Heimskringla - 01.02.1893, Blaðsíða 3

IHŒIXlÆS^IRIirsrGKEi^ OG- OLDIN WINNIPEG- 1. FEBE,. 1893,
[10]
ii
Hefurðu reynt
CABL EEXTRA”
VINDLA?
HIN
“MUNGO”
“KICKER”
“CABLE.”
Er hvervetna viðrkend að vera
í «llu tilliti betri en allrr aðrar
tóbakstegundir. In stórkostlega
sala þessarar tóbakstegundar
sannar betur gæði hennar og
álit en nokkuð annað, pví þrátt
fyrir þati þótt vér höfum um
hundráð tuttuyu og fimm keppi-
nauta, eykstþó salan stöðugt,
Þetta mælir með brúknn þessa
tóbaksbetren nokkuð annað. Vór
búum ekki til ódýra vindla. 19
S. DAVIS & SONS
MONTREAL.
Mesta «s bozta vindlagerda-
hn« i Canatla. [7]
JL PADBE”
Reina Victoria.
[ii]
Tjer lifnm a framfara oll
AKJXUIll) VORT
ERU UMBÆTUR!
<>K ekki aftrfor-
In nýja merking vor
CABLE EXTRA
er sérstaklega góð og vér leyf-
um oss að niælast til pes8 ag
tóbaksmenn reyni lianasvoþeir
geti sannfærst um að framburd-
ur vor er sannur.
S. DAVIS & SONS.
No. 14]
en hæðast að honum (p'.þeirra kristin-
dömi). t>ó að til séu örfáir hindind-
ismenn innan safnaðarins, þá hafa
alt af verið fleiri utansafnaðarmenn
í bindindisfélaginu, nerna máske í
eitt eða tvö skifti, þegar meiri hluti
fólagsmanna brutu heit sitt á stuttum
tíma. Tveir af okkar beztu bind-
indismönnum, B. T. Björnson og F.
F. Björnson,eru nú sein stendr leið-
andi menn I söfnuðinum.
Um mig, persónulega, farast fó-
lagsbróður mínum B. pannig orð:
„Eg er lika hér um bil viss um, að
kunningja minum Th. pætti sér ekki
vera gert rótt tíl, ef farið væri að
gera gys að bindindisskoðunuin hans
eða t. d. ef safiiaðarmenn peir, er
hann var einu sinni í verki með,
færu opinberlega að viðhafa skensyrði
um að hann, sein einu sinni hefði
verið lúterskr, væri nú búinn að taka
nýja trú, og bættu svo við í háðs-
skyni, að pessi nýja trú hans væri
víst mikið göfugri og betri en in
fyrri“.
Fyrir mitt leyti vildi ég mikið
fremr að pað væri opinberlega gys
að bindindisskoðunum mínum, heldr
en pað sé gert á bak við mig, eins
og óg veit að hefir verið gert við
okkr bindindismenn. Sama er að
segja um seinna atriðið. Ef pað
skyldi veraeinhver gamall samverka-
maðr minn í safnaðarmálum, sem
langaði til að skensa mig fyrir trúar-
skoðanir mínar, eða brígsla inór um
að ég só búinn að taka nýja trú, pá
vil ég heldr að hann segi pað op-
inberlega hreint út, heldr en að
hann só að dylgja með pað, ef
hann álítr pað annars pess efnis, að
pað ætti að gerast gys að pví.
Sjálfr veit óg ekki til að skoðanir
mínar í trúarefnum hafi nýlega
nokkuð breyzt, að öðru leyti en pví,
að pegar óg fyrst fór að taka pátt
OldChum
CUT PLUG.
OLDCIÍUM
PLUG.
Engin tóbakstegund hefir
selzt jafnfljótt ^g fengið
eins miklaalmennings hylli
á jafn stuttum tíma, sem
pessi tegund af Cut Plug
og Plug Tóbaki.
X X
í safnaðarinálum, hélt óg aðmennl
gætu unnið í eiuingu að eilingu
kiistindómsins, pótt peir hefðu nokk-
uð mismunandi trúarskoðanir; en
nú hefir reynslau sýnt mér ið gagn-
stæða, og sú pekking sem ég hefi
fengið á safnaðarlífinu hér, hefir
leitt mig til að hugsa, að pað séekki
kristindómr, sein kyrkjan heimtar,
heldr blind trú.
Þar sem höf. staðhæfir, að és hafi
lært að rita svona um kyrkjumenn
af öðrum, sem ég álíti mér meiri, pá
virðist pað ekki síðr ósvífnislega
skrifað heldr en pað sein óg sagði
um byssuna; einkum par eð hann
hefir ekkert fyrir sór í pví nema sitt
eigið hugboð. Ég neyðist til að lýsa
pað tilhæfulaus ósannindi að ég
nokkurn tíma hafi reynt að stæla rit-
hátt nokkurs manns.
Að ég hafi skrifað greinina með
heitu blóði en ekki köldu, kannast
ég við. Málefnið var pess efnis, en
að kæruleysi hafi fylgt með, er ekki
satt; ég sagði pað sannasta um
málið sem ég vissi, og pað sem
reynt hefir verið að hrekja í grein-
inni, pykist ég hafa sýnt að var á
góðum rökum bygt.
Hvort ritháttrinn á pessari ofan-
nefndu grein er hafðr í áliti eða
ekki, skiftir mig litlu, en hitt veit óg
að margr hefir fundið til pess, að óg
sagði beiskan sannleikann, og til
pess ætlaðist ég. Eins er líka fé-
lagsbróður mínum B. kunnugt, að
suinir af peim kyrkjumönnum, sem
ritað hafa i blögin, og pað ekki peir
siztu,hafahaft miiklu óheiðarlegri rit-
hátt, en hér er um að ræða, og man
ég pó ekki til að nokkrar kvart-
anir hafi koinið í ljós frá trúbræðr-
um peirra hór vestra yfir pví, að pað
væri ósamkvæmt ínentun og fegurð-
artilfinning nútíðarinnar.
Thorl. 'Thorfirvison.
Umbændrog búskap-
inn.
Eftir M. T.
Þar sem öll málefni hafa sínar
tvær hliðar—bjarta og svarta hlið
—, virðist pað vera bæði rétt og
sar.ngjarnt, að leiða pær báðar
fravn, ef önnur er sýnd; að minsta
kosti í ölium alnieiinum niáiefiiuu.
er pað nauðsynlegt, bæði til sarnan-
burðar og lærdóms. En manni
hættir of oft við, fyrir ýmsar or-
sakir, að draga síðr upp ina dökku
hlið ástandsins gagnvart inu bjarta,
enda er pað álitið að pað sé frek-
ar í ósamræmi við pjóðkröfur pessa
lands eða straum almennings álits-
ins, að gera sér mikið far um að
útlista fyrir sér eða öðrum , pó sitt-
hvað miðr farsælt eðr fremr geig-
vænlegt búi niðri undir yfirborðinu,
ef inar ytri eða yztu áferðir hags
eða útlits geta kastað af sér nokkr-
um ljóslegum yfirlitum, svo að alt
verði bjart á yfirborðinu. Það er
auðvitað ekki í öilum málefnum,
að dekkri hliðin sé in rétta mynd,
en hún er pað stundum. Og oft
mun hún vera fult svonærri virkileg-
leikanum eins og ið ljósa yfirborð,
og án pess að mála með óparflega
svörtum litum eða búa til grýlu úr
engu, verðr un.ðr að sjá og viðr-
keiniii, lnaO sé su íelta mynd.—
Það var um bændr og búskapinn,
sem óg ætlaði að tala, með sór-
stöku tilliti til Agyle-búskapsins.
Það er bæði svo sjaldau, að eigin-
lega nokkuð um búskapinn sóst í
blöðum okkar, sem mun kotna af
pví, að bæði eru fúir sem rita munu
um hann, og svo munu blöðin vana-
lega pykjast hafa nóg af öðru að
fjalla ura.* Mér finst að jafnan
hafi verið haldið á lofti hóðan pví
sem glæsilegt mundi virðast, pótt
eigi yrði pað ávait sem trúust mynd
virkilegleikans. Þess vegna verðr
mynd sú, sem óg kann að draga
upp, eigi eins glæsiieg. Auðvitað
uieina ég ekki að óvirða ýmsa vini
nýlendunnar, sem oflof hafa á
hana sett; Ókunnugleiki og hrifið
augn, ásamt með oflofs náttúru og
björtum framtíðar hugsjónum,
iiggja til grundvallar fyrir áliti
peirra á bygðarlaginu.—Árið, sem
leið, var ekki mjög hart í sjálfu sér
fyrir bændr, hefðu ástæður peirra
ekki verið pví prengri undir, en
pað var pó nógu erfitt til að leiða
í Ijós páréttu mynd efnahagsins hér,
eins og hann er. Það sýndi betr
hag og ástæðr hvers einstaks, en
nokkurt annað ár í búskapartíð Ar-
gyle bænda. Reyndar verðr pað
petta nýbyrjaða ár, sem sýnir einna
bezt útkomuna hór, pví að undir
pví er komið,hvcrt tiltölulega marg-
ir hlaupa ekki út sinn búskapar
skeiðsprett. Með öðrum orðum,
verði petta ár líkt eða lakara en ið
fyrra, hljóta margir að lenda í hendr
skuldheimtumanna og flosna upp
beinlínis eða óbeinlinis. Þetta er
enginn spádómr, heldr augsýnilega
ápreifanlegt, og til pess að sýna dá-
lítinn lit á rökleiðslu pessu til sönn-
unar, skal maðr renna snöggvast
augum yfir bygðarlagið hringinn í
kring, og sér maðr pá að nærri
hvert land er veðsett eins /uíti og út
áþnð hefir fengizt. Þetta er einn
sá pýðingarmesti fjötur framtíðar-
innar, skulda-keðja bænda. Fjölda
margir hafa hross og aðra gripi
Vtðsett. Skjldir frá fyrri árum
standa hjá nokkrum óborgaðar
pótt harðar kröfur og pungir vextir
fylgi peiin. Menn neyðast til að
biðja um peningalán hór á sveitar-
bankanuin gegn 24 pret. og fá
íæTri en vilja. Lögtök og ýmisleg
önnnr vatidræði fylgja og skulda-
basliitu,sem eðlileg afleiðing ?f bún-
aðarfyr.rkomulaginu, ogpá er að at-
huga hvað liggi til grundvallar fyrir
ástandi og verðr pá fljótt pess var,
að lánveitingar og par af leiðandi
lántökur er undirrótin. Fjöldinn
hefir byggt um of upp á framtíð-
ina, eða áhagsælt árferði, með endr-
borgunar-vonina. En par sem að
framleiðslan og afurðahagnaðrinn
liefir, ef til vill, ekkert ár borgað
sig nógsamlega til að borga á-
fallnar skuldir, pá hlutu bændr að
lenda í hinni léttari skál. I>að er
auðvitað að ísl. hór hafa byrjað
fátækir búskapinn, og hlutu að
meira eða minna leyti að steypa sér
í skuldir, en pað er ,-ópraktiska“
*) Blöðin mundu (eða Hkr. að
minsta kosti feginsamlega þiggia rit- j
gerðir um þetta efni. Ritstj.
(Niðrl. á 1. bls.) >
Heyrðu okkr
um hálft orð, vinr!
Oss langar til að vita, hvað auðið er
að fá marga kaupendr lianda íslenzku
blaði hér. — Vér vitum, hve marga
vér höfum ; en vér vitum ekki, hve
marga að mögulegt er að fá. — Bezti
vegrinn til þess virðist oss vera, að
hjóða nýjum kaupendum
GÓB KJÖK.
Síðan í Marz 1892 til ársloka stóðu
í Hkr. sjo neðanmálssögur, samtals
610 bl«.
A sama tíma heflr blaðið flutt ofan-
máls heilar ellelu sögur sem sam-
svarar fyllilega 1880 bls. með smá-
letri.
AUs nm StOO blaðsíður af sögum.
F R I T T !
Alt þetta ofanritaða inniheldr Hkr.
frá í Marz 1892 til ársloka, auk íjölda
ritgjörða, kvæða vo. s. frv. — Og alt
þetta gefuin vér ókeypis hverjum
nýjum kaupanda, seir ekki heflr keypt
blaðið síðasta ár. Og slíkum nýjum
kanpendnm seljum vér þennan árgang
(1893) fyrir
eiiiiiugis $ 1.00,
ef borgað er um leið og pantað er, og
gefum þeim ennfremr
Ú It V ALS-K V Æ ÐI
Jónasar Hallgrímssonar.
Fyrir
einn eina»ta ilollar
gefum vér nýjttm kaupendum:
1.) Hkr. frá í Marz til ársloka 1892
með um DOO bls. af sögtim
(meðan upplag hrekkr).
8.) Hkr. VII. árg. 1893.
;{.) Úrvnhkvœði Jónasar Ilallgrímsson-
ar (alt það Iiezta, sem bezta skdld
Islands kvað).
Ijsf Sendu dollarinn strax, vinr. Þú
lifir það ekki að fá nokkurn tíma
meira upp úr honum.
Cöinlnin kaupeinlnm, sem
borga oss þetta ár fyrir 1. Marz
eða gömlnin kanpendnm, sem
borga oss skuld sína fyrir 1. Marz þ. á.
eða.göinliim kiuipcnilnm, sem
senda oss borgun frá minst tveim
nýjum kaupendum,
gefiim vér
ÚRVALSLJÓÐ
Jónasar Hallgrímssonar.
Hkr. Prtg. & Publ. Co.
Do Yon Write for t&e Papers?
If you do, you should have THE
LADDER OF JOURNALISLI,
a Text-Book for Correspondents, Re.
porters, Editors and General Writers.
PRICE, 50 CENTS.
SENT ON ÍIECBIPT OF I'EICE, BY
ALLAN FORMAN,
117 Nassau Street, New York, N. Y.
State where you saw this and yon will re-
ceivea hands^me lithograph for fratiiini?.
NORTHERN PACIFIC
RAIL.ROAD.
TIME CARD.—Taking efft'ct on Sun-
day Novemher 20th.
North B’und South Round
J"j5 HÍ _ p s & O L_, C tn « V u. P WH St. Paul Ex. Daily. STATIONS. St. PaulEx.,1 Daily. 1 Brandon Ex. j Mon.Wed.Fr.j
2.55p 4 lOp ..AVinnipeg.. 11.45a l.OOp
2.45p 4.00p Portage Junc. 11.54a l.lOp
2.30p 3 45p St. Norbert.. 12.09p 1.24p
2.17p 3.31p . .Cartier.... 12.23p 1.37p
1.54p 3.13p . St. Agathe.. 12 41p 1.55p
1 50p 3 04p .Union Point. 12.49p 2.02p
1.39p 2.51 p Silver Plains. l.Olp 2.13p
1.20p 2 33p 2.18p 1.57p 1.25p l.löp 9.35a 5.35a 8.35p 8.00p 9.00a . .. Morris .. .St. Jean. . . .Letellier . . . .. Emerson .. .. Pembina. .. Grand Forks.. .Wpg. Junc.. Minneapolis ... St. Paul... .. . Chicago . 1.20p 1.35p 1.57p 2.15p 2.25p fi.OOp 9.55p 6.30a 7.05a 9.35a 2.30p
MORRIS- -BRANDON BRANCH.
East Bound W. Bound.
»
ú | U*
U-i ; ct?
s’i iffe Q, CX B 3 Sl’ATIONS. 1- 3Q
= w o r? OL r£ as 3 £L;- H
11.40a 2.55p 115p . . Winnipeg .. l.OOp 3.00a
7.30p ... Morris .... 2 30]) j 7.30a
6.40p 12.53p Lowe Farni.. S.OSp 8.15S
5.46p 118.27 p ... Myrtle.... 3.31 p | 9.05a
5.24p 12 I5p ... Rolaud.... 3.43] 1 9.25a
4.46p 4.10p |11.57a .. ltoseban k.. 4.02p 9.58a
ill.43a ... Miami.... 4.15|' 10.25a
3.23p 11.20a .. Deerwood.. 4 38], ll.löa
2,58p ll.OSa .. Altamont .. 4.50p 11.48a
2.18p 10.49a . .Somerset... 5.10p 12.28p
1.43p 10.33a . Swan Lake.. 5.24,, l.OOp
1.17p lO.lða Ind. Springs. 5.89p l.SOp
12.53p 10.07a . Marlapolis .. 5.50p 1.55p
12.22p 9.50a . .Greenwiiy .. 6.0(Jp 2.28p
ll.ðla 9.35a ... Baldur.... 6.21 p 3 OOp
U.04a 9.12u . .Belmont, ... 3.50p
10.2fia 8.55a . . . Hllton.... 4 20p
9.49a 8.40a .. Ashdovvn . 7,ö5p 5.03p
9.35a 8.30a . Wmvanesa.. 7.47,) 5.16p
8.48a 8.06a líonnthwaite 8.14p 6.09p
8.10ii 7 48a .Martinville.. 8.35p 6 48p
7.30a 7.30a .. Brandon... 8.55p . 7-30p
West-bound p.issenger trðlns stop at
Belmont for mpftls.
PORTAGE LA PRAIRE BRANCH.
East Bound — j w. 1 Jutind
Mixed Daiiy ex. Su. STATIONS. P CG "Ö . í £ £ -b
12.10p .. Winuipeg.. 1 l.50a Poi t. Juuction 11.18a . St. Charles.. ll.OSa . Heiidingly.. 3 40p| 8.55p 4.26p 4 33p|
10.40a White Plains 9.45a . . Eustace... 9.18a|... Oakville.. 8.25a Port. la Prairie 5.00p 5.49p 6.18p 7.00p!
Passengers will be carried on all re-
gulai freiglít trains.
Puilman Palace Sleepersand Diuing
Cars on St. Paul and Minneapolb Express
daily.
Connection at Winnipag Junction
wit) trains for allpoints in Moutatia,Wash-
ington. Oregon, British Cohimbia und
Callfornia; a so close connectior »t Chi-
cago with eastern lines.
For furtherinfornuition-apply to
CHAS. S. FEE, II. SWINFORD.
G.P. & T.A , St. Paul. Gen. Agt., Wpg.
H. J. BELCII, Ticket A-ent,
486 Main Street, Winnipeg.
44 Jafet í foður-leit.
1 fyrstu liöggva bíldinum mjög vísindalega
1 aUar stærri æðarnar á hvítkálsblaði, þáng-
til hann var orðinn ánægðr með lianda-
^tjórn mína og nákvæmni augans ; jþé, lank
bann kepslu sinni í blóðtökulistinni með
því aö loyfa mór að opna sér æð á hand-
loggnum.
„Já já“, sagði límóteus, þegai' hann
sá mig fyist veia að æfa mig á blóðtök-
unum; „ég hefi oft heyrt það sagt, að eng-
inn gæti fengið blóð úr næpu ; en það er
eins og það líti dálítið líkiegar út með
kálhöfuð. Ég skal segja þér nokkuð, Jafet;
þú mátt gera svo margar tilraunir, som þú
vilt, á skrokknuni a mér, ef þú borgar mér
tvo pence fyrir hvert bíidfar“.
Ég íélst á þetta, og var ég éspar á að
kiukka bíldinum í Tímóteus, svo að ég
varð mesti blóðtöku-snillingr á stuttum
tíma.
Ég veið að geta þess hér, að hugsýki
mín yfir því, að vita ekkert um foreldra
^hína, fór sífelt dagvaxandi. í einum af
^ókum þoim, sem Mr. Cophagus iéði mór,
Var ritgerð um útiit manna, um þokkaboð
°8 óbeit, og um þau ytri líkamseinkenni,
®e,tl líklegust eru til að ganga í ættir.
Jufet í föður-leit. 45
Þvi var haldið þar fram, að noflagið væri
það líkamseinknnni, sem einna líklegast
væri að gengi í ætt frá föður til sonar.
Eins og ég heíi fyrr getið, þá var nef mitt
lítið eitt íbjúgt, eða nokkuð líkt. því sem
kallað er arnar-nef oða kónga- nef. Eftir
að óg hafði lesið þessa bók, þá varð ég
mjög ákafr að skygnast oftir andlitssvip
allra, sein óg hitti. Og sæi óg á nokkrum
manni netlag, sem nokkuvn minsta keim
eða svip hafði af nefi mínu, þá fór óg und-
ir eins að hugsa með sjálfum mér," hvuil
þetta mundi nú ekki geta verið faðir minn.
Þessi sífelda liugsun um þetta sama efui
gerði mig síðast hálf-æran eða utan við mig.
Ég gat ekki um annað hugsað en þetta
eina, og við einkavin minn Tímóteus talaði
ég svo mikið um þetta, að svo innilega
vel sem lionum var við inig, þá held ég
hann hafi verið farinn að óska að faðir
minn væri kominn fjandans til.
Búð vor var vel búin öllu því glingri
og litprýði, sem lyfjabúðir, þessir viðskfti-
staðir sjúkdóms og dauða, venjulega eru
skreyttir með. Og með því að búðin lá á.
horni, þar sem mjög var fjölfarið um, þá
48 Jafet í föður-leit
að hún vildi ekki stólinn; var það hvor-
tveggja, að látbragð hennar var tígulegt,
sem hefðarkonu og jafnframt var einhver
unaðsþokki yfir henni. Hún studdi hönd-
um fram á borðið; þær vóru smáar og
mjallhvítar; hún laut dálítið áfram til
mín og sagði með lágri, unaðssætri rödd:
,,Mér or mikið ilt“.
Ég varð alveg forviða. Það er manni
eðlilegt, að gera sér hugmýnd um rödd
manna af útliti þeirra, áðr en maðr heyrir
haua; og þégar ég horfði framan í konu
þessa, som lampaljósið skein nú skært
fruman í, og sá hvað andlitið var ná-
blæjulegt og að það vóru hrukkur á enn-
inn og út frá augunum, sein vóru svo
hvassleg, þá hefði mér eigi konrið meir á
óvart að heyra himneskan samsöng út úr
þrumuskýi, en að heyra þá sætu engil-
rödd, er kona þessi liafði.
„Hamingjaa hjálpi mór, frú mín góð“,
varð mór ósjálfrátt að orði; ég skal á auga-
bragði senda eftir Mr. Cophagus“.
„Nei, ekki fyrir nokkurn mun“! svar-
aði hún; „ég leita til yðar-, ég hefi tekið
eftir að þór blandið lyf og gefið ráðlegg-
ingar, og takið við borgun sjálfr".
Jafet í fódur-leit. 41
lífið leið svo jafnt og brotalaust fyrir
mór. Þogar óg lagðist í rekkju . kveldin,
varð mér ósjálfrátt að fara að ryfja upp
fyrir rnór alt það, sem óg hafði heyrt hjá
forstöðumöummi spítalaus um s álfm mig.
Mór hafði verið fengið í hocdr bréfið, sem
með mór var lagt í körfuna. Ég var hjóna-
bands-barn — að minsta kuati stóð svo í
bréfinu. Fjárupphæð sú, sein með mór var
látin fylgja, sýudi það, að foreldrar mínir
höfðu ekki, þegar ég fædJist, verið örcig-
ar. 011 þau undarlegu atvik, sem samfara
vóru því er ég kom á spítalann, æstu að
eins forvitni mína meir eftir að vita ætt
mína og uppruna. Ég var nú svo gamall,
að ég hafði fult skyn á því, livers virði
það er, að vera af góðu fólki kominn; og
ég var á þeim aldri þegar ímyndunaraflið
er ííkast og taumlausast, enda vóru það
margar undarlegar loftkastala-ímyndanir, sem
þetta vakti hjá mór. Stundum ímyndaði
ég mér, að óg hlyti að vera aðalborinn að
ætt, ef ekki konungborinn, og svo var ég
að hugsa mér upp alls konar ástæður til
þess, að því hefði verið haldið leyndu,
hver ég væri. Stundum ímyndaði ég mér
aftr alt annað; en til hvers er að telja