Heimskringla - 12.08.1891, Blaðsíða 3

HF,PIKKKI><>I/A. AVlXMI’i:*;, MAJi„ 1«. AI«1ST IS»1.
I>oiiiiiiioii of Cauada.
Atiylisjarðir oteims fyrlr miljonir manna
200,000,000 ekra
af hveiti- oc beitilandi í Manitoba og Vestur Territónumun i Canada ókeypis fyrir
landnema. Diúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, næg* af vatni og skogj
og meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afraksiur hveitis at ekrunni 30 bush., ef
vel er umbúið.
Í„IM l’BJOTSAM belti,
S Rauðár-dalnnm, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhveríisúiggj-
andi sljettlendi eru feikna miklir flakar af agætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn víðáttumesti fláki i heimi af lítt byggðu landi.
f f
>Ialm-naina
land.
Oull, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Ómæidir flákar af kolanámalandi;
eldiviíur því tryggður um allan aldur.
JARNBBAIIT FRÁ IIAFI TIL HAF8.
Canada Kvrrahafs-járnbrautin í sambandi vilt Grand Trunk og Inter-Colonial braut-
irnar mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf t Canada ttl
Kvrrahafs Sú braut liggur um miðhlnt frjóvmma btltinus eptir þvi endilongu og
um hina iirikalegu, tignariegu fjallaklasa, norður og vesturaf Lfra-vatni og nm hiL
nafnfrægu XlettafíðU Vesturheims.
Heilnœmt loptslag.
Tnntslacið i Manitoba og NortSvesturlandinu er viðurkennt hiö heilnæmasta í
Ameríku. Hreinviðri og purrviðri vetur og sumar; veturinn kaidur, en bjartur
og staðviðrasamur. Aldrei þokaogsúld, og aldrei fellibyljtr eins ogsunnar 1 landinu.
SAHBAXDSSTjÓkX ix I CAXADA
gefur hverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfamilíu að sjá
1 ö O ekrur ii i' lantli
„jveir ókevtús. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki það.
X pánn hátt gefst hverjum manni kostur á að verða etgandt stnnar abylisjarðar og
sjálfstæður í efnalegu lillitl.
ísiiFXZKAR XÁLEXDVR
Manitoba og canadis'ka Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöðum
Þeirra stærst er ÍSLANI) liggjandi 45-80 mílur norður frá Winnlpeg, á
vestur strönd Winnipeg-vatns. Vestur frá Nyja íslandt, t 30—35 mílna fjarlægð
Af PTAVATNS-N ÝLENNAN. bátium pessum nylendum er miktð at o-
nnmrlii landi oc báðar þessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
a All^LE-NÝLENDAN er 110 rnílur suðvestur frá Wpg., ÞfNG-
VAl 'r \-NÝI.ENDAN 200 milur í norívestur frá Wpg., QU’APPELLB-NÝ-
LENDAN um 20 mílur suíur fráÞingvalla-nýlendu, og ALPERTA- NÍ LENDAN
um 70 mílur norður frá Calcary, en um 900 milur vestur frá Winnipeg. • I síðast-
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í þessu efni getur hver sem vill fengið með því að skrifa
um pað:
Ttiomas Bennett
Eða
13.
DOM. GOV'T. IMMIGRATION AGENT
T Baldwinson, (Islenzkur umboðsmaður.)
DOM. GOV'T IMMIGRATION OFFICES.
- - Caiiuclít.
W7 iiimpeg, -

LAKDTyKU-IiOttlN.
Allar sectionir með jafnri töln, nema
og 26 getur hver familíu-faðtr, eOa
hver sem komin er yfir 18 ár tekið upp
sem h-imilisrjettariand og forkaupsrjett-
arlftnd- IXXRITITX.
Fvrir landinu meea menn skrifa stg á
þeirri landstofu. er nxst liggur landinu.
sem tekið er. Svo getur oe sa er nem
vill land, geflð öðrum umboð til pess ar
innrita sig, en til þess vertiur hsnn fyrs'
atS fá leyfi annaðtveggja innannkisstjor
ans i Ottawaeða Dominion Land-umdoðs-
mannsins í VVinnipeg. _ $10 þarf að borga
t'yrir eignarrjett á landi, en^ sje það tekin
áður, þarf að borga $10meira.
SKYIDITRXAR.
Samkvæmt núgildandi heimilisrjett-
arlögum geta menn uppfyllt skyldurnar
með þrennu móti. , , .
1. Með 3 ára ábúð og yrking landsins;
má þá landnemi aldrei vera leugur fra
landinu, en 0 manuði á liverju ári.
2 Með því að búa stöðugt i 2 ár lnn-
an 2 mílna frá landinu er nuinið var.
og að búið sje á landinu í sæmilegu husi
um 3 mánutii stöflugt. eptir a« 2 arin eru
liðin og á5ur en beðið er um eignarrjett
gvo verður og iandnemi ^að piægja. a
fyrsta ári 10 ekrnr, og á öðru 15 og a
þrikja 15 ekrur, ennfremur að á öðfu arl
sje sáð í 10 ekrur og á þriðja ári í 25 ekrur.
3. Með því að búa hvar sem vill fyrstu
2 árin, en að plægja á landiuu fyrsta ár-
Ið 5 og annað árið 10 ekrur og þá að sa
í þær fyrstu 5 ekrurnar, ennfremur að
byggja þá sæmilect íbúðarhús. Eptir að
2 ár eru þannig liðiu verður landnemi að
byrja búskap á landinu ella fyrirgerir
hann rjetti sínum. Og frá þeim tíma
verður hann að búa á landinu í þaK minsta
6 mánuði á hverju ári um þriggja ára tíma.
UM EIGXARBRJKF.
geta menn beðið hvern land-agent sem
er, og hvern þann umboðsmann sem send-
ur er til að skoða urabætur a heimllisrjett
arlandi.
En sex mánuðum aður «" landnemt
biðúr um eignarrjett, rerður nnín-
geraþað Dominion Land-umboðsmanmn
um.
IiF.IDBKIXIXÍiA l'MBOD
eru í Winnipeg, að Moosomin og Qu’Ap-
pelle vagnstöðvum. A öllum þessum
stöðum fá innflytjendur áreiðanlegr leið-
beining í hverju sem er og alla aðstoti
og hjálp ókeypis.
SEIXXI HEmiI.ISRJKTT
getur hver sá feniriK, er hefur fenrriK eign-
arrjett fyrir landi sínu, eða skýrteini frá
umboðsmanninum um að hann hafl átt að
fá hann fyrir júnímdnaðarbgrjun 1887.
Um upplýsingaráhrærandi land stjórn-
arinnar, liggjandi milli austurlandamæra
Manitoba fylkis að austan og Klettafjalla
að vestan, skyldu menn snúa sjer til
A. M. BIR1ÍE88.
Deputy Minister of the Interior.
IX-MAYOR DiB.lL I. BKATTY.
ORGANS
til, að forseti fjel., Lárus Guðmundsson, [ unnið til eflingar „Islenzka verkmanna-
fluttist burtu úr bænum og hlaut það að j fjelaginu í Winnipeg”.
verðamjólk á könnu Jóns, þvi þágein við j Sfílvi Sölvason.
honum forsetasætið, sem hann náttúrlega
settist í. Þannig lánaðist Jóui J., ati
verða aðalforseti verkmannafjelagsins, ^ jer höfum ekki viljað neita
og hefur getað haldð því embætti siðan. herra Si.lva Scj]\asyni um, að taka
[ pessa löngu grein hans, sem hjer
Á forsetatíð Jóns hefur svo sem ekk- [ stendur fyrir ofan, í blað vort, ein-
ert sögulegt borið við, alls ekkert þrek- | mitt af f>ví, að vjer viljum, að ljós
virki veri« uuuið í fjelaginu, þangað til j ið komi í andlit slíkum piltum sem
BEATTT’S TOUB OF TIIE WOKLD. w
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty’s
Celebrated Organs and Pianos, Wash ngton,
New Jersey, has returned home from an ex-
tended tour of the world. Read his adver-
tisement in this paper and send for catalogue.
BEATTY
Do»r Slr:—Wf
returneil home
Aprll 9, 1890,
from a tour
iround the
worl ▼iBftinff
Europe, asía,
(Holy i.and), in-
dia, Ceylon, Af-
rica (F.gyptl, Oce-
anlca, (islandof
the Seas,) and
Western Amerl-
ca. Yet in all
our freat)ourney
of 36,974 mile*,
we do not remeru-
ber of heartng a
plano or an organ
•weeter in tone
t h a n Beatty's.
F«>r we btlieve
we havo th*
Trom . Pho.cr.f.h t.k.n ln London, m'eTm
tnylaud, 188». made at any
price. how to prove to yoti that this stateuient ia
abaolutely true, we would like for any reader of thi i
paper to ordcr one of our matehleea orxane or ptanos
•nd we wlll oCTar you a great bargain. Particulars Free.
Sfttisfaciion (1UAKANTKED or raoney promptly re-
funded at any time withln three(S) ye&ra, with intereet
atSpercent. onalther Plano or Organ, fully warranted
ten years. 1870 we left home a peunileas plowboy:
to-dav we have ne&rly one hundred thouaand of
Beatty’s orgrans and pianoa in use all over the
world. If tiiey were not good, w-e could not have
aold so many. Could we! No, certainly not.
Each and every instrument is fully warranted for
ten years, to be inanufactured from the best
material market affords, or ready money can huy
þetta verkfall var gert 21. júlí.
Jeg skal minna Lögberg á, að þessi j
samtök verkmauna vor i engan vegiun [
Jóni J. að þ ikka. Hann kom þar fram j
allt annað en hvatamaður. Rn þatt gerði
heklur engan mismun, því flestir íslemi-
ingar voru orðnir svo sár-óánægðir út af
lágu kaupgjaldi hjeri bænum, að verk-
fall var óumflýjaulegt. Menn skoru'Su
hvorir á aðra, jafnt xjelagsmenn sem
utanfjelagsinenn, að hefjast handa og
og hafa föst samtök, enda gerðu menn
það trúlega, eins og seinna reyndizt.
Apturmá.’ón J. eiga það, ati hann
kom fram með uppástungu um, að kos
iun væri ma'Sur úr fjelaginu til þess, að
labba um bæinn og telja menn til að [
ganga i fjelagiti, áður en verkfallrS yrði
gert. Þettn var samþykkt, ogJón hlaut
starflð, að rölta ”m bæinu í tvo daga,
og þó ásigkomulag rans á þessu tímabili
væri ekr i sem skipulegast eða líkt því,
aS hanu væri sendiboði verkmannafje-
lagsins, þá bað hann þó um $4 fyrir vik
ið og fekk þá.
Enn varhaldinn fundur og enn kom
Jón J. með uppástungu um, að kosinn
væri einn maSur, sem enga vinnu hefði,
til aS ganga milli verkmanna og vinnu-
veiteuda hjer í bænum þegar skrúfan
yrði gerð. Menn fjellust á þetta ogkusu
eðlilega spakmennið Jóu J. til aSstauta
—aSrir voru aS vinna.—Svo ráfaði Jón
til tveggja verkgefenda hjer i bænum
og leitaði eptir samkomulagi við þá, en
við alla aðra verkgefendur töluðu verk
hr. Sölva. Það er ekki dætnalaust,
meðal íslendiiifra, að fjöldi manna
eða jafnvel hinir flestu, vanþakki
og snfii öllu J>ví á verri veg, sem
vel er gert í einhvers fjelags f>arfir
hjer. Algengasti sjfikdóinurinn
meðal íslendinga hjer er sá, að ekk
ert íslenzkt fjelag vestan hafs er
svo, að ekki sjeu í f>vl margir menn
eða ýmsir menn, sem vilja fjelags-
skap sínum dauðann. Surnir tala
jafnvel um, að stofna eitthvað nýtt j .
og betra fjelag, en gerðir flestra
ganga í pá áttina, að reyna af fremsta
megni að drepa gamla fjelagsskap-
inn, en stofna engan nýjan.
Utaf þessari göinlu kenningu og
f>essari gömlu trfi hefur nú Mr. Sölva
son ritað orein sína án pess náttúr-
lega sjálfur að gera sjer nokkra
grein fyrir til hvers fressi samsetn-
ingur hans stefndi. Yitanlega stefn-
ir hann f pá áttina að sýna, hve Mr.
Júiíus hefur verið ódyggur pjónn
fyrir verkmannafjelagið. Detta virð
ist hann hafa bagsast við að koma
út úr penna sínuin á tvennan hátt.
1. Með pví að sýna, a>ö Mr. Júlíus
hafi ekki verið stofnandi verka
mannafjelagsins
2. Með pví að hann hafi svo
sem ekkert gert þessa dagana meðan
á verkfallinu atóð.
En þig, sem girnir rajög að líkjast maur.
Og meinar það sje ein þín helzta prýði.
Þú lítur aðeins látt á jarðar-aur.
Og leitast við að grafa þig í saur.
Og alltaf brennur einhver hjá þjer kvíði.
Nei, farðu hægt. Þú ert ei sælli en eg.
Þó ögn þú hafir meir af fje og brauM.
Því iðja min er öll um blóma-veg.
en aurafíkn þín vond og heimskuleg
þig leiðir svo, að líf þitt verður dauði.
Jón Kjœrnested.
Allt annað, sem h. nnsetur í holur
sínará svo sem ekkert skilt við málið;
pví er drepið eins og bráðinni tólg í
eldgainlan skipsgarm og að end-
POLSKT BLOD.
(Þýzk-pólsk saya þýdd).
Greifinn komst svo við, að svo
var sem hnífi væri stungið í hjarta
hans. Hann skipaði pjónunum, sem
stóðu gapandi kringum sorgarhóp-
inn litla, nokkrum sinnum og í lág-
um róm, laut síðan niður, tók sjálf-
ur barnið sofandi á handlegg sjer,
snjeri sjer að stiganum og sagði
við ókunna fólkið:
^Fylgið mjer’.
Ljett eius og fjöður lá litla
byrgðin á handlegg hans. Ofur-
sinár barnskroppur og naktir smá-
handleggir gægðust hjer og hvar
út úr stórgerðu rekkjuvoðunum, en
dökklokkaða höfuðið lá fölnandi,
eins og brostið blóm við brjóst hins
mikla og volduga ríkisgreifa og
Preczna-hallar-eiganda.
Gustaf Adolf horfði niður á þetta
drengs-andlit, en svo var drengnum
kalt, að tennur hans nötruðu af
kulda, prátt fyrir svefninn og
draumana.
menn sjálflr og heppnaðist ágætlega vel. | ingu er ýmsum út úr dúrum slegið
utan um tnálefnið sjálft eins og sá-
garmi utan um illa ólekju.
Dessurn hinu verulegu atriðum
Sölvaerfljótt svarað. Hvort Mr. Júl.
er fyrsti stofnandi fjelagsins eins og
pað var i byrj., stefnulausar heimsku-
pvættings samKomur, eða hann er
aðal frun kvöðull oghvatamaður fje-
lagsins eins og pað er nú, fjelag
með föstum tilgangi og góðu skipu
lagi—f>að gerir ekkert til. Mr. Jón
Júlíus verður sami aðalmaðurinn,
sem hefur stofnað \erkinannafjelao',
svo að fjelag heiti, pað er hann sem
hefur einrnitt verið Hfíð og sálin, pað
eina líf, sem borið hefur alltat á
og sú eina sái, sem opt og tíðum
virðist hafa hugsað nokkurn skapað-
an hiut í pessu fjelagi.—Hinu atrið-
inu er enn hægra að svara. Hverj-
um var pað að pakka, að verkmenn
yfir höfuð fengu kröfnm sínmn svo
fljótt framgengt? t>að var einmitt
Jón Júlíus; pað veit allur heimur í
Winnipeg, bæði enskir og íslenzkir
—mema Sölvi. Hann hefur einlæsrt
o
setið heinia og verið að velta og
Þeir fengu kröfnm sínum fuilnægt undir
eins. En þaP er segja frá Jóni, að hann
tók ats malda drjdgum við þessa tvo, sem
hann ætlaði aðsemja vi'S, en ekkert gekk,
þangað til að 2 aSrir menn voru kosnir,
og launa'Sir úr sjóði fjelagsins, til afi
hjálpa honum í þessum erindum. Þá
vaunst fyrst það, semá fullkomiun sigur
vanta'Si, og menn tóku nú hikiaust og al
inenut til vinnu aptur. Þetta varð nýtt
happ fyrirJónJ., því að piltar þeir, sem
unnu í.Jskur'Sinum hjá Kelly, gáfu hon-
um nokkur c->nt hver, sem að samlögðu
nam $5,00.
Churoh, Chapel, and Par.
SsWrPIÖOS
Bcautiful WVddine, Birth-
■ day or Holiday presents.
.. 1 Cataloprue Free. Addrea*
Hon. Daniel F. Beatty,Washington, New Jersey.
Og, eptir að þetta al t var skeð, var |
svo'jhaidln pigurhátíð eða laugnrdags j
kvöld fundur í verkmannafjeiaginu. Þá |
skýrir nú forsetinn frá ferSum sinum,
hvernig hannjhafi hlotiS að berahita og
þunga dagsins og lag’Si svo fram, i mesta
skikkelsi, reikning fyrir allt andstreym-
ið og stritið, frá því á þriðjudagsmorg-
uninn 21. júlí og þangað til á föstudags-
kvöid 24. s. m. — Þá sannaðist.bezt spak-
niæli forsetans: „JónJúlíus gerir busin
ess, þegar hann ætlar að gera business”.
Reikningur hans fyrir þessa 4 daga var |
> u . .. „ a n rutrla litla heilanum, svo hann træti
að upphæð $20,00 -ti ttugu dollarar—Og, , & . , »
1 skrúfað úr honum ritsmið. Það hef
Bækur á ensku og íslenzku; íslenzk-
ar sáimabækur. Rit áhöld ódýrust í
borginni. Fatasnið á öllum stærðum.
Fergnson&C®. 108 Rain St.,
Wiiipei,
Man.
:-C :-:H::
HÚ8BÚNAÐARSAL1
Wlarket St. - - - - Winnipeg-
Selur langtum ódýrara en nokkur ann-
ar í öllu Norflvesturlandinu. Hann hef-
ur óendanlega mikið af rn.iígustólum af
öllum terundum, einnig fjarska fallega
munifyrir stásstofur.
C. H. WILSOX.
þó skömm sje frá að segja, var hann
samþykktur.
Þetta er nú, í fáum orMiin, „lífið og
sálin” hans Jóus Júlíusar, sem Lögb erati
fræða n.enn nm, auðvitað án þess, að það
viti svo sem nokkuð um málverkmanna-
fjelag.-ins íslenzka, sem þatSeralveg sak-
laust af a* hafa gefið gaum liingað tii.
Nú blæs blaðið, allt í einu sigursíingva,
útaf þessum dyggða-Jóni, sem lengst af
var blindínllur þu 4 daga sem „lifið og
sáliu” hans ætluðu afi erfiða. Og svo i
þokkabót gerir þessi sami Jón sjer $5,00
á dag, frá sár-fátæku verkmannafjelagi,
sem er að berjast fyrir viðgangi sínum
og er náttúrlega nautibeygt og skyldugt
til ati verja fje sinu sein sparlegast og vit-
urlegast.— Og svo er ekki öll sagan sögð
enn. Á fimmtudagskvöldið 30. júlí var
haidinn aukafundur af verkmantiafjelag-
inu. Þá lagði Jón J. enn þá fram nýjan
reikning upp á $10.00 og óskaði að fje-
lagið borgafi sjer þá upphæð samstund-
is. En þá vildi svo til, að nokkrir þeir
voru á fundi, er inótmæltu reikningnum
og sögðust eigiulega ekki sjá, fyrir hvafi
þessir tíu dollarar gætu verið heímtatsir.
Einnig bentu þeir forsetanum á, að þá
væri að eius aukafundur og ekki nema
örfair menn viðstaddir, þess vegna mætti
ekki gera neinar samþykktir viðvíkjandi
reikningnum. En Jón J. ljet sjer þetta
illa líka og kvað sig lengi hafa grunað,
að fjelagið vildi ekki mikið borga sjer.
ur sýnilega tekizt, en pessi ritsmíð
ber sýnileg fthrif uanda” Björns
Pjeturssonar og heilarnagns höfund-
arins og illgirnis og heimsku;gagn-
vart Verkamannafjelaginu, pvi pað
er dauði verkamannafjelagsins að
fara svo með bezta mann sinn, svo
að öllum utanfjelagsmönnum blöskri
við og hann sjftlfur kjósi heldur að
fara en verða optar undir tanngarð-
inuin ft flóni eins og Sölva.
Eitt gleymdist. Sölvi ftjelur Mr.
Júlíus fyrir að hafa tekið $4 póknun
fyrir tveggja daga starf við að nft
* nýja fjelagsmenn. En pvi gleynuli
hann pví, hann Sölzi sjónlausi, að
fyrir $4 safnaði Mr. Július yfir 40
nýjum fjelagsmönnum í fjelagið.
Ritstj.
Hann flýtti sjer, sneri aptur til
herbergis pess, sem hann hafði farið
út úr, og lagði par byrðina sína of-
aná mjúku koddana í hægindasessi
einum. Eins bliðlega og nokkur
móðir getnr, breiddi hann silkift-
breiðuna yfir barnið, strauk hægt og
ómerkjanlega vota hárið á enni pes«,
sneri sjer síðan hægt og rólega að
hinum ókunnu niönnum, sem höfðu
fylgt á eptir honam.
(Ewald’, kallaði hann til hins
gamla herbergispjóns síns, (komdu
hingað með eitthvað af fötunum
mínum, segðu konu pinni að annast
um pur kvennklæði”.
Ewald flýtti sjer burtu aptur, pvf
nú var líka meðaunikun hans vakin.
Greifinn kallaði til hans rjett pegar
hann fór: tPetta fólk verður fyrst
að fft pur föt, svo verður að hugsa
um mat handa pví’.
Ewald flýtti sjer enn pá meira en
fyr burtu paðan, par sem greifinn
[ með hjftlp Pólverjans og herbergis-
pernunnar voru að reyna til að
kveikja aptur líf í dauða brjóstbarn
inu.
En pað var árangurslaust. Þetta
unga líf hafði ekki getað polað frost
ið og storminn og næturgönguna í
hörkunni. Nú heyrðist enginn and-
ardrftttur úr brjóstinu litla. Nft-
bleikt og kalt hvíldi nú barnið ft
mjúKa koddanum.
Þeir Ijúga.
Þeir ljúga því eg liggi og geri ei neitt.
Þeir lanta mig. Og segja að eg sje slóði.
Þeim sýnist lítið sálarþrek mjer veitt.
Eg sem mín ljóð.—Það kemur fyrir eitt
þó erfitsi jeg með önd og heitu blóði.
En nóger það ef mjúkleg yngismey
af mínum orðum hefur nokkra gleði.
Eg kveð mín ljóð. Og kæri mig svo ei
þó kjapti um mig eitthvert slóðagrey
og lasti mig.—Þeir lýsa köldu geði
Og eins og fuglinn lifl eg „ljett og kátt”.
Og, ljett mjer flnnst afl harma eða víla.
Eg hreifi mig um hraun og grundir dátt.
Þetta er helzta ágrip sögu Jóns Júl
íusar í verkmannafjelaginu, og geta menn j Eg hryggist ekki þó eg bíti smáttl
dálítrS dæmt af því, hvaS hann hafl | Því hug eglæt áhimnl björtum livila
Pólska stúlkan hafði lagst ör
magna niður við hliðina á kamín-
unni. Með lokuðutn augum og ör-
magua af preytu og sorg lá hún eins
og dauð parna á ábreiðunni við
kHmínuna svo að Ijósið úr kamfn-
unni skein á föla andlitið, nábleika
og litni hennar örmagna, og á pólska
pjóðbúninginn liennar og hrafn-
svarta hárið, sem stormurinn hafði
leikið um og hrfslað 5 allar áttir.
. Búið var um dauða barnið S stofu
við hiiðina. Herbergispernan Gúst-
fna fór að afklæða ókunnu stúlkuna
úr votu fötuuum, en Dýnar greifi
sat yfir litla barninu dauða og gaf
drengnum dálítið vatn &ð drekka.
Barnið leit upp með dökkum
barnslegum augum, horfði fyrst á
andlit greifans, tók síðan mögru
barnshandlegírjunum sfnum litlu um
háls greifanum, en um leið hvíslaði
veika barnsröddin hans nokkrum
orðum að greifanum.
tJa, hjerna ertu aptur heima hjá
pjer’, sagði Gustaf Adolf. sem hafði
lært nokkuð í pólsku af pjónum
sínum. Hann setti barnið í knje
sjer og lagði hönd sfna hlýlega á
koll drengsins.-------
Prír dagar eru liðnir síðan petta
bylkvöld. Endalausir snjóflákar og
trjen hvít og ljómandi af hrfmi
breiddu sig fyrir framan gluggana
á Proczna.
Dynar greifi stóð við gluggaeinn
á höllinni og horfði hugsandi niður
f hallargarðinn og um jörðina.
Kringum höllina leika vfnviðar-
greinir fyrir blænum. Bauðleitt
skin á vesturhimninum sýnir að sól-
in sje hnigin til viðar; hinir síðustu
geislar hennar kasta bleiku skini á
snjóhvítu trjákrónurnar og rauð-
umröndum á turninn í Proczna, eins
og von, sem iitar fölar kinnar.
Einnig yfir hina alvarlegu drætti
á andliti hallarhöfðingjans flýgur
ofurlftið skin og varir hans bæra sig
til að brosa nærri pví óafvitandi g
pað í fyrsta skipti í langan tftna.
Frá stofunni á bakvið, par sem
litla greifa-innan bjó, hljómaði skær
og unaðsfullur söngur, sem pegar
hafði fjórðung stundar ómað sín
ópekktu, undarlegu lög.
Það var hún Jadwiga, póiskaupp-
reistarstúlkan, sem reri áfram með
litlu dóttur pýzka ríkisgreifans við
hrjóst sitt og söng fyrir hana hin
eldheitu lög ættlands síns, full af
sorg og full af prautum.
Jadwiga var stórskorin stúlka og
fremur lagleg, með svört augu og
var eins og eldur brynni úr peim,
en hispurslaus og ákaflynd var hún
í allri framkomu sinni; en á vörum
hennar sást hið heita pólska blóð
og hnakki hennar var svo kerrtur,
að enginn gat ætlað, að hún mundi
nokkurn tíma beygjasig undir nokk-
urtok. Pað hafði líka sýnilega kost-
að hana mikið strit við sjálfa sig,
að verða móðir litlu greifa-innunn-
ar pýzku, en eitt einasta augnaráð
frá manni peim, sern með henni var,
var nægilegt til pess að beygja höf-
uð hennar sem heiðursmerki.
(Fyrst pú skipar pað herra minn’
sagði hún lágt og gekk pegar burt
til vöggunnar par sem að litla
greifa-innan lá.
Núkyrrðist sorg greifans og pað
á síðasta augnabliki, pví pjónninn
hans kom aptur og hafði farið er-
indisleysu, pví S bænum hafði eng-
inn fengist til að fara út í hina
eyðilegu höil, sem lá svo að segja á
eyðimörku.
Pað var utn petta, sem Dynar
greifi hugsaði, pegar hann stóð við
gluggann og lilustaði á söng Jad-
wigu; S gegnum sönginn hafði
endrum og eins heyrzt barnshlátur.
Það var Janek litli, sem við fætur
pólsku stúlkuunar, ljek sjer við
Pluto, Newfoundlands hundinn stóra.
Morguninn eptir bylnóttina miklu
hafði greifinn tekið drenginn á hnje
sjer og spurt haon hvað hann hjeti.
(lJanek”.
((Ekki meira?”
Þá leit liann dökkum barnssvip
á hann ir.eð hræðslu-augum og
hristi lokkaða kollinn litla til merk-
is um að liann gæti ekki svarað
hinni seinni spurningu.
(Hvar bjóstu áður en pú komst
hingað?’
(í stóru, stóru húsi, eins og petta
hjerna, og par átti jeg marga, marga
leikbræðnr. Ó, hvað allt var skemti-
legt pá; pá fekk jeg allt, sem jeg
vildi. En seinna fórum við burtu—
marga daga í köldum pröngum
vagni, um stóra, stóra skóga, og pá
varð okkur svo ódæma kalt og sro
urðum við að svelta. Svo tók pabbi
mig á handlegg sinn, og Jadwiga
grjet og hrópaði: (>Guð hjálpi oss,
við erum í dauðanum!’ Og svo
hjeldum við áfram í gegnum snjó-
inn og stormurinn lamdi á oss, Jeg
vildi svo hjartans-feginn hafa verið
eins og fyr í vagninum, en pabbi
hrópaði til Onufry: (Farðu hvert
sem pú villt. Leiddu pá á villu-
stigu svo lengi sem hestarnir haida
pað út’. Og svo lamdi Onufry á
vesalings hestana og fór burtu frá
oss’.
(Og svo?’
(Pabbi stökk áfram eins hart eins
og hann gat, og jeg grjet af pví að
jeg var svo svangur’.
(Og hvert hljóp hami pabbi pinn
pá?’
Aptur hristi dreugurinn litla höf-
uðið. (Jegveit pað ekki, jeg svaf
pangað til við komum hingað’.
(Og hvað heitir hann faðir pinn?’
(Mamma kallaði hann Jan, eða
sinn hjartans vin’.
(ErJadwiga móðir pín?’
Framh.