Heimskringla - 19.03.1896, Síða 3

HEIMSKRINGLA 19 MARZ 1896.
Kotungurinn,
- - - eða - - -
Fall Bastílarinnar.
Eftir
ALEXANDER DUMA5.
“Hvenœr setlarðu að fnra að snara kaninur ?” spurði
kerling full af áhuga fyrir máleíninu.
“Ég er tilbúinn til þess hvenær sem ég fæ vír í snðr-
urnar”.
“Jæja, farðu og búðu hann til!”
“Búa til vírinn! Það get ég ekki, mikil undur”, svaraði
Pitou og klóraði sér í höfðinu. “Ég verð að kaupa hann í
búðinni, eh svo get ég búið snörurnar til”.
“Hvað kostar virinn?”
“Úr fjögra centa virði af vír get ég búið til tuttugu og
fjórar snörur og í þær ættu að veiðast einar sex kanínur, og
snörurnar má btúka upp aftur og aftur, nema skógarvörður-
inn finni þær”.
“Hérna eru fjögur cents”, sagði kerling og fekk Pitou
skildingana. “Farðu og kauptu vír fyrir þau og kondu með
kanínurnar annaðkvöld!”
Virinn var ódýrari í Villers en hann hafði verið í Hara-
mont. Pitou fékk þess vegna tuttugu og fjögur snöruefni
fyrir 3 cents. Eirskildinginn, sem eftir var, færði hann
undireins frænku sinni, og er það sannast að hún komst við
af því hve frómlyndur hann var. Hún var um stund að
hugsa um að launahonum ráðvendnina meðþví að gefa hon-
um skildinginn, en Pitou til ógæfu í því efni liafði skilding-
urinn verið flattur út með hamri. Hugkvæmdist því kerl-
ingu að reyna að koma honum út í hálf-dimmu fyrir helm-
ingi meira en nafnverð lians. Á þessu strandaði þannig
greiðasemi kerlingar. Hún áleit syndsamlegt að kasta á
glæður þeirri eign, sem á einum degi mætti tvöfalda. Sam-
kvæmtþeirri ályktun steypti hún skildingnum niður í eir-
peningaposann.
Pitou settist nú við sðbúa til snörur, og morguninn eftir
bað hann undirfurðul egur um poka. Kerling veitti þá bæn
og lét í hann nestí lians, brauð og ost. Svo búinn hélt Pitou
til skógar.
í millitíðinni plokkaði kerling rauðbrystingana, sem hún
ætlaði til miðdagsverðar. Að því búnu færði tiúr. Eortier á-
bótatvo, svona til smekks, en með fjóra fór hún til reynslu
til gestgjafahvíssins “Gullna kúlan” og bauð þá eigandanum.
Hann gaf henni þrjú cents fyrir og bauð sama verð fyrir alla
samskonar fugla, sem hún gæti útvegað sér.
Kerling var í sjöunda liimni af fögnuði, er lrún hélt
heim. Bleisun guðs hafði saunarlega komið í hús hennar
með Ange Pitou. “Það er satt sem sagt er, að góðgjörðasem-
in hafi ætíð sín iaun í fór með sér”, umlaði kerling, er hún
sleikti hið mjúka kjöt af beinum fuglanna.
Þegar myrkt var orðið urn kvöldið kom Pitou lieim með
pokann á bakinu troðfullan »f einnhverju. ‘Frænka ‘Gelique”
beið lians í dyrunum, en'ekki með átökum eða snoppungi í
þetta skifti. “Hér er ég með pukann”, sagði hann hress í
bragði.
“Hvað hefurðu nú í lionum?” spurði hún, og rétti fram
sína löngu fingur til að hremma veiðina.
“Beiki-hnetur !” svaraði Pitou. “Því er þannig varið”,
hölt hann áfram, “að ef gamli Lajeunesse, skógarvörðurinn,
Sæi mig vera að laumast um skóginn pokalausann, mundi
haun koma í vegfyrir mig og spvrja hvað ég væri að fara.
Nú kom liann tii mín, þegar ég var með pokann, og spurði
mig livað ég væri með, og[ svaraði ég þá því, að óg væri að
tína hnetur. Það er ekki bannað að tíila þær, eða livað,
spurði ég. Hann sagði það ekki vera, en fór í þess stað að
tala um, að ég ætti góða frænku og bað að lieilsa þér”.
“Svo þú liefir verið að tína linetur í staðinn íyrir að
veiða kanínur”, sagði kerling og brást reið við.
“Nei, nei! Ég lagði snörurnar jafnframt og ég tíndi
hneturnar. Karl-asninn sá ekki annað eu ég væri að tína
linetur og \ið því gat hann ekkect sagt.
“En livað þá um veiðina?” sagði kerling, sem ekki gat
Slitið hugann frá aðil-efuinu.
“Tunglið kemur upp klukkan tólf í nótt og þá fer ég að
vitja um snörurnar!”
“Hvað! ætlar þú út í skóg um miðnætti?”
“Ja, þó það. Hvað er að óttast?”
Kerling varð standandi hissa á bæði fífldirfsku Pitousog
útsjón lians. Hún athugaði ekki að Pitou var alinn upp í
skóginum og að hann þess vegna óttaðist ekki það sem
strákarnir í bænum þorðu ekki að koma nokkursstaðar
nærri.
Um miðnætti lagði liann svo af stað aftur og gekk bein-
ustu leið fram hjá kirkjugarðsveggnum. l’itou var saklaus;
hafði aldrei viljandi gertnokkrum manni mein.-hafði aldrei
lært að trúa að til væru vofur og svipir, eins og svo margir
jafnaldrar hans, en var jafn vel til framliðinna manna eins
og þeirra sem lifandi voru.
Þaðvar að eins einn einasti maður, sem liann óttaðist,
og það var skógarvörðurinn, liann gamli Lajeunesse. Hann
beygði lít af leið fram lijá húsi hans, og þegar hann var and-
spænis liúsi hans, fór hann að herma eftir liundi og gerði
það svo uáttúrlega, að gamli Latur skógarvarðarins tók und-
ir í sínum dimma róm, gelti sem fara gerði og skreiddist
fram að dyrum.
Þá þóttist Pitou úr hættunni. Það var auðsætt að karl
var ekki langt burtu þaðan sem seppi hans var. Hann var
auðvitað sofandi fyrst Latur var inn í húsinu.
í snörurnar voru komrar tvær kanínnr og tróð hann
þeim í treyjuvasa sinn, er upphaflega hafði verið gerð alt of
stór fyrir hann, en sem nú var of lítill á alla vegu.
Ágirndin hélt kerlingu vakandi, þó hún annars bældi sig
niður í rúminu. Hún hafði gert sér reikning fyrir fjórum
kanínum, en fékk að eins tvær.
“Bara tvær”, sagði Pitou, þejar hann kom* lieim, “en
það getur ekki talist mér til skuldar. Þessar kanínur eru
þær hyggnustu í nágrenninu. Þær ganga ekki í snöruna”.
Næstu nóttgekk betur, þá fékk Pitou þrjár kanínur í
hlut. Tvær af þeim fóru til “Gullnu kúlunnar”, en ein til á-
bótans.
Þannig liðu þrír mánuðir. Gamla ’Gelique var hin á-
nægðasta og Pitou litli þraugaði einhvernveginn. Að undan-
teknum móðurmissinum var æfi hans öldungis eins góð og
áður—í Haramont. Ilann var oftast einn síns liðs og úti í
skógi.
Að þeim tíma liðnum vaknaði gamla konan við illan
draum. Missýninga-bikarinn með öllum framtíðarbugsjón-
unum lá brotinn og úti um alla kanínuveiöi Pitous.
Það kom sem sé bréf frá Dr. Gilbert, þá í New York.
Hann hafði ekki gleymt Pitouþó hann væri fluttur vestur yfir
liaf. Hann skrifaði Niquet og bað hann um upplýsingar ;
hvort Pitou væri kominn í þá stöðu, sem hann hefði fyrir-
skipað, og livernig honum liði.
Hér var ekki um gott að gera Það varð ekki annað
sagt, en að drengurinn hefði allra beztu heiisn. Hann að
vísu var grennlulegur, en langur, en svo eru einnig nýgræð-
ings álmtré, og efast þó enginn um styrkleika þeirra og
segju.
’Gelique gamla bað uin vikufrest til að ígrunda málið og
það var liörmunga {vika bæði fyrir hana og Pitou. Hann
æskti ekki eftir neinum skiftum; var hæst ánægður með að
stunda veiðina, En im þetta leyti ársins var lítil veiði. Það
var kuldaveður og fuglarnir flúðu til veðursælli landa. Að
auki féll snjór öðruhvoru og hann var háskalegnr til að segja
eftir, að sýna slóð manna. Pitou vogaði sér því hvergi út í
skóginn. Hvað kerlinguna snerti, þá lengdust klær hennar
dag frá degi alla vikuna. Hún gerði frænda sínum lífið svo
leitt. að hann var til með að taka hverju sem að hendi bar,
heldur en vera lengur undír hennar þaki.
Undir vikulokin tók ný hugmynd að spíra í hinum gróð-
ursnauða heila kerlingar. Og samstundis færðist friður og
rósemi yfir hana sjálfa.
Fortier ábóti hafði umráð yflr sjóði til styrktar tveimur
fátækum stúdentum í skólanum. Það fé hafði hertoginn frá
Orleans gefið til styrktar þeim, sem verðskulduðu styrk.
Kerlingu þótti ráðlegt að koma Pitou í skólann í því
s kyui að vinna fyrir þessum styrk. Þetta var enginn ksstn-
aðarauki fyrir kennarann, og auk þess átti gamla konan gott
skilið af lionum. Fyrst og fremst liafði hann fengið margan
góðan bita af veiði Pitous nú i heilt missiri og svo skuldaði
hann kerlingunni eitthvað af sætisgjöldum í kyrkjunni. Það
voru lieldur engin vandræði fyrir hana að koma Pitou á skól-
ann endurgjaldslaust.
Piparmærin var nú með sjálfri sér aftur, lék við hvern
sinn fingur, því nú var Ange Pitou kominn í sama skólann,
sem Sebastian Gilbert var í. En sá var munurinn að^ hún
kom Pitou inn fyrir ekkert, þar sem doktorinn borgaðifimm-
tíu livra kenslulaun fyrir son sinn um árið. Það var jafn-
framt tilskilið, að hvorki Sebastian eða aðrir laerisveinarnir
fréttu að Pitou væri ölmusu piltur.
Hvort sem skólasveinarnir höfðú grun um það eða ekki,
þá er það víst að þeir fögnuðu Ange Pitou í hinum alkunna
bróðernisanda, sem börnunum er meðfæddur og sem svo vel
er æfður meðal uppvaxandi manna. Þeir, með öðrum orð-
um, fögnuðu honum með háði og stríði. Þó var það eftir að
þrír eða fjórir þessir nýgræðings-týrannar höfðn kynzt hin-
um risalegu hnefum og verið troðnir undir liinum tröll-
auknu fótum Pitous, að þeir fóru að virða hann. Það var
eina meðalið til aðauka þekking þeirra á honum. Hann
bjóst fyllilega við að eiga betri, ánægjumeiri daga hér, held-
ur en lijá kerlingunni frænku sinni. En þegar Fortier ábóti
varaðbjóða litlnm börnum til sín og bað foreldrana að
banna þeim það ekki, láöist honum æfinlega að geta þess, að
í höndunum, sem liann hélt út á móti þeim, bar hann lat-
nesk “rudiments” til aðlæra og birkihríslu til að berja með,
ef letilega væri unnið að rudimentunum.
Það skal sagt gömlu ’Gelique til heiðurs. að lienni stóð
alveg á sama livort þekkingu og lærdómi var troðið í Pitou
með birkivendi eða lipurri tilsögn. Hún baðaði í rósum
draumlandsins, hugsaði um það eitt að eftir þrjú ár mundi
Pitou taka próf, byrja nám á prestaskólanum og fá þá að
njóta Orleanista sjóðsins. Stuttu síðar mundi liann útskrif-
ast J’aðan sem prestur og yrði hún þá að sjálfsögðu raðskona
lijá honum.
En svo kom þar að liún vaknaði upp af þessum sælu-
draumi. l’itou kom einn góðan veðurdag heim til liennar og
dróg sig áfrarn og inn í húsið svo þunglainnlega, að ætla
mátti að blýkúlur væru bundnar við fætur hans.
“Hvað gengur að?” spurði kerling, sem 'aldrei fyrr hafði
séð liann jafn aumkunarlegan. “Ertu svangur?"
“Nei!” svaraði Pitou aumingjalega.
Iíerlingu leizt nú ekki á. Veikindl eru ætíð hræðileg.
Góðar mæður óttast þau. og það gerir illar guðmæður og
frænkur líka, en af öðrum ástæðuin. Veikindin auka gjöld-
in.
“Það er óttaleg ógæfa”, sagði Pitou liarmþrnnginn.
“Faðir Fortier hefir rekið mig af skólanum ; þess vegna er
úti um allan lærdóm, alt próf, úti um styrk og úti um æðri
skóla!”
Hann byrjaði þessa ræðu í grátþruuginni rödd og eftir
því sem fram í sótti jókst gráturinn, og grét hann að lyktum
hástöfum. Kerling sat agndofa og starði á iiann. Hún gerði
hvorttvegaja í einti: reyna að sjá hans instu hugrenningar
og undir eins að reyna að gera sér ásræður fyrir burtrekstr-
inum.
“Þú hefir líklega verið að svíkjast um einu sinni enn”,
sagði kerling. “Ég heyri líka sagt að þú sért sífelt að snuðra
í kringuin liúsið hans Billets bónda, í þvískyni að sjá hana
Katríni dóttur hans! Svei ! Svei! Það er fallegt annað
eins ilf tilvonandi presti!”
Pitou hristi höfuðið.
“Þú lýgur!” öskraði kerlingin, sem reiddist nú æ meir
og meir, sem liún liugsaði lengur um þetta hraparlega slys.
“Það sást til þín og Kötu Billett á sunnudaginn var, þar sem
pið voruð að spáséra eftir “elskeiida-ganginum”.
Það var kerlingin, sem nú var að skrökva, en hún var
ein af þeim sem trúa því, að tilgangurinn helgi meðalíð, að
hvals ígildi af sannleika mætti fanga með því að kasta út
síldar ígildi af lýgi.
“Nei, nei. það er ómögulegt, þvid vorum þar ekki. Við
vorum út lijá appelsínu-garöinum!” svaraði Pitou i ein-
lægni.
“Þarna kom það, þorparinn þinn ! Ég vissi Jað þið vor-
uð saman”.
“En þetta um burtreksturinn er nokkuð sem kem-
ur ungfrú Billet ekkert við”, sagð þá Pitou og kafroðnaði út
að eyrum, eins og sextán ára gömlum sveini er titt í sams-
konar kringumstæðum.
“O, já ! kalla þú liana ungfrú Billet, rétt eins og þú bær-
ir virðingu fyrir henni, stelpugálunni, flegðu, undirferlis-kett-
unni! Ég skal segja skriftaföður hennar hvernig hún
liegði sér”.
“Ég get unnið biblíu-eið upp á það, að hún er engin
flegða !” sagði Pitou.
“Þú að afsaka hana! Þér veitir þó ekki af öllum afsök-
unum, sem þú getnr til tint handa sjálfum þér! Því likt þó
ástand! Börn á sextánda ári að ganga saman með handleggi
tengda í skugga aldintrjánna! Hvað er að verða úr heim-
inum !”
“Nei, frænka, nú ferðu viliur vegar !j;Það er einmitt það
sem Katrín ieyfir mér ekki, að halda um handlegg hennar !
Ég fæ ekki að ganga nær en svo að armsléngd sé á milli!
“Fallega fer þér núna ! Þú étur ofan í þig jafnharðan,
það sem þú segir! Nú ertu hættur við ungfrú-titilinn, en
kallar liatia Kafrínu blátt áfram. En þú skulir ekki kalla
hana‘ICötu’, eða einliverju uppter ðarnafui, eins og þú gerir
i ykkar svívirðilega kunningsskap ! Skilurðu þaðjekki, aul-
in þinn, að hún hrindir þér frá sér í þvífskyni, að þú verðir
enn nærgöngulli! Þær gera það allar !”
“Gera þær það?” sagði Pitou og lifnaði yfir honum.
“ Þar læiði ég þó, nokkuð. Það hafði mér þó aldrei , dottið í
hug!”
“Ja,en þú skalt fá eittlivað annað til að brjóta lieitann
um, og húu líka!” sagði piparmærin. “Ég skal taka í stýr-
ið í þessu efni! Ég skal að mér heilli og lifandi biðja For-
tier ábóta að loka þig inni við brauð og vatn í hálfan mán-
uð og koma henni í klaustur, ef hún getur ekki takmarkað
fýsn sína!”
Þetta sagði hún svo alvarlega að Pitou varð hræddur.
“Þetta er algerlega rangt, frænka mín!” sagði Pitou þá
biðjandi og spenti greipar frammi fyrir henni. “Ungfrú
Katrínu er ógæfa mín gersamlega óviðkomandi”.
“Ohreinar hvatir eru mæður allra lasta”, sagði kerling
af lífsreynslugnægð sinni.
“En óhreinar hvatir áttu engan þátt í því, nð ég var
rekinn úr skólanum”, sagði Pitou, sem nú vur íarinn að ná
sér aftur. “Ég var rekinn vegna málæðis og ónytjungsskap-
ar í málfræði. Kennaranum þótti engin yon til að ég gæti
unnið fyrir styrktarsjóðnum”.
“Hvað verður um þig þá ? spurði kerling.
Þeir vilja ekki reykja neitt annað.meðan þeir geta fengið Old Chum,
jafnvel þó þeir þurfi að fá það til láns, því þeir fá ekkert tóbak sem
þeim fellur eins vel, og sem gefur eins kaldan og mildan reyk.
itcliie & Co Jlanutaetnrers MOSITBEAL.
Tiir American Tobacco Co’y of Canada, Ltd. Successors.
^mmmmm^ m mmmmwmg
Pappírinn sem þetta
^ er prentað á er
^ búinn til af
| The E. B. EDDY Co. f
Limited, Hull, Canada. ^
Sem búa til allan pappír ^
fyrir þctta blað. ^
%ummmmm iu muimiumiumwmiuwK
Unnn W RInrlsnrlnr selur fvrir peninga út í hönd alls
nann W. DlaCKUUur, jjonar jaj.gnesktgripaog.mann.
eldi. Einnig eldivið af mörgu
tagi, þurran sem sprek og harðan
“‘7*’ sem grjót, alt fyrir neðan sann-
Áreiðanleg vigt. Flutt þangað sem óskað
131 fHiiíííáns Str.
gjarnt verð. Gott viðmót.
er og sett þar sem um er beðið.
Gunnar Sveinsson vinnur í búðinni.
; Islendingar i Selkirk!
[_ Það vinnur enginn íslendingur sem stendur í búð þeirra félaga
Moody og Sutherlandj
en það þarf ekki að aftra neinum, því Mr. Moody taXar nlenzlcu reiprennandí.
Finnið hann að máli þegar þið þurfið að'kaupa eitthvað af járn eða blikkvarn
ingi. — Hann selur liinar nafnfrægu
Grand Jewel Stove’s
og að sjálfsögðu hitunarofna á allri
stærð, Upplag mikið af líkkistum á
allri stærð og alt sem þeim til hej-rir
Mjöl- og fóður-
verzlun
Stórt upplag af Lake oftheWoods
kveitimjöli æfinlega fyrirliggjandi.
MOODY 5 SUTHERLAND
HARÐVÖRUSALAR.
Evaline Street. — — — — West Selkirk.
Dominion of Canada. •
AíiIisjerÉ olevPis ** millonlr manna.
200,000,000 ekra
hveti og beitilandi í Manitoba og Vestr-territóríunum iCanada
landnema. Djúpr og frábærlegafrjósamr jarðvegr, nægð af vatni og skóei nv
megmhlutinn nalægt jarnbrautum. Afrakstr hveitis af ekrunni 20bnshei «gf
vel er umbuið. . 61
í inu frjósama belti
í Rauðárdalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum og umhvprfis
iggjandislettlendi eru feikna-miklir flákar af ágætasta akrlendi, engi og beitL
landi—mnviðattumesti flaki í heimi af líttbygðu landi. B g D6U
Málmnámaland.
Gull, silfi, járn, kopar, salt, steinolía o. s. frv. Ómceldir flákar af kolanámn
landi;eldiviðr þvi tryggr um allan aldr. xoianama-
Járnbraut frá hafi til liafs.
Canada-Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi við Grand Trunk oe Inter-Goinniai
brautirnar mynda oslitna jáTnbraut frá öllum hafnstöðum við AtlanzhaÖ Ca-
nada til Kyrrahafe. Su braut liggr um miðhlut frjosama beltisins eftir því endi-
longuogum luna hrikalegu, tignariegu fjallaklasa, norðr og ver ‘
og um ín nafnfrægu Klettafjöll Vestrheims.
Heilnœmt loftslag.
Loftslagið í Manitoba og Norðvestrlandinu er viðikent ið heilnœmasta f Ame-
nku. Hreinviðri og þurviðri vetrog sumar; vetrinn kaldr, en bjartr ov stað-
viðrasamr; aldrei þokaog suld og aldrei fellibyljir, eins og sunnar í landinu
Sambandsstjórnin í Canada
gefr hverjum karlmanni yfir 18 áragömlum oghveTjum kvennmanni sem heflr
fiyrr familiu að sja, ’ llenr
160 ekrur af Inndi
g ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu ogvrk
A þann hatt gefet liverjum manni kostr á ad verða eigandi sinnar AvuÁ
ðar og sjalfetæðr í efnalegu tilliti. g ar a )y is
íslenzkar uýlendur
í Manitoba og canadiska Norðvestrlandinu eru nú þegar stofnaðar í fi kiaa «
Þeirra stcerst er NYJA ISLAND, liggjandi 45-80 mílur norðPfeá Winifine^
vestrstrond Wmmpeg-vatns. Vestr frá Nýja Islandi, í 30—25 míina
er aLFTAVATNS-NYLENDAN. í báðum þessum ’nýlendum er ndkið a ó
numdu landi, og baðar þessar nýlendr liggja nær liöfnðstað fvlkisins
hinna. ARGYLE-NYLF.NDAN er 110 mílur suðvestr frá Wn 1 bit
VALLA-NYLENDAN, 260mílur norðvestr frá Winnipeg- OU’ A PPFl í v
LENDAN um 20 milursuðrfrá Þingvalla-nýiendu, og ALBERTA NVTPNrrT
AN um 70 mílur norðr frá Calgary. en um 900 mílur vestr frá WinninlÍt
síðast toldum 3 nýlendunum er mikið af óbygðu, ágætu akr- og beitilandPi 8' 1
skrifa umþaðPP ySmgar ‘ Þe8SU 1 ^ W S6m VÍ11 fen«ið n)eö því. að
Commissioner of Dominion l.andn.
Eða 13. T-j. Baldwinson, ísl. umboðsm.
Winnipeg- - - - - Canada.
Gullrent úr fyrir $7.50
Viltu fá góð kaup ?
Viltu fá hið besta
úr sem fæst fyrir
þetta verð? Hik-
aðu ekki við að
segja já. Sendu
okkur þessa aug-
lýsingu með nafni
þínu og utanáskr-
ift, og íá ttu okkur ,
vita hvort þú vilt j
kvenmanns eða|
karlmanns, openj
eða hunting Case-'
úr, og viðskulum
senda þér liið besta
úr sem hægt er að
fá fyrir þetta lága
verð. — Urin eru
gullrend með 14 k. gulli, og verkið gott
American Nickelverkv sem ver ábyrgj-
umst að endist 20 ár. Úrið gengur reglu-
lcga og vel og lítur út eins og $50 00 úr.
Þu skoðar úrið hjá Express Agentinum
og ef það er eins og því er lýst og þú á-
lítur það kaunandi, þá borgar þú hon-
um 87.50 (heildsöluverð), og burðargjald
á því.—Ef þér lýzt ekki á það, þá taktu
það ekki. Við viljum selja fljótt og mik-
ið með litlum gróða á hverju fyrir sig.
Við seljum að eins góð úr.
Þegar þú biður um úr, þá strykaðu
út það sem þú vilt ekki hafa af því sem
á eftir kemur :
Send me—Ilunting—OpenFace—Oents
—Ladies—Watch. — Ef þú vilt fá $3.50
festi með úrinu fyrir 50c. þá láttu þess
getið. — Sehdið til
Tlie Universal Watch & Jewelery Mauuf. Co.
Depot 68—508 Schiller Theatre.
[Verðlisti frí.] Chicago, 111.
CAVCAT3,
trade marks,
Desicm patents,
„ . . COPVRICHTS, eto.
*orlnformatlonand froo Handbook writo to
MUIsN & CO.j 361 Uhoadway, New York.
Oldest bureau for securing patents in Amerlca.
Lvery patent taken out by usls brouprht beforo
tlie public by a notico given free of cbárgo in tbo
$riflítifif
Largest clrculatlon of any scientiflc paper In tho
world. Splendidly illustrated. No iutelligent
man should l>e without it. Weeklv, ft.l.OOa
year; Sl.50 six months. Address, MUNN & CO..
Publishers, 301 Broadway, New York City,
N
orthern Paciíic
RAILROAD
TIME CARD.—Taking effect Sundav
Dec. 16. 1894.
MAIN LINE.
North B’und
tl) .

M ^
sg
(S°
1.20p| 3.15p
1.05p
12.42p
12.22p
11.54a
11 31a
11.07a
10.31a
10.03a
9.23a
8.00«
7.00a
ll.Oip
1.30p
3.03p
2.50p
2.38[i
2.22p
2.13p
2.02p
1.40p
l.í2p
f2.59p
Soouth Bund
8TATIONS.
Winnlpeg..
*Portage J unc
* St.Norbert..
*. Cartier....
*. St. Agathe..
*Union Point.
*Sil\er Plains
.. .Morris.
.. .St. Jean
.Letellier
12.30p!.. Emerson
y —
Þ3 *«
* s
P-S
ö
x!z;
+= cð
t. rl
t*
12.1f>þl 5.30a
12.20p
8.35a
4.55ai
3.
8.
8. p
10. p
. .Pembina.
Grand Forks..
.Wpg. Junc..
Duluth
Minneapolis
...St. Paul...
Chicago
12.27p
12.40p
12.52p
l.lOp
1.17p
1.28p
1.45p
1.58p
2.17p
2.35p
2.50p
6.30p
lO.lOp
7.25a
6 30a
7.10«
9.35p
5.47a
G.07a
6.25a
6.51 a
7.02a
7.19a
7.45a
8.25a
9.18a
10.15a
11.15a
8.25p
1.25p
MORRIS-BRANDON BRANCH
East Bound
t~> s!
® GG
S5*-'
a &
W. Bound.
Jffe
ru a
Ph o
^____________________
.20p\3.15| \ W^nnipeg .. |12.J5p
•50p 1.30p ...Morris.... 1.50p
.53p 1.07p * Lowe Farm 2.15p
.49p 12.42p *... Myrtle... 2.41p
.23p 12.32p ...Roland. . 2.53p
.39p 12.14p * Rosebank.. 8.10p
1.58p 11.59a ... Miami.... 3.25p
11.14p 11.38a * Deerwood.. 8.48p
11.21 p 11.27a * Altamont.. 4.0lp
l7.25p 11.09a . .Somerset... 4.20p
p 10.55a *Swan Lake.. 4.36p
2.19p 10.40a * Ind. Springs 4.51p
2.57p l0.3da *Mariapolis .. 5.02p
2.27p 10.15a * Greenway .. 5.18p
1.57a lO.OOa ... Baldur.... 5.34p
1.12a 9.38a ..Belmont.. 5 57n
0.37a 9.21a *.. Hilton...'. 6.17p
0.13a 9.05a *.. Aslidown.. 6.34p
9.49a 8.58a Wawanesa.. 6.42p
9.39a 8.49a * Elliotts 6.53p
9.05a 8 35a Ronnthwaite 7.05p
8.28a 8.18a *Martinville.. 7.25p
7.50a 8.00a .. Brandon... 7.45p
West-bound passenger trains stop
Baldur for meals.
■
v 0Q
•S ý
At S
16
3
8-
10.5
11.4
12.ll
12.5:
POR TAGELA PRAIRE BRANCH.
W. Bound Mixed No. 143 Every Day Except Sunday. STATIONS. East Bound Mixed No. 144 Every Day Except Sunday.
5.45 p.in. .. Winnipeg.. 12.10p.m.
5.58 p.m *PortJunctioii 11 55 a.m
6.14 p.m. *St. Charles.. 11.29 a.m.
6.19 p.m. * Headingly.. 11.21 a.m.
6.42 p.m. * White Plains 10.57 a.m.
7.06p.m. *Gr Pit Spur 10.32 a.m.
7.13p.m. *LaS«ile Tank I0.24a.m.
7.25 p m. *.. Éustace... 10.11 a.m.
7.47 a.m. *.. Oakville.. 9.48 a.m.
8.00 a.m. *. . .Curtis. . . 9.34 a,m:
8.30 a.m. Port. la Prairie 9.15 a.m.
umuria IVI rtllU JUO IlHvebli]
Pullman V estibuled Drawing Room
ing Cars between Winnipeg, St. Pai
Minneapolis. Also Paiace Dining
Close connection at Chicago with ei
lines. Connection at Winnipeg ,Tm
with trains to and from the Paciflc
Forrates and full information
cerninir connection with other lines,
»PP'y to any agent of the conipanv
CHAS. S. EEE. H. SWJNFOi
G.P.&.T.A., St.Psul. G n Agt
CITY OFFICE
486 Maiu Str., Wicnij