Heimskringla - 21.05.1892, Blaðsíða 2

Heimskringla - 21.05.1892, Blaðsíða 2
HIEIIIVESIKIRIIlSrO-I^. OGr OLDDST, "WHnTIHO, 21. MAI 1892 Heimstringla og ÖLDIIN” Keinar út á Miövikud. og Laugardógum. (A Semi-week ly N ewsp jper pub- lished on Wednesdays and Saturdaysj. The Heiraskringla Ptg. & Puhl. Co. dtgefendur. (Publishers.) Skrifstofa og prentsmiðja: '61 LOMBARD STREET, • • WIHNIPEC, MAN. Blaðið kostar: Helll árgangur.........$2,00 Hálf rr árgangur......... 1,25 Um 3 mínu-Si............. 0,75 Gjalddagi 1. Júlí. Sé síðar borga*, kost- irárg. $2,50. Sent til slands kostar arg. borgaðr her $1,50.—A slandi 6 kr., er borgist fyrir- fram. Á Nor'Srlöndum 7 kr. 50 au. A Englandi 8s. 6d. ir U ndireins og einhver kaupandi blaðs- ns skiptir um bústað er hann beðinn aS senda hina breyttu utauáskript á skrif- stofu blaðsins og tilgreina um leið 1yrr- verandi utanáskript. Aösendum nafnlausum greinum verð- ur ekki gefinn gaumur, en nöfn höf- undanna birtir ritstjórnin ekki neffla með sampykki peirra. En undirskript- na verða höfundar greinanna sjáifir að 11 taka, ef peir vilja að nafni sínu sje leynt. Ritstjórnin er ekki skyldug til ati endursenda ritgeriSir, sem ekki fá rúm í blaðinu, nje heldur að geyma þœr um lengri eða skemmri tíma. Uppiýsingarum verð á auglýsingum í „Heimskringlu” fá menn á afgreiðslu- stofu blaðsins. Uppsö</n blaðs er ógild, satn- kvæmt hjerlendum lOgum, nema að kaupandinn borgi um leið að fullu skuld stna við blaðið. Ritstjóri (Editor): JÓN ÓLAFSSON. Business Manager: EINAR ÓLAFSSON. Hann er að hitta á afgreiðslustofu blaðsins hvern virkan dag kl. 9 til hádeg- Is osr frá kl. í—Osíðdesis. Aufflýsinga-agenl og innköUunarmaðr: EIRIKR GÍSLASON. (Advertisin^ Agent & Coliector). Utar askript til blaðsins er: rhe H ei mskringla Printing&PublúhingC P. 0. Box 305 Winnipeg. Canada. VI ÁR. NR. 33. TÖLUBL. 293. (öldin I. 45.) Winnipeg, 21,Maí 1892. — Af grein peirri um Lands bankann, sem vér flytjum í dag eft ir uísafold”, geta allir séð, hversu stofnun peirri vegnar. Það mun ó hætt að segja, að engum banka sem jafn-varlega helir farið sem pessi, hefir farnast jafn-vel á jafn- stuttum tíma. hitt, að hætt var að krefjast ]>ess, að sjálfskuldarábyrgðarmenn skyldu vera búsettir í Reykjavík. Víxillán hafa sðmuleiðis auk'zt mjög árið 1891. Voru það ár keypt- ir víxlar fyrir ....... kr. 168,942 árið 1890 fyrir rúm .. — 115,000 árið 1889 fyiir rúm .. — 72,000 og höfðu pau aldrei fyrri komizt svo hátt. Aukast lán pessi, sein er in eiginlega bankaverzlun, pannig jafnt og pétt, og mundu pó aukast miklu meira, ef kaupmenn notuðu bankann eins og peir ættu að gera og gjört mundi vera annarsstaðar, par sem verzlun öll er eigi 1 öðru eins ólagi og hér. Peningaforði bankans (182,266 kr.) var lítið eitt hærri í árslok 1891 en I byrjun ársins. svo sem Jeins ogpví nemr, er ríkisskuldabréfaforði bankans hefir lækkað á árinu. Innlög á hlaupareikning (conto- courant), er voru hér um bil ópekt pangað til 1890, hafa síðastliðið ár komizt upp í rúm 136 púsund kr., en aftr hefir pví nær sama upphæð verið borguð út á áriuu. Þessi inn lög ern einkum hentug fyrir kaup- menn og aðra meiriháttar atvinnu- rekendr, er pannig geta snarað inn um sturidarsakir (t. d.inill'i póstskijis- ferða) peim peningum, er peir hafa aflögu, og með pví móti eigi að eins komizt hjá peirri áhættu, sem pví fylgir, að geyma peninga sjálfr, heldr einnig haft ofrlítinn ávinning af peim. Sparisjóðsinnlög liafa aukizt eigi alllítið árið sem leið. Þau voru 1 ársbyrjun um 562,000 kr., en 1 árslokin um 605,000, eða um 43,000 kr. hærri en í ársbyrjun. Og sé pess gætt, að petta ár (1891) var að mörgu leyti mjög óhagstætt fyrir pá, er eiga heima t grend við b<uik ann og mestnota sparisjóðsdeildina, mun meðal annars mega skoðn |i.-s<a aukningá sparisjóðsimilöguuun. sem gleðilegan vott um vaxatidi sam- haldsse ni og framsýni manna. (Eftir Isafold). ‘•Öfujrr NÖguIestr”. Til séra FriðriksBergmannr. í 95. tbl. ísaf. f. á. hafið pjer dróttað pví að presti peim, er fyrir rúmu ári liðnu ritaði t (lFj.kon.” og svo aftr í 67. tbl. ísaf. f. á. gegn yðr, að hann fyllti óvinaflokk kyrkj- unnar, læðist að henni og löðrung- aði hana í laumi. Svo að sakargiftir pessar kasti engum skugga á saklausa, skal ég, er rita nafn mitt hér undir, kannast , a . .. ...J , ’. hah haft til húslestra. við, ag ég er höfundr beggja pess- illa að heyra petta kallaða gullöld frændkonu kyrkjunnar. En pað er ég viss um, aðjpér hafið alls eigi lagt lofsorð á öldina til að gera litið úr kristilegu líferni eða til að dásama hjátrú og grimmd, heldr af hinu, að pér hafið eigi pekkt aldarháttinn eins vel og Hallgríms sálma. Og pað veit ég, aðyðr er kunnugt, eins og mér, að Kristr segir sjálfr, að mannúðlegt hugarfar og kærleiksrík breytni verði á dómsdegi talið aðalskilyrð- ið eilífrar farsældar, en als eigi pað, hverja sálma menn liafa sung- íð eða hverjar guðsorðabækr menn — Vér tökum og í dag grein eftir „ísaf.“, sem er svar frá séra Porkeli Bjarnasyni til Friðriks Bergmanns. l>að hefir pá komið upp úr kafinu, að pegar Friðrik fullyrðir, að sá sem er honum ó- * samdóma, sé ,,vantrúarmaðr“, sem „fylli óvinaflokk kyrkjunnar“ og „læðist að henni og löðrungi hana { laumi“, pá er petta islenzkr pjóð kyrkjuprestr, og hann vritr og mik ilsmetinn. Getr verið, að sumum skiljist, að höfundr vorrar einu „Is landssögu“ og vorrar einu „Siðbót arsögu“, skilji eins vel sögu ís lands á liðnum öldum eins og Frið' rik. Hvað kristindómsanda og guð fræðispekking snertir, parf sóra Þor kell ekki að standa á baki einum lítilsigldum „stumpara-presti'11 Dak- ota. ara greina. Yðr fellr illa, að ég hefi andmælt yðar harða dómi um Pétr biskup og klerkastóttina íslenzka. En finst yðr óeðlilegt, að peim inum mörgu, setn bera virðingu fyrir pessum á- gæta heiðrsmanni, falli pessi dómr yðar ílla og virðist hann mjög svo Óverðskuldaðr? Mér dettr als eigi í hug, að mæla drykkfeldum jirestum bót, enda hefi ég aldrei slíkt gert; en hitt fanst mér sjálfsagt að taka fram, sem óg veit að satt er, að prestastéttin íslenzka er miklu ó- drykkfeldari nú, en hún var fyrir 40 árum. Mér fanst eigi rótt, að pegja, J>ar sem yðr I tlSam.” fórust svo orð, að allir pegðu við pessum slæma vitnisburði yðar, par sem óg póttist vita réttara. Eg pykist nú viss um, að yðar of harði og miðr sanngjarni dómr er eigi sprottinn af löngun til að Landsbankinn. (Eftir „tsafold“). Reikningr bankans fyrir árið 1891 er nú saminn og birtr. Reikningr pessi ber með sér, að verzlun bankans hefir að stórum mun aukizt síðasta árið, frápví sem áðr var. Þannig hafa lántökur úr bankanum t. d. numið: 1819 1890 1891 39,052 60,436 148,831 Fasteignaveðslán Sjálfskuldará- byrgðarlán Handveðslán Lán gegn ábyrgð sveita og bœjar- félaga o. fl. Reikningslán 21,200 44,785 13,625 12,010 8,550 3,500 85,042 17,980 9,250 602 Alls voru pað rúm 2,300 manna, er fé áttu í bankauum með spari- sjóðskjörum 31. des. 1891. Fyrir árslok 1891 liefir bankirin tekið úr landssjóði pær óeyddu 70,000 kr. af seðlafúlgu peirri, er lögin heimila honum að hagnýta sór með ábyrgð landsjóðs. Hefði bank- inn raunar átt að gera petta miklu fyr, pví pótt éftirspurn eftir lánum hafi ekki gert petta nauðsynlegt fyr, hefði bankinn vel getað keypt | tíma, að minni ætl ríkisskuldabréf fyrir petta fé, og lannig, sér að kastnaðarlitlu, notið talsverðra vaxta af upphæð pessari. Það er eigi alllitil peningaverzl- un, er bankinn rekr nú orðið. Inn- borganir í bankann hafa allar sam- tals numið árið 1891 hór um bil 910,000 kr. og útborganir viðlíka miklu eða fram undir pað. Séu taldir 300 virkirdagar í árinu, verðr peningaverzlunin frekar 6000 kr. að meðaltali á dag alt árið (1891), pegar innborganir og útborganir eru lagðar saman*. Varasjóðr bankans er orðinn fremr álitlegr. Það voru rúinar 102,000 kr. er hinn reglulegi vara- Yðr fellr auðsjáanlega illa, að ég skyldi gera trúarboð peirra bræðra Lárusar og Jónasar að um- talsefni, og skal óg játa, að mór auðvitað kom pað ekki við. En úr pví ég minntist á pað, get óg á engan hátt lagt lofsorð á neitt pað, er mér virðist trúar-þvingun; ég pekki vel, eins og auðvitað allir, sem pað efni hafa kynt sór, hvílíkt óskaplegt böl hún hefir fyrr og seinna gert mannkyninu, enda er als eigi löguð til að leiða inn vilta á róttan veg: til pess duga að eins hin andlegu vopnin, sem ótal dæmi kyrkjunnar sanna; en ég get auð- vitað skilið, að umhyggjan fyrir að halda íslendingum sainan í Vestr- heimi, hafi leitt til peirra óyndis- úrræða, að fá yfirstjórn Presbyterí- ana til að banna trúarboðið. Það sem óg hefi sagt í pessu máli, hefi óg hvorki sagt kyrkj- gera vanza, heldr hafi æskufjörið unni til háðungar eða til að löðr- og áhuginn á málefni kyrkjunnar ' nnga hana, heldr til að sýna, að ráðið meiru en rökstudd pekking, kærleiki til guðs og manna sé ið og finst mór pað að vísu afsakan- sanna merki og rótta gull peirrar legt um ungan mann, sem reynslan kyrkju, er kennir sig við hann, er er ekki búin að sjjekja. á krossinum bað pannig fyrir peim, Þór haldið pví fastlega fram, að er tóku hann saklausann af lífi: 17. öldin sé guilöld íslenzku kyrkj- (lFaðir, fyrirgef peim”. unnar. Eg skal nú játa pað, sem ég og aldrei liefi borið á móti, að Hallgrims sálmar og að sumu leyti Vídalíns postilla, eru mjög dýrinæt- ir fjársjóðir kyrkjunnar íslenzku, en meg verkum pessara manna er og að minni ætlun^gulli aldarinnar lok- ið, en sorinu er mikill. 17. öldina vantar pað, sein er blóm allrar sannrar trúar, kœrleikann til gnðs sinni Sigríði dóttur Guðmundar bónda Einarssonar Kollsá í Ilrútafirði, er lifir tnann sinn ásamt 4 börnum peirra, 2 sonuro sern eru í skóla, og 2 dætrum. Af fyrri konu börnunnm lifa 5, par á meðal 3 dætr, Arndfs, kona Páls pró fasts < Mafssor.ar á (Prestsbakka, Elin björg, ekkja Chr. Halls, verzlunar stjóra á Borðeyri,og Ingibjörg, kona séra Magnúsar Blöndal Jónssonar Þingmúla. Pótri 3ál. Eggerz er svo rótt lýst að hann skorti eigi prek og kjark né karlmensku I prautum og pján- ingum, en var pó gæflyndr og góð- viljaðr við hvern mann,og inanna ást úðlegastr við vini sínaog vandamenn tryggr °g raungóðr. Hann var gleði maðr, skemtinn og gestrisinn, en jafnfraint alúðar- og áhyggjumikill um pað, sem hann bar fyrir brjósti, ekki slzt livað eina, er hann liugð horfa til altnenningsheilla, hvort sein pað hafði byr fjöldans eða ekki, enda vel lagið að laða aðra til fylgis við sinn málstað, nieð lipurð, polgæði °g hyggindutn. Trúrækinn var hann og unni mentun og fögrum siðum. Hann var fróðr og minnugr, einkum á pjóðsögur og kýmisögur, kvæði og pulur- Ið íslenzka sögusafn ísa- foldar I fyrra. bar pess góðar menj- ar. Hann var maðr fríðr sýnuin og göfugmannlegr álitum, enda af höfðingjum kominn langt frain í ætt ir (Staðarhóls Páli, Pétri ríka á Skarði, 0. s.frv). RADDIR ALMENNINCS. Reynivöllum, 9. febr. 1892. Porkell lljarnason. Pétr Fr. Eggerz. andaðist í lívík, úr lungnabólgu 5. fyrra inánaðar. Hann var fæddr i Búðardal á Skarðstiönd og manna. Eptir siðbótina var. U. Apríl, 1831, sonr séra Friðriks gjörspillingu mannsins haldið fast (er enn lifir, níræðr) Eggerz (p. e fram. Eins og pessi kenning var ^ Eggertssonar prests Jónssonar á Ball borin út f lífið á 16. og 17. öld, ará) og konu hans Arndísar Pétrs- gerði hún ásamt vanpekkingu peirra 1 dóttur prófasts I Stofhoiti Pétrsson un, töluvert ó- ' gr. gagn. Sú skoðun komst inn, að 1 en maðrinn andlega skoðaðr væri eins |skorti gáfr: fekk og u.einsemd inikla, konar siðferðisleg óhemja,Jsem guð- fgerð I hné, er hann var skammt yf- legt réttlæti og mannleg lög hefðu 1 jr tvítugt, og fór svo innan skamms, fult í fangi með. Af pessu leiddi,1 að hann varð að láta taka af sér fót- að miklu meiri áherzla var lögð á i„n hægri, fyrir ofan mitt læri, á guðlegt rétrlæti en guðdómlegan spfta!a i Edinborg, og gekk við kærleika, á guðlega hegningu en hækju síðan. Hann kvæntist 1855 FÁEIN SPURNSMÁL. Til menta var hann settr í æsku, var eigi framhald í, pótt eigi 19,000 Samtals kr. 84,427 129,731 261,723 Hafaútlán, in reglulegu lán, pann- ig verið árið 1891 freklega prisv- ar sinnum hærri en árið 1889, og rúmum helmingi hærri en árið 1890. Sjálfskuldarábyrgðarlánin hafa orðið miklu hærri árið 1891 en nokkurn tíma áðr. Þar á fiskileys- ið hér við Faxaflóa pað ár meðal amiars mikiuii [>Ut f, og pó eigi sfðr sjóðr bankans aam síðastliðin áramót. Enn fremr hafði bank- inn í vörzlum sfnuin rúm ffyrirframgreiddum vöxt- um, er reikningslega vóru eigi eign bankans fyr en eptir 1. jan. 1992. Enn fremr útistandandi áfallnir vextir rúml. 2,400 Þetta verðr samtals Í23,400kr. Sé par við bætt vara- sjóði sparisjóðs Reykja- víkr, sem áðr var, tæpum 23,000 — Verða pað frekar í46,000 kr. er bankinn hafði 31. des. 1891 upp á að hlaujja til ag standast pað tjón, er hann af einhverjum orsökum kann að verða fyrir, og sem varla parf að gera ráS fyrir að verði mjög stór- vægilegt, sro varfærnislega sem banklnn hefii hagað ráðsmensku sinni að undanförnu. Búast má við, að hjeðan af vaxi varasjóður bankans nokkuð dræma en að ndanförnu, fyrst um sinn að minnsta kosti, par sem bæði laun starfsinanna bankans hafa verið hækkuð talsvert og bankinnánúað fara að greiða landssjóði vexti af seðlafúlgu sinni, pótt eigi sje nema 1% eður 5000 kr. á ári. *) Eða þar sem bankinn er ekkiop. pettan2«K)3klí1UákkM; * * V6r*r búslóð eða embætti guðlega miskunn, á reiði guðs oii mildi haus. Þessi skoðun iiafði og allt annað en góð áhrif á löggjöf- ina, á hei.nilislífið og á hjátrúna. Grirnm lög voru gefin gegn óskír- lífi. Þá niátti ekki minna kosta margt pað, er nú er tekið vægt á, en að láta kvennmanninn í jioka og kæfa hana eins og kettling. Stór- hýðingu kostað' og inikil útlát að auki, að leggja sér hrossaket til munns, og pr.ð í hallæri. Af presti átti að taka embættið fyrir pað, að hann snerti við hrossaketi á dýrs- boga. í Bessastaða-póstum, sem Þórðr biskup Þorláksson var með að setja 2. apríl 1685, er sérhverjum hús- bónda gert aðskyldu, að hafa kristi- legan aga á vinnuhjúunum með hendi, vendi eða keyri. Þá var og boðið að setja gapastokka á heim- ili biskupa, jjrófasta og presta, tii að setja alla [>á í, er vanræktu guðs orð eða óhlj'ðnuðust húsbændum. Af pví menn J>á voru álitnir svo fjarskalega vondir, var talið sjálf- sagt, að menn bæði vildu og gætu haft mikil mök við kölska. Af pessu óx drauga- og gaidratrúin svo feiknarlega á 17. öldinni, en par af leiddi aftr ofsóknir við galdramenn og galdrabrennurn8r sjálfar. Drykkjuskapr, ásælni, laus- læti og ofbeldi heldri mannanna gekk svo langt, að almei.ning mundi nú furða, ef hann læsi slíkt, einsog pegar iandsins æðstu embættismenn fljúgast á f ölæði á Þingvöllum í augsýn als pingheims. Menn voru {>á sffelt á vaðbergi til að pefa ujjp syndir náungans, svo að hann yrði dæmdr annað hvort frá lffi, æru, Svona var nú liitstj. llkr. <£ I, tandið á 17. iildinni, og fellr roér dóttur Páls Melsteðs í Stvkkishólmi, Jakobinu, fluttist sköminu síðar norðr að Borðeyri og bjó þar búi sínu nokkur ár, en gerðist síðan verzlun- arstjóri við nýstofnaða \erzlun H. A. Clausens J>ar. Sfðan gerðist hann frumkvöðull pess, að Húnvetningar og Strandamenn stofnuðu verzlunar- félag allmikið “Borðeyrarfélagið,” ið fyrsta meiri liáttar verzlunarfélag iiér í landi, og var kaujjstjóri pess meðan pað stóð, eitthvað 10—12 ár. Var hann pá Jöngum í förum landa á milli, og oft erlendis á vetrum, eink- um í Björgvin, pví par hafði félagið lengi mest viðskipti. Þaðan hófust J>á fyrir hans tilstilli gufuskijisferðir hingað til lands og nokkuð umhverf is landið (“Jón Sigurðsson”), áðr en inar dönsku strandferðir komust á. Átti hann oft f vöndu að standa, meðan hann hafði J>ann starfa á hendi, og marga örðugleika við að stríða, par sem saman fór féskortr og verzlunar-fákunnátta yfirstjórnenda félagsins og hluthafenda, og megn andróðr kaupmanna, en sýmli par sein oftar bæði kjark og lipurð, ráð- leitni og hyggindi. Eftir að fólagið komst í gjaldprot og varð að hætta, fyrir ýms áföli, fluttist hann á óðals- eign sfna Akureyjar og bjó J>ar til dauðadags, nema hvað hann sat á vetrum i Reykjavík 3 síðustu árin, vegna skólanáms sona sinna. Eftir að hann var kominn vestr á Breiða- fjörð aftr að norðan, stofnaði hann (fyrir 6 t árum) Æðarræktarfélagið og var ávaltforinaðr pess, mjög ötull og áhugamikill fyrir peirri inikils- verðu tilraun til verndar og uinbót- ar einni inni arðsömustu atvinnu- grein landsins. Konu sína, Jakobínu, misti hann Herra Sigurðr Mýrdal hefir birt á prenti langan fyririestr f l(Hkr. og ö.” uin ágreining á trúar og kyrkjumálum íslendinga í Ameríku og virðist sá vera tilgangr hans, að segja bæði rétttrúuðuin og vantrú- uðum mönnutn til inna pungu synda peirra gegn ^náungunskœrleikan- um og bróðurelskunni". Það er ekkert tiltökumál, pó að pessi kyrkjuhöfðingi leggi J>yngri hirt- ingarhendr á mótparta sfns og kyrkjunnar, en á sfna eigin inenn; og getr pess vegna öldungis ekki verið tilgangr með pessar línur, að segja eitt aðfinningarorð um fyrir- lestr hatis, heldr að eins að leggj fyrirhann fáeinar spurningar. Hefi hann vandlega skoðað alt, sem lians Uheilögu feðratrú” sýnist vera með og móti úrskurði og aðferð varaforseta kyrkjufélagsins og hans manna í Selkirk-málinu og sern hann kallar l(ofbeldi,”-lagað til að sundra fólaginu? Hefir hann gætt pess, að varaforsetinn fór ekki lengra en í mesta lagi einn hundr- aðasta perrar leiðar, sem hans l(hei laga feðratrú” hefir lagið á inar Jielgustu og flnustu lilfinningar, herra Mýrdals að ganga f breytni hans við (lvantrúarmenn ?” Ilefir hra. Mýrdal ekki bundið sig peirri trú kyrkjufélagsins, að inar kanon- isku bækr gainla- og nýatestament- isins sé “goðs opinberað orð og in eina sanna og áreiðanlega regla tyrir trú rnanna, kenning og llfit" Hefir hann ekki heyrt kvartanir jirestanna og annara rétt-trúnaðar manna, að sóra Magnús Skaftason og hans flokkr hafi gert óheimild artak á inni heilögu kenning kyrkj unnar uin eilffa útskúfun, og að hann só að draga hana út úr kristin dóminum beint á móti lögum guðs og orðum heilagrar ritningar? Hafa peir ekki sagt hra Mýrdal að J>egar útskúfunarkenningin ertekin burtu, falli endrlausnarbygging kyrkjunn- ar niðr í holuna? Er pessi breytni sóra M. Skaftasonar og lians manna vitund afsakanlegri í augum Jehova og Mýrdals, en pó að kona Mýr- dals, Jsyskini hans eða eitt af börn- um hans kæmi og ríði honurn eins- lega að trúa heldr á sólina, eða nokkuð af himinsins herskara, en á guð biblfunnar Veit liann ekki að undir pvllíkuin kringumstæðum skal hann ekki vægja peim, að hann skal verða Jyrstr til að lemja pá meðjgrjóti til dauða”, eftir fy rir- mælum 5. Mosesb. 13. kap. 6—10. v. og tsöinu bók 17. kap., 2.-3. v.? Getr^hra. Mýrdal sagt, að inn 6• breytanlegi guð hafi nokkru sinni breytt J>essum lagastöðum eða num- ið pá úr gildi, og pá hve ncer hann liafi gert pað? Hefir hann g*tt pess, livað lagt er við, ef einhver mun KARLMANNA ALULLARFÖT $500 DRENGJA ALULLARFÖT - - $900 Bux™..............- im hattar af öllum sortum. SKYRTUR, HÁLSBINDI, ) Ódvrasta i SILAR, NÆEFÖT j borginni. I pplMMlMMala a hverjn kveldi. Deegans ít-ecl Store. 54í> .11 a i n St r. P. BRAULT & C0. 477 IH4ÍN STR. WINNIPEG flvtja inn ÖLFÖNG VÍN og VINDLA. Hafa nu á boðstólum miklar birgðir og fjölbrevttar, valdar sérstak- lega fyrir árstíðina. Gerið svo vel að líta til vor Vér ábyrgjumst að yðr bæði verð og gæði. líki DOMINION-LINAN Is- selur ((Prepaid”-farbrjef frá landi til Winnipeg: Fyrir fullorðinn, yfir 12 ára $40,50’ — barnð til 12 ára .... $20,25 — barn 1 til 5 ára....$14,25 Söinuieiðis farbrjef frá Winnipeg til .................#78,50 að frádregnu fæði milli Skotlands og íslands, sern farpegjar borga sjálfir 2 kr. á dag. Menn snúi sjer til B. L. BALDWINSON, MMICRATION-HALL WP. TIMBUR, - - - BRENNI - - - OG KOL E. WALL & CO„ Central Ave. East, Cor. Victoria St. Allar tegundir af timbri, lathi os pakspæm. hurðum og gluggum tfl sölu ineð lágu verði og auðveldum skihnáium fyrir pá sem langar til að byggja- E. F. RUTHERFORD, Manager. ^aciifc. r. R. HENTUGASTA BRATT —til- ST. PAUL, MINNEDPOLIS Og allra staða í Bandaríkjum og Canada. Pullman Vestibuled og borðstofuvagnar með öll- farpegjalestum Svefn-vagnar um ganga til toronto, MONTREAL Og allra staða í AU8TUR-CANADA gegnnm St. Paul og Chicago. I ækifæri til að fara í gegnum hinn uafnkunna ST. CLAIR TUNNEL Flutningur sendist án nokkurar tafar. Enginn tollrannsök uu vi* höfð. FARBRJEF TIL EVROPU með öllum beztu línum. Sjerstök- svefnherbergl fyrir pá sem Þess óska. Hin mikla “Transcontinental” braut A yrrahaf sstrandarinnar upplýsingar ieitið tij næsta farbrjefasala við yður, etfa . H. J. BELCH, Ticket Agent, 486 Main Street, Winniptg. H. SWINFORD, General Agent, Winnipeg. 1870, en kvæntist nftr 4 án.m síðar I'(afroáir eðu brevtir orðum heitograr Gen. P .sse ( ,ÍAS'Ö' FEE’ .ssenger aud Ticket Agt. Sf. Paul,

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.