Heimskringla - 11.02.1893, Blaðsíða 2

og ox.jdixt, ■W'ixq-xq-ix^jEG-, 11 febe. 1803
«
01 <1 i 11 ”
keinr út á Miðvikud. og Laugard.
[A Semi-weekly Newspaper pub-
lished ou Wednesdays & Saturdays ]
The Heimskriiigla Ptg. & Publ. Co.
útgefendr. [Publishers.]
(blaðinu, sem séra Fr. les aldrei!).
En .fleira mun hr. S. J. hafa til
unnið; [>annig höfum vér heyrt, og
ætlum pað sé áreiðaulegt, að séra
Fr. hafi látið í ljós í margra manna
áheyrn í Jtessari ferð, að hr. S. J.
hefði átt skiiið að vera ger safnað-
arrækr fyrir löngu—fyrir J>að að
j vera kunningi Jóns Ólafssonar og
! umgangast hann. t>að er vonandi
ríkjunum :
12 mánuíi $2,50; fyrirfram borg. $2,00
6 ----- $1,50;
3 ----- $0,80; ■
Á Englandi kostar bl. 8s. 6d.; Á
Norðrlöndum 7 kr. 50 au.; á íslandi 6
kr. — boririst fyrirfram.
Senttil íslands, en borgað liör, kost
árg. $1,50 fyrirfram (eila $2,00).
Verð blaðsins í Cauada og Banda- að slíkum strangleik verði f>ó ekki
beitt við alt [>að lúterska safnaðar-
lo'so: fólk, sem er í kunningsskap við
Jón eða umgengst hann, J>ví að þí
mundi talsvert pynnast safnaðar-
fylkingin. En [>að er enn ein synd,
sem alkunnugt er að pau hjón hafa
drýgt, og J>ótt séra Fr. hafi ekki
borið hana fyrir sig, páer hún sjálf-
sagt þeirra stærsta synd í hans aug-
um: Þau eru tengdaforeldrar Hon.
Skapta Brynjólfssomir, sem séra
Fr. Kvað ekki unna hugástum. Slíkt
Ritstiórinn geymir ekki greinar, sem , . x., „
eigi verða uppteknar, og eridrsendir j 0JU víst nægar sakir, til að vera
fS.n'lhwV/Æ- “íí »(n.5.r™k, Hit. g.., ekki
umbréfum ritstjórn viðkomandi, nema ve„;g þar mikið á móti, bótt bau
í blaðinu. Nafnlausum bréfum er I " r
enginn gaumr gefinri. En ritstj. svar- Lhjón, og alt pað heimili, eitt með
ar höfundi undir merki eða bókstöf- . , ,
um, ef höf. tiltekr slíkt merki. heiðvirðustu og mest virtu íslenzku
Uppsögnógild að lögjm.nema kaup- um heimilum í Winnipeg, eða jafn-
andi só alveg skuldlaus við bla'Sið. vej j,^r vestan hafs, hafi jafnan ver-
|3^“Kaupendr, sem vóru skuldlausir 1.
Jan. p. á. purfa eigi að borga nema $2 fyr-
ir pennan árg., ef þeir borga fyrir 1. /úlí
p. á. (eða siðar á árinu, ef peir æskja þess
skriflega).
Kaupaudi, sem skiftir um bústað,
vertSr atf geta um garnla pósthús sitt
áearnt nýju utanáskriftinni.
tjáir að láta börnin vaxa upp ólæs um Lögb. í skyn, pá bið ég yðr,
herra ritstj. um rúin fyrir fáeinar
línur í yðar heiðraða blaði.
Hann byrjar á láta álit sitt
ljósi um pað, að ég muni ekki hafa
haft ljósa hugmynd um úrlausn
j pessa máls, er ég hafi valið mér fyr-
ir texta. Hvað er til marks um
pað? Gerir hann pað ljósara tneð
Alt, sem hann
og óskrifandi, og Kisi er lærð
asti (!!!) landinn í bænum; svp að
hann er sjálfsagðr kennari peirra
barna, sem honum tekst að halda
frá skólunum. En hvernig fer með
enskuna? Hvað kann Kisi í henni?
„Hver hefir kent pér dönskuna,
K!áus?“ sagði Bjarni amtinaðr. ' sinni löngu grein?
„Hver. hefir kent pér enskuna,
Kisi?“ væri ástæða til að spyrja í
pessu tilfelli.
E. pykist ná sér vel niðri, par sem
hann pykist skilja orð mín svo, að
ég eigi vif^ lútersku prestana hér
vestan hafs, par sem óg minnist á
skoðanir inna vantrúuðu, sem ég
kalla (líberals), pvf pt>ir hafa verið
kallaðir pað af öðrum, og ég só
ekkert merki til að peir hafi sýnt
nokkurt ófrjálslyndi í framkomu
sinni. Ég skal sanna honum með
Heyrðu okkr
um hálft orð, vinr!
RADDIR ALMENNINGS.
Einkennilegt frjéls-
lyndi.
- - , . . . , c . . . °ss langar til að vita, hvað auðið er
segir í pá átt, er, að menn hugsi dærm að ég llaíl ekki átt við pessa að fá marga kaupendr handa íslenzku
og að sumt 11,11,11 presta, er hann minnist á,frek-
megi missa ar en aðra- Kf ég segði, að hr. J.
fleira en ég get um,
af peim hugrenningum
Auglýningaverð. Prentuð skrá yfir Qflugr styðjandi lúterska safnað-
pað send lysthafendum. ' r>
Ritstjóri (Editor):
JÓN ÓLAFSSON
venjul. á skrifst. bl. kl. 9— 12 og 1—6
Ráðsmaðr (Busin. Manager):
EINAR ÓLAFSSON
kl. 9—12 og kl. 1—6 á skrifst.
arins og unnið svo í hans parfir að
færri munu hafa jafnvel gert, og
engir betr. Slíkt er sem ekkert
að reikna, ef menn ekki hata og of
sækja alla, sem aðrar trúarskoðanir
hafa.—Vér höfum heyrt, að pau
hjón hafi ekki beðið boðanna, eftir
pví að verða ger safnaðarræk, en
hafi sjálf sagt sig úr söfnuðinum;
höfum með viljasneitt hjá að spyrja
_. .. . . „ . . „ ,, | Mr. Jóhannesson um petta, svo vór
vitum eigi fullar sönnur á pví, en
sig; óg get ekki sóð, að pað skýri | lla11 verið ]>restasleikja lieima á
sérlega mikið. En eins og sést I ^slaridl, Þyrfti endilega að taka pað
byrjun ræðunnar, datt mér ekki í j svo> að pað liefði verið gagnvart
hug að geta um alt, er hugsað væri, ] f>dltT1 sömu prestum, sem nú eru hór
heldr að eins benda á ið helzta, eftir ; vestan hafs? Það skilja víst allir,
peirri stefnu eða markmiði, er pau | að ég átti f>ar vlð presta yfir höfuð,
felög hefðu, er mest bæri á eða eg sórstaka presta um leið heima á
gerðu vart við sig. Orðmyndin „að islandl- Hitt mætti heldr segja, ag
bæra“ er sögn, en ekki lýsingarorð. j Það værl el{líi sórlega réttlátt, að fá
Þótthöf. taki sór pað til, að óg nefni | fyrirlitnlng á heilli stétt, h var sern
Máriudagskveldið 5. p. m. höfðu kvennfélögin á undan kyrkjufólag-; er 1 heumnum, ef maðr hefir reynt
peir Ólafr Nordal og Jón Gíslason, inu> sjá allir að mór datt ekki í|eittllvað misjafnt af sumum með-
núverandi aðalforsprakkar safnaðar- J ,1UK að rýra stærð pesseða áhrif. i llmutn hennar á vissum staðog
molans, er kvarnaðist út úr Selkirk- j ^að var erlRin samanb„rðar-hug- jtíma' Þó reynist petta svo fyrir
söfnuði í fyrra, kosningafund sinn í j mynd, sem vakt: fyrir mór, heldr var æð,-mörgum. Ef t. d. maðr reynir
ég að sýna fram á, að pað liti út einn trú,nanna að pví að vera skin-
fyrir að kvennfélögin væru stofnuð 1,elíían hræsnara, pá hættir tnörgum
til að styrkja kyrkjufólagið, og að j við að laPa áliti á peim öllum, sem
kyrkjufélagið væri stofnað af pví að | hans flokki tilheyra. Þessu tii styrk
menn hugsuðu meira um trúarefni 1 luKar sltal ég nefna söguna: „.Upp
_______ _ en nokkuð annað. Herra J. E. er' °S niðr‘S eftir Einar Hjörleifsson
(3 af fulltrúunum, 2 safnaðarlimir) mjðg ánægðr yfir pví, hvað kvenn-j Var F>að ekki ein aðalorsökin fyrii
bláði hér. — Vér
húsi Ólafs Nordals. Fundr pessi
var boðaðr sem almennr fundr,
fundarboðið lesið upp eftir guðs-
pjónustugjörð, sem séra Fr. Berg-
mann flutti bér 29. Janúar. Nokkr-
ir af oss Selkirk-safnaðarmönnum,
Auglýsinga-agent og innköllunarm.
EIRÍKR GÍSLASON
Advertis. Agent & Collector.
Utanáskrift á brét til ritstjórans :
Editor Ileimtkringla. Box 535.
Winnipeg.
The IIeimtkringla Prty. & Publ. Co.
Box 305 Winnipeg, Man.
Peningar sendist í P.O. Money Or- höfum pó ástæður til að ætla að
der, Registered Letter eða Express
Money Order. Banka-ávisanir á aðra | pað só rótt hermt.
banka, en í Winnipeg, eru að eins
teknar 'með aflöllum.
Office :
14« I’riiicess Str.
V'aratorseli lút. kyrkjvfélagsins
hér, sóra Friðrik Bergmann á Gardar,
N. D., virðist ekki vera neinn frið
ar-engill í kyrkjufélaginu. í fyrra
vetr kom hann hingað norðr og fór
ofan til SelkirK, og brá pá svo við,
að framkoma hans hafði pau áhrif, að
söfnuðrinn par sagði sig rótt á eftir
úr lögum við kyrkjufólagið. — Á
kyrkjupingi í sumar var ályktað að
reyna að betla út fritt far meij járn-
braut handa honum vestr til Victoria,
B. C. Það purfti ekki meira til en
fregnina um pessa „sendingu“; pá
brá lút. söfnuðrinn par óðara við og
sagði sig úr lögum við kyrkjufólag-
ið og afbað sendinguna innvirðulega.
— í f. m. kom hann hingað norðr,
fylgdii peirri komu hans óvanaleg
umbrot innan lúterska safnaðarins
hér. Þaðervenja (eða safnaðarlög?)
að prestr’iin í lút. söfn. tilnefni
djákna árlega. Séra Jón, sem heils-
unnar vegna gat eigi verið á fundi,
sendi fundinum útnefning sína í ár
og endr-tilnefndi tvær merkis-konur
I söfnuðinum, sem pjónað hafa pví
starfi árurn ’saman. En einn safnað-
arstólpi, sem er vildarvinr sór Frið-
riks mikill, lagði til, að söfnuðrinn
ómerkti tilriefninguna og hallrnælti
harðlega konum pessum. Það
er ekkert launungarmál, að safn-
aðarstólpi pessi- var Mr. Magn-
ús Pálsson, og konurnar vóru
Mrs. Júlíus og Mrs. Jóhannesson
(kona Mr. Sigurðar Jóhannessonar).
Hvað vinir safnaðarins álíta al-
rnent um petta, skulum vér ósagt
láta, en eigi er óllklegt að mótstöðu-
menn lút. kyrkjufólagsins óski heitt.
að séra Friðrik væri sem oftast hér
á ferðinni og víðar um Islendinga
bygðir. — Apropos: Væriekki til
valið fyrir hann að bregða sór snögg
ast til Minnesota núna bráðlega ?
fylgdumst pví í hóp og heimsóttum j félðKin vinni með mikilli kyrð, taki j Þ'1 að Gunnlaugr varð trúlaus, að
pessa blessaða trúbræðr okkar í sér ekki nein dulráð nöfn, né .stofni fdstra hans var trúuð og um leið
peim tilgangi að heiðra kosninga-
fundinri með okkar nærveru. En
er á fundarstaðinn kom, fengurn við
fólög, er bendi á afskapleg fram- llræsnari ■ Santiar petta ekkt, að
sóknaráform, hvað pau sóu frjáls- llér liellr llr- J- K. búið sór til snaga
leit pví að gera nokkrar tilraunir
ekki annað að sjá, en nefið og svo j fil að brjóta á bak aftr ofrefldar
til að hengja hatt sinn á — eins og
víðar—af pví að hann gat ekki hrak-
ið Það er ég sagði? Hann hefir
lítið af hökunni af Jóni Gíslasyni, I venjnr, eða gera nokkrar byltingar. 10 Þa0 er ég sagði?
sem annað hvort sjálfr hann eða Ég sé ekki að petta só peim neitt til j bara notað hér tækifæri til að geta
fundarmennirnir höfðu troðið á milli , keiðrs. Ég só ekki betr en að pettaj slett 1 Þa,ln prest, sem honum er illa
hurðarinnar og dyrastafsins á fund-| sýni °g sanni að sjóndeildarhringr, v,ð> af ÞvI að hann hangir ekk
arherberginu; og I pessari klemmu kvennfólksins er svo 1 till, að parilengr fast Imum görnlu kreddum
ávarpaði Jón okkr eftirfylgjandi hnKsa svo fktt °g jafnvel hættir vi« j ^kki get ég heldr munað eftir að óg
kröftugum kyrkjufélagsorðum: „I
am sorry að purfa afi segja ykkr,
vitum, hve marga
vur hofum ; en vér vitum ekki, hve
marga að mögulegt er að fá. — Bezti
vegrinn til þess virðist oss vera, að
bjóða nýjum kaupendum
° KJÖR.
Síðan í Marz 1892 til ársloka stóðn
i Hkr. sjo neðanmálssögur, samtals
«1« I>Im.
Á sama tíma hefir blaðið flutt ofan-
máls heilar ellefn sögur sem sam-
svarar fyllilega 5ÍHO blM. með smá-
letri.
Alls u... UOO blaðsíður af sögum.
að fy1gjast n,eð straumnum. Og|kæml með úgri{> af æfisögu Inger
petta kemr af pví, að pær eru ekki i solls> en ég hélt ég mætti eins nefn
bræðr, að pessi fundr gefr engum j eins vel mentaðar °g karlmenn; en i hann 1 pessu sambandi eins og han
málfrelsi, nema sfnum safnaðarmönn- j Það Þarf að lagast5 Það dugar j er 1 »Sam'“ nef,'dr í sambandi vi
um, svo hingað er ekki -til ekki að setja sífelt hól upp á [>ær, í prédikiunr sséra. Magnúsar. En pað
neins fyrir ykkr að koma“. Ein- 1 °S telja Þelm trú nm> að Þeim sé 1 að Ingerso11 hafi prédikað meir:
KISIOG COMMON-SKOLINN.
Norska sýnódan, sem pródikaði
lögmæti prælahalds eftir guðs lög
um I biblíunni, hefir jafnan verið 6
vinveitt alpýðuskólunum í Banda
ríkjunnm, af pví að par væri ekki
kend trúfræði; kallaði pá „heiðna“,
„guðlausa11 skóla o. s. frv.
Það hrós má pó íslenzka lúterska
kyrkjufólagið eiga, að pað hefir
eigi hingað til sýnt sig opinberlega
óvinveitt alpýðuskólunum, og má
pað án efa pakka forseta kyrkjufé-
lagsins, sóra Jóni Bjarnasyni.
En petta hindrar ekki pað, að
peir kyrkjumenn, sem á einhvern
hátt fiinna sinn reikning við pað,
geti í kyrrpey prédikað á móti al-
pýðuskólunum. \ ér höfum nýlega
orðið áskynja um eitt dærni. Maðr
er nefndr Gunnlaugr; hann var
heima alment kallaðr Gunnlaugr
Kisi;fókk hann pað nafn í skóla, pví
að hann var ein tvö eða svo ár I
skól'B heima, og var talinn hálfgert
fífl. Hann er nú guðsmaðr mikill
og safnaðarhöfuð í Brandori, flytr
par ræður eftir sjálfan sig (!!) af og
til, trúnni til eflingar og mannkyn-
fyrir ykkr
hver okkar spurði pá nefið í gátt- enSu úbótavant. Hefði engin fó-
inni, hvort oss væri ekki leyíilegt lðS komið upp í heiminum til að
að koma inn og að eins hlýða á hrjðta á bak aftr ofrefldar venjur,pá
fundinn, en Jón kreisti pá út úr er ðhætt að fuDyrða, að pá væri
sér eitt stutt „N~eiu, og lét oss ma,mkynið komið mikið skemmra á
fyllilega skilja, að petta væri allt yeS 1 siðgæðl og-menning en pað er
og suirit, sem við fengjum að sjá og níl> Þá væri ekki einu sinni trl lf,t'
heyra af pessum jrosningafundi, um erskt kyrkjufélag. Eða mátti pað
leið og hann ýtti nefinu á að gizka ekki heita ofrefld venja, er Lúth-
| pumlungi lengra út á millum er °ghans fl°kkr braut á bak aftr;
hurðarinnar og dyrastafsins______Hvort ein,lig pað gat heitið bylting.
Jón hefir verið hafðr svona í gátt- Þannig mætti taka fleiri dæmi, en
inni allan fundinn eða ekki, vitum Þetta er nðg ti! að sýna, að bylt-
vór ekki, pví vór dvöldum ekki, lngar ern ekki ávalt óparfar og að
lengr, en snérum heirnleiðis og (ofrefldar venjur mega stundam
brostum svolítið okkar á millum.
West Selkirk, 5. Febr. 1893.
Mattli. Thordarson, P. Magn&sson,
Guðm. Finnsson, G. Magnússon,
K. H. Kr istjánsso n.
SVAR
til
Jóns Einarssonar (I ,,Lögb.“).
inu tii uppbyggingar. Hann ^kvað
Auðvitað neituðu báðar að taka j telja mjög um fyrir fólki um skað-
kosningu eftir ámælisræðu Mr. M. í væni Common-skólanna og liásk-
P. Séra Friðrik sætti um sama ann við að senda börn síri á pær
leyti færi uppi yfir opinni líkkistu, j heiðnu guðleysis-stofnanir. Þeim,
sem hann átti að tala yfir, til að j sem pekkja trúar-skoðanir (?) Lauga
velta sér upp úr purru yfir Mr. Sig- : Kisa, blandast varla hugr um pað,
urð Jóhannesson með illyrðum. að petta sé undarleg trúarvandlæt-
t>að er almælt, að vonzkan I séra j ing úr peirri átt. En Kisi veit,
Fr. við Mr. S. J. só meðfram sprott-| hvað hann syngr. Með pví að
in af pví, að hann eigni honum (S. hahla foreldrunum frá að senda börn
J.) fundarskýrsluna frá Mountain, sín á alpýðuskólana, skapar hann
sem birtist nýiega í Heimskringlu Sér sjálfum atvinnuveg, pví að ekki
missa sig, ekki síðr en nýjar skoð
| anir, er hr. J. E. sýnist vera svo
nauða-illa við.
Svo kemr hr. J. E. með langa
rollu til að sýna, að kökuskurðr sé
jekkert ískyggilegt fyrirtæki ogekki
j ert hneykslanlegt. Hver hefir nú
I hneykslazt á pví? Ég að eins gat
I um petta til að sýna, hvað væri ein-
; kennilegt við pessar samkomur, og
; af pví, að mór fanst að kökuskurðr,
dans og tombólur, væri meira brúk-
að en merkar ræður eða eitthvað
[Athugasemd: Af vangá hafði sú fræðandi; pað hefi ég pekt á peim
prentvilla orðið í Hkr., að undir ræð- samkomum, sem ég hetí verið á. (V
una var sett „J. E.“ í staðinn fvrir / .. , , . , . „ « ”
„J. S. ‘. — Af því að „Lögb.“ segir%ð ^ veit ekkl hetr> en að Það meg>
grein Jóns Einarssonar liafi verið neit- sJ'/l Það f ræðuin frá kyrkjupingum,
að upptöku í Hkr., skal þess getið, að að prestunum hafi pótt pörf á að
Jóni Einarssyni var sagt vetkomið að fara með meira andlegt á pessum
Hkr. birti grein hans, að undantekn- samkomum, en par hefir verið oert.
um faeinum línum, sem vóru öhróðr urn c
' # . . , —övo fer hof. ao tala um 6inhvTern.
onejndan prest, er alveg var malinu o- . ’
viðkomandi. En það kom þá í Ijós, •er nan far,ð að nlða kvennfólkið;
að öll grein Jóns Einarssonar var að eða meinar hann að ég hafi gert
eins samintil að koma þessum óhróðrs- pað, pótt ég benti peim á að verja
linum að. Vér sogðum höf., að vér peninguin peim,er pær fengju inn,
tækjum ekki þessar slettur, en að öðru i ic_______• , , „ , .
i Á • ,, ’ sér siftlfum meira í hac>. Svnir bað
leyti væn velkonnð að vér tœkjum , ,J K K y 1
íinina. Hitstj. Hhr.] nokkra óvild eða níð, þótt ég benti
þeim á, að kvennfrelsi og mentuh
Herra ntstj. „Hkr.“. ætt; vera j,ejm mejra fthugamál
Það hefir tekizt illa til með staf- en kyrkjubyggingar? Og enn: ef
ina undir ræðunni, er birtist í blaði pan kvennfélögin, eru.meðlima-1
yðar 14. Jan. Það hefir orðið J. E. fá °g efnalítil, er pá minni pörf
í staðmn fyrír nafn niitt eða mína á að verja pessum litlu efnum til að
réttu stafi. Þetta hefir orðið til hjáipa þeim áfram í baráttunni fyr
pess, að einhver veslings Jón Ein- ir -nenning og franiför, heldr en að
arsson í Winnipeg' hefir stokkið npp koma peim til að verja pví til pess,
á nef sitt. Hann gefr í skyu, að er, ef til vill, gerir pað gag/nstæða?
pað sé af peim ástæðurn, aðnokkrir,1 „Dá er par og dálítil leotia um
rnenn hafi gizkað á að hann væri kyrkjufó.lngið“, segir hr. J. E., og
höfundr ræðunnar. Annað hvort ^t af pessari lectíu býr hann svo til
haf þeir ekki þekt vel skoðanir hans, orðskrípi, er alls ekki standa í ræðu
eðapeim hefir ekki fundizt ræðan minni, og hamast svoá því að hrekja Jeg^hoTumTð lesa það be'tr "huts-
svo ljót eða vansæmandi sem hon- sína eigm vitleysu. Eða hvar hefi uni„'er svo skvr að «111 „ 11 vn ° a
um hefir fundizt hún. Og til pess ég nefnt „frjálstrúarmenn“? Frjáls- skil ja það sein h«fa ' ' 1 ’ d
/. „x ,___ , , , ... •' 8Kiija pao, sern hafa opin aiisni o«/
fegrðartilfinning og kærleika inn
sína þjóð, en nokkr íslenzkr prestr
hrekr hann alls ekki með þvf að
ritna.í guðspjöliiu í Nýjatestament
inu ;fslenzku prestarnir hafa ekki sam
13 Pan> °g pótt peir lesi þau af
stólnum, þá segir pað lítið.ef dagleg
breytni fer í aðra átt. Að sönnu
eiga hór margar heiðarlegar undan
tekningar sér stað. En hvaðan tekr
hr. J. E. pá staðhæfing, að Ingersoll
hagi kærleiksboði sínu eftir reðri og
vindi, og eftir pví, hvað hverjum
væri léttast um að auðsýna í svipinn?
Það stendr hvergí í ræðunni. Hann
er því hér að berjast við skuggann
sinn. Svo þykist hr. J. E. að end
ingu geta dregið það út úr ræðunni,
að menn hugsi helzt um kvennfé-
íög og lúterskt kyrkjufólag. Hvað
eiga upphrópunarmerki að pýða við
petta? Það sýnist að minsta kosti
ekki vera nein vitleysa eða fjarstæða;
irieðan pað er óhrakið, að pau sóu
helzt starfandi fólög meðal íslend-
inga hér vestan hafs, pá hugsa menn
um þau. En ef ekkert var annað {
ræðunni en pessi setning, hvers
vcgna purfti þá hr. J. E að eyða
fjórum dálkum f Lögbergi út af pví?
Hann hælir sér af pvf að honum hafi
farizt betr en flestum, er hnjóta í
blaðagreinir nú á tímum, pvf að
hann hafi tekið spurningi na eða fyr-
irsögnina eins og hann hafi skilið að
óg hafi ætlað að orða hana. Eftir
pví er hann pá altaf að fást við fyr-
irsögnina, en ekki sjálfa ræðuna.
Mér finst að petta ekki einu sinni
geta náð því að heita „sláandi vit-
leysa“, pað er bara hriiiglandi vit-
leysa. Enda er hægt að sanna, að
pessum J. E. er tamara að koma með
vitleysur er hvergi koiria við, hehlr
en að pær slái. T. d. orðin: „að
j bulla sarnan hæfa og óhæfa fólags-
meiin11, „að eiga slarkjirest. í sjóði“,
„að trú sé manni ófrjáls og lúterska
sektir11. Það væri annars fróðlegt
að vita, hvernig pessum lútersku
sektum er varið. Eru pær innifald
ar í pví að banna hús eða kyrkjur
þeiiri, sem ekki eru nógu lúterskir?
Eða í pví að reyna að rýra álit peirra
í augum almeiuiings? Niðrlag ræð-
unnar pykist hann ekki skilja. Við
pví get óg ekki annað ge$t en ráð-
F R , T T !
Alt þetta ofauritaða innilieldr Hkr,
íra 1 Marz 1892 til arsloka, auk ijölda
ritgjörða, kvæða o. s. frv. — Og alt
þetta gefnm vér ókeypis hverjum
nyjum kaupanda, seir ekki hefir keypt
blaðið síðasta ár. Og slíkum nýjum
kaupendnm seljum vér þennan árgang
(1893) fyrir
einungis $ l.oo,
ef \orgnd er um leið og pantað er, og
gefuin þeim eimfremr
ÚltVALS-KVÆÐI
Jónasar Hallgrímssonur.
Fyrir
einn einustsi dollar
gefum vér nýjum kaupendum:
1.) Hkr. frá í Marz til ársloka 1892
með um UOO I>1m. af siigum
(meðan upplag hrekkr).
«.) Hkr. VII. árg. 1893.
3.) Úrvalskvaði Jónasar Hallgrímsson-
ar (alt það bezta, sem bezta skáld
Islands kvaö).
f®1" Sendu dollarinn Mtrax, vinr. Þú
iifir það ekki að fá nokkurn tíma
meira upp úr honum.
(liönilnni kaiipeiidnni, sem
borga oss þetta ár fyrir 1. Marz
eða göiiiliini kiinpeniluni, sem
borga oss skuld sína fyrir 1. Marz þ. á.
eða göniliiiii kanpendnni, sem
senda oss bórgun frá minst tve> .11
nýjum kaupendum
gefuni vér
Ú H VAL8LJÓÐ
Jónasar Hallgrímssonar,
Hkr. Prtg, & Publ. Co.
HOTEL X 10 U 8
á Main Str. gegnt City Hall
Sérstök lierbergi, afbragðs vörur, hlý-
legt viðmót. Restaurant uppi á loftinu
JOPLING <j- ROM.ANSON
eigendr.
að sýna frarn á, að þessum herra lyndr er alt annað en frjálstrúaðr.
hefir ekki farizt eins höndulega með En óg ætla fyrst um sinn að leiða
pennan, ,,króga“, sem hann nefnir hjá mér pann hugsana graut, er
svo, eins og hann vill gefa lesend- hann hrærir í þessum kaíla. Plr. J.
Ferpsi k Cl
Bækur á ensku og íslenzku; íslenzk-
ar sálmabækur. Rit-áhöld ódýrust
borginni. Fatasnið á öllum stærðum.
Fergnson <ífc€!i». |i»>4 K iin St.
ffiiipei!, - - - Man.
opin augu
vilja til að skilja inælt inál. En ef
hann eridilega vill rita um pað, þá
getr hann ritað uin eitthvað, er þar
stendr ekki, ogsagtsvo lesendunurn
Tli. Oddson,
SELKIRK selr alls konar OROCERIES,
og ÁVEXTI; einnig DRY GOODS.
Sannreynt bezta verð í þeirri búð, og alt
afpats nýjasta, sem bezt hæfir hverriárstíð.
• KOMIÐ SJiIÐl REYNIÐ