Heimskringla - 02.07.1896, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 2 JÚLÍ. 1896.
Kotungurinn,
- - - eða - - -
Fall Bastílarinnar.
Eftir
ALEXANDER DUMAS.
að þúsund manns á móti einum hundrað happasnauðum
hermönnum innan þessara veggja, og gera tilraun að ráða þá
a{ dögum ?’
“ En með því að framselja Bastílina varðveitir þú lif
þeirra!’.
‘•En týni æru og drengskap!”
Billet v arð orðlaus við þessu. Með sínum hermannlegu
orðum yfirhugaði greifinn hann í þetta skiftið. En hann var
Samt ekki af baki dottinn. Hann sneri sér til hermannanna
ogsagði : “Gefist upp á meðan tækifærið gefst. Innan tíu
oaínútna verður það ofseint”.
“Ég lœt skjóta þig, ef þú ekki hefur þig á burtu héðan
tafarlaust”, orgaði greifinn fokvondur. “Eins víst eins og
er aðalsmaður”.
Billet sneri sér að kastalaverðinum, teygði úr sér, vís-
'agði heodurnar á brjóstinu og stóð kyrr eitt augnahlik, eins
og væri hann að mana hinn reiða greifa. Sneri sér svo við og
gekk út.
12. KAPITULI.
Áhlaupið á Bastílina.
Manngarðurinn beið með þolinmæði í steikjandi sólar-
Wtanum, þó glímuskjálfti væri á hverjum manni. Fylking-
ln sem Gonchon kom með liafði á torginu runnið saman við
fylkingu Marats, því allir útjaðramenn gerðu sér að skyldu
aðtaka hver öðrum sem bróður. Gonchon einn var tekinn
v'ð stjórninni, en Marat var horfinn, —> kominn eittbvað
burtu.
Það var óálitlegt að liorfa úr kastalanum út á torgið.
Svo samtaka var fjöldi þessi hinn ægilegi í að æpa fagn-
aðaróp, þegar Biilet kom út aftur, að ætla mátti að hin ógn-
arlega rödd kæmi úr einum barka.
“Hann er hugstór maður, kastalavörðurinn”, sagði Bill—
®t, er hann kom til Gonchons, “eða máské væri réttara að
8egja hann þráan. Hann þverneitar að gefast upp, en er við-
búinn að standast umsátina”.
“Heldurðu hann þoli langa umsát?’ spurði Gonchon.
“Til dauðastundar!” svaraði Billet.
“Ja, svo skal hann þá deyja !”
“En hvað margra vorra manna líf getur sú sókn ekki
^ostað!” sagði bóndi, sem eflaust hugsaði í þá átt, að hann
befði ekki einkar. sem hershöfðingjar, konung ar og keisar-
artaka sér til að drepaog skaða menn sína.
“Slúður !” sagði Gonchon. “Það erekki um þá að lingsa
Mennirnir eruof margir nú. Eða er ekkí þetta satt, dreng-
Ir ?” spurði Gonchon og sneri sér til þeirra, sem stóðu um-
bverfis.
“Jú, jú”, sögðu allir samtaka, með aðdáanlegri sjálfsaf-
heitun.
“En hvaðum sýkin?’ spurði Billet.
“Það þarf að fylla þau, en ekkl nema í einum stað”,
SVaraði foringi betlaranna. “En svo geri ég ráð fyrir að við
getum fylt öll dýkin, ef svo vill verkast. Hvað baldið þið
piltar ?”
Eins og áður svöruðu þeir i nágrenninu játandi og engú
8lður samtaka nví en áður.
“Jæja, hafið þið það þá eins og þið viljið”, sagði Billet
ráðþrota.
Rótt í þessu gekk Launay greifi, ásamt majór Losme
°g tveimur eða þremur öðrum undirforingjum, út að einum
akotgarðinum.
“Tilstarfa!” hrópaði þá Gonchon og hafði það þau áhrif
að greifinn bara sneri sér við, — sneri nú baki að manngarð-
inum.
Gonchon var þannig gerður, að honum liefði verið dillað
greifinn hefði svarað hrópi hans, með því að mana fjöld-
ann til framgöngu. En þessa fyrirlitning þoldi nann ekki.
Hann iyfti byssu sinni, miðaði á greifann og lileypti af.
'-'feifinn stóð óskaddaður, en hermaður sem hjá honum jtóð
hneig dauður niður. Þetta fyrsta byssuskot var ekki fyrri
rIðið af, en þúsundir af byssum spúðu eldi og blýstraumi á
, na hrikalegu, mosavöxnu veggi. En árangurinn af þeirri
°gna hríð varð sá einn sýnilegur, að hvítar rákir sáust hver-
vetna á múrveggjuuum.
Eftir þessa fyrstu hviðu datt alt í dúna-logn úti á torg-
'nu. p>ag
var eins og umsátursmenn hefðu hrœðst þessa
yrstu atlögn sína. En þögnin varaði ekki lengi. Alt f einu
gaus upp eldstólpi, iiálfhulinn í kolsvörtum púðnrrevk, upp
a emum skotturninnm á virkisveggnum. Bétt á eftir laust á
^gdegum himinrjúfandídynk og samtímis risu upp neyðar-
UP ur mannþrönginni, þar sem fallbyssuskotið hafði deytt
Buma, en lemstrað aðra.
Leikurinn var þannig haflnn. Konungssinnar höfðu
"eypt af sínu fyrsta skoti og eins og Gonrhon höfðu þeir
regiðblóð úr æðum óvinanna.
, Hugaðir og ákafir eins og liðsmenn Gonchons voru rétt
aður, var nú ekki frítt fyrir að þeir væru hræddir. Þeim
aýndist byggingatröllþetta alveg óvinnandi nú, þó ekki væri
uið að grípa til nema einnar einustu byssu af öllum byssu-
°pnum, sem voru í kastalanum, auk allra annara vopna til
að verjast með. Óttinn sem greip lýðinn var því að kenna,
að hann hafði gert sér ranga hugmynd um ástæðurnar til
Pess, að byspnrnar hófðu í fyrstu verið dregnar í hlé. Þeir
°fðu af þvi ráðið, að vegurinn inn f kastalann væri auður
ng opinn, eða svo gott. En nú sáu þeir, að það var ekkí þvi-
ikt. Þetta eina fallbyssuskot sýndi þeim hve stórkostlegt
var verkið sem þeir höfðu tekizt í fang að vinna.
I allbyssuskotið frá kastalanum var bara upphafid. Á
e fir því fyljjrji ægileg hrið af riflaskotum. Afþvíleiddi að
Þognin, sem öttinn hafði dregið yfir maunþröngina var rofin
? Þeir sem lemstruðst og særðuet veinuðu vesallega eða
r<)puðu um hjálp. Samt kom engum í liug að flýja. Það
Var líkasannast, að þó einhverjum hefði komið það í hug‘
® ði bann skammast sín fyrir að sýna það, eða gera tilraun
'I flótta mitt í þeirri miklu þröng, Það hefði heldur ekki
Verið lcítt að leggja á flótta. Hvar sem litið var
Var m,,ður við mann, eíns og þeir gátu staðið þétt-
a8t. ó fir hópinn að líta var eins og rnaður horfði á vog-
k°rna strönd, þar sem í stað hins salta sævar væru manns-
dut ein, rísandi i bylgjum á allri stærð, alt eftir því
Vernig landslagið var á torginu og kringliggjandi strætum.
vervetna á þessu ógna andlits hafi glóðu tindrandi, heift-
Pfungin augu og varir allra voru á hreifingu, er þær mynd-
u °S fluttu lútlausa liríð af bölbær.um yfir kastalann og
Varðmenn hans.
Innau fárra mínútna voru vindaugun öll á veggnum sem
B torginu vissi full af riflurn og maður á bak við hvern.
Iít'^aU 8en<^u ^eir látlausa hríð af kúlum yfir lýðinn, en til
1 ils gagns. Byssurnar báru ekki svo langt nema
femi hermaður í augsýn í vígskarði eða
bundrað eða fleiri skot
laklega.
í vindauga voru
riðin af á augnablikinu í þeirri von,
að fella hann, en sem ekki tókst. Kúlur þeirra eða högl
kvörnuðu lítið eitt úr grjórbálknum og ekkert annað.
Mönnum fór að leiðast þetta þóf, — að eyða skotfærum
sínum á nakinn tilfinningarlausan klettinn. Þeir vildu hafa
hold og hein hermanna til að skjóta á. svo að þeir gætu séð
blóðið spítast úr slitnum æðunum.
Allir tóku nú að orga og framsetja allar mögulegar upp-
ástungur um það hvernig atlagan skyldi gerð. Billet karli
leiddist að hlusta á það markleysis skvaldur og tók því til
si nna ráða. Hann þreif exi mikla af manni sem hjá honum
stóð og gekk af stað upp að kastalanum, mitt i skæðustu
kúlnadiífu, sem beint var að honum frá múrunum. Menn-
irnir í kringum hann féllu eins og grænt gras fyrir hárbeitt-
um ljá, en sjálfur var bóndi óskaddaður. Ferðinni hélt hann
þannig áfram þaugað til hann kom að varðhúsi við eina
hleypibrúna, er traustir járnhlekkir héldu hátt fyrir ofan
dýkið. Á þessa hlekki réðist hann með exi sinni, og án þess
einu sinni að líta við, hvernig sem kúlurnar dundu umhverf-
is haun, hélt hann áfram að berja hlekkina þangað til þeir
slitnuðu og brúin kom niður. Var þar fengin fyrsta brviin.
Það tók fjórðung stundar t ð höggva hlekkina, eða lama
þá svo, að þeir slitnuðu undir þunga brúarinnar, og á meðan
karl hamaðist við það verk, mátti heita að fylgdarmenn
hans allir héldu niðri í sér andanum. Þeir bjuggust við að
sjá hann falla í hvert skifti sem skothríð reið af uppi á kast-
alaveggjunum. Og það má segja peim til verðugs heiðurs,
að alla þá stund hugsaði enginn um sína eigin hættu, en ein-
göngu um hættuna sem vofði yfir þessum bændajötunn.
Þegar loksins hlekkirnir biluðu og brúin féll niður, ráku all-
ír upp fagnaðaróp, og samtímis ruddust allir fram, yfir brúna
og inn í það sem kalla mætti fordyri Bastílarinnar.
Þetta gerðist svo fljótt, svo sviplega, að kastalaverðirnir
r eyndu ekki að koma fyrir sig nokkurri jvörn. Þeim hafði
sannarlega ekki komið í hug að einum manni með einni exi
tækizt aðnaga snudur hina miklu brúarhlekki.
Fagnaðaróp, himinrjúfandi fagnaðaróp, sækjandanna,
var fyrsta tilkynningin, sem Launay greififékk um það, að
yzta dýkið var yflrstigið. Það liafði enginn tekið eftir því
og þess vegna rýrði það heldur ekki fögnuðinn, að á falli
sí nu hafði brúin marið einn mann til dauðs, hafði fallið á
hann ofan og molað hann sundur.
En svo stóð fagnaðóarópið ekki lengi. Áður en það var
alge rlega útdautt, riðu skot af fjórum fallbyssunum, hið
innra í þessum dimma gangi, sem greiflnn rétt áður hafði
sýnt Billet að vörðu þennan gahg. Þeim hafði verið miðað
og það rækilega á þessa iðandi þröng, og afleiðingin var
hræðileg. Elds- og kúlnaflóðið svall eftir mannþrönginni,
skildi eftir hrannir dauðra manna og limlestra í fari sínu, en
litaði manngarðinn umhverfis í blóði peirra. Tíu eða tólf
lágu dauðir í garðinum og meir en helmingi fleiri sárir til
ólífis.
Á meðan Billet lijó og barði hlekkina stóð hann upp á
þekjunni á varðmannaskýlinu. Um leið og brúin féll stökk
hann ofan og hitti þar Pitou, sem hann pó ekki skildi hvern
ig hef ði komizt þangað. Eins og vonlegt var um fuglaveíði-
mann, hafði Pitou framúrskarandi sjón og heyrn. Hann
var allra mauna fljótastur að sjá hvað næst mundi gert
verða. Hann einn hafðí séð hermennina hlaupa að fallbyss-
unum fram undan og hann vissi hvað það táknaði. Hann
beið því ekki boðanna, er Billet kom niður af þekjúuni, en
gr eip hann strax heljartökum og dró hann til sín á bak við
vegghyrnu, er skýldi þeim við skothríðinni.
Sem sagt var nú hrikaleikurinn lialinn og upp frá þess-
ari stundu var orustan meira en nafnið tómt, eða viðburðir
einir. Þar ægði öllu saman: hrópum og köllum og sönnu
morðvargaæði í framsókninni. Tíu þúsund byssuskot dundu
látlaust á veggjum kastalans, án tillits til þess, að aðsækj-
endurnir voru nú eins líKlegir til að verða fyrir þeim eins og
kastalaveggirnir sjálfir. Á sama hátt var nú uppihalds-
laus skothríðin frá kastalaveggjunum út yfir hinn aðsækj-
andi múg. Það bættust nú franskir varðmenn og
liðsmanna fjö di þeirra Billets og höfðu með sér fallbyss-
ur auk annara vopna. Yoru nú menn Billets þeim mun
betur staddir.
Hinn ægilegi glymjandi, sem alt þetta liafði i för með
sér, trylti alveg hina æfingarlausu hermenn Billets og sam-
tímisdeyfði glymjandinn kjark kastalahermannanna. Yfir-
mennirnir í kastalanumsáu aðmenn þeirra voru að gugna
af því enginu vegur var til að hafa eins hátt, hvaðþá hærra,
en lrinn aðsækjandi fjöldi. Svo mjög gugnuðú sumir her-
mennirnir, að lierforingjarnir sjálfir máttu taka af þeim byss-
urnar og hleypa af þeim.
Mitt í pessum æðisgargi, þar sem aðrir orguðu og rudd-
ust um, aðrir skutu af byssum sínuin og enn aðrir báru
burtu hina dauöu og lemstruðu,— mitt í þeim æðisgangi
gekk lítill flokkur manna, verjulaus og rólegur, upp að aðal-
inngangi Bastílarinnar. Þessir menn báru hvitt flagg; voru
sendimenn frá Flesseles. Þeir voru hugmiklir menn og
undireins góðgjarnir, sem lögðu lífið í sölurnar, ef gott gæti
afþví hlotizt. Hinn hvíti fáni var varðengill þeirra og
sýndi að þsjjr komu til að stilla til fríðar, en ekki til að
berja.
Þeim of bauð, eins og svo miklu fleiri borgarbúum að
hugsa um blóðbaðið, sem hlyti að leiða af áhlaupi á kastal-
ann. Þess vegna tóku margir menu sig saman og kúguðu
hinn háa herra Flesseles til að gera nýja tilraun við kastala-
vörðinn. I nafni borgarinnar skoruðu þessir sendimenn svo
á Launay greifa að hætta að beita byssum sínum á borgar-
lýðinn. I þess stað skoruðu þeir á hann að þiggja hundrað
dugandi hermenn til að verja líf hans (greifans) og undirfor-
ingja hans í kastalanum, en verða svo við kröfum Billets.
Þetta hrópuðu hermennirnir jafnótt og þeir þokuðust i
gegn um mannþröngina. Og Billets menn, sem nú var farið
að of bjóða verkefni sitt, voru tilbúnir að taka þessu boði,
þaðþví fremur, sem þeim ógnaði fjöldi hinna föllnu og sáru,
er burt var verið að bera. Ef Launay greifl gengi að þess-
um kostuin sat ekki á þeim að neita hálfum sigri.
Þegar sást til sendimannanna var á augnabliki hætt að
hlaða fallbyssurnar við innra hliðið. í stað þess aö halda á-
fram skothríðinni bentu kastalaverðirnir þessum friðarboð-
um að ganga inn. Og þeir gengu svo rakleiðis átram, stilli-
lega og stikluðu yfir dauða mannabúka , hrösuðu í hálf-
storknum blóðtjörnunum og liéldu út höndunum í með-
aumkunarskyni til hinna lemstruðu. Sendiinennirnir gerð-
ust pannig örugg hiíf aðsækjendanna um stnnd og sú stund
var líka hagnýtt til að hópi i sig saman, tala um ástæðurnar
og til að keppast þeim mun betur við að bera hina særðu
menn burtu, er lauguðu liið hvíta marmaragólf nieð blóði
sínu. Undireins þegar skothríðin í kastalanum hætti, gekk
Billet vít til að skora á menn sína að gera hið sama. Úti
fyrir ytra hliðinu hitti hann Gonchon, er þar stóð verjulaus
alveg og sneri nöktu brjóstí síuu móti fallbyssumunnunum í
múrveggjunum. Þar stóð liann rólegur, rétt eins og engin
vopn bitu á hann. 1
“Hvað er orðið um nefildina?” spurði Gonclion.
“Hún er komin iun í kastalann. Við skulum þess vegna
haía hlé”, svaraði Billet.
“Það er þýðingarlaust. Greifinn lætur ekki undan”, svar
aði Gonchon, eins alvarlega, eins og væ/j honum gefið að sjá
óorðna hluti.
“Það gerir erigan mun”, svaraði Billet. “Við skulnm
fylgja lierreglum úr því við erum þannig komuir í her-
manna tölu”.
“Ja, það er mér nú sama um”, svaraði Gonchon og
sneri sér svo til tveggja manna, er stóðu hjá hnnum og sagði
“Farið þið Elie og Hullin og sjáið uin að ekki verði hleypt
af byssu fyrr en ég gef leyfi til þess”.
Mennirnir þutu af stað og skiluðu boðunum jafnótt og
Þeir vilja ekki reykja neitt annað.meðan þeir geta fengið Old Chum,
jafnvel þó þeir þurfi að fá það til láns, því þeir fá ekkert tóbak sem
þeim fellur eins vel, og sem gefur eins kaldan og mildan reyk.
I>. Rltchie & < o Rannfactnrers MOXTRDAL.
The American Tobacco Co’y of Canada, Ltd. Successors.
þetta þori ég að hengja mig upp á að er RÚGr BRAUÐ
Já, og hvar heflr þú fengið mjölið ? — Ég fékk það hjá
W. BLACKADAR,
131 Higgins Str.
Það er ódýrt og gott eins og alt annað í þeirri búð.
^mmmmmm mmmmmg
^ Pappírinn sem þetta
er prentað á er
^ búinn tit af
1 The E. B. EDDY Co. |
~ Limited, Huil, Canada. ^
Sem búa til allan pappír
fyrir þetta hlað. ^
^mmmmm m wiumwwiumiutniuml
N
ORTHERN
PACIFIC R. R.
Farseðlar til sölu
fyrir
Járnbrautir^ stöðu-
vatna og hafskipalínur
til
Austur-Canada,
British Columbia,
Bandaríkjanna,
Bretlands,
Frakklands,
þýzkalands.
Italíu,
Indlandi,
Kína,
Japan
Afríku,
Australíu.
Farþegjalestir daglega. Góður útbúnað-
ur. Margar leiðir að velja um.
Fáið ferseðla og upplýsingar á farseðla-
stofunni, 486 Main St., Winnipeg, eða á
vagnstöðvunum, eða skrifið til
H. SWINFORD,
General Agent, Winnipeg.
_ CAVEAT8,
VRADE SMARK8,
DESICN PATENTS,
„ 1 - COPVRICHT8, otc.
For lnformatlon and froo Handbook writo to
! MUNN & CO., 361 Broadway, New York.
Oldest bureau ror aecuring patents ln Amerlca.
Every patent taken out by us is brought before
the publlc by a notico glven íree of eharge ln the
f'íicufiftc Jtnettciiu
Larjrest circulatfon of any gcicntlflc paper In the
world. Splendidly lllustrated. No intelligent
man should be wlthout it. Weeklv, »3.0Oa
year; 81.50slxmonths. Address. MUNN & CO„
Publishers, 361 Broadway, New York City,
N
Islendingar i Selkirk!
Það vinnur enginn íslendingur sem stendur í búð þeirra félaga
Moodyi’og Sutherland,
en það þarf ekki að attra neinum, því Mr. Moody talar íslenzku reiprennandí.
Finnið hann að máli þegar þið þurfið að kaupa eitthvað af járn eða blikkvarn
ingi. — Hann selur hinar nafnfrægu
Grand Jewel Stove’s
og að sjálfsögðu hitunarofna á allri
stærð, Upplag mikið af likkistum á
allri stærð og alt sem þeim til heyrir
Mjöl- og fóður-
verzlun
Stórt upplag af Lake oftheWoods
kveitimjöli æfinlega fyrirliggjandi.
MQODY & SUTHERLAND
HARÐVÖRUSALAR.
Evaline Street. — — — — West Selkirk.
Dominion of Canada.
iilisjariir oke^Pis fý-
200,000,000 ekra
í hveti og beitilandi í Manitoba og Vestr-territóríunum i Canada
landnema. Djúpr og frábærlegafrjósamr jarðvegr, nægð af vatni og skógi og
meginhlutmn nalægt jarnbrautum. Afrakstr hveitis af ekrunni 20 busheí ef
vel er umbúið. ’
t inu frjósama belti
£ Rauðárdalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum og umhverfis-
liggjandi sléttlendi eru feikna-miklir flákar af ágætasta akrlendi, engi og beiti-
landi—innvíðáttumesti fláki í heimi af lítt bygðu landi.
Mdlmnámaland.
Gull, silfi, járn, kopar, salt, steinolía o. s. frv. Ómœldir flákar af kolanáma-
landl; eldiviðr því tryggr um allan aldr.
Járnbraut frá hafi til liafs.
Canada-Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi við Grand Trunk og Inter-Colonial-
brautirnar mynda óslitna jámbraut frá öllum liafnstöðum við Atlanzhafí Ca-
nada til Kyrrahafs. Sú braut liggr um miðhlut frjósama beltisins eftir því "-l:
lönguogum hina hrikalegu, tignariegu fjallaklasa, norðr og ver
og um in nafnfrægu Klettafjöll Vestrheims.
Heilnœmt loftslag.
Loftslagið í Manitoba og Norðvestrlandinu er viðikent ið heilnœmasta í
ríku. Hreinviðti og þurviðri vetrog sumar: vetrinn kaldr, en bjartr oi
viðrasamr; aldrei þokaog súld og aldrei fellibyljir, eins og sunnar í lan<
Sambandsstjórnin í Canada
gefr hverjnm karlmanni yfir 18 áragömlum og hveTjum kvennmanni ser
fiyrr familíu að sjá,
160 ekrur af Inndi
g ókeypis. Hinir einn skilmálar ern, að landnemi búi á landinu
A þann hatt gefst hverjmn manni kostr á að verða eigandi sinnar
ðar og sjálfstæðr i efnalegu tilliti.
fslenzkar uýlendur
linu.
vestrströnd Winnipeg-vatns.
er aLFTAVATNS-NÝLENDAN.
liggjandi 45—80 míl
Vestr i'rá Nýja íslandi,
1 XT I báðum ’
numdu landi, og báðar þessar nýlendr liggja nær höfuðstað fvlkisins, en
hinna. ARGY LE-NYLENDAN er 110 mflur suðvestr frá Winnipeg- '
VALLA-NYLENDAN, 260mílur norðvestr frá Winnipeg; QU’APPELLE-NÝ-
LENDAN nm 20 mílur suðr frá Þingvalla-nýlendu, og ÁLBERTA-NÝLEND-
AN um 70 mílnr norðr frá Calgary. en um 900 mílur vestr frá Winnipeg. t
síðast. toldum 3 nýlendunum er mikið af óbygðu, ágætu akr- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í þessn efni getr hver sem vill fengið með bví að
skrifa um það :
■ II.
CommÍHsioncr of Dominion Land«.
Eða 15. L. Bal<Jwinson, ísl. umboðsm.
Winnipeg*
Canada.
orthern Pacific
RAILROAD
TIME CARD.—Taking effect Sundav
April 12 1896.
MAIN LINE.
North B’und
60 .
MÍ?
W'3
•2 0
2 r-
<52
1.20p|
l.Oöp
12.42p
12.22p
11.54a
11 31a
11.07a
10.31a
10.08a
9.23a
2.45p
2.34p
2.23p
2.12p
1.56p
1.45p
1.31p
l.lOp
12.52p
12.28p
8.00a!l2.00p
STATION8.
7.00a
ll.Oöp
1.30p
11.50a
8.15a
4 Soa
7,30a
8.30a
8.OO11
10.30a
. Winnipeg..
*Portage Junc
* St.Norbert..
*. .Cartier....
*.St. Agatlie..
*Union Point.
*Silver Plains
... Morris..,
.. .St. Jean..
. .Letellier .,
.. Emerson ,
. .Pembina. ]
Grand Forks.
.Wpg. Junc.
Duluth
Minneapolis
.. .St. Paul..
... Chicago
Soouth Bund
Þ3-3
■3«
08 OO
P-2
o
08
■gfl
»35
rH
l.Oöpl
1.16p
1.28p
1.39p
1.56p
2.04p
2.17p
2.35p
2.48p
3.06p
• i 3.25p
3.35p
7.20p
ll.OOp
8,00a
6 40a
7.10«
9.85p
5.30»
5.47»
6.07»
6.25»
6.51 a
7.02a
7.19»
7.45»
8.25«
9.18»
10.15»
11.15»
8.25p
1.25p
MORRIS-BRANDON BRANCH
East Bounp
o S
W s
STATIONS.
W. Bound.
r - o
H °
1.20p[ 2.45 G Winnipeg .. |
o
Í2;
7.50p
C.53p
5.49p
5.23p
4.39p
3.58p
3.14p
2.51p
2.15p
1.47?
1.19p
12.57p
12.27p
U.57a
ll,12a
I0.37a
10.13a
9.49a
9.39a
9.05a
8.28a
7.50a
Number
55p
34p
09p
59a
42a
.20a
.08 a
57 a
40a
.26a
.13a
,03a
18a
35a
41a
57a
42a
35 a
27a
13a
57a
•40a
127
... Morris
* Lowe Farm
*... Myrtle...
...Roland.
* Rosebank..
... Miami....
* Deerwood..
* Altamont..
. .Somerset...
♦Swan Lake..
* Ind. Springs
♦Mariapolis ..
* Greenway ..
... Baldur....
. .Belmont....
*.. Hilton....
*.. Ashdown..
Wawanesa..
* Eiliotts
Ronnthwaite
♦Martinville..
.. Brandon...
stop al Baldur
1.05p
2.40p
3.02p
3.26p
8.36p
3.53p
4.06p
4.2típ
4.37p
4.54p
ö.07p
5.21p
5.31 p
5.45p
5.58p
6.19p
6.36p
6.52p
6.58p
7.08p
7.19p
7.3tía
7.55p
for
5 3(ip
8.00»
8.44a
9.81a
9.50»
10.23»
10.64»
11.44»
12.10p
12.51p
1.22p
1.54p
2.18j
2.52p
3.25p
4 15p
4.53p
5.23p
5.47p
6.04p
6.37p
7.18p
8.00p
meals
POR TAGELA PRAIRE BRANCH.
W. Bound Mixed No. 143 Every Day Except Sunday. STATION8.
5.45 p.m. 5.5S p.m 6.14 p.m. 6.19 p.m. 6.42 p.m. 7.06p.m. 7.13p.m. 7.25 p.m. 7.47 a.m 8.00 a.111. 8.80 a.m. • .. Wiunipeg.. *Port JimctiOL *St. Charles.. * Headingly.. * White I’lains *Gr Pit Spur *LaSalleTank *.. Eustace... *.. Oakville.. *. . .Curtis. . . Port.la Prairie f Flag S’nt!Or'P
East Bound
Mixed
No. 144
Every Day
Except
Sunday.
12.25;p.m.
2. lOp.m,
11.44 p.m.
11.86 p.m.
Il.l2p.m,
10.47 p.n,
10.39 p.m,
10.26 a.m.
10 03p.m.
9.49 p.m.
9.30 p.nc.
-- -------- ..tiv'e no agent
1 re ght must be prepaid
Numbers 107 and 108 havethroug
Pullinan Vestibuled Drnw'ingRoom Slee
ing Cais betw-een Winnipeg, St. Paul an
Minneapolis. Also Palace Dining Cari
Close connection at Chicago with easter
lines. Coniiection at Winnipeg Junctio
witli trains to aDd from tbc Pacific coati
For rates and full iivformation cor
cerning connection w-ith other lines, etc
apply to any agent of the company. or
CHA8. S. FEE. H. SWINFOBD,
G.P.&.T.A., St.P&ul. Gen Agt. Wpj