Heimskringla - 12.11.1892, Blaðsíða 3

oo- oldin wmiriPE&- 12. zsro^r. 1002
OldChum
CUT PLUG.
UU> CIIUH
PLUG.
Engin tóbnkstegund hefir
selzt jafnfijótt og fengið
eins miklaalmennings hjlli
á jafn stuttum tíma, sem
f>essi tegund af Cut Plug
og Plug Tóbaki.
MONTRFiAL.
X x
u
Hefurðu i*eynt
CABL EEXTRA”
VINDLA?
H.CHABOT
477 MAIN STR.
Gamla búðin hans Radeger’s
Flytja inn Vín og Vindla.
Vór mælumst til að f>ór heim-
gækið oss. Sérstakt tillit tekið til
Ilendinga.
TENDEKS FOR A LICENCE TO CUT
TIMBER ON THE DO.VIINION LAN DS
IN TIIE PROVINCE OF MANITOBA.
Lokuðum umsóknum send undirskrifuð-
uíum, um leyfi til að höggva timbur
átrjálendu No. 619 sem umfelrí sér Seet;
ion 19, 'iO, 21, 21, 27’ 28, 29, 30, 31, 31, 33
og 34 í Township 4, Range 9, austr af lst
Meridian í Manitoba verðr veitt móttaka
á pessari skrifstofu pangað til á hádegi
á mánudaginn 20 þ. in. á umslaginu verðr
að vera „Tender for Timber Berth
No. 619“.
Reglugjörðir viðvikjandi leyfinu eru
fáanlegará pessari skrifstofu og á Crown
Timber Ottice í Winnipeg.
Sérhverri umsókn verðr að fylgja viðr-
kendr víxill á löggiltan banka stýiaðr til
Deputy of the Ministerof the Interior fyr-
ir peirri upphæðsemumsækjandi er reiðu-
búinn að borga fyrir leyfið.
Enginntilboð með telegraph veiðatek-
in til greina.
JOHN HALL.
skrifari.
Department of the Interior, (
Ottawa, 3rd Nov. 1892. j
að sjá en að skipin mundu farast og
brátt livarf Pinta algerlega sjónum hans,
(lipnn varsjálfr á Nina). Varð Kolum-
bus pá mjög hræddr um, að enginn
mundi verða til frásagna um ferð lians.
Hann greip því til pess ráðs, að hann
ritaði á bókfell stutta fiásögn um ferð
sma, innsiglaði pað með vatnsheldum
dúk og ritaði utan á til Ferdinands kon-
ungs og Isabellu drottningar. Þess lét
hann og getið utan á, að sá sem færði
konungi böggul pennan óuppbrotinn,
^engi 1000 dúkata að launum. Léthann
böggulinn í ámu eina stóra og hleypti
henni niðr fyrir borð. Aðra ámu, með
samkynja böggli, festi hann við skip sitt,
í þeirri von, að áman bærist á land með
skipinu. Má af pessu sjá, live misla fjTr-
irliyggju liann hsfði, þáliann var staddr
í lífshættu. Ennokkru síðar lygndi of-
veðrið og kom Kolumbus til spán-
versku hafnarinnar J’alos 14. Marz 1493,
og uokkru síðar til Barcelona, par sem
konungr og drottning höfðu aðsetr si11?
og veittu pau honum ina sæmilegustu
rnóttöku og var alt til pess gert að sýna
honum allan pann sóma sem auðið var,
og var liann nú talinn mestr maðr allra
þegna Ferdinands oglsabellu.....
Hann hafðinú unniS svo mikið sér
til ágætis, að lionum veitti næsta létt að
fá pað, t'é er hann purfti til pess að efna
að nýju til leiðaugrs til ins lítt kunna
lands. Og ekki vantaði nú heldr menn,
er vildu gerast til fararinnar, og meðal
peirra vóru ýmsir tiginbornir menn. Það
var vonin um frægð og frama, en eink-
um vonin um það, að peim mundi veita
létt að grípa upp auðæfiu, sem knúði pá
tij fararinnar. Kolumbus hélt pví af
stað aftr vestr 25. Sept. 1493 og vóru
1500 manna í förinni; liöfðu peir 12 skip
stór og 5 smærri. Fluttu þeir vestrsauð-
fé, nautpening, hesta og svín, enn fremr
sykr, og varð flutningr sá til ins mesta
gagus fyrir byggingu landsins, en af vör-
um þeiin, er fiuttust að vestan aftr, var
tóbak og niais merkast og pýðingarmest
fyrir norðrálfuna. 4. Nóv. var Kolum-
bus koniinn með skip sín aftr að Vestr-
Indlands-eyjum, og fundu þeir nú liverja
eyna á fætr annari, á Douiinica "og Pu-
erta Rico hittu þeir fyrir sér mannætur
og var gestrisnin par pví miklu minni en
peir höfðu átt að venjast ella þar vestr
frá. Hafði Kolurobus par pví skamma
dvöl, en hraðaði ferðinni til Haiti, að
leita félaga sínna, er liann hafði skilið
par eftir, en pá var pá hvergl að finna,
en vígið var brunnið. En sú var orsök-
in til þess, að Spánverjar höfðu leikið
eyjarskeggja ið versta, þegar Kolumbus
var á brott farinn, oghafði peim pví ver-
ið nauðugr einn kostr að veita Spánverj-
um atgöngu; höfðu peir drepið pá alla
brennt vígið og fiúið síðan á land upp.
Kolumbns reisti par pá nýtt vígi, gaf pví
nafnið Isabelia, til virðingar við drottn-
iugu sína, og setti bróður sinn Jakob, er
par var í förinni með honum, til pess að
gæta þess, en sjálfr hélt hann áfram í
nýja landaleit; fann hann pá eyna Ja-
maika, og pegar hann hvarf aftr til Haiti,
var par kominn bróðir hans Bartolomeo
til fylgis við hann.
Það var gullhungrið, sem mestu réði
hjá flestum peim mönnum, er Kolumbusi
fygldu og vóru nokkrir þeirra atkvæða-
meun. En þeir fundu næsta lítið af gullij
en par sem peir pó fundu gull nokkurt,
urðu peir víðast hvar að hvfa mikið fyr-
ir pví að vinna, en höfðingjar pessir vóru
litt vanir pví að leggja á sig stritvinnu,
vóru þeir pví ópolinmóðir og einkum
fýsti pá alla mjög aðkomast til Zipangu,
pvi par hugðu þeir að jafnvel þakhell-
urnar ' æru úr gulli, en til Zipangu var
pá næsta löng leið og var pví ekki að
furða, að þeim gengi seint pangað.
Þótti mönnum þessum, sem Koiumbus
hefði ginnt þá illu heilli í vestrveg,hurfu
ýmsir peirra pá heim aftr til Spánar og
báru landinu og Ivolumbusi ið versta sög.
una. Og af ýmsu öðru varð hann óvin-
sæll. Hann pótti fégjarn sjálfr i meira
lagi og litlu betri í skiftum en ljónið 5
dæmisögunni. Harðr þótti hann líkaog
refsingasamr, og svo komu óvinir hans
og öfundsmeun fortölum sínum heima á
Spáni, að maðr var sendr þangað vestr
til að ratinsaka mál hans. Tók Ivol imbus
honum mjög fálegaog hugði hann fjand-
mann sinn fultbominn, hraðaði liann því
lieim ferð sinni til pess að rétta mál sitt
við hirðina og kom til Spáuar 11. Jún
1496. Var honurn tekið nokkuð fálega í
fyrstu, en pó raknaði úr pví allmikið
og átti hann það mest að þakka drottn-
ingunni. Viidi hann sem fyrst hverfa
vestr aftr og póttist enn viss um, að hann
í þeirri för mundi finna austrströnd
Asíu. Hann lagði pað til að ræna mönn-
um og flytja þá vestr nauðuga, svo lönd
pau bygðust, er hann hafði fundið, og
skyldu þeir vinnasem mansmenn. Varð
hann ópokkaðr fyrir pá tillögu meðal
ýmsra betri manna og Isabella drottning
var því ráði fráhverf; gekk nú alt í þaufi
og ekki varð af því að honum væru feng-
in skip og menn til farar að nýu, en þá
lagði hann þaðtii, að flytja vestr pjófa
og bófa og aðra glæpamenn, er að eins
vóru sveitunum til pyngsla; það mátti sj á
fyrir, að margt illt mundi af pví leiða og
páeinkum fyrir sjálfan hann, en pó fékk
liann pessu ráði fram komið og komst
hann af stað 3. sinni 3. Maí 1498; hafði
hann pá 8 skip og vóru flestir hásetar
h..n» o. lelagar glæpamenn og annað ill-
pýði. Þi'gar vfsti dióg, sendi hann 3 af
SKipt.niiii tilIlaiP, i n sjálfr hélt hann
hinuiu skipuniiui 5 siiðr á við og kom
hann pá að ströndinni á Venezuela og
liafði hann pá fundið meginland Vestr-
heims. En landslagsins ve.na hugði
liann pað vera eyju, er hann hafði fund-
ið,og nefndi hana Isla Santn. Hitti hann
þar vilta menn eins og fyrr, og höfðu
þeirnokkuð af guli, er peir báru sér til
prýðis og var á þeim að skilja að gullið
væri komið úr iandinu langt upp frá sjó,
í norðrátt. Eftir flakk ailmikið um liafið
póttist Iíolumbus sjá,að land pað er hann
hafði fundið, varekki eyja,heldr megin-
laud allmikið, en nú póttist hann ekki
mega lengr vera frá mönnum sínum á
Haiti, og hvarf pví þangað, og bar hann
pví ekki gæfu til að kanna iandið, svo
sem pörf var á og hann sjálfr kaus.
Meðan Kolumbus var burtu, hafði
á Haiti sunnanvert risið upp bærinn Do-
mingo, og var pað Bartolomeo bróðir
hans, sem bezt hafði að pví unnið. En
seinna liafðiöll stjórn hjá nýlendumönn-
um farið mjög í handaskolum; peir höfðu
leikið eyjarskeggja hart og höfðu peir
gert uppreist hvað eftir annað, og svo
bættist ofan á pað skæð drepsótt, svo
fólkið hrundi niðr unnvörpum. í drepsótt
þessari létu allir nýlendumennirnir við
vígið ísabella, 300 að tölu, líf sitt. Þann-
ig var ástatt pegar Kolumbus kom til
Domingo 31. Ág. 1498. Tók liann pá
sjálfr við stjórninni, en hún pótti pó í
engu batna við komu hans og vóru við-
sjár miklar meö mönnum. Við þetta
pótti ekki unaudi, og pví var pað að ráði
Kolumbusar, að stjórnin á Spáni sendi
þangað vestr mann, er vera skyldi yfir-
dómari par á eynni; liann hét Francisco
de Bobadilla.
Ekki leið á löngu að óvingaðist með
með honum og Kolumbusi, og varð úr
pví fullr fjandskapr. Fóru svo leikar
með peim, að Bobadilla iét setja Kolum-
bus og bræðr hans í járn og flytja lieim
til Spánar og geiðu landtiámsmenn enga
tilraun til pess að afstýra slíkri ósvinnu,
og sýnir pað næsta berlega, að Kolumbus
var ekki vel pokkaðr par vestra. Kolum
bus var fluttr í fjötrum alla leið til Spán-
ar, en þegar að landi dróg, vildi skip-
stjórinn leysa hann úr böndum. og þótti
honum paðlítt sæma að slíkt mikilmenni
skyldi koma úr útivist sinni sem ófrjáls
maðr, eu Kolumbus pverneitaði því lioði
skipstjóra, en ritaði þegar kouungi og
drottningu að hann væri kominn heim
aftr í böndnm Bobadiila og bað pau meta
mál sitt réttilega, og pað gerðu þau, pvi
pau létu þá bræðr þegar lausa og sýndu
Kolumbusi enn allan sóma sem fyrr.
Bobadilla var nú einvaldr par vestra
um hríð, oger sagt að honum hafi tek-
izt að koma á stjórn allsæmilegri, en pó
urðu yfirráð hans ekki langgæð, pví 27.
Sept. 1501 var sendr vestr aðalsmaðr
einn spánverskr Don Frey Nicolas de
Ovando, og skyldi hann taka við stjórn
parvestra; hafði hann 32 skip og um
2500 manna, og var þar með margt betri
manna. En orsökin til pess að svo marg-
ir vóru í för pessari var sú, að landnáms-
mennliöfðu fundið þar vestra allmikið
gull og hafði orðið að pví hagr mikill og
núfýsti fleiri að leita sér auðs og landa
par vestr frá. Settist Ovando pegar að
völdum og fór allt fram skaplega.
En pað er af Kolumbusi að segja, að
hann fýsti mjög vestr enn pá, en ekki
varð honum vel til um menn og skip;
komst hann ekki af sta? fyrr en 9. Maí
1502 og hafði liann pá 4 skip smá og 150
háseta. Leitaði liann fyist vestr til ný-
lendunnar, en ekki vóru pá viðtökurnar
betri en svo, að honum var neitað land-
göngu, og varð liann að hverfa aftr frá
landi. Hraktist hann pá um hafið og
kannaði nokkuð af strönd meginlandsins
um miðbik álfunnar, en 24. Júní 1503
lenti hann skipnm sínum við Jamaika;
vóru pau páf'll svo af sér gengin, að pau
vóru með öllu óhæf til sjósókna. Leit pá
ekki út fyrir annað en að Kolumbus
mundi ljúka par lifi sínu meðal ósiðaðra
manna, pví pá var næsta lítil von um að
fá hjálp frá Halti, pegar engin skip vóru
til sem hægt væri að senda pangað.
Einn af félöcnm hans varð pó til
pess að hætta lífi sínu ogfreista pess að
bjarga honum úr pessum bágindum.
HannhétDiego Mendez; fékk'hann til
fylgdar við sig mann pann er Fiesco hét
og var með peim í förinui og var ættaðr
fráOenúa eins og Kolumbus sjálfr, og
auk pess nokkra tyjarskeggja; peir
fengu sér smábáta tvo og var hvor þeina
tegldr úr einum trédrumb, og héldu á
peiin út á haf og var förinni heitið til
Haiti til pess að leita Kolumbusi hjálpar.
Vóru nú ótal líkur á inóti pví að þeir
mundu nokkurn tíma ná landi, en engar
með; pó komust bátar pessir allaleið eft-
ir miklar hörmungar og komu þeir til
Haiti eftirlOdaga útivist.
En nú tók lítið betra við, pví sendi-
mönnum þessum var tekið næsta fálega
ogvar Ovando tvo ósvífinn að hann dróg
pað hálft ár að senda skip Kolumbusi til
bjargar; allan pann tíma sat inn frægi
ferðamaðr á Jamaika og átti i inum
mestu raunum. Sjáifr var? hann sjúkv
°S gerðu pá ýmsir af inönnum hans inar
verstu óspektir, ogsumir hlupu burt frá
honum algerlega og iifðu af ránum og
rupli út um eyna; urðu eyjarskeggjar pá
svo gramir gestum sínum, að peir synj-
uðu peim algerlega matar.Tók Kolumbus
þá pað ráð, að hann liótaði þeim reiði
guðanna. Hann sá pað fyrir af pekkingu
sinni í stjörnufræði, að von var á tungl-
inyrkva fám dögum síðar, og sagði liann
pá eyjarskeggjum pað fyrir, að teikn
pau er peir innan skamms mundn sjá í
tunglinu væri bending til peirra um
guðs reiði, ef peir synjuðu lionvmogfé
lögum hans um fæðn. Þótti eyjarskeggj-
um petta lítt sennilegt, en veittu pó
tunglinu nákvæma eftirtekt, hvort peir
sæju þar teikn nokkurt, og svofórsem
Kolumbus hafði fyrir sagt, þeir sáu
myrkvann og urðu næsta felmtrsfullir,er
þeir sáu að gestr þeirra var svo máttugr,
báðu þeir hann að afstýra frá þeim öllu
böli og hétu honum svo miklum vistum
sem hann vildi. Þannig bjargaði Kolum-
bus sér og félögnm sinum í þetta sinn,
en pó gerðu þeir enn uppreisn "móti
honum og loks varð Bartolomeo bróðir
hans að leggja til atlögu við óaldarsegg-
ina ogvar foringi peirra teiinn höndum.
Loksinskomu tvö skip frá Haiti lion-
um til hjálpar, annað peirra hafði Man-
dez leigt, en á hinu skipinu var Ovando
sjálfr. Höfðu hugir manna á Haiti pá
breyzt svo, að flestir vildu fyrir hvern
mun hjálpa Kolumbusi, Ovando varð
ekki vært lengr, er þegnar hans kröfð-
ust pess að Kolumbusar væri vitjað. Fór
nú allvcl á með peiin og flutti Ovando
Kolumbus til Haiti, en þaðan fór hann pó
skömmu seinna og kom hann aftr til
Spánar 7. Nóv. En núvildi honum til ný
ógæfa, pví 19 dögum eftir lieimkomu
hans dó Isabella drottning, og var \>&
fokið i flest skjól fyrir honum.
Eftir pað vildi Ferdinand konungr
hvorki heyra liann né sjá, embætti pau og
tign, er honum hafði verið heitið, fékk
hann ekki, og engin laun fékk hann fyr-
irahsitt starf. Var hann nú félaus með
öllu og mátti varla veita sérbrauð. Hann
sýktist af andstreymi og áhyggjum og
andaðist 20. Maí 1506, og mun ódreng-
lyndi konungs lians lengi í minnum haft,,
pó eflaust megi pví nokkuð um kenna,
að Kolumbus var ekki vel fallinn til
stjórnar á landi. Hann var harðr maðr í
skapi og ómjúkr og í engu vaxinn upp
yfir pann tíðaranda, er pá ríkti, hann var
pvi lítt hæfr til konungsstjórnar á landi,
en sækonungr var hann flestum meiri.
Nú eru 400ár síðan Kolumbus fann
Vestrheim; pótti pað pví vel við eiga, að
hans væri gfctið hér að nokkru.
Sigurðr Hjörleifsson.
Bækur á ensku og islenzku; íslenzk-
ar sálmabækur. Rit-áhöld ódýrust
borginni. Fatasnið á öllum stærðum.
Fergnaon & Ce. 4ÖS Main St.
Wiiipei, - - • Mai.
HIN
“MUNGO”
“KICKER”
“CABLE.”
Er hvervetna viðrkend að vera
í öllu tilliti betri en allrr aðrar
tóbakstegundir. In stórkostlega
sala þessarar tóbakstegundar
sannar betur gæði hennar og
álit en nokktið annað, pví prátt
fyrir það þótt vér höfum um
hundrað tuttugu og fimm keppi-
nauta, eykstpó salan stöðugt.
Þetta mælir með brúkun pessa
tóbaksbetren nokkuð annað. Vér
búum ekki til ódýra vindla.
S. DAVIS & S0NS
MONTREAL.
Mesta og lieztn vinillngerda-
lins i Canada. [7]
zpxisrs.
[10]
„EL PADRE”
Reina Victoria.'
HÚS OGLÓÐIR.
Snotr cottage með stórri lóð $900, og 1
hæðar hús með 7 herbergj. á Logan St.
$1000. Bæði nál. C. P. R. verkstæðum,
Qóð borgunarkjör.
Snotrcottage áYoungStreet $700; auö-
arlóðir teknar í skiftum.
50 ft. lóð á.Iemima St., austan Nena,
$425, aS eins $50 útliorg. — 27ýý ft. lóðir
á Ro8s og Jemima Sts. austan Nena, $250:
dto. rétt vestr af Nena $200. Auðveld
borg. kjör.—Góðar lóðir á Young 8t. $225.
Einnig ódýrar lóðir á Carey og Broadway
Streets.
I Peningar lánaðir til bygginga með góð-
ura kjörum, eftir hentuglelkum lánpegja.
CHAMBRE, GRUNDY & CO.
FASTEIGNA-BRAKÚNAR,
Donaldson Block,i - Winnipeg
— FARIÐ í —
Bókabúð UG-LOW’S Bókabúð
444» Wlain Str.
eftir bókum, rirföngum, giisvörn og
barnagl’ngri etc. Gangið ekki fram hjá.
16 Fimm dagar í París.
Eg klæddi mig í snatri og flýtti mér
út. J?að var skamt frá mér til Tuillevie-
hallaviunar, og þangað hóit óg fyrst.
Við Hue líivoli evu háar járngrindr,
ein hlið ú giiðing þeini, er liggr um-
hverfis hallar-gaiðiun, og eru járngrindrnar
festar í steinstöpla. Þar sá ég hópa niarga
af verkamönnum, sem vóru að reyna að lesa
einhverjar auglýsingar, sem festar höfðu ver-
ið upp á steinstöplana. En þnð var svo
dimt eun að eigi var læst. Það leit ekki
út fyrir, að neinn af þoim, sem ég mætti,
væri hræddr eða hlessa. En því ætti menn
að láta sór verða hverft við slík tíðindi i
París ?
Loksins kom sólin upp og um leið gerði
hæga golu, sem sópaði burtu þokunni, sem
hafði hvílt yfir borginni. Nú gátu inenn
lesið auglýsingariiar, og var iiafn Louis
Napóleons uudir þeim. llaun nefndi sig enn
þá „forseta ins frakkneska þjóðveldis“.
Fyrsta greiu auglýsinganna hljóðaði
þannig :
„Þjóðþingið oi’ rofið og almennr kosn-
ingarréttr lögleidilr á ný“.
Svo var frá því skýrt, að forsetinn —
náttúrlega af því að þjóðveldið liefði verið
Fimm dagar í París. 17
í voðalegasta háska statt — hefði neyðzt til
að taka fasta þá Le Flö og Charras ofursta
(er báðir vóru vitanlega áköfustu þjóðveld-
ismonn), og enn fremr Thiers (sem ýn.ist
var Orleaningum sinnandi eða þjóðveldinu,
eftir því sem á stóð), og einnig Lagrange
(sem var lögjafnaðarmaðr [soci'a/isf] og for-
sprakki hyltingamanua).
Loks fór að færast meira fjör í verka-
manna-hópana, og menn fóru að tala ákaft
saman, en þó í hljóði.
„Þjóðþinginu hleypt upp!“ sagði einn;
„far vel, Franzl“
Sannleikrinn var, að meiri hluti þing-
manna vóru ýmist lögerfðamenn, Orlean-
ingar eða Napóleons-sinnav, en minni hluti
að eins þjóðveldismenn; en enginn einn
þessara flokka hafði meiri hlut atkvæða á
þiugi. Þingið var þ.mnig ekki mjög vin-
sælt hjá þjóðinni heldr, og var alþýðu ó-
sárt um það.
„Almennr kosningarréttr lögleiddr á
ný!“ sagði annar; „nú! þar er feit beita
handa Frakklandi að gleypa!“
„Cavignac og Lamoriciére hneptir í varð-
hald. Því betra! Þá geta þeir fengið ró
20 Fimm dsgsr i París.
þjóðveldinu langra lífdaga, en þeir hávu
miklu hetr fiam orðið, en hann hafði gert.
Þeir stefndu að Bastille-torginu. Eg hafði
áðr ávangrslaust verið að skygnast eft.ir
senjucintts de ville — nú fókk ég nægilegt að
sjá af þeim.
Napóleon reið götuna Ruc Rivoli; milli
hennar og Ruc St. IJonoré liggja margar
stuttar smágötur. I hvert sinn sem Napó-
leon reið fram hjá einhverri af þessura
götum, koin heill skógr af hyssustingjum
fram í götumynnin, og hvarf aftr að vörriiu
spori undir eius og Napóleon var kominn
fram hjá, og má hamingjun vita, hvað af
þeim varð. Það vóru deildir af meginhcr
fótgönguiiðsins ; og fyrir aftan þá sáust stór-
ir skaiar af serjeants de ville með svip-
myrku, harðlegu andlitin. Það var auðséð
að öllu var vel fyriv kouiið.
Mestallr lýðrinn ástrætunum fylgdi þjóð-
veldis-forsetanum á eftir, og hélt öll fylk-
ingin til Bastille-torgsirs; hann vildi sýna
sig þar lýðnum í Faubouvg St. Antoine sem
frolsara þjóðveldisins úr háska Ég hólt í
gagnstæða átt, því að mér var forvitni á
að vita, hvað títt væri á Place de la Con-
eorde. Þá er ég kom þangað, sá ég þar
Fimm dagar París. 13
hríð; það var í sal þeiin, er veitt var íj
þar flóði kampavínið óspart, og svo gleyptu
menn í sig firnin öll af pósteikum, eink-
um inir yugri foringjar. Hefði ég verið
glöggsýnn, þá hefði ég undir eins átt að
geta gizkað á, hver næsti réttrinn yrði :
frelsi Frakklands, drekkt í blóði sona þess.
Forsetinn og Matthildr prinsossa drukku
te. Það var í fyrsta og síðasta sinni scm
ég sá Sfinxinn* opna munninn. Ég tók
enda eftir því að hanu blés á tovatnið sitt.
A því sá ég, að það var þó eitthvað til,
sem honum þótti of heitt og hann vi r
hiæddr við að brenua sig á. Kl. 11 um
kveldið vav hann horfinn úr samkvæminu,
en Matthildr prinsessa dvaldi enu um hríð
með gestuiium. Klukkan hálf-tólf slógu
hljóðfæraleikararnir ólman faldafeyki og var
þá dansaðr þeysiilans (galopade); það var
síðasti dansiun. Það hriugsnérist alt fyrir
augum mév ; eiukennisbúningr karla og dans-
húuingr kvenna þaut svo ört í kriug um
mig„ rauðar huxnr Og hvítt atlask-silki.
Gólfið dúaði og veggirnir titruðu. Mér var
*) Louis Napiileon var svo fámáll, að liaim
var ,oft kallaðr „Sfinxinii“. Þýð.