Heimskringla - 18.02.1891, Blaðsíða 2
imnsKHi.vta.A. winííipe«, .«ak., is. fkbbiar i»»i.
J5
il
kemur út á hyerj-
nm miðvikudegi.
5
An Icelandic News-
paper.
Published e v e r y
Wednesday by
The Hkimskringla Printing& Publ. Co’y.
Skrifstofa og prentsmiðja:
151 Lombard St.----Winnipeg Oanada.
Útg
kpkndur:
Blaðið kosta1-:
Heill árgangur............... $2,00
Háifur árgangnr............... 1,00
Um 3 mánuSi.................... 0,65
Skrifstofa og prentsmiðja:
151 Lombard St........Winnipeg, Man.
^-Undireins og einhver kaupandi blaðs-
lns skiptir um bústað er hann beðinn ati
senda hina breyttu utanáskript á skrif-
stofu blaðsins og tilgreina um leið tyrr-
eerandi utanáskript.
Upplísingar um verð á auglýsingum
1 „Heimskringlu” fá menn á afgreiðslu-
stofu blaðsins.
RITST.JORI (Editor):
Gestur Pdlsson.
Hann erað hitta á skrifstofu blaðs-
ins hvern virkan dag kl. 10—12 f. h.
BUSINES3 MANAGER:
Þorsteinn Þórarinsson.
Hann er að hitta á afgreiðslustofu
blaðsins hvern virkan dag kl. 9 til hádeg-
is og frá kl. 1—6 e. m.
Utanáskript til blaðsins er:
The Heimskringla Priritingdr, Publish ingGo.
P. 0. Box 305
Winnipeg. Canada.
J>að, en spyr aptur: ttVeiztu enska
nafuið hans (eða hennar)?” Ef hann
svo veit enska nafnið, þá getur vel
verið, að maðurinn, sein verið er að
stöku ainnum fyrir hjá öðrum pjóð-
flokkum. Og pessir einstöku menn,
sem breyta par nöfnum sínum, eru
almennt til atlilægis hjá löndum
spyrja um, sje par í hfisinu, án pesslsínum. Og pó hafa ýmsir pjóð-
V. ÁR. NR. 8.
TÖLUBL. 216.
Winnipkg, 18 febrúar 1891.
MFNA-
Irejtiapr.
Venjulegast geiigur pað mjög
seint fyrir íslendingurn yfir höfuð,
að bréytast riokkuð verulega, pó
peir koini liingað til lands; mennt-
unin og menningin stendur optast
nær hjer urn bil í stað árum eða
jafnvel áratiiguin saman; íslending-
ar verða seint ensku-talandi, enn pá
seinna ensku lesandi og seinast af
öltu láta peir sjer fiestir lærast
atorkusemi og framtakserni af hjer-
lendum mönnum.
Einni breytingu taka pó fiestir
íslendingar, sem hirgað kotna; peir
eru venjulega ekki búnir að vera
hjer rnarga daga, að minnsta kosti
ef peir ætla að setjast að hjer í
Winnipeg, pegar algerð breytinger
koinin á nöfinn. Svo spigspora
peir uin göturnar og Jeita sjer at-
vinnu undir há-enskum nöfnum,
glaðir og upp með sjer yfir pví, að
nú sjeu peir í anda og sannleika
orðnir Canada-ineni-..
að nokkur maður par hafi minnstu
hugmynd um, livað maðurinn heiti
að rjettu lagi á íslen/ku. Viti hlut-
aðeigandi ekki enska nafnið, pá
getur svo farið, að hann verði að
leita dögum saman, hús úr húsi, og
finni ekki pann, sem liann leitar að.
t>ví pess ber vel að gæta, að pað er
ómögulegt að ráða með neinni vissu
af íslenzka nafninu, hvað maðurinn
kunni að heita á ensku. Árni get-
ur orðið að Thom, Sigurður að Sam,
Sveinn að George, Brandur að Wil-
liatri, Jóhanna að Emma, Sigríður
að Antiie, ÍÞorbjörg að Jenney,
Hólmfríður að Nellie o. s. frv. Og
eptirnöfnin eru alveg jafn lík eða
rjettara sagt ólík íslen/ku eptirnöfn
unum og fornöfnin.
Hver er nú ástæðan til pess,
að menn eru að pessuin nafua-breyt-
inguin?
Ja, ef maður spyr einhvern fer-
nefndan mann að pví, hvers vegna
liann hafi breytt nafni slnu, pá er
venjulega svarið pað, að hjerlend
um mönnum hafi gengið svo illaað
bera pað fram, að peir hafi neyðst
til að breyta pví; hjerlendir menn
hafi svo ram-afbakað pað, að
peir hafi sjeð sjer pann einn kost, að
breyta pví, til pess að geta verið
rjett-nefndur hjá hjerlendum mönn
um.
Skárri erpað nú ástæðan! Höfum
vjer íslendingar nokkru sinni heyrt
getið um, að útlendingar, sem kom-
ið hafi til íslands eða sezt par að,
liafi breytt nafni sínu fyrir pær
sakir, að íslendingum hafi gengið
illa að bera pað fram. Og pað má
með sanni segja, að tslendiiigum
gengur ofboð illa að liafa rjett nöfn
útlendiriga. I>eim hættir við að ís-
lenzka pau, alvegásama hátt einsog
enskum liættir við að gera fslenzku
nöfnin ensk. Vjer munum t. d.
eptir, að pegar Kaaiund, danskur.
maður, ferðaðist uin tsland fyrir tæp-
um 20 árum, pá var hann upp til
sveita algengt kallaður Kolur.
Danska nafninu Svendsen er venju-
legast breytt í Sveinsen o. s. frv.
t>eir sem nöfnin bera, brosa venju
flokkar hjer, t. d. Þjóðverjar og
Rússar, fullt eins óviðráðanleg nöfn
fyrir enskar tungur og íslendingar.
Auk pess sem pessar nafna-
breytingar valda margs konar rugl-
ingi og ýmiss konar erfiðleikum í
daglegu lífi og í viðskipta-lífiou og
auk pess sem pær yfir höfuð bera
vott um skort á virðingu fyrir sjálf-
um sjer og pjóðerni sinu,—pá geta
pœr opt og tíðum verið hættulegar.
Vjer tökum til dæmis íslending,
sem hefur tryggt líf sitt í einhverju
hjerlendu lífsábyrgðar-f jelagi undir
enska nafninu sínu. Svofer hann í
vinnu meðal enskra, slasast par eða
veikist, er fluttur á spítala og skrif-
aður par inn sem íslendingur undir
enska nafninu sínu, hittir ef til vill
engan af löndum sínum og deyr svo
eptir skamma stund. Maðujinn
ið til hennar koma, heldur einnig
margar aðrar pjóðir. Það mun vera
hjer um bil eins dæmi, að bók,
seni rituð er á máli, sem talað er af
aðe insliðugum 70púsundum manna,
hafi fengið slíka útbreiðslu, sem
petta litla kver. Á íslenzku hafa
komið tvær útgáfur af pessari sögu
(1 útg. 1850 og 2. útg. 1807), og er
pað engin furða, par sein efnið er
jafn-pjóðlegt og pað er, enda mun
ekki langt að bíða liinnar priðju
' t ;áfunnar. Hitt gegnir meiri furðu,
að bókin hefur verið tví'egis
pýdd á dönskii, fyrst af Kr Khlnncl,
ulndride og Sigrid” Kliöfn, 1874,
og í annað aiun af II. B. Lofolii:
(((Unger-svend ogPige”, Flensborg,
1877), ein.i sinni á pýzku, og eru
af peirri pýðing tvær útgáfur
(„Jungling und Madchen” pýdd af
J. C. Poestion, 1. útg. Berlin und
I.eipzig 1883, 2. endurbætt útgáfa
Leipzig 1886), einu sinui áhollenzku
(uIndridi en Sigrid” pýdd nf H. J
Ii. Gravenhauge) og enn freir ur
tvívegis á ensku. Hin fyrri af
hinum ensku pýðingum J\0öi fyr-
ir svo sem prem árttjii, ’og átti jeg
pá kost á að sjá hana, en man nú
ekki titil heppar. fíún vaj £ý(ld
hjer enga ættlngja. Líísábyrgcar Ú" ^fílsku ög vittíst llljef þýðíng-
mmm rni
Alil>SKO\AR ItŒMlA-VOltlIÍ ()(i VaRKIAOIR
með bezta verði, sem heyrzt hefur í NY.IA íslandi.
Mola-sykur (liarSur) 9 i-und á $1,00, púður sykur hvítiir 13 pú. á $1 00 rúsínur 9
pd á $1,00 kúrínur li pd. á $1,00 góð eplill pd. á $1,00, ftrjón 17 pd. á $l,0(i.
Lllar-k.jolatMii fra 10 cents y.-irditf, alíatnaðar-eini framilrskarandi írott o<>- ódvrt
o. s. frv. —Komið inn og sjáið fyrir yður sjálfa, pað skal verða tekið vel°á móti
peim sem heimsækja okkur.
SKjfROSOPÍ BRO’S. í H*Avsvn vm,m T,K
\V.IA ISI. A VIII.
borgar út úpphæðina sam-
kvæmt dánar-sky-rteini frá spítalan
um og svo eru peningarnir sendir
heim til íslands, en par finnast eng-
ir ættingjar, pó leit vð sje um pvert
og endilangt landið, pví enginn
kannast við enska nafnið. Ef mað-
urinn hefur skrifað ættingjum sínuni
heima, pá hefur hann ætíð gert pað
undir íslenzka nafninu og fengið
brjef sín undir sama nafni. Þetta
er ekki nema eitt af hinum mörgu
dæmum, sem mætti tína til, til að
sanna, hvað nafna-breytingarnar
geta orðið til mikils ógagas.
Eiiginn má skilja pessi orð vor
svo, sem vjer sjeum á móti pví, að
íslendingar sampj-ðist enskum mönn-
umogsamiagistpeim. Langt frá. Það
er skoðun vor og full sanufæring,
að íslendingar smátt og sniátt verði
að einu með hjeriendum mönnum.
Og pað álítnm vjer rjett og gott.
En slfkt getur ekki orðið á einu
in heldur ljeleg. Einmitt samá áf-
ið og hún kom út var Ameríkani
einn hjer í Kaupmannahöfn aðpj'ða
bókina úr frummálinu, og var ann-
aðhvortbúinn eða að eins óbúinn að
ljúka við pýðinguna, er hin kom út,
en treystist pá ekki að halda út í
að gefa pýðingu síua út, er önnur
pýðing var komin af bókinni á sama
máli. Onnur pj'ðing á ensku, sem
prentuð hefur veríð (en sem í raun
rjettri er priðja pýðingín) er sú,
sem getið er í yfirskriptinni yfir
línum pessutn, og sem jeg hjer
með vildi leiða athygli inanna að.
Höfundur hennar hefur ekki látið
sjer í augum vaxa að gefa hana út,
pótt áður væri komin út pýðing af
bókinni á saina máiinu, enda er ó
hætt að fullyrða að liin fyrri pýðing
polir að engu leyti nokkurn sam-
jöfnuð við hana.
Þýðing sú. er hjer rœðir um, er
pýdd úr SjatfU frurnmálinu yg pað
prætt mjög nákvæmlega, og pó er
inálið á pýðingunni bæði ljett og
lipurt. Það gegnir furðu, hve vel
pýðaíidinn iiefur skilið hinn íslenzka
augabragði. Maður getur ekki liaft [texta, og er hann pó sai.narlega
pjóðerna skipti eins og maður liefnr e'«’ all-ljettur fyrir útlendinga,
Ja, pað er að segja, peir iiafa
göinlu ísleuzku nöfuin líka, svona
til heimabrúkunar, en ef peir ganga
eitthvað út og liitta ensku-talandi
menn. pá er spiri-nafnimi enska
slegiö npp eins og fLggi, opt og
tíf' i'i' tii pcMs „ö liylja ensku-nekt-
ina.
Þannig er pað til komið, að
margir ísendingar hjer hafa fjögur
nöfnin, tvö fornöfn, annað ísienzkt
og hitt enskt, og tvö eptirnöfn, ann-
að íslenzkt líka og liitt enskt.
Af pessti leiðir framúrskarandi
riigliug á nöfnuin manna. íslend-
ingar hafa sín á inillum ýinist enska
eða íslenzka nafnið. pegar peir eru
iega að pessari afbökun á nafniuu
sínu, en pað dettur enguin í hug að
fara að breyta pví vegna pess, af
peirri einföldu ástæðu, að nafnið er
optast eitt af pjóðernis-einkennun-
um og fiestum mönnuni pykir
vætina um pjóðerni sitt en svo, að
peir fari að reyna tii að skafa pað
af. t>að verður líka hvort seui er
ekki skafiðaf með nafna-breytingum.
Það liggur líka opt og tíðum
annað uridir pessum nafna-breyting-
uin en afbjögunar-ástæðan. í raun
og veru lialda menn, að peim gangi
betur að komazt áfram bjá bjerlend-
um niönnum, ef peir taki upp nöfn
peirra. En petta er hraparleg-
ur misskilningiir. Álitið stendur
ekki í neinu sambandi við nafn-
ið. Auk pess munu bjerlend-
ir menn sjaldnast vera í efa
uin, iiverrar pjóðar íslendingar eru,
pó peir hafi tekið upp há-ensk for-
nöfn og eptirnöfn. En petta atriði,
að íslendingar eru að reyna til að
laumast inn á milii enskra manna
undir enskum nöfnum, er lítt fallið
til að vekja virðingu fyrir pjóð-
frakka-skipti. Þjóðerna skiptin purfa
að hafa tímann fyrir sjer. Það
lítil von uin, að peir sein eru roskn-
ir menn, pegar peir koma hingað,
verði nokkurn tíma í anda ocr sann-
n
leika Canada—menn. En börn peirra
eða barnabörn eiga að geta orðið
pað. Allt pað sem íslenzku blöðin
og menntunar- og menningar- til-
raunir íslendinga iijer eiga að gera,
er, að reyna til að manna landa
vora iijer svo, að peir geti sem fyrst
orðið góðir og nýtir Canada-menn,
jafningjar og keppinautar hjer-
lendra manna.
En slíkt fæst ekki nieð pví að
vera að læðast að nafninu sínu og
skera pað af sjer. Nftfnið hneyxlar
engan lifandi mann. Það er skylda
hvers manns að verja lífi sínu svo,
að nafn lians fái pað gildi, setn pað
framast getur fengið eptir hæfileik-
um mannsins.
LAD and LASS
lated from the Icelaridic of Jón
Þórðarson Tlióroddsen by Artliur M.
Reeves. London 1890.
einkum pegar litið er til pess, að
engin orðabók er til yfir ný-ja mál-
er ið, og kemur par pó margt fyrir
3em ekki finnst f fornmáliiiu. Þýð-
andinn liefur lagt 1. útg. af Pilti
ogstúlku” til grundvallar, og sleppt.
úr viðaukum peitn, sem skotið er
inn í seinni útgáfurnar, og er ekki
slíkt að lasta, pví flestum mun
koma saman nm, að pessir viðaukar
liafi lítt aukið gildi bókarinnar.
Enn fremur liefur pý-ð. sleppt úr
kvæðinu. uBúðar í loptið hún Gunna
upp gekk”, af pví að liann hefur
álitið pað miður skemmtilegt og
næstum pvf klúrt. Þar á mót eru
hin önnurkvæði pýdd í bundnu máli
og hefur sú pýðing tekizt mjög
liepjiilega. Sjerstaklega erpj-ðing.
in á UÓ, fögur er vor fósturjörð” á-
gæt. í pýðingunni á kvæðinu
uLjósliærð og litfríð” lieúir pýð.
haldið höfuðstöfum og stuðlutn eins
og í frummálinu. Eitt er pó, sem
pýð. hefur ekki tekizt að ná í pýð-
ingunni, og pað er samtal kvenn-
anna í Reykjavík um trálofun Möll—
ers og Sigríðar, par sern pær blanda
rnest sarnaii dönskunni og íslenzk-
unni, enda má vel vera að svo sje.
sem hann segir, að ómögulegt sje
að ná pví á útlendu máli. Þó
mætti ef til vill í enskri pýð. nota
t. d. frakknesku í stað dönskunnar.
korti (32—3), pjófeða pjófaspili (bls.
35) og á uað kveðast á” (l>ls. 18),
í hinni síðastnefndu skýringargrein
er pýðiug á vís.unni uKomdu nú að
kveðast á” og set jeg hana lijer
sem sýnighorn, af pví pað er dálítið
einkennilegt að sjá, hvernig pess
konar ferskeytt vísa tekur sig út A
ensku; hún hljóðarsvo;
Cometliou, now, and rhyme withme,
Fellow, if thou darest!
All the winter give I thee,
An’ tliou rliymes prepnyegt,
Það pykir ekki mega lieita rit-
dóinur rneð ritdómum um bók,
iienia sa^ður sje bæði kostur og
töstur á beimi. Jeg skal nú,' er jeg
hefi talið kostina, reyna að tlna of-
urlítið til 1 hiiift Vogarskálina, pó
pað verði nú, séúl betur fer, frem-
ur ljettvægt, Á bls. 47 er skýf-
ingargrein við nafnið KíOhöggur.
og er pess par getið, að petta sje
nafn á ormi, sem getið sje í
Eddu og látinn naga rætur trjes-
ins Yggdrasils. I>essi skj'ring er
alls ónóg, pví af pessu er engan
vegínn ljóst, hver« vegna liesturinn
var kallaður Níðliöggur, sem nátt-
úrlega liefur verið af pví að hann
var svo hastur. Á bls. 98 er sú
skýring við orðið ^xparta" að svo
liafi skólapiltar kallað einskonar
kjötsúpu. Af pessari skýringu verð-
ur heldur ekki sjeð, hvers vegna
peir gáfu súpunni petta nafn, og
hefði pó átt að taka pað fram. Pilt-
ar munu, er peir völdu súpunni
petta nafn, hafa viljað gefa tvennt
tii kynna 1 einu, bæði að pessi fæð-
isteguncl værilrkíist pví, sem tíðk-
aðist I Spörtu (en par var sem kunn-
ugt er ekkert sællífi), og svo liitt,
að brytinn hjeldi heldur xpart á fæð-
inu við pá, eða væri í meira lagi
sparsamur. Á bls. 102 stendur Í!
skj'ringargreiii við orðið husi: uThe |
schoolboys called tliose pupils, wlio I
entered tiie school ii< the autuinn
husa or noviftusu (sic)”. Iljer ætti i
náttúrlega að standa bust' og nov
bust (eins og í textanum stendur)
nefnifalli, pví orðin eiga ekki að
iieygjast í enskunni, pó pau geri
pað í íslenzkunni. Þar standa pau í
polfalli í pessari skýringargrein, sem
líka er í frumniálinu. Og hvað á
svo petta sic að pj'ða? Það virðist
svo sem pýð. hafi í fljótu bragði
ekki gáð að pví að orðin stóðu í pol-
falli, en pótt petta undarleg nefni-
fallsmynd, sem og lílca hefði verið.
Tvær prentvillur hef jeg rekið inig
á. Á bls. 23 stendur að kerlingin,
sem glímdi við L>ór, hafi heitið EHa
en hún hjet Elli, enda er pýðingin
á orðinu rjett. Á bls. 205 stendur
Búnaðrhálkr í staðinn fyrir Búnað-
arhállcr.
þominion of canada.
StjoiTiiir-tilskipnn,
Af Honorable Rdgar Dewdney, aðal-
umsjónarmanni Indíánamála.
Meö bseðfu tilallro, sem J»tta kut.no
oö sjd, eöa mo fiaö cö einhverju leyti
knnn aö koma við,
Þar e-5svo er meíal annars ákvetíið J
lögutn frá Canad t (dngi, nefnii, í 43,
kap. af himtmyflr»ko*uðu lögum Cana-
da rikis, er ne'nast „Lög viðvíkjandi
Iudiáiium”, aff yíirumsjónarmaður Indí-
ána-málanna megi, hvenær sem tmiin á-
lítur það þjóMnni til heilla, me*opin-
berri auglýsingu fyrirbjóKa, a* nokkrura
lndíána í Manitnba fylki eða nokkrum
liluta þess, sjeselt, gefl* eða á nokkurn
hátt látinn fá nokkur tllbiíln skot efa kúlu
skot (fix d ammiiníoús ör 1)311 oariííágífc
og hver sá sem þctta gjörir eftir að slíkt
hefir verið banna* með auglýsingum, áa
skriflegs leyfis fráytirumboðsmanni Iudí
ánamála sæti ailt að tvö liundruð dollara
sektum eða 6 mán, fangeisi, eðasektum
ogfangelsi, »em þó ekki yfirstlgi $206,
sekt eða sex mánaða fatigelsi eptir geð’-
Þótta rjettar pesg sem málið er diemtf,
Kunnugt gjörigt: a* jeg, hinn ofannefndi
Hon. Edgar Dewdney, yfirumboðsmaður
Indíánamálanria álítandi það þjótsinni til
heilla, og me*hli*,jón af opinberri auglýs
ingu um sama efni, dagsettri nítjánda dag
ágúst 1885, auglýsir hjermeð, að það er
aftur fyrirboðið, að selja, gefa eðaá
nokkurn annann hátt láta afhendi við In-
díána í Cat ada Norðvesturlandinu (the
North-West Terrilories ofCanada) eða í
nokkrum liluta þess, nokkur tilbúinskot
eða kúluskot; og nær þetta forboð til og
gildir um Indíána í Manitóbafylki Sjer
hver sá sem án leyfig frá yfirumsjónar-
lndwimmaiH,fBfUr,selúréðaá nokk
urn annann liátt lætur af hendi við Indí-
ána í Canada Norðvesturlandinu, eða i
nokkrum hluta þess nokkur tilbúin skot
eða kúluskot, mætir hegningu þeirri sem
ákveðin er í ofangreindnm lögum.
Þessiíti] staðfestu hef jegritað nafn
úarlStn'11' "n"ri"Í ÍOttawa 27-jan-
EDGAR DEWDNEY,
aðal-umsjónarmaður lndíáiia-mála.
’ifireat ilíorthern
KAILAVAY LIJIE.
Jarnbrautarlestirnar á Great Northern
Railway fara af stað af C. P. R.-vagn-
Stoðinni 1 Wpe.á hverjum morgni kl. 10,45
tii iTraiton. Grand FnrL-c
Fargo, Great
ná-
'A~ ^raní* Forks, r argo, w
* a]Is, tlelena og Butte. Þar er gert
kvæmt sarnband á milli allra helztu staða
a Kyrrahafssíröndinni. einnig er gert
samband í St. Paul og Minueapolis við
allar lestir suður <>g austur.
.. r*'afarlans H "tui ■■<;■■ ■- tll
Detroit, l.niMlnn. 8t. Tlioinax,
loronto. Xiagarn I'ull*. Jlonf-
læal, Xew York, ItoMton ojj til
allra lielxtn Ixeju i t'uuudu og
Itandarikjiiin.
í'yrir íslendir.ga, sem ensku vilja
læra, getur bókin verið einkar hent-
ug til að komast dálítið niður í
málinu.
Khöfn, 20. jan. 1891.
Valtýr Guðmundsson.
að tala nin einhvern landa siiin, sem j ílokk voruin lijer í landi.
á tvö pör af nöfnuin; stunduin er | likaóneitanlegaeitthvaðo'boðbarna- en vJer
enska fornafnið sett franian við ís
lenzka eptirnafnið og stundum ís-
lenzka fornafnið framan við enska
eptirnafnið og par fram eptir göt-
unum. Opt og tíðum kemur pað
fyrir, pegar einhver Islendingur er
að spyrja uppi einhvern landa sinn,
karl eða konu, og spyr eptir honum
með Islenzka nafninu hans, að sá
sem spurður er kannast ekkert við
Skömmu eptir dauða Jóns Tliór-
oddsens stóð grein í uBaldri” (1,
16), par sem meðal annars segir svo:
j 4tísland á par á bak að sjá einhverju
| með helztu skáidum pessarar aldar.
Það er | Eptir liann liggur nii.rgt prentað,
viljuni að eins nefna hina
egt, auk pess l.vað pað er pjóð- afb^ðs-fögru skáldsögu hans, „Pilt
oof stúlku”. I>að er hið fyrsta rit í
ræktar-lítið, að vera að rembast
við að strjúka undan sínum eigin
nöfnum. Það er líka kunnugt hjá
hjerletidum inilnnum og pað er opt
um pað talað, að af öllum hinum
mörgu pjóðflokkum, sem komnireru
hingað til lands, pá eru pað íslend
ingar einir, sem almennt breyta
nöfnum sínum. I>að kemur að eins
sinni teguiid, er samið hefur verið
á íslandi síðan í fornöld. Það er
svo mikið afbragð, að eigi eru lík-
indi til að íslarid eignist að sinni
annað slíkt í peirri grein”. L>etta
er mikiðlof, en pó vartoflof. Skáid-
sagan 44Piltur og stúlka” hefur á-
vallt verið ákaflega vinsæl á íslandi,
og reynslan sýnir að pað eru ekki
íslendingar einir, sem pykir mik-
Það er svo margt, sem fyrir
kenrur í t4Pilt: og stúlku”, sem er
svo sjerstaklega íslenzkt, að útlend-
ingum, er ekkert pekkja hversu til
hagar á Islandi, vœri ómögulegt að
botna í pvl án töluverðra skýringa,
£>etta hefur pj’ð. verið fullljóst og
iiann hefur pvf ritað fjölda skil-
merkilegra og fróðlegra skýringar-
greina við textann, sem allar eru
prentaðar neðanmáls. í skj'ringar-
greinum pessum er t. d. lj'sing á
embættaskijian landsins (bls. 4), á-
griji af sögu skólanna (bls. 97), lj's-
ing á húsaskipun (bls. 64—5) og
ýmsum húsgögnum, sco sem öskum,
spónum o. s. frv. (bls. 12), á klæðn-
aði svo sem skóm o. s. frv. (bls. 22)
og enn fremur á ýmsum skemmtun-
um, svo sem glímum (bls. 23—4), al-
Lægsta gjald, fljotust ferd, visst.
branta-xamband.
Ljómandi dining-cars og svefnvaanar
fylgja öllum lestum.
Sendið eptir fulikominni ferðaáætlun,
verðlista og aætlun nm ferðir gufuskipa.
Farbrjef s.-I.T til l.iver„»„|.
London Glasgow og til allra helztu staða
Norðuralfunnar, fyrir lægsta verð og
með beztu línum. 6
H. (A. HcMI€KE\,
<>»„ __ . Aðai-Agent,
' Maln ðit. Cor. I'ortaae Avc.,
W c A Winnipetc,
" ■ S- Al.EXANDKR, F. I. WlIITNEY,
Aöal-flutningsstjóri. A^al-farbrjefa Afft.
_______SCPauI St. pllUl.
LESTAGANGS-Sin RSLA.
[ Vrjer minnum lesend ir t4H(
kringlu” á, að undir „Kaddir frá almenn-
ingi” er það ekki ritstjórn blaðsins, sem | jjT
talar. Hver ma'Sur getur fengið fi
að láta þar í ijósi skoðanir sínar,
þær sjeu alveg gagnstæðar skoðu
ritstjórnarinnar, en menn verða að
sæmilega og forðast persónulegar skai
ir; auk þess verða menn aí rita um
eitthvert það efni, sem almennin;
einhverjuleytivarðar).
I<ei ilrjetting.
! Far- j gjald. Fara norður. Yagnstödvar.
$ ! 2,65 2.75 3,05 3,25 3,50 3.75 4,30 5,45 1 13,90 ! 14,20 Ut,5Ue 10,25f 10,10f 9,53f 9,42f 9,26f 9,13f 8,43f 7,20f 5,40e .1 k.. Winnipeg. ..f Gretmi .... Bath srate.... ... Hamilton .... Glasston .... ... St. Thomas... ...Grand Forks..! ■ ■ .Minneapolis .. f....St. Paul... k
Fara
suður.
IO,45f
12,15e
12,45e
l,02e
l,14e
l,31e
l,46e
2,22e
4,25e
6,15f
(i,55f
Herra ritstjóri.
Þjer geiið svo vel, að lofa mjer að
lagfæra misprentanir, sem skotist hafa !
inn í grein þá, er eg átti í blaði yðar 8. j
þ. m.
Brjef landsliöfðingja, sein umgetur í
greininni, er dagsett 28., ekki 23., maí
1886.
..._. ^uuuun oíT
eptir vagnstoðvaheitunum þýða: tara og
st&firnir e og fí töludálkun
| um þyða. eptir miðdag og fyrir miðdag.
—AЗ-
539 JEOIMA STREFT,
Stephdn J. Scheving.