Heimskringla - 20.05.1893, Qupperneq 2

HElMSKRINaLA, WI3SrmPE&, 20. 1893.
Heifflskringla
k.mr út á Laugardögum.
1h« Hcimskringla Ptg. & Tubl.Co.
ítgafendr. [Publiahers.]
r#r<J tyaðsins i Canada og Banda-
SS5. .2.50; fjritfram botg. .2,00
• — 8® - - : 15:”
^SentÚ°í»lands, «n borgaö hér, kost-
grj. il.BO fyrirfram (ella $2,00).
»-Kaupendr, sem vóru skuldlausir 1
jan. p. i. purfa eigi að borga nema »2 fyr
lr pennan árg., ef feir borga fyrir 1. /uh
p. á.(eða siðar á árinu, ef peir æskjapess
ikriflega).__________________________
Kaupandi, sem skiftir um bústað
▼•r«r afl geta um aamla pósthús sitt
átamt njjju utan&sknftinnl.
Ritstiórinn geymir ekki greinar, sem
eiffi verða uppteknar, og endrsendir
p«egr eigi nema frímerki fyrir endr-
iTndlnf fylgl. Ritstjórinn svarar eng-
úm br/fuLgritstjórn viðkomandi, nema
i blaðinu. Nafnlausum bréfum er
•nginn gaiumr gefinn. En ritstj. svar-
ti höfundi undir merkl eða bókstöf
mm, ef höf. tiltekr slíkt merki.___
TJppsögnógild að lögam.uemakaup-
andi sé alveg skuldlaus við blaíið.
Auglj/tingavtrð. Prentuð skrá yfir
pað send lysthafendum
Ritstjóri (Editor):
JÓN ÓLAFSSON
▼•njul. á skrifst. bl. kl. 9- 12 og 1-6
Ráðsmaðr (Busin. Manager):
eiríkr GÍSLASON
kl 9—12 og kl. 1—6 á sknfst.
TJtanáskrift á bréf til ritstjórans :
Editor Heimskringla. Box 535.
Winnipeg.
tJtanáskrift til afgreiðslustofunnar er:
The Heimtkringla Prtg. & Publ. C'o.
Box 305 Winmpeg, Man.
Peningar sendist í P.O. Money Or-
der, Registered Letter eða Express
Money Order. Banka-ávisanir a aðra
banka, en í Winnipeg, eru að eins
téknar með afföllum.
Office :
146 Princess Str.
Spurningar og svör
1. Herra ritstjóri Heimskringlu. —
Viljið þer gera svo vel og láta skoð-
un yðar í ljósi um höfuðskeljafræði
[Phrenology) ? Sú vísindagrein er okkr
ísJendingum að mestu leyti ókunn.
í>»ð væri því óskandi að þér létuð
skoðun yðar í ljósi um hana, svo að
við gætum fengið dálitla hugmynd um,
hvað hún er. P-
Svar. Höfuðskeljafræðin (Phrenology)
er alls engin vísindagrein, því að vís-
indagrein getr sú ein fræði heitið, sem
bygð er á vísindalegum grnndvelli.
En in svo nefnda höfuðskeljafræði er
bygð af ímyndunaraflinu í lausu lofti.
__ Höfundr þessarar „fræðigreinar" var
Eranz Joseph Gall, f. 9. Marz 1758,
læknir og lífseðlisfræðingr. Hann var
lengi læknir í Strassburg. en lifði síð-
ari hlut æfi sinnar mikið á ferðalagi,
dó 22. Ágúst 1828 í Montrogue rétt
við París. Hans aðarit er: „Intro-
duction au cours de physiologie du
ceraeau", þ. e. „Inngangr til lífeeðlis-
fræði heilans" (1808). Hélt hann því
fram, að sáiargáfur manna og ástríð-
ur (dygðir og lesti) mætti kenna af
lagi höfuðsins (einkum hanskúpunnar).
Hann þóttist finna reglur fyrir því,
að inar dýrslegu hvatir (lífstörf þau,
er miða að viðhaldi líkamslífeins) væru
komnar undir þeim hlutum heilans
eða stædu í sambandi við þá hluti
beilans, er hvíldu á undirlagi (eðr
„gólfi", ef svo mætti segja) hauskúp-
unnar; en inar sálarlegu hvatir stæðu
aftr í sambandi við þá hluti heilans,
er lægju að yfirhvolfi hauskúpunnar.
Öll hane fræði er á þessu bygð, og á
því, að hver hluti heilans hafi sér-
stakt ætlunarverk eða starf á hendi.
Má vera, og eigi ólíklegt, að þetta
síðara sé eigi röklaust. Má og vera,
að lögun hauskdpunnar hafi einhver
áhrif á heilann (og eins að hæfileik-
ar heilans hafi áhrif á lag hauskúp-
unnarþ En það er svo margt annað
og fleira, sem áhrif hefir á heilann
heldr en hauskúpulagið. Og reynslan,
öruggasti og eini grundvöllr allra slíkra
vísinda, hefir margsýnt, að reglur Galls
eru gripnar mjög úr lausu lofti, svo
að ekkert áreiðanlegt verðr á þeim
bygt. Og þó að því verði eigi neitað,
að ýmis einkenni höfuðlags bendi al-
ment fremr á greínd og gáfur, og ýmis
önnur einkenni á sljóleik gáfna, þá
er og hitt víst, að ýmsir merkismenn
heimsins fyrr og síðar hafa haft höf-
sðlag, sem eftir reglum Galls hefði
átt að einkenna flón og glæpamenn,
og hins vegar hafa flón og fábjánar
Btundum haft höfuðlag, sem eftir regl-
um Galls hefði átt að einkenna sér-
Jega mannvitsmenn.
Gall fékk fyrst í svip nokkra á-
hangendr fræði sinnar meðal vísinda-
manna, eins og oft ber til um hé-
góma-nýjungar; en það er óhætt að
eegja, að vísindamenn vorra tima eru
smdantekningarlauet á eitt sáttir um
það, að in svonefnda „fræði“ hans
(höfuðskeljafræðin) sé hreinn hégómi
að mestu ef eigi öllu leyti, og hafi
engan vísindalegan grundvöll.
*. Ég hefi lesið í auglýsingum
frá The Mutual Iíeserve Fund Life Associ-
ation, að frlagið sé „innbyrðis (mutual)
lífeábyrgðarfélag, og ið langstærsta. og
öflugasta af þeirri tegund í verold-
inni“. Einnig hefi ég lesið í auglys-
ing frá Nemo Tork Life Ins. Go., að það
félag og The Mutual Life (en ekki Tlie
Mutual Reserve Fund Life A*s.) sé stærstu
innbyrðis-lífeábyrgðarfélög í heimi-
Hér hljóta aðrirlivorir að ljúga. Hvor-
ir segja satt og hvorirljúga?
Svar: Eftir síðustu stjórnarskýrsl-
um (Blue Book), sem vér höfum í
höndum sem stendr (fynr 1890) var
hagr þessara félaga í stuttu máli þann-
ig:
(M L. = Mutual Life. — N. Y. L.
- New York Life.-M. R. F. = Mut.
Reserve Fund Life Ass.).
« §
| *
(JQ oq iro
p* o o»
S 3
fD' „
O'
í ^ s
5. * M*
* 9! ^
C sj
5 ð
~ >
^ c
g' ? **
oo 2"
<r+- -
ce> ö y.
yr
>, W
S óq' 2
ðQ
o
c. o
W
5»
p®'
ff ' cr*
J-4 rfc
GD
3
SC'
^ '*<d S tr
g § "to
f 'g r °
g
w
fi
* s
o
p
(JQ «-►
(JQ
P
2.
, (w’
3
S?
CO
H-*
to
p
G/
r
Cu
CTQ^
cL
— &
I S.s
’o 'to co
§ g S
's 'ae 3
tc 0®
Cn *-*
C5 *-* co
jo ■
GO 00
CD CO
£
f i
jso jw
é 8 g
Of h co
ö!
tr1
2
W
— 3. Hvað má líða lengstr tími frá
því ég tek rétt á landi (loti) og þang-
aðtilég fer að vinna á því, an þess
ég tapi réttinum til landsins, ef ein-
hver vildi hafa mig af því?
— Svar: Það er alt komið undir því,
með hverjum skilyrðum þú hefir „tek-
ið rétt“ á landinu. Það má fa heim-
ilisland (tiomestead) með þrennum ólí kum
skilyrðum. En um leið og maðr „tekr
rétt“ á landinu eða skrifar sig fynr
því (makes entry), verðr hann að lýsa
yfir því, hverjum skilyrðunum hann
kjósi að fullnægja. Skilyrðin eru
þessi:
1. Maðr skrifar sig fyrir landi; inn-
an 6 mánaða reisir hann íbuðarhús
0g sezt að á landinu og verðr að bua
á því að minsta kosti 6 mánuði hvert
ár næstu 3 ár, og gera á því „eenm-
legar jarðabætr" (rensonable cultivation
duties) á þessum árum. (TJndir þessu
skilyrði munu allirtaka land í N>ja
ísl., Álftavatnsnýlendu og hvervetna
þar sem akryrkja er ekki aðalat-
vinnuvegr).
2. Maðr skriíar sig fyrir landi, yrkir
það svo í þrjú ár, svo að þá sé minst
40 ekrur yrtkar. Minst 6 manuði
ársins verðr landnámsmaðr þá að
eiga heima eigi fj»r en 2 nulur íra
landinu; hús verðr hann að reisa
og búa í því í 3 mánuði næstu aðr
hann sækir um eignarskjöl fullkomin
fyrir landinu.
3. Maðr skrifar sig fyrir landi, og
byrjar að yrkja það innan 6 mánaða;
brýtr og býr undir sáning 5 ekrur
minst fyrsta árið; á öðru ári sáir hann
þessar 5 ekrur, brýtr 10 ekrur til og
býr undir sáning, og reisir íbuðarhus
á landinu. Eftir það býr hann a land-
inu að minsta kosti 6 mánuði a an
næstu þrjú ár og yrkir landið.
Þeir sem land taka 1. Sept. eða
síðar, en eiga að setjast á það „innan
6 mánaða", mega draga það til L Jum
næst á eftir.
— 4. Hafa sveitarstjórnir í Mani-
toba lagaheimild til að virða ekruna
í löndum þeim, sem bygð eru, mmna
en $2,50 til afgjalds? Eða á það ser
stað í fylkinu ? „Jón".
__ Svar: Vér vitum það eigi. Virð-
ingamenn í sveitunum fá eflaust regl-
ur til að fara eftir, og þar má sja,
hvort þetta er tekið fram. Sé ekkert
fram tekið um það, sem oss er næst
að halda ekki sé, þá munu virðinga-
menn ekki hafa annað eftir að fara
en samvizkusamlegt álit sitt, og væri
það án efa sennilegt, því að land getr
verið bygt, sem eigi gæt'i selzt fyrir
$2,50 ekran. — Oss er óknnnugt um,
að þetta hafi átt s*-r stað hér í fylk-
inu.
Victoria, B. C.,
10 mai 1893.
Háttvirti ritstj. Jón Ólafeson!
Með því að liðið er nú dálítið á
annað ár síðan ég sendi blaði yðar
Hkr“. fregnpistla frd Kyrrahnfinu, og
’enginn hefir síðan ritað neinar frétt-
ir héðan til ísl. bL, þá virð.st mer
það engin vanþörf að yðr s‘- rit-
aðar nokkrar línur.
Það væri annars smnarlega synd
að segja, að íslenzkir blaða les-
arar væru ofþreyttir á fregngreina
lestri héðan, þar eð það skiftir venjulega
árum milli þess að nokkrar fréttir
eru ritnar úr þessum bæ. Aðal or-
sökin fyrir því er lfklegast su að
hvorugt blaðið, Hkr. eða Lögb., hefir
nokkurn tíma, það ég til veit, haft
stöðugan frétttritara hér, og mega
þau því að mestu leyti sjálfum sér
um kennc, ef þeim þætti að ofejaldan
sæist lína héðan. Ég get þessa hér
mest vegna þess að ritstjóri Lögb. var
að fjargviðrast yfir því í vetr, hversu
sjaldan að fréttir frá löndum sæust í
vestr-íslenzku blöðunum; en hann tók
það náttúrlega fram um leið, að það
væri þó eigi að neinu leyti „Lögb.“ að
kenna, því að það blað gerði alt sem
hœgt væri til þess að afla sér fréttanna.
Veðrdttufar er hér eins og kunnugt
er venjulega mjög gott, en út af því brá
þó töluvert um tíma í vetr, því það
gerði frost og hríðar og snjó. Fyrst
gerði dálítið snjóföl aðfaranótt þ. 25.
Nóv., sem þó alt var þíðnað um há-
degi samadag (25.). í annað sinn byrj-
aði að snjóa 20. Des. kl. 3,45 e. m. Þetta
kuldakast varaði til 25. s. m. Snjóföl
það sem komið hafði, sem var mjög
lítið, tók þá þegar upp. í þriðja sinni
byrjaði að snjóa 28. Jan. kl. 3.45 e. m.
Hríðarkast þetta stóð yfir með meiri og
minni snjókomu á hverjum degi þar til
9. Febr., og var þá, eins og að líkindum
lét, kominn mikill snjór, á að gezka
fjögurra feta djúpr að meðaltali. Þetta
hefði sjálfsagt þótt dálaglegr snjómoli
heima á íslandi, hvað þá hér, sem
varla nokkurn tíma kemr snjór. Uti á
landsbygðinni tók ekki upp allan þenn-
an snjó fyrr en með byrjun marzm.,
en hér í bænum var hann farinn
nokkru áðr (o: 20.—22. fehr.). Mest
frost varð hér í þessu hríðarkasti, að
morgni þ. 31. Jan., 5 stig fyrir neðan
zero, og þykir það ákaflega mikið
frost hér, sem nærri má geta, þar
sem hitamælirinn fellr sjaldan niðr fyr-
ir 16 stig fyrir ofan zero. Menn muna
hér naumast aðra eins tíð og þessa síð-
an að Vancouver-eyjan bygðist af hvít-
um mönnum. Vorveðráttan heíir einn-
ig verið óvanalega köld og vætusöm, og
engin náttúrleg hlýindi komin enn.
Atvinna hefir verið hér hörmulega
lítil nú orðið í meira en heilt ár, og er
engin breyting enn á því orðin til batn-
aðar, að heitið geti, og mjög óvíst hve-
nær hún verðr. Það er að vísu ráðgert
að byggja um 20 mílna langan járn-
brautarstúf hér á eynni í sumar; bæj -
arstjórnin er einnig um þessar mundir
að útvega bænum $125,000 lán til skurð-
argraftar og stræta umbóta; enn fremr
hefir fylkisstjórnin veitt um hálfa mill-
íón dollars til þess að endrreisa stjórn-
arbyggingarnar hér í bænum; en h\ e-
nær að byrjað veiðr á þessari vinnu, er
samt sem áðr eftir að vita, * enda þótt
bæði líklegt og vonandi sé, að það verði
áðr en mjög langt um líðr.
Það er reyndar oft og tíðum—eins
og allir vita er til þekkja—mjög valt að
reiða sig á ráðagerðir manna í*þessu
landi viðvíkjandi hinu og öðru, er
framkvæma eigi, því stjórnendr, auð-
menn og „business“-menn flestra bæja
og bygðarlaga (einkum þeirra, sem eru
að byggjast), reyna af fremsta megni
að halda íram aðsetrstað sínum með
hóli, oflofi og skrumi, um alt það sem
gert hefir verið, og þó sérstaklega um
öll þau ósköp, sem eigi að gerast.
Þetta er auðvitað alt gert í þeim tvö-
falda eigingirnis-tilgangi: 1. að reyna
að halda því fólki kyrru, sem þang-
að er flutt, en er oft og einatt
meira og minna óánægt yfir því að
vera þar komið, álítr að það hafi
verið tælt þangað með blaðabulli og
skýrslnaskrumi; 2. að reyna að ginna
þangað fleira fólk, á sama hátt, til
að byggja upp bæinn og landið o. s. frv.
Ég gæti komið með ýmis dæmi úr
þessum bæ**, til styrkingar því, sem
að ofan er sagt, en ég hirði þó eigi
um það í þetta sinni, mest fyrir það,
að naumast ætti að vera þörfánein-
um sérstökum sönnunum máli þessu
viðvíkjandi; það eitt ætti að vera nóg,
að „nú getr hver einn skygnzt um
sína sveit“.
Ýmsar heiðarlegar einstaklings und-
antekningar eiga sér sjálfeagt stað í
þessu efni, sem nálega öllu öðru, en
eigi að síðr munu flestir viðrkenna,
að þetta sé almennr ameríkskr heldri-
manna móðr — þótt ógeðslegr sé.
Aðferð þessi gefst æði misjafnlega,
sem við er að búast, eftir því sem
til hennar er stofnað. Hún hefir t. d.
í meira lagi mishepnazt hér í seinni
tíð, því það hefir fjöldi af fólki flutt
burtu úr bænum siðan í fyrravor, en
mjög fáir flutt inn í hann aftr—nema
Kínverjar. Á innflutning þeirra—þess-
ara ánægjulegu, uppbyggilegu kump-
ána! — er svo að segja enginn stanz>
ekkert uppihald.
Úr því að ég er farinn að minn-
ast á Kínverja á annað borð, get eg
naumast stilt mig um að minnast á
nokkur atriði úr einni ritstjórnargrein,
er stóð í vikublaðinu „The Yictoria
Home Journal" laugard. 6. þ. m. Rit-
stjcranum farast þar orð á þessa leið :
„Fyrir nokkrum dögum síðan lagði
ég leið mína um þann hluta bæjar-
ins, sem Kínverjar búa í, og hrein-
skilnislega sagt, varð ég alveg hissa
á því að finna slíka sjúkdóms-gróðr-
arstiju í hjarta vorrar fögru borgar.
Heilbrigðis-nefndir bæjarins gætu haft
ærið að starfa í marga daga við að
útrýma óheilnæmislofti úr leiguhúsun-
um í „Kínabænum“. Skreyttir glugg-
*) Að vísu átti í gær eitthvað að
byrja á norðrenda brautarinnar.
**) Victoria mun þó ekki ganga
eins langt í þessu efni og ýmsir aðrir
bæir og bygðarlög í Ameríku.
ar með &>M«ry-seðlum og opmwi-revkr
eru einkenni þessa óþverralega staðar.
Ég kom inn í búð eins heldri Kína-
kaupmanns, og fyrir ^forvitni sakir
spurði ég hann að, hvort vinnuleysi
væri mikið. Kaupinaðrinn vildi full-
yrða að hann gæti útvegað 500 verk-
menn fyrir $1 á dag. Alls væru í
bœnum 3000 Kínverjar, og þar af hefðu
2500 atvinnu. Við að reikna þetta út,
fann ég fijótt, að samkvæmt þessu
borgaði Victoria-bær í vinnulaun til
Kínverja $2500 á hverjum degi. Á
einum mánuði eyðast þannig $75,000,
og upphæðin, sem þarf til viðrværis
mannflokki, sem einmitt- skaðar vom
eiginn, verðr á þennan hátt $900,000
um árið Margir halda því fram, að
spurnsmálið um innflutning Kínverja
til þessa lands, sé alveg þýðingar-
laust. En einhvern tíma verðr það
samt spurnsmál.hvort þessir kynblend-
ings þrælar, sem orsaka miljónir sjúk-
dóma, eða inir undirokuðu verkmenn
af vorum mannflokki, eigi að byggja
þetta fylki. Ein-skattr og önnur svip-
uð hjálparmeðul, til að létta byrðinni
af fólki voru, verðr úmerkilegt, í mín-
um augum, þegar hugsað er um Kín-
verja-innflutningsspurnsmálið..........
....Inn mikli fjöldi af Kínverjum fær
brauð, þegar menn, konur og börn af
voru holdi og blóði fá steina. Það
er áreiðanlegt að harðæri það sem
vér nú höfum, og undravert er
að eigi skyldi fyr koma, er bein af-
leiðing þess að eyða nálega einni
miljón dollara til að viðhalda þeim
auvirðilegasta verkmannalýð, sem lifir
á guðs grænni jörð“.
Það mun óhætt að segja, að grein
sú, sem ofanritaðr kafli er þýddr úr,
sem ég vona að geti gefið lesend-
um Hkr. talsverða hugmynd um á-
standið hér, hvað Kínverjum viðvíkr,
sé in langbezta og einarðasta, er sézt
hefir á prenti, um sams konar efni,
í þessum bæ. Það er annars ótrúlega
lítið ritað um þetta málefni hér, eins
þýðingarmikið og það er, sem vafa-
laust stafar af því, að allr fjöldinn af
inum svo kölluðu heldrimönnum bæj-
arins, hafa mjög mikið dálæti á Kín-
verjum, og vilja því eðlilega eigi sýna
fólki það svart á hvítu, hve mikil
hætta stafi af innflutning þeirra. Á
fylkisþinginu í vetr var þó komið
fram með tillögu í þá átt, að skorað
yrði á Dominion stjórnina að hækka
innflutningstoll á hverjum Kínverja
úr $50 (eins og hann er nú) upp í
$600, en því miðr var tillagan felld.
Það hlýtr að vofa yfir framtíð
Canada (og ef til vill fleiri ríkja) voða-
leg liörmung, haldi hún áfram að leyfa
þessum geigvænlegu, gulmórauðu kvik-
indum að skríða viðstöðulaust inn á
þjóðlíkama sinn.
Heilsufar,—Dauðsföl’. Síðastl. sum-
ar gekk hér, eins og mörgum er kunn-
ugt, allskæð bóluveiki, og mun hún
hafa drepið nálægt 100 manns alls.
Vér íslendingar vorum svo lánsamir,
að sleppa alveg fríir af þessum hrylli-
lega sjúkdómi. Kínverjar fluttu þessa
veiki hingað, eins og fieira af svip-
uðu góðgæti. Og seint í vetr er leið
kom fjöldi aí bóluveikum Kínverjum
hingað beina leið frá Kma, en þeir
vóru strax allir teknir og settir í sótt-
vörð um 20 mílur frá bænum, svo
vonandi er að veikin útbreiðist hér
eigi i þetta sinn, eða að minsta kosti
er alls ekkert útlit á því enn.
In afarmikla dauðans deyfð og
drungi, er hvílt hefir eins og martröð
yfir öllum verklegum framkvæmdum
hér nú í langan tima, er vafalaust
meslmegnis bóludrepsóttinni ásamtKín-
verja-innflutnings-plágunni að kenna.
Síðastliðið sumar andaðist hér kon-
an Mrs. Ósk Árnadóttir. Aðfaranótt 4.
Júlí kl. 2i vaknaði hún með mikilli
uppaölu, en kl. 6 um morguninn fekk
hún krampaslag. Tveir læknar vóru
sóttir og ekkert tilsparað. er gæti hjálp-
að henni, en það kom fyrir ekkert, því
kl. 12 um daginn andaðist hún, að eins
28 ára gömul. Jarðarför hennar fór
fram 6. s. m., og fylgdu henni margir
landar til grafar. Ósk sál. var dóttir
hjúnanna Lárusar Erlendssonar og Sig-
ríðar Hjálmarsdóttir, Jónssonar frá
Bólu, er lengi hafa búið á Holtastaða-
koti í Langadal í Húnavatnssýslu. Ósk
sál. og maðr hennar, Mr. Jón S. Árna-
son, giftust hér 20. Febr. f á. og höfðu
þau því að eins verið rúma 4 mánuði
saman í hjónabandi þegar hún lezt.
Ósk sál. var góð kona og gáfuð vel, enda
mikið syrgð af manni sínum og öllum,
er hana þektu bezt.
Nú sem stendr mun óhætt mega
álíta almenna heilbrigði meðal inna
hvítu íbúa bæjarins.
Etnahagr landa hér í bænum og
grendinni mun yfirleitt í allgóðu iagi—■
þó auðvitað megi kanske finna einstoku
undantekningar í því efni—, þrátt fyr-
ir inn mikla hnekki, er bær þessi liefir
orðið fyrir á ýmsan liátt nú upp á síð-
kastið, og þegar hefir venð minzt á.
Sem dálítið dæmi upp á það má nefna,
að þrír þeirra rétt nýlega hafa bygt sér
mjög lagleg íhúðarhús á lóðeignum
sínum; þá hafa og sumir endrbætt sín
gömlu hús. Einn seldi nýlega íbúðar-
hús sitt og lúðeign fyrir $1800, og býr
nú á 6 ekrum af góðu landi, er hann
átti skaiat frá bænum.
I 66. og 57. *r. Hkr. £ á. er getið
um,að brunnið hafi hús rafmagsnfélags-
ins og verzlunarbúð- bræðranna Sivertz
hér í bænum í fyrra sumar, en með því
að þar er ekki að öllu leyti rétt frá
skýrt, vil ég fara um atburð þann
nokkrum orðum: Laugardagskveldið
6. Ágúst fór öll Sivertz-fjölskyldan í
heimboð til kunningjafólks síns. Seint
um kveldið var drengr (einn af Sivertz
fjölskyldunni) sendr heim til þess að
kveikja upp eld í eldvélinni, svo heitt
yrði þegar heim kæmi (það var nefnil.
búið í eftriparti byggingarinnar og uppi
á loftinu yfir búðinni). Nokkurri
stundu síðar laust upp báli í bygging-
unni og brann hún til kaldra kola án
þess að nokkru yrði bjargað, það heitið
gæti. Það er því álitið að orsökin til
búðar-brunans muni hafa verið sú, að
eldneistar hafi fallið á gólfið um leið og
drengrinn kveikti upp. Þannig er
þessu varið. Það er því ekki rétt, er
stóðí Hkr. (eftir „Free Press“), að búð-
in hafi brunnið '„aðfaranótt mánudags-
ins“, né heldr að bruninn hafi orsakazt
af neistum frá rafmagns-aflhúsinu, er
brann sömu nóttina. Enda er ið síðar-
nefnda mjög hlægilega fjarstætt, og gat
auðvitað ekki borið sig, þar sem vega-
lengdin er yfir mílu millum þessara
tveggja staða. Hjá öðrum löndum
brann eigi, nema hvað hús þess landa
er næst var búðinni skemdist dálitið
og fékk hann þann skaða fullkomlega
endrbættan með peningum frá félagi
því er húsið var í eldsábyrgð hjá. En
íbúðarhús írskra njóna, er stóð á næstu
lóð við búðina, brann til ösku.
Bræðrnir Sivertz endrreistu verzl-
unarbúð sína í haust er leið, og er hún
nú miklu stærri og fegrri en sú sem
brann. Þeir byrjuðu aftr á „Groceries"
verzlun sinni 1. Okt.
Felagslíf landa í þessum bæ er nú
í svo aumkunarverðu ásigkomulagi,
að ég vil sem allra minst ótilknúðr um
það tala- Seinnipartinn í fyrrasumar
var talsvert félagslíf og fjör í fólki. Þá
vóru almennir málfundir tíðir, og yfir
höfuð töluvert starfað að félagsskapar-
málum. En þó undarlegt megi virðast,
þá hefir þetta tekið svo miklum breyt-
ingum síðan í haust er leið, að nú eru
aldrei almennir málfundir haldnir og
allr félagsskaparáhugi er eigi að eins
hörmulega daufr, heldr virðist hann
vera að mestu leyti alveg útdauðr.
Þess má geta sem nýtilegrar ný-
lundu í fi'lagsskapar-málam hér vestra,
að um tíma í fyrra sumar var ungling-
um veitt tilsögn á sunnudögum í þess-
um ísl. námsgreinum: stöfun, lestri,
réttritun, sögu og lýsingu íslands. ís-
lenzku-námskóli þessi var alveg frá-
skiliun trúfræðislega sunnudagaskólan-
um. En þessari fögru og þarflegu
námstilraun er nú einnig, því miðr,
fyrir löngu Jhætt.
Qiftingar-hepnin, eða hjúskapar-
þráin, mun eigi öllu minni hér en víða
annarsstaðar, og hún er, ef til vill,
þad eina, sem ekkert virðist. Uufu. <lo£n-
að, eða á nokkurn hátt látið ásjá, á
þessu og inu siðastl. sældarsnauða ári.
Og þá hefir það heldr ekki verið van-
rækt, sem sagt er, að J ehova hafi forð-
um skipað þeim hjónunum Mr. og Mrs
Adam, og inir velæruverðugu
klerkar hafa síðan bergm lað í margar
aldir, nefnil. þetta: Aukizt þið og
margfaldizt og uppfyllið jörðina!
Fdheyrðr -svefn. TJngfrú Guðrún
Emilía Aðalbjarnardóttir (ættuð af ísa-
firði), er heima á hér í bænum hjá
móður sinni húsfrú Valborgu Snorra-
dóttur og seinni manni hennar J akobi
Jónatanssyni, ferðaðist héðan 4. Júlí
f. á. yfir til bæjarins New Whatcom á
meginströndinm í TVashington ríki,
og ætlaði hún sér að dvelja þar um
tíma. Mánud. 18. s. m. lor hún til
tannlæknis í þeim tilgangi að láta
hann fylla upp liola framtönn í efri
tanngarðinum. Þegar læknirinn hafði
fylt upp tönnina og itti að eins eftir
áð fægja hana lítið eitt, vék hann sér
frá um nokkur augnablik til þess að
tala við mann, er komið liafði að finna
hann, en þegar læknirinn kom aftr
til stúlkunnar, var hún steinsofnuð,
eða fallin í dá. Læknirinn bjóst við
hún mundi vakna strax við tannfæg-
inguna, sem hvað vera fremr sár og
ónotaleg, en það varð eigi. Hann
reyndi þá á ýmsan hatt að vekja
hana, en það varð árangrslaust. Hann
fékk því annan lækni sér til aðstoð-
ar, og gerðu þeir margar og miklar
tilraunir til að vekja hana, en alt
kom fyrir eitt, því hún svaf eins fast
eftir sem áðr. Hún svaf þannig stöð-
ugt í 4 sólarhringa, eða til 22. s. m.,
án þess nokkru sinni að vakna eða
nærast ið minnsta. Þann dag (22.)
hálf-vaknaði hún og nærðist þa fyrst.
dálítið á mjólk, en eigi vissi hún þó
verulega af sér, og sofnaði rétt strax
aftr. Eftir þetta hálfvaknaði hún á
hveijum degi og nærðist dálítið á mjók;
þar til hún um síðir al-vaknaði, eða
fékk aftr meðvitundina 26. s. m. (Júlí)
— eftir her um bil tlöðugan 8 dagra svefn.
TJm þennan undarlega mikla svefn
stúlkunnar var töluvert talað í ýmsum
enskum blöðum, og þxótti hann hver-
vetna einkennilega merkilegr.
Stúlkan er að eins 18 ára að aldri,
smávaxin og fremr veikbygð að sjá,
en hefir þó haft allgóða heilsu síðan
hún kom til þessa bæjar fyrir nálega
þrem árum síðan.
Greiðatemi. Það mun óhætt að álíta
íslendinga í þessum bæ enga eftirbata
annara landa sinna hvað greiðasemi
og gjafmildi snertir, og set ég her tvo,
þrjú dæmi, er óneitanlega benda i þa
átt. Haustið 1891 skutu þeir saman
og gáfu fátækum, gömlum og goðum
landa sínum. er hörmulega hatði slas-
azt, rúma $100, og má það hofðingleg
gjöf heita aí eigi fleira folki en her
er. Síðastl. haust skutu þeir einmg
saman rúmum $70, og 8am Þa fatæk-
um fjölskyldufóðr og goðum dreng.
Þess m» gjarnan geta, að menn
bessir b ðu eigi um nokkurn styrk eða
gjafir, hvorki hjá bæjarstjórn né lönd-
um sínum, enda þótt efnahagr þeirra
væri mjög erfiðr, og g.fu því land#r
þeim upphæðir þessar án nokkurar
beiðni eða eftirgangsmuna af peirra
hendi.
í>á tóku og landar hér, eins og öll-
um er þegar kunnugt, alment góðan
þátt í samskotunum síðastl. vetr til
skéldsins séra Matth. Jochumssonar.
XsGEIR J. LlNDAL.
Við harðlffi
AYER'S PILLS
Við meltingarleysi
AYER’S PILLS
Við gallsýki
AYER’S PILLS
Við höfuðverk
AYER’S PIL LS
Við lifrarveiki
AYER’S PIL7S
Við gulu
AYER’S PILLS
Við lystar'ieysi
AYER’S PILLS
Við gigt
AYER’S PILLS
Við köldu
AYER’S PILLS
Við hitasótt
AYER’S PILLS
Tilbúið af Dr. J. C. Ayer & Co., Loweil, Mass. Selt hjá öllum lyfiölurn.
SÉRHVER INNTAKA VERKAR.
Radiger & • O O
Vínfanga og vindla-salar
513 9lain Str.
Allskonar tegundir af
Vindlum með innkaupsverði.
Farið beint til
Leeliie Oo.
4*5 Wain Str.,
eftir Gluggatjöldum veggjapappír máln-
ing og öllu þar að lútandi, lang ödýr-
asti staðurinn í bænum.
N
ORTHERN PAGIFIC
RAILROAD.
TIME CARD.—Taking effect on
day November 20th.
Sun-
North B’und STATIONS. South Bound
Brandon Ex.,' Tues.ThurSat St. Paul Ex. Daily. St. Paul Ex.,1 Daily. t Brandon Ex. I Mon.Wed.Fr.j
IWTOp 4 ' . Vhmijir^. . 11.45a l.eoy
2.45p 4.00p Portage Junc. 11.54a l.lOp
2.30p 3.45p St. Norbert.. 12.09p 1.24p
2.l7p 3.31p . .Cartier.... 12.23p 1.37p
1.54p 3.13p . 8t. Agathe.. 12.41p 1.55p
1 50p 3 04p .Union Point. 12.49p 2.02p
1.39p 2.51p Silver Plains. l.Olp 2.13p
1.20p 2.33p .. .Morris .... 1.20p 2.30p
2.18p .. .St. Jean. .. 1.35p
1.57p .. Letellier ... 1.57p
1.25p .. Emerson .. 2.15p
1.15p .. Pembina. .. 2.25p
9.35a Grand Forks.. 6.00p
5.35a .Wpg. Junc.. 9.55p
8.35p Minneapolis 6.30a
8.00p .. . St. Paul... 7.05a
9.00a ... Chicago ., 9.35a
MORRIS-BRANDON BRANCH.
East Bound
■g-d
rM fll
<v “
u *
0) CG
fl D
8*1
Cl, 3
STATIONS.
W. Bound.
n
2 fl
I1.40a
7.30p
6.40p
5.46p
5.24p
4.46p
4.10p
3.23p
2.58p
2.18p
1.43p
1.17p
12.53p
12.22p
11.51a
11.04a
10.26a
9.49a
9.35a
8.48a
8.10a
7.30a
x ee
rfl lZ
búg
*© efl
2.55p
1.15p
12.53p
12.27p
12.15p
11.57a
11.43a
11.20a
lhOöa
10.49a
10.33a
10.19a
10.07a
9.50a
9.35a
9.12a
8.55a
8.40a
8.30a
8.06a
7.48a
7.30a
.. Winnipeg .
... Morris ....
Lowe Farm.
... Myrtle....
... Roland....
.. Rosebank.
... Miami....
.. Deerwood.,
.. Altamont .,
.. Somerset...
.Swan Lake.
Ind. Springa.
.Mariapolís .,
. .Greenway .,
... Baldur...,
..Belmont....
... Hilton....
.. Ashdovrn .
.. Wawanesa..
Ronnthwaite
. Martinvill*..
.. Brandon...
West-bound passenger
Belmont for meali.
PORTAGE LA PRAIRE BRANCH.
Taking effect Tuesday, Dec. 20. 1 92.
East tíound W. Bound
"5 * 00 r
-H .Jj V-H 3*
c '6 ® E STATIONS. ö 03 C gÉ
U S S UhH rí\ CO s = a-E- h
12.15p I2.10p .. Winnipeg.. 4.15p 3.40 p
11.50» 11.50* Port. Junction 4.25p 4.00p
I1.18a 11.33» . St. Charles.. 4.45p 4.29 p
11.07a 10.36« 11.28» 11.12a . Headingly.. White Plains 4.50p 5.07p 4.35p 5.00p
10.05a 10.54a Grarel Pit 5.25p 5.27p
9.65« I0.49a Lasalle Tank 5.31p 5.35p
9.38a 10 40* . . Eustace... 5.40p 5.49p
9.11a 10.26a ... Oakville.. 5 56p 6.13p
8.25* 9.55a Port.la Prairie 6.25p 7.00p
Passengers will be carried on all re-
gular freight trains.
Pullman Palace Sleepers and Dining
Carson St. Paul and Minneapolis Expres*
daily.
Connection at Winnipeg JunctioB
witlitrains for allpointsin Montana,Wash-
ingUn, Oregon, British Columbia and
California; also close connection at Chi-
cago with eaatern linea.
F«r furtherinformation apply to
CHAS. 8. FEE, H. SWINFORD
O.P. * T.A., St. Paul. G«n. Agt., Wpg
H. J. BELCH, Tickot Agent,
(M Main Str»»t, Winnip«g