Heimskringla - 21.05.1892, Blaðsíða 2

HIEIIIVESIKIRIIlSrO-I^. OGr OLDDST, "WHnTIHO, 21. MAI 1892
Heimstringla
og ÖLDIIN”
Keinar út á Miövikud. og Laugardógum.
(A Semi-week ly N ewsp jper pub-
lished on Wednesdays and
Saturdaysj.
The Heiraskringla Ptg. & Puhl. Co.
dtgefendur. (Publishers.)
Skrifstofa og prentsmiðja:
'61 LOMBARD STREET, • • WIHNIPEC, MAN.
Blaðið kostar:
Helll árgangur.........$2,00
Hálf rr árgangur......... 1,25
Um 3 mínu-Si............. 0,75
Gjalddagi 1. Júlí. Sé síðar borga*, kost-
irárg. $2,50.
Sent til slands kostar arg. borgaðr her
$1,50.—A slandi 6 kr., er borgist fyrir-
fram. Á Nor'Srlöndum 7 kr. 50 au. A
Englandi 8s. 6d.
ir U ndireins og einhver kaupandi blaðs-
ns skiptir um bústað er hann beðinn aS
senda hina breyttu utauáskript á skrif-
stofu blaðsins og tilgreina um leið 1yrr-
verandi utanáskript.
Aösendum nafnlausum greinum verð-
ur ekki gefinn gaumur, en nöfn höf-
undanna birtir ritstjórnin ekki neffla
með sampykki peirra. En undirskript-
na verða höfundar greinanna sjáifir að
11 taka, ef peir vilja að nafni sínu sje
leynt. Ritstjórnin er ekki skyldug til
ati endursenda ritgeriSir, sem ekki fá rúm
í blaðinu, nje heldur að geyma þœr um
lengri eða skemmri tíma.
Uppiýsingarum verð á auglýsingum
í „Heimskringlu” fá menn á afgreiðslu-
stofu blaðsins.
Uppsö</n blaðs er ógild, satn-
kvæmt hjerlendum lOgum, nema að
kaupandinn borgi um leið að fullu
skuld stna við blaðið.
Ritstjóri (Editor): JÓN ÓLAFSSON.
Business Manager: EINAR ÓLAFSSON.
Hann er að hitta á afgreiðslustofu
blaðsins hvern virkan dag kl. 9 til hádeg-
Is osr frá kl. í—Osíðdesis.
Aufflýsinga-agenl og innköUunarmaðr:
EIRIKR GÍSLASON.
(Advertisin^ Agent & Coliector).
Utar askript til blaðsins er:
rhe H ei mskringla Printing&PublúhingC
P. 0. Box 305 Winnipeg. Canada.
VI ÁR. NR. 33.
TÖLUBL. 293.
(öldin I. 45.)
Winnipeg, 21,Maí 1892.
— Af grein peirri um Lands
bankann, sem vér flytjum í dag eft
ir uísafold”, geta allir séð, hversu
stofnun peirri vegnar. Það mun ó
hætt að segja, að engum banka
sem jafn-varlega helir farið sem
pessi, hefir farnast jafn-vel á jafn-
stuttum tíma.
hitt, að hætt var að krefjast ]>ess, að
sjálfskuldarábyrgðarmenn skyldu
vera búsettir í Reykjavík.
Víxillán hafa sðmuleiðis auk'zt
mjög árið 1891. Voru það ár keypt-
ir víxlar fyrir ....... kr. 168,942
árið 1890 fyrir rúm .. — 115,000
árið 1889 fyiir rúm .. — 72,000
og höfðu pau aldrei fyrri komizt svo
hátt. Aukast lán pessi, sein er in
eiginlega bankaverzlun, pannig jafnt
og pétt, og mundu pó aukast miklu
meira, ef kaupmenn notuðu bankann
eins og peir ættu að gera og gjört
mundi vera annarsstaðar, par sem
verzlun öll er eigi 1 öðru eins ólagi
og hér.
Peningaforði bankans (182,266 kr.)
var lítið eitt hærri í árslok 1891
en I byrjun ársins. svo sem Jeins
ogpví nemr, er ríkisskuldabréfaforði
bankans hefir lækkað á árinu.
Innlög á hlaupareikning (conto-
courant), er voru hér um bil ópekt
pangað til 1890, hafa síðastliðið ár
komizt upp í rúm 136 púsund kr.,
en aftr hefir pví nær sama upphæð
verið borguð út á áriuu. Þessi inn
lög ern einkum hentug fyrir kaup-
menn og aðra meiriháttar atvinnu-
rekendr, er pannig geta snarað inn
um sturidarsakir (t. d.inill'i póstskijis-
ferða) peim peningum, er peir hafa
aflögu, og með pví móti eigi að
eins komizt hjá peirri áhættu, sem
pví fylgir, að geyma peninga sjálfr,
heldr einnig haft ofrlítinn ávinning
af peim.
Sparisjóðsinnlög liafa aukizt eigi
alllítið árið sem leið. Þau voru 1
ársbyrjun um 562,000 kr., en 1
árslokin um 605,000, eða um 43,000
kr. hærri en í ársbyrjun. Og sé
pess gætt, að petta ár (1891) var að
mörgu leyti mjög óhagstætt fyrir
pá, er eiga heima t grend við b<uik
ann og mestnota sparisjóðsdeildina,
mun meðal annars mega skoðn |i.-s<a
aukningá sparisjóðsimilöguuun. sem
gleðilegan vott um vaxatidi sam-
haldsse ni og framsýni manna.
(Eftir Isafold).
‘•Öfujrr NÖguIestr”.
Til séra FriðriksBergmannr.
í 95. tbl. ísaf. f. á. hafið pjer
dróttað pví að presti peim, er fyrir
rúmu ári liðnu ritaði t (lFj.kon.” og
svo aftr í 67. tbl. ísaf. f. á. gegn
yðr, að hann fyllti óvinaflokk kyrkj-
unnar, læðist að henni og löðrung-
aði hana í laumi.
Svo að sakargiftir pessar kasti
engum skugga á saklausa, skal ég,
er rita nafn mitt hér undir, kannast , a . .. ...J ,
’. hah haft til húslestra.
við, ag ég er höfundr beggja pess-
illa að heyra petta kallaða gullöld frændkonu
kyrkjunnar. En pað er ég viss um,
aðjpér hafið alls eigi lagt lofsorð á
öldina til að gera litið úr kristilegu
líferni eða til að dásama hjátrú og
grimmd, heldr af hinu, að pér hafið
eigi pekkt aldarháttinn eins vel og
Hallgríms sálma. Og pað veit ég,
aðyðr er kunnugt, eins og mér, að
Kristr segir sjálfr, að mannúðlegt
hugarfar og kærleiksrík breytni
verði á dómsdegi talið aðalskilyrð-
ið eilífrar farsældar, en als eigi
pað, hverja sálma menn liafa sung-
íð eða hverjar guðsorðabækr menn
— Vér tökum og í dag grein
eftir „ísaf.“, sem er svar frá séra
Porkeli Bjarnasyni til Friðriks
Bergmanns. l>að hefir pá komið
upp úr kafinu, að pegar Friðrik
fullyrðir, að sá sem er honum ó-
* samdóma, sé ,,vantrúarmaðr“, sem
„fylli óvinaflokk kyrkjunnar“ og
„læðist að henni og löðrungi hana
{ laumi“, pá er petta islenzkr pjóð
kyrkjuprestr, og hann vritr og mik
ilsmetinn. Getr verið, að sumum
skiljist, að höfundr vorrar einu „Is
landssögu“ og vorrar einu „Siðbót
arsögu“, skilji eins vel sögu ís
lands á liðnum öldum eins og Frið'
rik. Hvað kristindómsanda og guð
fræðispekking snertir, parf sóra Þor
kell ekki að standa á baki einum
lítilsigldum „stumpara-presti'11 Dak-
ota.
ara greina.
Yðr fellr illa, að ég hefi andmælt
yðar harða dómi um Pétr biskup og
klerkastóttina íslenzka. En finst
yðr óeðlilegt, að peim inum mörgu,
setn bera virðingu fyrir pessum á-
gæta heiðrsmanni, falli pessi dómr
yðar ílla og virðist hann mjög svo
Óverðskuldaðr? Mér dettr als eigi í
hug, að mæla drykkfeldum jirestum
bót, enda hefi ég aldrei slíkt gert;
en hitt fanst mér sjálfsagt að taka
fram, sem óg veit að satt er, að
prestastéttin íslenzka er miklu ó-
drykkfeldari nú, en hún var fyrir
40 árum. Mér fanst eigi rótt, að
pegja, J>ar sem yðr I tlSam.” fórust
svo orð, að allir pegðu við pessum
slæma vitnisburði yðar, par sem óg
póttist vita réttara.
Eg pykist nú viss um, að yðar
of harði og miðr sanngjarni dómr
er eigi sprottinn af löngun til að
Landsbankinn.
(Eftir „tsafold“).
Reikningr bankans fyrir árið 1891
er nú saminn og birtr.
Reikningr pessi ber með sér, að
verzlun bankans hefir að stórum
mun aukizt síðasta árið, frápví sem
áðr var. Þannig hafa lántökur úr
bankanum t. d. numið:
1819 1890 1891
39,052 60,436 148,831
Fasteignaveðslán
Sjálfskuldará-
byrgðarlán
Handveðslán
Lán gegn ábyrgð
sveita og bœjar-
félaga o. fl.
Reikningslán
21,200 44,785
13,625 12,010
8,550 3,500
85,042
17,980
9,250
602
Alls voru pað rúm 2,300 manna,
er fé áttu í bankauum með spari-
sjóðskjörum 31. des. 1891.
Fyrir árslok 1891 liefir bankirin
tekið úr landssjóði pær óeyddu
70,000 kr. af seðlafúlgu peirri, er
lögin heimila honum að hagnýta sór
með ábyrgð landsjóðs. Hefði bank-
inn raunar átt að gera petta miklu
fyr, pví pótt éftirspurn eftir lánum
hafi ekki gert petta nauðsynlegt
fyr, hefði bankinn vel getað keypt | tíma, að minni ætl
ríkisskuldabréf fyrir petta fé, og
lannig, sér að kastnaðarlitlu, notið
talsverðra vaxta af upphæð pessari.
Það er eigi alllitil peningaverzl-
un, er bankinn rekr nú orðið. Inn-
borganir í bankann hafa allar sam-
tals numið árið 1891 hór um bil
910,000 kr. og útborganir viðlíka
miklu eða fram undir pað.
Séu taldir 300 virkirdagar í árinu,
verðr peningaverzlunin frekar 6000
kr. að meðaltali á dag alt árið (1891),
pegar innborganir og útborganir eru
lagðar saman*.
Varasjóðr bankans er orðinn fremr
álitlegr. Það voru rúinar 102,000 kr.
er hinn reglulegi vara-
Yðr fellr auðsjáanlega illa, að
ég skyldi gera trúarboð peirra
bræðra Lárusar og Jónasar að um-
talsefni, og skal óg játa, að mór
auðvitað kom pað ekki við. En úr
pví ég minntist á pað, get óg á
engan hátt lagt lofsorð á neitt pað,
er mér virðist trúar-þvingun; ég
pekki vel, eins og auðvitað allir,
sem pað efni hafa kynt sór, hvílíkt
óskaplegt böl hún hefir fyrr og
seinna gert mannkyninu, enda er
als eigi löguð til að leiða inn vilta
á róttan veg: til pess duga að eins
hin andlegu vopnin, sem ótal dæmi
kyrkjunnar sanna; en ég get auð-
vitað skilið, að umhyggjan fyrir
að halda íslendingum sainan í Vestr-
heimi, hafi leitt til peirra óyndis-
úrræða, að fá yfirstjórn Presbyterí-
ana til að banna trúarboðið.
Það sem óg hefi sagt í pessu
máli, hefi óg hvorki sagt kyrkj-
gera vanza, heldr hafi æskufjörið unni til háðungar eða til að löðr-
og áhuginn á málefni kyrkjunnar ' nnga hana, heldr til að sýna, að
ráðið meiru en rökstudd pekking, kærleiki til guðs og manna sé ið
og finst mór pað að vísu afsakan- sanna merki og rótta gull peirrar
legt um ungan mann, sem reynslan kyrkju, er kennir sig við hann, er
er ekki búin að sjjekja. á krossinum bað pannig fyrir peim,
Þór haldið pví fastlega fram, að er tóku hann saklausann af lífi:
17. öldin sé guilöld íslenzku kyrkj- (lFaðir, fyrirgef peim”.
unnar. Eg skal nú játa pað, sem
ég og aldrei liefi borið á móti, að
Hallgrims sálmar og að sumu leyti
Vídalíns postilla, eru mjög dýrinæt-
ir fjársjóðir kyrkjunnar íslenzku, en
meg verkum pessara manna er og
að minni ætlun^gulli aldarinnar lok-
ið, en sorinu er mikill. 17. öldina
vantar pað, sein er blóm allrar
sannrar trúar, kœrleikann til gnðs
sinni Sigríði dóttur
Guðmundar bónda Einarssonar
Kollsá í Ilrútafirði, er lifir tnann sinn
ásamt 4 börnum peirra, 2 sonuro
sern eru í skóla, og 2 dætrum. Af
fyrri konu börnunnm lifa 5, par á
meðal 3 dætr, Arndfs, kona Páls pró
fasts < Mafssor.ar á (Prestsbakka, Elin
björg, ekkja Chr. Halls, verzlunar
stjóra á Borðeyri,og Ingibjörg, kona
séra Magnúsar Blöndal Jónssonar
Þingmúla.
Pótri 3ál. Eggerz er svo rótt lýst
að hann skorti eigi prek og kjark
né karlmensku I prautum og pján-
ingum, en var pó gæflyndr og góð-
viljaðr við hvern mann,og inanna ást
úðlegastr við vini sínaog vandamenn
tryggr °g raungóðr. Hann var gleði
maðr, skemtinn og gestrisinn, en
jafnfraint alúðar- og áhyggjumikill
um pað, sem hann bar fyrir brjósti,
ekki slzt livað eina, er hann liugð
horfa til altnenningsheilla, hvort sein
pað hafði byr fjöldans eða ekki, enda
vel lagið að laða aðra til fylgis við
sinn málstað, nieð lipurð, polgæði
°g hyggindutn. Trúrækinn var hann
og unni mentun og fögrum siðum.
Hann var fróðr og minnugr, einkum
á pjóðsögur og kýmisögur, kvæði og
pulur- Ið íslenzka sögusafn ísa-
foldar I fyrra. bar pess góðar menj-
ar. Hann var maðr fríðr sýnuin og
göfugmannlegr álitum, enda af
höfðingjum kominn langt frain í ætt
ir (Staðarhóls Páli, Pétri ríka á Skarði,
0. s.frv).
RADDIR ALMENNINCS.
Reynivöllum, 9. febr. 1892.
Porkell lljarnason.
Pétr Fr. Eggerz.
andaðist í lívík, úr lungnabólgu
5. fyrra inánaðar. Hann var
fæddr i Búðardal á Skarðstiönd
og manna. Eptir siðbótina var. U. Apríl, 1831, sonr séra Friðriks
gjörspillingu mannsins haldið fast (er enn lifir, níræðr) Eggerz (p. e
fram. Eins og pessi kenning var ^ Eggertssonar prests Jónssonar á Ball
borin út f lífið á 16. og 17. öld, ará) og konu hans Arndísar Pétrs-
gerði hún ásamt vanpekkingu peirra 1 dóttur prófasts I Stofhoiti Pétrsson
un, töluvert ó- ' gr.
gagn. Sú skoðun komst inn, að 1 en
maðrinn andlega skoðaðr væri eins |skorti gáfr: fekk og u.einsemd inikla,
konar siðferðisleg óhemja,Jsem guð- fgerð I hné, er hann var skammt yf-
legt réttlæti og mannleg lög hefðu 1 jr tvítugt, og fór svo innan skamms,
fult í fangi með. Af pessu leiddi,1 að hann varð að láta taka af sér fót-
að miklu meiri áherzla var lögð á i„n hægri, fyrir ofan mitt læri, á
guðlegt rétrlæti en guðdómlegan spfta!a i Edinborg, og gekk við
kærleika, á guðlega hegningu en hækju síðan. Hann kvæntist 1855
FÁEIN SPURNSMÁL.
Til menta var hann settr í æsku,
var eigi framhald í, pótt eigi
19,000
Samtals kr. 84,427 129,731 261,723
Hafaútlán, in reglulegu lán, pann-
ig verið árið 1891 freklega prisv-
ar sinnum hærri en árið 1889, og
rúmum helmingi hærri en árið 1890.
Sjálfskuldarábyrgðarlánin hafa
orðið miklu hærri árið 1891 en
nokkurn tíma áðr. Þar á fiskileys-
ið hér við Faxaflóa pað ár meðal
amiars mikiuii [>Ut f, og pó eigi sfðr
sjóðr bankans aam
síðastliðin áramót.
Enn fremr hafði bank-
inn í vörzlum sfnuin rúm
ffyrirframgreiddum vöxt-
um, er reikningslega vóru
eigi eign bankans fyr en
eptir 1. jan. 1992.
Enn fremr útistandandi
áfallnir vextir rúml. 2,400
Þetta verðr samtals Í23,400kr.
Sé par við bætt vara-
sjóði sparisjóðs Reykja-
víkr, sem áðr var, tæpum 23,000 —
Verða pað frekar í46,000 kr.
er bankinn hafði 31. des. 1891 upp á
að hlaujja til ag standast pað tjón, er
hann af einhverjum orsökum kann að
verða fyrir, og sem varla parf að
gera ráS fyrir að verði mjög stór-
vægilegt, sro varfærnislega sem
banklnn hefii hagað ráðsmensku
sinni að undanförnu.
Búast má við, að hjeðan af vaxi
varasjóður bankans nokkuð dræma en
að ndanförnu, fyrst um sinn að
minnsta kosti, par sem bæði laun
starfsinanna bankans hafa verið
hækkuð talsvert og bankinnánúað
fara að greiða landssjóði vexti af
seðlafúlgu sinni, pótt eigi sje nema
1% eður 5000 kr. á ári.
*) Eða þar sem bankinn er ekkiop.
pettan2«K)3klí1UákkM; * * V6r*r búslóð eða embætti
guðlega miskunn, á reiði guðs oii
mildi haus. Þessi skoðun iiafði og
allt annað en góð áhrif á löggjöf-
ina, á hei.nilislífið og á hjátrúna.
Grirnm lög voru gefin gegn óskír-
lífi. Þá niátti ekki minna kosta
margt pað, er nú er tekið vægt á,
en að láta kvennmanninn í jioka og
kæfa hana eins og kettling. Stór-
hýðingu kostað' og inikil útlát að
auki, að leggja sér hrossaket til
munns, og pr.ð í hallæri. Af presti
átti að taka embættið fyrir pað, að
hann snerti við hrossaketi á dýrs-
boga.
í Bessastaða-póstum, sem Þórðr
biskup Þorláksson var með að setja
2. apríl 1685, er sérhverjum hús-
bónda gert aðskyldu, að hafa kristi-
legan aga á vinnuhjúunum með
hendi, vendi eða keyri. Þá var og
boðið að setja gapastokka á heim-
ili biskupa, jjrófasta og presta, tii
að setja alla [>á í, er vanræktu guðs
orð eða óhlj'ðnuðust húsbændum.
Af pví menn J>á voru álitnir svo
fjarskalega vondir, var talið sjálf-
sagt, að menn bæði vildu og gætu
haft mikil mök við kölska. Af
pessu óx drauga- og gaidratrúin
svo feiknarlega á 17. öldinni, en
par af leiddi aftr ofsóknir við
galdramenn og galdrabrennurn8r
sjálfar. Drykkjuskapr, ásælni, laus-
læti og ofbeldi heldri mannanna
gekk svo langt, að almei.ning mundi
nú furða, ef hann læsi slíkt, einsog
pegar iandsins æðstu embættismenn
fljúgast á f ölæði á Þingvöllum í
augsýn als pingheims. Menn voru
{>á sffelt á vaðbergi til að pefa ujjp
syndir náungans, svo að hann yrði
dæmdr annað hvort frá lffi, æru,
Svona var nú
liitstj. llkr. <£
I,
tandið á 17. iildinni, og fellr roér
dóttur Páls Melsteðs í Stvkkishólmi,
Jakobinu, fluttist sköminu síðar norðr
að Borðeyri og bjó þar búi sínu
nokkur ár, en gerðist síðan verzlun-
arstjóri við nýstofnaða \erzlun H.
A. Clausens J>ar. Sfðan gerðist hann
frumkvöðull pess, að Húnvetningar
og Strandamenn stofnuðu verzlunar-
félag allmikið “Borðeyrarfélagið,”
ið fyrsta meiri liáttar verzlunarfélag
iiér í landi, og var kaujjstjóri pess
meðan pað stóð, eitthvað 10—12 ár.
Var hann pá Jöngum í förum landa á
milli, og oft erlendis á vetrum, eink-
um í Björgvin, pví par hafði félagið
lengi mest viðskipti. Þaðan hófust
J>á fyrir hans tilstilli gufuskijisferðir
hingað til lands og nokkuð umhverf
is landið (“Jón Sigurðsson”), áðr en
inar dönsku strandferðir komust á.
Átti hann oft f vöndu að standa,
meðan hann hafði J>ann starfa á
hendi, og marga örðugleika við að
stríða, par sem saman fór féskortr og
verzlunar-fákunnátta yfirstjórnenda
félagsins og hluthafenda, og megn
andróðr kaupmanna, en sýmli par
sein oftar bæði kjark og lipurð, ráð-
leitni og hyggindi. Eftir að fólagið
komst í gjaldprot og varð að hætta,
fyrir ýms áföli, fluttist hann á óðals-
eign sfna Akureyjar og bjó J>ar til
dauðadags, nema hvað hann sat á
vetrum i Reykjavík 3 síðustu árin,
vegna skólanáms sona sinna. Eftir
að hann var kominn vestr á Breiða-
fjörð aftr að norðan, stofnaði hann
(fyrir 6 t árum) Æðarræktarfélagið
og var ávaltforinaðr pess, mjög ötull
og áhugamikill fyrir peirri inikils-
verðu tilraun til verndar og uinbót-
ar einni inni arðsömustu atvinnu-
grein landsins.
Konu sína, Jakobínu, misti hann
Herra Sigurðr Mýrdal hefir birt á
prenti langan fyririestr f l(Hkr. og
ö.” uin ágreining á trúar og
kyrkjumálum íslendinga í Ameríku
og virðist sá vera tilgangr hans, að
segja bæði rétttrúuðuin og vantrú-
uðum mönnutn til inna pungu synda
peirra gegn ^náungunskœrleikan-
um og bróðurelskunni". Það er
ekkert tiltökumál, pó að pessi
kyrkjuhöfðingi leggi J>yngri hirt-
ingarhendr á mótparta sfns og
kyrkjunnar, en á sfna eigin inenn;
og getr pess vegna öldungis ekki
verið tilgangr með pessar línur, að
segja eitt aðfinningarorð um fyrir-
lestr hatis, heldr að eins að leggj
fyrirhann fáeinar spurningar. Hefi
hann vandlega skoðað alt, sem
lians Uheilögu feðratrú” sýnist vera
með og móti úrskurði og aðferð
varaforseta kyrkjufélagsins og hans
manna í Selkirk-málinu og sern
hann kallar l(ofbeldi,”-lagað til að
sundra fólaginu? Hefir hann gætt
pess, að varaforsetinn fór ekki
lengra en í mesta lagi einn hundr-
aðasta perrar leiðar, sem hans l(hei
laga feðratrú” hefir lagið á inar
Jielgustu og flnustu lilfinningar,
herra Mýrdals að ganga f breytni
hans við (lvantrúarmenn ?” Ilefir
hra. Mýrdal ekki bundið sig peirri
trú kyrkjufélagsins, að inar kanon-
isku bækr gainla- og nýatestament-
isins sé “goðs opinberað orð og in
eina sanna og áreiðanlega regla
tyrir trú rnanna, kenning og llfit"
Hefir hann ekki heyrt kvartanir
jirestanna og annara rétt-trúnaðar
manna, að sóra Magnús Skaftason
og hans flokkr hafi gert óheimild
artak á inni heilögu kenning kyrkj
unnar uin eilffa útskúfun, og að
hann só að draga hana út úr kristin
dóminum beint á móti lögum guðs
og orðum heilagrar ritningar? Hafa
peir ekki sagt hra Mýrdal að J>egar
útskúfunarkenningin ertekin burtu,
falli endrlausnarbygging kyrkjunn-
ar niðr í holuna? Er pessi breytni
sóra M. Skaftasonar og lians manna
vitund afsakanlegri í augum Jehova
og Mýrdals, en pó að kona Mýr-
dals, Jsyskini hans eða eitt af börn-
um hans kæmi og ríði honurn eins-
lega að trúa heldr á sólina, eða
nokkuð af himinsins herskara, en á
guð biblfunnar Veit liann ekki
að undir pvllíkuin kringumstæðum
skal hann ekki vægja peim, að hann
skal verða Jyrstr til að lemja pá
meðjgrjóti til dauða”, eftir fy rir-
mælum 5. Mosesb. 13. kap. 6—10.
v. og tsöinu bók 17. kap., 2.-3. v.?
Getr^hra. Mýrdal sagt, að inn 6•
breytanlegi guð hafi nokkru sinni
breytt J>essum lagastöðum eða num-
ið pá úr gildi, og pá hve ncer hann
liafi gert pað? Hefir hann g*tt
pess, livað lagt er við, ef einhver
mun
KARLMANNA ALULLARFÖT $500
DRENGJA ALULLARFÖT - - $900
Bux™..............- im
hattar af öllum sortum.
SKYRTUR, HÁLSBINDI, ) Ódvrasta i
SILAR, NÆEFÖT j borginni.
I pplMMlMMala a hverjn kveldi.
Deegans
ít-ecl Store.
54í> .11 a i n St r.
P. BRAULT & C0.
477 IH4ÍN STR.
WINNIPEG
flvtja inn
ÖLFÖNG VÍN
og
VINDLA.
Hafa
nu á boðstólum miklar birgðir
og fjölbrevttar, valdar sérstak-
lega fyrir árstíðina.
Gerið svo vel að líta til vor
Vér ábyrgjumst að yðr
bæði verð og gæði.
líki
DOMINION-LINAN
Is-
selur ((Prepaid”-farbrjef frá
landi til Winnipeg:
Fyrir fullorðinn, yfir 12 ára $40,50’
— barnð til 12 ára .... $20,25
— barn 1 til 5 ára....$14,25
Söinuieiðis farbrjef frá Winnipeg til
.................#78,50
að frádregnu fæði milli Skotlands
og íslands, sern farpegjar borga
sjálfir 2 kr. á dag.
Menn snúi sjer til
B. L. BALDWINSON,
MMICRATION-HALL WP.
TIMBUR, - -
- BRENNI -
- - OG KOL
E. WALL & CO„
Central Ave. East, Cor. Victoria St.
Allar tegundir af timbri, lathi os
pakspæm. hurðum og gluggum tfl
sölu ineð lágu verði og auðveldum
skihnáium fyrir pá sem langar til að
byggja-
E. F. RUTHERFORD,
Manager.

^aciifc. r. R.
HENTUGASTA BRATT
—til-
ST. PAUL,
MINNEDPOLIS
Og allra staða í Bandaríkjum og Canada.
Pullman Vestibuled
og borðstofuvagnar með öll-
farpegjalestum
Svefn-vagnar
um
ganga til
toronto, MONTREAL
Og allra staða í AU8TUR-CANADA
gegnnm St. Paul og Chicago.
I ækifæri til að fara í gegnum hinn
uafnkunna ST. CLAIR TUNNEL
Flutningur sendist án nokkurar
tafar. Enginn tollrannsök
uu vi* höfð.
FARBRJEF TIL EVROPU
með öllum beztu línum. Sjerstök-
svefnherbergl fyrir pá sem
Þess óska.
Hin mikla “Transcontinental” braut
A yrrahaf sstrandarinnar
upplýsingar ieitið tij
næsta farbrjefasala við yður, etfa
. H. J. BELCH,
Ticket Agent, 486 Main Street, Winniptg.
H. SWINFORD,
General Agent, Winnipeg.
1870, en kvæntist nftr 4 án.m síðar I'(afroáir eðu brevtir orðum heitograr Gen. P .sse ( ,ÍAS'Ö' FEE’
.ssenger aud Ticket Agt. Sf. Paul,