Heimskringla - 09.12.1893, Page 1

WINNIPEG, MAN., 9. DESEMBER 1893.
NR. G2.
VII. AR.
FRETTIR.
í CHICAGO
er hörmulegt ástand fyrir atvinnulausu
fólki, sem ekki hefir matarbita ofan í
sig né þak yfir höfuö sér. Högreglu-
liðiö hefir um lengri tíma opnað á
hverju kveldi öll auð herbergi og ganga
í fangahúsum bæjarins, til að hýsa hús-
vilt fólk ; fylhst þetta alt kl. 6—7 á
kveldin, en hitt er sagt miklu fleira, er
frá verðr aö hverfa og ganga úti frost-
kaldar nætrnar, unz veitingahús opnast
á morgnana og þaö getr ruðzt þar inn
til að verma sig. Nú eru menn farnir
að opna kyrkjurnar til að hýsa fólk.
HON. JÖHN BOYD
inn nýoröni fylkissijóri í New Bruns-
wick varð bráðkvaddr 3. þ. m.
ÞJÓÐVERJAR
liafa nú numið úr gildi lög þau, er
bönnuöu Kristmunkum (Jesúítum)
landsvist.
PRÓF. JOIIN TYNDALL
andaðist 4. þ. m. í Englandi. Hann
var fæddr 1820, og var einn af merk-
ustu vísindamönnum heimsins. Eðlis-
fræði var hans vísindagrein, og hefir
hann haft mesta þýðing í sjónfræðinni
og hitafræðinni; einnig hefir hann gert
mikilsverðar rarn isóknir í hljóð-fræðinni
og um jöklam.yndanir.
Frá Löndum.
SPANISH FORK, 27. Nóvembcr.
(Frá fréttaritara vorum).
Tíðarfarið alt þetta umliðna sum-
ar, og alt til þessa dags, hefir verið
hér ið mesta öndvegi. Það voraði f
meðallagi snemma, og gekk vorvinna
því með bezta móti. Uppskera varð
þar af leiðandi í góðu meðallagi. Bændr
fengu til jafnaðar af ekrunni 30 bush.
af hveiti, og hefir það selzt á 60 cts.
bæði upp í skuldir og eins á móti vör-
um. Um peninga ->r ekki að tala, nú
á þessum dögum. Sykrrófur þrifust
líka aflvel,' efl þó ekki eins vel og í
fyrra, sem líklega hefir komið af þvi,
að menn liöfðu meira undir af þeim,
og gátu síðan ekki hirt um þær, eins
og vera skyldi. Meðal-uppskera af ekr-
unni varð í ár 15 ton, en í fyrra mun
meðaltal hafa verið nálægt 20 af ekr-
unni. Jarðepli þrifúst einnig vel, og
hefir verið frekar góðr markaðr fyrir
þau í ár, og 30 cts. fyrir bushelið
hefir prísinn oftast verið. Hafrar og
bygg eru í iægra verði en í fyrra, en
smér og egg er varla hægt að sclja,
og kemr það eflaust til af inu inn-
dæla Democrata stjórnarfyrirkomulagi.
Allir silfrnámar hafa verið lokaðir hér
síðan í vor, og ekki mikið útht fyrir
að það ætli að lagast með þær í vetr.
Heilsufar hefir verið í bezta lagi,
og engir nafnkendir látizt, livorki
meðal landa vorra eða annara, það eg
eftir man.
Yfir höfuð hafa tímar hér i sum-
ar, að því leyti sem atvinnu og verzl-
unarviðskifd snertir, verið í lakasta
lagi. Fjöldi smáverzlana hefir farið á
höfuðið, og margir bankar hafa lirun-
Allar lífsnauðsynjar jafn dýrar ef
ekki dý rari en í fyrra, en kaupgjald
Vei'kamanna fimmtíu centum minna á
dag
nú, cn það var í fyrra. Þetta
eru nú góðu tímarnir, sem Democra-
tar lofuðu oss á undan kosningunum
fyrii- rúiriu ári síðan, enda höfðu þeir
^a mikinn sigr hér í Utah. í haust
j®ni leiö, við siðustu kosningar, þorðu
1 auðvitað ekki að endrtaka þessi
s'*kalofor^ s;n um hátt kaup, lága
l>i ísa 0g ntBga atvinnu, heldr var það
ara lengri tfmi sem þá vantaði,
1' 'lI'' 8eta, uppfylt loforð sín, en á þvi
VIKTT
L>‘STI' VEUBLaun A HEIMSSÝNINGUNNI.
IÐ BEZT TILBÚNA.
Óblönduð vínberja Cream of Tartar
Powder. Eklcert álún, ammonia eða
önnur óholl efni.
40 ára reynzlu.
tók nú enginn mark, enda töpuðu þeir
meiri hlutanum við þessar síðustu kosn-
ingar. A þinginu i ár skiftast þeir
til helminga, en í sumum countyum
og bæjum töpuðu þeir algerlega. Vér
trúum, að næstu tvö ár uppræti alt
Democratiskt illgresi hér í Utah, og
má þá eflaust kveða : “svei þoim bæði
síð pg ár, svona fóru greyin.”
X meðal landa vorra hér hefir fátt
sögulegt borið til tíðinda. Þeim hðr
flesttim fremr bærilega, og enginn hefir
dáið; nei, þeir fjölga heldr þó hægt
fari. Að heiman komu hingað í sum-
ar bara tvær ungar og einhleypar
stúlkur, og gekk önnur þeirra út und-
ir eins, en hin sitr og bíðr. Fá-
einir hafa pukrast í hjónaband, þó
ekki nenni ég að nafngreina þá.
Um næstu mánaðamót ætla tveir
af löndum vorum að leggja af stað
til íslands, í þeiin erindagerðum að
boða heiðingjum þar kristna trú!!
Þessir herrar lieita Þórarinn og Jakob,
og eru þeir báðir “stumpara-prestar”
eins og Eiríkr frá Brúnum hoppilega
að orði kemst. Þeir kváðu ætla að
leggja alt landið undir og dvelja heima
um tveggja ára tíma, ef þeim vcrðr
engin mótspyrna sýnd, og koma svo
aftr til baka með það, sem þeir finna.
af týndum sauðum af húsi Israels.
Ég óska til lukku.
Sömuleiðis hefi ég heyrt því fieygt
fyrir, að þessir herrar mundi ætla
að senda citthvað af “stumpara-prcst-
um” til Canada; oða norðrstaðanna,
til íslendinga þar, sérstaklega til Win-
nipeg og Dakota, en ekki veit ég enn,
hverjir eiga að fara. Eg hefi bara
lieyrt éinn nafngreindan sérstaklega,
og er það séra Eiríkr Eiríksson Hans-
sonar, og hefi ég heyrt að ferðinni
væri he-itið nálægt jólum. Eg fullyrði
þetta hreint ekki, en fari séra Eiríkr
minn á annað borð þangað norðr að
prédilca sitt mormónska evangelíum,
ætla ég bara að ráðleggja löndum að
hlusta með athygli á hans fögru, hjart-
næmu og andríku prédikanir, en ekki
bið ég þá að trúa öðru, en þeim sjálf-
um gott þykir.
Þetta ætti annars vissulega að
vera gleðiefni fyrir alla landa þar
nyrðra, að fá nú að nýju alveg spá-
nýjan trúboða; og einn nýjan prest
í íslenzku prestatöluna.
Eg iiefði nú gjarnan viljað að ég
væri orðinn prestr, svo ég hefði gotað
farið þessa ferð með séra Eiríki mín-
um; því ég bara öfunda hann af að
mega leika sér í tvö ár, likt og ali-
kálfr, á meðal jafn glaðlyndra, gest-
risinna og skemtilegra drengja, eins
og flostir af norðr-staða löndum vor-
um eru. En þó veit ég eiginlega ekki
með vissu, livað gott er að vera trú-
boði meðalþeirra; segja þeim að þoir
séu heiðnir, og gangi á glötunarvegi.
Má ske það yrði alt annað en gaman.
E. II. J.
ÁRNES P. O., Nóv. 22.
Herra ritstjóri!
Margt liefir driíið á dagana siðan
við skildum að kveldi þess 21. ágúst
í Winnipeg, en fátt af því er fram-
bærilegt fyrir almenning. Tiðin hefir
verið hér með betra móti í haust, og
heyannir stóðu yfir mestallan Septem-
ber hjá sumum, því ótíðin í júlí olli
miklum töfum við heyskapinn, og því
varð alt nokkuð á eftir vanalegum
tíma með heyskapinn, en að öllu sam-
anlögðu heyjaðist í fullu meðallagi. og
ágæt nýting yfir allan síðari tíma hey-
skapar. Garða-ávextir náðu moðallagi
og þar yfir svo að ástæður bænda eru
í góðu lagi, það sem landvinnu á-
hrærir, en það hefir alt gengið lakara
að ná nógum vetrarbirgðum af fiski,
úr vatninu, tíðin var svo vindasöm í
haust, að varla fékkst kyr stund, svo
fiskr liafði aldrei frið á grunni fyrir
brotöldum, og netin fyltust af ýmsum
óþverra. Margr var lika f netahraki,
því menn reiddu sig of mjög á kaup-
mennina, að þeir hefðu nóg af þcirri
nauðsynjav.öru eins og í fyrra. En
þessi von brást. bæðf kaupmönnum og
bændum til stórskaða. Leituðust þó
Sigurðsson bræðr við, hvað þeir gátu,
að fá net, en þau komu ekki fyr en
undir vertíðarlok. Það dró líka frá
búsþörfum, að lagðr var inn í Bræðra-
höfn allr gjaldgengr fiskr. En nú eru
margir farnir norðr á vatn til fiski-
veiða, og sumir að búa sig þangað,
því vatnið er orðið alfrosið. Það er
kalt verlc og karlmannlegt að veiða
upp um ísinn, en það borgar sig betr
oftast nær, en daglaunavinna í forar-
skurðunum í Winnipeg. En meðan
ekki kemst betra lag á bjargræðis-
vegina í Nýja íslandi, neyðast menn
til að leita sér að atvinnu út úr ný-
lendunni, sjálfum sér til skaða en henni
til ógagns, ef rétt er áhtið. Hór eru
nokkrir bændr, sem aldrei hafa unn-
ið utan nýlendunnar, og þó eru þcir
með beztu bændum hér. Nýja Island
hefir svo mikil gæði til að bera, bæði
í lands gagni og þá úr vatninu, að
það getr vel framfleytt ibúum sínum,
og nú eru á allar siður að opnast veg-
ir, sem sanna að þetta er satt. Það
er komin hér góð verzlun, það er ver-
ið að byggja íshús, það eru óðum að
fjölga flutningaskip, bæði með gufu-
krafti, og eins vandaðri seglskip en áðr,
og ef nú er lögð alúð við þetta, þá
oru góðar vonir fyrir framtíðina. Líka
hefir sögunarmylnan geíið mörgum at-
vinnu og arð.
Það hefir verið mörg fyrirfarandi
ár liokkurs konar deyfð og drungi yfir
þessari nýlendu, sem stafaði af burt-
fararhug þeim, sem gagntók marga á
prestaöldinni, loflegrar minningar!!
En nú er öldin önnur; nú í síðustu
3 ár hafa menn smám saman verið
að jafna sig, og gæta að, hvað þeir
gjörðu, og hafa tekið sér vara fyrir
að rasa ekki fyrir ráð fram, heldr sitja
að sínu, og þetta hefir haft blessun-
arríkar afleiðingar fjTÍr flesta, sem von
er, því “sjaldan grær um oft hrærðan
stein," og nú er nýlendan komin á
framfarastig, en þó hún skálmi ekki
fram með risaskrefum. er ekki von,
meðan járnbrautina vantar, og þarf
þjóðin hér að herða sig betr við auð-
kýfingafélögin, að fá hana, því það
verðr seint sem þeir bjóða okkr hana,
meðan þcir geta náð öllum afrakstri
nýlendunnar upp á gamla móðinn.
Enn þá stendr til sveitarráðskosn-
ingarstríð, og verða þar tvískiptar mein-
ingar, eins og lög gera ráð fyrir, en
það sýnist merkilegt, að nokkrnm góð-
um félagsmanui skuli blandast hugr
um, hverjir eru hæfastir til að vera
forgangsmenn og lciðtogar félagsins,
því þó að þeir menn séu gáfaðir og
góðmenni, sem eru í vali, þá þarf meira
til þcss að geta verið vaxinn þcssari
stöðu. Það þarf dugnað og fram-
kvæmd með, ef vel á að fara. Það
er ekki nóg að loggja höndina á plóg-
inn og líta aftr, því það er sitt livað
frumvarp og framkvæmd. Eg fyrir
mitt leyti álít — og það eru margir
fleiri sem álíta — Stefán kaupmann
með liæfilegustu mönnum í Nýja ísl.
fyrir oddvita, hann er framfaramaðr
í raun og sannleika, og vill löndum
sínum vel, og þeir bræðr ; hann stendr
til að vcrða auðugastr hér og er far-
inn að gefa mörgum atvinnu, og hann
heíir bæði ráð og dáð til að koma
miklu góðu til leiðar, því viljinn er
góðr. Sumir kunna að segja að hann
sé beztr fyrir sjálfan sig. En mér er
spurn : Hafa ekki aðrir gagn af dugn-
aði hans? Heflr hann ekki eflt ann-
ara gagn ásamt sínu ? Hvað góð var
verzlun í Nýja ísl. áðr en “Bræðr”
komu og scttust að hér fyrir þremr
árum? Sá, sem er forstands og at-
orku maðr með öllum leyfilegum hætti
fyrir sjálfan sig, hann gerir ekki lítið
gagn í borgaralegu félagi; hann er
fyrirmynd annara og eflir og styðr
félagslieilhr um leið og hann stundar
sitt gagn, og það hefir Stefán gjört.
Gestr Oddleifsson er annar í svoit-
arráðsnefndinni, sem verið er að reyna
að ýta úr honni, hann er þó dugnað-
armaðr, og liefir brotizt í að koma
upp sögunarmylnu, af oflitlum cfnum
við svo kostnaðarsamt fyrirtæki. Þetta
hefir orðið mörgum að góðu, og gefið
þeirn atvinnu, en þó vilja sumir nú
mýja Gesti og koma öðrum að, sem
htið til almennings heiha liggr oftir.
Það er ekki svo að skilja, að hér séu
ekki til menn, sem hafa marga góða
liæfilegleika, en þeir eru ekki fremri
þessum nafngreindu mönnum, og einn
maðr er hér, sem ég treysti mikið
betr en þeim, sem vilja nú taka við
ráðsmennskunni, það er herra Gísli
Jónsson á Laufhóh, en hann er ekki
nefndr nú. Gisli hefir áðr verið með-
ráðamaðr í sveitarnefnd hér og fórst
það vel, og hann var fyrstr hvata-
maðr í fyrra, næst herra Eggcrt Jó-
hannssyni, að bjTja á járnbrautarmál-
inu, og þó það inál kæmist ekki á al-
gjörðan rekspöl, vona ég að undir-
staðan sé lögð að þessu almennings
velferðarmáh nýlendunnar.
Virðingarfylst.
Ounnar Oulason.
Belmont, Man., 30. Nóv.
Herra ritstjóri. — Þann 14. þ. m.
andaðist í Argj'lo nýlendunni. Mrs.
Hallfriðr Gunnarsdóttir Oliver, eftir
langvarandi lasleik í brjóstveiki, um
40 ára að aldri. Hallfríðr sál. var
ættuð úr Seiluhrepp i Skagafjarðar-
sýslu á íslandi, og fluttist hingað til
lands 1882.
+
Húsfrej-ja Kristbjörg Magnúsdótt-
ir er fædd að Birnufelli i Fellum
í Norðr-Múlasýslu, 12. ágúst 1832. Fað-
ir hennar var Magnús bóndi Bessa-
son. Árnasonar ins rika á Arnheiðar-
stöðum í Fljótsdal, Þórðarsanar. — Má
rekja þessa nafnkunnu ætt til Þór-
arins Þorkelssonar í Hraundal, og
Helgu fögru Þorsteinsdóttur, Egilsson-
ar að Borg á Mýrum. En móðir
Kristbjargar og kona Magnúsar var
Guðný dóttir Sigurðar bónda Einars-
sonar að Horni i Hornafirdi, og Krist-
ínar Jónsdóttur frá Svinafelli i Skafta-
fehssýslu; þau hjón bjuggu fyrst á
Horni, en fluttu þaðan austr á Beru-
fjarðarströnd, og þar var Sigurðr
hreppstjóri mörg ár. Hann var orð-
lagðr gáfumaðr og hagj'rðingr. Krist-
björg misti módr sína, þegar hún var
7 ára. Ólst hún upp á Birnufelli með
föðr sinum, þar til hann dó. Varhún
lá um tvítugt. Fór hún þá til frænd-
konu sinnar, Guðlaugar Bessadóttur,
og var þar eitt ár. Þaðan fór hún
að Meðalnesi f jrir vinnukonu til merk-
isbóndans Andrésar Guðmundssonar
frá Hnífilsdal, var hún þar fáein ár-
aar til Andrés dó. — Bjarni sonr
Andrésar tók þá Kristbjörgu f j-rir bú-
stýru og bjó nokkur ár á Meðalnesi;
hann var álitinn moð efnilegri mönn-
um að flcstu; giptust þau 12. júli
1861. 1875 fluttu þessi hjón frá Fljóts-
bakka í Eyðaþinghá i Norðr-Múla-
sýslu til Nova Scotia í Canada, og
bjuggu þar nokkur ár. 1882 fluttu þau
til Winnipeg og settust þar að. —
Þau áttu 9 börn, og lifir ekki af þeim
nema herra Magnús Jóhann, barna-
skólakennari í Nýja Islandi, og jóm-
frú Anna Málfríðr, forstöðukona barna-
skólans i Mikley. Þau systkin eru
bæði vel gáfuð og vinsæl. — Kristbjörg
var að flestu merkileg kona og hjarta-
góð. Var hún tahn fyrir öllum bús-
ráðum, og hafði umhyggju fjTÍr öllu,
sem snerti heimilið. Hún hélt greiða-
söluhús í Winnipeg í (> ár, og gaf
þar að auk mörgum fátækum fæði
j’íir fleiri vikur. Hún tók 9 eða 10
fátækra börn og íóstraði þau svo ár-
um skipti, fyrir litla eða enga borg-
un, og þegar hún dó, vóru tvö mun-
aöarlaus börn lijá henni, sem hún hafði
tekrð algjðrlega til fósturs. — 7 sið-
ustu árin bjó hún í húsi, sem ensk
heföarfrú og vinkona hennar lét henni
eftir, — er flutti sjálf til Californíu. —
Þetta sýnir, að hún var vel metin af
hérlendu fólki, ekki síðr en hjá lönd-
um sínum. — Kristbjörg sáluga var á
gætlega gáfuð, svo hún bar af flestum
konum sem ekki hafa vcrið settar til
menta. Hún var mjög vel að sér í
reikningslist, rímkona mikil, og hafði
framúrskarandi minni. — I heimilislíf-
inu var hún : ástúðleg móðir, alúðleg
húsmóðir, brjóstgó' við aha fátæka,
hjálpsöm, oft meira en efni lej'fðu.
Trúföst vinkona og guðhrædd og ráð-
vönd í orði og verki. Lifir minning
lieilnar í þakklátum hjörtum vanda-
manna og vina. Því “orðstír aldrei
dejT, hveim sér góðan getr.”
Árnes P. O. 20. nóv. 1898.
Gunnar Gíslason.
SMÁVEGIS.
— Vr reUinum. Lögmaðrinn var
gamall í liettunni og þaul-leikinn;
hann var að verja ranglátt mál.
Hinn niálsaðilinn liafði leitt tólf ára
dreng sem vitni, og það valt mikið á
vitnisburði drengsins. Lögmaðrinn fór
að gagn-spj’rja sveininn og sagði moð-
al annars :
“Hann faðir þinn hefir víst talað
við þig fyrirfram um þessa vitna-
leiðslu, og sagt þér, hvernig þú skyld-
ir bera vitni?”
“Já,” svaraði drengrinn.
“Einmitt það,” sagði lögmaðrinn
hróðugr ; “segðu nú rétt frá því, hva<j
hann sagði þér að bera.”
“Hann sagði við mig,” svaraði
drengrinn hæversklega, “að lögmenn-
irnir mundu reyna að veiða mig og
flækja mig; en ef ég gætti þess vel,
að segja ekkort, nema það sem satt
væri, þá hlyti mér einlægt að bera
heim við sjálfan mig.”
Lögfræðingrinn hætti við frekari
gagnspurningar.
IILUTAVELTLT
heldr islenzka Verkamannafélagid á
félagsliúsinu á Jemima Str. þriðjudag-
inn 12. þ. m., og mun fólki gefa á að
líta að sjá þá muni, er þar verða sam-
an lcomnir. Flestum mun koma sam-
an um, að hlutavelta sú, er félagið
hélt í fjTra, hafi verið einhver sú bezta,
er lialdin hefir verið í þessum bæ, en
þó mun þessi taka henni langt fram.
Eftir hlutaveltuna verðr danz og
rífandi hljóðfærasláttr, danzinum stýr-
ir enginn viðvaningr.
Húsið verðr oj>ið kl. 71.
Dráttrinn kostar 25 cts.
51.5—517 MAIN STREET.
Fadæma Sala!
Far vel Ag'odi!
Vér höfum hugsað oss að reyna að gera þettað minnisverðan mánuði
verzlunar-sögu vorri, sg oss hefir heppnast það til þessa. Ný kjörkaup
liafa verið boðin á hverjum degi á karlmannafatnaði og hálsbúnaði. Vér
höfum haft allar klær í frammi í innkaupum vorum, til þess að geta
boðið mönnum betri og betri kjörkaup á degi liverjnm. Gamlir skiftainnir
hafa komið til oss með vini sína og allir hafa farið ánægðir. Vér erum
altaf önnum kafnir að selja fatnað undir venjuiegu markaðsverði, og auka
þannig álit það, sem verzlun vor hefir þegar fengið. Og vér höldum þvf,
enn áfram. Ef vér getum tvöfaldað verzlun vora eina viku, því ekki að
lialda því áfram þá næstu?—Ef þú þarfnast ódýrs klæðnaðar, þá komdu
að eins til vor.—Þessar fatnaðar-tegundir eru til sölu í dag fyrir það verð
sem við er sett:
Drengjaföt úr skozku vaðmáli,
veltilbúin, áðr 88.50, nú 86.00.
Karlmanna “Irish Frieze Uls-
ters,” með breiðum krRga, áðr 812,-
50, nú 812.00.
Karlmanna j’firhafnir, með tísku-
lit, áðr 812.50, nú 88.50.
Karlmanna “Melton” yfirhafnir,
einhnept og tvihnept, áðr 812.50,
nú 89.00.
Drengjafatnaðr, í tvennulagi,
veltilbúinn, úr góðu efni, áðr 83.50,
nú 82.00.
Drengjafatnaðr, í tvennu lagi,
áðr 83.00, nú 81.75.
Drengjafatnaðr f þrennu lagi,.
treyja, vesti og buxur, áðr 84.00,
nú 81.75.
Drengja og barna föt, ágætasta
| efni, áðr 86.00, nú 84.00.
Drengja og brrna yfirhafnir.
Vér höfum mikið af þeim og seljum þær þvi með mjög niðrsettu verði.
Walsh’s
Mikfa fatasolubuc/,
Wholcsalc and Retail, 515 & 517 Main Str.. gcgnt City Hall.
Pauí, Knight & McKinnon,
508 Main Str. - Winnipeg,
— SELJA —
BEZTU HARÐ-KOL.
Canadísk Anthracit kol (II. W.SIcNeill’s) eru betri en beztu Pennsyl-
vanía-kol, og auk þess munum óðf/rri. Þau eiga jafn-vel við almenna
stofu-ofna, smáa sem stóra, sjálfbrennara eða hinsegiri ofna, algengar
matreið’lustor eða stórar hitavélar. Það lifnar betr í þeim, þau eudast
betr og eru hitameiri, sótminni og þurfa minni aðgæzlu, en nokkur
önnur kol, sem hér fást.
Þau eru úr náinum hér í landi, enginn tollr á þeim, og því erv.
þau ódýrari en Bandaríkja-kol.
Þetta er verðið á peim heimjluUum til yðar :
Stærstu kol (fyr. hitavélar) $9,00 tonnið
Meðalstór ofnkol 9,00 --
Hnot-kol (Nut size) 8,00 --
Ef lieilt járnbrautarvagnhlass er keypt á járnbrautarstöðinni, kostar tonniö
75 cts. minnH.
Kastið ekki peningum í sjóinn! Kaupið cngin önnur kol.
Reynið eitt tonn; svo kaupið þér aldrei önnur kol framar.
Paul, Knight & McKinnon,
/’. O. fiOX 567. 508 Main StiMíct.
IvOFORT OG
TÖSKUR . .
Með heildsöluverði.
The Peop/e’s Popular Cash Shoe Store
J. LAriONTE
Vér höfum nýlega fengið heilt vagnhlass af töskum og kofortum, en af
því búðin rúmar ekki svo mikið, liöfum vér ákvarðað að rýma til i?
allra íyrsta. Til 15. Nóv. næstkomandi gefum vér
20% AFSLÁTT.
Vörur vorar eru af bezta tagi og nýjustu gerð, og ef þú vilt fá þér
vandaða tösku með heildsöluverði, getr þú fengið liana.
Vettlingar, Moccasins, Á'íirskór,
og allakonar haust og vetrar skóvarning ódýrri en annarstaðar í borginni.
Síðan vór byrjuðum að verzla höfum vér rej’nt til að ná almennings hylli.
og oss liefir tekist það, og þar af leiðandi er búð vor rétt nefnd
The People’s Popular Cash Shoe Store.
Skó-varningr fj’rir skólabörn á reiðum höndum. Berið vora prisa saman
við aðra, og þá munuð l>ér sannfærast um að þér gerið bezt í að koma
til okkar.
J. LAMONTE,
434 Main Street
\