Heimskringla - 27.10.1894, Síða 4

HEIMSKRINGtA 27, OKTÓBER 189».
y
4
Demokratar!
Embættismanna-efni flokksins í
Pembina County eru í ár sem
fylgir : —
Treasurer — T. F. Donovan
Sheriff — H. D. McKay
Auditor — J. W. Hughes
Register of Deeds —
J. H. Anderson
Clerk of Court —
S, L. Swanson
County Judge —
E. W. Conmy
Surveyor — F. E. Hebert
Coroner — Dr. Muir.
Winnipeg.
Hr. St. Scheving frá West Sel-
kirk heilsaði upp á oss núna í vikunDi.
Finnið formenn Park River bank-
ans, ef þér þurfið á peningum að
halda.
Lesið auglýsing Mr. M. J. Menes
í Milton, N. Dak., í öðrum dálki
Uaðsins.
Athugið auglýsing Mr. Nelsons í
Park River, á öðrum stað í blaðinu.
Hann óskar að kynnast Dakota íslend-
ingum.
Laurier og förunautum hans var
haldin veizla mikil á Hotel Manitoba á
fimtudagskvöldið. — Hann fer alfarinn
austur í dag.
Gufubáturinn “Ida” fer frá Selkirk
á þriðjudaginn kemur tii Nýja-íslands
og norður um vatn. Verður það sein-
asta ferðin í haust.
Mr. Lárus Árnason er afhending-
ingarmaður í Pioneer lyfjabúðinni í
Park River, N. Dak. Hann vonar að
landar finni sig að máli þegar þeir
koma til bæjarins.
Islenzkur maður, Guðmundur
Markússon, slasaðist á laugardaginn
var, við St. Andrews-kyrkjuna, sem
verið er að byggja á Elgin Ave. Datt
úr stiga og fótbrotnaði.
Mr. ísl. V. Leifur í Glasston, N.
Dak., hefir umboð á legsteinasölu í
Pembina County. Hann hefir úr
miklu að velja og selur ódýrt. Sjá
auglýsing hans í öðrum dálki.
Áslaksson & Peterson í Edinburgh,
N. Dak., hafa keypt út stóra verzlun
í Grafton, og flutt til Edinburgh og
selja þar vörur með sérlega lágu verði.
Þeir eru norskir og sérlega liprir
menn.
Hr. Thorgeir Símonarson, sem að
undanförnu hefir haft greiðasöluhús
hér í bænum, er alfluttur út í ísl.
bygðinaj nýju á suðvesturströnd Mani-
tobavatns. Utanáskrift til hans verð-
ur framvegis: Westbourno, Man.
Kennararnir á lúterska sunnu-
dagsskólanum hér í bænum hafa tekið
að sér að gangast fyrir hjálp til
nauðstaddra Íslendínga hér í bænum
á komandi vetri. Mrs. Kristrun
Sveinungadóttir veitir móttöku sam-
skotafé í því augnamiði, þangað til
hjálparnefnd þessi gerir öðruvisi á-
kvarðanir.
Á miðvikudagskvöldið (24. þ. m.)
lézt að heimili sínu, 44 Winnipeg Ave.,
Kér í bænum, Mrs. Guðrún Einarson,
eftir jlangvarandi sjúkdóm. — Jarðar-
förin fór fram í gær frá heimili hennar
Stephan kaupmaður Sigurðsson, frá
Hnausum. heilsaði upp á oss á fimtu-
dagskvöldið og sagði oss meðal annars,
að samkvæmt ítrekuðum áskorunum úr
ýmsum áttum í Gimli-sveit hafi hann
afráðið að vera í kjöri aftur í haust.—
Mun mörgum þykja það góð frétt, því
þegar hart er í ári og peningaþröng, er
það áríðandi að sá sé oddviti sveita»-
stjórnar, sem hefir ráð til að taka fleira
en peninga sem gjaldmiðil í sveitar.
skatta. Reynslan hefir sýnt, að það
hefir Mr. Sigurðsson gert að undan-
förnu og mun mega treysta honum til
að gera það framvegis.
Heill hópur leiðandi conservativa
hérí bænum og fylkinu íór áustur til
Öttawa samkvæmt’ boði Dominion-
stjórnarinnar, á sunnudaginn og mánu
daginn var. Hvað til stendur er öllum
óljóstjenn, en sagt að Dominion-stjórn-
in muni hafa í ',húg að styðja Hudson
Bay brautar fél. meir en hún enn hefir
lofað og að til muni fél. og peningar til
þess að byrja svo að segja tafarlaust, ef
saman gangi með því og stjórninni.
Til sönnunar þvi er haft fyrir satt, að
nú nýlega hafi verið talað um þetta mál
við Greenway í því sh yni, að komast að
hvað fylkisstjórnln væri tilbúin að
gera. Með alt þetr^. hefir verið farið
eins og mannsmor? g ekki nema örfáir
menn vita nokkuð m þessar gerðir, en
sagt er að Greenway hafi gefið góð
svör.
Ráðsmaður Hkr., herra J. W. Fin-
ney, kom heim aftur úr ferð sinni um
nýlendur Islendinga í Minnesota og Da-
kota á mánudaginn var. Var honum
hvervetna tekið tveim höndum og sýnd
hin mesta rausn af hálfu andvígis-
manna blaðsins öldungi seins og vinum
þess. Meðan hann dvaldi í Duluth var
loftið fult af reyk og umferð þess vegna
ill-möguleg, og með fram járnbrautinni
á leiðinni þangað var þá óslitinn eld-
garður á báðar hendur á margra mílna
svæði. í St. Paul og Minneapolis var
verzlun líflegri nú en nokkurntíma á
undanförnum þremur árum, en at-
vinnudeyfð er þar mikil Jenn. í Minne-
sota-nýlenduna hafðí Mr. Finney aldrei
komið áður og leizt honum mikið vel á
sig þar, og þá ekki síður á efnahag ný-
lendumanna, sem óefað eru í heild sinni
efnaðastir íslenzkir bændur hér vestan
hafs, enda hafa ríkastir menn af íslandi
flutt þangað. Um Dakota-nýlenduna
fór hann alla og gat ekki annað séð, en
að öllum liði vel í efnalegu tilliti.—
Kosningastríðið ,'var aðal-umtalsefni
manna þar, sérstaklega að því er snerti
kosning- þingmanna. Ekki gat hann
annað ráðið af tali við menn almennt,
og það þó þeir væru strangir og stíf-
lyndir flokksmenn, en að þeim mundi
kært að sjá þingmannsefni Populista,
herra Stephán Eyjólfsson, ná kosningu,
og réði hann af þvi, að þegar til kæmi,
mundu mörg atkvæði íslenzkra flokks-
manna falla honum í vil. Til sönnunar
því, að margir séu kosning Stephans
hlyntir, gat hann þess, að þrátt fyrir
itrekaðar áskoranir neitaði herra Stígur
Thorvaldsson að sækja móti honum, af
þeirri ástæðu einni að hann vildi ekki
draga atkv. frá Stepháni og ef til vill
með því brugga bæði sér og honum
banadrykk í'pólitískum skilningi.
EinS og áður var Um getið í “Lög-
bergi” lézt þann 16. m. úr brjósttær-
iugu, bóndinn Jóhannes Sigurðsson, að
heimili sinu í Argylebygð. Uann var
fæddur árið 1857 að Spákelsstöðum í
Laxárdal í Dalasýslu. og ólzt upp hjá
föður sínum, Sigurði bónda Sigurðs-
syni, er lengi bjó að Hróðnýarstöðum í
sömu sveit. Árið 1883 gekk hann að
eiga ungfrú Kristínu Eiríksdóttir, ætt-
aða af suðurlandi. Sama ár flutti hann
ásamt föður sínum tíl Canada og settist
að í Winnipeg. Á fyrsta ári þar missti
hann þessa konu sína. Þar dvaldi hann
til þess hann fyrir rúmum 7 árum flutti
til Argyle-nýlendunnar og byrjaði þar
búskap á landi, er hann hafði keypt fyrir
skömmu.í—Fyrir'rúmujári síðanjfgift-
ist hann ungfrú Guðrúnu Sigríði Guð-
mundsdóttir, sem nú ásamt hans aldur-
hnigna og mædda föður syrgja hann
sárt og trega.
Jóhannes sál. var stakur atorku-
og dugnaðarmaður, ótrauður og ötull
hvívetna. Lyndiseinkunn hans er rétt-
ast lýst þannig : Hann var glaðlyndur
og góðlyndur, trúr og trygðfastur vin-
ur, sem ekki vildi vamm sitt vita í
neinu. Hann var því hvervetna , vel
látinn af öllum er honum kynntust, og
margir munu ‘ vera þeir kunningjar
hans og vinir, er sakna hans sárt og
geyma minningu hans í hjarta sínu
meðan þeim endist aldur til. — Hann
var jarðsunginn af séra Hafsteini Pét-
urssyni 20. þ. m.
Friður sé yfir moldum hans.
KUNNINGI ÞESS LáTNA.
Glasgow-í'urðuverkið.
HVERNIG SKOZK STÚLKA
BJARGAÐIST FYRIR AÐSTOÐ
CANADA-MANNS.
Henni var ekki ætlað líf. — Þjáðist
af yfirliðum og hjartveiki.
— Læknarnir sögðu að
henni mundi ekki batna.
— Merkileg saga.
Tekið eftir Glasgow Echo.
“Littla Nellie,” sem skýrt hefir
verið frá í blöðunum, og síðar í brófi
frá Rev. Samuel Harding að hefði
komist til heilsu eftir að allar vonír
virtust að vera úti, er að eins eitt
af áþekkum tilfellum í Glasgow. Síð-
astu merkissagan um afturbata er
sagan af Miss Lizzie Duncan, ungrar
konu sem má segja að hafi verið
hrifin' úr dauðans kverkum. Hún
var kom að þrotum — veslaðist upp
frammi fyrir foreldrum sínum og vin-
um sem engan veg sáu til hjálpar.
Af þessu leiddi, að þegar hún var
að því er vírtist komin til heilsu varð
umtal um þetta svo algengt að fregná
rita frá blaðinu Echo var falið á-
hendur að grenzlazt nákvæmlega eftir
hvað haft væri í þessu. og það leiddi
til þess að sagan reyndist sönn.
Þegar fregnritinn kom til 208 Stirling
Road var honum vísað til Mrs. Duncan
af hraustlegri o; útlits fallegri stúlku
sem eftir alt reyndist að vera Miss
Duncan.
“Þetta er stúlkan,” sagði móðir
hennar, Það veit skaparinn að það
er furðuverk að hún er við heilsu.
Fyrir átta mánuðum fór Lizzie að
veslast upp. Hún varð fölleit
og óstyrk. Einn sunnudagsmorgun
sagði hún. “Mamma, ég get farið á
fætur í dag,” en áður en hún var
búin að ljúka við orðin fölnaði hún
eins og nár, og leið yfir hana.
Eg sendi eftir læknirnum, og hann
sagði að hún heföi hjartveiki. Þegar
hann kom í næsta var hún verri, og
hann sagði : “Vesalings stúlkan er
v
langt leidd.” Við bjuggumst við að
hún lifði ekki lengi; allur litur var
horfinn úr andlitinu á henni, og hún
veslaðist stöðugt upp og svo hún var
ekki orðin annað en beinin. Lækn.
arnir sögðu [aðj hún kynni að lifa af
veturinn en ekki meira. Einu sinni
vildi svo til að ég sá í blaði að fólk
sem hafði verið komið £ dauðan hafði
verið læknað með nýrri vísindalegri
uppfindingu — einskonar pillum ólík-
um öðrum meðulum, en sérlega kraft-
miklum og sem kallaðár væru Dr.
Williams Pink Pills for Pale People.
Eg sagði við manninn minn : “í öllum
TILBUÍNN FATNflDUR
/
— I —
The Blue Store
Nr. 434 Main Street.
Merki: Blá Stjarna.
bænum skulum við reyna Dr. Williams
Pink Pills, og áður en búið var með
fyrstu öskjuna var batinn sjáanlegur.
Hún hélt áfram, og þegar hún var
búinn með fimm öskjur, var hún orð-
in alheil, og það er ekki hraustari
kvennmaður í Glasgow en hún, þó
hún fyrir stuttu síðan væri að eins
beinin tóm. Þér getið spurt 'hvern
sem þér viljið af nábúum okkar um
það,” sagði Mrs. Dunkan að lokum^
eða hvern sem þór viljið, og þeir
munu sanna söguna.
Þareð vér höfum nýlega fengið miklar byrgðir af til-
búnum fötum, úr bezta efni, og með nýjasta sniðí,
sem verður að seljast tafarlaust án tillits til verðs —
þá bjóðum vér öllum að koma og velja hvað þeim
sýnist.
Gáið að
BUXUM SEM ERU MERKTAR $1,50
YIÐ BtJÐARDYRNAR.
Gáið að
Stúlkun sagði: “Eg er hraustari
en ég hefi verið nokkru sinni áður, og
þó var ég orðin svo aum, að ég gat
varla lýst því, ég var rétt við dauða.
Eg gat hvorki gengið vpp né ofan stiga,
ég var hrædd við að hreyfa mig vegna
hjartveikinnar í mér. Ég brúkaði Dr.
William’s Pink Pills eftir ráði móður
minnar, og ég er sannfærð um að ég á
þeim líf að launa.
VERÐINU Á KLÆÐNAÐINUM I
BÚÐARGLUGGUNUM.
Vér beiðumst þess að eins að þér komið og
sannfærið yður um það sem vér segjum.
MUNIÐ EPTIR
Miss Wood, sem fyrst benti fregn-
ritanum á þetta sjúkdómsefni, sagði, að
foreldrar stúlkunnar hefðu látið taka
mynd af henni, af því þau hefðu haldið
að hún mundi þá og þegar lenda í gröf-
ina.—Lizzie heimsókti hana einusinni,
en varð svo yfirkomin að það þurfti að
bera hana heim til sín aftur. Mrs.-
Wood sagði: “Breytingin hefir verið
stórkostleg, stúlkan er nú alheil, og Dr.
William’s Pink Pills hafa orðið meðal
til að bjarga henni.
Blue Store.
Merki: Bla stjarna.
A ejHEvi^.
Hversvegna
best er og hagkvæmast að taka
LÍFSÁBIRGÐ
í
Tlie öreat West Life.
Tle Creat Nortíiwestern'Barpiii House.
C. E. Nelson, eigandi.
Verzlar með fatnaði, álnavöru, gólfteppi, skó, og stígvél, hatta,
húfur, og alt sem karla, og kvenna fatnaði tilheyrir.
Mikil matvörusala. Bændavara keypt liæsta verði.
I.
Það heflr aðalstöðvar sínar hér
og allar tekjur verða ávaxtaðar í Norð-
vesturlandinu.
II.
Ábirgðin verður ódýrari af því
hé% er hægt að fá hærri vexti af pen-
ingum heldur en lífsábirgðarfélög ann-
arstaðar geta fengið.
III.
Skilmálarnir eru frjálslegri og
hagfeldari fyrir þá sem tryggja líf
sitt heldur en hjá nokkru öðru lífs-
ábirgðarfélagi.
IV.
Fyrirkomulag þessa félags er
byggt á reynslu margra lífsábyrgðar-
félaga til samans og alt það tekið upp
sem reynst hefir veí.
V.
Hinar svo kölluðu Collateral Se-
curity Policy (sem veita auðvelda lán-
skilmála) eru að eins gefnar út af því
félagi, og eru hentugri fyrir almenning
en nokkuð annað, sem í boði hefir verið,
VI.
Ábyrgð fyrir tíu, fimtán og tutt-
ugu ára tímabil og heimild til að lengja
og stytta tímann, án þess að fá nýtfc
læknisvottorð fást fyrir lægsta verð.
J. II. Brockj
aðalforstöðumaður.
457 MAIN STR. WINNIPEG
K. S. Thordarson, agent.
W
=
—
3
u
>
o
K
>
ö
>
%
C. E. NELSON eigandi.
Park River N. D.
2 Q
p
p
&
■5T
P
§
i
g
- £
W Q»
P p
3 *
• a>

£
P
Q*
®S. <§ g
p EL
0>
c: <a
P
Q*
CT*
a>
o:
P* P
O* W
2
5' p
2
B »

P.
P
w
Q)<
O
aq
3
&
3
Qx
C
CfQ
CD
<r+-
> / Islendingar ! Þér fáið hvergi betri hárskurð og rakstr en hjá Sam. Montgommery, Rakstur 10 cents. Hárskurðnr 15 cents. . . . . 671 Main Str. Eftirmaður S. J. Schevings.
p crq^ R. C. Rowdert, M. D.
Útxkrifaður af McQill hdskólanum.
Skrifstofa 562 Main Str
w .... Iíeimili 209 Donald Str.
h—* ®
Ö Skrifstofutími frá ki. 9 árd. til kl. 8
crq e eíðd. — Gefur sig einkum við kvennsjúkdómum.
Arinbjörn S. Bardal Selur líkkistur og annast um útfarir.
Égilj Allur útbúnaður sá bezti. Opið dag og nótt.
629 Elgin Ave.
18 Valdimar munkur.
sagt mér það. Ég hefi áreiðanlega séð yðr
einhverstaðar.”
“Og eru þeir menn ekki hundruðum sam.
an,” svaraði munkurinn,” í þessari miklu horg,
já, þúsundum saman, sem þér þekkið eða
kannist við, eins og þér kannist við mig ?”
“Jú, — víst getur það verið, en þó öðruvísi.
Ég kannast máske við að hafa séð andlit manna
svo þúsundum skiftir, en ekki eitt þeirra allra
mundi vekja nokkra sérstaka tilfinning í sálu
minni. Yðar ásýnd aftur á móti kveikir í brjósti
mínu ákafar tilfinningar, einhverjar áhrifamikl-
ar endurminningar um liðin tíma, sem gera mér
ónæði. Hver eruð þér, góði faðir ? Hvar hefi
ég séð yðr? Var það á Spáni?”
“Nei”, sagði Valdimar og hristi höfuðíð og
svo bætti hann við, en alvörublær breiddist yfir
svip hans : “Sleppum þessu í þetta sinn. Ég
vil ekki segja, að þessar undarlegu hugmyndir
yðar séu ástæðulausar. En á hinn bóginn get
ég fullvissað yðr um, að þangað til í gærkvöldi
hifi ég aldrei kynnst y r yersónulega, áð minnsta
kosti ekki svo ég viti. Þér hafið nú reynzt mér
hinn góði Samaríti og ég vil vona að ég e'nhvern
tíma verði fær um að gjalda líku líkt”.
"Nei, nei”, svaraði' Rúrik, “ef þér endur.
gjaldið, þá er það ekki lengur neinn greiði, sem
ég hefi gert yðr. Eg hefi heldur ekki gert annað
en það, sem hverjum manni er skylt að gera fyr-
ir náunga sinn. í stað þess því að eiga þakkir
skílið, er það óg sem ætti að þakka fyrir þetta
Valdimar munkur. 23
is, vegna meyjarinnar sjálfrar. Yður er það
auðvitað ljóst, að hertoginn getur aldrei sam-
þykkt að hún giftist yður, en jafnframt vill
hann hafa undir höndum afsölun þessa frá yður,
til þess að sýna henni þegar til þess kemur, að
hann þarf að gefa úrskurðinn, Ég hefi hér skjal
svo útbúið, að ekki vantar nema undirskrift yð-
ar. Hér er það; það er einfalt vottorð um að
þér hafið hvorki von um að mærin verði yðar
kona, né heldur hafið þér hugsað yður að fara
þess á leit”.
Um leið og hann sagði þetta. dró greifinn
skjal upp úr brjóstvasa sínum og rétti Rúrik, en
hann snerti það ekki. í þess stað hopaði hann
eitt skref aftur á [bak, rétti sig upp og hvessti
augun á greifrnn.
“Herra greifi”, sagði hann í róm, er bar
vott um réttláta, göfuga gremju.
“Hverskonar álit hafið þér á mér? Er
það virkilega að hinn göfugi herra, Olga hertogi
af Tula, hafi sent yður til mín í slíkum erinda-
gerðum ?”
“Stephan”, svaraði greifinn og sneri máli
sínu til fylgdarmanns síris, “þér heyrðuð boö her-
togans þetta mál áhrærandi í morgun”.
“Já”. svaraði Urzen og sneri sér til Rúriks,
“ég heyrði þau. Þér þafið flutt þau rótt og skil-
merkilega”.
“Eg er máske ekki síður iiissa á þessum und-
arlega smekk liertogans, en þér”, sagði greiíinn
drembflega. “Að hann hoimtar þetta vottorð frá
22 Valdimar munkur.
“Máske þér vilduð þá gera mér grein fyrir
hvaöa tilkall ég hefi til meyjarinnar”, sagði Rú-
rik og var ekki frítt við að rödd hans titraði, því
þetta umtal [risti æði-djúpt í hugskot hans.
“Þér skuluð ekki geta sagt það. Rúrik Ne-
vel”, svaraði greifinn, “að mér hafi mistekist að
gera mig skiljanlegan, og þess vegna skal ég út-
skýra orð mín”. Þegar hér var komið breytti
hann um róm, varð ekki eins þjóstugur, en tal-
aði aftur eins og menn tala við börn og þeim ei n-
um en ekki ræðumanninum til þægðar. “Lafði
Rosalind”, hélt hann áfram; “er af tignum ætt-
um og stórrík. Ég er jafningi hennar að því er
er snertir ættgöfgi og auðlegð, ættgöfgi að minsta
kosti. Ef til vill á hún undir sínu nafni meiri
eignir en ég á undir mínu nafni, en það gerir
enganmun. Ég ann henni og hlýt að vinna
hana fyrir konu. Eg hefi farið á fund hins göf-
uga hertoga, sem er fjárhaldsmaður hennar og
svaramaður, og hefir hann ekkert á móti að ég
sæki það mál. En hann sagði mér, að það væri
einn hlutur mór til fyrirstöðu og þaðværi, að
Rósalind elskaði yður. Hann veit [mikið vel,
eins og ég veit—eins og aunars allir aðrir vita—,
að hún getur aldrei orðið konan yðar'. Jafnfran t
er það víst, að hann vill ekki láta nema sem
allra minnst á móti lienni. Þess vegna er það
eitt nauðsynlegt, að þér viðurkennið að þér hafið
ekkert tilkall til hennar. Þetta vona ég að só
svo greinilega sögð saga, að þér skiljið hana.
Vór æskjum eftir þessu í góðum tilgangi einung-
Valdimar munkur. 19
tækifæri að sýna lítinn greiða, því ég veit enga
gleði uppsprettu svo hreina og þægilega eins og
þá meðvitund, að hafa unnið góðverk”.
Munkurinn rétti fram hönd sína, tók hönd
smiðsins og sagði með mikilli tilfinningu : “Þér
hreyfið höcpustrengi sálarinnar með göfugum
fingrum, sonur góður, og geti nokkurt góðverk
fært mór gleði, þá er það ‘góðverk unnið fyrir
yðr. Við hittumst máske síðar, í miflitíðinni
bið ég guð að blessa yðrog farsada störf yðar”.
Um leið og munkurinn sagði þetta, gekk
hann af stað út úr smiðjunni og áöur en Rúrik
rankaði við sér og tæki sig til að fylgja honum
til dyra, var hann kominn út úr húsinu. Rúrik
langaði til að lengja samtalið, en hugur hans
vul* á l'VÍ reiki, aö hann kom því ekki fyrir sig,
hvað hann vildi segja. Hann sneri því 'aftur
inn í smiðju sina og tók ,til starfa. Hann var
samt ekki hættur að hugsa um þennan einkenni-
lega gest og spurði Paul hvort hann þekkti hann.
Paul hristi höfuðið en gaf ekkert afgerandi svar.
“Hvernig á óg aö skilja þetta ?” spurði þá
Rúrik. “Finnst þér að þú hafír séð liann áður ?”
“Hvernig veit ég það. Það getur verið og
getur verið ekki. En hvernig goturðu búizt við
að mitt minni só betra on þitt?”
Rúrik var ekki allskosta ánægður með svarið
Hann liorfði á Paul og honum virtist svipur
hans lýsa innri meðvitund, sem ekki kom þó
fram í orðunum. Samt afréð Rúrik að sleppa
frekari spurningum í það skiftið. Iíann liafði
#