku hverri, til pess að taka mynd af
mjer og skrifa upp helztu atriðin í
æfisögu minni.
Önnur kona af fulltrúunum til
kvennfundarins kom inn í pessu
bili og unga stúlkan fölleita bað
hana hins sama.
((Yerið pið nú öldungis eins og
pið eigið að ykkur, döiriur mínar”,
sagði Miss Rosebeiry, ((jeg get vel
náð dráttum ykkar, pó pið talið á
ineðan”.
; o-. o. .^o-. o- -o,>. . ö>. .-o
Stærstu og beztu fntasalar í íVIanitoba
I og Norðvesturlandinu.
Vjer erum injögglatiiryflrað geta sagt
| til íslendinga, ats vjer æskjum verzlunar
fleirra fremur en annara. Vjer búum öll
okkar föt tilsjálíir, oggetumþví sparað
ágóSa þann, sem stórkaupmenn bafa á
þoim.
Vjerhöfum alfatnað með alls konar
verði, einnig buxur og yflrfrakka. Skyrt-
ur, nærbuxur ogfótabúna* kaupum við
mjög ódýrt og getum því selt það ódýrt.
Einnig höfuin við ótal tegundir af skinn-
vöru.
Vjer höfum fmigið herra C. B. Júlíus
tilað vinna hjá okkur, sjerstaklega vegna
yðar, svo þjer geti* beði* um allt, sem
y5ur vantar áyðar eigin yndislega ináli.
Oííi»lcy Brow.
458Ylaiu St., Winnipeg.
Ef þið ætlið að kaupa stutt-treyjur, eða
siðtir yúrluifnir, þá munið, að þær fást
hjá KcCrossan & €o. með niður-
settu vcrði, einnig karimanna og drengja-
föt, nærföt og flÉ, svo ódýrt að enginn
getur komlst lœgra. Vjer höfum einnig
trefla, ullar-húfur, skinn-húfur, muffur
og loðua kvenntrefla. Komið beina
Í£íð.tU Meúvossan & < «.. 5<»S
ITlain »t. og uunið að þeir hafa allt,
sem vanalega er selt í stærstu og beztu
Dry Onods búðin.i. — Vjer höfum allar
tegundir af Dry Ooods, Trtmminps, grátt
°« hvíM I.1erepf, imtmei, fflír ábr'eíður,
þurluiefni, flíkaefni, borðdúkaefni, olíu-
dúka, fotabunað, belg- og fingravetlinga
o. fl>,—Höfum allar tegundir af
þræði, nálum og bandi. Einkunnarorð
okkar er: ((ftjót sola oq lítill dqóði”
Vjeræskjum eptir, að vórir Isl. ' \irir
muni eptir okknr, þegar þeir fara út tii
að kaupa.
MOSSM & l«.
•>©S Jlíiin St. — Witinipeg.
Undirskrifaður hefur um tíma um-
boð frá áreiðanlegu stórkaupahúsi í Chi-
cago, til að selja egta ameríkönsk ÚR og
KLUIvKUR af beztu tegundum, einnig
IIÚSBÚNAÐ og allskonar u,Tewelery”
fyrir
25% LÆGRA YEKI>
en jeg hef á*ur getnð selt, e*a nokkur
annar lijer nærlendis selur. Egta gull-
hringar allskonar, smíða'Sir eptir máli,
einnig með inngreyptum gull-bókstöfum
í steina, settum með demöntum, ogán
þeirra, allt eptir því sem um er beðið.
Gainalt guli og silfur er teki* upp í
borgun, nieð hæsta verði eptir gæðum.
1 Þeir, sem vilja kaupa gott ÚR eða
eitthva* ofannefndfa tegunda, gerðu vel
í að snúa sjer til mín hið allra fyrsta,
ine*au tilboð þetta stendur.
jffilton, Cavalier Co., I>ak.
S. Sumarliöa8on.
W Mii’ú! jxmiiöiai:.
Bræðurnir Holman, kjötverzlunarmei
í Forí«n«-byggingiinni hafa ætíð á reiðu
höndum birgðir af nauta- sauða- og kálf
kjöti o. s. frv. og selja við lægsta gan
verði
Komið inn og skoðið varninginn i
yfirfarið verðlistann.
Islemk tunga töluð í búðinni
Ifolnian Bim - 232MainS
ATHDGID!
Hjer með bi* jeg alla þá, sem skulda
mjer, bæði i Wintiipeg og annarstaðar í
Canáda, og hafa vilja og hentuleika til
þess, að greiða það hið allra fyrsta til
Árna Fríðrikssonar kaupm. Ross St. eða
Jóns Landy kjötsala, Ross St.
Stefá/i Hrútfjörð.
II. O. Smitii, skósmiður.
395 Koss St., Wiimipeg.