Heimskringla - 08.04.1891, Blaðsíða 3

DOMINION OF CANADA.
.1Stjornnr-til»kip*m.
Dominion oí* Canada.
Af Honorable Edgar Dewdney. aðal
umsjónarmanni Indíánamála.
Jfeð Tcveðju tilallra, sem þetta kurtrui
■að tjd, eða sem það að einhverjv leyti
hinn að koma við.
Þar e-S svo er mefal annars ákveSið í
lögum frá C'anada biníri, ‘'nefnil. i 43.
kap. af hinum yfirskoSuðu lögum Cana-
da rikis, er ne'nast „Lög viðvikjandi
Indiánum”, aS vfirumsjonarmaður Indi-
ána-málanna megi, hvenær sem hann a-
litur það þjóSlnni til hellla, meVopin-
berri auglýsingu fyrirbjóSa, aSnokkrum
Indíána í Manitoba fylki eða nokkrum
hluta þess, sje selt, gefiS eða á nokkurn
hátt látinu fá nokkur tiibúin skot ef a kulu
■skot (fixed ammunions or ball cartridee),
•og hver sá sem þctta gjörir eftir að slikt
hefir verið banna-fi með auglýsingum, an
'skriflegsleyfis fráyfirumboðsmanm Iudi
ánamála sæti allt að tvö hundruð dollara
sektum eða 6 mán. fangelsi, eða Sek^'™
ogfangelsi, sem þó ekki yfirstigl 1-00,
•sekt eða sex mnnaða fnngelsi eptir geð-
Iþótta rjettar þess sem málið er dæmt. í.
Kunnvgt gerist: nfi jeg, hinn ofannefndi
Hon. Edgar Dewdney, yfirumboðsmaöur
Indíánamálanna álítandi ^a^ pjofiinni 1
heilla, og me'8hli««jón nf opinberri aug'ý"
ingu um sama efni, dagsettri nítjauda dag
ágúst 1885, auglýsir hjermeð, að það er
aftur fyrirboðið, að selja, ge a e a a
nokkum annanu hátt láta t*f hendi \ 1 n
■díána i Car ada Norðvesturlandinu (the
North-West Territories of Canada) eða i
nokkrum hluta þess, nokkur tilbúin skot
■eða kúluskot; og nær þetta forboð til og
gildir um lndíána í Manitóbafyiki. Sjer-
hver sá sem án leyfis frá yfirumsjonar
manni Indíánamála,gefur,selureða á nokk
urn annann hátt lætur af liendi \ið n
ána í Canada Norðvesturlandinu, eða í
nokkrum hluta þess nokkur tilbuin skot
eða kúluskot, mætir hegningu þeirn sem
ákveðin er i ofangreindum lögum.
Þessutil staðfestu hef jeg rltað nafn
'mitt á skrifstofu minni íOttawa 2i. ]an
úar 1891.
EDGAR DEWDNE1,
aðal-umsjónarmaður Indíána-mála.
Miflisjarto oleypis W miljonir manna
200,000-000 ekra
af hveiti- og beitilandi í Manitoba og Yestur Territónunum í Canada ókeypis fyrir
, ~,velt ® niiínur oe-frábærlega frjóvsamur jarðvegur, næg« af vatni og skógi
o^me^t^hlutiuifnálægt j^árnbrauUim^ Afraks/ur hveitis af ekrunni 30 bush., ef
vel er umbúið.
í III5ílT FBJOVSAMA BELTI.
• n Uoinnm Sftskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og uinhverfisliggj-
amlTshettlendi, éru feikna miklir flákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn víðáttumesti fláki í heimi af lítt byggðu landi.
Malm-nama
Gull, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv.
Idivikur því tryggður um allan aldur.
JÁRNBBAUT fba hafi til
r, , Kvrrahafs-iámbrautin í sambandi vi« Grand Trunk og Inter-Colonial braut-
Canada Kyrr 1 lárnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til
irnar mynda 6 ) li ur um miðhlut frjóvsama beltieins eptir því endilongu og
Kltók^SS" fjallaklasa, norður og vestur af Efra-vatni og um hlu
oafnfrægu KlettafjðU Vesturheims.
11 e i 1 n æ in t loptslag.
imwftlfttrið i Manitoba og NorSvesturlandinu er viðurkenn* hið heilnæmasta í
Loptslagið ogburrviðri vetur og sumar; veturiun kaidur, en bjartur
ogTtaSvfðrasamur. Aldrei þoka og súld, o.g aldrei fellibyljir eins og sunnarí landmu.
SAII liAN OSST.MIHN 1N I CAAADA
gefur hverjum karlmanni yfir 18 ára gömium og liverjum kvennmauni sem hefur
fyrirfamilíu að sjá
1 i3 O ekrur af lancli
,lveir ókevnis Hinir einu skilmálar eru, að landneini búi á landinu og yrki það.
A þann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar abylísjarðar og
sjálfstæður í efnalegu lillitl.
r
HKIMSKRINGLA, WMNIPEG, MAX., S.APBIk 1891.
að hann áttar sig. Það er svo alveg á-
reiðanlegt, a« Ný-íslendingar flytja sig
ekki burtu fyrir anna« en það, að þeir
eru þar ó<ínœgðir\ þeir eru ekki allir
ugla«ir og ánægðir” og það eru erfi'Sleik-
ar landsins, en ekki lausung landa vorra,
sem veldur burtfýsninni.
„Hjer er þó margt, sem ekki er ann-
arsstaðar”, segir G. G. og nefnir svo
kostina: vegina, vatnið og adann. Nu,
það vita allir, a« Ný-íslendingar eru ekki
uppi á Sprengisandi, en landkostir þeirra
geta þó ekki gert þá al ánægða. \ egir
Ný-íslands,ættu nú œíinlega að nefnast
með ókostum nýlendunnar, því eins og
þeir eru, geta þeir valla heitið færir fyr
ir gangandi mann, hvað þá heldur fyrir
nokkra aðra lifandi skepnu. En það er
sannfæring raín, að komist þeir nokkurn
tíina í viðunanlegt horf, þá verði það
fyrsta sporið til að aptra burtflutningi
þaðan.
Vatnið er n ó g, eins og vinur minn
segir, en það er líka opt og tíðum of mik-
i«. Þa« flóir nærri því eins óþarflega
yfir löndin stundum, sem oflof G. G. í
samkomu-ræðunni.
Þá er afiinn. Jú, hvítfiskurinn er
góður, en það er erfitt að ná honum. Og
eins og nú stendur, eru það heldur færri
en fleiri nýlendubúar sem njóta hans.
Aptur er smáfisksveiðin langtum almenn-
ari búbjörg. En, þó þetta sje nú talinn
og megi teljast nokkur kostur við Ný-
ísland, sem án hans væri ekki hentugur,
staður fyrir fátæka innflytjendur, þá er
einmitt flskiveiðin agnið, sem að dreg-
ur fátæklingana hópuro saman til N. í.
Og fyrir það verða þeir svo settir, að
eiga,mörgum fremur, fjarska langt í land
til nokkurra verulegra framfara.
lancl.
Ómældir fiákar af kolanámalandi;
H AFS.
stöðum.
íhlexkkak nIlesídur
Manitoba oir canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6
Manitooa fe a.-\rÝTA fSI AKD liirejandi 45—80 imlur norður fra Winnipeg, a
Þeirra stærst m FYJA IXLAK Nýja fsIandij ; 30_35 mílna fjarlægð
ITTiPTAVATNS-KYLENVAN. bá«um þessum nýlendum er raikið af o-
er J I S! US«r bessar nílendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
numdu land og baðar ^r^™r ngg3 suðvestu/frá Wpg., ÞÍNG-
Wnna- mílufí norSvestur frá Wpg., QIPA PFELLE-NÝ-
l^NDÁN um» su«u"fráÞingvalIa-nýlendu, okALBKKTJ-^LENDAN
um 70 mílur norður frá C’algary, en um 900 mílur vestur fra M inmpeg. I siðast-
löldu 3 nýlendunumer mikið af óbyggðu, ágœtu akur- og beitiland .
Frekari upplýsingar í þessu efni getur hver sem vill fengið með þvi að skrifa
um það:
'VERZLAR MEÐ ALLSKONAR
AKURYRK.TU-ÁHOLD.
Er mjög glaður að sjá alla bændur,
3cm koma til Calgary, heimsækja sig til
að skoða vörur sinar. Ug gef',r
lýsingar viðvíkjandi landtöku o. .
áU eptir merkinu.
A. Harris, Son i Co.
Wm. Maloney.
Tiiomas Bennett,
DOM. GOV'T. IMMIGRATION AGENI
13. L.. Baldwinson, (ialenzkur umboðsmaður.)
DOM. GOV'T IMMIGRATION OFFICES.
\Miniipeii. - - - Canada.
Eða
Járnsm'ður. Járnar hesta og£allt því
’.im líkt.
.Tolin Alexander.
UAYALTER, NORTH DAKOTA.
IT. E. Hebert
Yerzlar með vanalegar vörur, sem búðir
^almennt hafa út á landi, svo sem mat-
vöru, föt og fataefni, skófatnað o. fl.
Cavalier, North-Dakota.
II
Hestar seldir, keyptir og þeim skipt.
lliiin co.
Atlantic Avenue,
aifiARY, AITA.
II
Ágætastl vlðurgerningur, flnasta hus-
rúm með hentugum útbúnaðl; vin og
vindlar af beztu tegund; allt ódýrt.
F.»’C#nB#r,209 liarket street.
WINNIPEft, MANITOBA.
Calgary Herald.
Stærsta bezta og alþýðlegasta blað í
Norðv.landinu. Viku-útgafa; er 28 dálk-
ar og hefur inni að halda bæði raynó
og allar helztu frjettir úr Calgary og Al-
berta.—Alberta er hið bezta fjarræktar
ogbúlandíöllu Norðv.-landinu.
Blaðið kostar að eins $2 árg.
Cai.oary IIehalh Pubi.isiiino Co.
LANOToKU-LOIíIN.
AUar sectionir með jafnri tölu, nema
8 og 26 getur hver familiu-faðir, eða
hver sem komin er yfir 18 ár tekið upp
sem heimilisrjettarland og forkaupsrjett-
arland. IHMBiTUH.
Fvrir landinu mega menn skrifa sig á
þeirri landstofu er næst liggur landlnu,
semtekiðer. Svo getur og sa er nema
vill land, gefið öðrum umhoð tU þessað
ínnrita sie en til þess ver«ur hann fyrs*
a* fá leyfi annaðtveggja innanríkisstjór-
ans í Ottawaeða Dominion Land-umdoðs
mannsins í Winnipeg. «10 ^faðborga
fvrir eignarrjett á landi, en s]e það teklö
áður, þarf aS bcrga |10meira.
skyldubnar.
Samkvæmt núgildandi heimilisrjett-
ar lögum geta menn uppfyllt skylduruar
með Prennu og yrking landsms;
má þá landnemi aldrei vera lengur
landinu, en 6 mánuði a hýPrPT arl' . .
2 Með þvi að bua stoðugt í 2 ar ínn
an 2 mílnaP frá landinu er aumið var,
og að búið sje á landiuu í sæmile^u hus
um 3 mánuSl stötSugt, eptir a« 2 ann en
liðin og á«ur en beðið er um eignarrjett
Svo verður og landnemi að plægja.
fyrsta ári 10 ekrur, og a oðru 15
bri'Ria 15 ekrur. ennfreraur að a oðru an
sje sáð í 10 ekrur og á þriðja ári í 25 ekrur.
J 3 Me« því að búa hvar sem vill tyrstu
2 árin, en að plægja á landinu fyr8ta ar'
ið 5 og annað árið 10 ekrur og þá að sa
í nær fyrstu 5 ekrurnar, ennfremur að
hyggja þá sæmilegt íbúðarhús. Eptir að
2m eru þannig liði.i verður landnemi að
byrja búskapSá landinu ella fyrirgerir
hann rjetti sinum. Og fra þeun tíma
verður hann að búa á landinu i þa« minsta
6 mánuði á hverju ári um þriggja ara tíma.
151 BIHNARBRJEF
geta menn beðið hvern land-agent sem
er 0g hvern þann umboðsmann, sem send-
ur ertil að skoða umbætur a heimilisrjett-
arlandi.
En sex mánuðum dður em landnemi
biður um eignarrjett, verður luinn að knnn-
geraþað Dominion Land-umboðsmanmn-
um.
BEITTV’S TOUB OF THE WOBLD.
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty’x
Celebrated Organs and Pianos, Washington,
New Jersey. has retnrned home from an ex-
tended tonr of the world. Read his adver-
tisement in this paper and send for cataiogue.
Tll mœdra!
í full fimmtíu ár hafa mæður svo mill
ónum skiptlr brúkað „Mns. Winsi.ow-
8oothing Syrup” við tanntoku veiki
barna sinna, og þelm hefur aldrei brugo-
ist það. Það hæglr barninu, mýkir tann'
holdi«, eyðir verkjum og vindi, heldur
meltingarfærunum í hreiflngu, og erhio
bezta meðal við niðurgangssýki. ,,MRS'
WlNSLOW’S SOOTHINO SYRUP fæst
á öllum apotekum, allsta'Sar í heimi
Flaskan kostar 25 cents.
BEATTY
De»r 8ir:—We
returned home
Aprll 9, 1890,
from a toar
iroand the
world, rleltinc
Kuropo, AbU,
(Holy l.and), ln-
dla, Ceylon, Af-
rlca(Kgypt), Oce-
anlca, (islaadof
the Seaa,) and
Weatern Ameri-
ca. Yet in all
our greatj ourney
of 86,974 mllea,
wedo notremem-
ber o f hearing a
piano or an organ
■weeter tn tone
t h a n Beatty’a.
For we belleTe
we h a ▼ ó the
■weeteit toned
From a Photograph taken ln LondOD, |n»trument»
Knglaud, 1889. made a t any
prlce. Now to proT» to you that thle *Utement la
abaoluteiy true, we would ilke for any reader of thl \
paper to order one of our matchleaa organs or planoe
and we will ofTer you a great bargaln. Partlcular* Free.
Satlafactlon QUARANTKED or money promptly re-
funded at any tlme wlthln three (8) yeart, with Intereat
at 8 per cent. on elther Plano or Organ, fully warranted
ten yeara. 1870 we left borae a pennilesa plowboy:
to-day we hare nearly one hundred thouaand of
Beatty’s organs and pianoe ln use all over the
world. If they were not good, we could not have
■old so many. Could we I No, certainly not.
Each and every instrument ls fully warranted for
ten years, to be manufactured from the best
material market affords, or ready money can huw
IX-MAYOR DAHIRL ». RRATTT.
Hr. Gunnar bendir mönnum á, að N.
ísl. sje staSurinn, sem líklegastur sje til
þess, hjer vestan hafs, at! vi'Shalda „þjóS-
erni og fekratungu” vorri. Þetta er nú
dagsatt. En hvað skyldi svo vera unnið
með því endalausa vitShaldi? Er heill
Ný-íslendinga, og yfir höfuð þjóðflokks
vors, svofjarska miki8 undir því komin,
í því landi sem byggt er af alls konar
þjó’Sflokkum, sem þó verða aS tala eina
og sömu túngu, til að komast áfram og
lúta einni og sömu löggjöf og lciðandi
atii? Getur vinar minn hugsað sjer, að
íslendingar geti nokkurn tíma—einsfá-
mennir og þeir æfinlega verSa hjer í
landl, í samanburði við aðra þjóðflokka—
komið sjer nokkuð á veg, fyrir sitt feðra
mál og þjóflerni? Sannarlega þarf spá
dómsanda til þess, að svara þeirri spurn-
ingu samkvæmt meiningu vinar míns.
í goSa sælu sinni kemur þá hr. G. G.
að lokum með þá spurningu í ræðu sinni:
„Getur nokkur maður með heilhrigðri
skynsemi neitað því, að hjer sje gott
að vera?” Jeg veit ekki vel hverju allir
kunna að svara upp á spurninguna, en
jeg, fyrir mitt leyti, vildi aptur spyrja
vin minn, hvort hann virkilega stæði í
þeirri meiningu, að allir sem flytjaburt
úr N. í. sjeu metf skertri skynsemi?
Heldur hann, a8 flestir fari úrN. ísl. fyr-
nýjungagirni, heimsku, ferðafysn e8a
einmitt til þess, að láta sjer liða ver?
Skyldu nú einir 6 búendur, sem jeg veit
til afl ætla sjer að flytjast úr Nýja ísl.
í vor, halda áfram eða ekki, þegar þeir
sjá, að það eru tómir skynskiptingar,
sem róta sjer ui þessu Gósen-landi?
Máske þeir annars taki sjer í ferða-nesti,
a 8 r a setningu vinar míns og—fari fyrir
tigildar dstæður”.
Winnipeg 30. marz 1891.
St. OdcUeifsson.
hún ynni, þar sem sæi á andliti hennar.
Frá þessu sag8i S. bæði mjer og öðrum
strax á eptir, og kom mjer ekki til hugar
að rengja það.
Seinni partur greinarinnar, þar sem
S. fer að tala um leiörjettinguna,ermjög
ranghermdur. Þau hjónin Páll Bergs-
son og Sigriður kona hans, voru þar bæði
viðstödd, sem hún þykist þó ekki muna
eptir. Að nokkur okkar, sem vorum þar
við staddir, byðum henni, skipu8um
henni, eða kúguðum hana, elns og
ritstjórinn út skýrir það, til að skrifa
undir leiðrjettinguna, eru bein ósann
indi. Nei, þvert á móti, við sðgðum
henni, að ef nokkuð væri þar ranghermt
eða ósatt, þá skyldi hún ekki skrifa und
ir það; en liún neitaði því; já, meira að
segja, lýsti óánægju sinni yfir því, aS ritst
.Hkr.” skyldi hafa ljeð rúm í blaði sínu
j afn-illkvittnislegri frásögu og þar stóð
fyrst um viðureign þeirra. Jeg gat líka
ekki betur sjeð, en að þau hr. Temas og
S. skildu f ullkomlega sátt, því þau tóku
höndum saman að skilnaSi og lýstu því
ylir, að þau væru sátt hvort við annaS.
Ekki gat jeg annað sjeð, en að S. væri
með fullri skynsemi og sönsum, í þetta
umrædda skipti; hún var glöð og kát,
þœgileg og almennileg, eins og hún átti
að sjer að vera, og í alla staði samkvæm
því, sem hún var vön að vera, áður en
þetta vildi til; var jeg henni þó vel kunn-
ugur, þar sem jeg var á sama heimili og
hún, seinasta mánuðinn áður en hún'
meiddist.
AS endingu skal jeg geta þess, aS
það er enginnefi á, aS það var sama leið-
rjettingin, sem hún skrifaði undir, og
sem birtist 1 „Hkr.”
Það væri bæSi synd og svívirSing, að
neyða stúlku til, að skrifa undir ósann-
indi; hitt væri heldur ekki gott, að narra
hana til að gera sjá'fa sig tvisaga og
ómerkilega, og svo æru-meiSa náungann.
Duluth, 28. marz 1891.
B. E. Eldon.
manna í forstofunni og fótatak elnhvers
er hljóp upp stigann. Toby kom með
öndina í hálsinum inn í herbergið. ,Ó
húsbóndi minni’ sagði hann. (Dagur
neyðarinnar er runninn upp. Silas Craig
er kominn með hóp þjóna og uniboðs-
menn, til að gera allt upptækt’.
(Núna undir eins’ sagði Gerald. Þá
er líka allt farið!’ •
GeSslireifingar Coru, allan morgun-
inn, höfðu reynt hana um of og nú þoldi
hún ekki meira. Hún hneig meðvit ■
undarlaus í faðm föSur síns.
(Dóttir mín! Barnið mitt!’ sagSi
Gerald. (Toby! Þetta er barniS sem þú
fóstraðir. Erómögulegt að bjargahenni?’
Toby hristi höfuðið, en svaraði engu.
Allt í einu brá eins og vonargeisla yfir
svarta andlitið hans og hann sagði: (Bíð-
umvið! Það má komast úr garðinum
út á búgarðinn. Ef við komumst þang-
aS finna þeir okkur aldrei. Og núna
eru þeir allir niðri í forstofunni. Bíddu!
bíddu!’
Svo hljóp hann út eins og elding og
Gerald hafði enga hugmynd um það,
hvað hann ætlaSi að reyna. En nærri
því á næsta augnabliki var hann kominn
með rimastiga upp að glugganum á her-
berginn og þaut upp stigann.
(Sjáðu nú til, húshóndi!’sagði hann
Yið björgum henni enn. Rjettu mjer
hana bara og jeg skal bjarga henni, enda
þótt jeg láti lífið fyrir!’
En, það var of seiat. Urn leið og
Tohy rjetti út höndina til að taka á móti
Coru, heyrSi hann kallað: (Hvað ertu
að gera þarna negri! Jeg sje þig, og ef
þú ekki kemur niður aptur svo fljótt
sem fætur þínir lejrfa, er jeg hræddur
um að þú kunnir að fá blýkúlu í þinn
dýrmæta skrokk og að þú þá komir nið-
ur með ónotalegum hraða. Komdu und-
ir eins niður þorparinn þinn! Heyrirðu
það!’-
Áttnngiirinii
—eða—
COBA LESLIE.
(Snúið úr ensku).
Æ* |a|R I II 4% Chureh, Chapcl, and Par.
ORGflNS^^™05
U UnilU Beavtlful WeddinR. Blrth-
or Holiday PreaenU.
Oataloirue Free. Addreaa
Hon. Daniel F. Beatty.Wajhington, Newjereey.
LEIDBEIMAGA umbod
eru í Winnipeg, að Moosomin og Qu’Ap-
pelle vagnstöðvum. Á öllum þessum
stöðum fá innflytjendur areiðanlegr leið^
beining í hverju sem er og alla aðstoS
og hjálp ókeypis.
SEINNIHEIMILISRJ KTT
getur hver sá fenglS, er hefur fengiS eign-
arrjett fyrir landi sínu, eða skyrteini frá
umboðsmanninum um að liann hafi att að
fá hann fyrir júnímdnaðar byrjun 1887.
Um upplýsingar áhrærandi land stjórn-
arlnnar liggjandi milli austurlandamæra
Manitoba fylkis að austan og Klettafjalla
að vestan, skyldu menn snua sjer til
A. M. BURGESS.
Deputy Minister of the Interior.
Bækur i ensku og íslenzku; íslenzk-
sálmabækur. Rit-áhöld ódýrust
borginni. Fatasnið á öllum stærðum.
Ferjjuson ál'o. 408 Rain St„
Man.

HÚSBÚNAÐARSALl
Jlarkrt St. - - - - Winnipeg-
Selur langtum ódýrara en nokkur ann-
ar í öllu NorSvesturlandinu. Hann hef-
ur óendanlega mikið af ruggustólum af
öllum tej undum, einnig fjarska fallega
' rlr -------- *
í 13. nr. þ. á. ((Hkr.” stendur grein
með ylirskriptinni: itSönn saga”. Grein
þessa hefur ritaS Sigríður Magnúsdóttir
eða eiuhver í hennar orSa staS. Sökum
þess, að mjer er bendlað við mál það, er
um ræðir í ofan nefndrl grein, get jeg
ekki leitt hjá mjer, að fara um hana fám
orSum og treysti jeg yður, herra ritstjóri
sem þegar haflð sýnt yður sem sannlelk
ans- og mannúðarvin í ritstj. athugasemd
ySar við tjeða grein, til þess, að Ijá þess
um línum rúm í blaði yðar.
Fyrri partur greinarinnar kemur mjer
ekki við, þar sem eiuungis er talað um
viðureign þeirra hr. Tómasar Johannes-
sonar og ungfrú S. Magnúsdóttur. En
ekki get jeg samt borið á móti því, að mjer
þykir ólíklegt, aS stúlka, sem hefur ((ónot-
averk, eyðilegheit og stöðugann svima”,
svo hún naumast getur gengið, bjóðist
til, að vinna vanaleg verk sín, sem henni
annars þykja mjög erfið. En þetta gerði
þó ungfrú S. Hún fór og vildi sinna sln-
um vanaverkum daginn eptir, en hús
bónda hennar þótti ekki tilhlýðilegt aS
muni fyri
stásstofur.
C. H. WILSON.
* Hveiti er í svo smáum stíl, að jeg
get ekkitalið það.
Gerald faðir Coru hafði horft á þau
Gilbert og dóttur sína í garSiuum. Hann
stóð út við gluggann i svefnherbergi
sínu og gægðist út, til að sjá hvað Coru
yrði við. Svo sá hann þau gnnga fram
garðinn og ofan fyrir hjallann og heyrði
liann þytinn í vagnhjólunum, er hann fór
meS fleygiferS fram með vatninu í áttina
til New Orleans. Sorgin yfirbugaði hann
þá í augnablikinu og hann hnelg aflvana
niður í hægindastól og huldi andlitið í
höndum sínum. Eiukadóttir hans var
þá farin burtu, farin til fulls og alls
og hann bjóst ekki við að sjá hana
aptur. Og ekki var svo mikið um kveðj-
ur að hún liti aptur til hússins, sem hún
var aS yfirgefaí seinasta sinn. Til sakn-
aðar fann hún ekki eina minnstu ögn;
hugsaði um ekkert nema komast burt
með manninum sein hún unni. ^ ar
Þetta ekki óþakklœti? En eptir allt I
saman var hún einmitt að uppfylla hans
eigin ósk, aö hlýða boði hans. Hún
var nú líka úr hættunni og þaS var sann-
arlega þakklætisvert. Hún var á burt,
en hann var eptir alls laus og einmana.
Ilann var mitt í þessum þreytand
hugsunum þegar hurðinni var lokið upp
með hægð og einhver ljettstígur gekk
inn gólflð. Ilann leit þá upp og sá hvar
Cora kraup við freturhans.
,Ert það virkilega þú, Cora!’ sagSi
hann. ÁSur en hún svaraði, vafði hún
hendurnar um háls hans, en hann þrýsti
henni fast aS brjóstí sínu og grjet eins
og barn.
(Elsku bezti faðir minn!’ sagSi hún.
(Hvernig gaztu ímyndað þjer, að jeg
gæti farið án þess þú værir með?’
(Ó!, vesalings barnl’ sagði Gerald.
(Hvernig stendur á þessum 6tta, þess-
um geðshreifingum, faðir! Hvað er þaS
sem þú hræSist?’ spurði Cora.
(Ekkert Cora! ekkert! Verð jeg ekki
hjer til að verja þig? Cora, mín elsku
lega! Þú elskar mig þá? Þú fyrirgef
ur mjer þá?’
.Fyrirgef þjer, faðir! Það er jeg,
sem á að biðja um fyrirgefuingu’
(Þetta augnablik endurborgar mjer
allt sem jeg hef liðiS’. sagSL Gerald og
þrýsti Coru að brjósti sínu á ný. (Jeg
er meir en glaður!’ í þessu hljóp hann
á fætur. (Hvað sagði jeg: glaðuri— en
þeyi’
Hann þagnaði, tók Córu i faðm sinn
og hlustaði. Þau heyrðu mál margra
Sá sem talaði var einn af þjónum
Craigs. Hann hafði læSst út aptur, til
þess að athuga, ef gluggar eða hurðir
væru á húsinu, þar sem eitthvað af ((lif-
audi peningnum” gæti stolist burtu.
tiLifandi peningur” er Suður-rikjn-
nafn á þrælum yfir höfuð. Þótt mann-
eskjur sjeu, með hugsun, hjarta og til-
finningum, engu ónæmnri en annað fóÍK,
eru þeir í augum uppboðshaldarans eins
og búfje, selt við hamarsliögg hæ»t-
bjóðanda.
Meðal Jitandi peningsins” var átt-
ungurinn, Cora dóttir stórbóndans Geralds
Leslie, hin menntaða, fagra festarmey
Gilberts Margrave.
13. KaP.
Vonin um að sleppa var nú úti. To-
by fór meS hægS niSur stigann og sagði
þeim, er niðri fyrir beið, að liann hefði
baraveriSað laga gluggaskýlin.
Þegar Cora raknaSi viS, laut faSir
hennar oi'an aS henni og aldrei fyr hafði
hún sjeð útlit hans eins; hún hræddist
svipinn á andliti hans og hve náfölur
hann var.
(Er það allt draumur?’ spurði hún
og strauk ennið. (Segðu mjer, faðir,
hvað hefur komið tyrir?’
(Jeg er allslaus maður, Corai’ svar-
aði hann. (En hvernig sem fer, er það
raunabót, aS það er ekki lengur neitt
sortaský á milli okkar. Við elskum 1
hvort annað. Við erum alls laus, en við
erum sameinuð’.
(Hvað sem á dynur’, sagSi Cora,
(skiljum við aldrei framar, elsku faðir
ininn!’.
Þess ber að gæta, aS Cora hafði ekki
hugmynd ttm hvaða hörmtipgar biðu
hennar. Hún var uppfrædd á Engiaudi
og kom því sízt í hug, að hún sjálf
mundi verða seld, þó faðir hennar væri
gjaldþrota. Hún hafði aldrei heyrt talaS
um og því síður sjeð þrælasölu. ÞaS
stóð því ekkl til, að húu gæti hugs-
að sjer það, s*m beið hennar.
Gerald svaraði ekki seinustu orSun-
um, sem hún talaði. Hann treysti sjer
ekki til að segja meira, en tók hönd
hennar þegjandl og leiddi bana með sjer
niður stigann og inn í stærsta salinn í
húsinu, þar sem þeir sátu Silas Craig
og hans umboðsmenn og þjónar.
Það var hart hjarta, sem ekki vikn-
aði af, að sjá þau Gerald og dóttur hans.
Hún var náföl og titrandi, en svo yndis-
lega fögur í sínum viðhafnarlausa, hvíta
kjól. Hann var stilltur, eins og um ekk-
ert væri að gera. Hann gekk teinrjett-
ur og stoltlega inn í salinn, þó kvíði og
angist stimplaði yfirbragS hans.
Framh.