Heimskringla - 28.01.1891, Blaðsíða 3

HEOISKRINULA. WISMI’W;, 1IAX., 38. JAXI Alt 1891.
I>omiiiion oí* Canada.
AWisjarflir okayins fyrlr miljonir manna
200,000,000 ekra
af hveiti- ok beitilandi i Manitoba og Vestur Territóriunum i Canada ókeypis fyrir
lnndnpma Diúnur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, næg« af vatni og skógi
og meginhlutinn nálægt járnbrautum. A frakstur hveitis af ekn.nni 30 hnsh éf
vel er umbáið.
1 || I \ I PB.10VSAJ1A BELTl,
ef hann hefur rancrar skoðauir í pessu
máli, sem jeg lield atf ekki geti átt sjer
stað. Allir vita hvaða skuld ísland er
komið í við ríkissjóð Danmerkur srSan
bankinn var stofnatiur, og er það sam-
kvæmt Eiríks máli, að landið hljóti að
fara áhöfuðið fyrir bankafyrirkomulag-
ifi. En pó mótmælendur E. segi hann
ruglaðan á sálunni, er pað ómerkileg
málsvörn fyrir þeim. Jeg gæti betur trú-
að, að eitthvað hefði slegið út í fyrir
bankafræðingunnm, pegar peir voru ati
semja grundvallarlög bankans.
í fyrra sumar pegar lir. E. M. fór
fyrst að rita um bankamálið, pá heyrði
jeg ekki annað en að allir sem jeg átti
tal vi‘5 um patS mál, fynndist hann hafa
mikið rjett fyrir sjer, en nú eru margir
af þeim hinum sömu komnir á þá skoð-
un, að landið skatiist ekkert þó pað sje
látið kaupa seðlana fyrir gull.
Rauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhveríisliggj-
andi sljettlendi, eru feikna miklir flákar af agætasta akurlandi. engi og beitilandi
_hinn víðáttumesti fláki í heimi af lítt byggðu landi.
r f
Malm-nama larxd.
Gull silfur járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Ómældir flákar af kolanámalandi;
eldiv’i'Sur pví tryggður uin allan aldur.
JÁBHBBAUT FBÍ HAFI TI I. IIVIS.
Canada Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi vi-S Grand Trunk og Inter-Colonia) braut-
irnar mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til
Kvrrahafs Sú braut lisgur um miðhlut frjómama beltisihs eptir pví endilöngu og
um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur af Efra-vatni og um hii.
nafnfrægu KleUnfíöll Vesturheims.
Heilnæmt 1 o p t s I a g .
Loptslagið í Jiíinitoba og NorSvesturlandinu er viðurkennt hið heilnæmasta í
Ameriku llreinviðri og purrviðri vetur og sumar; veturiun kaidur, en bjartur
og staöviðrasamur. Aldrei pokaogsúld, og aldrei fellibyljireins ogsunnarilandinu.
sajibaxbsstjÓbma í caxaha
gefur hverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfamilíu aö sjá
1 ö O elirur af landi
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki það.
Á. pann hatt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og
sjálfstæður í efnalegu lilliti.
jHMIXXKA R X í I. K X I> II R
Nú geri jeg ráð fyrir, a'Shjerí Nýja
íslandi væri stofnaður seðlabanki, sem
heföi $10000 innstæðu og sje landsins
eign. Einn maöur skal hafa umboð til
að lánaút pessa peninga gegn lögákvcð-
inni rentu fyrir hönd landsins, sem hlýt-
ur að álítast sem persóna, eða ómyndug-
ur eigandi að bankanum (seðlunum). Ö11-
renta af þessum peningum skal gatiga í
landssjóö til útborgunar, og antiar maður
hafa uiMjón á landssjóði fyrir hönd
landsins.
Nú geri jeg, að jeg hafl komist yfir
$1000 af þessum seölum, sem jeg álít að
sje'mín eign óbeinlínis, en landsins beín-
línis, pví jeg get ekki átt peningana nerna
meðan jeg er í Nýja íslandi.
Nú vil jeg flytja búferlum heim tii
íslnnds, en get pað ekki nema því að
eins, aö umboðsmaður landssjóðs kaupi
af mjer alla seðlana fyrii gull og paö veit
jeg að hann muni gera svo framarlega
sem hann álítur að landið skaðist ekki
hið minnsta við það, ef hann álítur
skaðlaust fy-rir landið aökaupa af mjer
seðlana, pá má umboösmaður peirra bú-
ast við að kaupa óteljandi þúsundir.
Mflnitoba os canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöðum.
Þeirra stærst er NÝJA ÍSLANJ) liggjaudi 45 80 mílur norður frá \\ innipeg, á
vestur strönd Winnipeg-vatns. Vestur frá Nýja Islandi, í 30—35 mílna fjarlægð
■ AIjPTA VATNS-K ÝLKNDAN. bá-Sum pessum nýlendum er mikið af ó-
LENDAN um 20 mílur suöur fráÞingvalla-nýlendu, og ALBliHTA-NYLENDAN
um 70 milur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Wiunipeg. í síðast-
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu ákur- og beitiiandi.
Prekari upplýsingar í pessu efni getur hver sem vill fengið með pví að skrifa
um pað:
Thomas Bonnetí
DOM. GOV'T. IMMIGllATION AGENT
Eda 15. Í j. 33al0.win.son;, {Islenzkur umboðsmuður.)
DOM. GOV'T IMMIGHATION OFVICES.
^\rÉiiusi><'íi? - » - ,< -miadii.
-
Ix ANDToIÍ U-1‘<>CHN.
Allar sectionir með jafnri
3 os 26 getur hver familiu-faðir, eða
hver sem komin er yflr 18 ár tekið upp
sem heimilisrjettarland og forkaupsrjett
llland- IXXRITIIX.
Fyrir landinu mega, menn skrita sig á
beirri landstofu. er nxst liggur landlnu,
sem tekið er. Svo getur og sa er nema
vill land, geflð öðrum umboð til pess að
innritasilentil pess yertur hann fyrst
xti fá leyfi annaðtveggja ínnaunkisstjor
ins í Ottawaeða Dominion Land-umdoðs
mannsins í Winnipeg $10 parf að borga
Eyrir eignarrjett a laudi, en sje það tekio
iður, parf að bcrga $10meira.
SKYIBIRXAK.
Samkvæmt núgildandi heimilisrjett-
ir lögum geta menn uppfyllt skyldurnar
BT? ^Meö 3 ára ábúð og yrking landsins;
ná pá landnemi aldrei vera iengur fra
andinu, en 6 mánuði á byerju ari.
2 Meðpvíaðbua stoðugt í 2 ar mn
an 2 mílna frá landinu er Bumið var
>g að búið sje á landinu i sæmilegu husi
im 3 mánuíi stöSugt, eptir a« 2 arm eru
iðin og á*ur en beðið er um eignarrjett
veröur og landnemi að
yrsta ári 10 ekrur, og á öðru 15 og a
jriRja 15 ekrur, ennfremur að a oðru ari
tje sáð í 10 ekrur og á priðjaárií 25 ekrur.
3 Me* pví að búa hvar sein vill fyrstu
J árin, en að plægja á landinu fyrsta ár_-
ð 5 og annað árið 10 ekrur og pá að sa
pær fyrstu 5 ekrurnar, ennfremur að
3vggja pá sæmilegt íbúðarliús. Eptir að
> ár eru þanuig liðiu verður landnemi að
ovria búskap á landinu ella fyrirgerir
hann rjetti sínum. Og frá peim tíma
verður liann að búa á landinu í þa* miusta
i mánuði á hverju ári um priggja ára tíma.
II31 EIOSAKBRJEI
,eta menn beðið hvern land-agent sem
sr, og livern þann umboðsmann, sem »end-
ir er til að skoða umbætur a heimilisrjett-
irlandi.
En sex mdmiðum fur eu
')iður um eignarrjett, verður hantiao
jeraþuð Dorninion Land-umboðsmannm
<im.
IíFIDKKIXIXOA F3IROI>
sru í Winnipeg, að Moosomin og Qu Ap-
pelle vagnstöðvum. A öllum pessum
stöðum fá innflytjendur áreiðanlegr leið-
beining í hverju sem er og alla aðsto*
"g hjálp ókeypis.
HKIAM 1IEIHI1-IHK.I KTT
BEAXTT’S TOCB OF THE WOBLB. >
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty’s
Celebrated Organs and Pianos, Washington,
New Jersey, has returned home from an ex-
tended tour of the world. Read his adver-
tisement in this paper and send for catalogue.
BEATTY
De»r Slr:—Wf
returned home
Aprll 9, 1890,
from a tou-r
around tlie
world, vlBlting
Europe, Asia,
(Holy l.and), In-
dia, Ceylon, Af-
rica (Egypt), Oce-
anica, (Islaudof
the Seas,) and
AVeatern Ameri-
ca. Yet in all
our greatjourney
of 35,974 miies,
we do not remem-
ber of hearing a
pinno or an orgun
•weeter In tone
t h a n Beatty’s.
For we believe
we havo the
From a Photograph taken ln London, ",TOi°“e,í
Kngland, 1889. * I n 8 t ru me n t«
\, .. . m a d e a t a n y
prlco. Now to prove to you that thl« stateuient ls
absolutely tme, wo would llke for any reader of thlx
paper to order one of our matchleaa organs or planog
and we will offeryou a preat bargain. Partlcuiars Free.
Satisfactlon OUARANTEED or money promptly ro—
fnnded at any timo within three(3) years, with Interest
atBpercent. on elther Piano or Oruan, fully warranted
ten years. 1870 we left home apenniless plowboy:
to-day we havo nearly one hundred thousand of
Beatty’a organs and pianos in use all over the
world. If they were not good, w-e could not have
sold so many. Could we! No, certainly not.
Each and every instrument is fully warranted for
ten years, to be manufactured from the best
material raarket afforda, or ready money can tmy.
KX-MAYOR DAXIKL F. BKATTY.
Church, Chapel,
lor Orprans. s
Grand, square,
and Upri«htJ
Beautiful Weddi
day or Holiday
^' Cataloipie Free.
Hon. Damel F. Beatty, Washington, Ne
Fíll k Co.
Selja bækur, ritföng, og frjetta-
blöð.
Agentar fyrir 11 í/fferb.'fc-klæða-
sniðin alpekktu, beztu klæðasnið,
sem til eru.
Fergnson A Co. 408 3I«in St„
getur hver sá fengi-S, er hefur fengiS eign-
arrjett fyrir landi sínu, eða skýrteini frá
Uuiboðsmtinninutn nm að liann hafi átt að
tá haun fyHrjúnímdnaðarbyrjun 1887.
Um upplýsiugar áhrærandi land stjórn
arinnar, liggjandi milli austurlandamæra
Aianitoba fylkis að austan og Klettafjalia
að vestan, skyldu menn snúa sjer til
A. 1B. RITRHESS.
Deputy Miuister of the Interior.
HÚt BÚNAÐAKSA LI
Market St. - - - - Wimiipeg-
Selur langtum óúýrara en tiokkur ann-
ar í öllu Nortvesturlandinu. Hann hef-
ur óendanlega mikið af ruggvstóluin af
öllum tej nndum, einnig fjarska fallega
muni fyrir stásstofur.
C. II. AVILSGX.
Sumir segja, að hver einstakur
handhafi seðlanna eigi pá, hvort sem þeir
hafa fengiti pá upp í laun sín eða öðru-
vísi; peir eru pað að vísu óbeinlínis, en
ekki beinlínis. Allir játa, að seðlarnir
sjeu landsins eign; pá geta peirheldur
ekki verið eigu einstaklingsins. Það er
líkamargt sein sannar a‘5 peir sjeu lands-
ins eign beinlínis; fyrst pað, að landið
er skuldbundið til a* endúrborga pá peg-
ar peir falla, og annað pað, að þeir eru
alstaðar ógildir nema um ísland einungis.
Allir, sem.vilja flytja af landi burt eða
hafa peningaviðskipti við aðrar pjó’Kir,
eru knúðir til að losa sig við pá fyrst,
melS þessari óviðurkvæmilega aðferð, að
láta landið borga þá út ineð gulli. Mót-
niælendur Eiríks segja að landið verði
að láta gulli‘5 hvort sem eruppí. gjöld
sín og skaðist pess vegna ekki neitt, pó
pað víxli fgulli og seðlum, en pað ætt.i
að vera öllum mönnum skiljanlegt, að
útgjöld landsins hljóta að vera takmörk-
u«.
En landið er látið kaupa seðlana,
sina eigin eign, inn fyrir gull takmarka-
laust, ogpað ermín satínfæring, ef land-
ið víxlar meiru en þvi svarar sem pað
parf að borga út, að pað sje beinlínis tap,
og pess utan öll vinna og kostnaður, er
ávísanirnar hafa S förmeð sjer, sem ekki
er neitt smáræKi.
En pó Jón Ólafsson og máske tteiri
semlialda að þeir hafi rjettara fyrir sjer
i píssu prætumáli en hr. E. M., sjeu að
vitna til pess gulls, sem Coghill kemur
með inn S landið, þá álít. jeg að peir pen-
ingar sjeueins ogltprívat” og komi bank-
anum ekkert við.
Icelandic Uiver, 13. des. 1890.
E. Th. Dalmann.
Frá bænum Paulodar í Síberíu,
sem er hjer um bil jafnlangt frá
Pjetursborg eins og Parísarborg, er
f>essi saga sögð:
Viðburðurinn koin fyrir hjá
æðstu stjettinni í bænum, JivS við
hann voru riðnir Poloskoff, æðsti
foringi fyrir hersveitinni í bænum
og undirmaður hans, Tchistjakoff
hirðráð, læknir við hermannaspítal-
ann. Hinn fyrnefndi hefur [»að fyr-
ir daglega iðju að staupa sig frá
morgni til kvölds ogsvo að kotua til
vegar all kyns barsmíðutii, rysking-
um, áflogum og hneyxlis-atburðum;
S öllu J»ess konar tekur hann líka
sjálfur pátt með stakri alfið og
og samvizkusenti. Hattn er orðinn
|»ví svo alvattur, tið vera kastað á
dyr S flestum húsuiu í bænuni, itð
hann er iiingu hættur að vent upp-
tektásaiuur uui slíkt smáræði.
Poloskoff ereinliver lielzti inað-
urinn S bæiiuni og liann er til í ;tð
gefa hverjuiu maniii á bann, live-
nær setn vera vill, en bæjarbíiar
láta ekkert standa upp á sig í peim
efnum og gefa honutu drjúgum A
hann aptur. I»ess vegna hverfa
aldrei skrámur i»g glóðaraugu af
rauðbláa andlitinu á l'oloskoff. En
ekki ber hann lengi heiptarpel til
meðbræðra sinna fyrir Jtessar sakir;
hann er ætíð fljótur til sátta, hvort
sem hann hefur orðið undireða ofan
A í viðskiptunum. Tcliistjakoff lækn-
ir pykir óvenju-gott í statipinu líka.
Einhverju sinni borðar la'knir-
inn miðdegisverð hjá yfirboðara sín-
ttm. Dað parf svo setn ekki að
pvi að spyrja, að allir urðu blind-
fullir. t>egar læknirinn var orðinn
fullur, Ijet hanu dæluna ganga með
stór-skömmum um allt osr alla,
O
fyrst og fremst pennan yfirboð-
ara sinn, sem hann hafði borðað
miðdegisverð hjá, par næst um alla
læknana í bænum, af pví að peir
höfðu neitað lionum um sjúkdóms-
vottorð,svo hann gæti fengið lausn
í náð og drukkið upp eptirlaunin
t friði og næði.
t>egar Poloskoffog Tchistjakoff
eru búnir að hnakkrífast og skammast-
blóðugustu seruleysis-skömmum
langa hríð, taka peir sjer hvíld og
kyssast til sátta, pegar peir eru
búnir að fá sjer góða hressingu ept-
ir skammahríðina. Loksins leggja
peir á stað og leiðast og ætla nú
að fara í heitnboð, sem peir höfðu
frjett að stæði hjá efnamanni ein-
utn í bænum; enginn iifandi ntaður
hafði náttúrlega boðið peim. t>eg-
ar pangað er komið, lætur Polos-
koff svo dónalega, að kona húsráð-
anda biður hann að fara burtu.
Poloskoff tekur pað óstinnt upp og
verður alveg æfur; hann steytir
hnefana i allar áttir, húðskammar
konuna og er svo klúr í orðum, að
gestirnir rjúka í bann, bera liann
fram í fordyrið og fleygja honum
svo ofan stigann. Síðan var Tchis-
tjakoff fleygt ofan á eptir honum.
Báðir taka pessnm Utrakteringum”
með tnestu stillingu og setjast upp
í vagn Poloskoffs. En pá tók nú
ekki betra við, pví pá fóru [»eir
að rífast og skaminast aptur og
pað endaði með pví, að Poloskoff
Ijet ökumann sinn berja Tchistja-
koff með svipuólinni í andlitið, svo
Tchistjakoff ltljóðaði upp af kvöl-
unum eins og kona í barnsnauð.
Degar Poloskoff hjelt að mesta rembi-
lætið væri barið úr honum, fleygði
hann honum út á steinlagt strætið.
Tchistjakoff lá langa hríð kyr, til
pess að vita, hvort hann væri ekki
dnuður, en pegar hann komst að pví,
að líftóra væri pó eptir í sjer, brölti
hann á fætur og haltraði og slagaði
heim til sín. Þegar pangað var
! komið, flevgði hann sjer upp í rúm
og lá par steindauður eins og koff-
ort, nema hvað hroturnar í honum
heyrðust um allt húsið.
Tchistjakoff átti konu og börn.
Um nóttina vaknaði hún við
vondan drauin, pví fyrir utan glugg-
ana hjá henni vap slotið af mörg-
um byssum. Hún staulaðist á fæt-
ur og fór fram í forstofuna; par
var Poloskoff kominn dauðadrukk-
inn; hann gat naumast staðið en
studdi sig upp við vegg og lamdi og
barði allt í kringum sig með sverð-
inu. Á bak við hann stóð dálítil
deild af hermönnum með byssur og
voru spenntir hanarnir.
tKomdu hingaðmeð mannskratt-
ann pinn” öskraði Poloskoff.
uHann sefur. Hvaða erindi
eigið pið við hann?” sagði konan
skjálfandi af hræðslu.
uErindið er nú ekki stórt. Við
ættum bara að skjótaúr honumbæði
augun og inola svo f honum hvert
bein. Komdu nú strax með mann-
fjandinn pinn, dauðan eða lifandi,
aimars rífum við petta hússkrifli
niður til grunna ofan yfir hausinn á
ykkur”.
()g Polóskoff beið ekki lengur
boðanna; hann æddi með hermanna-
flokkinn inn í húsið. Þar var vesa-
lings Tchistjakoff tekinn steinsofandi
upp úr rúininu, bundinn ástaur og
draslað út á spftalann. Þegar par
kom og Tchistjakoff var leystur af
stHurnum, fór svolítið að renna af
Imnum og hann að ranka við sjer;
[>á fór liat.n að verja sig, lamdi
liermennina í nndlitlð með báðum
Imefum og reif flyksu úr skegginu
á Polosktiff.
1 »etta stór-lmeyxli var ómögu-
legt að láta liggja kyrrt; málshöfð-
un byrjaði og niálið endaði ineðpví,
að Poloskoff ofnrsti, foringi fyrir
setuliðinu í Poulodar, var dæmdor
frá allri tign og öllum rjettindum
og auk pess til fjögurra ára betrun-
arhússvinnu. Tchistjakoff var dæmd
ur frá stöðu sinni og öllum tignar-
merkjum og auk pess til útlegðar-
vistar í Tomsk-hjeraði tvö ár. Or-
sökin til pess, að aumingja Tchistj-
akoff fjekk svona harðan dóm, var,
að hann hafði sýnt stakasta skort á
undirgefni viðyfirboðara sinn með pví
að rífa flyksu úr skegginu á honum.
ISLENZKIR SÖGUÞÆTTIR
--EI'TIR-
GÍSLA KONRAÐSSON.
I.
S A G A
JÖRUNDAR JÖRUNDARSONAR
EÐA JORGINS ÞÁTTUR.
IV. kap. Gilpin kúgar Reykvíkinga og
rán í Viðey.
Gilpin kom nú í Reykjav. og heimti
par lykla, og porðu kaupmenn ei ann-
að, en fá honum pá, én suður fór hann
pegar f Hafnarfjörð og lagði pegar
skipi inn á Reykjavíkur-legu; hafði
hann pá báða með sjer skiparana,
Pjetur og Einar, inn áReykjavíkur
höfn og svo ljet hann pangað
leggja báðum skútum peirra; fór
Gilpin pegar á land og heimti pen-
inga konungs, er væru á landi hjer;
varðveitti pá Frydensberg landfö-
eti, er pá var í stiptamtmanns-
stað með ísleifi assessor á Brekku,
pví Friðrikur Kristján Adamsson
Trampe greifi var ytra, hafði og
Magnús Stephensen, er orðinn var
etatsráð, farið utan hin fyrri missiri;
varð Frydensberg að framselja kon-
ungssjóðinn, pví afarkostum var
hótað og vopu á lopti hðfð, voru í
honum nær 37 púsundir dala, mest
í bankóseðlum; pótti Gilpin petta
fje eigi svo fagurt sem hann kjósa
mundi, og heimtaði pá af kaup-
mönnum í Reykjavík, að fá sjer
silfur fyrir seðlana, töldust peír
undan pví, hjet hann pá að skjóta
niður hús peirra; sáu kaupmenn pá
ei annað sýnna ráð en senda menn
um land hingað og pangað, par
peir ætluðu vonir silfurs, að fá pað
fyrir seðlana, og leitaði hver til
skiptavina sinna; fjekkst pó ei all—
mikið af silfrinu. Beið Gilpin litla
hríð meðan á pessu stó^- Eigi
hafði Gilpin legið nema rúmlega
dægur á Hafnarfirði, en er hinar
teknu skúturnar komu á Reykjavík-
urhöfn, sleppti hann öllum háset'im
af peim, pví með pær kvaðst hann
fara sem hann ætti, en skipararnir
Pjetur og Einar vildu eigi við skút-
urnar skilja að svobúnu; voru peir
á peim um nætur, en á víkingsskip-
inu um daga. Það varð nú, að
Bretar undu skútu Einars upp í
sand og ætluðu að bika hana, en
er peir Pjetur og Einar ræddust
við, kvaðst Einar ætla að fara utan
"'eð Bretum og bað Pjetur ens sama.
Pjetur bað hann ei gera sjer sví-
virðu pá, er honum sem sjer hefði
verið trúað fyrir skipi og mönnum.
Ljazt Pjetur hvergi fara mundi frá
konu sinni og börnum óbundinn
bvað semískærizt; tjáði engum að
eggja sig á svik pau. En svo var
Einar ráðinn í förinni, að hann fór
á fund Markúsar prófasts í Görðum
á Álptanesi og bað hann fyrir barn
sitt og fekk honum peninga með
pvf, en er til kom, vildi Gilpin ei
við honum taka og Ijet sem hann
mundi ei sjer trúari reynazt en
löndum sínum. En pað hafði verið
meðan peir Pjetur og Einar rædd-
ust við undir skut á duggu Einars,
er upp var undin, að framan undir
henni stóðu peir Sigurður Sívertsen,
son Bjarna kaupmanns f Hafnar-
firði, og Filippus Gunnarsson og
heyrðu viðræður peirra. Fyrir pví
var pað að Pjetri var mjög fagnað,
er hann kom heim í Hafnarfjörð;
kallaði og Frydensberg landfógeti
psð trúnað mikinn. Þá hafði Gil-
pin legið 5 daga i Iieykjavík, er
menn tveir sáu úr reiðanum skip út-
lent reiða úti fyrir f Faxaflóa, ljet
Gilpin pá skjótt við bregða fyrir
pví að austrænn byr var á, lagði
pegar út og elti skip pað og fengu
tekið pað við Eldeyjar sunnan
Reykjaness; var paðskúta hollenzk,
er fór að veiðarför. Sigldi Gilpin
inn með hana á Reykjavfkur legu.
Pjetur skipari kom aptur úr Hafn-
arfirði í Reykjavfk; fór bant) fram
á skútuna hollenzku; hafði Gilpin
tckið 3 menn af lienni og látið
3 menn brezka á hana apijr; sagði
skipari hennar, að öll eiga sín vœri
skútan og pað á henni var, sagðist
eiga 9 börn og hafa kostað allri
eigu sinni til skipsins, pá hann
giptist. Það varð á ineðan Gilpin
jlá f Reykjavfk, að menn hans fóru
I nokkrir á báti inn f Viðey, komu
peir par um morgun fyrir uppi-
stöðutíma og ljetust vilja finna
höfuðsmann eyjarinnar. Ólafur
stiptamtmaður, nær áttræður að
aldri, var ei afrekkju genginn, held-
ur en aðrir heimamenn, en leyfði
peim inn til sín; heimtu peir
pá silfur af honum, eti er hann vildi
pað ei lostugt láta, pá höfðu peir
vopn á lopti; kom s\o, að peir
hræddu út af honum silfur nokk-
urt og gripi; par ræntu peir og
leggjum. (Framh.)
Áttniigiiriiiii
-—eða—-
CORA LESLIE.
(Snúið úr ensku).
uGu5 bjálpi mjer! Þetta er hræði-
legt!” sagði Gerald og kastaði sjer á knje
fyrir dóttur sinni’. 40ora, elsku Cora!
líknaðu mjer’, bað hann. tHvers viltu
biðja mig, hvað viltu að jeggeri? Þessi
minn glæpur er glæpur allra. Á jeg pá
enn at! líISa? Jeg, sem bef fyrirgert heiðri
mínum sem nýlendubúi, til að fullnægja
föðurástinni? Veiztu pað, aðalliríNew
Orleans hafa mig að athlægi fyrir ást
mína á pjer, og að jeg er brotlegur við
lögin 1 Louisiana fyrir a5 hafa leyft mjer
að uppfræða þig og auka skilnings-afl
pitt? Á linjánum bið jeg, faðir pinn,
pigumvægð! Flatur í duptinu fyrir •
fótum þínum bið jeg pig að ásaka mig
ekki! Vertu mjer miskunsömi’
Cora svaraði engu um stund, ep
horfði útí geiminn. ,Á hnjánum við
leiði mó'Sur minnar’, svaraði hún vim slð-
ir, (skal jeg spyrja hana hvort jeg megi
fyrirgefa pjer’. Svo sleit hún sig frá
houmn og hljóp inn í skálann. Hann
horfði á eptir henni, en—hann porti ekki
að fara á eptir henni inn.
Hann sneri aptur til New Orleans
og alla næstu nótt gekk hann um gólf í
skrifstofu sinni og hugsa'ði um lirun sitt
og eyðilegging sína, ekki í einu heldur
í (iliu. Hans einaæskusynd var nú risin
upp af moldum iiðinna ára til að kvelja
hann og pína—þessi liræðilegi skuggi,
er fylgir manni hvervetna og kemur í
ljós þegar allra minnst varir. Iðrunin
eia getur afmáð þann skngga og nu hið
fyrsta var Gerald að læra að iðrast.
Aldrei fyrr liafði honuin komið í liug að
iíta á breytni sína við Franciliu sem
glæp. Hvað hafði hann að haíst, sem
allir aðrir að höfðust ekki á hverjum
degi, allstaðar umhverfis? Hvað var
hún, saklaus eins og barn og fögur á-
sýndum eins og hún var, annaft en præll?
Hann hafði keypt hana fyrir gull sltt og
frá þeim degi var hún hans eign, til að
með höndia eins og hann vildi. Ilin
sorglegu afdrif hennar var að eins leiðin-
leg tilviljun, sem honum kom ekkeit við.
Orsökin var li já Silas Craig og sú syndin
hlaut augsýnilega að bætast við hans
miklu syndabyrði. Þannig hafði Gerald
litið á petta mál—pangað til nú, aft
hans eigin elskulega dóttir Cora sýndi
lionmn allt aðra lilið á málinu og ákærði
hann sembanamann móðnr sinnar. Ilann
sá nu, aft ef liann hefði ekki verið til-
finningarlaus og selt Franciliu, hefðu af-
hrif hennar aldrei orðið pau sem varð.
Umhugsunin um petta var liræðileg
og hann treysti sjer pess vegna eltki að
búa í skálanum út við vatnið. Hann
treysti sjer ekki að mæta augnatiliti
dóttur sinnar, sei.j minnti liann svo vel á
augu Francilíu. Það var nú ekki um
annað að gera fyrir hann, en að sitja
inn í skrifstofunni umkringdur af reikn-
ingum og viðskiptabrjefum verzlunar og
iðnaðar og—reyna svo að gleyma að
hann ætti dóttur, dóttur, sem ekki vildi
sjá hann.
* * *
En hvað a'Shafðist Coia? Hún lok-
aði gluggatjöldunum, iæsti dyrunum að
svefnherbergi sínu, iagðist svo niður á
rúmið og grjet minni móður sinnar, sem
hún naumast mundi eptir, grjet yfir
æskusyndum föður síns, er hún svo ný-
lega hafði frjett um í fyrsta skipti.
Allt til feessa haf'Si æfl hennar verið sól-
rikur vormorgun. en nú allt í einu um-
hverfðist petta allt. Helkuldi vetrarins
nísti hjartað og kafpykk kólguský úti-
loku'Ku livern einasta lífgefandi sólar-
geisla. Hún var þrœll!
Vitaskuld unni faðir hennar henni,
en— porði pó ekki fyrir athlægi heims-
ins, að auísýna pá ást nema í einrúmi.
Og Gilbert Margrave! skáldið og lista-
maðurinn, sem liafði auðsýnt henni svo
miklavináttu, —einnig hann liafði nú ef-
laust heyrt sögu hennar og svo hlaut
hann eins og aðrir af! forsmá hana. Það
var pungbær tilhugsun. En í raunum
sínum gerði vesalings Cora honum rangt
til. Hún vissi ekki ogþa'KstótS ekki til
að Gilbert Margrave viðurkenndi ekki
ortið: præll.
9. KAP.
Þa5 var hei'Sríkur morgun iogn og
liiti mikill í vændum um miðjan daginn.
Gufubáturinn Sehna er ferðbúinn upp
eptir Missisippi fljóti. Á pilfarinu er
glatt á hjalla, par er saman kominn fjöidi
fólks af lieldrafólki ba'jarins til að breg*a
sjer burtu úr bænum og fá sjer ferskt
lopt einn dag á surnri.
Framh.